Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.315.2020.2.MF
z 2 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 lipca 2020 r. (data wpływu 3 sierpnia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia:

• czy wydatki na zakup towarów i usług wchodzących w skład Pakietów Lojalnościowych będą stanowić koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• czy wydatki na zakup towarów i usług wchodzących w skład Pakietów Lojalnościowych będą stanowić koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami z tytułu sprzedaży Pakietów Lojalnościowych zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych

- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 sierpnia 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia:

• czy wydatki na zakup towarów i usług wchodzących w skład Pakietów Lojalnościowych będą stanowić koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• czy wydatki na zakup towarów i usług wchodzących w skład Pakietów Lojalnościowych będą stanowić koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami z tytułu sprzedaży Pakietów Lojalnościowych zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
  
  

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest spółką kapitałową z siedzibą w Polsce (dalej: „Wnioskodawca”). Spółka jest polskim rezydentem podatkowym podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych (dalej: „CIT”) od całości swoich dochodów na terytorium Polski bez względu na miejsce ich osiągania. Jest też zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”) oraz podatnikiem podatku akcyzowego (dalej: „Akcyza”).

Spółka jest częścią międzynarodowej grupy kapitałowej produkującej i sprzedającej samochody oraz części zamienne i akcesoria do nich (dalej: „Grupa”) znanej globalnej marki samochodowej – X. (dalej: „Marka X.”). Spółka jest głównym dystrybutorem samochodów osobowych Marki X. w Polsce („Samochody Osobowe”). Działalność Spółki na terytorium kraju obejmuje m.in. sprzedaż samochodów osobowych, części zamiennych, akcesoriów samochodowych, samochodowych płynów eksploatacyjnych, kosmetyków samochodowych oraz środków czystości (dalej: „Sprzedaż Samochodów”).

Model biznesowy działalności Spółki zakłada Sprzedaż Samochodów poprzez sieć niezależnych przedsiębiorców, stanowiących sieć dealerską, oraz autoryzowane stacje obsługi (dalej: „Dealerzy”). Oznacza to, że Spółka będzie Sprzedawać Samochody do Dealerów, a Dealerzy odsprzedadzą je dalej swoim klientom, tj. ostatecznym odbiorcom Samochodów (dalej: „Klienci”). Spółka nie będzie Sprzedawać Samochodów bezpośrednio na rzecz Klientów. Spółka oprócz Sprzedaży Samochodów będzie świadczyła także usługi z nią powiązane na rzecz Dealerów (dalej: „Usługi Wsparcia”). Usługi Wsparcia obejmują przede wszystkim usługi marketingowe, konsultingowe, gwarancyjne, czy szkoleniowe dla Dealerów.

Spółka będzie podejmować/inicjować różnego rodzaju działania promocyjne oraz marketingowe zmierzające do zwiększenia zainteresowania Klientów Marką X., zwiększenia wolumenu Sprzedaży Samochodów, a w konsekwencji zwiększenia także swoich przychodów (dalej: „Akcje Promocyjne”). Działania te wpłyną pozytywnie na budowanie relacji z Klientami, na ich lojalność, a co za tym idzie na osiąganie większego przychodu. Przyniosą one korzyści zarówno Wnioskodawcy, jak i Dealerom. Współorganizatorami Akcji promocyjnych mogą być też Dealerzy. Spółka nie wyklucza też możliwości, że organizatorem lub współorganizatorem Akcji Promocyjnych może być zewnętrzna agencja marketingowa (dalej: „Agencja”).

Akcje Promocyjne mogą polegać na oferowaniu rabatów przez Spółkę na zakup Samochodów Osobowych (np. z określonego roku produkcji) czy akcesoriów samochodowych. W ramach Akcji Promocyjnych Dealerzy będą sprzedawać Klientom (tj. nabywcom Sprzedawanych Samochodów lub leasingobiorcom Samochodów Osobowych) różnego rodzaju produkty promocyjne o określonej wartości rynkowej za symboliczną kwotę (dalej: „Pakiety Lojalnościowe”). Klienci (lub wskazana przez nich osoba bliska) będą mogli kupić Pakiet Lojalnościowy od Dealera za symboliczną kwotę po spełnieniu warunków i na zasadach szczegółowo określonych w regulaminie (dalej: „Regulamin”). Warunkiem umożliwiającym zakup Pakietu Lojalnościowego będzie nabycie przez Klienta Samochodu Osobowego od Dealera lub zawarcie przez Klienta umowy leasingu lub umowy najmu Samochodu Osobowego.

Pakiety Lojalnościowe oferowane w ramach Akcji Promocyjnych mogą przyjmować różne postaci. Przykładowo, w skład Pakietu Lojalnościowego mogą wchodzić akcesoria Marki X., sprzęty elektroniczne, w tym sprzęty małego AGD, voucher na pobyt hotelu lub w innym miejscu wypoczynkowym / rekreacyjnym. W ramach vouchera Klienci będą mogli m.in. wykorzystać pewną kwotę na dodatkowe usługi oferowane przez te miejsca np. na usługi SPA. Spółka nie wyklucza, że w ramach Akcji Promocyjnych będzie również wydawać vouchery na inne usługi, z których mogliby skorzystać Klienci. Pakiety Lojalnościowe w postaci voucherów mogą być również wydawane nieodpłatnie Klientom bezpośrednio przez Spółkę lub działającą w jej imieniu Agencję.

Spółka może korzystać przy organizacji Akcji Promocyjnych, w tym wydawania Pakietów Lojalnościowych, z pomocy Agencji działającej na jej zlecenie. Aby uatrakcyjnić ofertę Dealerów, skierowaną do Klientów, Spółka zakupi powyższe towary lub usługi w cenach rynkowych, a następnie odprzeda je jako Pakiety Lojalnościowe do Dealerów po tej samej cenie. Dealerzy zaś sprzedadzą je Klientom za symboliczną kwotę.

Zasady nabywania Pakietów Lojalnościowych będą znane Klientom. Z uwagi na dostępność ww. informacji Klient w momencie zakupu będzie świadomy, że nabywając Samochód Osobowy może nabyć w promocyjnej cenie Pakiet Lojalnościowy, co stanowi istotny bodziec skłaniający Klienta do zakupu Samochodu Osobowego. Jest wysoce prawdopodobne, iż bez takiej zachęty w postaci ww. pakietu Klient zrezygnowałby z zakupu, bądź dokonałby zakupu samochodu innej marki.

Wnioskodawca będzie zaliczać do kosztów uzyskania przychodów (w kwotach netto) wydatki na nabycie towarów/usług, które będą sprzedawane Klientom za pośrednictwem Dealerów po cenach symbolicznych jako Pakiety Lojalnościowe objęte Akcjami Promocyjnymi. Spółka ma wątpliwość, czy prawidłowym będzie traktować te koszty jako bezpośrednio związane z przychodami z tytułu sprzedaży Pakietów Lojalnościowych.

Jednocześnie, Spółka zwraca uwagę, że wniosek nie jest złożony w celu obejścia prawa podatkowego lub unikania opodatkowania. Celem wniosku jest potwierdzenie istotnych kwestii podatkowych rzutujących na działalność Spółki w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wydatki na zakup towarów i usług wchodzących w skład Pakietów Lojalnościowych będą stanowić koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?
2. Czy wydatki na zakup towarów i usług wchodzących w skład Pakietów Lojalnościowych będą stanowić koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami z tytułu sprzedaży Pakietów Lojalnościowych zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?
   
   

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki na zakup towarów i usług wchodzących w skład Pakietów Lojalnościowych będą stanowić koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406, dalej: „Ustawa CIT”) za koszty uzyskania przychodów uznaje się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT. Przepis ten stanowi zamknięty katalog kosztów wyłączonych z kosztów podatkowych, przy czym każdy wydatek wymaga indywidualnej oceny pod kątem związku z przychodami.

Przy kwalifikacji poniesionego wydatku, jako kosztu uzyskania przychodu, należy wziąć pod uwagę celowość oraz możliwość jego przyczynienia się do osiągnięcia przychodu. Oceniona powinna być również racjonalność wydatku, to znaczy jego adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność jego poniesienia dla osiągnięcia przychodu. Aby wydatek stanowił dla podatnika koszt uzyskania przychodu, musi spełnić następujące warunki:

1. być poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku wydatek winien zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (gdyż nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik);
2. być definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie może zostać w jakikolwiek sposób zwrócona; podatnikowi;
3. pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;
4. zostać poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów;
5. zostać właściwie udokumentowany;
6. nie może znajdować się w grupie wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów z art. 16 ust. 1 Ustawy CIT.
   
   

Podstawową cechą kosztu podatkowego jest jego związek z przychodem (ewentualnie z zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów). Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, Akcje Promocyjne będą prowadzone w celu zmotywowania Klientów do zwiększenia zakupów Samochodów osobowych Marki X. oferowanej przez Spółkę. Podstawowym celem wprowadzenia tego rodzaju Akcji Promocyjnych jest intensyfikacja Sprzedaży i zwiększenie przychodów ze Sprzedaży Samochodów, a nie finansowanie Dealerów lub Klientów przez Spółkę.

W opinii Spółki wydatki na zakup towarów i usług wchodzących w skład Pakietów Lojalnościowych, spełniają powyższe warunki oraz pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami, wobec czego należy uznać je za koszt uzyskania przychodu stosownie do art. 15 ust. 1 Ustawy CIT. Analogiczne stanowisko potwierdzają interpretacje indywidualne. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z 12 lipca 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.191.2019.3 Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, że „wydatki na zakup towarów, które następnie będą przedmiotem sprzedaży premiowej w kwocie 1 zł brutto za sztuk, co do zasady mogą zostać zaliczone przez Zainteresowanych w ciężar kosztów podatkowych.”

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki na zakup towarów i usług wchodzących w skład Pakietów Lojalnościowych, będą stanowić koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami z tytułu sprzedaży Pakietów Lojalnościowych, zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Ustawa CIT nie zawiera definicji kosztów bezpośrednio i pośrednio związanych z uzyskiwanym przychodem. Rozumienie tych terminów należy opierać na znaczeniu językowym. Do kategorii kosztów bezpośrednich należy zaliczyć koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie konkretnego przychodu. Kategoria kosztów pośrednich obejmuje zaś wszelkie inne koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika związane z jego funkcjonowaniem, a także koszty, które niewątpliwie związane są z osiągniętym przychodem, lecz nie pozostają w bezpośrednim związku z konkretnymi przychodami.

A zatem, nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie podatkowym powstał konkretny przychód, uzasadniający potrącanie takich kosztów.

Wszelkie koszty związane z wytworzeniem wyrobów lub usług są kosztami o charakterze bezpośrednim. Natomiast, kosztami o charakterze pośrednim są w szczególności koszty ogólnego zarządu (zob. J. Marciniuk (red.), Podatek dochodowy od osób prawnych, Komentarz, wyd. C H. Beck, Warszawa 2007 s. 347).

Zakwalifikowanie danego wydatku do kategorii kosztu bezpośrednio lub pośrednio związanego z uzyskiwanym przychodem ma znaczenie dla momentu, w którym ów wydatek może zostać potrącony i ujęty w księgach podatkowych, tj. w którym może spowodować obniżenie przychodu podatkowego.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 Ustawy CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c, dotyczących w szczególności kosztów poniesionych po zakończeniu roku podatkowego.

Natomiast, koszty pośrednio związane z przychodami potrącane są w dacie ich poniesienia w myśl art. 15 ust. 4d Ustawy CIT). Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem wyjątków wskazanych w Ustawie CIT, uznaje się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych tj. zaksięgowano koszt na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku). Wyjątkiem są jedynie sytuacje, gdy dotycz to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e Ustawy CIT).

Wydatki na nabycie towarów i usług, które wchodzą w skład Pakietów Lojalnościowych są bezpośrednio związane z ich późniejszą odsprzedażą do Dealerów. Są one związane z osiąganymi przez Spółkę przychodami z tytułu sprzedaży Pakietów Lojalnościowych w sposób bezpośredni. W efekcie, mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w momencie, o którym mowa w art. 15 ust. 4-4c Ustawy CIT.

Powyższe stanowisko potwierdzają:

1. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4 grudnia 2019 r., Znak: KDIB1-1.4010.527.2019.1.NL, w której stwierdzono, że „kosztami mogą być zarówno koszty uzyskania przychodów pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim, tzw. koszty pośrednie) - jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty”,
2. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 4 maja 2016 r., Znak: ILPB3/4510-1-66/16-3/JG, który wskazuje, że „przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody.”

Mając na uwadze powyższe, wydatki na zakup towarów i usług wchodzących w skład Pakietów Lojalnościowych, będą stanowić koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami z tytułu sprzedaży Pakietów Lojalnościowych, zgodnie z art. 15 ust. 4 Ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach podmiotów, które o ich wydanie wystąpiły, zatem nie są one wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.