Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.482.2020.2.KW
z 8 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 lipca 2020 r. (data wpływu 7 lipca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 września 2020 r. (według daty wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów oraz zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla dostawy towarów na rzecz kontrahenta unijnego, w sytuacji gdy podmiot trzeci na terenie kraju wykonuje usługi na rzeczowym majątku ruchomym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów oraz zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla dostawy towarów na rzecz kontrahenta unijnego, w sytuacji gdy podmiot trzeci na terenie kraju wykonuje usługi na rzeczowym majątku ruchomym. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24 września 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, również w zakresie VAT UE. Wnioskodawca (dostawca) zamierza zawrzeć z włoskim kontrahentem, zarejestrowanym na potrzeby podatku od towarów i usług, również w zakresie transakcji wewnątrzwspólnotowych we Włoszech, umowę w przedmiocie dostawy zwierząt (towary), które następnie przewożone będą do innego podmiotu (wykonawcy) na terenie kraju, bez przekroczenia granicy, w celu ich uboju – wykonania usługi na ruchomym majątku rzeczowym kontrahenta włoskiego, tj. uboju zwierząt oraz ich podziału. Następnie mięso z dostarczonych przez Wnioskodawcę zwierząt zostanie odebrane przez kontrahenta włoskiego.

W wykonaniu dostawy Wnioskodawca podejmie następujące czynności i uzyska następujące oświadczenia/dokumenty:

1. przekaże towary do wykonawcy wskazanego przez kontrahenta unijnego w celu wykonania na tych towarach usług;
2. udokumentuje transakcję fakturą wystawioną na kontrahenta unijnego;
3. złoży deklarację podatkową, w której wykaże tę dostawę towarów;
4. wykaże w deklaracji podatkowej oraz w informacji podsumowującej za okres, w którym wystawił fakturę stwierdzającą dokonanie dostawy towarów, tę dostawę jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów;
5. otrzyma od kontrahenta unijnego zapłatę za otrzymany towar w terminie 60 dni od daty wydania towaru;
6. uzyska od wykonawcy, po otrzymaniu przez niego towarów, oświadczenie, że dostarczone przez niego towary po wykonaniu na nich usług opuszczą terytorium kraju i zostaną przekazane kontrahentowi unijnemu.
   
   

W toku procesu uboju zwierząt i podziału mięsa, waga uzyskanego mięsa podlegającego wywozowi do Włoch nie będzie odpowiadała wadze żywych zwierząt dostarczonych przez Wnioskodawcę do ubojni.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że:

1. Kontrahent z Włoch, z którym Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę, posiada ważny i właściwy numer identyfikacyjny nadany w tym kraju dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych.
2. Kontrahent z Włoch poda Wnioskodawcy ww. numer identyfikacyjny nadany dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych.
3. Składając informacje podsumowujące o dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów, nie wystąpią przesłanki negatywne, wynikające z art. 42 ust. 1a ustawy o podatku od towarów i usług, niedające prawa do zastosowania stawki podatku 0% do tych dostaw.
4. Wnioskodawca będzie w posiadaniu specyfikacji ładunku, odnośnie towarów będących przedmiotem WDT. Wnioskodawca będzie posiadał zestawienie zwierząt przekazanych do uboju (zestawienie własne/sporządzone przez Wnioskodawcę) oraz zestawienie wykonane przez wykonawcę usług, z którego będzie wynikała ilość mięsa po uboju i rozbiórce ze wskazaniem, z których zwierząt pochodzi dana ilość i rodzaj mięsa.
5. Wnioskodawca będzie posiadał:
   • wystawione przez siebie faktury,
   • specyfikację dot. wydanych do uboju zwierząt (numer kolczyka),
   • specyfikację stworzoną przez wykonawcę usług, z którego będzie wynikała ilość mięsa po uboju i rozbiórce ze wskazaniem, z których zwierząt pochodzi dana ilość i rodzaj mięsa,
   • dokumenty CMR (wydane przez przewoźnika),
   • potwierdzenie przez nabywcę otrzymania towarów na terytorium Włoch.
6. W przypadku, gdy przewóz towarów będzie zlecany przewoźnikowi (spedytorowi), Wnioskodawca będzie posiadał dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odbierającego te towary, z których będzie wynikało, że towary po wykonaniu na nich usług zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.
7. W przypadku wywozu towarów będących przedmiotem WDT bezpośrednio przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu nabywcy, Wnioskodawca będzie posiadał dokument, który będzie zawierał dane wymienione w art. 42 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług.
8. Wnioskodawca będzie posiadał dokumenty dokumentujące transakcje przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy opisana dostawa towaru uprawnia Wnioskodawcę do wystawienia faktury ze stawką podatku od towarów i usług w wysokości 0%?
2. Czy w sytuacji, gdy w wyniku wykonanej usługi na rzeczowym majątku ruchomym, waga wywiezionego mięsa nie będzie w naturalny sposób odpowiadała wadze dostarczonych przez Wnioskodawcę żywych zwierząt, przez co część sprzedanego przez Wnioskodawcę żywca, nie zostanie wywieziona z terytorium kraju do Włoch, dostawca jest zobowiązany do ustalenia ilości towaru, który uległ zniszczeniu i następnie skorygować fakturę dostawy w części, która dotyczy tego materiału, surowców i opodatkować tę dostawę krajową stawką podatku VAT w wysokości 8%?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z definicją zawartą w art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 roku, poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Z powyższej regulacji wynika, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na niego prawa do dysponowania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

W przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej musi się ona odbywać z terytorium kraju (tzn. z Polski) i ma być dokonywana przez polskiego (tj. zarejestrowanego w Polsce) podatnika.

Dla potraktowania danej czynności jako wewnątrzwspólnotowej dostawy konieczny jest wywóz towaru z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, a więc faktyczne przemieszczenie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego w związku z nabyciem tego towaru.

W świetle art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42. Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

• podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
  

• podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
  

• podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
  
  

Dowody, o których mowa w punkcie 2 zostały określone w art. 42 ust. 3-4 ustawy w następujący sposób:

• w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi) – dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska, lub
  

• w przypadku gdy wywóz dokonywany jest przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik powinien posiadać dokument zawierający co najmniej: imiona i nazwiska lub nazwy oraz adresy siedziby działalności gospodarczej sprzedawcy i nabywcy, adres pod który są przewożone towary, określenie towarów i ich ilości, potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę, rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary,
  

• specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.
  
  

Dodatkowo, z § 7 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2013 roku, poz. 1719 z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem wynika, że obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku stosuje się również do dostawy towarów nabywanych przez podatnika podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, w przypadku gdy towary te są przeznaczone do wykonania na nich usług na rzeczowym majątku ruchomym na terytorium kraju, a następnie do wywozu na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Jednocześnie § 7 ust. 2 rozporządzenia określa warunki, które musi spełnić podatnik dokonujący dostawy towarów (dostawca), do skorzystania z obniżonej stawki VAT. Należą do nich następujące obowiązki podatnika:

• posiadanie rejestracji jako podatnik VAT UE;
  

• przekazanie nabytych przez podatnika podatku od wartości dodanej, towarów podmiotowi, który wykonuje usługi na rzeczowym majątku ruchomym;
  

• złożenie deklaracji podatkowej, w której podatnik wykazuje tę dostawę materiałów, surowców nabytych przez podatnika podatku od wartości dodanej;
  

• wykazanie w deklaracji podatkowej oraz w informacji podsumowującej za okres, w którym wystawił fakturę stwierdzającą dokonanie dostawy towarów, tej dostawy jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów;
  

• otrzymanie zapłaty na rachunek bankowy w terminie 60 dni od dnia wydania towaru; otrzymanie zapłaty w terminie późniejszym uprawnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego;
  

• posiadanie dokumentów, z których wynika, że towary przekazywane podmiotowi, który wykonuje usługi na rzeczowym majątku ruchomym, zostaną po wykonaniu tych usług wywiezione z terytorium kraju.
  
  

Wskazany przepis nie zawiera jednocześnie żadnych wymogów co do terminu wykonania usługi na rzeczowym majątku ruchomym oraz terminu wywiezienia przetworzonych towarów z terytorium kraju.

Analizując ww. regulacje należy stwierdzić, iż planowana przez Wnioskodawcę jako podatnika czynnego VAT, w tym VAT UE dostawa towarów (zwierząt) na rzecz kontrahenta włoskiego, zarejestrowanego jako podatnika VAT, w tym VAT UE, przewidująca:

1. przekazanie zwierząt do wykonawcy wskazanego przez kontrahenta unijnego w celu wykonania na nich usług (usługi na rzeczowym majątku ruchomym) na terytorium kraju;
2. udokumentowanie transakcji fakturą wystawioną na kontrahenta unijnego;
3. złożenie deklaracji podatkowej, w której podatnik wykazuje tę dostawę materiałów, surowców nabytych przez kontrahenta włoskiego;
4. wykazanie tej dostawy jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w deklaracji podatkowej oraz w informacji podsumowującej za okres, w którym wystawił fakturę stwierdzającą dokonanie dostawy towarów;
5. otrzymanie od kontrahenta unijnego zapłaty za otrzymany towar w terminie 60 dni od daty wydania towaru wykonawcy;
6. uzyskanie od wykonawcy, po otrzymaniu przez niego towarów, oświadczenia, że dostarczone przez niego towary po wykonaniu na nich usług – uboju i podziału (usług na rzeczowym majątku ruchomym), opuszczą terytorium kraju i zostaną przekazane kontrahentowi unijnemu, bez konieczności posiadania dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 3 i 4 ustawy;
7. przekroczenie granicy terytorium kraju zakupionych przez kontrahenta włoskiego zwierząt w postaci mięsa

-stanowi dostawę towarów opodatkowaną stawką podatku od towarów i usług w wysokości 0%.

Potwierdzenie powyższego stanowiska znajduje w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 10 września 2014 r. ILPP4/443-291/14-4/EWW, z której wynika, że „w związku ze spełnieniem wszystkich warunków wskazanych w przepisie § 7 ust. 2 rozporządzenia, m.in. posiadaniem przez Spółkę dowodu zapłaty przez kontrahenta unijnego za fakturę na rachunek bankowy przed upływem 60 dni od dnia wydania towarów oraz posiadaniem oświadczenia od kontrahenta polskiego wykonującego usługę na tym towarze o wywozie towaru z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, Zainteresowany uprawniony jest do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% do dostawy towaru na rzecz kontrahenta unijnego” oraz „stanowisko Zainteresowanego należy uznać za prawidłowe, wskazując jednak, że w przedmiotowej sprawie nie mają zastosowania przepisy art. 42 ustawy – w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania dla dokonanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawki podatku w wysokości 0%, lecz powołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji przepisy rozporządzenia”.

Dodatkowo należy odnieść się też do sformułowania „usługa na rzeczowym majątku ruchomym”, o której mowa w § 7 ust. 1 rozporządzenia. Ten rodzaj usługi nie został zdefiniowany ani w ustawie o podatku od towarów i usług ani w ww. rozporządzeniu. Niemniej jednak organy podatkowe (m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, w interpretacji indywidualnej znak IPTPP2/4512-637/15-3/SM wydanej w dniu 9 marca 2016 r. przyjmują, że „przez ruchomy majątek rzeczowy należy rozumieć towary niebędące nieruchomościami. Za usługi na ruchomym majątku rzeczowym uznaje się m.in. naprawę rzeczy ruchomych, usługi serwisowe i gwarancyjne związane z ww. rzeczami, instalacje, montaż i demontaż rzeczy ruchomych, przetwarzanie i uszlachetnianie. W przypadku usług na ruchomym majątku rzeczowym są one wykonywane na rzeczach ruchomych, należących do nabywcy usługi.

Istota usług świadczonych na ruchomym majątku rzeczowym opiera się na założeniu, że usługodawca otrzymuje od zleceniodawcy materiał i przetwarza go w taki sposób, aby otrzymać pożądany przez zleceniodawcę wyrób. Przepisy nie określają rodzaju ani charakteru prac jakie mogą być wykonywane w ramach usług na ruchomym majątku rzeczowym. Mogą to być zatem prace drobne, a także świadczenia złożone, wymagające zaangażowania wielu różnego rodzaju prac. W każdym przypadku otrzymuje się określony wyrób finalny spełniający wymagane kryteria”.)

Z powyższego wynika, że usługi na ruchomym majątku rzeczowym z założenia prowadzą do przekształcenia cech towarów będących ich przedmiotem (powierzonych przez zleceniodawcę, w tym przypadku kontrahenta włoskiego, a więc niestanowiących własności podmiotu świadczącego usługę) po to, by nadać im nową postać, czy wręcz wytworzyć z nich nowy towar – zgodnie z jego zamówieniem.

Planowane przez kontrahenta włoskiego zlecenie wykonawcy usługi wykonania usługi na ruchomym majątku rzeczowym kontrahenta włoskiego (zwierzętach zakupionych od Wnioskodawcy), tj. dokonaniu uboju zwierząt i podziału uzyskanego mięsa, odpowiada definicji prezentowanej przez organy podatkowe. W konsekwencji dostawa zwierząt (towarów) do wykonania ww. usługi może być opodatkowana stawką VAT w wysokości 0%.

Ad. 2

W toku wykonywania usługi na rzeczowym majątku ruchomym przez wykonawcę usługi na terytorium kraju możliwa jest sytuacja, że część surowców ulegnie zniszczeniu w wyniku naturalnych procesów związanych z ubojem zwierząt – uzyskane w procesie mięso będzie odpowiadało tylko części masy dostarczonych zwierząt, tym samym część sprzedanego przez Wnioskodawcę żywca zwierzęcego nie zostanie wywieziony z terytorium kraju do Włoch.

Brak jest jednak regulacji prawnych, które przewidują obowiązek dostawcy uzyskiwania, poza oświadczeniem, o którym mowa w § 7 ust. 2 punkt 6 rozporządzenia oświadczenia od kontrahenta unijnego czy sprzedany towar, materiał, surowce po wykonaniu usługi otrzymał w całości, a w przypadku uzyskania informacji, że część materiału uległa zniszczeniu, obowiązku ustalenia ilości materiału, który uległ zniszczeniu.

Ww. rozporządzenie, które określa warunki, które należy spełnić, aby dostawa wskazana w § 7 mogła zostać opodatkowana stawką VAT w wysokości 0% nie nakłada na dostawcę, poza uzyskaniem oświadczenia wykonawcy usługi, obowiązku dalszego monitorowania losu materiałów, surowców będących przedmiotem dostawy, a w szczególności sprawdzania i potwierdzenia czy w całości został on wywieziony z terytorium kraju po wykonaniu usługi.

Należy też założyć, że naturalną konsekwencją usługi na rzeczowym majątku ruchomym, może być zniszczenie części surowców, materiałów. Jest to ryzyko technologiczne, którym nie został obciążony dostawca na mocy obowiązujących przepisów. Wnioskodawca będzie posiadał dokumenty wystawione przez ubojnie, które będą potwierdzały że mięso które wyjeżdża do Włoch, pochodzi ze zwierząt dostarczonych przez Wnioskodawcę.

Z tego względu zdaniem Wnioskodawcy nie ma on, poza uzyskaniem oświadczenia, o którym mowa w § 7 ust. 2 punkt 6 rozporządzenia, obowiązku sprawdzania czy w całości materiał, surowiec, który dostarczy wykonawcy usługi, po wykonaniu usługi – uboju, został w całości wywieziony z kraju do Włoch, a w szczególności czy w czasie wykonywania usługi nie uległ on w części zniszczeniu (odpad technologiczny). Natomiast i tak w sytuacji, gdyby doszło do częściowego zniszczenia (stanowił odpad) w czasie wykonywania usługi, to jest to okoliczność, która nie dyskwalifikuje dostawy tego materiału, surowca w zakresie opodatkowania stawką VAT 0% i nie powoduje konieczności korekty faktury dokumentującej dostawę i opodatkowania dostawy zniszczonego materiału, surowca stawką VAT w wysokości 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które – w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Towarami – w świetle art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Należy wskazać, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy rozumiana jest przez ustawodawcę jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy „dostawa” oznacza bowiem wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każda inna transakcja, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

Dokonanie dostawy towarów następuje zatem z chwilą przeniesienia prawa do rozporządzania nimi jak właściciel. Natomiast wyrażenia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” nie należy utożsamiać z prawem własności. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 8 lutego 1990 r. w sprawie C-320/88 wyjaśnił, co należy rozumieć przez „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel”. W orzeczeniu tym wskazano, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów Trybunał posłużył się zatem terminem przeniesienia „własności” w sensie ekonomicznym, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Zatem „przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel” dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. Czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, ponieważ „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do prawa własności rzeczy.

Według art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2- 8.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Jeżeli zatem wywóz towarów z terytorium kraju następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

W kwestii dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od dnia 1 stycznia 2020 r. zastosowanie mają przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz. Urz. UE L Nr 311 z 7.12.2018, s. 10), zwanego dalej rozporządzeniem 2018/1912. Rozporządzenie 2018/1912 ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Rozporządzenie 2018/1912 wprowadza m.in. domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

I tak, zgodnie z treścią art. 45a wprowadzonego rozporządzeniem 2018/1912:

1. Do celów stosowania zwolnień ustanowionych w art. 138 dyrektywy 2006/112/WE domniemywa się, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza jego terytorium, ale na terytorium Wspólnoty, w którymkolwiek z następujących przypadków:
   1. sprzedawca wskazuje, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez niego lub przez osobę trzecią działającą na jego rzecz, oraz sprzedawca jest w posiadaniu co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy, albo sprzedawca jest w posiadaniu jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających wysyłkę lub transport, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy;
      
   2. sprzedawca jest w posiadaniu następujących dokumentów:
      1. pisemnego oświadczenia nabywcy potwierdzającego, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez nabywcę lub przez osobę trzecią działającą na rzecz nabywcy, oraz wskazującego państwo członkowskie przeznaczenia towarów; takie pisemne oświadczenie określa: datę wystawienia; nazwę lub imię i nazwisko oraz adres nabywcy; ilość i rodzaj towarów; datę i miejsce przybycia towarów; w przypadku dostawy środków transportu, numer identyfikacyjny środków transportu; oraz identyfikację osoby przyjmującej towary na rzecz nabywcy; oraz
         
      2. co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i nabywcy, lub jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających transport lub wysyłkę, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy.
      Nabywca dostarcza sprzedawcy pisemne oświadczenie, o którym mowa w lit. b) ppkt (i), do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła dostawa.
2. Organ podatkowy może obalić domniemanie przyjęte na podstawie ust. 1.
   
3. Do celów ust. 1 następujące dokumenty są akceptowane jako dowód wysyłki lub transportu:
   1. dokumenty odnoszące się do wysyłki lub transportu towarów, takie jak podpisany list przewozowy CMR, konosament, faktura za towarowy przewóz lotniczy lub faktura od przewoźnika towarów;
      
   2. następujące dokumenty:
      1. polisa ubezpieczeniowa w odniesieniu do wysyłki lub transportu towarów lub dokumenty bankowe potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów;
         
      2. dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, na przykład notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia;
         
      3. poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim.
   
   

Nabywca dostarcza sprzedawcy pisemne oświadczenie, o którym mowa w lit. b) ppkt (i), do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła dostawa.

Jednakże wskazać należy, że niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem 2018/1912 nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42 (art. 41 ust. 3 ustawy).

Należy zaznaczyć, że stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
   
   

Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania. Jednak zastosowanie stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów uzależnione jest także od zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT UE, najpóźniej w momencie składania deklaracji uwzględniającej daną dostawę.

Stosownie do art. 42 ust. 1a ustawy stawka podatku, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, jeżeli:

1. podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1, lub
2. złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8

-chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego.

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 – zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy – są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. (uchylony),
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku
4. (uchylony)

–z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Jednak w myśl art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Należy wskazać, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

Ponadto na podstawie § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 marca 2020 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2020 r., poz. 527, z późn. zm.), obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku stosuje się również do dostawy towarów nabywanych przez podatnika podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, w przypadku gdy towary te są przeznaczone do wykonania na nich usług na rzeczowym majątku ruchomym na terytorium kraju, a następnie do wywozu na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Stosownie do § 7 ust. 2 ww. rozporządzenia przepis ust. 1 stosuje się, pod warunkiem że podatnik dokonujący dostawy towarów:

1. składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE;
2. przekaże, nabyte przez podatnika podatku od wartości dodanej, towary podmiotowi, który wykonuje usługi na rzeczowym majątku ruchomym;
3. wykaże w deklaracji podatkowej oraz w informacji podsumowującej za okres, w którym wystawił fakturę stwierdzającą dokonanie dostawy towarów, tę dostawę jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów;
4. otrzyma zapłatę na rachunek bankowy w terminie 60 dni od dnia wydania towaru; otrzymanie zapłaty w terminie późniejszym uprawnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego;
5. posiada dokumenty, z których wynika, że towary przekazywane podmiotowi, który wykonuje usługi na rzeczowym majątku ruchomym, zostaną po wykonaniu tych usług wywiezione z terytorium kraju.
   
   

Zatem przy spełnieniu wszystkich warunków wskazanych w § 7 ust. 2 rozporządzenia z dnia 25 marca 2020 r. stawka podatku w wysokości 0% znajduje zastosowanie w stosunku do dostawy towarów nabywanych przez podatnika podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, w przypadku gdy towary te są przeznaczone do wykonania na nich usług na rzeczowym majątku ruchomym na terytorium kraju, a następnie do wywozu na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Mając na uwadze okoliczności przedstawione we wniosku oraz wątpliwości Wnioskodawcy należy zauważyć, że pojęcie „świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym” nie zostało zdefiniowane na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. Przez ruchomy majątek rzeczowy należy rozumieć towary niebędące nieruchomościami. Za usługi na ruchomym majątku rzeczowym uznaje się m.in. naprawę rzeczy ruchomych, usługi serwisowe i gwarancyjne związane z ww. rzeczami, instalację, montaż i demontaż rzeczy ruchomych, przetwarzanie i uszlachetnianie. W przypadku usług na ruchomym majątku rzeczowym są one wykonywane na rzeczach ruchomych należących do nabywcy usługi.

Należy jeszcze raz podkreślić, że cytowane wyżej przepisy rozporządzenia w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania stawek obniżonych, przewidują – po spełnieniu przewidzianych w nich warunków – możliwość zastosowania stawki podatku 0% dla szczególnego rodzaju wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, tj. w związku z zaistnieniem specyficznej sytuacji, gdy dostarczane towary są jednocześnie przeznaczone do wykonania na nich usług na rzeczowym majątku ruchomym na terytorium kraju, a następnie do ich wywozu na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

W przedmiotowej sprawie z umowy zawartej z kontrahentem włoskim wynika, że przedmiotem dostawy między Wnioskodawcą a tym kontrahentem będą zwierzęta. W okolicznościach przedstawionych we wniosku przeniesienie prawa do rozporządzania tymi towarami na kontrahenta włoskiego następować będzie z chwilą wydania towarów przez Zainteresowanego podmiotowi trzeciemu na terytorium kraju – wskazanemu przez kontrahenta włoskiego – celem uboju zwierząt i podziału mięsa. W wyniku tego procesu waga mięsa wywożonego do Włoch nie będzie odpowiadała wadze zwierząt przekazanych przez Wnioskodawcę do ubojni. Ponadto, zapłata przez kontrahenta unijnego na rzecz Wnioskodawcy następować będzie w ciągu 60 dni od daty wydania przez Zainteresowanego towarów wykonawcy usług.

W opisanej sprawie w momencie wydania towarów przez Wnioskodawcę podmiotowi trzeciemu na terytorium kraju – wskazanemu przez kontrahenta włoskiego, będzie dochodziło do dostawy towarów, a następnie po wykonaniu na nich usług w wyniku tej dostawy będzie następował wywóz towarów na terytorium Włoch. Tym samym, ww. dostawa dokonywana na rzecz kontrahenta włoskiego będzie stanowiła dla Wnioskodawcy wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy.

Natomiast powstanie różnic w wadze towarów w toku wykonywanych na nich usług świadczonych przez podmiot trzeci na rzecz kontrahenta włoskiego, nie może powodować u Wnioskodawcy obowiązku korekty wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz opodatkowania tej różnicy jako krajowej dostawy towarów. Powyższe – jak wskazał Wnioskodawca – będzie konsekwencją usług wykonanych na towarach przez podmiot trzeci na zlecenie kontrahenta włoskiego – właściciela tych towarów, celem doprowadzenia towarów do postaci zgodnej z zamówieniem podmiotu włoskiego, tj. mięsa.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że w sytuacji gdy Wnioskodawca – w ramach zawartej umowy na dostawy towarów z kontrahentem z Włoch, będącym podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w swoim kraju – będzie najpierw przekazywał te towary na terenie Polski celem wykonania na nich usług na ruchomym majątku rzeczowym kontrahenta, a następnie towary te będą wywożone na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska, to Zainteresowany (zarejestrowany jako podatnik VAT UE) przy spełnieniu pozostałych warunków wynikających z § 7 ust. 2 powołanego rozporządzenia, będzie miał prawo uznać dostawę na rzecz włoskiego kontrahenta jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i zastosować stawkę podatku VAT 0%.

Wobec powyższego, oceniając stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisu sprawy.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.