Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.520.2020.2.JM
z 7 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 6 sierpnia 2020 r. (data wpływu 10 sierpnia 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 17 września 2020 r. (data nadania 17 września 2020 r., data wpływu 21 września 2020 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 11 września 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.520.2020.1.JM (data nadania 11 września 2020 r., data doręczenia 15 września 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia się jako osoba samotnie wychowująca dziecko – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia się jako osoba samotnie wychowująca dziecko.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 11 września 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.520. 2020.1.JM (data nadania 11 września 2020, data doręczenia 15 września 2020 r.) wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków wniosku.

Pismem z dnia 17 września 2020 r. (data nadania 17 września 2020 r., data wpływu 21 września 2020 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Kryzys związany z epidemią koronawirusa przyczyną przeciągnięcia się rozwodu na kolejny rok:

Ze względu na epidemię koronawirusa przepadła Wnioskodawczyni rozprawa rozwodowa, która była wyznaczona na 17 marca 2020 r. Gdyby to się nie stało, do sierpnia 2020 r. skończyłby się rozwód z mężem (gdyż w opinii mecenas prowadzącej sprawę zostały jeszcze dwie rozprawy – jedna w marcu, druga za 4 miesiące czyli w lipcu – sierpniu), a Wnioskodawczyni prawomocna rozwódka mogłaby się rozliczyć jako samotna matka. Jednak rozprawa Wnioskodawczyni dnia 17 marca została odwołana. Rozprawy, które przepadły wcale nie są realizowane jako pierwsze, a przeszły na koniec kolejki, lub wpycha się je jeśli się da w wolne słoty (informacja od mecenas prowadzącej sprawę). Do dziś Wnioskodawczyni nie ma wyznaczonego terminu rozprawy w miejsce tej, która przepadła, a minęło już 5 miesięcy, Sądy zaś działają od dwóch miesięcy (a dosłownie 3 dni przed rozprawą zamknięto Sądy). Państwo Polskie deklarowało pomoc ofiarom koronawirusa – Wnioskodawczyni jest pośrednią ofiarą. Wnioskodawczyni prosi Państwo Polskie o pomoc i przyznanie Jej ulgi, która zdroworozsądkowo i zwykle po ludzku powinna Jej przysługiwać.

Rażąca niesprawiedliwość i nierówne traktowanie podatników w podobnej sytuacji:

Wnioskodawczyni rozwodzi się z mężem z powodu wieloletniej przemocy domowej. Osoba, która ma normalnego współmałżonka, jest w stanie za porozumieniem stron zamknąć rozwód w cztery miesiące na pierwszej rozprawie. Rozprawy o winie ciągną się nieraz latami, w ciągu których osoby często skrzywdzone przez życie w znacznie większym stopniu nie mają prawa korzystać z ulg, które przysługują osobom w lepszej sytuacji życiowej. Czemu osoba, która miała więcej szczęścia w życiu po czterech miesiącach ma prawo do ulg, a ofiara przemocy ma czekać lata? d prawie 2 lat Wnioskodawczyni jest de facto samotną matka, mąż nie płaci alimentów, bądź płaci je w części. Na sierpień 2020 r. zalega Wnioskodawczyni 13.000 zł, których raczej Wnioskodawczyni już nie odzyska. Wnioskodawczyni sama utrzymuje dom i dzieci bez żadnej pomocy. Jednak jest opodatkowana jak osoba pozostająca w związku. Wnioskodawczyni potrzebuje pieniędzy, które traci przez wejście w drugi próg podatkowy, aby utrzymać dzieci.

Opis sytuacji:

W grudniu 2018 r. mąż wyprowadził się z domu po bardzo ostrej awanturze. Powodem rozstania była przemoc, którą mąż stosował wobec Wnioskodawczyni. Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w (…) prowadził Niebieską Kartę, która została zamknięta w marcu 2020 r., gdyż mąż od ponad roku nie mieszkał już z Wnioskodawczynią i dziećmi. Sytuacja Wnioskodawczyni jest szczegółowo opisana w dokumentacji Niebieskiej Karty i Urząd Skarbowy mógłby z niej skorzystać w razie konieczności, w celach udowodnienia, że mąż nie mieszka z Wnioskodawczynią od roku i dziewięciu miesięcy i de facto Wnioskodawczyni jest samotną matką. W czerwcu 2019 r. ze względu na niemożność dogadania się z mężem Wnioskodawczyni złożyła pozew o rozwód z winy męża – sygn. akt (…), Sąd Okręgowy (…). Ze względu na niewielką ilość świadków na rozprawie (pięcioro) oraz na to, że podział majątku nie był przedmiotem tej sprawy, a zostanie przez Wnioskodawczynię złożony osobno po uzyskaniu rozwodu, mecenasi prowadzący sprawę szacowali, że powinna się ona zamknąć w 3-4 rozprawach. Pierwsza rozprawa odbyła się w sierpniu 2019 r., druga w listopadzie 2019 r., trzecia miała się odbyć w marcu. Rozprawy odbywały się średnio co 3-4 miesiące, więc w 2020 roku mogłyby się odbyć jeszcze trzy rozprawy, a mecenas szacowała, że na dwóch się sprawa Wnioskodawczyni zamknie. Gdyby nie epidemia koronawirusa dziś już pewnie Wnioskodawczyni byłaby rozwódką i nie musiałaby pisać tego pisma.

W związku z obecną sytuacją, Wnioskodawczyni prosi o zezwolenie na indywidualne rozliczanie się z dziećmi. Wnioskodawczyni dużo wycierpiała z ręki męża, będąc przez wiele lat ofiarą przemocy. Mąż odszedł i Wnioskodawczyni nie wie gdzie mieszka. Sąd zasądził alimenty, lecz mąż płaci je kiedy chce i ile chce. Na chwilę obecną przestał płacić i zalega 13 tys. zł. Wnioskodawczyni sama musi utrzymać dwoje dzieci, a nie ma żadnej pomocy. Wnioskodawczyni poprosiła o zwrócenie uwagi na rażącą niesprawiedliwość w stosunku do osób cierpiących przemoc. Osoba, która ma normalnego współmałżonka jest w stanie za porozumieniem stron zamknąć rozwód w 4 miesiące na pierwszej rozprawie. Rozprawy o winie ciągną się nieraz latami, w ciągu których osoba skrzywdzona przez życie w znacznie większym stopniu nie ma prawa korzystać z ulg, które przysługują osobom w lepszej sytuacji życiowej.

Wnioskodawczyni musiała założyć rozprawę rozwodową z uznaniem o winie, gdyż po pierwsze została bardzo przez męża skrzywdzona, ale po drugie nie wiem czy mąż pracuje (ze względu na problemy ze sobą i na problemy w stosunkach z otoczeniem). Wnioskodawczyni bała się, że Ją ofiarę pozwie jeszcze o alimenty na siebie. Jedynie orzeczenie rozwodu o winie zabezpiecza ofiary katów przed taka sytuacją. Wnioskodawczyni nie miała wyboru i musiała się zdecydować na dłuższą drogę rozwodową, a gdy chciała złożyć pozew o separację, aby móc się rozliczać z dziećmi, dowiedziała się, że takie rozprawy mogą trwać tyle co rozprawy rozwodowe, a do tego nie można równocześnie prowadzić sprawy o rozwód i o separację. Tak więc, gdyby Wnioskodawczyni miała za męża normalnego człowieka a nie kata, już w 2019 r. mogłaby się rozliczyć wspólnie z dziećmi. Jako ofiara przemocy Wnioskodawczyni cierpi i z rąk Państwa Polskiego, gdyż mimo trudniejszej sytuacji nie może korzystać z ulg dla samotnych rodziców.

Tak więc Wnioskodawczyni – samotna matka, jedyna utrzymująca dwójkę dzieci, wieloletnia ofiara przemocy nie ma prawa skorzystać z ulgi podatkowej, stworzonej dla osób w Jej sytuacji – czyli samotnych rodziców. W telewizji ciągle jest powtarzane, jak Polska wspiera ofiary przemocy, ale Wnioskodawczyni z pierwszej ręki wie, że tej pomocy nie ma. Wnioskodawczyni prosi o udowodnienie, że Polska to jednak ludzki kraj i pozwoli samotnej matce skorzystać z ulgi stworzonej dla samotnych rodziców, tym bardziej, że to przez zastoje związane z epidemią koronawirusa najprawdopodobniej nie uzyska rozwodu w tym roku. Pośrednio więc, Wnioskodawczyni jest ofiarą koronawirusa, a Państwo Polskie deklarowało też pomoc ofiarom koronawirusa, bardzo prosi więc Polskę – kraj Wnioskodawczyni aby choć raz wspomógł i Ją, żeby te deklaracje nie były tylko w telewizji i wypowiedziach polityków. Wnioskodawczyni poprosiła o przyznanie prawa do rozliczania się z dziećmi jako samotny rodzic.

W uzupełnieniu z dnia 17 września 2020 r. (data nadania 17 września 2020 r., data wpływu 21 września 2020 r.) Wnioskodawczyni udzieliła odpowiedzi na pytania w następujący sposób:

1. Czy przedmiotem zapytania jest możliwość rozliczenia wspólnie z dziećmi za 2020 r. i złożenie zeznania w 2021 r., czy też za 2019 r. i złożenie zeznania w 2020 r.?
   Odpowiedź: Za rok 2020 i złożenie zeznania w 2021 r.
   
2. Czy, w okresie będącym przedmiotem zapytania, mąż Wnioskodawczyni został pozbawiony praw rodzicielskich albo odbywał karę pozbawienia wolności?
   Odpowiedź: Nie jest (na razie i przynajmniej do końca roku nie będzie) pozbawiony praw rodzicielskich i z tego co wie Wnioskodawczyni, mąż nie odbywa kary pozbawienia wolności.
   
3. Jednoznaczne wskazanie, czy w stosunku do Wnioskodawczyni została orzeczona separacja na podstawie odrębnych przepisów? Jeśli tak, to należało podać datę uprawomocnienia się wyroku Sądu dotyczącego separacji.
   Odpowiedź: Nie. Wcześniej Wnioskodawczyni złożyła pozew o rozwód. Gdyby Wnioskodawczyni chciała złożyć pozew o separację, aby moc rozliczać się jako samotna matka, KTÓRĄ JEST, prawnicy powiedzieli, że przy braku zgody męża sprawa może się toczyć tyle samo co rozwodowa, a poza tym samotne rozliczanie się z dzieckiem nie jest podstawa do wniesienia sprawy o separację (Wnioskodawczyni żyje oddzielnie z mężem i wychowuje sama dzieci od grudnia 2018 r., czyli już prawie 2 lata).
   
4. W jakim wieku są dzieci, które Wnioskodawczyni samodzielnie wychowuje, tzn. czy są to dzieci małoletnie, niepełnosprawne otrzymujące zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną, czy też dzieci pełnoletnie?
   Odpowiedź: Córki 5 i 8 lat, obie pełnosprawne i nie otrzymują żadnych dodatków socjalnych ani rent.
   
5. Czy dzieci uczą się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe?
   Odpowiedź: 8-letnia córka chodzi do państwowej szkoły podstawowej, młodsza (5-letnia) nie uczęszcza jeszcze do przedszkola.
   
6. Czy dzieci uzyskiwały jakieś dochody? Jeśli tak, to w jakiej wysokości.
   Odpowiedź: Nie.
   
7. Czy w ww. okresie w stosunku do Wnioskodawczyni oraz jej dzieci miały zastosowanie przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych?
   Odpowiedź: Nie. W korporacji na umowę o pracę i Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie ma innych źródeł dochodu.
   
8. Z jakiego źródła Wnioskodawczyni uzyskuje dochody opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych (tzn. ze stosunku pracy, z działalności gospodarczej, czy może z innego źródła – poproszono o wskazanie jakiego)?
   Odpowiedź: Wnioskodawczyni jest zatrudniona w korporacji na umowę o pracę (stosunek pracy).
   
   
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni może wspólnie z dziećmi rozliczyć podatek dochodowy od osób fizycznych za 2020 r., gdyż samotnie wychowuje dzieci w roku podatkowym 2020?

Zdaniem Wnioskodawczyni, na podstawie art. 6 ust. 4, 4a, 4b, od 8 do 13 powinna Jej przysługiwać możliwość wspólnego rozliczania z dziećmi, gdyż jest osobą samotnie wychowującą dzieci, a rozwód przeciągnie się na kolejny rok przez pandemię koronawirusa, nie z Jej winy. Wnioskodawczyni jest de facto samotną matką. Mąż wyprowadził się z domu w grudniu 2018 roku. Mąż nie płaci alimentów, zalega na chwilę obecną 13 tys. zł. Wnioskodawczyni jest od roku i dziewięciu miesięcy samotną matką jedyną utrzymującą dwójkę dzieci, więc powinna Jej przysługiwać ulga dla rodziców samotnie wychowujących dzieci.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

1. małoletnie,
2. bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
3. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b lub uzyskały przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

- podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

Stosownie do treści art. 6 ust. 8 powołanej ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych (art. 6 ust. 9 ww. ustawy).

Z powyższego wynika, że ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego dla osób samotnie wychowujących dzieci od spełnienia łącznie następujących warunków:

• posiadania statusu osoby samotnie wychowującej dziecko,
  

• wychowywania samotnie w roku podatkowym dzieci (dziecka),
  

• nie uzyskiwania przez rodzica i dziecko (dzieci) dochodów, do których zastosowanie mają przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych,
  

• nie uzyskiwania przez pełnoletnie dzieci (dziecko) dochodów powyżej 3.089 zł (z wyjątkiem przewidzianych ustawą),
  
  
  

Z istoty pojęcia „osoby samotnie wychowującej dziecko” wynika, że jest to osoba, która w określonej sytuacji, w określonym czasie zupełnie sama (bez udziału drugiej osoby) zajmuje się wychowywaniem dziecka, stale troszczy się o jego byt materialny i rozwój emocjonalny. Przepis art. 6 ust. 4 ustawy wymienia enumeratywnie osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do statusu cywilnoprawnego osoby wychowującej dzieci (panna, kawaler, wdowa, wdowiec, rozwódka, rozwodnik), jak również do tego, że osoba ta musi faktycznie wychowywać dzieci samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców. Jest to więc taka osoba, która stale troszczy się o byt materialny i rozwój emocjonalny dziecka, bez udziału (wsparcia) drugiej osoby.

W przypadku osób, których związek małżeński został rozwiązany poprzez orzeczenie rozwodu, należy uznać, że status osoby rozwiedzionej nabywa się dopiero poprzez prawomocne orzeczenie o rozwiązaniu małżeństwa. W związku z tym, uzyskanie w danym roku podatkowym jedynie nieprawomocnego orzeczenia o rozwodzie, nie pozwala na uznanie danej osoby za samotnie wychowującą dziecko. W doktrynie i w praktyce przeważa stanowisko, zgodnie z którym decydujące znaczenie ma tutaj kryterium formalne, jakim jest prawomocne orzeczenie sądu.

Rozpatrując wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe należy jednoznacznie podkreślić, że nie stanowią one standardu prawnego, lecz są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, wynikającej z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z 1997 r., Nr 78, poz. 483 z późn. zm.), stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Co więcej, zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Stąd też, korzystanie z każdej preferencji podatkowej, wymaga spełnienia warunków określonych w przepisach je konstytuujących. Tak więc, przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle, niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Z powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że przepis art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi odstępstwo od generalnej zasady indywidualnego opodatkowania. Możliwość jego zastosowania obwarowana jest szeregiem warunków wyraźnie wskazanych w tej ustawie, które należy interpretować ściśle, co oznacza, że nie można dokonywać wykładni rozszerzającej ani też zawężającej.

Z opisu stanu faktycznego i jego uzupełnienia wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą pozostającą w związku małżeńskim w trakcie trwania sprawy rozwodowej. Samotnie wychowuje dwoje małoletnich dzieci (5 i 8 lat). 8-letnia córka chodzi do państwowej szkoły podstawowej, młodsza (5-letnia) nie uczęszcza jeszcze do przedszkola. Mąż Wnioskodawczyni nie jest pozbawiony praw rodzicielskich i nie odbywa kary pozbawienia wolności. W stosunku do Wnioskodawczyni, ani jej męża nie została orzeczona separacja prawomocnym wyrokiem Sądu. Dzieci nie uzyskały żadnych dochodów. Wnioskodawczyni uzyskuje jedynie dochody z tytułu umowy o pracę, do jej dochodów nie miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Wnioskodawczyni nie ma innych źródeł dochodu.

W świetle powyższego, mając na uwadze opis stanu faktycznego oraz przytoczone przepisy prawa, stwierdzić należy, że skoro małżeństwo Wnioskodawczyni nie jest rozwiązane prawomocnym orzeczeniem Sądu, to na chwilę obecną Wnioskodawczyni nie przysługuje prawo do preferencyjnego rozliczenia się w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko, o którym mowa w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wskazać bowiem należy,

że na gruncie przedmiotowej sprawy nie została spełniona przesłanka pozwalająca na uznanie Wnioskodawczyni za osobę samotnie wychowującą dziecko, tj. Wnioskodawczyni nie należy o jednej z kategorii osób wymienionych w powołanym powyżej przepisie (nie jest panną, wdową, rozwódką albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, której małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności), stanowiącym zamknięty katalog osób uznanych przez ustawodawcę za osobę samotnie wychowującą dziecko.

Podsumowując, nie można uznać Wnioskodawczyni za osobę samotnie wychowującą dziecko w świetle art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zatem nie przysługuje Jej prawo do skorzystania z preferencyjnego sposobu rozliczenia, o którym mowa w tym przepisie. Omawiany przepis jednoznacznie wskazuje, w jakiej sytuacji osoba, która samotnie wychowuje dziecko, może z preferencji podatkowej skorzystać.

Jednym z warunków skorzystania z preferencyjnego rozliczenia się za 2020 rok jako osoba samotnie wychowująca dziecko/dzieci jest uzyskanie do dnia 31 grudnia 2020 r. prawomocnego orzeczenia o rozwodzie.

Status osoby rozwiedzionej nabywa się dopiero poprzez prawomocne orzeczenie o rozwiązaniu małżeństwa. W związku z tym, uzyskanie w danym roku podatkowym jedynie nieprawomocnego orzeczenia o rozwodzie, złożenie pozwu o rozwód, bądź oczekiwanie na wyznaczenie terminu rozpraw, nie pozwala na uznanie danej osoby za samotnie wychowującej dziecko.

Stanowisko Wnioskodawczyni uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43 – 300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.