2020.10.09 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.326.2020.2.MR
z 9 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2020 r. (data wpływu 5 sierpnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 września 2020 r. (data wpływu 21 września 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku importu usług nabytych przez Wnioskodawcę obejmujących udział w szkoleniu oraz opodatkowania podatkiem od towarów i usług importu usług nabytych przez Wnioskodawcę obejmujących udział w konferencji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku importu usług nabytych przez Wnioskodawcę obejmujących udział w szkoleniu oraz opodatkowania podatkiem od towarów i usług importu usług nabytych przez Wnioskodawcę obejmujących udział w konferencji. Wniosek uzupełniono w dniu 21 września 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina – to jednocześnie miasto na prawach powiatu. Wynika to z art. 92 ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (t. j. Dz. U. z 2019 r., poz. 511, ze zm.) – miasto na prawach powiatu jest gminą wykonującą zadania powiatu na zasadach określonych w tej ustawie. Stosownie do przepisów ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2020 r., poz. 713), miasto jest jednostką samorządu terytorialnego posiadającą osobowość prawną, wykonującą zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność (art. 2 ust. 1 i 2 ustawy). Gmina jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT. Od dnia 1 stycznia 2017 r. – zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 280, z późn. zm.) – podjęła wspólne rozliczanie podatku VAT obejmujące urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego (Urząd Miasta), wszystkie utworzone przez nią samorządowe jednostki budżetowe oraz samorządowy zakład budżetowy.

W dniu 6 czerwca 2019 r. firma A z/s we Francji, wystawiła dla Gminy Miejskiej fakturę, obejmującą (zgodnie z zapisem na fakturze):

szkolenie – czerwiec 11-12ty, 2019 – wartość (…) zł,
bilet na B, 2019 r. – wartość (…) zł.

Szkolenie w dwóch pierwszych dniach B odbyło się więc w formie warsztatów, które rozpoczęły się xx czerwca 2019 r. W pierwszy dzień warsztatów odbyło się szkolenie pod nazwą „D”. Podczas tego szkolenia przedstawione zostały najlepsze praktyki pracy z tym frameworkiem, rekomendowane przez deweloperów tworzących (…), m.in. nauka instalowania niezależnych dodatkowych pakietów za pomocą narzędzia (…). Warsztaty obejmowały również budowę aplikacji, której to proces umożliwił poznanie prostych (oraz bardziej złożonych) funkcjonalności, które pozwalają na efektywne tworzenie nowoczesnych aplikacji w (…). W drugi dzień warsztatów odbyło się szkolenie pod nazwą „(…)”. Podczas tego szkolenia zostały omówione narzędzia do mierzenia wydajności/bezpieczeństwa aplikacji napisanych w (…). Obydwa warsztaty były prowadzone przez pana (…). Warsztaty te miały charakter szkoleniowy, uczący.

Z kolei konferencja zaczynała się xx czerwca 2019 r. i trwała kolejne dwa dni. Wykłady konferencyjne w czwartek (xx czerwca 2019 r.) były prowadzone od 8:00 do 19:30, a w piątek (xx czerwca 2019 r.) od 8:00 do 17:15.

Wykłady konferencyjne obejmowały takie zagadnienia jak:

(…) – zaprezentowanie korzyści wynikających z wykorzystywania (…) w codziennej pracy, a przede wszystkim wskazanie, o ile ułatwia oraz przyśpiesza tworzenie kodu;
statyczna analiza aplikacji (…) – analiza przeprowadzana na kodzie źródłowym bez jego uruchamiania (jako że bywa pomocna w recenzjach kodu, jest często częścią procesu ciągłej integracji; niezastąpiona w zdobywaniu wiedzy o nieznanym projekcie);
(…) – dot. ulepszenia testów aplikacji i podniesienia jej wydajności na serwerach produkcyjnych, problemów rozwiązanych dzięki (…), włączania testów wydajności w proces (…) oraz korzystania z (…) proces w połączeniu z (…).

Organizatorzy tej konferencji zapraszając na stronie internetowej: (…) do udziału w niej, wskazywali, że umożliwi ona dowiedzenie się wszystkiego o najnowszych wydarzeniach z (…), dzielenie się najlepszymi praktykami, doświadczeniem, wiedzą i nawiązanie nowych kontaktów ze społecznością (…) z Polski, zachęcano również uczestników do zostania prelegentami na tej konferencji na temat (…), przesłania propozycji rozmowy (prezentacji) i podzielenia się swoim osobistym doświadczeniem ze społecznością.

Zaproszenie na tę konferencję zamieszczone na ww. stronie internetowej było skierowane głównie do:

deweloperów (…) (mile widziane wszystkie poziomy doświadczenia i wiedzy),
osób chcących dowiedzieć się więcej o (…) oraz o tym, jak wypłynie to pozytywnie na ich codzienne życie,
programistów (…), którzy chętnie poszerzają swoją wiedzę na temat frameworków, najlepszych praktyk i wysokiej jakości technik programowania (…),
menedżerów ds. rozwoju, administratorów systemu i innych specjalistów IT zainteresowanych poznaniem (…), poznawaniem społeczności i dzieleniem się pomysłami.

Harmonogram konferencji przewidywał wystąpienia 7 osób w dniu xx czerwca 2019 r. (omówienie m.in. tematów: szybsza praca i mniej błędów, jak można projektować i realizować aplikacje (…) przy użyciu (…), statyczna analiza aplikacji (…), migracja frameworka w 3 dni, wszystko, co chcesz wiedzieć, ale nie miałeś kiedy zapytać) i 7 osób w dniu xx czerwca 2019 r. (omówienie m.in. tematów: przegląd komponentu i kontraktów (…), (…), (…) bez serwera, aplikacja agnostyczna (…) – czy będzie pasować do (…),(…).

Faktura została wystawiona przez francuską spółkę posiadającą europejski numer VAT i nie zawiera kwoty podatku VAT.

Za usługi zapłacono w formie zaliczki (przelew dokonany w dniu xx czerwca 2019 r.) pokrywającej całość kosztów szkolenia i konferencji.

Należy podkreślić, że firma A posiada siedzibę działalności gospodarczej poza terytorium kraju, a na terytorium kraju nie posiadała stałego miejsca prowadzenia działalności.

W piśmie z dnia 21 września 2020 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – Wnioskodawca wskazał, że:

Ad 1.
Gmina Miejska zauważa, że we wniosku o interpretację prawną w przedmiotowej sprawie wskazała, że jej zdaniem szkolenie przeprowadzone przez firmę A, w którym wziął udział pracownik Urzędu Miasta, spełnia definicję kształcenia zawodowego zawartą w art. 44 Rozporządzenia Rady UE nr 282/2011.A.
Tym samym, zdaniem Gminy, usługi obejmujące udział w ww. szkoleniu stanowiły również usługi kształcenia zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy o podatku od towarów i usług. Wskazać przy tym należy, że:
- osoba biorąca udział w szkoleniu wykorzystywała nabytą wiedzę w ramach wykonywanej pracy do napisania na potrzeby Urzędu Miasta aplikacji z wykorzystaniem technologii opartej o (…) (w tym aplikacje dotyczące: nieodpłatnej pomocy prawnej, zarzadzania stanami magazynowany, obsługi procesów wyborczych, ewidencjonowania grantów dla beneficjentów UM w związku z pandemią COVID);
- nauczanie w ramach szkolenia, o którym mowa we wniosku o interpretację, pozostawało w bezpośrednim związku z zakresem obowiązków służbowych osoby biorącej udział w szkoleniu, jako że udział w nim brał główny specjalista zatrudniony w Wydziale Informatyki UM (co zostało opisane we wniosku o interpretację), a więc osoba zawodowo wykonująca pracę w zakresie informatyki;
- z uwagi na powyżej opisane fakty – było to nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych.
Ad 2.
Gmina Miejska zauważa, że we wniosku o interpretację prawną w przedmiotowej sprawie wskazała, że jej zdaniem konferencja przeprowadzona przez firmę A, w której wziął udział pracownik Urzędu Miasta nie spełnia definicji kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego. Gmina uznała, że wprawdzie konferencja miała charakter podobny do usług kształcenia zawodowego, jednak organizator B wprost rozgraniczał warsztaty przedkonferencyjne (zafakturowane jako szkolenie) od konferencji stanowiącej odrębną część wydarzenia. Głównym celem konferencji była wymiana doświadczeń oraz poznanie najnowszych praktyk z dziedziny programowania. Organizatorzy konferencji zapraszając do udziału w niej wskazywali, że umożliwi ona dowiedzenie się wszystkiego o najnowszych wydarzeniach z B, dzielenie się najlepszymi praktykami, doświadczeniem, wiedzą i nawiązanie nowych kontaktów ze społecznością B z Polski, zachęcano również uczestników do zostania prelegentami na tej konferencji na temat B, przesłania propozycji rozmowy (prezentacji) i podzielenia się swoim osobistym doświadczeniem ze społecznością.
Niemniej jednak – analogicznie jak w przypadku szkolenia, o którym mowa w odp. na pytanie nr 1 – efekt udziału w konferencji był podobny do ww. szkolenia, gdyż:
- osoba biorąca udział w tej konferencji wykorzystała pozyskaną wiedzę do napisania w ramach wykonywanej pracy na potrzeby Urzędu Miasta aplikacji z wykorzystaniem technologii opartej o (…), o której była mowa zarówno na szkoleniu, jak i na konferencji (aplikacje wymienione w odp. na pytanie 1);
- „nauczanie” w ramach konferencji, o której mowa, pozostawało w bezpośrednim związku z zakresem obowiązków służbowych osoby biorącej udział w konferencji, jako że udział w niej brał wyżej już wskazywany główny specjalista zatrudniony w Wydziale Informatyki UM (tj. osoba zawodowo wykonująca pracę w zakresie informatyki);
- z uwagi na powyżej opisane fakty – było to „nauczanie” mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy import usług nabytych przez Gminę obejmujących udział w szkoleniu oraz w konferencji, w całości korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, import usług obejmujących udział w szkoleniu – korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy o VAT, natomiast import usług obejmujący udział w konferencji winien być opodatkowany wg stawki 23%.

Uzasadnienie:

Z uwagi na fakt, iż usługi dotyczące udziału w szkoleniu oraz udziału w konferencji B nabyte zostały przez Gminę Miejską od francuskiej firmy A, która nie ma w Polsce ani siedziby, ani stałego miejsca prowadzenia działalności – toteż czynność ta została na wstępie zbadana pod kątem oceny, czy winna być rozpoznana jako import usług. Uznano przy tym, że zarówno w przypadku usług szkoleniowych, jak i konferencji miejscem ich świadczenia jest Polska. W odniesieniu do usług szkoleniowych stwierdzono, że miejsce świadczenia winno zostać ustalone zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, który normuje, że o miejscu świadczenia usług wykonywanych dla podatnika (czyli w tym przypadku dla GM, która jest podatnikiem VAT) decyduje siedziba usługobiorcy. Skoro Gmina ma siedzibę w Polsce, oznacza to, że miejsce opodatkowania tych usług jest w Polsce. Z kolei miejsce świadczenia usług konferencyjnych rozpoznano w świetle art. 28g ust. 1 ustawy o VAT, który dotyczy miejsca świadczenia na rzecz podatnika usług wstępu na imprezy m.in. edukacyjne, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na taką imprezę, świadczone. Przepis ten stanowi, że miejscem opodatkowania podatkiem VAT jest wówczas miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają. Mając zatem na uwadze, że konferencja, o której mowa miała miejsce w Polsce, w C – to Gmina uznała, że w przypadku tych usług miejsce opodatkowania znajduje się w Polsce. Z uwagi na powyższe okoliczności, oraz biorąc pod uwagę art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, nabyte usługi zostały uznane przez Gminę jako import usług.

W dalszej kolejności sprawę poddano ocenie pod kątem faktycznego opodatkowania ww. czynności. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku. Zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia. W tej sprawie rozważano, czy do importu opisanych w niniejszym wniosku usług ma zastosowanie zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo – rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym,

– oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
finansowane w całości ze środków publicznych

– oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Z kolei według regulacji zawartej w art. 43 ust. 17 ustawy o VAT, zwolnienia, o których mowa m.in. w ust. 26 i 29 nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie ze wskazanymi wyżej przepisami, lub
ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Natomiast art. 43 ust. 17a ww. ustawy stanowi, że powyższe zwolnienia mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Wobec powyższego aby wskazane usługi mogły korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, o której mowa, muszą być uznane za usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego oraz spełniać jeden z warunków określonych w lit. a-c tego przepisu, albo być ściśle z tymi usługami związane.

Powołane wyżej przepisy prawa podatkowego przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczonych przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów Prawo oświatowe – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowanych w całości ze środków publicznych.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że zapłata zarówno za usługi szkoleniowe świadczone przez firmę A, jak i za usługi wstępu na konferencję – nastąpiła ze środków publicznych Urzędu Miasta.

Niemniej jednak podstawową przesłanką do zastosowania zwolnienia unormowanego w tym przepisie jest fakt, czy dane usługi stanowią w istocie usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego. Pojęcie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania nie zostało zdefiniowane w ustawie o VAT, natomiast zostało zdefiniowane w art. 44 rozporządzenia Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. UE L 77 str. 1 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem, usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE, obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

W świetle powyższej definicji, zakresu usług określonych na fakturze wystawionej dla Gminy przez firmę A jako „szkolenie – czerwiec 11-12ty, C 2019”, oraz faktu, iż tematyka warsztatów/szkolenia opisanego w stanie faktycznym, które się odbyło właśnie 11 i 12 czerwca 2019 r. była ściśle związana z zakresem zadań pracownika uczestniczącego w tym szkoleniu, stwierdzić należy, że usługi w tym zakresie świadczone przez podmiot zagraniczny, spełniają definicję kształcenia zawodowego zawartą w ww. art. 44 Rozporządzenia Rady UE nr 282/2011. A zatem w oparciu o przywołane przepisy, zdaniem Gminy, import usług szkoleniowych korzysta ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy o VAT.

W opinii Gminy – usługi firmy A dotyczące udziału w konferencji w ramach B (zafakturowanych dla Gminy jako „bilet na B, C 2019 r.”) nie korzystają już jednak ze zwolnienia od podatku VAT unormowanego w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c wskazanej ustawy.

Rozpoznając to zagadnienie wzięto pod uwagę:

językową definicję pojęcia „konferencja” – zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN (…) jest to „zebranie, posiedzenie grona osób: przedstawicieli naukowych, organizacji itp., poświęcone omówieniu określonych zagadnień”, a jak wskazano w interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS nr 0112-KDIL1-1.4012.434.2018.3.MW z dnia 9 października 2018 r. celem doprecyzowania istoty konferencji, polega ona m.in. na tym, że prelegenci konferencji referują na forum opracowane zagadnienia, a zebranie często kończy się dyskusją w gronie uczestników, przy czym nie ma ścisłego podziału na role, a udział w konferencji może oznaczać jednocześnie bycie uczestnikiem (delegatem), jak i również prelegentem;
informacje pozyskane nt. ww. wydarzeń ze strony internetowej opisane w stanie faktycznym sprawy, z której wynika, że inny był przebieg dwudniowych warsztatów przedkonferencyjnych (w dniach xx-xx czerwca 2019 r.), oraz dwudniowej konferencji (w dniach xx-xx czerwca 2019 r.) Jeśli bowiem chodzi o warsztaty, to z informacji zawartych na wskazanej stronie internetowej, wynikało, że miały one rzeczywiście charakter szkoleniowy, uczący, natomiast konferencja, miała raczej charakter wymiany doświadczeń. Organizatorzy tej konferencji zapraszając na ww. stronie internetowej do udziału w niej, wskazywali, że umożliwi ona dowiedzenie się wszystkiego o najnowszych wydarzeniach z (…), dzielenie się najlepszymi praktykami, doświadczeniem, wiedzą i nawiązanie nowych kontaktów ze społecznością B z Polski, zachęcano również uczestników do zostania prelegentami na tej konferencji na temat B, przesłania propozycji rozmowy (prezentacji) i podzielenia się swoim osobistym doświadczeniem ze społecznością.

Zaproszenie to było przy tym skierowane głównie do: deweloperów B (mile widziane wszystkie poziomy doświadczenia i wiedzy), osób chcących dowiedzieć się więcej o (…) oraz o tym, jak wpłynie to pozytywnie na ich codzienne życie, programistów (…), którzy chętnie poszerzają swoją wiedzę na temat frameworków, najlepszych praktyk i wysokiej jakości technik programowania (…), menedżerów ds. rozwoju, administratorów systemu i innych specjalistów IT zainteresowanych poznaniem (…), poznawaniem społeczności i dzieleniem się pomysłami. Harmonogram konferencji przewidywał wystąpienia 7 osób w dniu xx czerwca 2019 r. (omówienie m.in. tematów: szybsza praca i mniej błędów, jak można projektować i realizować aplikacje przy użyciu (…), statyczna analiza aplikacji, migracja w 3 dni, wszystko, co chcesz wiedzieć, ale nie miałeś kiedy zapytać) i 7 osób w dniu xx czerwca 2019 r. (omówienie m.in. tematów: przegląd komponentu i kontraktów, (…).

Z uwagi na powyższe Gmina uznała, że przebieg ww. zdarzenia wskazuje, że powyższe usługi należy traktować nie jak usługę kształcenia, tylko właśnie jako konferencję. Tak zresztą została ona zidentyfikowana bezpośrednio przez organizatorów tego wydarzenia, a cena za warsztaty przedkonferencyjne oraz za udział w konferencji została przez nich odrębnie ustalona.

Rozpoznając kwestię możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT powyższych usług Gmina uznaje, że wskazane usługi udziału w konferencji nie mogą również zostać uznane – w myśl art. 43 ust. 17a ww. ustawy – za ściśle związane z usługami kształcenia lub przekwalifikowania zawodowego. Podkreślenia wymaga, że ścisły związek oznacza, że do wykonania usługi podstawowej (kształcenia zawodowego) niezbędna jest dostawa towarów lub świadczenie usług pomocniczych, przy czym muszą być one nieodzowne dla prawidłowej realizacji usługi podstawowej. Z całą pewnością konferencja mająca miejsce w trzecim i w czwartym dniu B nie spełnia takiej roli w odniesieniu do warsztatów (szkoleń), które odbyły się w pierwszym i drugim dniu tych wydarzeń. Wprawdzie tematyka konferencji dotyczyła podobnych zagadnień jak poruszane na warsztatach (szkoleniach), jednak mogły zostać one przeprowadzone niezależnie od siebie, mogły zostać nabyte łącznie ale także wyłącznie jedna z nich. Oznacza to, że konferencja, o której mowa nie może być traktowana jako niezbędna część szkoleń, które odbyły się w ciągu dwóch pierwszych dni B.

W kontekście powyższego należy zatem stwierdzić, że import usług dotyczących udziału w konferencji podlega opodatkowaniu podatkiem VAT wg stawki 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które – stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy zwrócić uwagę na to, że usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść. Wskazać należy bowiem, że czynnikiem wyróżniającym określoną czynność jako czynność usługową (usługę) jest przede wszystkim to, że świadczenie tej czynności zmierza do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego.

Z kolei stosownie do art. 2 pkt 9 ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
usługobiorcą jest:
- w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b – podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
- w przypadku transferu bonów jednego przeznaczenia, w przypadku których miejscem świadczenia usług, których te bony dotyczą, jest terytorium kraju – podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15,
- w pozostałych przypadkach – podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.

Przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 2 stosuje się również, w przypadku gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach (art. 17 ust. 1a ustawy).

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a do 28o ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Wskazany powyżej art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Jak stanowi ust. 2 ww. przepisu, w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Natomiast w przypadku, gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu (art. 28b ust. 3 ustawy).

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe, w zakresie kształcenia i wychowania,
uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze, w zakresie kształcenia

– oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Natomiast na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
finansowane w całości ze środków publicznych

– oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Według regulacji art. 43 ust. 17 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe (art. 43 ust. 17a ustawy).

W rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r., które weszło w życie w lipcu 2011 r. (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1, z późn. zm. – zwanym dalej rozporządzeniem 282/2011), ustanowiono środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Rozporządzenie wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, że przepisy tego rozporządzenia stały się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Przepis art. 44 rozporządzenia 282/2011 wyjaśnia co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu, usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania, nie ma w tym przypadku znaczenia.

Zauważyć należy, że definicja usług kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zawarta w ww. rozporządzeniu (282/2011) kładzie nacisk na „bezpośredni” związek nauczania z daną branżą lub zawodem, co narzuca stosowanie specyficznego programu nauczania dla skonkretyzowanego odbiorcy.

Powyższe uregulowania stanowią odzwierciedlenie prawa unijnego, gdyż w świetle art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej z dnia 28 listopada 2006 r. (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, z poźn. zm.), zwolnione jest kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie. Cytowany przepis umiejscowiony został w tytule IX, rozdziale 2 tego aktu, zatytułowanym „Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym”, co oznacza, że usługi kształcenia na gruncie Dyrektywy VAT podlegają zwolnieniu od podatku wyłącznie, gdy są wykonywane w interesie publicznym, tzn. wypełniają obowiązki, jakie ciążą na danym państwie wobec jego obywateli.

Wskazać należy – co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej – że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Szóstej Dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika” (wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

Ponadto, na mocy § 3 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2018 r., poz. 701, z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, zwalnia się od podatku usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Jednocześnie, stosownie do treści § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 869, z późn. zm.), środkami publicznymi są:

dochody publiczne;
środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA);

2a) środki, o których mowa w art. 3b ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2018 r. poz. 1307 i 1669);

środki pochodzące ze źródeł zagranicznych niepodlegające zwrotowi, inne niż wymienione w pkt 2;
przychody budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz innych jednostek sektora finansów publicznych pochodzące:
1. ze sprzedaży papierów wartościowych,
2. z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa oraz majątku jednostek samorządu terytorialnego,
3. ze spłat pożyczek i kredytów udzielonych ze środków publicznych,
4. z otrzymanych pożyczek i kredytów,
5. z innych operacji finansowych;
przychody jednostek sektora finansów publicznych pochodzące z prowadzonej przez nie działalności oraz pochodzące z innych źródeł.

W świetle art. 5 ust. 1a cyt. ustawy, do przychodów budżetu państwa, o których mowa w ust. 1 pkt 4 lit. e, zalicza się także środki przekazane z rachunków depozytowych Ministra Finansów, o których mowa w art. 83a, na inne rachunki Ministra Finansów.

W myśl art. 9 ww. ustawy, sektor finansów publicznych tworzą:

organy władzy publicznej, w tym organy administracji rządowej, organy kontroli państwowej i ochrony prawa oraz sądy i trybunały;
jednostki samorządu terytorialnego oraz ich związki;

2a) związki metropolitalne;

jednostki budżetowe;
samorządowe zakłady budżetowe;
agencje wykonawcze;
instytucje gospodarki budżetowej;
państwowe fundusze celowe;
Zakład Ubezpieczeń Społecznych i zarządzane przez niego fundusze oraz Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego i fundusze zarządzane przez Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego;
Narodowy Fundusz Zdrowia;
samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej;
uczelnie publiczne;
Polska Akademia Nauk i tworzone przez nią jednostki organizacyjne;
państwowe i samorządowe instytucje kultury;
inne państwowe lub samorządowe osoby prawne utworzone na podstawie odrębnych ustaw w celu wykonywania zadań publicznych, z wyłączeniem przedsiębiorstw, instytutów badawczych, instytutów działających w ramach Sieci Badawczej Łukasiewicz, banków oraz spółek prawa handlowego.

Z art. 4 ust. 1 ww. ustawy o finansach publicznych wynika, że przepisy ustawy stosuje się do:

jednostek sektora finansów publicznych;
innych podmiotów w zakresie, w jakim wykorzystują środki publiczne lub dysponują tymi środkami.

Należy podkreślić, że ustawa o finansach publicznych wymienia wprost co należy uznać za środki publiczne. Przepisy zaliczają do środków publicznych dochody publiczne, środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz wskazane przychody budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego oraz przychody jednostek sektora finansów publicznych pochodzące z różnych źródeł. Środkami publicznymi są również środki pochodzące z funduszy strukturalnych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. W dniu 6 czerwca 2019 r. firma A z/s we Francji, wystawiła dla Gminy fakturę, obejmującą (zgodnie z zapisem na fakturze):

szkolenie – czerwiec 11-12ty, C 2019 – wartość (…) zł,
bilet na B, C 2019 r. – wartość (…)zł.

Zafakturowane usługi zostały zrealizowane przez ww. firmę w ramach wydarzenia o nazwie B. Całe B odbyło się w C i stanowiło w istocie 4-dniowe wydarzenie od xx do xx czerwca 2019 r. obejmujące: dwudniowe warsztaty przedkonferencyjne w dniach xx-xx czerwca 2019 r., oraz dwudniową konferencję w dniach xx-xx czerwca 2019 r. Obie usługi były od siebie niezależne i możliwe było nabycie ich oddzielnie, jak również tylko jednej z nich, przy czym nabywając zarówno jedne, jak i drugie nabywca otrzymywał rabat. Tak też było w przypadku nabycia całości tych usług przez Gminę, gdyż łączna wartość usług została wskazana na fakturze do zapłaty w kwocie (…) zł, z uwagi na fakt, iż usługodawca udzielił rabatu w wysokości (…) zł (20%). Szkolenie w dwóch pierwszych dniach B odbyło się więc w formie warsztatów, które rozpoczęły się xx czerwca 2019 r. W pierwszy dzień warsztatów odbyło się szkolenie pod nazwą „(…)”. Podczas tego szkolenia przedstawione zostały najlepsze praktyki pracy z tym frameworkiem, rekomendowane przez deweloperów tworzących (…), m.in. nauka instalowania niezależnych dodatkowych pakietów za pomocą narzędzia (…). Warsztaty obejmowały również budowę aplikacji, której to proces umożliwił poznanie prostych (oraz bardziej złożonych) funkcjonalności, które pozwalają na efektywne tworzenie nowoczesnych aplikacji w (…). W drugi dzień warsztatów odbyło się szkolenie pod nazwą „(…)”. Podczas tego szkolenia zostały omówione narzędzia do mierzenia wydajności/bezpieczeństwa aplikacji napisanych w (…). Obydwa warsztaty były prowadzone przez pana (…). Warsztaty te miały charakter szkoleniowy, uczący. Z kolei konferencja zaczynała się xx czerwca 2019 r. i trwała kolejne dwa dni. Wykłady konferencyjne obejmowały takie zagadnienia jak:

(…) – zaprezentowanie korzyści wynikających z wykorzystywania (…) w codziennej pracy, a przede wszystkim wskazanie, o ile ułatwia oraz przyśpiesza tworzenie kodu;
statyczna analiza aplikacji (…) – analiza przeprowadzana na kodzie źródłowym bez jego uruchamiania (jako że bywa pomocna w recenzjach kodu, jest często częścią procesu ciągłej integracji; niezastąpiona w zdobywaniu wiedzy o nieznanym projekcie);
(…)– dot. ulepszenia testów aplikacji i podniesienia jej wydajności na serwerach produkcyjnych, problemów rozwiązanych dzięki (…), włączania testów wydajności w proces (…) oraz korzystania z (…)w połączeniu z (…).

Organizatorzy tej konferencji zapraszając na stronie internetowej do udziału w niej, wskazywali, że umożliwi ona dowiedzenie się wszystkiego o najnowszych wydarzeniach z (…), dzielenie się najlepszymi praktykami, doświadczeniem, wiedzą i nawiązanie nowych kontaktów ze społecznością (…) z Polski, zachęcano również uczestników do zostania prelegentami na tej konferencji na temat (…), przesłania propozycji rozmowy (prezentacji) i podzielenia się swoim osobistym doświadczeniem ze społecznością. Zaproszenie na tę konferencję zamieszczone na ww. stronie internetowej było skierowane głównie do:

deweloperów (…) (mile widziane wszystkie poziomy doświadczenia i wiedzy),
osób chcących dowiedzieć się więcej o (…) oraz o tym, jak wypłynie to pozytywnie na ich codzienne życie,
programistów (…), którzy chętnie poszerzają swoją wiedzę na temat frameworków, najlepszych praktyk i wysokiej jakości technik programowania (…),
menedżerów ds. rozwoju, administratorów systemu i innych specjalistów IT zainteresowanych poznaniem (…), poznawaniem społeczności i dzieleniem się pomysłami.

Udział w ww. szkoleniu oraz w konferencji wziął pracownik Urzędu Miasta (główny specjalista w Wydziale ds. Informatyki), a zarówno tematyka szkolenia, jak i konferencji miały ścisły związek z wykonywanymi przez tego pracownika obowiązkami i były one finansowane ze środków budżetu Urzędu Miasta. Faktura została wystawiona przez francuską spółkę posiadającą europejski numer VAT i nie zawiera kwoty podatku VAT. Za usługi zapłacono w formie zaliczki (przelew dokonany w dniu xx czerwca 2019 r.) pokrywającej całość kosztów szkolenia i konferencji. Firma A posiada siedzibę działalności gospodarczej poza terytorium kraju, a na terytorium kraju nie posiadała stałego miejsca prowadzenia działalności.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał dodatkowo, że:

Szkolenie przeprowadzone przez firmę A, w którym wziął udział pracownik Urzędu Miasta, spełnia definicję kształcenia zawodowego zawartą w art. 44 Rozporządzenia Rady UE nr 282/2011.A. Tym samym, zdaniem Gminy, usługi obejmujące udział w ww. szkoleniu stanowiły również usługi kształcenia zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy o podatku od towarów i usług. Wskazać przy tym należy, że:

osoba biorąca udział w szkoleniu wykorzystywała nabytą wiedzę w ramach wykonywanej pracy do napisania na potrzeby Urzędu Miasta aplikacji z wykorzystaniem technologii opartej o (…) (w tym aplikacje dotyczące: nieodpłatnej pomocy prawnej, zarzadzania stanami magazynowany, obsługi procesów wyborczych, ewidencjonowania grantów dla beneficjentów UM w związku z pandemią COVID);
nauczanie w ramach szkolenia, o którym mowa we wniosku o interpretację, pozostawało w bezpośrednim związku z zakresem obowiązków służbowych osoby biorącej udział w szkoleniu, jako że udział w nim brał główny specjalista zatrudniony w Wydziale Informatyki UM (co zostało opisane we wniosku o interpretację), a więc osoba zawodowo wykonująca pracę w zakresie informatyki;
z uwagi na powyżej opisane fakty – było to nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych.

Konferencja przeprowadzona przez firmę A, w której wziął udział pracownik Urzędu Miasta nie spełnia definicji kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego. Gmina uznała, że wprawdzie konferencja miała charakter podobny do usług kształcenia zawodowego, jednak organizator B wprost rozgraniczał warsztaty przedkonferencyjne (zafakturowane jako szkolenie) od konferencji stanowiącej odrębną część wydarzenia. Głównym celem konferencji była wymiana doświadczeń oraz poznanie najnowszych praktyk z dziedziny programowania. Organizatorzy konferencji zapraszając do udziału w niej wskazywali, że umożliwi ona dowiedzenie się wszystkiego o najnowszych wydarzeniach z (…), dzielenie się najlepszymi praktykami, doświadczeniem, wiedzą i nawiązanie nowych kontaktów ze społecznością (…) z Polski, zachęcano również uczestników do zostania prelegentami na tej konferencji na temat (…), przesłania propozycji rozmowy (prezentacji) i podzielenia się swoim osobistym doświadczeniem ze społecznością. Niemniej jednak – analogicznie jak w przypadku szkolenia – efekt udziału w konferencji był podobny do ww. szkolenia, gdyż:

osoba biorąca udział w tej konferencji wykorzystała pozyskaną wiedzę do napisania w ramach wykonywanej pracy na potrzeby Urzędu Miasta aplikacji z wykorzystaniem technologii opartej o (…) o której była mowa zarówno na szkoleniu, jak i na konferencji (aplikacje wymienione w odp. na pytanie 1);
„nauczanie” w ramach konferencji, o której mowa, pozostawało w bezpośrednim związku z zakresem obowiązków służbowych osoby biorącej udział w konferencji, jako że udział w niej brał wyżej już wskazywany główny specjalista zatrudniony w Wydziale Informatyki UM (tj. osoba zawodowo wykonująca pracę w zakresie informatyki);
z uwagi na powyżej opisane fakty – było to „nauczanie” mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą ustalenia, czy import usług nabytych przez Gminę, obejmujących udział w szkoleniu oraz w konferencji, w całości korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy.

Analiza okoliczności faktycznych sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że usługa obejmująca udział w szkoleniu jest zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy. Jak bowiem wskazał Wnioskodawca, usługi obejmujące udział w ww. szkoleniu stanowiły usługi kształcenia zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy. Udział w ww. szkoleniu wziął pracownik Urzędu Miasta (główny specjalista w Wydziale ds. Informatyki), a tematyka szkolenia miała ścisły związek z wykonywanymi przez tego pracownika obowiązkami. Osoba biorąca udział w szkoleniu wykorzystywała nabytą wiedzę w ramach wykonywanej pracy, nauczanie w ramach tego szkolenia pozostawało w bezpośrednim związku z zakresem obowiązków służbowych osoby biorącej udział w szkoleniu oraz było to nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Ponadto ww. usługa była finansowana ze środków budżetu Urzędu Miasta.

Jednocześnie należy podkreślić, że skoro Wnioskodawca spełnia definicję podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy, a ponadto w przedmiotowej sprawie nie mają zastosowania zastrzeżenia wymienione w art. 28b ust. 1 ustawy (z wniosku wynika, że firma A posiada siedzibę działalności poza terytorium kraju, a na terytorium kraju nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności), to miejscem świadczenia i opodatkowania nabywanych od niego usług szkoleniowych – stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy – jest miejsce, w którym usługobiorca posiada siedzibę działalności gospodarczej, tj. terytorium Polski.

W konsekwencji Wnioskodawca, stosownie do warunków wymienionych w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, z tytułu nabycia od firmy A z siedzibą we Francji usług obejmujących udział w szkoleniu, zobowiązany jest do rozpoznania importu usług oraz opodatkowania nabywanej usługi, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego na terytorium Polski. Ponieważ usługa udziału w przedmiotowym szkoleniu mieści się w pojęciu usług kształcenia zawodowego i została sfinansowana w całości ze środków publicznych, usługa ta spełnia przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy.

Natomiast w odniesieniu do udziału w konferencji należy wyjaśnić, że konferencja to „zebranie, posiedzenie grona osób przedstawicieli naukowych, organizacji itp., poświęcone omówieniu określonych zagadnień” (za słownikiem języka polskiego PWN). Prelegenci konferencji referują na forum opracowane zagadnienia, a zebranie często kończy się dyskusją w gronie uczestników. Nie ma ścisłego podziału na role. Udział w konferencji może oznaczać jednocześnie bycie uczestnikiem (delegatem), jak i również prelegentem.

W tym miejscu należy wskazać, że od ogólnej zasady ustalania miejsca świadczenia usług, ustawodawca przewidział szereg odstępstw, na podstawie których miejsce świadczenia pewnych usług – ściśle określonych w przepisach ustawy – ustala się w sposób szczególny.

Jeden z wyjątków od zasady ogólnej wyrażonej w art. 28b ust. 1 ustawy dotyczy miejsca świadczenia usług w dziedzinie kultury, sztuki, sportu, nauki, edukacji, rozrywki oraz podobnych usług.

Zgodnie z art. 28g ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika, jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają.

W kontekście ustalenia miejsca świadczenia usług (w tym usług wstępu), konieczne jest także odwołanie się do rozporządzenia 282/2011, które w art. 32 zdefiniowało pojęcie usług wstępu poprzez m.in. wskazanie, jakie usługi wchodzą w zakres tego pojęcia.

W myśl art. 32 ust. 1 rozporządzenia 282/2011, usługi wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, o których mowa w art. 53 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę, w tym opłatę w formie abonamentu, biletu okresowego lub opłaty okresowej.

Z kolei, jak stanowi art. 32 ust. 2 rozporządzenia 282/2011, ustęp 1 ma zastosowanie w szczególności do:

prawa wstępu na spektakle, przedstawienia teatralne, występy cyrkowe, targi, do parków rozrywki, na koncerty, wystawy, jak również inne podobne wydarzenia kulturalne;
prawa wstępu na wydarzenia sportowe, takie jak mecze lub zawody;
prawa wstępu na wydarzenia edukacyjne i naukowe, takie jak konferencje i seminaria.

Zatem, zgodnie z art. 32 ust. 2 lit. c w zw. z ust. 1 rozporządzenia 282/2011 usługi wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, o których mowa w art. 53 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu na daną imprezę w zamian za bilet lub opłatę, w tym opłatę w formie abonamentu, biletu okresowego lub opłaty okresowej. Przepis ten ma zastosowanie również do prawa wstępu na wydarzenia edukacyjne i naukowe, takie jak konferencje i seminaria.

Jak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy, konferencja przeprowadzona przez firmę A, w której wziął udział pracownik Urzędu Miasta, nie spełnia definicji kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego. Wprawdzie konferencja miała charakter podobny do usług kształcenia zawodowego, jednak organizator B wprost rozgraniczył warsztaty przedkonferencyjne (szkolenie) od konferencji stanowiącej odrębną część wydarzenia. Głównym celem konferencji była wymiana doświadczeń oraz poznanie najnowszych praktyk z dziedziny programowania. Organizatorzy konferencji zapraszając do udziału w niej wskazywali, że umożliwi ona dowiedzenie się wszystkiego o najnowszych wydarzeniach z B, dzielenie się najlepszymi praktykami, doświadczeniem, wiedzą i nawiązanie nowych kontaktów ze społecznością B z Polski, zachęcano również uczestników do zostania prelegentami na tej konferencji na temat B, przesłania propozycji rozmowy (prezentacji) i podzielenia się swoim osobistym doświadczeniem ze społecznością.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy i obowiązujące w tym zakresie przepisy należy stwierdzić, że w przypadku uczestnictwa pracownika Wnioskodawcy w opisanej konferencji, mamy do czynienia z wydarzeniami edukacyjnymi, o których mowa w art. 32 ust. 2 lit. c rozporządzenia 282/2011.

Usługi wstępu na tego typu wydarzenia (imprezy) obejmują – zgodnie z przytoczonymi wyżej przepisami – świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za opłatę. Podkreślenia wymaga, że opłata nie dotyczy samego wstępu na organizowaną imprezę, ale również udziału w danym wydarzeniu (konferencji). Zatem usługa wstępu obejmuje – co do zasady – prawo do udziału w prelekcjach, wykładach, panelach dyskusyjnych, konsumpcji serwowanych w ramach wydarzenia posiłków itp.

Tym samym opłata uiszczona przez Wnioskodawcę za uczestnictwo pracownika w konferencji, o której mowa w opisie sprawy, stanowi opłatę za nabywaną usługę wstępu, której miejscem świadczenia, a zarazem opodatkowania jest – zgodnie z art. 28g ust. 1 ustawy – miejsce, gdzie wydarzenia te się faktycznie odbywały. Zatem, skoro ww. konferencja zorganizowana została na terytorium Polski, podlega ona opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju. W związku z powyższym, w odniesieniu do nabycia usługi udziału w konferencji Wnioskodawca zobowiązany jest do rozpoznania importu usług, zgodnie z art. 2 pkt 9 w zw. z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Jednocześnie z uwagi na fakt, że jak wskazał Wnioskodawca, ww. konferencja nie spełnia definicji kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, w przedmiotowej sprawie nie jest możliwe zastosowanie zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c ustawy. Zatem import usług nabytych przez Gminę, obejmujących udział w konferencji jest opodatkowany podatkiem od towarów i usług z zastosowaniem właściwej stawki podatku.

Podsumowując, import usług nabytych przez Gminę, obejmujących udział w szkoleniu oraz w konferencji, nie korzysta w całości ze zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit c. ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin