Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.388.2020.3.JF
z 7 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 czerwca 2020 r. (data wpływu 26 czerwca 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 czerwca 2020 r. (data wpływu 29 czerwca 2020 r.) oraz pismem z dnia 10 sierpnia 2020 r. (data wpływu 10 sierpnia 2020 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 22 lipca 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.388.2.JF (doręczone w dniu 5 sierpnia 2020 r.), a także pismem z dnia 17 września 2020 r. (data wpływu 17 września 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla wycofania nieruchomości (budynku mieszkalnego z częścią biurowo-magazynową) z działalności gospodarczej do majątku prywatnego wspólników będącymi małżonkami – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 czerwca 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla wycofania nieruchomości z działalności gospodarczej do majątku prywatnego wspólników będącymi małżonkami. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 czerwca 2020 r. (data wpływu 29 czerwca 2020 r.) oraz pismem z dnia 10 sierpnia 2020 r. (data wpływu 10 sierpnia 2020 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 22 lipca 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.388.2.JF (doręczonym w dniu 5 sierpnia 2020 r.), a także pismem z dnia 17 września 2020 r. (data wpływu 17 września 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:

E. Ś. i A. Ś. od dnia 15 lipca 2000 r. prowadzą działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej na podstawie umowy zawartej zgodnie z kodeksem cywilnym pod nazwą X s.c.

Dnia 11 marca 2008 r. E. Ś. i A. Ś. nabyli na zasadzie małżeńskiej wspólności ustawowej zabudowaną działkę gruntu nr 1 i 2 w obrębie (…) o powierzchni 1021 m² położoną w (…) przy ul. (…), mającą w Wydziale Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego w (…) księgę wieczystą o numerze (…). Powyższą nieruchomość ww. nabyli w drodze licytacji zatwierdzonej postanowieniem sygn. akt (…) wydanym przez Sąd Rejonowy w (…) Wydział Cywilny.

W dniu 29 lipca 2008 r. Starosta (…) pismem (…) zatwierdził projekt budowlany i udzielił Państwu E. i A. Ś. zam. (…) pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego, jednorodzinnego z częścią biurowo-magazynową oraz szambem szczelnym na działce nr 1 i 2. Projekt architektoniczno-konstrukcyjny ww. nieruchomości sporządził mgr inż. arch. M. S. posiadający uprawnienia budowlane nr (…) o specjalności architektonicznej - wpisany na listę członków (…) Okręgowej Izby Architektów o numerze ewid. (…).

W dniu 13 stycznia 2009 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w (…) udzielił dla inwestora E. i A. Ś. pozwolenia na użytkowanie obiektu: budynek mieszkalny z częścią biurowo-magazynową zlokalizowany na terenie ww. działek.

W dniu 28 lutego 2009 r. mgr inż. A. P. (…), posiadający Uprawnienia nr (…) nr (…) i prowadzący działalność w zakresie szacowania nieruchomości-ubezpieczenia majątkowe i osobowe na zlecenie inwestorów wykonał operat szacunkowy nieruchomości gruntowej, w skład której wchodzą działki gruntu nr 1 i 2 zabudowane budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym z częścią biurowo - magazynową w celu określenia jej wartości rynkowej do amortyzacji.

Wartość rynkową (WRU) nieruchomości określono w ogólnej kwocie 838.432 zł. Ww. nieruchomość E. Ś. i A. Ś. ujęli w 2009 r. w środkach trwałych swego przedsiębiorstwa X s.c., które dokonywało jej amortyzacji w skali 2,5% rocznie od powyżej określonej wartości. Według oświadczeń Państwa E. i A. Ś. budynek został wybudowany sposobem gospodarczym.

W latach 2009-2019 Spółka wykonała szereg drobnych prac remontowo - modernizacyjnych nie zwiększających wartości nieruchomości. Od nakładów udokumentowanych fakturami VAT spółka odliczała podatek VAT. Poniesione wydatki związane z wykonaniem ww. prac nie przewyższyły 30% wartości początkowej nabytej nieruchomości. Spółka cywilna X jest spółką dwuosobową, w której każdy ze wspólników jest uprawniony i zobowiązany do samodzielnego i nieograniczonego prowadzenia spraw spółki oraz reprezentowania spółki na zewnątrz.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Jednym ze składników majątku Spółki pozostaje nieruchomość zabudowana, która stanowi środek trwały Spółki.

Spółce, jako nabywcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia tejże nieruchomości. Wycofanie nieruchomości ma nastąpić w drodze nieodpłatnego przeniesienia jej własności z majątku Spółki do majątku osobistego Wspólników Spółki, tj. majątku niezwiązanego z prowadzeniem działalności w formie Spółki.

W odpowiedzi na wezwanie wskazano, że poniesione wydatki, od których dokonano odliczenia podatku naliczonego VAT związane z wybudowaniem i modernizacją nieruchomości były ponoszone wyłącznie w latach 2008-2009.

Z uwagi na brak pełnej dokumentacji za ten okres umożliwiającej precyzyjne określenie poniesionych wydatków związanych z posiadaniem środków trwałych (wydatki związane z nieruchomością oraz z innymi środkami trwałymi) nie jest możliwe określenie procentowego udziału poniesionych wydatków związanych z nieruchomością w stosunku do jej wartości.

Wartość rynkową (WRU) nieruchomości określono następująco:

• działki gruntu zabudowane obiektem budowlanym: 838.432 zł;
  

• działki gruntu niezabudowane: 112.310 zł;
  

• budynek mieszkalny jednorodzinny z częścią biurowo-magazynową: 726.122 zł.
  
  
  

Wnioskodawca wskazuje, że wycofanie zabudowanej nieruchomości z majątku Spółki nie nastąpi tytułem wypłaty zysku w ww. Spółce. Przedmiotem działalności Spółki była działalność handlowa, w tym import narzędzi do przetwórstwa drzewnego (w tym produkcji mebli) oraz serwis tych narzędzi. Powyższa nieruchomość była wykorzystywana do działalności w 100 procentach.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że decyzją z dnia 13 stycznia 2009 r. nr (…) Powiatowy inspektor Nadzoru Budowlanego wydał pozwolenie na użytkowanie budynku, natomiast operat szacunkowy został wykonany w dniu 28 lutego 2009 r. i na jego podstawie wprowadzono nieruchomość do środków trwałych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w odpowiedzi na wezwanie):

Czy wycofanie ww. nieruchomości z majątku spółki cywilnej i przeniesienie tej nieruchomości do majątku osobistego Wspólników, spowoduje powstanie u Wnioskodawcy obowiązku podatkowego w zakresie podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

E. Ś. i A. Ś. zamierzają na mocy podjętej uchwały przez wspólników, zgodnie z umową Spółki Cywilnej X, wycofać nieruchomość ze Spółki, przenieść jej własność na rzecz wspólników w proporcji podziału wynikającej z umowy spółki, na ich cele osobiste. Wspólnicy staną się właścicielami tej nieruchomości jako osoby fizyczne w takiej samej proporcji, w jakiej pozostają jako wspólnicy Spółki Cywilnej. Wycofanie nieruchomości ze Spółki ma nastąpić w drodze nieodpłatnego przeniesienia własności z majątku Spółki do majątku osobistego wspólników.

Spółka X jest spółką dwuosobową, w której każdy ze wspólników jest uprawniony i zobowiązany do samodzielnego i nieograniczonego prowadzenia spraw Spółki oraz reprezentowania Spółki na zewnątrz.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Jednym ze składników majątku Spółki pozostaje nieruchomość zabudowana, która stanowi Jej środek trwały. Państwu E. i A. Ś. stanowiących wspólnotę małżeńską nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia tej nieruchomości w 2008 r. w drodze przetargu. Nieruchomość została wprowadzona do ewidencji środków trwałych Spółki po wcześniejszym jej zasiedleniu przez wspólników w 2009 r. Według oświadczeń E. i A. Ś. budynek został wybudowany sposobem gospodarskim.

W latach 2009-2019 Spółka wykonała szereg drobnych prac remontowo-modernizacyjnych niezwiększających wartości nieruchomości. Od nakładów udokumentowanych fakturami VAT Spółka odliczała podatek VAT. Poniesione wydatki związane z wykonaniem ww. prac nie przewyższyły 30% wartości początkowej nabytej nieruchomości. Jak wynika z powyższego wniosku Wspólnicy zamierzają na mocy uchwały powyższą nieruchomość wycofać ze Spółki, przenosząc jej własność na rzecz Wspólników, na cele osobiste tychże Wspólników, którzy staną się współwłaścicielami przedmiotowej nieruchomości w częściach równych. Wycofanie nieruchomości ma nastąpić w drodze nieodpłatnego przeniesienia jej własności z majątku Spółki do majątku osobistego Wspólników Spółki, tj. majątku niezwiązanego z prowadzeniem działalności w formie Spółki. Uwzględniając powyższy stan faktyczny związany z nabyciem ww. nieruchomości (bez prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego), terminem jej zasiedlenia oraz wysokością wydatków poniesionych w latach 2009-2019 na wykonanie drobnych prac remontowo-modernizacyjnych, zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne przekazanie wyżej opisanej nieruchomości przez Spółkę Cywilną X na potrzeby osobiste Jej Wspólników nie będzie wiązało się z obowiązkiem zapłaty podatku od towarów i usług. Za przyjęciem tego stanowiska przemawia art. 43 ust. 1 pkt 10a oraz art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy wysokość poniesionych wydatków, nie ma wpływu na zwolnienie z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z powyższych przepisów wynika, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą tych towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Czynnością zrównaną z odpłatną dostawą towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, jest także, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
   
2. wszelkie inne darowizny
   

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zatem, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie inne przekazania oraz darowizny wskazane w art. 7 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a przedmiotem przekazania jest towar należący do przedsiębiorstwa podatnika. Natomiast, niespełnienie powyższych warunków jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towarów w świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy - jako wyłączonego spod zakresu działania ustawy, bez względu na cel, na który zostały one przekazane.

W myśl art. 2 pkt 14a ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o wytworzeniu nieruchomości - rozumie się przez to wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 93 ze zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Stosownie do treści art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy - w myśl art. 47 § 2 Kodeksu cywilnego - jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

Stosownie do art. 45 Kodeksu cywilnego, rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Z powołanych przepisów prawa cywilnego wynika zatem, że nieruchomościami są grunty, ale i także budynki lub ich części trwale z gruntem związane. Grunt natomiast będąc przedmiotem materialnym jest rzeczą. W sytuacji natomiast, gdy na gruncie znajdują się budynki lub budowle wówczas uznawane są one za część składową gruntu stanowiąc nieruchomość.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy (…).

W przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia - koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów (art. 29a ust. 2 ustawy).

W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu (art. 29a ust. 5 ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Spółka Cywilna małżonków od dnia 15 lipca 2000 r. prowadzi działalność gospodarczą. W 2008 r. Wspólnicy nabyli w drodze licytacji na zasadzie małżeńskiej wspólności ustawowej zabudowaną działkę nr 1 i nr 2. W 2008 r. Wspólnikom udzielono pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego, jednorodzinnego z częścią biurowo-magazynową na ww. działkach.

Wątpliwości Spółki dotyczą opodatkowania podatkiem VAT wycofania nieruchomości w drodze nieodpłatnego przeniesienia jej własności z majątku Spółki do majątku osobistego Wspólników, tj. do majątku niezwiązanego z prowadzeniem działalności gospodarczej w formie Spółki.

Jak wynika z przedstawionych okoliczności Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia nieruchomości (działek nr 1 i nr 2), jednakże Spółka dokonała odliczenia podatku naliczonego od wydatków ponoszonych w latach 2008-2009 związanych z wybudowaniem i modernizacją budynku mieszkalnego jednorodzinnego z częścią biurowo-magazynową na ww. działkach. Nieruchomość była wykorzystywana do działalności gospodarczej Spółki - nieruchomość ujęto w 2009 r. w środkach trwałych Spółki - po oddaniu budynku do użytkowania i sporządzeniu operatu szacunkowego. Zatem przedmiotem nieodpłatnego przekazania na rzecz Wspólników będzie nieruchomość zaliczona do środków trwałych Spółki (wraz z gruntem), przy czym Spółka skorzystała z prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z budową i modernizacją budynku.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że wskazane wyżej wycofanie z ewidencji środków trwałych Spółki Cywilnej ww. nieruchomości, będzie mieściło się w pojęciu dostawy towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy. Nieodpłatne przekazanie nieruchomości na potrzeby osobiste Wspólników dotyczy bowiem towarów należących do przedsiębiorstwa (spółki cywilnej).

Ponadto, jak wskazano, Spółka dokonała odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z wybudowaniem i modernizacją ww. budynku.

Tak więc z tytułu wytworzenia przedmiotowego budynku Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Oznacza to, że zostały spełnione przesłanki warunkujące zrównanie nieodpłatnego przekazania towarów z odpłatną dostawą towarów. W takich okolicznościach spełnione zostały przesłanki określone w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy.

Zatem nieodpłatne przekazanie na potrzeby osobiste Wspólników Spółki Cywilnej ww. nieruchomości będzie w tym przypadku stanowiło dostawę towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z tym - na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w związku z art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy - czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.

Przy czym podstawę opodatkowania - zgodnie z art. 29a ust. 2 - należy odnieść wyłącznie do wartości wydatków dotyczących budowy i modernizacji budynku mieszkalnego jednorodzinnego z częścią biurowo-magazynową na ww. działkach, od których Spółce przysługiwało prawo do odliczenia.

Natomiast koszt nabycia działek nr 1 i nr 2 w przedmiotowej sprawie nie będzie wliczona do podstawy opodatkowania, gdyż Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy ich nabyciu.

Wskazać należy, że Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wielokrotnie wypowiadał się w kwestii opodatkowania nieodpłatnych świadczeń. W wyroku z dnia 27 czerwca 1989 r. w sprawie C-50/88 (Heinz Küchne) Trybunał stwierdził, że ze wspólnym systemem podatku od wartości dodanej spójne jest nieopodatkowanie amortyzacji aktywów przedsiębiorstwa w odniesieniu do ich prywatnego użytku w przypadku, gdy VAT od tych towarów nie podlegał odliczeniu, przy jednoczesnym opodatkowaniu wydatków ponoszonych na utrzymanie i używanie towarów, w odniesieniu do których podatnik jest uprawniony do odliczenia podatku. Rozwiązanie to pozwala zarówno uniknąć podwójnego opodatkowania samych towarów, jak i braku opodatkowania ostatecznej konsumpcji. Również w orzeczeniu z dnia 25 maja 1993 r. w sprawie C-193/91 (Gerhard Mohsche) oraz w orzeczeniu z dnia 17 maja 2001 r. w połączonych sprawach C-322/99 (Hans-Georg Fisher) i C-323/99 (Klaus Brandenstein) Trybunał wskazał, że nieodpłatne świadczenia mogą być opodatkowane wyłącznie w takim zakresie, w jakim podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku naliczonego.

W kontekście powyższego zauważyć należy, że skoro Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie w 2008 r. zabudowanych działek gruntu nr 1 i nr 37/6 to koszt tego nabycia w przedmiotowej sprawie nie będzie wliczony do podstawy opodatkowania. Podstawę opodatkowania należy odnieść wyłącznie do wydatków poniesionych na budowę i modernizację budynku mieszkalnego jednorodzinnego z częścią biurowo-magazynową, od których Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W opinii Spółki nieodpłatne przekazanie ww. nieruchomości przez Spółkę na potrzeby osobiste Jej Wspólników nie będzie wiązało się z obowiązkiem zapłaty podatku VAT.

Skoro, jak stwierdzono wyżej, nieodpłatne przekazanie wskazanej we wniosku nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, zasadnym zatem staje się rozważenie zastosowania zwolnienia dla tej transakcji.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części podlega zwolnieniu od podatku VAT. Wyjątek stanowi dostawa dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz, jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - według art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Wobec tego, w przypadku, gdy po wybudowaniu budynek, budowla lub jego część jest wykorzystywana, w tym używana na potrzeby działalności gospodarczej, okoliczność ta powoduje, że doszło do pierwszego zasiedlenia tego obiektu.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się do dostawy całości lub części budynków lub budowli, jeżeli w stosunku do nich doszło do pierwszego zasiedlenia, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

W rozpatrywanej sprawie budynek po wybudowaniu oddano w 2009 r. do użytkowania. W latach 2009-2019 Spółka wykonała szereg drobnych prac remontowo - modernizacyjnych i od nakładów udokumentowanych fakturami VAT odliczała podatek naliczony. Poniesione wydatki związane z wykonaniem ww. prac nie przewyższyły jednak 30% wartości początkowej nieruchomości.

Z uwagi na to, że w opisanych okolicznościach do pierwszego zasiedlenia obiektu doszło w 2009 r. (oddanie do użytkowania) i od tego czasu upłynęło więcej niż 2 lata, a z wniosku nie wynika, żeby nakłady poniesione przez Spółkę na ulepszenie były równe lub przekroczyły 30% wartości początkowej budynku, to zostały spełnione przesłanki wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Tym samym dla dostawy budynku mieszkalnego jednorodzinnego z częścią biurowo-magazynową Spółka posiada prawo do zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie ww. przepisu. Przy czym podstawa opodatkowania określona dla tej transakcji będzie ograniczała się wyłącznie do wartości wydatków poniesionych na budowę i modernizację tego budynku, określone w momencie dostawy tych towarów.

Zatem wycofanie przedmiotowej nieruchomości z majątku Spółki i przeniesienie tej nieruchomości do majątku osobistego Wspólników, nie spowoduje u Spółki powstania obowiązku naliczenia podatku należnego.

Tym samym stanowisko Spółki, że przekazanie przedmiotowej nieruchomości z majątku Spółki na cele osobiste Wspólników nie będzie wiązało się z zapłatą podatku VAT, należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Spółkę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Dodać należy , że niniejsza interpretacja została wydana w zakresie podatku od towarów i usług, natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w dniu 24 lipca 2020 r. zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie nr 0114-KDWP.4011.61.2020.3.KS1.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemiologicznego i stanu epidemii, jako najwłaściwszy, proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.