Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.493.2020.1.PRM
z 1 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2020 r. (data wpływu 13 sierpnia 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawienia Faktury Korygującej do Paragonu 450 bez danych nabywcy towarów lub usług innych niż jego numer NIP - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawienia Faktury Korygującej do Paragonu 450 bez danych nabywcy towarów lub usług innych niż jego numer NIP.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

C Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (…) (dalej „Spółka”) jest właścicielem sieci sklepów z artykułami do majsterkowania, budowy, urządzania domu, pielęgnowania ogrodu etc. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej towarów. Spółka posiada kilkadziesiąt sklepów zlokalizowanych na terenie całego kraju. Nabywcami towarów i usług w sklepach Spółki są między innymi osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, w związku z czym Spółka jest zobowiązana do ewidencjonowania sprzedaży na rzecz tych nabywców na kasach rejestrujących. Z uwagi na znaczny zakres prowadzonej przez Spółkę działalności, codziennie w sklepach Spółki wystawiana jest bardzo duża ilość dokumentów dokumentujących sprzedaż (paragonów fiskalnych oraz faktur).

W najbliższym czasie Spółka planuje wdrożenie nowego systemu komputerowego (dalej: „System”). Wprowadzenie Systemu ma między innymi usprawnić proces wystawiania faktur w sklepach Spółki. Mając na uwadze skalę prowadzonej działalności, Spółce zależy na tym, aby jeszcze przed ostatecznym wdrożeniem Systemu potwierdzić, że planowany sposób wystawiania i korygowania dokumentów sprzedaży, który zostałby wdrożony po wprowadzeniu Systemu, będzie zgodny z przepisami Ustawy VAT.

W przypadku sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej potwierdzonej paragonem fiskalnym Spółka będzie wystawiać fakturę na rzecz podatnika podatku lub podatku od wartości dodanej wyłącznie, jeżeli paragon potwierdzający dokonanie tej sprzedaży zawierać będzie numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej (NIP).

Jeśli kwota należności ogółem wykazana na paragonie z NIP nabywcy nie będzie przekraczać kwoty 450 zł Spółka zamierza uznawać taki paragon z NIP nabywcy za fakturę uproszczoną w rozumieniu art. 106e ust. 5 pkt 3 Ustawy VAT. Na potrzeby niniejszego wniosku tego rodzaju paragony będą dalej nazywane „Paragonami 450”.

Wystawiane w Systemie Paragony 450 będą zawierały elementy wymagane zgodnie z art. 106e ust. 1 Ustawy VAT, w szczególności na Paragonach 450 wskazany zostanie kolejny numer jednoznacznie identyfikujący fakturę (opisany na Paragonie 450 jako numer faktury), który zostanie nadany w ramach jednej lub więcej serii. Na Paragonach 450 nie będą natomiast podawane imiona i nazwiska, nazwy ani adresy nabywców towarów lub usług. W założeniu Paragony 450 mają stanowić faktury uproszczone, do których odnosi się art. 106e ust. 5 pkt 3 Ustawy VAT.

Spółka powzięła wątpliwość co do sposobu, w jaki należy przygotować dokumenty pozwalające na skorygowanie Paragonów 450. W szczególności Spółka chce się upewnić jaki zakres danych powinien znajdować się na fakturze korygującej Paragon 450. Wyjaśnienie tej kwestii pozwoli Spółce na odpowiednie przygotowanie Systemu.

Potrzeba dokonania korekty Paragonu 450 wystąpi przykładowo wtedy, gdy klient zdecyduje się na zwrot zakupionego od Spółki towaru (takie sytuacje mają często miejsce w prowadzonej przez Spółkę działalności). Spółka musi opracować wzór faktury korygującej Paragon 450 (dalej „Faktura Korygująca”), gdyż jest to niezbędne do prawidłowego opracowania Systemu.

Spółka przyjęła, że Faktura Korygująca wystawiana celem skorygowania Paragonu 450 nie będzie zawierać danych nabywcy innych niż jego numer NIP (tj. na Fakturze Korygującej nie będą podawane imiona i nazwiska, nazwy ani adresy nabywców towarów lub usług).

Faktura Korygująca zawierałaby następujące dane:

• oznaczenie Spółki (podatnika) jako sprzedawcy, tj. nazwę Spółki, dane adresowe, nr NIP,
  

• datę i miejsce wystawienia Faktury Korygującej,
  

• określenie „KOREKTA”,
  

• numer Faktury Korygującej,
  

• numer Paragonu 450 (korygowanej faktury pierwotnej będącej fakturą uproszczoną), datę jego wystawienia, a także datę dokonania dostawy towarów lub świadczenia usług lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4 Ustawy VAT,
  

• numer NIP nabywcy,
  

• informację o przyczynie korekty,
  

• nazwę towaru objętego korektą,
  

• jednostkę miary,
  

• ilość towaru / usługi (przed i po korekcie),
  

• cenę brutto,
  

• stawkę podatku VAT,
  

• kwotę podatku VAT (przed i po korekcie),
  

• wartość brutto sprzedaży (przed i po korekcie),
  

• imię, nazwisko i podpis osoby potwierdzającej otrzymanie korekty w dacie jej wystawienia.
  
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Faktura Korygująca wystawiona do Paragonu 450 może zachować charakter tzw. faktury uproszczonej - w szczególności Spółka prosi o wyjaśnienie, czy wystawiając Faktury Korygujące do Paragonów 450 można nie podawać na Fakturach Korygujących danych nabywcy towarów lub usług innych niż jego numer NIP?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Spółka uważa, że Faktura Korygująca wystawiona do Paragonu 450 może zachować charakter tzw. faktury uproszczonej. Spółka uważa, że wystawiając Faktury Korygujące do Paragonów 450 można nie podawać danych nabywcy towarów lub usług innych niż jego numer NIP.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 3 Ustawy VAT, w przypadku gdy kwota należności ogółem nie przekracza kwoty 450 zł albo kwoty 100 euro, jeżeli kwota ta określona jest w euro, faktura może nie zawierać danych określonych w ust. 1 pkt 3 dotyczących nabywcy i danych określonych w ust. 1 pkt 8, 9 i 11-14, pod warunkiem że zawiera dane pozwalające określić dla poszczególnych stawek podatku kwotę podatku (dalej „Faktura Uproszczona”).

Do elementów, wymienionych w art. 106e ust. 1 Ustawy VAT, których może nie zawierać Faktura Uproszczona, należą:

• imię i nazwisko lub nazwa nabywcy towarów lub usług oraz jego adres,
  

• miara i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług,
  

• cena jednostkowa towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto),
  

• wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto),
  

• stawka podatku,
  

• suma wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku,
  

• kwota podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku.
  
  
  

Faktura Uproszczona, co do zasady, musi natomiast zawierać wszystkie pozostałe elementy wymienione w art. 106e ust. 1 Ustawy VAT, w tym m.in.:

• datę wystawienia,
  

• kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę,
  

• imię i nazwisko lub nazwę podatnika oraz jego adres,
  

• numer NIP podatnika,
  

• numer NIP nabywcy,
  

• datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi, lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury,
  

• nazwę (rodzaj) towaru lub usługi,
  

• kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym także w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, jeżeli nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto,
  

• kwotę należności ogółem.
  
  
  

Faktura Uproszczona musi zawierać dane pozwalające określić dla poszczególnych stawek podatku kwotę podatku.

W ocenie Spółki Paragony 450, które będą wystawiane w Systemie, będą stanowiły Faktury Uproszczone, do których odnosi się art. 106e ust. 5 pkt 3 Ustawy VAT, ponieważ będą zawierały dane pozwalające określić - dla poszczególnych stawek podatku - kwotę podatku i jednocześnie będą zawierać wszystkie obligatoryjne elementy faktury wymienione w art. 106e ust. 1 Ustawy VAT.

Podsumowując, Spółka uważa, że Paragony 450 wystawiane w Systemie będą stanowiły Faktury Uproszczone w rozumieniu art. 106e ust. 5 pkt 3 Ustawy VAT.

Stosownie do art. 106j ust. 1 Ustawy VAT, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
   
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
   
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
   
4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
   
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury
   

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

W pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę, że przepisy Ustawy VAT nie zawierają szczególnych regulacji odnoszących się do sposobu korygowania Faktur Uproszczonych. Stosownie do „ogólnego” przepisu art. 106j ust. 2 Ustawy VAT, faktura korygująca powinna zawierać:

1. wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
   
2. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
   
3. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1 - 6,
      
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
4. przyczynę korekty;
   
5. jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego - odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
   
6. w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 - prawidłową treść korygowanych pozycji.
   
   
   

W art. 106e ust. 1 pkt 1-6 Ustawy VAT, do których to przepisów odsyła art. 106j ust. 2 pkt 3 lit. a Ustawy VAT określający zakres danych wymaganych na fakturze korygującej, wymieniono następujące elementy faktury:

• datę wystawienia;
  

• kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
  

• imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
  

• numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
  

• numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
  

• datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury.
  
  
  

Z odesłania zawartego w art. 106j ust. 2 pkt 3 lit. a Ustawy VAT można byłoby wyprowadzić wniosek, że na fakturze korygującej każdorazowo powinno znajdować się imię i nazwisko lub nazwa nabywcy towaru, a także jego adres. Co jednak istotne, takich danych nie zawiera Faktura Uproszczona. W związku z tym powstaje wątpliwość, czy faktura korygująca Fakturę Uproszczoną powinna ograniczać się do danych zawartych na korygowanej fakturze, czy też powinna zawierać wszystkie elementy wymienione w art. 106e ust. 1 pkt 1 - 6 Ustawy VAT.

W ocenie Spółki faktura korygująca Fakturę Uproszczoną nie powinna zawierać szerszego zakresu danych niż sama Faktura Uproszczona (poza danymi związanymi z istotą faktury korygującej, takimi jak określenie „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”, a także informacja o przyczynie korekty).

Konieczność wskazania na fakturze korygującej Fakturę Uproszczoną danych, które nie znajdują się na pierwotnej fakturze, w szczególności takich jak imię i nazwisko albo nazwa nabywcy oraz jego dane adresowe, wypaczałaby praktyczny sens instytucji Faktury Uproszczonej.

Stanowisko Spółki znajduje oparcie w językowej wykładni art. 106j ust. 2 pkt 3 lit. a Ustawy VAT, z którego wyraźnie wynika, że faktura korygująca powinna zawierać dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca, określone w art. 106e ust. 1 pkt 1 - 6 Ustawy VAT.

Dokonując wykładni a contrario powyższego przepisu należy uznać, że w sytuacji, gdy faktura pierwotna, której dotyczy faktura korygująca, nie zawiera wszystkich danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 1-6 Ustawy VAT (co ma miejsce właśnie w przypadku, gdy korygowana faktura jest Fakturą Uproszczoną), nie powstaje obowiązek umieszczania na fakturze korygującej dodatkowo danych, których brak jest na korygowanej fakturze. Innymi słowy, w ocenie Spółki faktura korygująca Fakturę Uproszczoną również powinna mieć charakter uproszczony. Art. 106j Ustawy VAT nie daje podstaw do twierdzenia, że faktura korygująca może zawierać szerszy zakres danych niż faktura, której dotyczy korekta.

W związku z powyższym Spółka uważa, że skoro Paragony 450 stanowią Faktury Uproszczone, Spółka powinna dokonywać korekty Paragonów 450 na podstawie Faktur Korygujących, na których zakres danych odpowiada danym umieszczonym na Paragonie 450 (co przede wszystkim oznacza, że zarówno na Paragonie 450, jak i na Fakturze Korygującej brak będzie innych danych nabywcy niż jego numer NIP).

W ocenie Spółki rozszerzanie zakresu danych znajdujących się na Fakturze Korygującej w stosunku do danych znajdujących się na Paragonie 450 stanowiącym Fakturę Uproszczoną (w szczególności o imię i nazwisko albo nazwę nabywcy, a także jego dane adresowe) byłoby postępowaniem sprzecznym z art. 106j ust. 2 pkt 3 Ustawy VAT.

Konkludując, Spółka prosi o uznanie przedstawionego we wniosku stanowiska za prawidłowe.

Zdaniem Spółki uznanie, że na Fakturze Korygującej muszą być wykazane dane nabywcy towarów lub usług inne niż jego numer NIP wymagałoby w pierwszej kolejności zastąpienia Paragonu 450 fakturą „zwykłą”, obejmującą pełne dane nabywcy towarów i usług. Ustawa VAT nie przewiduje jednak możliwości „wymiany” tzw. faktury uproszczonej na fakturę „zwykłą” obejmującą wszystkie dane wskazane w art. 106e ust. 1 Ustawy VAT.

Nie jest też możliwe uzupełnienie danych nabywcy towarów i usług fakturą korygującą, gdyż faktura korygująca służy do poprawiania faktury pierwotnej w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. Brak danych nabywcy towarów lub usług na fakturze uproszczonej (innych niż numer NIP) nie może być uznany za „pomyłkę”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy. W myśl ust. 1 ww. przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem, podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

W myśl art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani wystawić i wydać nabywcy paragon fiskalny lub fakturę z każdej sprzedaży:

1. w postaci papierowej lub
2. za zgodą nabywcy, w postaci elektronicznej, przesyłając ten dokument w sposób z nim uzgodniony.
   
   

Sposób prowadzenia przez podatników ewidencji oraz warunki używania kas rejestrujących określono w rozporządzeniu Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2019 r., poz. 816 z późn. zm.) zwanego dalej rozporządzeniem.

Przez paragon fiskalny albo fakturę rozumie się dokument fiskalny wystawiany przy użyciu kasy dla nabywcy, potwierdzający dokonanie sprzedaży (§ 2 pkt 16 rozporządzenia).

Zgodnie z § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, podatnicy prowadzą ewidencję każdej czynności sprzedaży, w tym sprzedaży zwolnionej od podatku, przy użyciu kas, które zostały nabyte w okresie obowiązywania potwierdzenia, że kasa spełnia funkcje wymienione odpowiednio w art. 111 ust. 6a lub w art. 145a ust. 2 ustawy oraz wymagania techniczne (kryteria i warunki techniczne) dla kas, wyłącznie w trybie fiskalnym pracy tej kasy, po dokonaniu jej fiskalizacji.

Natomiast w myśl § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, podatnicy, prowadząc ewidencję wystawiają i wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny podczas dokonywania sprzedaży, nie później niż z chwilą przyjęcia należności, bez względu na formę płatności, z zastrzeżeniem § 12.

Jak wynika z § 25 ust. 1 rozporządzenia w przypadku prowadzenia przez podatnika ewidencji przy użyciu kas z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii paragon fiskalny zawiera co najmniej:

1. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a w przypadku sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych - adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika;
   
2. numer identyfikacji podatkowej (NIP) podatnika;
   
3. numer kolejny wydruku;
   
4. datę oraz godzinę i minutę sprzedaży;
   
5. oznaczenie „PARAGON FISKALNY”;
   
6. nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację;
   
7. cenę jednostkową towaru lub usługi;
   
8. ilość i wartość sumaryczną sprzedaży danego towaru lub usługi z oznaczeniem literowym przypisanej stawki podatku;
   
9. wartość opustów, obniżek lub narzutów, o ile występują;
   
10. wartość sprzedaży brutto i wysokość podatku według poszczególnych stawek podatku z oznaczeniem literowym po uwzględnieniu opustów, obniżek lub narzutów;
    
11. wartość sprzedaży zwolnionej od podatku z oznaczeniem literowym;
    
12. łączną wysokość podatku;
    
13. łączną wartość sprzedaży brutto;
    
14. oznaczenie waluty, w której jest zapisywana sprzedaż, przynajmniej przy łącznej wartości sprzedaży brutto;
    
15. kolejny numer paragonu fiskalnego;
    
16. numer kasy i oznaczenie kasjera - przy więcej niż jednym stanowisku kasowym;
    
17. numer identyfikacji podatkowej (NIP) nabywcy - na żądanie nabywcy;
    
18. logo fiskalne i numer unikatowy.
    
    
    

Z cytowanego wyżej art. 111 ust. 1 ustawy jednoznacznie wynika, że obowiązek ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej ciąży na podatnikach dokonujących sprzedaży na rzecz dwóch rodzajów podmiotów, mianowicie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Należy podkreślić, że obowiązek ten dotyczy wyłącznie sprzedaży, która została dokonana na rzecz tych wyżej wymienionych podmiotów. Tym samym obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej nie wystąpi w przypadku sprzedaży na rzecz innych podmiotów, bowiem sprzedaż na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą (w tym osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą) należy udokumentować fakturą. Jednocześnie przepisy ustawy nie zabraniają ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących na rzecz ww. podmiotów. W takim przypadku należy pamiętać, że ustawodawca do takiej sprzedaży przewidział określone warunki ewidencyjne.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Zgodnie z art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Jak stanowi art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

− jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów – co do zasady – podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika. Zatem ustawodawca nie nakłada na podatników obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż realizowaną na rzecz podmiotów niebędących podatnikami VAT. Niemniej jednak, stosownie do art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy, na zgłoszone w odpowiednim terminie żądanie nabywcy (niebędącego podatnikiem), podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż. Zasada ta nie dotyczy czynności wymienionych w art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy.

Zgodnie z brzmieniem art. 106e ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać m.in.:

1. datę wystawienia;
   
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
   
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
   
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
   
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
   
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
   
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
   
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
   
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
   
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
    
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
    
12. stawkę podatku;
    
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
    
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
    
15. kwotę należności ogółem (…).
    
    
    
    

W myśl art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy, faktura może nie zawierać, w przypadku gdy kwota należności ogółem nie przekracza kwoty 450 zł albo kwoty 100 euro, jeżeli kwota ta określona jest w euro - danych określonych w ust. 1 pkt 3 dotyczących nabywcy i danych określonych w ust. 1 pkt 8, 9 i 11-14, pod warunkiem że zawiera dane pozwalające określić dla poszczególnych stawek podatku kwotę podatku.

Z kolei art. 106g ust. 1 ustawy stanowi, że faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Stosownie do art. 106h ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 września 2019 r.) – w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Zgodnie z art. 106h ust. 4 ustawy – przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku, gdy paragon został uznany za fakturę wystawioną zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 3.

W tym miejscu należy wskazać, że na podstawie art. 1 pkt 21 ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r. poz. 1520) do art. 106b dodano ust. 5-7, które obowiązują od 1 stycznia 2020 r.

W myśl art. 106b ust. 5 ustawy o VAT w przypadku sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej potwierdzonej paragonem fiskalnym fakturę na rzecz podatnika podatku lub podatku od wartości dodanej wystawia się wyłącznie, jeżeli paragon potwierdzający dokonanie tej sprzedaży zawiera numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Wskazać należy, że art. 106b ust. 5 ustawy nie ogranicza prawa do wystawienia faktury, a jedynie reguluje szczegółowo kwestie dokumentowania transakcji, które uprzednio zostały zaewidencjonowane przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Ustawodawca w przepisie art. 106b ust. 5 ustawy wprowadza zasadę, że w przypadku sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, fakturę do paragonu fiskalnego na rzecz nabywcy posługującego się numerem identyfikującym wystawia się tylko w przypadku, gdy paragon dokumentujący tę sprzedaż zawiera ten numer. Przedmiotowe przepisy mają na celu zachowanie pewnej konsekwencji podatnika, który dokonując zakupu powinien poinformować sprzedawcę czy występuje w tej transakcji w charakterze podatnika czy konsumenta.

Zgodnie z art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
   
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
   
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
   
4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1
   pkt 4,
   
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury
   

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

Faktura korygująca, stosownie do art. 106j ust. 2 ustawy, powinna zawierać:

1. wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
   
2. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
   
3. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   
   
   1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1–6,
      
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
4. przyczynę korekty;
   
5. jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego – odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
   
6. w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłową treść korygowanych pozycji.
   
   
   

Natomiast w przypadku gdy podatnik udziela opustu lub obniżki ceny w odniesieniu do wszystkich dostaw towarów lub usług dokonanych lub świadczonych na rzecz jednego odbiorcy w danym okresie, faktura korygująca, o której mowa w ust. 2, stosownie do art. 106j ust. 3 ustawy:

1. powinna zawierać dodatkowo wskazanie okresu, do którego odnosi się udzielany opust lub obniżka;
2. może nie zawierać danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 5 i 6 oraz nazwy (rodzaju) towaru lub usługi objętych korektą.
   
   

Z powyższego wynika, że faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Wystawia się je w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym. Uregulowania zawarte w ustawie mają na celu uniknięcie sytuacji, w której zmniejszenie podstawy opodatkowania i tym samym kwoty podatku należnego u sprzedawcy nie znajduje odzwierciedlenia w zmniejszeniu kwoty podatku naliczonego u nabywcy towarów i usług. Podatek należny u sprzedawcy jest bowiem podatkiem naliczonym u nabywcy towarów i usług.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem sieci sklepów - zlokalizowanych na terenie Polski - z artykułami do majsterkowania, budowy, urządzania domu, pielęgnowania ogrodu itp. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej towarów m.in. na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. W związku z powyższym Spółka jest zobowiązana do ewidencjonowania sprzedaży na rzecz tych nabywców na kasach rejestrujących.

Spółka planuje wdrożyć nowy System komputerowy, którego zadaniem będzie m.in. usprawnienie procesu wystawiania faktur w sklepach Spółki.

W sytuacji, gdy na paragonie z NIP nabywcy wykazana kwota nie będzie przekraczać 450 zł Spółka będzie uważać taki paragon za fakturę uproszczoną. Ww. Paragon 450 będzie zawierał w szczególności będzie zawierał NIP nabywcy. Paragon 450 nie będzie natomiast zawierał imion, nazwisk, nazwy ani adresu nabywcy towaru lub usługi.

W sytuacji, gdy klient zdecyduje się na zwrot zakupionego towaru Spółka zobowiązana zostanie do dokonania korekty Paragonu 450.

Wystawiana przez Spółkę Faktura Korygująca do Paragonu 450 będzie zawierać:

• oznaczenie Spółki (podatnika) jako sprzedawcy, tj. nazwę Spółki, dane adresowe, nr NIP,
  

• datę i miejsce wystawienia Faktury Korygującej,
  

• określenie „KOREKTA”,
  

• numer Faktury Korygującej,
  

• numer Paragonu 450 (korygowanej faktury pierwotnej będącej fakturą uproszczoną), datę jego wystawienia, a także datę dokonania dostawy towarów lub świadczenia usług lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4 Ustawy VAT,
  

• numer NIP nabywcy,
  

• informację o przyczynie korekty,
  

• nazwę towaru objętego korektą,
  

• jednostkę miary,
  

• ilość towaru / usługi (przed i po korekcie),
  

• cenę brutto,
  

• stawkę podatku VAT,
  

• kwotę podatku VAT (przed i po korekcie),
  

• wartość brutto sprzedaży (przed i po korekcie),
  

• imię, nazwisko i podpis osoby potwierdzającej otrzymanie korekty w dacie jej wystawienia.
  
  
  

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy Faktura Korygująca wystawiana do Paragonu 450 może zachować charakter faktury uproszczonej tj. czy Spółka może nie podawać na Fakturze Korygującej danych nabywcy towarów lub usług innych niż jego numer NIP.

Wskazać w tym miejscu należy, że paragon dokumentujący sprzedaż do kwoty 450 zł brutto lub 100 euro, zawierający numer NIP nabywcy oraz pozostałe dane wymagane dla faktury z wyłączeniem danych wskazanych w art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy, stanowi fakturę uproszczoną, traktowaną jak zwykła faktura. W praktyce oznacza to, że nabywca otrzymuje paragon fiskalny dokumentujący sprzedaż, stanowiący jednocześnie fakturę uproszczoną. Paragon w takim przypadku zawiera bowiem wszystkie dane wymagane zgodnie z przepisami rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących oraz dodatkowo NIP nabywcy.

Artykuł 106e ust. 5 pkt 3 ustawy, wskazuje, jakich elementów nie musi zawierać faktura „uproszczona”, a które zostały wymienione w art. 106e ust. 1 tej ustawy.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że skoro Wnioskodawca dokumentuje sprzedaż na kwotę nieprzekraczającą 450 zł lub 100 euro (jeżeli kwota ta określona jest w euro) paragonem fiskalnym zawierającym NIP klienta (nabywcy) oraz pozostałe dane wymagane ustawą, to wystawiany dla nabywcy dokument, jest zgodny z art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy. Tzw. faktura uproszczona jest traktowana na równi z fakturą wystawioną na zasadach ogólnych, a zatem w chwili wydania przez Wnioskodawcę tzw. faktury uproszczonej, wypełnia on obowiązek wystawienia faktury standardowej.

Należy zauważyć, że faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. A zatem, co do zasady, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej.

W przedstawionym opisie sprawy, Wnioskodawca wdrażając nowy system komputerowy opracowuje wzór Faktury Korygującej do Paragonu 450. Wystawienie takiej korekty wystąpi np. w sytuacji gdy klient zdecyduje się dokonać zwrotu zakupionego od Spółki towaru. Ww. Faktura Korygująca będzie zwierać m.in. datę i miejsce wystawienia Faktury Korygującej, określenie „KOREKTA”, numer Faktury Korygującej, numer Paragonu 450, przyczynę korekty a także dane dotyczące zwracanego tj. ilość, cenę brutto, stawkę podatku VAT, kwotę podatku VAT oraz wartość brutto (przed i po korekcie). Na Fakturze Korygującej znajdzie się także imię, nazwisko i podpis osoby potwierdzającej otrzymanie korekty w dacie jej wystawienia. Przedmiotowa Faktura Korygująca nie będzie zawierać imion i nazwisk, nazwy ani adresu nabywcy. Elementem identyfikującym nabywcę będzie jego numer NIP.

Dane, które powinny zostać zawarte na fakturze korygującej zostały wskazane w art. 106j ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 106j ust. 2 pkt 3 ustawy, faktura korygująca powinna zawierać dane zawarte w fakturze, której ta korekta dotyczy. Według powyższego artykułu są to dane określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6 ustawy oraz nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą.

Odnosząc się literalnie do ww. przepisu należy stwierdzić, że faktura korygująca wystawiana do faktury uproszczonej może zawierać te dane, które zawarte są na fakturze korygowanej, mieszczące się w zakresie art. 106j ust. 2 pkt 3 ustawy w zw. z art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy. W ww. zakresie będzie się mieścić: data wystawienia; kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę; numer NIP podatnika; numer NIP nabywcy; datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury; nazwę (rodzaj) towaru lub usługi; kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto oraz kwotę należności ogółem. Ustawodawca wskazuje, że faktura uproszczona, może nie zawierać m.in. imion i nazwisk lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresów, zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy.

Nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że przepisy ustawy o VAT nie dają podstaw do rozszerzenia danych zawartych w fakturze korygującej wystawionej do tzw. faktury uproszczonej o dane nabywcy towarów lub usług. W art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy wskazano, że w podanym w tym przepisie przypadku faktura może nie zawierać danych dotyczących nabywcy. Z kolei w art. 106j ust. 2 pkt 3 ustawodawca wskazał elementy jakie powinna zawierać faktura korygująca wystawiona do faktury pierwotnej, a zatem wskazał minimum danych, które są niezbędne do zamieszczenia w fakturze korygującej, przy czym nie odniósł się w szczególności do faktury uproszczonej. Logicznym jest, że skoro faktura uproszczona może nie zawierać danych nabywcy to takich danych może również nie zawierać wystawiona do niej faktura korygująca. Nie oznacza to jednak, że jak twierdzi Wnioskodawca, zamieszczenie na fakturze korygującej wystawionej do faktury uproszczonej danych nabywcy wypaczałoby praktyczny sens instytucji Faktury Uproszczonej czy też umieszczenie danych nabywcy na fakturze korygującej w takim przypadku byłoby postępowaniem sprzecznym z art. 106j ust. 2 pkt 3 ustawy o VAT. Z takim stwierdzeniem nie można się zgodzić. Z przepisów ustawy należy wysnuć wniosek, że w przypadku wystawiania faktury korygującej do faktury uproszczonej, faktura korygująca może nie zawierać danych nabywcy, jednakże nic nie stoi na przeszkodzie aby takie dane były w tej fakturze zawarte.

Reasumując, w odpowiedzi na pytanie Wnioskodawcy stwierdzić należy, że Faktura Korygująca wystawiana przez Spółkę do Paragonu 450 może zachować charakter faktury uproszczonej. Spółka może nie podawać danych nabywcy towarów lub usług innych niż jego numer NIP.

Ponieważ Wnioskodawca w rezultacie stoi na stanowisku, że w opisanym przypadku, Faktura Korygująca wystawiona do Paragonu 450 może nie zawierać danych nabywcy, stanowisko to należy uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym, które nie zostały objęte pytaniem oraz własnym stanowiskiem w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020 r., poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.