2020.09.18 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.421.2020.5.EC
z 18 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 czerwca 2020 r. (data wpływu 10 czerwca 2020 r.) uzupełnione pismem z dnia 8 września 2020 r. (data nadania 8 września 2020 r., data wpływu 11 września 2020 r.), w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 28 sierpnia 2020 r. Nr 0114-KDIP1-3.4012.341.2020.2.JG, 0114-KDIP3-1.4011.421.2020.3.EC, (data doręczenia 7 września 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wycofania nieruchomości z działalności gospodarczej i przekazania go na cele osobiste oraz późniejszej sprzedaży tej nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wycofania nieruchomości z działalności gospodarczej i przekazania go na cele osobiste oraz późniejszej sprzedaży tej nieruchomości.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 28 sierpnia 2020 r. (data nadania 28 sierpnia 2020 r., data doręczenia 7 września 2020 r.) Nr 0114-KDIP1-3.4012.341.2020.2.JG, 0114-KDIP3-1.4011.421.2020.3.EC, tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych.

Pismem z dnia 8 września 2020 r. (data nadania 8 września 2020 r., data wpływu 11 września 2020 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od dnia 10 maja 2003 roku Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Wybraną przez Wnioskodawcę formą opodatkowania podatkiem dochodowym jest podatek liniowy, Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W dniu 26 marca 2010 roku Wnioskodawca dokonał zakupu nakładów na budowę budynków od Spółki z o.o. w kwocie 450 000 zł plus należny 22% podatek od towarów i usług w kwocie 99 000 zł. W tym samym dniu tj. 26 marca 2010 roku Wnioskodawca zakupił nieruchomość (grunt), na którym posadowiony był budynek od dwóch osób fizycznych za łączną kwotę 470 000 zł.

Przedmiotową nieruchomość Wnioskodawca wprowadził do ewidencji środków trwałych swojej Firmy, od kwietnia rozpoczął jej amortyzację. Wnioskodawca dokonał odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług w miesiącu marcu 2010 r.

Na podstawie umowy z dnia 21 kwietnia 2010 roku od 16 maja 2010 roku Wnioskodawca rozpoczął wynajmowanie tej nieruchomości. Pierwsza faktura za najem obejmowała należność za maj 2010 r. Nieruchomość nadal jest wynajmowana, dokonywane były comiesięczne odpisy amortyzacyjne. Ostatni odpis amortyzacyjny nastąpił w marcu 2020 roku. Przez cały okres najmu wystawiane były faktury VAT za tę usługę z naliczonym podatkiem od towarów i usług.

Obecnie Wnioskodawca zamierza wycofać przedmiotową nieruchomość na cele osobiste, a następnie po upływie 6 lat od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu wycofania tego składnika majątku z działalności gospodarczej zamierza dokonać jego sprzedaży.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 28 sierpnia 2020 r. Nr 0114-KDIP1-3.4012.341.2020.2.JG, 0114-KDIP3-1.4011.421.2020.3.EC Wnioskodawca uzupełnił opis zdarzenia przyszłego.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że w dniu 26 marca 2010 roku dokonał zakupu nakładów na budowę budynków od Spółki z o.o. w kwocie 450 000 zł plus należny 22% podatek od towarów i usług w kwocie 99 000 zł. W tym samym dniu tj. 26 marca 2010 roku zakupił nieruchomość w postaci gruntu o powierzchni 1825 m.kw.,na którym posadowione były wyżej wymienione budynki. Zakupu tego gruntu dokonał od dwóch osób fizycznych za łączną kwotę 470 000 zł. Zakupione budynki to: budynek magazynowy z płyt warstwowych, o powierzchni użytkowej 347 m.kw. oraz budynek biurowy - handlowo-usługowy z płyt warstwowych, o powierzchni użytkowej 97 m.kw. Obecnie Wnioskodawca zamierza wycofać przedmiotową nieruchomość, tj. w/w grunt wraz z posadowionymi na nim w/w budynkami użytkowymi i przekazać ją na cele osobiste.

Od momentu zakupu w dniu 26 marca 2010 roku przedmiotowej nieruchomości, Wnioskodawca nie dokonywał wydatków na jej ulepszenie wynoszących 30% lub więcej wartości początkowej poszczególnych jej składników tj. gruntu i obu budynków użytkowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy od przekazania tej nieruchomości na cele osobiste powstanie obowiązek odprowadzenia podatku VAT?
Czy wycofanie z działalności gospodarczej nieruchomości stanowiącej środek trwały i przeznaczenie jej na cele osobiste rodzi obowiązek podatkowy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych ?
Czy w związku z przeznaczeniem budynku na cele prywatne będę zobowiązany do korekty podatku naliczonego zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r.?
Czy sprzedaż tej nieruchomości po upływie 6 lat licząc od miesiąca następującego po miesiącu jej wycofania z działalności gospodarczej spowoduje powstanie przychodu z działalności gospodarczej?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania Nr 2 i 4 w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast odpowiedź na pytania Nr 1 i 3 w zakresie podatku od towarów i usług zostanie udzielona odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność przekazania przedmiotowej nieruchomości na cele osobiste nie będzie stanowiła przychodu w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych i nie rodzi żadnych skutków podatkowych w tym podatku.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) zwana dalej ustawą, rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów tej ustawy - odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

pkt 3 - pozarolnicza działalność gospodarcza,
pkt 8 - odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Stosownie do treści art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 omawianej ustawy przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z treści przytoczonych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku, do których odnosi się art. 14 ust. 2 pkt 1 (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy), jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Ad 4.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż opisanej nieruchomości nie będzie stanowiła przychodu z działalności gospodarczej, a jedynie przychód ze zbycia nieruchomości prywatnych. W opisanym przez Wnioskodawcę przypadku zamierza On dokonać sprzedaży wycofanej z działalności nieruchomości po upływie 6 lat licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu wycofania tego składnika majątku z działalności gospodarczej.

Zgodnie z brzmieniem art. 14 ust. 1 ww. ustawy za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z kolei przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

Przy czym, w myśl art. 19 ust. 1 ww. ustawy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Z treści przywoływanych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Zbycie tych składników majątku nie będzie opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako nie wymienione w katalogów źródeł przychodów zawartym w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426) rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów tej ustawy – odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

pkt 3 – pozarolnicza działalność gospodarcza,
pkt 8 – odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

− jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c − przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy − przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Stosownie do treści art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy: przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 omawianej ustawy: przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

− wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Natomiast w myśl art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. W dniu 26 marca 2010 roku Wnioskodawca dokonał zakupu nakładów na budowę budynków od Spółki z o.o.. W tym samym dniu tj. 26 marca 2010 roku zakupił nieruchomość w postaci gruntu, na którym posadowione były wyżej wymienione budynki. Zakupione budynki to: budynek magazynowy z płyt warstwowych oraz budynek biurowy - handlowo-usługowy z płyt warstwowych. Obecnie Wnioskodawca zamierza wycofać przedmiotową nieruchomość, tj. w/w grunt wraz z posadowionymi na nim w/w budynkami użytkowymi i przekazać ją na cele osobiste.

Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą skutków podatkowych wycofania nieruchomości z prowadzonej działalności gospodarczej i przeznaczenia jej na cele osobiste oraz odpłatnego zbycia nieruchomości po jej wycofaniu po upływie 6 lat.

Rozpatrując kwestię opodatkowania czynności wycofania nieruchomości z indywidualnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, należy zauważyć, że czynność wycofania składnika majątku (tu: gruntu wraz z budynkami użytkowymi) z działalności gospodarczej i przekazania go na potrzeby osobiste, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie rodzi żadnych skutków podatkowych. W przedmiotowej sprawienie nastąpi odpłatne zbycie składnika majątku wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Majątek osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą nie jest prawnie wyodrębniony od jej majątku osobistego, dlatego też przekazanie składnika majątku z prowadzonej działalności gospodarczej na potrzeby osobiste nie powoduje powstania przychodu po stronie Wnioskodawcy. Przez tę czynność nie uzyska on żadnego przysporzenia majątkowego, nastąpi wyłącznie przesunięcie rzeczy z majątku związanego z działalnością gospodarczą do majątku osobistego.

Również sprzedaż składnika majątku po upływie 6 lat od wycofania z działalności gospodarczej nie będzie stanowić przychodu.

Do sprzedaży składników majątku o charakterze niemieszkalnym zastosowanie znajdą regulacje zawarte w cytowanym powyżej art. 14 ust. 2 pkt 1 w zw. z art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Oznacza to, że sprzedaż gruntu wraz z budynkami użytkowymi (tj. nieruchomości o charakterze niemieszkalnym), który zostanie wycofany z ewidencji środków trwałych i przekazany na potrzeby osobiste Wnioskodawcy – w sytuacji gdy sprzedaż nastąpi po upływie 6 lat, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nieruchomość ta została wycofana z działalności gospodarczej – nie będzie skutkowała powstaniem przychodu z działalności gospodarczej.

Reasumując – planowane wycofanie z działalności gospodarczej gruntu wraz z budynkami użytkowymi i przeznaczenie go na cele osobiste Wnioskodawcy nie spowoduje u niego powstania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Również późniejsza sprzedaż po upływie 6 lat nie będzie skutkowała powstaniem przychodu u Wnioskodawcy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin