Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.559.2020.3.MO
z 6 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 lipca 2020 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniu 7 sierpnia 2020 r. (data wpływu) oraz w dniu 24 września 2020 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• uznania odpłatnego świadczenia usług wstępu na teren parku linowego/ścianki wspinaczkowej na rzecz osób zainteresowanych, za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, niekorzystającą ze zwolnienia z tego podatku,
  

• uznania odpłatnego świadczenia usług parkingowych na rzecz osób zainteresowanych, za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, niekorzystającą ze zwolnienia z tego podatku,
  

• prawa do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego od Wydatków inwestycyjnych i Wydatków bieżących związanych z infrastrukturą powstałą w ramach Inwestycji
  

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• uznania odpłatnego świadczenia usług wstępu na teren parku linowego/ścianki wspinaczkowej na rzecz osób zainteresowanych, za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, niekorzystającą ze zwolnienia z tego podatku,
  

• uznania odpłatnego świadczenia usług parkingowych na rzecz osób zainteresowanych, za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, niekorzystającą ze zwolnienia z tego podatku,
  

• prawa do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego od Wydatków inwestycyjnych i Wydatków bieżących związanych z infrastrukturą powstałą w ramach Inwestycji.
  
  

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 7 sierpnia 2020 r. (data wpływu) o pełnomocnictwo oraz w dniu 24 września 2020 r. (data wpływu) o prawidłowo uwierzytelnioną kopię pełnomocnictwa.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Gmina X (dalej: „Gmina” lub „Wnioskodawca”) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”).

W oparciu o art. 3 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (tj. Dz. U. z 2018 r. poz. 280 ze zm.; dalej: „Specustawa”) Gmina dokonała centralizacji rozliczeń VAT Gminy i jej jednostek organizacyjnych i rozlicza się dla potrzeb VAT wspólnie ze swoimi jednostkami organizacyjnymi.

Na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tj. Dz. U. z 2020 r. poz. 713 ze zm.; dalej: „ustawa o samorządzie gminnym”) Gmina jest wyposażona w osobowość prawną (art. 2 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym) i posiada zdolność do czynności cywilnoprawnych. Gmina wykonuje zadania własne (określone m.in. w art. 7 ustawy o samorządzie gminnym) samodzielnie lub poprzez powołane gminne jednostki organizacyjne. W tym zakresie w strukturze Gminy występuje m.in. Zakład Gospodarki Komunalnej w X mający formę samorządowego zakładu budżetowego (dalej: „Zakład”).

Gmina zrealizowała, w szczególności następujące inwestycje:

• „1” (dalej: „Inwestycja I”).
  
  

Przedmiotowa inwestycja zakłada wykorzystanie potencjału endogenicznego na terenie Gminy, poprzez wykonanie niezbędnej w tym celu infrastruktury, w tym, w szczególności poprzez:

• „2” – powstały parking znajduje się poza obszarem pasa drogowego drogi publicznej,
  

• „3” oraz
  

• „4”.
  
  

Inwestycja została sfinansowana w części ze środków własnych Gminy, a w części ze środków zewnętrznych.

W tym zakresie Gmina zawarła z Samorządem Województwa Y umowę z dnia 20 sierpnia 2018 r. nr …(wraz z aneksami) o dofinansowanie Inwestycji ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Y na lata 2014-2020. W zakresie w jakim otrzymane przez Gminę dofinansowanie dotyczy wykonania wymienionej powyżej infrastruktury, VAT nie stanowił kosztu kwalifikowanego Inwestycji.

W tym miejscu Gmina pragnie zaznaczyć, iż przedmiotem niniejszego wniosku o interpretację w zakresie dotyczącym Inwestycji I jest wyłącznie ta jej część, która obejmuje wykonanie infrastruktury poprzez „2”, „3” oraz „4”. Tym samym o ile w dalszej części wniosku o interpretację będzie mowa o Inwestycji I, należy przez to rozumieć wyłącznie tą część Inwestycji I, która obejmuje wykonanie infrastruktury poprzez „2”, „3” oraz „4”.

• „5” (dalej: „Inwestycja II”).
  
  

W ramach Inwestycji II Gmina wykonała parking samochodowy zlokalizowany przy ul. … w miejscowości V. Powstały parking znajduje się poza obszarem pasa drogowego przebiegającej obok drogi publicznej.

Inwestycja II została przy tym w całości sfinansowana ze środków własnych Gminy.

O ile w dalszej części niniejszego wniosku o interpretację mowa będzie o Inwestycjach, należy przez to rozumieć łącznie Inwestycję I i Inwestycję II.

Bezpośrednio po oddaniu Inwestycji do użytkowania zostały one przekazane na rzecz Zakładu celem ich eksploatacji. W tym zakresie Zakład wykorzystuje Inwestycje do świadczenia odpłatnych usług wstępu na teren parku linowego oraz na ściankę wspinaczkową, a także do świadczenia odpłatnych usług parkingowych, na rzecz osób zainteresowanych. Tym samym nie występują przypadki, w których Infrastruktura byłaby udostępniana nieodpłatnie.

Oprócz wydatków związanych z realizacją Inwestycji (dalej: „Wydatki inwestycyjne”), Gmina ponosi/ponosić będzie również liczne wydatki związane z bieżącym utrzymaniem powstałej w tym zakresie infrastruktury (dalej: „Wydatki bieżące”). Zarówno Wydatki inwestycyjne jak również wszelkie Wydatki bieżące są/będą każdorazowo dokumentowane wystawianymi przez dostawców/wykonawców na Gminę fakturami VAT, na których Gmina oznaczona jest/będzie jako nabywca przedmiotowych towarów i usług (wraz z podaniem NIP Gminy).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym do zadań własnych Gminy należą w szczególności sprawy dotyczące gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego. Ponadto na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, zadania własne Gminy obejmują również sprawy dotyczące kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych. Biorąc pod uwagę wyznaczony przepisami zakres zadań Gminy oraz zakres przedmiotowy Inwestycji (tj. stworzenie infrastruktury rekreacyjno-sportowej oraz infrastruktury drogowej), należy w konsekwencji wskazać, iż realizacja Inwestycji stanowiła realizację zadań własnych Gminy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy świadczenie odpłatnych usług wstępu na teren parku linowego/ściankę wspinaczkową, na rzecz osób zainteresowanych, stanowi/będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu VAT, niekorzystającą ze zwolnienia z tego podatku?
2. Czy świadczenie odpłatnych usług parkingowych na rzecz osób zainteresowanych, stanowi/będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu VAT, niekorzystającą ze zwolnienia z tego podatku?
3. Czy w odniesieniu do Wydatków inwestycyjnych oraz Wydatków bieżących związanych z infrastrukturą powstałą w ramach Inwestycji, Gminie przysługuje/będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia VAT naliczonego?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Świadczenie odpłatnych usług wstępu na teren parku linowego/ściankę wspinaczkową, na rzecz osób zainteresowanych, stanowi/będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu VAT, niekorzystającą ze zwolnienia z tego podatku.
2. Świadczenie odpłatnych usług parkingowych na rzecz osób zainteresowanych, stanowi/będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu VAT, niekorzystającą ze zwolnienia z tego podatku.
3. W odniesieniu do Wydatków inwestycyjnych oraz Wydatków bieżących związanych z infrastrukturą powstałą w ramach Inwestycji, Gminie przysługuje/będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia VAT naliczonego.
   
   

Uzasadnienie stanowiska Gminy:

Ad 1 i 2.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy nie uważa się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji, których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jako że jednostki samorządu terytorialnego są wyposażone w osobowość prawną oraz w określonym zakresie wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, należy uznać, iż spełniają zawartą w tym przepisie definicję podatnika VAT. Oznacza to, że w zakresie czynności cywilnoprawnych dokonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego, nawet, gdy dotyczą one zadań własnych gmin, podmioty te powinny być uznawane za podatników VAT.

Zatem, w przypadku, gdy Gmina wykonuje czynności na podstawie umów cywilnoprawnych, tj. na warunkach i w okolicznościach właściwych również dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą - powinna być ona traktowana, jako podatnik VAT, gdyż w przedmiotowym zakresie działa de facto w sposób analogiczny do tych podmiotów.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jednocześnie, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Z kolei zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Z brzmienia powołanych przepisów wynika, iż pojęcia dostawy towarów i świadczenia usług na gruncie ustawy o VAT uzupełniają się w tym sensie, iż co do zasady, czynności podejmowane przez podatników należy uznać za świadczenie usług, o ile nie stanowią one dostawy towarów. Takie skonstruowanie zakresu czynności opodatkowanych prowadzi do realizacji zasady powszechności opodatkowania.

W konsekwencji, w opinii Gminy świadczone na rzecz osób zainteresowanych odpłatne usługi wstępu na teren parku linowego/ściankę wspinaczkową, w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym stanowią/będą stanowiły czynności podlegające opodatkowaniu VAT. Ponadto, zdaniem Gminy ani ustawa o VAT ani też wydane na jej podstawie rozporządzenia, nie przewidują zwolnienia z VAT dla świadczenia usług wstępu na tego rodzaju obiekty.

Świadczenie usług wstępu na teren obiektów takich jak park linowy lub ścianka wspinaczkowa, stanowiło wielokrotnie przedmiot interpretacji indywidualnych. Przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 29 kwietnia 2015 r. znak: IPPP2/4512-78/15-2/DG, organ podatkowy zajął stanowisko, zgodnie z którym: „Biorąc pod uwagę ww. przepisy oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi wstępu na basen, lodowisko, ściankę wspinaczkową, kort do squasha, niezależnie czy oferowane w postaci pakietu na wszystkie te usługi czy na każdą z nich oddzielnie, jako sklasyfikowane w grupowaniu o symbolu PKWiU 93.11.10.0, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT w wysokości 8% (...)”. Gmina ma przy tym świadomość, iż ww. interpretacja dotyczyła zastosowania właściwej stawki VAT dla usług wstępu m.in. na teren ścianki wspinaczkowej (tj. zastosowania stawki 8 lub 23 %), niemniej jednak należy podkreślić, iż bez względu na kwestię prawidłowości stawki VAT, powołana interpretacja potwierdza stanowisko Gminy, iż tego rodzaju usługi stanowią usługi podlegające opodatkowaniu VAT, niekorzystające ze zwolnienia z tego podatku.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, w ramach Inwestycji wykonana została również infrastruktura drogowa, które jest/będzie przez Gminę wykorzystywana do świadczenia odpłatnych usług parkingowych. W tym zakresie przedmiotowe usługi obejmują udostępnianie miejsc parkingowych na parkingach położonych poza obszarem pasa drogowego. Powyższe oznacza zatem, iż opłata pobierana przez Gminę w tym zakresie ma/będzie miała inny charakter niż danina, o której mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 470 ze zm.). W konsekwencji pobierane przez Gminę należności z tytułu świadczenia usług parkingowych w omawianym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym stanowią/stanowiły będą po stronie Gminy należności o charakterze cywilnoprawnym, a tym samym opłaty podlegające opodatkowaniu VAT. Gmina pragnie przy tym wskazać, iż również w zakresie usług parkingowych ani ustawa o VAT ani też wydane na jej podstawie rozporządzenia, nie przewidują zwolnienia z VAT.

Zaprezentowane przez Gminę stanowisko, jest prezentowane w wydawanych w tym zakresie interpretacjach indywidulanych prawa podatkowego, rozstrzygających skutki podatkowe poboru opłat za parkowanie na parkingach znajdujących się poza obszarem pasa drogowego. W tym zakresie przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 21 lipca 2014 r. znak: ITPP1/443-471/14/KM, wskazał, iż: „W świetle powyższego udostępnianie miejsc parkingowych na parkingach niestanowiących pasa drogowego za wynagrodzeniem jest odpłatnym świadczeniem usług podlegającym opodatkowaniu na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy. Wynika to z tego, że parkowanie pojazdów odbywa się na podstawie umowy cywilnoprawnej i podmiot prowadzący parking świadczyć będzie usługę parkingową podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.

Mając na uwadze powyższe, Gmina jest zdania, iż opisane czynności wstępu na teren parku linowego/ściankę wspinaczkową oraz usługi parkingowe, wykonywane na rzecz osób zainteresowanych stanowią/będą stanowić po stronie Gminy usługi opodatkowane VAT, niekorzystające ze zwolnienia z tego podatku.

Ad 3.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Z treści tej regulacji wynika, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom podatku VAT, w sytuacji, gdy towary i usługi, przy nabyciu, których został naliczony podatek, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Dla oceny możliwości skorzystania z prawa do odliczenia, w każdym przypadku istotne jest, więc ustalenie, czy towary i usługi, przy zakupie, których naliczono VAT:

• zostały nabyte przez podatnika tego podatku oraz
  

• pozostają w bezspornym związku z wykonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi.
  
  

W zaistniałej sytuacji niewątpliwie Wydatki inwestycyjne i Wydatki bieżące związane z infrastrukturą powstałą w ramach Inwestycji są/będą niezbędne do tego, aby Gmina (za pośrednictwem Zakładu) mogła z jednej strony świadczyć na rzecz osób zainteresowanych odpłatne usług wstępu na teren parku linowego oraz na ściankę wspinaczkową, zaś z drugiej strony odpłatne usługi parkingowe. Usługi te, jak Gmina wykazała powyżej, są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu VAT, niekorzystającymi ze zwolnienia z tego podatku. Jednocześnie jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wydatki będące przedmiotem niniejszego wniosku o interpretację nie są/nie będą wykorzystywane przez Gminę na potrzeby świadczenia na rzecz osób zainteresowanych nieodpłatnych usług wstępu/usług parkingowych, które to czynności należałoby potraktować jako pozostające poza zakresem opodatkowania VAT.

W konsekwencji w opinii Gminy z uwagi na fakt, iż pomiędzy Wydatkami inwestycyjnymi i Wydatkami bieżącymi ponoszonymi na infrastrukturę powstałą w ramach Inwestycji istnieje/istnieć będzie ścisły związek z wykonywanymi przez Gminę czynnościami opodatkowanymi VAT, tj. świadczeniem przez Gminę na rzecz osób zainteresowanych odpłatnych usług wstępu na teren parku linowego oraz na ściankę wspinaczkową, jak również odpłatnych usług parkingowych, Gminie przysługuje/będzie przysługiwać prawo do pełnego odliczenia VAT naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących wydatki poniesione w tym zakresie.

Stanowisko Gminy znajduje potwierdzenie m.in. w:

• Interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 sierpnia 2019 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.465.2019.2.SR, zgodnie, z którą: „W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca będzie zezwalał innym osobom na korzystanie z parkingu przez czasowe pozostawienie pojazdu. W takich przypadkach pomiędzy prowadzącym parking a osobą pozostawiającą pojazd dochodzi do zawarcia umowy, na mocy której świadczący usługę „parkingową”, pobiera opłatę za umożliwienie korzystania z wyznaczonego miejsca. Czynność taka - jako usługa w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług - niewątpliwie podlega opodatkowaniu tym podatkiem. (…) Mając na uwadze wskazane wyżej okoliczności sprawy oraz przywołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawca ma prawo do odliczenia w całości podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki inwestycyjne poniesione na budowę parkingu, ponieważ parking ten będzie wykorzystywany wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług”.
  

• Interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 1 lutego 2018 r. znak: 0115- KDIT1-1.4012.890.2017.1.BS, zgodnie z którą: „Odnosząc opisany we wniosku stan sprawy do przytoczonych powyżej przepisów prawa stwierdzić należy, że usługa udostępniania atrakcji znajdujących się w parku linowym, za skorzystanie z których będzie pobierana opłata, jest tożsama z „opłatą w zakresie wstępu”. Poniesienie ww. opłaty za skorzystanie z danej atrakcji spowoduje, że usługobiorca nabędzie „prawo wstępu” i w zamian za wskazaną opłatę będzie miał prawo do skorzystania z określonej atrakcji. Zatem usługa wstępu do parku linowego, polegająca na udostępnianiu za opłatą, znajdujących się w nim atrakcji będzie opodatkowana obniżoną stawką VAT (...). (...) Odnosząc powołane wyżej regulacje prawne do przedstawionego we wniosku opisu stanu zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że skoro - na co wskazuje treść wniosku - zakupy dokonywane w związku z realizacją inwestycji budowy parku linowego będą służyły wyłącznie czynnościom opodatkowanym, to w świetle brzmienia art. 86 ust. 1 ustawy, Wnioskodawcy będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego”.
  
  

Gmina pragnie zaznaczyć, że stanowisko odmienne od przedstawionego powyżej pozostawałoby w sprzeczności z fundamentalną zasadą opodatkowania VAT, jaką jest zasada neutralności tego podatku, podkreślana wielokrotnie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „Trybunał” lub „TSUE”) oraz polskich sądów administracyjnych. Przykładowo, Gmina pragnie przytoczyć orzeczenie TSUE w sprawie C-37/95 Ghent Coal, w którym Trybunał stwierdził, iż „Prawo do odliczenia zostało wprowadzone, aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w toku jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej konsekwentnie zapewnia, że każda działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu i efektu, pod warunkiem, że sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny”.

Zdaniem Gminy, nie powinna być ona traktowana inaczej/mniej korzystnie niż inne podmioty gospodarcze, dokonujące sprzedaży opodatkowanej VAT i korzystające w związku z tym z prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie towarów/usług niezbędnych w celu wykonywania czynności opodatkowanych.

Skoro Gmina, jako czynny podatnik VAT, zobowiązana jest uiszczać VAT należny z tytułu świadczonych usług, powinna ona mieć prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków warunkujących możliwość ich świadczenia.

W związku z powyższym, Gmina stoi na stanowisku, iż przysługuje jej/będzie jej przysługiwało prawo do pełnego odliczenia VAT naliczonego od Wydatków inwestycyjnych oraz Wydatków bieżących związanych z infrastrukturą powstałą w ramach Inwestycji, ponieważ zakupy te są/będą wykorzystywane przez Gminę wyłącznie do świadczenia na rzecz osób zainteresowanych odpłatnych usług wstępu na teren parku linowego i na ściankę wspinaczkową, oraz do świadczenia odpłatnych usług parkingowych, tj. wyłącznie do czynności opodatkowanych VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Podkreślenia również wymaga, że aby dana czynność – stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu ustawy – podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonywana przez podmiot działający w charakterze podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r., poz. 713), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym, do zadań własnych Gminy należą w szczególności sprawy dotyczące gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego. Ponadto, na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, zadania własne Gminy obejmują również sprawy dotyczące kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych. W świetle art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie (art. 9 ust. 2 ww. ustawy o samorządzie gminnym).

Jak stanowi art. 9 ust. 3 powołanej wyżej ustawy, formy prowadzenia gospodarki gminnej, w tym wykonywania przez gminę zadań o charakterze użyteczności publicznej, określa odrębna ustawa.

Z powyższych konstrukcji prawnych jednoznacznie wynika, że Gmina, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika podatku VAT.

W rozpatrywanej sprawie, wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności dotyczą uznania odpłatnego świadczenia usług wstępu na teren parku linowego/ścianki wspinaczkowej na rzecz osób zainteresowanych, za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, niekorzystającą ze zwolnienia z tego podatku oraz uznania odpłatnego świadczenia usług parkingowych na rzecz osób zainteresowanych, za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, niekorzystającą ze zwolnienia z tego podatku.

Wnioskodawca zrealizował inwestycję pn. „1” (dalej: „Inwestycja I”). Przedmiotowa inwestycja zakłada wykorzystanie potencjału endogenicznego na terenie Gminy, poprzez wykonanie niezbędnej w tym celu infrastruktury, w tym, w szczególności poprzez: „2” – powstały parking znajduje się poza obszarem pasa drogowego drogi publicznej, „3” oraz „4”. A także Gmina wykonała parking samochodowy zlokalizowany przy ul. … w miejscowości V w ramach inwestycji pn. „5” (dalej: „Inwestycja II”). Powstały parking znajduje się poza obszarem pasa drogowego przebiegającej obok drogi publicznej. Bezpośrednio po oddaniu parku linowego i ścianki wspinaczkowej do użytkowania, zostały one przekazane na rzecz Zakładu celem ich eksploatacji. W tym zakresie Zakład wykorzystuje powyższą Infrastrukturę do świadczenia odpłatnych usług wstępu na teren parku linowego oraz na ściankę wspinaczkową, na rzecz osób zainteresowanych. Jak wskazała Gmina nie występują przypadki, w których powstała infrastruktura byłaby udostępniana nieodpłatnie. Zarówno Wydatki inwestycyjne jak również wszelkie Wydatki bieżące są/będą każdorazowo dokumentowane wystawianymi przez dostawców/wykonawców na Gminę fakturami VAT.

Jak wskazano powyżej, gdy organ władzy publicznej wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań własnych, ale dokonuje tego odpłatnie, na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, działa jako podatnik podatku od towarów i usług. Realizacja zadań następuje wówczas w drodze dostawy towarów i świadczenia usług w rozumieniu art. 7 i art. 8 ustawy (w zakresie dostaw i usług co do zasady odpłatnych).

Wskazać w tym miejscu należy, że z uwagi na fakt, iż świadczenie usługi wstępu na teren parku linowego/ścianki wspinaczkowej na rzecz osób zainteresowanych są/będą wykonywane przez Wnioskodawcę – za pośrednictwem Zakładu – odpłatnie, w ramach czynności o charakterze cywilnoprawnym, to – w odniesieniu do ww. usług – Gmina nie będzie działała jako organ władzy publicznej, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy.

Biorąc pod uwagę wyżej wskazane przepisy, należy stwierdzić, że odpłatne świadczenie usług wstępu na teren parku linowego/ścianki wspinaczkowej na rzecz osób zainteresowanych realizowane jest/będzie w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Gmina, realizując te czynności za pośrednictwem Zakładu, występuje/będzie występowała w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji, odpłatne udostępnianie parku linowego/ścianki wspinaczkowej wpisuje/będzie wpisywać się w definicję odpłatnego świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, a zatem podlega/będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ponadto z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach Inwestycji I zrealizował inwestycję pn. „2” oraz w ramach Inwestycji II zrealizował inwestycję pn. „5”. Bezpośrednio po oddaniu inwestycji do użytkowania zostały one przekazane przez Zakład celem ich eksploatacji. Jak wskazała Gmina, Inwestycje te będą wykorzystywane przez Zakład do świadczenia odpłatnych usług parkingowych na rzecz osób zainteresowanych. Powstałe parkingi znajdują się poza obszarem pasa drogowego.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 470), organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi.

Jak stanowi art. 19 ust. 2 ww. ustawy o drogach publicznych – zarządcami dróg, z zastrzeżeniem ust. 3, 5, 5a i 8, są dla dróg:

1. krajowych – Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad;
2. wojewódzkich – zarząd województwa;
3. powiatowych – zarząd powiatu;
4. gminnych – wójt (burmistrz, prezydent miasta).
   
   

Zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy o drogach publicznych, korzystający z dróg publicznych są obowiązani do ponoszenia opłat za postój pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania lub w śródmiejskiej strefie płatnego parkowania.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 4 wspomnianej wyżej ustawy o drogach publicznych, użyte w ustawie określenia oznaczają:

1. pas drogowy – wydzielony liniami granicznymi grunt wraz z przestrzenią nad i pod jego powierzchnią, w którym są zlokalizowane droga oraz obiekty budowlane i urządzenia techniczne związane z prowadzeniem, zabezpieczeniem i obsługą ruchu, a także urządzenia związane z potrzebami zarządzania drogą (art. 4 pkt 1);
2. droga – budowlę wraz z drogowymi obiektami inżynierskimi, urządzeniami oraz instalacjami, stanowiącą całość techniczno-użytkową, przeznaczoną do prowadzenia ruchu drogowego, zlokalizowaną w pasie drogowym (art. 4 pkt 2);
3. ulica – drogę na terenie zabudowy lub przeznaczonym do zabudowy zgodnie z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w której ciągu może być zlokalizowane torowisko tramwajowe (art. 4 pkt 3).
   
   

Opłatę, o której mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1, pobiera się za postój pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania lub śródmiejskiej strefie płatnego parkowania, w wyznaczonym miejscu, w określone dni robocze, w określonych godzinach lub całodobowo – art. 13b ust. 1 ustawy o drogach publicznych.

Natomiast zgodnie z art. 13b ust. 3 ustawy o drogach publicznych – rada gminy (rada miasta) na wniosek wójta (burmistrza, prezydenta miasta), zaopiniowany przez organy zarządzające drogami i ruchem na drogach, może ustalić strefę płatnego parkowania.

W myśl art. 13b ust. 4 rada gminy (rada miasta), ustalając strefę płatnego parkowania:

1. ustala wysokość opłaty, o której mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1, z tym że opłata za pierwszą godzinę postoju pojazdu samochodowego nie może przekraczać 3 zł;
2. może wprowadzić opłaty abonamentowe lub zryczałtowane oraz zerową stawkę opłaty dla niektórych użytkowników drogi;
3. określa sposób pobierania opłaty, o której mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1.
   
   

Z powyższego wynika, że pobór opłat, w strefach płatnego parkowania wyznaczonych na drogach publicznych, jest zadaniem gminy nałożonym przez ustawę o drogach publicznych. Opłatę, o której mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1, pobiera zarząd drogi, a w przypadku jego braku – zarządca drogi (art. 13b ust. 7 ustawy o drogach publicznych).

Jak wynika z podanego wyżej przepisu art. 13b ust. 3 ustawy o drogach publicznych, wyznaczenie strefy płatnego parkowania i ustalenie wysokości opłat należy do kompetencji rady gminy. Działania zarządców dróg mieszczą się zatem w zakresie czynności o charakterze publicznoprawnym i wynikają z wykonywania przez jednostki państwowe władztwa publicznoprawnego.

Opłata parkingowa za parkowanie na drogach publicznych stanowi dochód gminy i mieści się w dochodach własnych, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 869). Dochodami publicznymi są daniny publiczne, do których zalicza się: podatki, składki, opłaty, wpłaty z zysku przedsiębiorstw państwowych i jednoosobowych spółek Skarbu Państwa oraz banków państwowych, a także inne świadczenia pieniężne, których obowiązek ponoszenia na rzecz państwa, jednostek samorządu terytorialnego, państwowych funduszy celowych oraz innych jednostek sektora finansów publicznych wynika z odrębnych ustaw.

Jak wynika z opisu sprawy płatny parking wybudowany w ramach Inwestycji I oraz płatny parking wybudowany w ramach Inwestycji II, znajdują się poza obszarem pasa drogowego.

W związku z tym pobierane przez Gminę opłaty – za pośrednictwem Zakładu – z tytułu świadczenia usług parkingowych, będą miały inny charakter niż danina, o której mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca świadcząc – za pośrednictwem Zakładu – usługi parkingowe zezwala/będzie zezwalał osobom zainteresowanym na korzystanie z parkingu poprzez czasowe pozostawienie pojazdu. W takich przypadkach pomiędzy prowadzącym parking a osobą pozostawiającą pojazd dochodzi/będzie dochodziło do zawarcia umowy, na mocy której świadczący usługę „parkingową”, pobiera/będzie pobierał opłatę za umożliwienie korzystania z wyznaczonego miejsca.

Wskazać w tym miejscu należy, że z uwagi na fakt, iż świadczenie usługi parkingowe na rzecz osób zainteresowanych są/będą wykonywane przez Wnioskodawcę – za pośrednictwem Zakładu – odpłatnie, w ramach czynności o charakterze cywilnoprawnym, to – w odniesieniu do ww. usług – Gmina nie będzie działała jako organ władzy publicznej, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy.

Czynność taka – jako usługa w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług –podlega/będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że odpłatne udostępnianie miejsc parkingowych osobom korzystającym z parkingu, wybudowanego poza obszarem pasa drogowego, stanowi/będzie stanowiło odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy.

W analizowanym przypadku Wnioskodawca wystąpi w roli podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a ww. czynności – jako usługi zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy – podlegają/będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wskazać należy, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być albo opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%: stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;

Jak wyżej wskazano usługi wstępu do parku linowego/na ściankę wspinaczkową jak i usługi parkingowe podlegają/będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zaznaczenia wymaga, że zastosowanie obniżonych stawek podatku lub zwolnienia od podatku możliwe jest tylko wówczas, gdy wynika to wprost z ustawy lub przepisów wykonawczych do ustawy.

Wskazać należy, że ani w ustawie, ani w przepisach wykonawczych do ustawy odpłatne świadczenie usług wstępu na teren parku liniowego/ściankę wspinaczkową oraz usług parkingowych nie zostało wymienione wśród usług zwolnionych od podatku.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że świadczenie przez Gminę odpłatnych usług wstępu na teren parku liniowego/ściankę wspinaczkową oraz usług parkingowych na rzecz osób zainteresowanych stanowi/będzie stanowiło czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, niekorzystające ze zwolnienia z tego podatku. Tym samym ww. usługi będą opodatkowane podatkiem od towarów i usług według właściwej dla nich stawki.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań oznaczonych we wniosku jako nr 1 i nr 2 jest prawidłowe.

Przechodząc z kolei do kwestii prawa do pełnego odliczenia VAT naliczonego od Wydatków inwestycyjnych oraz Wydatków bieżących związanych z infrastrukturą powstałą w ramach Inwestycji wskazać należy, że podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powołanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług

Jak wskazano w niniejszej interpretacji, świadczenie przez Gminę odpłatnych usług wstępu na teren parku linowego/ściankę wspinaczkową oraz usług parkingowych, nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Tym samym ww. usługi będą opodatkowane podatkiem od towarów i usług według właściwej dla nich stawki.

Jednocześnie - jak wskazała Gmina - w rozpatrywanej sprawie nie występują przypadki, w których Infrastruktura byłaby udostępniana nieodpłatnie.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że w omawianej sprawie warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, są/będą spełnione, ponieważ Wydatki inwestycyjne oraz Wydatki bieżące związane z infrastrukturą powstałą w ramach Inwestycji mają/będą miały związek z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług, a także Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

Mając na uwadze wskazane wyżej okoliczności sprawy oraz przywołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawca ma/będzie miał prawo do odliczenia całości podatku naliczonego od Wydatków inwestycyjnych oraz Wydatków bieżących poniesionych na infrastrukturę powstałą w ramach Inwestycji, ponieważ infrastruktura ta jest/będzie wykorzystywana wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Prawo to będzie przysługiwało, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych z art. 88 ustawy.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 również jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy:

• stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
  

• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnośnie powołanych przez Zainteresowanego interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Należy zauważyć, iż pojęcie „kosztu kwalifikowalnego” nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym. W związku z powyższym nie zajęto stanowiska w tej sprawie

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.