2020.10.05 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT2-1.4011.607.2020.2.MD

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.607.2020.2.MD
z 5 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2020 r. (data wpływu 17 lipca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 sierpnia 2020 r. (data wpływu 25 sierpnia 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup bonów wydanych nieodpłatnie jako nagrody w prowadzonej sprzedaży premiowej i programie lojalnościowym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 19 sierpnia 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.607.2020.1.MD, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w związku z art. 14h powołanej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 19 sierpnia 2020 r. (data doręczenia 19 sierpnia 2020 r.; identyfikator poświadczenia doręczenia UPD ….). Wnioskodawca uzupełnił powyższy wniosek pismem z dnia 19 sierpnia 2020 r. (data wpływu 25 sierpnia 2020 r.), nadanym za pośrednictwem operatora pocztowego w dniu 21 sierpnia 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest wspólnikiem Spółki ….. Spółka jawna (w dalszej części wniosku zwana jako „Spółka”). Spółka jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie:

sprzedaż hurtowa odzieży i obuwia PKD 46.42.Z (działalność podstawowa);
handel hurtowy, z wyłączeniem handlu pojazdami samochodowymi PKD 46;
handel detaliczny, z wyłączeniem handlu detalicznego pojazdami samochodowymi PKD 47;
transport drogowy towarów oraz działalność usługowa związana z przeprowadzkami PKD 49.4;
magazynowanie i przechowywanie towarów PKD 52.1;
działalność usługowa wspomagająca transport PKD 52.2;
działalność związana z oprogramowaniem i doradztwem w zakresie informatyki oraz działalność powiązana PKD 62;
pozostała finansowa działalność usługowa, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych PKD 64.9,
reklama, badanie rynku i opinii publicznej PKD 73;
uprawa zbóż, roślin strączkowych i roślin oleistych na nasiona, z wyłączeniem ryżu PKD 01.11.Z.

Spółka planuje przeprowadzenie dwóch akcji promocyjnych (sprzedaży premiowej oraz programu lojalnościowego).

Pierwsza akcja promocyjna (dalej zwana również jako „sprzedaż premiowa”) przeznaczona będzie dla wszystkich:

pełnoletnich osób fizycznych, posiadających pełną zdolność do czynności prawnych, zamieszkałych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, prowadzących na terytorium Rzeczypospolitej działalność gospodarczą, w ramach której kupują towary Spółki na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (sprzedaż B2B),

osób prawnych, jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, którym ustawa przyznaje zdolność prawną (spółki jawne, spółki partnerskie, spółki komandytowe, spółki komandytowo-akcyjne), mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i prowadzących na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność gospodarczą, w ramach której kupują towary Spółki na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (sprzedaż B2B),

pełnoletnich osób fizycznych, posiadających pełną zdolność do czynności prawnych, zamieszkałych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nieprowadzących na terytorium Rzeczypospolitej działalności gospodarczej (sprzedaż B2C)

- które jednorazowo, bądź w określonym przedziale czasu (np.: tydzień, miesiąc, kwartał) dokonają zakupów towarów będących w asortymencie Spółki na kwotę przekraczającą poziom określony przez Spółkę (poziom zakupów uprawniających do nagrody będzie każdorazowo określony przez Spółkę w regulaminie sprzedaży premiowej dostępnym na stronie internetowej Spółki i może być zmieniany).

Druga akcja promocyjna (dalej zwana również jako „program lojalnościowy”) przeznaczona jest dla wybranych (subiektywny wybór Spółki):

pełnoletnich osób fizycznych, posiadających pełną zdolność do czynności prawnych, zamieszkałych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, prowadzących na terytorium Rzeczypospolitej działalność gospodarczą, w ramach której kupują towary Spółki na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (sprzedaż B2B);

osób prawnych, jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, którym ustawa przyznaje zdolność prawną (spółki jawne, spółki partnerskie, spółki komandytowe, spółki komandytowo-akcyjne), mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i prowadzących na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność gospodarczą, w ramach której kupują towary Spółki na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (sprzedaż B2B)

- które dokonają zakupu towarów będących w asortymencie Spółki na kwoty nieprzekraczające poziomu zakupów uprawniającego do otrzymania nagrody w programie sprzedaży premiowej (opisanej wyżej jako pierwsza akcja promocyjna), które jednak Spółka poprzez wręczenie nagrody chciałaby zachęcić do zwiększenia poziomu zakupu towarów będących w asortymencie Spółki.

Programem lojalnościowym objęci będą wyłącznie klienci dokonujący zakupów na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Sprzedaż premiowa oraz program lojalnościowy będą zachęcały do zakupu wszystkich towarów będących w asortymencie Spółki. Do towarów będących w asortymencie Spółki zalicza się szeroko rozumiany asortyment środków ochrony osobistej m.in.: środki służące ochronie rąk, środki służące ochronie ciała, środki służące ochronie przed upadkiem z wysokości, środki służące ochronie głowy, środki służące ochronie słuchu, środki służące ochronie oczu i twarzy, środki służące ochronie dróg oddechowych, środki służące ochronie nóg, środki higieny i czystości, wyposażenia zakładów i narzędzia, środki ochrony przeciwpożarowej oraz pozostałe artykuły będące w asortymencie Spółki. Nagrodami w ramach tych programów (sprzedaż premiowa i program lojalnościowy) będą nagrody w postaci bonów X uprawniających do wymiany na nagrodę. Bony X nie będą opatrzone logo Spółki. Wartość nagród przekazanych jednorazowo uczestnikowi nie będzie przekraczała kwoty 2 000 zł netto. Spółka dopuszcza jednak sytuację wręczenia jednemu uczestnikowi kilkukrotnie w ciągu jednego roku nagrody jednorazowo nieprzekraczającej kwoty 2 000 zł, jednak o łącznej wartości przekazanych nagród przekraczającej 2 000 zł.

Pierwszą akcję promocyjną (sprzedaż premiową) będzie cechowało to, że:

ma ona na celu uatrakcyjnienie zakupu danych towarów lub usług lub zachęcenie uczestników programu do dalszej współpracy,

polega na nieodpłatnym przekazaniu bonów X lub voucherów w związku ze spełnieniem przez nabywcę pewnych z góry określonych przez Spółkę warunków,

wiąże przekazanie nagród z faktem zakupu towarów będących w asortymencie Spółki,

nagroda przysługuje każdemu nabywcy - jej przyznanie nie jest zatem wynikiem przypadku lub odgadywania zaistniałych zdarzeń losowych,

nagrody przyznawane są za dokonanie zakupów o określonej wartości lub ilości.

Nagrody w ramach pierwszej i drugiej akcji promocyjnej nie będą przyznawane na rzecz pracowników Spółki, ani na rzecz osób pozostających ze Spółką w stosunku cywilnoprawnym (np. umowa zlecenia, umowa o dzieło). Głównym celem akcji promocyjnych jest zwiększenie sprzedaży towarów Spółki. Spółka będzie ponosiła koszty związane z akcjami promocyjnymi, w tym będzie finansowała nagrody. Jednorazowa wartość przedmiotowych nagród będzie mieściła się w przedziale od kilkudziesięciu złotych do dwóch tysięcy złotych. Wysokość nagród w przypadku pierwszej akcji promocyjnej (sprzedaż premiowa) będzie uzależniona od wysokości zakupów dokonanych w danym czasie przez uczestnika akcji promocyjnej w trakcie trwania akcji. Wysokość nagród w drugiej akcji promocyjnej (program lojalnościowy) nie będzie uzależniona od wysokości zakupów dokonanych w danym czasie przez uczestnika akcji promocyjnej, jednak wręczenie nagrody będzie uzależnione od dokonania zakupu asortymentu należącego do Spółki. Zakup bonów X udokumentowany będzie fakturą wystawioną przez dystrybutora tych bonów. Wydanie nagród w ramach wskazanych akcji promocyjnych każdorazowo udokumentowane będzie przez Spółkę dokumentem magazynowym wydania (WZ). Spółka nie będzie prowadziła odrębnej ewidencji kontrahentów, którym przekazała nagrody w ramach sprzedaży premiowej i programu lojalnościowego.

W piśmie z dnia 19 sierpnia 2020 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że umowa spółki jawnej została zawarta w dniu 28 maja 2001 r. Spółka jawna została zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym w dniu 24 lipca 2001 r. Biorąc pod uwagę, że Spółka jawna powstaje z chwilą wpisu do rejestru, to Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie Spółki jawnej od dnia 24 lipca 2001 r. Wnioskodawca posiada udział w zyskach i stratach Spółki w wysokości 99,8%.

Z tytułu udziału w Spółce jawnej Wnioskodawca wybrał opodatkowanie dochodów na zasadach przewidzianych w art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (19% podatkiem dochodowym). Dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych prowadzi księgi rachunkowe, zgodnie z zasadami rachunkowości określonymi w ustawie o rachunkowości. Ponoszone koszty na sprzedaż premiową i program lojalnościowy nie będą miały związku z reprezentacją prowadzonej działalności w formie Spółki.

Akcje promocyjne (sprzedaż premiowa oraz program lojalnościowy) będą posiadały regulamin. Wnioskodawca doprecyzowuje opis przedstawiony we wniosku i wyjaśnia, że …. Spółka jawna poniesie faktycznie koszty na zakup bonów X. Bony X będą nieopłatnie wydane przez …. Spółka jawna uczestnikom dwóch akcji promocyjnych (sprzedaż premiowa oraz program lojalnościowy) w konsekwencji czego nie będzie przysługiwało Spółce prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu ich zakupów. Spółka poniesie wydatki na zakup ww. bonów od …. Sp. z o.o., bądź od innego dystrybutora bonów. Ww. wydatek faktycznie ma wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie przychodu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez Spółkę w której Wnioskodawca jest wspólnikiem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy wymienione wydatki na zakup bonów X nieodpłatnie wydanych jako nagrody w prowadzonej przez Spółkę sprzedaży premiowej będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów w kwocie brutto?
Czy wymienione wydatki na zakup bonów X nieodpłatnie wydanych jako nagrody w prowadzonym przez Spółkę programie lojalnościowym będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów w kwocie brutto?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na zakup bonów X nieodpłatnie wydanych jako nagrody w prowadzonej przez Spółkę sprzedaży premiowej będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów w kwocie brutto.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej zwana jako „ustawa PIT”), podatnik ma możliwość ujęcia wydatków w kosztach uzyskania przychodów pod warunkiem, że koszty te spełniają dwie przesłanki:

mają bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma, bądź może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu;

nie są ujęte w katalogu wydatków wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy PIT, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów.

Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów jest, by wydatek łącznie spełniał następujące przesłanki:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

został właściwie udokumentowany,

nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy PIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 22 ust. 1 ustawy PIT. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów.

Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

Bony X będą przekazywane kontrahentom w ramach sprzedaży premiowej (pierwsza akcja promocyjna) po złożeniu przez nich zamówienia o określonej wysokości.

Wydatki na bony będą więc miały bezpośredni związek ze sprzedażą - ich poniesienie ma wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Jeśli na podstawie regulaminu przyznawania nagród, z którego jednoznacznie wynika, że nagrody przysługują kontrahentom, którzy dokonali zakupów towarów w określonej wysokości i w określonym czasie, przyznawana jest nagroda w postaci bonu X, to wydatki na sfinansowanie nagród mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, możliwość uzyskania nagrody skłania kontrahentów do dokonywania zakupów towarów, a w związku z tym, działanie to wpływa niewątpliwie na wzrost sprzedaży oferowanych produktów, a co za tym idzie, na osiągnięcie, zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodu.

Jednocześnie z uwagi na to, że bony X będą nieopłatnie wydane przez …. Spółka jawna, Spółce nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu ich zakupów, w konsekwencji czego Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania kosztu uzyskania przychodu w kwocie brutto wynikającej z faktury zakupu.

Zdaniem Wnioskodawcy do wskazanych wydatków nie znajdzie zastosowanie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy PIT.

Odnosząc się do pytania nr 2, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na zakup bonów X przeznaczonych jako nagrody w prowadzonym przez Spółkę programie lojalnościowym będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów w kwocie brutto.

Bony X będą przekazywane kontrahentom w ramach programu lojalnościowego (druga akcja promocyjna) po złożeniu przez nich zamówienia. Wydatki na bony będą więc miały bezpośredni związek ze sprzedażą - ich poniesienie ma wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, możliwość uzyskania nagrody skłoni kontrahentów do dokonania ponownych zakupów towarów, a w związku z tym, działanie to wpływa niewątpliwie na wzrost sprzedaży oferowanych produktów, a co za tym idzie, na osiągnięcie, zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodu. Jednocześnie z uwagi na to, że bony X będą nieopłatnie wydane, Spółce nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu ich zakupów, w konsekwencji czego Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania kosztu uzyskania przychodu w kwocie brutto wynikającej z faktury zakupu.

Zdaniem Wnioskodawcy, do wskazanych wydatków nie znajdzie zastosowanie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy PIT.

Podsumowując zasady planowanych akcji promocyjnych (sprzedaży premiowej i programu lojalnościowego) Wnioskodawca chciałby podkreślić, że:

Spółka będzie głównym organizatorem akcji promocyjnych (sprzedaży premiowej oraz programu lojalnościowego),

głównym celem akcji promocyjnych będzie zwiększenie sprzedaży produktów Spółki,

sprzedaż premiowa oraz program lojalnościowy będą organizowane na terytorium Polski,

Spółka będzie ponosiła koszty związane z akcjami promocyjnymi, w tym będzie finansowała nagrody w postaci bonów X.

W interpretacji z dnia 16 czerwca 2020 r., Nr 0113-KDIPT1-2.4012.198.2020.4.KW, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził, że Spółce nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup nagród, ponieważ ww. wydatki nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji uznał za prawidłowe stanowisko Spółki w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania bonów podarunkowych oraz braku prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Oznacza to, że zaliczenie wydatków do kosztów podatkowych jest możliwe, jeżeli zostaną spełnione kryteria wynikające z wyżej wymienionego przepisu.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem, bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy (ewentualnie z zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów).

Bliżej zasadę tę opisuje wyrok NSA z dnia 16 października 2012 r., sygn. akt II FSK 430/11, w którym stwierdzono: „zwrot „w celu” oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo-skutkowym. Poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. Wydatek należy oceniać mając na uwadze racjonalność określonego działania dla osiągnięcia przychodu. Poniesienie wydatku musi zatem być powiązane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, ukierunkowaną na uzyskanie przychodów; wydatek powinien, przynajmniej potencjalnie, wpływać na wielkość uzyskiwanych lub spodziewanych przychodów z tej działalności. Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi więc uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego wydatku”.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

został właściwie udokumentowany,

nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów.

Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku, jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Dokonując oceny charakteru ponoszonych wydatków należy rozstrzygnąć, czy spełniają one kryteria określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz, czy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 tej ustawy. Ocena prawna danego wydatku wymaga bowiem uwzględnienia unormowań art. 23 ust. 1 ww. ustawy, w którym ustawodawca dokonał enumeratywnego wyliczenia wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, nawet jeśli ponoszone są w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Z przywołanego przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że jakkolwiek podmioty gospodarcze mogą dowolnie i swobodnie podejmować decyzje finansowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to jednak kwalifikacja wydatków do kosztów podatkowych winna opierać się na przepisach prawa podatkowego. Nie każdy wydatek z racji tylko samego jego poniesienia jest kosztem podatkowym. Aby tak było, wydatek musi spełniać wskazane kryteria ustawowe. Nie ma w tym względzie dowolności i uznaniowości podyktowanej pozaustawowymi kryteriami.

Wskazać również należy, że sam fakt nieobjęcia ustawowym wykazem wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest wystarczający do podatkowej kwalifikacji kosztu. Brak takiego wydatku w katalogu kosztów negatywnych, nie skutkuje automatycznym przyjęciem, że stanowi on koszt podatkowy.

Pogląd przeciwny, zgodnie z którym do kosztów podatkowych zalicza się wszelkie koszty związane z prowadzoną działalnością gospodarczą (z wyłączeniem wymienionych w art. 23 ww. ustawy) jest zbyt daleko idący i abstrahuje od wskazanego w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych celu poniesienia kosztu, a w rezultacie nie znajduje oparcia w treści tego przepisu. Uprawnione jest bowiem przyjęcie założenia, że gdyby zamiarem ustawodawcy było uznanie za koszty uzyskania przychodów wszelkich kosztów ponoszonych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej, nadałby temu przepisowi takie właśnie brzmienie.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem Spółki jawnej posiadającym 99,8% udziałów w jej zyskach i stratach. Spółka planuje przeprowadzenie dwóch akcji promocyjnych (sprzedaży premiowej oraz programu lojalnościowego).

Pierwsza akcja promocyjna (sprzedaż premiowa) przeznaczona będzie dla wszystkich:

pełnoletnich osób fizycznych, posiadających pełną zdolność do czynności prawnych, zamieszkałych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, prowadzących na terytorium Rzeczypospolitej działalność gospodarczą, w ramach której kupują towary Spółki na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (sprzedaż B2B),

osób prawnych, jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, którym ustawa przyznaje zdolność prawną (spółki jawne, spółki partnerskie, spółki komandytowe, spółki komandytowo-akcyjne), mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i prowadzących na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność gospodarczą, w ramach której kupują towary Spółki na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (sprzedaż B2B),

pełnoletnich osób fizycznych, posiadających pełną zdolność do czynności prawnych, zamieszkałych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nieprowadzących na terytorium Rzeczypospolitej działalności gospodarczej (sprzedaż B2C)

Druga akcja promocyjna (program lojalnościowy) przeznaczona jest dla wybranych (subiektywny wybór Spółki):

pełnoletnich osób fizycznych, posiadających pełną zdolność do czynności prawnych, zamieszkałych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, prowadzących na terytorium Rzeczypospolitej działalność gospodarczą, w ramach której kupują towary Spółki na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (sprzedaż B2B);

osób prawnych, jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, którym ustawa przyznaje zdolność prawną (spółki jawne, spółki partnerskie, spółki komandytowe, spółki komandytowo-akcyjne), mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i prowadzących na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność gospodarczą, w ramach której kupują towary Spółki na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (sprzedaż B2B)

- które dokonają zakupów towarów będących w asortymencie Spółki na kwoty nieprzekraczające poziomu zakupów uprawniającego do otrzymania nagrody w programie sprzedaży premiowej (opisanej wyżej jako pierwsza akcja promocyjna), które jednak Spółka poprzez wręczenie nagrody chciałaby zachęcić do zwiększenia poziomu zakupu towarów będących w asortymencie Spółki.

Programem lojalnościowym objęci będą wyłącznie klienci dokonujący zakupów na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Nagrody w ramach pierwszej i drugiej akcji promocyjnej nie będą przyznawane na rzecz pracowników Spółki, ani na rzecz osób pozostających ze Spółką w stosunku cywilnoprawnym (np. umowa zlecenia, umowa o dzieło). Głównym celem akcji promocyjnych jest zwiększenie sprzedaży towarów Spółki. Spółka będzie ponosiła koszty związane z akcjami promocyjnymi, w tym finansowała nagrody. Jednorazowa wartość przedmiotowych nagród będzie mieściła się w przedziale od kilkudziesięciu złotych do dwóch tysięcy złotych. Wysokość nagród w przypadku pierwszej akcji promocyjnej (sprzedaż premiowa) będzie uzależniona od wysokości zakupów dokonanych w danym czasie przez uczestnika akcji promocyjnej w trakcie trwania akcji. Wysokość nagród w drugiej akcji promocyjnej (program lojalnościowy) nie będzie uzależniona od wysokości zakupów dokonanych w danym czasie przez uczestnika akcji promocyjnej, jednak wręczenie nagrody będzie uzależnione od dokonania zakupu asortymentu należącego do Spółki. Zakup bonów X udokumentowany będzie fakturą wystawioną przez dystrybutora tych bonów.

Oceniając charakter przedmiotowych wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę można wykazać związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy poniesionymi wydatkami, a uzyskaniem przez Wnioskodawcę przychodu lub zachowaniem (zabezpieczeniem) źródła przychodu, a więc w analizowanej sprawie spełnione zostaną przesłanki wynikające z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, konieczne do zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że wydatki ponoszone na zakup bonów X nieodpłatnie wydanych jako nagrody w akcjach promocyjnych, tj. sprzedaży premiowej i programie lojalnościowym, Wnioskodawca, będzie mógł uwzględnić w kosztach uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej w formie Spółki jawnej w kwocie brutto w takiej proporcji, w jakiej przypada Mu udział w zyskach i stratach tej Spółki, pod warunkiem należytego ich udokumentowania.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

W tym miejscu wskazać należy, że w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 2 pkt 1 powołanej ustawy: zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie regulują kwestii związanych ze sposobem ustalania prawa do udziału w zysku wspólnika spółki osobowej (w tym spółki jawnej). Kwestie te regulowane są m.in. przepisami Kodeksu spółek handlowych, czy też umową (statutem) tej spółki. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych regulują wyłącznie kwestię sposobu ustalania wysokości udziału podatnika w przychodach oraz kosztach uzyskania przychodu spółki w przypadku, gdy z odrębnych przepisów, statutu, bądź umowy spółki nie wynika wysokość udziału podatnika w zysku spółki. Należy przy tym pamiętać, że koszty uzyskania przychodu przypadające na podatnika należy ustalać według takiej samej wysokości udziału, jak jego przychody.

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi wyłącznie rozstrzygnięcie w zakresie treści wynikającej z postawionych pytań oraz zaprezentowanego do nich stanowiska w sprawie oceny prawnej i nie odnosi się do innych kwestii poruszanych we wniosku.

Podkreślić także trzeba, że to na podatniku spoczywa ciężar wykazania związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami, a osiąganymi przychodami oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, bądź na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wykazanie takiego związku jest warunkiem koniecznym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego na dzień wydania interpretacji indywidualnej.

Tutejszy Organ zastrzega również, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, tutejszy Organ informuje, że została ona wydana w indywidualnej sprawie na gruncie podatku od towarów i usług oraz, że nie ma ona zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin