Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDWPT.4011.102.2020.2.IS
z 5 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonym za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 13 lipca 2020 r. (identyfikator poświadczenia: ePUAP – …) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków podatkowych płatnika w związku z zastosowaniem 50% kosztów uzyskania przychodów w odniesieniu do honorarium autorskiego sfinansowanego z otrzymanej dotacji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

… sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) prowadzi działalność badawczo-rozwojową w zakresie oprogramowania komputerowego. Obecnie Spółka rozwija w roku bieżącym i zamierza w kolejnych latach rozwijać projekt będący rozszerzalną platformą informatyczną, która pozwoli wyeliminować wysokie koszty związane z utrzymywaniem, zabezpieczaniem i wspieraniem systemów IT, służących do zarządzania profilami i danymi osobowymi użytkowników usług i produktów, które oferują klienci Spółki. Wypracowana przez Spółkę technologia ma służyć przedsiębiorcom i instytucjom publicznym, zdejmując z nich konieczność utrzymywania lokalnych systemów zarządzania danymi oraz właścicielom tych danych, osobom fizycznym, poprzez wyeliminowanie zjawiska wycieku danych oraz przywrócenie kontroli nad procesami ich przetwarzania, dzięki dostępowi do bieżącego monitoringu sposobów ich przetwarzania przez podmioty, którym te osoby dane powierzyły. Ponieważ osiągnięcie założonych rezultatów w postaci zaawansowanych funkcjonalności platformy wymaga szerokiej wiedzy z zakresu języków JavaScript, html, css oraz frameworków wysokiego poziomu jak vue. j s. – Spółka zatrudni na umowę o pracę wykwalifikowanych inżynierów branży informatycznej (dalej: Pracownicy), posiadających dodatkowo specjalizację w zakresie identyfikacji, uwierzytelniania oraz autoryzacji użytkowników. Wynagrodzenia tych pracowników Spółka zamierza w części sfinansować ze środków przyznanej jej dotacji w ramach poddziałania 1.1.2 POPW Rozwój startupów w Polsce Wschodniej w ramach Programu Operacyjnego Polska Wschodnia 2014-2020.

Pracownicy ci, w ramach swojej indywidualnej i kreatywnej działalności twórczej, tworzyć będą utwory (dalej: Utwory), m.in.:

• kody źródłowe programów komputerowych i/lub aplikacji mobilnych i/lub webowych,
  

• plany i/lub prototypy systemów, bazy oraz struktury danych,
  

• strony internetowe,
  

• dokumentacje techniczne, publikacje naukowe, specyfikacje, plany, analizy, raporty,
  

• projekty graficzne (np. interfejsu użytkownika, GUI).
  
  

Wniosek dotyczy tych Utworów, które charakteryzować się będą wysoką niepowtarzalnością, indywidualnością oraz oryginalnością i których opracowanie będzie niezbędne do prawidłowego wytworzenia programu komputerowego oraz jego prawidłowego działania. W związku z tym będą one spełniały definicję utworu w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2019 r., Nr 1231 z późn. zm., dalej: „ustawa o PAPP”), podlegając w konsekwencji ochronie na podstawie tej ustawy.

Spółka wyodrębniać będzie w umowie o pracę kwotę wynagrodzenia będącą wynagrodzeniem zasadniczym oraz kwotę wynagrodzenia – honorarium autorskiego (dalej: „Honorarium”), którą pracownik otrzymywać będzie w przypadku wytworzenia w danym miesiącu kalendarzowym w ramach stosunku pracy utworu oraz dokonania rozporządzenia swymi majątkowymi prawami autorskimi albo skorzystania ze swych praw. Kwota Honorarium, będzie ustalana z każdym Pracownikiem indywidualnie, przy uwzględnieniu jego doświadczenia zawodowego, stopnia zaawansowania i aplikowalności Utworu w projekcie. Spółka nie będzie określać Honorarium jako określony procent ogólnego czasu pracy pracownika, bądź procent ogólnego wynagrodzenia. Spółka podkreśla, że Honorarium będzie wyznacznikiem ekonomicznej wartości Utworu, a jego wartość rynkową zdeterminuje kwota, jakiej z tytułu przeniesienia praw autorskich do Utworu zażąda twórca oraz zaakceptuje Spółka.

Spółka wykorzystywać będzie rozwiązania i narzędzia (w tym repozytoria kodów źródłowych), dzięki którym:

1. Precyzyjnie, imiennie i na bieżąco poprowadzi ewidencję utworów tworzonych przez danego pracownika.
2. Każdorazowo dokona oceny, czy praca zgłaszana przez Pracownika spełnia przesłanki utworu.
3. Dokładnie określi moment przejścia majątkowych praw autorskich na Spółkę i – w efekcie – moment nabycia prawa do Honorarium.
4. Zachowa informacje o kategorii tworzonych utworów (np. kod źródłowy, materiał audio-wideo itd., itp.).
   
   

Wszystkie powyższe zasady wynagradzania będą określone w umowach o pracę, spójnych z innymi dokumentami wewnętrznymi (np. procedurą odbioru utworów). W przypadku, gdy Pracownik nie wytworzy w danym miesiącu kalendarzowym Utworu i nie dokona rozporządzenia autorskimi prawami majątkowymi albo nie skorzysta z tych praw, Honorarium nie będzie mu wypłacone. Do Honorarium Spółka zamierza stosować zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.; dalej: „updof” lub „ustawa”), koszty uzyskania przychodów w wysokości 50% uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem art. 22 ust. 9a i 9b updof, zaś do wynagrodzenia zasadniczego stosować będzie koszty uzyskania przychodów określone w art. 22 ust. 2 updof.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w związku z opisanym zdarzeniem przyszłym, Spółka, wywiązując się z obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, będzie mogła zastosować, w odniesieniu do Honorarium, koszty uzyskania przychodów w wysokości 50% przychodu zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 updof z uwzględnieniem limitu, o którym mowa w art. 22 ust. 9a ww. ustawy?
2. Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym fakt, że przez pewien okres realizacji projektu Spółka będzie finansować Honoraria częściowo ze środków dofinansowania jej działalności w ramach poddziałania 1.1.2 POPW Rozwój startupów w Polsce Wschodniej w ramach Programu Operacyjnego Polska Wschodnia 2014-2020, uniemożliwi zastosowanie podwyższonych kosztów pracowniczych, o których mowa w pyt. 1 do tej części kwoty Honorarium, która zostanie zwrócona Spółce w ramach pomocy publicznej?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2, natomiast w odniesieniu do pytania nr 1 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym, wywiązując się z obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, Spółka może zastosować, w odniesieniu do Honorarium autorskiego, koszty uzyskania przychodów w wysokości 50% przychodu zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 updof z uwzględnieniem limitu, o którym mowa w art. 22 ust. 9a ww. ustawy. Na prawo to, w ocenie Spółki, nie wpłynie w żaden sposób fakt częściowego finansowania wartości Honorarium ze środków udzielonej pomocy publicznej.

Powyższe stanowisko Spółka uzasadnia w sposób następujący.

Spółka uważa, że na prawo do zastosowania przez Nią jako płatnika w opisanym zdarzeniu przyszłym, w odniesieniu do Honorarium autorskiego, podwyższonych kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 updof, nie wpłynie fakt, że przez pewien okres realizacji projektu Spółka będzie finansować Honoraria częściowo ze środków dofinansowania Jej działalności w ramach poddziałania 1.1.2 POPW Rozwój startupów w Polsce Wschodniej w ramach Programu Operacyjnego Polska Wschodnia 2014-2020. Stosownie bowiem do art. 12 ust. 1 ustawy, za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności, wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Możliwość zastosowania podwyższonych kosztów pracowniczych nie jest uzależniona od tego, czy wydatki te zostały płatnikowi zwrócone. Jest to preferencja mająca zastosowanie do wynagrodzenia pracownika, a nie przychodu Spółki. Tylko w tym drugim przypadku przepisy prawa implikują, iż poniesienie kosztu oznacza pokrycie danego wydatku ze środków majątkowych podatnika (J. Marciniuk, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, Warszawa 2007., str. 343 oraz R. Kubacki, Koszty uzyskania przychodów w podatkach dochodowych. Wrocław 2008, str. 32), niezależnie od tytułu prawnego do dysponowania przez podatnika środkami przeznaczonymi na pokrycie takiego wydatku. Tym samym, Spółka wnosi jak na wstępie uzasadnienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W treści art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostały określone źródła przychodów, gdzie w pkt 1 wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Za pracownika, w rozumieniu ustawy, uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy (art. 12 ust. 4 ww. ustawy).

W myśl art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Na podstawie art. 32 ust. 1 ww. ustawy, zaliczki, o których mowa w art. 31, za miesiące od stycznia do grudnia, z zastrzeżeniem ust. 1a, wynoszą:

1. za miesiące, w których dochód podatnika uzyskany od początku roku w tym zakładzie pracy nie przekroczył kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali – 17% dochodu uzyskanego w danym miesiącu;
2. za miesiąc, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku w tym zakładzie pracy przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali – 17% od tej części dochodu uzyskanego w tym miesiącu, która nie przekroczyła tej kwoty, i 32% od nadwyżki ponad kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali;
3. za miesiące następujące po miesiącu, o którym mowa w pkt 2 – 32% dochodu uzyskanego w danym miesiącu.
   
   

Z treści przepisu art. 32 ust. 2 ww. ustawy wynika, że za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 lub w ust. 9 pkt 1-3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) lub pkt 2a. Jeżeli świadczenia w naturze, świadczenia ponoszone za podatnika lub inne nieodpłatne świadczenia przysługują podatnikowi za okres dłuższy niż miesiąc, przy obliczaniu zaliczek za poszczególne miesiące przyjmuje się ich wartość w wysokości przypadającej na jeden miesiąc. Jeżeli nie jest możliwe określenie, jaka część tych świadczeń przypada na jeden miesiąc, a doliczenie całej wartości w miesiącu ich uzyskania spowodowałoby niewspółmiernie wysoką zaliczkę w stosunku do wypłaty pieniężnej, zakład pracy, na wniosek podatnika, ograniczy pobór zaliczki za dany miesiąc i pobierze pozostałą część zaliczki w następnych miesiącach roku podatkowego.

Jak stanowi art. 32 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zakład pracy przy obliczaniu zaliczki nie stosuje kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 22 ust. 9 pkt 1-3 od miesiąca, w którym otrzymał pisemne oświadczenie pracownika o rezygnacji z ich stosowania, albo od następnego miesiąca, jeżeli w miesiącu, w którym otrzymał oświadczenie, nie miał możliwości pobrania zaliczki bez zastosowania tych kosztów. Oświadczenie to składa się odrębnie dla każdego roku podatkowego.

Ustawodawca zobowiązał płatnika do poboru zaliczek w prawidłowej wysokości, tj. od dochodu ustalonego zgodnie z regułami określonymi w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc z uwzględnieniem kosztów w takiej wysokości, w jakiej ustawodawca w danych okolicznościach przewidział. Tym samym, jeśli zgodnie z uregulowaniami wskazanej ustawy pracownikowi mogą być uwzględnione 50% koszty uzyskania przychodu, to płatnik winien takie koszty zastosować.

Przechodząc do kwestii kosztów uzyskania przychodów, to są one uregulowane w przepisach rozdziału 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Osobom posiadającym status pracownika, uzyskującym przychody m.in. ze stosunku pracy przysługuje, co do zasady, zgodnie z przepisami art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie jednej pełnej miesięcznej normy kosztów uzyskania przychodów niezależnie od wymiaru czasu pracy.

W odniesieniu do niektórych przychodów ustawodawca dopuścił jednak możliwość ustalania kosztów zryczałtowanych. W przypadku korzystania przez twórców z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów lub rozporządzania przez nich tymi prawami, mają zastosowanie 50% koszty uzyskanego przychodu.

Zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy, koszty uzyskania niektórych przychodów określa się z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami ‒ w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a i 9b, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

W myśl art. 22 ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zgodnie z art. 22 ust. 9b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepis ust. 9 pkt 3 stosuje się do przychodów uzyskiwanych z tytułu:

1. działalności twórczej w zakresie architektury, architektury wnętrz, architektury krajobrazu, inżynierii budowlanej, urbanistyki, literatury, sztuk plastycznych, wzornictwa przemysłowego, muzyki, fotografiki, twórczości audialnej i audiowizualnej, programów komputerowych, gier komputerowych, teatru, kostiumografii, scenografii, reżyserii, choreografii, lutnictwa artystycznego, sztuki ludowej oraz dziennikarstwa;
2. działalności artystycznej w dziedzinie sztuki aktorskiej, estradowej, tanecznej i cyrkowej oraz w dziedzinie dyrygentury, wokalistyki i instrumentalistyki;
3. produkcji audialnej i audiowizualnej;
4. działalności publicystycznej;
5. działalności muzealniczej w dziedzinie wystawienniczej, naukowej, popularyzatorskiej, edukacyjnej oraz wydawniczej;
6. działalności konserwatorskiej;
7. prawa zależnego, o którym mowa w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1191, 1293, 1669, 2445 i 2339), do opracowania cudzego utworu w postaci tłumaczenia;
8. działalności badawczo-rozwojowej, naukowej, naukowo-dydaktycznej, badawczej, badawczo-dydaktycznej oraz prowadzonej w uczelni działalności dydaktycznej.
   
   

Jak z powyższego przepisu wynika, tylko ww. rodzaje działalności pozwalają na zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodów.

W świetle art. 22 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych. Przepisy ust. 5 i ust. 5a pkt 2 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 22 ust. 10a ww. ustawy, przepis ust. 10 stosuje się również, jeżeli podatnik udowodni, że w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, były wyższe niż kwota określona w ust. 9a.

Powołany przepis art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że ustalenie, czy określony przychód został osiągnięty z tytułu praw autorskich lub pokrewnych, i podatnik jest twórcą, czy też artystą wykonawcą należy ocenić w świetle odrębnych przepisów, czyli przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, Wnioskodawca (dalej: Spółka) prowadzi działalność badawczo-rozwojową w zakresie oprogramowania komputerowego. Obecnie Spółka rozwija w roku bieżącym i zamierza w kolejnych latach rozwijać projekt będący rozszerzalną platformą informatyczną, która pozwoli wyeliminować wysokie koszty związane z utrzymywaniem, zabezpieczaniem, i wspieraniem systemów IT, służących do zarządzania profilami i danymi osobowymi użytkowników usług i produktów, które oferują klienci Spółki. Wypracowana przez Spółkę technologia ma służyć przedsiębiorcom i instytucjom publicznym, zdejmując z nich konieczność utrzymywania lokalnych systemów zarządzania danymi oraz właścicielom tych danych, osobom fizycznym, poprzez wyeliminowanie zjawiska wycieku danych oraz przywrócenie kontroli nad procesami ich przetwarzania, dzięki dostępowi do bieżącego monitoringu sposobów ich przetwarzania przez podmioty, którym te osoby dane powierzyły. Ponieważ osiągnięcie założonych rezultatów w postaci zaawansowanych funkcjonalności platformy wymaga szerokiej wiedzy z zakresu języków JavaScript, html, css oraz frameworków wysokiego poziomu jak vue. j s. – Spółka zatrudni na umowę o pracę wykwalifikowanych inżynierów branży informatycznej (dalej: Pracownicy), posiadających dodatkowo specjalizację w zakresie identyfikacji, uwierzytelniania oraz autoryzacji użytkowników. Wynagrodzenia tych pracowników Spółka zamierza w części sfinansować ze środków przyznanej jej dotacji w ramach poddziałania 1.1.2 POPW Rozwój startupów w Polsce Wschodniej w ramach Programu Operacyjnego Polska Wschodnia 2014-2020.

Pracownicy ci, w ramach swojej indywidualnej i kreatywnej działalności twórczej, tworzyć będą utwory (dalej: Utwory) m.in.:

• kody źródłowe programów komputerowych i/lub aplikacji mobilnych i/lub webowych,
  

• plany i/lub prototypy systemów, bazy oraz struktury danych,
  

• strony internetowe,
  

• dokumentacje techniczne, publikacje naukowe, specyfikacje, plany, analizy, raporty,
  

• projekty graficzne (np. interfejsu użytkownika, GUI).
  
  

Utwory, o których mowa we wniosku charakteryzować się będą wysoką niepowtarzalnością, indywidualnością oraz oryginalnością i których opracowanie będzie niezbędne do prawidłowego wytworzenia programu komputerowego oraz jego prawidłowego działania. W związku z tym będą one spełniały definicję utworu w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, podlegając w konsekwencji ochronie na podstawie tej ustawy.

Spółka wyodrębniać będzie w umowie o pracę kwotę wynagrodzenia będącą wynagrodzeniem zasadniczym oraz kwotę wynagrodzenia – honorarium autorskiego (dalej: „Honorarium”), którą pracownik otrzymywać będzie w przypadku wytworzenia w danym miesiącu kalendarzowym w ramach stosunku pracy utworu oraz dokonania rozporządzenia swymi majątkowymi prawami autorskimi albo skorzystania ze swych praw.

Kwota Honorarium, będzie ustalana z każdym Pracownikiem indywidualnie, przy uwzględnieniu jego doświadczenia zawodowego, stopnia zaawansowania i aplikowalności Utworu w projekcie. Spółka nie będzie określać Honorarium jako określony procent ogólnego czasu pracy pracownika, bądź procent ogólnego wynagrodzenia. Spółka podkreśla, że Honorarium będzie wyznacznikiem ekonomicznej wartości Utworu, a jego wartość rynkową zdeterminuje kwota, jakiej z tytułu przeniesienia praw autorskich do Utworu zażąda twórca oraz zaakceptuje Spółka.

Podkreślić należy, że ustawodawca w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ani też w żadnym innym przepisie tej ustawy nie uzależnia możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów od źródła finansowania wynagrodzeń przez płatnika. Z przepisu tego wynika wprost, iż koszty te przysługują twórcom z praw autorskich lub rozporządzania przez twórców tymi prawami.

Zdaniem tutejszego Organu otrzymane w ten sposób wsparcie wywiera bezpośredni wpływ na rozliczenia podatkowe Wnioskodawcy (Beneficjenta – Spółki z o.o.), nie wywiera natomiast wpływu na sposób ustalania pracowniczych kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując wskazać należy, że w odniesieniu do Honorarium za przeniesienie praw autorskich wypłacanego pracownikowi w ramach stosunku pracy, w odniesieniu do którego będą należne 50% koszty uzyskania przychodów, bez znaczenia pozostaje fakt, że w części wynagrodzenie to będzie finansowane przez Spółkę ze środków na dofinansowane Jej działalności.

Jednocześnie podkreślić należy, że ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczy jedynie przepisów prawa podatkowego. Definicja przepisów prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.). Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie stanowi przepisów prawa podatkowego, a więc organ interpretacyjny nie jest upoważniony do interpretowania tej ustawy w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, a tym samym do stwierdzenia, czy dana osoba jest twórcą lub współtwórcą w rozumieniu przepisów ww. ustawy lub czy konkretny efekt pracy danej osoby stanowi przedmiot prawa autorskiego lub praw pokrewnych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy, organy podatkowe podejmują w toku postępowania podatkowego. Podstawowym narzędziem realizacji tej zasady jest postępowanie dowodowe, które nie jest prowadzone w ramach postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej. Jeżeli zatem przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różnić się będzie od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych wskazać należy, że orzeczenia te dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.