Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4015.51.2020.2.MZ
z 29 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 czerwca 2020 r. (data wpływu 12 czerwca 2020 r.), uzupełnionym 25 sierpnia 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych otrzymania środków pieniężnych od Fundacji (Funduszu) tytułem darowizn – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 czerwca 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych otrzymania środków pieniężnych od Fundacji (Funduszu) tytułem darowizn.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 7 sierpnia 2020 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4015.51.2020.1.MZ wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 25 sierpnia 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, (…) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Nie prowadzi działalności gospodarczej. Jest polskim rezydentem podatkowym w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U.2019.1387 t.j. z dnia 2019.07.25, dalej: ustawa o PIT), tj. podlega w Polsce opodatkowaniu od całości osiąganych dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Wynagrodzenie uzyskiwane z tytułu pełnienia funkcji (…) podlega opodatkowaniu według skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ustawy o PIT.

(…) Stowarzyszenia (…) powołały specjalny fundusz pomocy (dalej: Fundusz), na który datki pieniężne mogą wpłacać osoby fizyczne i prawne.

W praktyce funkcjonują dwa rodzaje wpłat na Fundusz:

1. gdy wpłacający wskazują dane konkretnego (…), któremu środki mają zostać przekazane, lub
2. gdy wpłacający nie wskazują danych konkretnego (…), a pieniądze z wpłat od darczyńców trafiają do ogólnej puli i są dzielone pomiędzy potrzebujących (…) przez specjalną komisję złożoną m.in. z przedstawicieli stowarzyszeń (…).
   
   

Zasady podziału pieniędzy z Funduszu określa regulamin, co gwarantuje transparentność zbiórki. Powołany Fundusz ma status organizacji pożytku publicznego (OPP), a jego celem jest finansowe wparcie (…), którzy będą tego potrzebowali.

(…) Wnioskodawca otrzymuje środki z ww. Funduszu. (…). Wpłacający środki do Funduszu są dla Wnioskodawcy osobami zaliczanymi do III grupy podatkowej w rozumieniu ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. 1983 Nr 45, poz. 207, t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1813, dalej: UoPSD). Wnioskodawca zawiera z Funduszem umowy darowizny dotyczące otrzymywanych środków i deklaruje ich otrzymanie dla celów podatku od spadków i darowizn.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, co następuje.

1. Jest to fundacja o nazwie Fundacja X. Fundusz jest wyodrębnionym rachunkiem bankowym Fundacji. Zgodnie z pkt (…) Regulaminu Funduszu, Fundusz dysponuje środkami gromadzonymi na koncie Fundacji pochodzącymi z darowizn i zbiórek publicznych przekazywanych na rzecz Funduszu pomocy.
   
2. Fundusz utworzony został w ramach fundacji i nie stanowi on odrębnego podmiotu.
   
3. Fundusz jest wyodrębnionym rachunkiem bankowym Fundacji. Fundacja jest organizacją pożytku publicznego działającą zgodnie z ustawą z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1057 z późn.zm.).
   
4. 
   
   1. Czynność dokonana między Fundacją (w ramach której został wyodrębniony Fundusz), a Wnioskodawcą ma co do zasady charakter darowizny z polecenia, możliwe jest także przekazanie na rzecz Wnioskodawcy innych środków pochodzących z darowizn i zbiórek publicznych przekazywanych na Fundusz. Zgodnie z § (…) Statutu Fundacji przychody z darowizn, spadków i zapisów oraz z subwencji i dotacji mogą być użyte na realizację wszystkich celów Fundacji, jeżeli ofiarodawca nie postanowił inaczej.
      
   2. Zgodnie z punktem 6. Regulaminu Funduszu podstawą, która inicjuje zawarcie umowy jest wniosek. W przedmiotowej sprawie pomoc udzielana jest na wniosek Stowarzyszenia (…), które wskazuje we wniosku, iż wniosek dotyczy udzielenia bezzwrotnej pomocy finansowej Wnioskodawcy.
      
   3. Stronami zawieranych umów są Wnioskodawca i Fundacja.
      
   4. Umowy mają formę pisemną.
      
   5. Fundacja informuje Wnioskodawcę o podjęciu uchwały, następnie przygotowuje umowę darowizny. Reprezentanci Fundacji podpisują umowę i przelewają Wnioskodawcy środki pieniężne. Wysyłają Wnioskodawcy dwa egzemplarze umowy, które Wnioskodawca podpisuje, a jeden z nich odsyła. Podpis Wnioskodawcy składany zostaje pod umową już po tym jak środki są na koncie Wnioskodawcy. Umowa zawierana jest raz na 3-4 miesiące. Postanowienia umowy wskazują, iż Wnioskodawcy została przyznana bezzwrotna pomoc finansowa w wysokości oraz za okres wskazany w umowie. Umowa wskazuje również, iż Wnioskodawca zobowiązany jest do rozliczenia podatku od darowizn z właściwym ze względu na miejsce zamieszkania Urzędem Skarbowym.
      
   6. Umowa wskazuje, iż Fundacja przekazuje Wnioskodawcy środki pieniężne w określonej kwocie. Kwota udzielanej Wnioskodawcy bezzwrotnej pomocy finansowej określana jest Uchwałą Komisji Funduszu.
5. 
   
   1. Dysponentem środków wpłacanych na Fundusz jest Fundacja.
      
   2. Zgodnie z punktem (…) Regulaminu Funduszu decyzję o przyznaniu pomocy finansowej ze środków Funduszu podejmuje Komisja Funduszu, w skład której wchodzi przedstawiciel Zarządu Fundacji i po jednym przedstawicielu Stowarzyszeń będących fundatorami Fundacji. Decyzje Komisji Funduszu zapadają zwykłą większością głosów przy udziale co najmniej 3 członków Komisji Funduszu. Posiedzenie Komisji zwołuje Prezes lub Wiceprezes Zarządu Fundacji.
      
   3. Wielkość pomocy finansowej beneficjentom udzielana jest samodzielnie przez Fundusz, tj. w takiej wielkości w jakiej Komisja Funduszu podjęła decyzją przyznanie pomocy poszczególnym beneficjentom. Zgodnie z § (…) Statutu Fundacji przychody z darowizn, spadków i zapisów oraz z subwencji i dotacji mogą być użyte na realizację wszystkich celów Fundacji, jeżeli ofiarodawca nie postanowił inaczej. Ofiarodawca może wskazać, iż cała ofiarowana przez niego kwota winna zostać przekazana na rzecz wskazanego beneficjenta.
      
   4. Zgodnie z punktem (…) Regulaminu Funduszu przed podjęciem decyzji o przyznaniu pomocy finansowej, Komisja Funduszu może zwrócić się do Wnioskodawcy o przedstawienie dodatkowych informacji lub dokumentów, wykazujących zasadność wniosku. W posiedzeniu Komisji może wziąć udział – z głosem doradczym – przedstawiciel Wnioskodawcy. Pieniądze wpłacone na rzecz wskazanego beneficjenta są jemu przyznawane z tym zastrzeżeniem, iż zgodnie z pkt (…) Komisja Funduszu podejmuje decyzję w przedmiocie złożonego wniosku o przyznaniu pomocy finansowej lub odmowie przyznania pomocy finansowej w formie uchwały. Wynika z tego, że istnieje możliwość odmowy przyznania pomocy finansowej.
      
   5. Wielkość przyznanej pomocy finansowej określana jest przez Uchwałę Komisji Funduszu. Nie wszystkie wpłaty do Funduszu dokonane przez darczyńców, którzy wskazywali, że wpłaty mają zostać przeznaczone na rzecz Wnioskodawcy są na jego rzecz przekazywane. Natomiast nie można wykluczyć, iż kwoty te będą przekazane na rzecz Wnioskodawcy w późniejszym terminie. To czy środki pieniężne trafią na rzecz Wnioskodawcy określi Komisja Funduszu.
6. Przekazanie poszczególnych wpłat przez Fundusz na rzecz Wnioskodawcy uzależnione jest od określenia czy dana wpłata dokonywana jest na rzecz Wnioskodawcy. Przeznaczenie i ewentualna wysokość wpłaty na rzecz Wnioskodawcy określana jest za pomocą tytułu przelewu. Możliwe jest przekazanie całej wpłaty na rzecz Wnioskodawcy lub określonej jej części tj. tytuł przelewu w przypadku chęci przeznaczenia całej wpłaconej kwoty na rzecz Wnioskodawcy winien określić, iż wpłata została dokonana z przeznaczeniem na rzecz Wnioskodawcy, natomiast wskazanie, iż tylko określona część wpłaty winna zostać przeznaczona na rzecz Wnioskodawcy skutkuje tym, że jej wskazanie jest równoznaczne z przeznaczeniem na rzecz Wnioskodawcy odpowiednio wskazanej kwoty. Ostateczną decyzję o wysokości przekazanej kwoty na rzecz beneficjenta określi Komisja Funduszu.
   
7. Wszystkie wpłaty na Fundusz gromadzone są na ogólnym koncie nie przypisanym bezpośrednio do Wnioskodawcy.
   
8. Dzięki wpłatom dokonywanym na wskazany przez Fundację utworzony specjalnie dla tego celu numer rachunku bankowego, możliwe jest zidentyfikowanie poszczególnych osób dokonujących wpłat do Funduszu w tym także określenie wysokości dokonywanej przez daną osobę wpłaty oraz to czy dana wpłata oraz w jakiej wysokości przeznaczona winna zostać na rzecz Wnioskodawcy.
   
9. Wnioskodawca za zgodą Fundacji może mieć dostęp do informacji kto, kiedy i w jakiej wysokości dokonał wpłaty na jego rzecz poprzez weryfikację dokonanych przelewów bankowych na wskazany przez Fundację utworzony specjalnie dla tego celu numer rachunku bankowego.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji, gdy wpłacający środki do Funduszu wskaże, że są one przeznaczone dla Wnioskodawcy (cel szczegółowy), Wnioskodawca powinien otrzymywane środki traktować jak darowizny otrzymane od wpłacającego i dla każdej z tych osób obliczać osobny limit kwoty wolnej od podatku, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3 UoPSD?

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji, gdy wpłacający środki do Funduszu wskaże, że są one przeznaczone dla Wnioskodawcy (cel szczegółowy), Wnioskodawca powinien otrzymywane środki traktować jak darowizny otrzymane od wpłacającego i dla każdej z tych osób obliczać osobny limit kwoty wolnej od podatku, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3 UoPSD.

Przepis art. 9 ust. 1 UoPSD stanowi, iż opodatkowaniu podlega nabycie od jednej osoby własności rzeczy i praw majątkowych o wartości przekraczającej określone ustawą kwoty. W konsekwencji, osobą w rozumieniu cytowanego przepisu może być osoba fizyczna bądź osoba prawna. W świetle art. 33 Kodeksu cywilnego, jednostki organizacyjne posiadają osobowość prawną tylko wtedy, gdy przepis szczególny nadaje im taką osobowość. Za przepisy szczególne, o których mowa można uznać m.in. przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. z dnia 22 lutego 2019 r„ Dz.U. z 2019 r. poz. 505, dalej: KSH). Przepisy KSH osobowość prawną przyznają tylko niektórym podmiotom. Na mocy art. 12 KSH, osobowość prawną ma jedynie spółka z ograniczoną odpowiedzialnością oraz spółka akcyjna. Nie ma natomiast przepisu szczególnego, na mocy którego opisany Fundusz można by uznać za osobę prawną.

W rezultacie, zdaniem Wnioskodawcy, przez osobę lub osoby w rozumieniu art. 9 ust. 1 UoPSD należy rozumieć osoby, które dokonują wpłat środków do Funduszu. Sam Fundusz natomiast, będzie pełnił jedynie rolę pośrednika, tj. będzie technicznie wykonywał wolę darczyńców, którzy wpłacili pieniądze ze wskazaniem, że mają one zostać przeznaczone na rzecz Wnioskodawcy.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, dokonane darowizny na jego rzecz należy potraktować jako pochodzące od wielu osób i kwotę ulgi określonej w art. 9 ust. 1 pkt 3 UoPSD obliczyć odrębnie w odniesieniu do każdego z podmiotów wpłacających do Funduszu. W konsekwencji, darowizny otrzymywane od Funduszu, podlegają opodatkowaniu jedynie w takim zakresie, w jakim udział w wartości darowizny przypadający na każdy wpłacający podmiot z osobna przekroczy kwotę wolną od podatku, o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3 UoPSD.

W przypadku więcej niż jednej darowizny od tego samego podmiotu, sumowanie wartości darowizn, o którym mowa w art. 9 ust. 2 UoPSD, powinno być dokonane dla każdego podmiotu poprzez dodawanie ich udziałów w poszczególnych darowiznach. Obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn powstanie zatem jedynie wtedy, gdy suma darowizn przypadająca od danego podmiotu przekroczy w okresie 5 lat kwotę wolną od podatku określoną w ustawie, tj. 4.902 zł w odniesieniu do osób zaliczonych do III grupy podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1813 ze zm.) – podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny, polecenia darczyńcy.

Jako, że przepisy tej ustawy nie definiują pojęcia „darowizna” należy odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1145 ze zm.).

Na podstawie art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego – przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Darowizna jest więc czynnością, której celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego), a zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne.

Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia obdarowanego o przyjęciu darowizny. Należy zaznaczyć, że ustawodawca nie wymaga żadnej szczególnej formy oświadczenia obdarowanego o przyjęciu darowizny. Natomiast z treści art. 890 § 1 Kodeksu wynika, że oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

Stosownie do postanowień art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn – obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy stanowi, że – obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze darowizny – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

W myśl art. 7 ust. 1 zdanie pierwsze ww. ustawy – podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn – opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 4.902 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.

W myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy – jeżeli nabycie własności rzeczy i praw majątkowych od tej samej osoby następuje więcej niż jeden raz, do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych dolicza się wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych od tej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie. Od podatku obliczonego od łącznej wartości nabytych rzeczy i praw majątkowych potrąca się podatek przypadający od opodatkowanych poprzednio nabytych rzeczy i praw majątkowych. Wynikająca z obliczenia nadwyżka podatku nie podlega ani zaliczeniu na poczet innych podatków, ani zwrotowi. Nabywcy obowiązani są w zeznaniu podatkowym wymienić rzeczy i prawa majątkowe nabyte w podanym wyżej okresie.

Art. 14 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że – wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca. Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe (art. 14 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 14 ust. 3 ww. ustawy – do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

1. do grupy I – małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;
2. do grupy II – zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;
3. do grupy III – innych nabywców.
   
   

Z przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn wynika, że podatek oblicza się od nadwyżki podstawy opodatkowania ponad kwotę wolną od podatku, od nabywców zaliczonych do III grupy podatkowej:

• do 10.278 zł – 12%,
• od 10.278 zł do 20.556 zł – 1233 zł 40 gr i 16% od nadwyżki ponad 10.278 zł,
• powyżej 20.556 zł – 2877 zł 90 gr i 20% od nadwyżki ponad 20.556 zł.
  
  

Stosownie do art. 17a ust. 1 cyt. ustawy – podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

Jak wynika z powyższego, przy uwzględnieniu postanowień art. 9 ust. 1 pkt 3 i ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek zapłaty podatku od spadków i darowizn wystąpi w przypadku, jeżeli spełnione będą łącznie warunki:

1. świadczenie będzie udzielone na podstawie umowy darowizny, w rozumieniu art. 888 Kodeksu cywilnego i będzie miało postać rzeczy (w tym pieniędzy) lub prawa majątkowego oraz
2. wartość darowizny – od tej samej osoby (podmiotu) przekroczy w okresie 5 lat kwotę wolną od podatku (dla nabywców zaliczonych do III grupy podatkowej – kwotę 4.902 zł).
   
   

Zatem decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania danej czynności podatkiem od spadków i darowizn, w przypadku otrzymania świadczenia np. od Fundacji (Funduszu), ma kwalifikacja formy prawnej świadczenia, a tym samym treść konkretnej umowy wiążącej strony.

Mając na uwadze treść wniosku oraz powołane wyżej przepisy prawa, stwierdzić należy, że wypłaty środków pieniężnych jakie są dokonywane przez Fundusz na rzecz Wnioskodawcy, skoro – jak wskazał Wnioskodawca – są otrzymywane z ww. Funduszu i wynikają z zawieranych z Fundacją X (w ramach której działa Fundusz nie będący odrębnym podmiotem) umów darowizn dotyczących otrzymywanych środków, to podlegają opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Wypłaty te podlegają opodatkowaniu w przypadku, gdy wartość świadczeń (wypłat) otrzymanych od Fundacji w ciągu 5 lat przekroczyła kwotę wolną od podatku (4.902 zł), określoną w art. 9 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy. W sytuacji przekroczenia ww. kwoty wolnej od podatku, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania wypłat przez Fundusz i ciąży na Wnioskodawcy jako na nabywcy, zgodnie z ogólnymi zasadami określonymi dla nabywców zaliczonych do III grupy podatkowej. Podstawę opodatkowania należy ustalić zgodnie z art. 7 ust. 1 tej ustawy. Tym samym Wnioskodawca, po otrzymaniu od Fundacji wypłat przekraczających łączną kwotę 4.902 zł, jest zobowiązany do zapłaty podatku od spadków i darowizn.

Nie można zatem zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że w sytuacji, gdy wpłacający środki do Funduszu wskaże, że są one przeznaczone dla Wnioskodawcy (cel szczegółowy), Wnioskodawca powinien otrzymywane środki traktować jak darowizny otrzymane od wpłacającego i dla każdej z tych osób obliczać osobny limit kwoty wolnej od podatku, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Nie można również zgodzić się ze stwierdzeniem Wnioskodawcy, że dokonane darowizny na jego rzecz należy potraktować jako pochodzące od wielu osób i kwotę ulgi określonej w art. 9 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy obliczyć odrębnie w odniesieniu do każdego z podmiotów wpłacających do Funduszu oraz, że w konsekwencji, darowizny otrzymywane od Funduszu, podlegają opodatkowaniu jedynie w takim zakresie, w jakim udział w wartości darowizny przypadający na każdy wpłacający podmiot z osobna przekroczy kwotę wolną od podatku, o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy. Jak wskazał sam Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku, Stronami zawieranych umów są Wnioskodawca i Fundacja. Oznacza to, że faktycznym darczyńcą i stroną każdej czynności darowizny środków pieniężnych na rzecz Wnioskodawcy jest Fundacja (w ramach której działa Fundusz), a nie poszczególne osoby fizyczne i prawne dokonujące wpłat do Funduszu, mimo wskazania ze strony tych podmiotów, iż wpłacane środki do Funduszu są przeznaczone dla Wnioskodawcy. Potwierdza to również stwierdzenie Wnioskodawcy, iż decyzję o przyznaniu pomocy finansowej ze środków Funduszu podejmuje Komisja Funduszu. Wielkość przyznanej pomocy finansowej określana jest przez Uchwałę Komisji Funduszu. Nie wszystkie wpłaty do Funduszu dokonane przez darczyńców, którzy wskazywali, że wpłaty mają zostać przeznaczone na rzecz Wnioskodawcy są na jego rzecz przekazywane. To czy środki pieniężne trafią na rzecz Wnioskodawcy określa Komisja Funduszu. Dysponentem środków wpłacanych na Fundusz jest bowiem Fundacja. Przedstawiony przez Wnioskodawcę opis jednoznacznie zatem wskazuje, iż umowy darowizny zawierane są między Wnioskodawcą a Fundacją. Z treści wniosku nie wynika, że Wnioskodawca zawiera umowy darowizny z innymi darczyńcami niż Fundacja. Ponadto, wbrew stanowisku Wnioskodawcy, przepis art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn nie stanowi o tym, że osobą w rozumieniu cytowanego przepisu może być tylko osoba fizyczna bądź osoba prawna. Tym samym przepis ten nie zawęża podmiotów, od których można nabyć własność rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej określone ustawą kwoty, wyłącznie do osób fizycznych i osób prawnych. Przesłanką warunkującą podleganie opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn jest bowiem nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. darowizny, określone w art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy. A zatem dla celów wystąpienia obowiązku podatkowego w podatku od spadków i darowizn dla ww. nabycia tytułem darowizny istotny jest status nabywcy, którym może być wyłącznie – tak jak w przypadku Wnioskodawcy – osoba fizyczna. Stroną darującą w świetle ww. przepisu może być z kolei każdy podmiot mający zdolność prawną (podmiotowość prawną). Natomiast wskazany przez Wnioskodawcę przepis art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn określa jedynie mianem „osoby” każdy podmiot dokonujący zbycia i absolutnie nie oznacza to – wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy – że osobą w rozumieniu cytowanego przepisu może być osoba fizyczna bądź osoba prawna. Dla poparcia powyższej argumentacji Organu wskazać należy, że ustawodawca w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn nie dokonuje jakiegokolwiek rozróżnienia osoby wskazanej w tym przepisie. Oznacza to, że gdyby ustawodawca miał zamiar wprowadzić zastrzeżenie dla rodzaju podmiotu dokonującego zbycia, to uczyniłby to wprost w przepisach ustawy o podatku od spadków i darowizn i wyraźnie wskazałby, że pod pojęciem osoby, od której nabywca nabywa rzeczy i prawa majątkowe należy rozumieć wyłącznie osoby fizyczne i osoby prawne. Ustawodawca nie wprowadził jednak żadnego wyjątku, ani odstępstwa dla jakiejkolwiek osoby jako podmiotu dokonującego zbycia. Nie miał zatem zamiaru różnicować tych osób (podmiotów).

Niezależnie jednak od powyższych wyjaśnień raz jeszcze zauważyć należy, że Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku wskazał, że Fundusz nie stanowi odrębnego podmiotu, jest jedynie wyodrębnionym rachunkiem bankowym Fundacji X, a stroną zawieranych umów darowizn jest Fundacja X. Fundacja posiada osobowość prawną, a nabywa ją z chwilą wpisania do Krajowego Rejestru Sądowego, o czym stanowi art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach (tj. Dz.U. z 2018 r. poz. 1491 ze zm.). Tym samym za bezzasadne uznać należy twierdzenia Wnioskodawcy zawarte we własnym stanowisku dotyczące wykładni art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, skoro podmiotem będącym stroną zawieranych umów darowizny jest osoba prawna – Fundacja X.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo wskazać należy, iż ocena stanowiska Wnioskodawcy została dokonana w oparciu o czynność opodatkowaną podatkiem od spadków i darowizn jaką jest nabycie tytułem darowizny. W treści wniosku wskazane bowiem zostało, iż Wnioskodawca zawiera z Funduszem (Fundacją) umowy dotyczące darowizny otrzymywanych środków. Przedmiotem interpretacji nie jest zatem nabycie przez Wnioskodawcę środków pieniężnych tytułem polecenia darczyńcy. Co prawda Wnioskodawca zasygnalizował, że czynność dokonana między nim a Fundacją ma co do zasady charakter darowizny z polecenia, jednakże z treści wniosku nie wynika by to Fundacja była stroną obdarowaną i jednocześnie obciążoną poleceniem. Na marginesie więc należy jedynie wskazać, iż polecenie darczyńcy stanowi odrębny przedmiot opodatkowania, o którym mowa w treści przywołanego wyżej art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Stosownie do art. 893 Kodeksu cywilnego – darczyńca może włożyć na obdarowanego obowiązek oznaczonego działania lub zaniechania, nie czyniąc nikogo wierzycielem (polecenie). Polecenie polega zatem na nałożeniu na obdarowanego obowiązku określonego działania lub zaniechania. Darczyńca obciążając obdarowanego poleceniem musi dokładnie wskazać, na czym polecenie ma polegać, a także kogo dotyczyć. Osobą, której dotyczyć ma objęte poleceniem zachowanie (działanie lub zaniechanie) może być darczyńca, osoba trzecia, a nawet sam obdarowany. Poleceniem darczyńcy może być np. obowiązek przekazania przez obdarowanego wskazanej osobie pieniędzy na wskazany cel. W przypadku nabycia tytułem polecenia za zbywcę uznaje się darczyńcę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.