Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDWT.4011.67.2020.2.KW
z 8 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1 oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 20 lipca 2020 r. (data wpływu 12 sierpnia 2020 r.), uzupełnionym pismem, które wpłynęło w dniu 29 września 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 29 września 2020 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wniosek dotyczy sprzedaży ½ udziału w mieszkaniu własnościowym. Mieszkanie to zostało zakupione przez Wnioskodawczynię i jej męża w roku 1993 (dokładna data zakupu: 30 sierpnia 1993 r., data ustanowienia odrębnej własności lokalu 16 czerwca 2006 r.). Mieszkanie weszło w skład majątku wspólnego w ramach małżeńskiej wspólności majątkowej.

Na skutek konfliktu rodzinnego na pewien czas Wnioskodawczyni rozwiodła się z mężem. Na mocy orzeczenia sądu z dnia 2 czerwca 2011 r. wprowadzającego rozdzielność majątkową, każdy z małżonków stał się współwłaścicielem połowy powyższej nieruchomości. W 2019 r. Wnioskodawczyni pogodziła się z byłym mężem i ponownie zawarła z nim związek małżeński, zachowując rozdzielność majątkową.

Dnia 18 stycznia 2019 r. mąż Wnioskodawczyni darował Wnioskodawczyni, z którą pozostaje w związku małżeńskim swoją połowę mieszkania. W wyniku tej darowizny cała nieruchomość stała się własnością Wnioskodawczyni: połowa od dnia przeniesienia własności w 2006 roku, druga połowa darowana przez męża w roku 2019.

W 2020 r. Wnioskodawczyni darowała otrzymaną od męża połowę nieruchomości synowi. W akcie notarialnym darowizny wyszczególniono, iż część darowana synowi jest tą samą częścią, która była przedmiotem darowizny od męża dla żony.

Drugą część nieruchomości, którą posiada od roku 2006 Wnioskodawczyni pragnie sprzedać synowi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w wyniku sprzedaży połowy mieszkania, której Wnioskodawczyni jest właścicielką od roku 2006 r. będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego?

Zdaniem Wnioskodawczyni, obowiązek zapłaty podatku dochodowego od kwoty uzyskanej w wyniku sprzedaży połowy nieruchomości nie wystąpi, ponieważ Wnioskodawczyni jest jej właścicielką dłużej niż 5 lat.

Wnioskodawczyni wyjaśniła, że sprzedaży podlega część mieszkania, której jest właścicielką od samego początku, tj. 1993 r., a która to formalnie stała się tylko jej własnością wskutek podziału majątku orzeczeniem sądu dnia 2 czerwca 2011 r. Sprzedaż tej nieruchomości następuje po upływie więcej niż pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie i nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c). Natomiast połowa mieszkania otrzymana od męża w 2019 r. została darowana synowi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 ze zm.) - źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przytoczony wyżej przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości miało miejsce przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej, to stanowi źródło przychodu. W związku z tym, jeśli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości upłynęło 5 lat, odpłatne zbycie tej nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nie podlega w ogóle opodatkowaniu.

Wobec powołanej regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku sprzedaży nieruchomości (udziału w nieruchomości), istotne znaczenie ma data nabycia nieruchomości (udziału w nieruchomości) oraz podstawa jej nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyli w 1993 r. do wspólności majątkowej małżeńskiej spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, dla którego w 2006 r. została ustanowiona odrębna własność lokalu. W 2011 r., w związku z rozwodem i ustanowieniem rozdzielności majątkowej, każdy z małżonków został współwłaścicielem nieruchomości w częściach ułamkowych. W 2019 r. małżonkowie ponownie pobrali się, zachowując ustrój rozdzielności majątkowej.

W 2019 r. Wnioskodawczyni otrzymała od męża w drodze darowizny jego udział (1/2) w opisanej nieruchomości – w związku z czym stała się właścicielką całej nieruchomości.

Mając na uwadze powyższe zauważyć należy, że spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego jest ograniczonym prawem rzeczowym. Jest to prawo zbywalne, przechodzi na spadkobierców i podlega egzekucji. Umożliwia ono korzystanie z lokalu oraz rozporządzanie tym prawem, z pewnymi ograniczeniami, na zasadach zbliżonych do prawa własności. Świadczy o tym chociażby umiejscowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w Księdze Drugiej Kodeksu Cywilnego – Własność i inne prawa rzeczowe. Ustanowienie odrębnej własności lokalu mieszkalnego jest tylko inną formą własności, a nie nowym nabyciem. Tym samym, przekształcenie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w odrębną własność w formie aktu notarialnego jest jedynie zmianą formy prawnej dysponowania lokalem mieszkalnym. Tak więc, na gruncie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, datę nabycia lokalu mieszkalnego należy utożsamiać z datą nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

Zatem Wnioskodawczyni powinna rozpoznać następujące daty nabycia nieruchomości:

• 1993 r. – ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego - nabycie do majątku wspólnego małżeńskiego,
• 2019 r.- darowizna udziału ½ we współwłasności nieruchomości z majątku odrębnego męża.

W 2020 r. Wnioskodawczyni darowała synowi udział wynoszący ½ w ww. nieruchomości.

Obecnie Wnioskodawczyni zamierza sprzedać synowi pozostały udział we współwłasności przedmiotowej nieruchomości.

Jednakże - wbrew przekonaniu Wnioskodawczyni - nie można mówić o nabyciu w drodze darowizny od małżonka konkretnej połowy nieruchomości, podobnie jak nie można mówić o zbyciu konkretnej połowy nieruchomości.

Zgodnie bowiem z art. 195 Kodeksu cywilnego - współwłasność istnieje wówczas, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje kilku osobom. Istota współwłasności polega na tym, że współwłaścicielom przysługują niepodzielnie części wspólnego prawa własności - tzw. udziały. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, a nie o prawie do części rzeczy, o jej nabywaniu lub zbywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy. Będąca przedmiotem współwłasności rzecz jest niepodzielna i każdemu ze współwłaścicieli przysługuje udział w całej rzeczy a nie prawo do części rzeczy określonej wielkością jego udziału.

Zatem zbywając w drodze darowizny udział ½ na rzecz syna Wnioskodawczyni nie zbyła części nieruchomości określonej tym udziałem, ale cząstkę swoich uprawnień współwłaściciela w całej nieruchomości. A uprawnienia te były nabywane w dwóch datach – w 1993 r. i w 2019 r.

Po dokonaniu darowizny udziału ½ w nieruchomości na rzecz syna Wnioskodawczyni pozostała współwłaścicielem nieruchomości, którą nabyła w dwóch datach - w 1993 r. i w 2019 r. i – w celu określenia skutków podatkowych sprzedaży przysługującego Jej udziału we współwłasności - od każdej z tych dat należy oddzielnie liczyć pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym połowa kwoty otrzymanej z planowanej przez Wnioskodawczynię sprzedaży udziału ½ w nieruchomości na rzecz syna, (tj. w części odpowiadającej nabyciu w 1993 r.) nie będzie stanowiła przychodu z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie do dnia sprzedaży upłynął pięcioletni okres czasu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast druga połowa tej kwoty, jeżeli Wnioskodawczyni dokona sprzedaży przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nabyła od męża udział w tej nieruchomości, a więc przed 1 stycznia 2025 r., będzie stanowiła przychód rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 tej ustawy).

Stosownie natomiast do treści art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Zgodnie z art. 45 ust. 1a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie określonym w ust. 1 (tj. do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym) podatnicy są zobowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru (PIT-39), o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e.

W tym samym terminie płatny jest również należny podatek, wynikający z tego zeznania (art. 45 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy).

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.