Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.270.2020.1.AT
z 2 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 lipca 2020 r. (data wpływu 2 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Spółka ma prawo uznać przychód, uzyskany w latach 2018, 2020 oraz w latach podatkowych następnych, za przychód z działalności rolniczej, niepodlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, w części dotyczącej przychodu uzyskanego:

• ze sprzedaży usług rolniczych (przychód z wywiezienia gnojowicy na pole rolnika, kombajnowania kukurydzy, gniecenia ziarna kukurydzy w rękaw, ze sprzedaży środków trwałych i maszyn oraz urządzeń rolniczych, w tym pojazdów samochodowych i samochodów osobowych) – jest nieprawidłowe,
• ze sprzedaży gnojowicy – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 2 lipca 2020 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Spółka ma prawo uznać przychód, uzyskany w latach 2018, 2020 oraz w latach podatkowych następnych, za przychód z działalności rolniczej, niepodlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, w części dotyczącej przychodu uzyskanego:

• ze sprzedaży usług rolniczych (przychód z wywiezienia gnojowicy na pole rolnika, kombajnowania kukurydzy, gniecenia ziarna kukurydzy w rękaw, ze sprzedaży środków trwałych i maszyn oraz urządzeń rolniczych, w tym pojazdów samochodowych i samochodów osobowych),
• ze sprzedaży gnojowicy.
  
  

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – Spółka z o.o. (dalej: „Wnioskodawca”, „Podatnik”, „Strona” lub „Spółka”), w roku podatkowym 2018 prowadziła działalność rolniczą, przede wszystkim w zakresie uprawy zbóż, rzepaku, pszenicy, jęczmienia oraz kukurydzy i zajmowała się hodowlą trzody chlewnej. Ww. działalnością rolniczą Spółka zajmuje się także w roku podatkowym 2020 oraz zamierza się także zajmować w następnych latach podatkowych. Strona jest podatnikiem czynnym VAT, w zakresie podatku od towarów i usług zobowiązanym do składania deklaracji miesięcznych.

W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych rokiem podatkowym jest okres 12 miesięcy liczonych w okresie od 1 stycznia do 31 grudnia roku następnego. Aktualnie rokiem podatkowym jest okres od 1 stycznia 2020 r. do 31 grudnia 2020 r. (w roku podatkowym 2018 był to okres 1 stycznia 2018 r. do 31 grudnia 2018 r.), zwanym dalej: „rokiem podatkowym 2018”. Spółka w przyszłości nie zamierza zmieniać roku podatkowego na zasadach określonych w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W Krajowym Rejestrze Sądowym jako przedmiot przeważającej działalności przedsiębiorcy Spółka wskazała symbol PKD: 01.50.Z Uprawy rolne połączone z chowem i hodowlą zwierząt (działalność mieszana). W roku podatkowym 2018 Strona wykonała oraz sprzedała w ramach prowadzonej działalności także opisane poniżej usługi oraz gnojowicę gromadzoną przy hodowli trzody chlewnej, zwane dalej w skrócie: usługami rolniczymi oraz sprzedażą gnojowicy:

1. faktura numer (…), sprzedaż (…) ton gnojowicy na rzecz (…), o wartości netto (…) zł, która to gnojowica została przez Spółkę wywieziona i rozrzucona na polach użytkowanych przez powyżej opisanego rolnika,
   
2. faktura numer (…), sprzedaż usługi o nazwie kombajnowanie kukurydzy, wykonana na rzecz (…) wartość usługi netto (…) zł,
   
3. faktura numer (…), sprzedaż usługi o nazwie kombajnowanie kukurydzy, wykonana na rzecz (…), wartość usługi netto (…) zł,
   
4. faktura numer (…), sprzedaż usługi o nazwie kombajnowanie kukurydzy, wykonana na rzecz (…), wartość usługi netto (…) zł,
   
5. faktura numer (…), sprzedaż usługi o nazwie kombajnowanie kukurydzy, wykonana na rzecz (…), wartość usługi netto (…) zł,
   
6. faktura numer (…), sprzedaż usługi o nazwie kombajnowanie kukurydzy, wykonana na rzecz (…), wartość usługi netto (…) zł,
   
7. faktura numer (…), sprzedaż usługi o nazwie kombajnowanie kukurydzy, wykonana na rzecz (…), wartość usługi netto (…) zł,
   
8. faktura numer (…), sprzedaż usługi o nazwie kombajnowanie kukurydzy, wykonana na rzecz (…), wartość usługi netto (…) zł,
   
9. faktura numer (…), sprzedaż usługi o nazwie gniecenie ziarna kukurydzy w rękaw, wykonana na rzecz (…), wartość usługi netto (…) zł,
   
10. faktura numer (…), sprzedaż usługi o nazwie gniecenie ziarna kukurydzy w rękaw, wykonana na rzecz (…), wartość usługi netto (…) zł,
    
11. faktura numer (…), sprzedaż usługi o nazwie kombajnowanie kukurydzy, wykonana na rzecz (…), wartość usługi netto (…) zł.
    
    

Wskazać należy, iż usługa o nazwie kombajnowanie kukurydzy, obejmuje zbiór kukurydzy na polu rolnika wraz z ewentualnym dowiezieniem i złożeniem zbiorów na miejsce ich przechowania, wskazane przez usługodawcę.

Nadto w roku podatkowym 2018 Spółka sprzedała na rzecz opisanych poniżej osób fizycznych następujące maszyny i urządzenia techniczne, zwane dalej w skrócie „środkami trwałymi”, które były jej własnością oraz były wykorzystywane przez Spółkę przy prowadzeniu działalności rolniczej, a mianowicie:

1. faktura numer (…), sprzedaż spalarki, wartość netto (…) zł,
2. faktura numer (…), sprzedaż opryskiwacza, wartość netto (…) zł,
   
   

W roku podatkowym 2020 r. oraz w latach podatkowych następnych, Spółka zamierza dokonywać sprzedaży opisanych między innymi usług rolniczych, między innymi w zakresie kombajnowania kukurydzy oraz gniecenia ziarna w rękaw, sprzedaży gnojowicy na rzecz rolników wraz z jej rozrzuceniem na polu wskazanym przez rolnika, sprzedaży gnojowicy na rzecz biogazowni prowadzącej działalność gospodarczą. Strona będzie dokonywała także w roku 2020 i w przyszłości sprzedaży maszyn i urządzeń rolnych wykorzystywanych przez Spółkę przy prowadzeniu działalności rolniczej oraz posiadanych pojazdów samochodowych, w tym samochodów osobowych, które są użytkowane przy prowadzeniu działalności.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka ma prawo uzyskany w roku podatkowym 2018 przychód ze sprzedaży usług rolniczych, przychód ze sprzedaży i wywiezienia gnojowicy na pole rolnika oraz przychód ze sprzedaży środków trwałych, uznać za przychód z działalności rolniczej nie podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych?
2. Czy Spółka ma prawo uzyskany w roku podatkowym 2020 i w latach podatkowych następnych przychód ze sprzedaży usług rolniczych, przychód ze sprzedaży i wywiezienia gnojowicy na pole rolnika oraz ze sprzedaży gnojowicy do biogazowni i przychód ze sprzedaży środków trwałych i maszyn oraz urządzeń rolniczych, w tym pojazdów samochodowych i samochodów osobowych, uznać za przychód z działalności rolniczej nie podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych?

(pytania oznaczone we wniosku Nr 1 i 2)

Ad. pkt 1

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, między innymi prowadzenie działalności rolniczej jest wyłączone z opodatkowania uzyskanych z niej przychodów podatkiem dochodowym od osób prawnych. Zdaniem Spółki wszystkie wykonywane przez nią usługi rolnicze, a także sprzedaż gnojownicy oraz środków trwałych są ściśle związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością rolniczą. Dlatego też reasumując powyższe, stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka ma prawo uzyskany w roku podatkowym 2018 przychód ze sprzedaży usług rolniczych, przychód ze sprzedaży i wywiezienia gnojowicy na pole rolnika oraz przychód ze sprzedaży środków trwałych, uznać za przychód z działalności rolniczej niepodlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Ad. pkt 2

Także w przyszłości, zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, między innymi prowadzenie przez stronę działalności rolniczej jest wyłączone z opodatkowania uzyskanych z ww. działalności przychodów z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Zdaniem Spółki wszystkie wykonywane przez nią w przyszłości usługi rolnicze, a także sprzedaż w przyszłości gnojownicy na rzecz rolników i biogazowni oraz środków trwałych oraz maszyn i urządzeń rolniczych, w tym pojazdów samochodowych oraz samochodów osobowych, które były wykorzystywane przy prowadzeniu działalności rolniczej, jest ściśle związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością rolniczą. Dlatego też reasumując powyższe stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka będzie miała prawo uznania w przyszłości, że uzyskany w roku podatkowym 2020 i w latach podatkowych następnych przychód ze sprzedaży usług rolniczych, przychód ze sprzedaży i wywiezienia gnojowicy na pole rolnika i do biogazowni oraz przychód ze sprzedaży środków trwałych i maszyn oraz urządzeń rolniczych, w tym także pojazdów samochodowych i samochodów osobowych, za przychód z działalności rolniczej niepodlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest w części nieprawidłowe, a w części prawidłowe.

Na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), przepisów ww. ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Pojęcie działalności rolniczej dla celów podatku dochodowego od osób prawnych zostało określone w art. 2 ust. 2 ustawy o CIT, zgodnie z którym działalnością rolniczą w rozumieniu ust. 1 pkt 1 jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

1. miesiąc - w przypadku roślin,
2. 16 dni - w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi i kaczek,
3. 6 tygodni - w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
4. 2 miesiące - w przypadku pozostałych zwierząt

-licząc od dnia nabycia.

Z kolei z treści art. 2 ust. 3 ustawy o CIT wynika, że działami specjalnymi produkcji rolnej są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym.

Ponieważ ustawodawca zdefiniował pojęcie działalności rolniczej, to tylko w granicach wyznaczonych zakresem owej definicji można mówić o przychodzie z tego tytułu.

Zakresu wyłączenia przedmiotowego określonego w art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, nie stosuje się natomiast do przychodów wynikających z działalności związanej z działalnością rolniczą lub produkcją rolniczą. Do przychodów z działalności rolniczej zalicza się przychody pochodzące (a nie „związane”) z działalności wymienionej w art. 2 ust. 2 ww. ustawy.

Wyłączenie nie ma więc zastosowania do przychodów pochodzących, np. z działalności przetwórczej płodów rolnych czy świadczenia usług związanych z działalnością rolniczą. Przychody z takich rodzajów działalności, jako przychody pochodzące z innej niż rolnicza działalności, podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Podkreślenia wymaga, że w myśl definicji zawartej w art. 2 ust. 2 ustawy, działalnością rolniczą dla potrzeb tej ustawy, jest wszelka produkcja roślinna i zwierzęca (z zastrzeżeniem ust. 3) w stanie nieprzetworzonym, określonym tu jako naturalny, wykorzystująca materiał roślinny lub zwierzęcy pochodzący z własnych upraw, hodowli, chowu oraz wykorzystująca materiał roślinny i zwierzęcy nabyty od innych producentów.

Przez wytwarzanie należy rozumieć działalność, która skutkuje powstaniem produktów roślinnych lub zwierzęcych. Ustawa wymaga, aby produkty te były w stanie nieprzetworzonym.

Produkt przetworzony to taki, który na skutek zastosowania względem niego określonych procesów technologicznych nabrał nowych cech, właściwości. Stan nieprzetworzony to taki stan produktu, który nie różni się zasadniczo od stanu, w jakim produkt znajdował się bezpośrednio po jego wytworzeniu.

Produkt zwierzęcy lub roślinny ma pochodzić z własnej uprawy, hodowli lub chowu. Przez „własną” należy rozumieć w tym wypadku samodzielną i na swój rachunek prowadzoną uprawę, hodowlę lub chów.

Ponieważ ustawodawca zdefiniował pojęcie działalności rolniczej, to tylko w granicach wyznaczonych zakresem owej definicji można mówić o przychodzie z tego tytułu.

W oparciu o powyższe, stwierdzić należy, że przychody z działalności rolniczej – poza dochodami z działów specjalnych produkcji rolnej – nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Natomiast naruszenie zakresu działalności rolniczej oraz sposobu w jaki winna być wykonywana, stanowi o konieczności poddania zakresowi przedmiotowemu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodów z czynności, wykraczających poza ustawowy zakres działalności rolniczej. W konsekwencji, działalność pozarolnicza (w tym działy specjalne produkcji rolnej) objęta została podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Podkreślenia wymaga, że powyższe potwierdzają także wyroki sądów administracyjnych. Przykładowo Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w prawomocnym wyroku z 21 lutego 2013 r., sygn. akt I SA/Go 20/13 podniósł, że: „(…) podzielić należy zaprezentowany przez organ pogląd, że regulacja art. 2 ust. 1 pkt 1 cytowanej ustawy wskazuje, iż przychody z działalności rolniczej, z wyjątkiem dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej zostały wyłączone z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Taki pogląd wynika z użytego przez ustawodawcę zwrotu „przychodów z działalności rolniczej” który odwołuje się do efektów działalności rolniczej (jej przychodów). Przepis ten reguluje zwolnienie przedmiotowe, jego zakresu nie można interpretować rozszerzająco, objęte są nim tylko te działalności, które zostały wprost wymienione w art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tak NSA w wyroku z dnia 6 sierpnia 2010r., II FSK 746/09 LEX nr 784860). Przychody uzyskane z czynności wykraczających poza ustawowo zdefiniowany zakres działalności rolniczej należy traktować jako „pozarolnicze” i tym samym podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych według zasad określonych w ustawie. Zatem, sprzedaż kombajnu zbożowego, pomimo że był związany z wykonywaną przez skarżącą spółkę działalnością rolniczą, nie stanowi przychodu z działalności rolniczej, lecz jedynie przychód z tą działalnością związany. Przymiot „związania” na co słusznie zwrócił uwagę organ, z określonym źródłem przychodu nie oznacza pochodzenia z tego źródła. Oznacza to, iż nie można uznać przychodu uzyskanego ze sprzedaży kombajnu zbożowego jako przedmiotowo wyłączonego na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przychód ze sprzedaży środka trwałego skarżącej spółki nie jest efektem sprzedaży produktów rolnych wymienionych w tym przepisie, a zatem nie jest on wyłączony z podatku dochodowego, podlegając opodatkowaniu tym podatkiem jako osiągnięty z tytułu działalności pozarolniczej. (patrz wyrok NSA z dnia 11 czerwca 2003r., I SA/Wr 3236/00, LEX nr 84025). Zatem przychód uzyskany ze sprzedaży kombajnu zbożowego podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.”

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ustawy o CIT, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Z art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, wynika z kolei, że dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, że przychody osiągnięte przez Wnioskodawcę z tytułu: sprzedaży usług rolniczych, tj. usług wywiezienia gnojowicy, kombajnowania kukurydzy, gniecenia ziarna kukurydzy w rękaw, jak również przychody ze sprzedaży wskazanych we wniosku maszyn i urządzeń technicznych (spalarki i opryskiwacza), jak i pojazdów samochodowych (w tym samochodów osobowych) pomimo ich związku z wykonywaną przez Wnioskodawcę działalnością rolniczą, nie zaliczają się do przychodów z działalności rolniczej i w konsekwencji, wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Przymiot „związania” z określonym źródłem przychodu nie oznacza pochodzenia z tego źródła. Powyższe oznacza więc, że nie można potraktować ww. przychodów jako przychodów z działalności rolniczej, wyłączonych z przedmiotowego zakresu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Do przychodów z działalności rolniczej, jak już wskazano powyżej, zalicza się jedynie przychody pochodzące (a nie „związane”) z działalności wymienionej w art. 2 ust. 2 ustawy o CIT.

Tym samym ww. przychody będą przychodami podatkowymi uwzględnianymi przy ustalaniu dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Natomiast, przychód ze sprzedaży gnojownicy, która jak wynika z opisu sprawy jest gromadzona przy hodowli trzody chlewnej, można uznać za przychód z działalności rolniczej, który nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy Spółka ma prawo uznać przychód, uzyskany w latach 2018, 2020 oraz w latach podatkowych następnych, za przychód z działalności rolniczej, niepodlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, w części dotyczącej przychodu uzyskanego:

• ze sprzedaży usług rolniczych (przychód z wywiezienia gnojowicy na pole rolnika, kombajnowania kukurydzy, gniecenia ziarna kukurydzy w rękaw, ze sprzedaży środków trwałych i maszyn oraz urządzeń rolniczych, w tym pojazdów samochodowych i samochodów osobowych) – jest nieprawidłowe,
• ze sprzedaży gnojowicy – jest prawidłowe.
  
  

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.