Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.359.2020.2.MT
z 30 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 9 czerwca 2020 r. (data wpływu 18 czerwca 2020 r.), uzupełnionego pismem z dnia 21 sierpnia 2020 r. (data wpływu 27 sierpnia 2020 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 14 sierpnia 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.359.2020.1.MT (doręczone Stronie w dniu 18 sierpnia 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego od wydatków poczynionych za okres od 1 października 2018 r. do 31 grudnia 2018 r. poprzez złożenie korekty deklaracji podatkowej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego od wydatków poczynionych za okres od 1 października 2018 r. do 31 grudnia 2018 r. poprzez złożenie korekty deklaracji podatkowej. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 sierpnia 2020 r. (data wpływu 27 sierpnia 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 14 sierpnia 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.359.2020.1.MT (skutecznie doręczone Stronie w dniu 18 sierpnia 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie sformułowany w piśmie z dnia 21 sierpnia 2020 r.):

(…) Spółdzielnia (…) świadczy usługi oznaczone symbolem PKWiU 14.19.Z - Produkcja pozostałej odzieży i dodatków do odzieży oraz 88.10.Z – Pomoc społeczna bez zakwaterowania dla osób w podeszłym wieku i osób niepełnosprawnych. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 29 sierpnia 2018 r. i korzystał ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 23 oraz art. 113 ust. 1 ustawy o VAT do 15 sierpnia 2019 r. Od 16 sierpnia 2019 r. Spółdzielnia utraciła możliwość korzystania ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ze względu na przekroczenie limitu 200.000 zł.

W okresie od 1 października 2018 r. do 31 grudnia 2018 r. Spółdzielnia realizowała umowę przyznania jednorazowej dotacji na utworzenie miejsca pracy w Przedsiębiorstwie (…) w zakresie działania 11.3 Ekonomia Społeczna „(…)”, współfinansowanym z Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca w okresie rozliczania poniesionych wydatków (kosztów ogólnych dotyczących wyposażenia stanowiska pracy, zakupu materiałów krawieckich, środków czystości, materiałów biurowych, zakupu środków trwałych i wyposażenia: samochód spełniający warunki samochodu ciężarowego do 3,5 tony, maszyny do szycia i wyposażenie pracowni krawieckiej) nie był czynnym podatnikiem podatku VAT i nie składał deklaracji VAT-7 - rozliczał otrzymaną dotację w kwotach brutto.

W związku z Zaleceniami Ministra Inflacji i Rozwoju dotyczącymi rozliczenia podatku od towarów i usług (VAT) w przypadku udzielenia wsparcia finansowego w ramach projektów europejskiego funduszu społecznego:

pkt 14 – w przypadku uczestnika projektu, któremu przyznano dotację w kwocie pełnej, beneficjent sprawdza jego status jako podatnika VAT na Portalu Podatkowym Ministerstwa Finansów

3. co najmniej raz w roku i przez okres 5 lat od złożenia przez uczestnika projektu oświadczenia, o którym mowa w pkt 11.

(Termin wynika z możliwości dokonania korekty deklaracji podatkowej w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego).

Według informacji otrzymanej od … powołującego się na ww. Zalecenia, Spółdzielnia powinna zwrócić kwotę podatku VAT od otrzymanej dotacji po zarejestrowaniu w dniu 16 sierpnia 2019 r. jako podatnik VAT. Brak stosownego dokumentu z Izby Skarbowej uniemożliwi Spółdzielni zaliczenie poniesionych wydatków brutto jako koszt kwalifikowany.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 21 sierpnia 2020 r.):

Czy Spółdzielnia ma możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z zakupów za okres od 1 października 2018 r. do 31 grudnia 2018 r. poprzez złożenie korekty deklaracji podatkowej?

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 21 sierpnia 2020 r.):

(…) Spółdzielnia (…) od początku działalności do dnia 15 sierpnia 2019 r. nie była czynnym podatnikiem VAT, korzystając ze zwolnienia podmiotowego ze względu na nieprzekroczenie 200.000 zł obrotu (art. 113 ust. 1 ustawy o VAT). Z dniem 16 sierpnia 2019 r. po przekroczeniu limitu Spółdzielnia została zarejestrowana jako czynny podatnik VAT. Przed dniem uzyskania statusu podatnika VAT Spółdzielnia dokonała rozliczenia otrzymanego dofinansowania za okres od 1 października 2018 r. do 31 grudnia 2018 r. i nie ma możliwości odliczenia podatku VAT z dokumentów wykazanych w rozliczeniu (art. 88 ust. 4 ustawy o VAT – obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego).

W myśl art. 86 ust. 13, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Spółdzielnia nabyła to prawo w roku 2019 r. rejestrując się jako podatnik VAT czynny 16 sierpnia 2019 r. i nie może dokonać korekty deklaracji za okres od 1 października do 31 grudnia 2018 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Podstawowe uprawnienie podatnika dotyczące obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zawarte zostało w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, zgodnie z którym w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać indywidualnej oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Na podstawie art. 86 ust. 10 ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

W myśl art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a) - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Stosownie do art. 86 ust. 11 ustawy o VAT, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

W art. 86 ust. 13 ustawy o VAT przewidziano, że jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

Prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących zakupy związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, wynika więc z samej konstrukcji podatku od towarów i usług i zapewnia neutralność tego podatku dla czynnych podatników VAT. W stosunku do faktur lub dokumentów celnych podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy po otrzymaniu faktury lub dokumentu celnego, będącego podstawą odliczenia lub za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Przepisy ustawy o VAT przewidują określone sytuacje, w których podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, pomimo tego, że spełnione są generalne przesłanki upoważniające go do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Ograniczenia te zawarte są w art. 88 ustawy o VAT.

Stosownie do postanowień art. 88 ust. 4 ustawy o VAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy o VAT warunkowane jest tym, aby nabywane przez podatnika towary i usługi były przez niego wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Należy w tym miejscu podkreślić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Wyrażoną wyżej generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 91 ustawy o VAT.

Przepisy zawarte w art. 91 ustawy o VAT wprowadzają regułę ostatecznego rozliczenia podatku naliczonego za dany rok podatkowy w sytuacji, gdy odliczenia dokonano na podstawie proporcji, o której mowa w art. 90 ustawy, a ponadto regulują kwestię odliczenia podatku w przypadku, gdy uprzednio odliczona kwota podatku naliczonego z różnych przyczyn musi zostać skorygowana lub przypadku, gdy podatek naliczony nie został odliczony, bo na moment realizacji prawa do odliczenia nabyty towar lub usługa nie miały służyć działalności opodatkowanej ale sytuacja ta uległa zmianie.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy o VAT, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (art. 91 ust. 3 ustawy o VAT).

Stosownie do art. 91 ust. 4 ustawy o VAT, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

W świetle art. 91 ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 – w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Na podstawie art. 91 ust. 6 ustawy o VAT, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi (art. 91 ust. 7 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 91 ust. 7a ustawy o VAT, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

W myśl art. 91 ust. 7b ustawy o VAT, w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Stosownie do art. 91 ust. 7c ustawy o VAT, jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje – korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

W przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana (art. 91 ust. 7d ustawy o VAT).

Analiza powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wskazuje, że w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług (zmiany przeznaczenia), tj. zarówno w sytuacji, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wykorzystanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, jak również w sytuacji, gdy nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi, podatnik jest obowiązany dokonać korekty podatku. Jak wynika z art. 91 ust. 2 ustawy o VAT, dla środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zaliczanych do środków trwałych na podstawie przepisów o podatku dochodowym, których wartość początkowa przekracza 15.000 zł, ustawodawca przewidział 5-letni okres korekty liczony od końca roku, w którym dany środek trwały został oddany do użytkowania.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy o VAT podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

W myśl art. 96 ust. 3 ww. ustawy o VAT, podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Jak wynika z treści art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie natomiast z art. 113 ust. 5 ustawy o VAT, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 29 sierpnia 2018 r. i korzystał ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 23 oraz art. 113 ust. 1 ustawy o VAT do 15 sierpnia 2019 r. Od 16 sierpnia 2019 r. Wnioskodawca utracił możliwość korzystania ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT ze względu na przekroczenie limitu 200.000 zł. W okresie od 1 października 2018 r. do 31 grudnia 2018 r. Spółdzielnia realizowała umowę przyznania jednorazowej dotacji na utworzenie miejsca pracy w Przedsiębiorstwie (…) w zakresie działania 11.3 Ekonomia Społeczna „(…)”. Wnioskodawca w okresie rozliczania poniesionych wydatków (kosztów ogólnych dotyczących wyposażenia stanowiska pracy, zakupu materiałów krawieckich, środków czystości, materiałów biurowych, zakupu środków trwałych i wyposażenia: samochód spełniający warunki samochodu ciężarowego do 3,5 tony, maszyny do szycia i wyposażenie pracowni krawieckiej) nie był czynnym podatnikiem podatku VAT i nie składał deklaracji VAT-7 - rozliczał otrzymaną dotację w kwotach brutto.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od zakupów za okres od 1 października 2018 r. do 31 grudnia 2018 r. poprzez złożenie korekty deklaracji podatkowej.

W rozpatrywanej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, gdy wydatki na wyposażenie stanowiska pracy oraz zakup środków trwałych nastąpiły w okresie, kiedy prawo do odliczenia Wnioskodawcy nie przysługiwało (Wnioskodawca korzystał ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT), natomiast w wyniku przekroczenia wartości sprzedaży i rejestracji Wnioskodawcy jako podatnik VAT czynny nastąpiła zmiana prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu ich zakupu z uwagi na zmianę sposobu ich wykorzystania, tj. wykorzystania ich po rejestracji do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zatem w sytuacji, gdy wartość początkowa zakupionych przez Wnioskodawcę ww. środków trwałych – odrębnie dla każdego towaru - przekroczyła 15.000 zł, Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupu tych środków trwałych w formie korekty, o której mowa w art. 91 ust. 7 i ust. 7a ustawy o VAT.

Należy stwierdzić, że odniesieniu do zakupionych przez Wnioskodawcę środków trwałych, tj. samochodu spełniającego warunki samochodu ciężarowego do 3,5 tony, maszyny do szycia oraz towarów stanowiących wyposażenie pracowni krawieckiej - przy założeniu, że wartość początkowa każdego z tych środków trwałych przekroczyła kwotę 15.000 zł - należy stwierdzić, że okres korekty podatku naliczonego zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy o VAT będzie wynosił 5 lat. Z wniosku wynika, że ww. środki trwałe zostały przez Wnioskodawcę zakupione i wprowadzone do ewidencji środków trwałych w okresie od 1 października 2018 r. do 31 grudnia 2018 r. Zmiana przeznaczenia ww. środków trwałych nastąpiła w dniu 16 sierpnia 2019 r. Od roku, w którym nastąpiła zmiana przeznaczenia ww. środków trwałych do końca okresu korekty pozostały więc 4 lata. W związku z tym, że wprowadzenie do ewidencji środków trwałych ww. samochodu ciężarowego, maszyn i towarów stanowiących wyposażenie pracowni miało miejsce w 2018 r., natomiast zmiana ich przeznaczenia miała miejsce w 2019 r. (tj. w okresie 5-letniej korekty), Wnioskodawca zobowiązany jest zgodnie z art. 91 ust. 2 do dokonania w ciągu 4 lat korekty podatku naliczonego. Ponieważ, jak już wcześniej zostało wskazane do końca okresu korekty pozostały 4 lata, zatem korekty tej Wnioskodawca będzie dokonywał w wysokości 1/5 nieodliczonego podatku VAT w deklaracji podatkowej składanej za miesiąc styczeń 2020 r., 2021 r., 2022 r. i 2023 r.

Natomiast w przypadku towarów niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych i towarów wprowadzonych do takiej ewidencji, których wartość początkowa jest mniejsza lub równa 15.000 zł, na podstawie art. 91 ust. 7 w zw. z art. 91 ust. 7c ustawy o VAT, korekta jest możliwa, jeżeli na dzień utraty prawa do korzystania ze zwolnienia podmiotowego nie upłynęło 12 miesięcy od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano te towary lub usługi do użytkowania. W takim przypadku korekta obejmuje całą kwotę podatku VAT nieodliczonego i należy jej dokonać jednorazowo w deklaracji podatkowej składanej za okres zaprzestania korzystania ze zwolnienia podmiotowego (za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła zmiana prawa do odliczenia).

Zatem, w odniesieniu do towarów zakupionych przez Wnioskodawcę w okresie od 1 października 2018 r. do 31 grudnia 2018 r. niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych i towarów wprowadzonych do takiej ewidencji, których wartość początkowa jest mniejsza lub równa 15.000 zł Wnioskodawca ma prawo do korekty całej kwoty podatku VAT i odliczenia w deklaracji podatkowej składanej za sierpień 2019 r.

Wnioskodawca w złożonym wniosku wskazał, że w ramach otrzymanej dotacji dokonał zakupów materiałów krawieckich. Zgodnie z powołanym wyżej art. 91 ust. 7d ustawy o VAT w przypadku nabycia surowców i materiałów nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Zatem jeśli na dzień 16 sierpnia 2019 r., tj. dzień utraty prawa do korzystania ze zwolnienia od podatku VAT, na stanie magazynowym Wnioskodawcy znajdowały się niewykorzystane ww. materiały krawieckie, Wnioskodawca miał prawo dokonać od tych towarów odliczenia podatku VAT w deklaracji VAT-7 za sierpień 2019 r.

Pomimo tego, że Wnioskodawca prawidłowo wskazał, że nie przysługuje Mu prawo do odliczenia podatku VAT od zakupów dokonanych w okresie od 1 października do 31 grudnia 2018 r. finansowanych z otrzymanej dotacji w drodze korekty deklaracji podatkowej za ww. miesiące, jednakże przedmiotem niniejszej interpretacji jest prawo Wnioskodawcy do odliczenia podatku VAT od ww. wydatków, które to prawo Wnioskodawca może zrealizować w trybie przepisów art. 91 ust. 7a-7d ustawy o VAT, to stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego/stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.