Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-3.4012.413.2020.1.KM
z 6 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2020 r. (data wpływu 6 sierpnia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia, czy w zakresie dokonywanych przedpłat na poczet przyszłych zamówień towarów, które w chwili wpłaty nie są skonkretyzowane co do rodzaju i ilości, wystąpi obowiązek podatkowy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 sierpnia 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia, czy w zakresie dokonywanych przedpłat na poczet przyszłych zamówień towarów, które w chwili wpłaty nie są skonkretyzowane co do rodzaju i ilości, wystąpi obowiązek podatkowy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. prowadzi działalność, której przedmiotem jest między innymi produkcja i sprzedaż sprzętu wędkarskiego oraz akcesoriów wędkarskich. Sp. z o.o., zamierza wprowadzić dla swoich kontrahentów biznesowych (niebędących konsumentami nabywców towarów oferowanych przez Sp. z o.o.) system przedpłat. System ten będzie polegał na tym, że przed danym sezonem składania zamówień kontrahenci Wnioskodawcy, na poczet przyszłych zamówień wpłacą Sp. z o.o. uzgodnioną kwotę, nie większą przy tym niż 30.000 zł od jednego kontrahenta. Udział w systemie przedpłat będzie dobrowolny, natomiast kontrahent, który zdecyduje się na udział w tym systemie otrzyma dodatkowy rabat od cen zamawianych towarów w wysokości nie większej niż 5% ceny katalogowej tych towarów. Przedpłata wpłacona przez danego kontrahenta będzie przypisana do tego kontrahenta w informatycznym systemie sprzedażowym Sp. z o.o. W momencie wpłaty przedpłaty, o ile wraz z przedpłatą nie zostanie złożone konkretne zamówienie, nie będzie znany ani rodzaj towarów, które ostatecznie zamówi kontrahent ani ilość poszczególnych towarów. Rodzaj i ilość towarów będzie konkretyzowana z chwilą złożenia przez kontrahenta zamówienia. Z tą też chwilą odpowiednia kwota przedpłaty będzie zaliczana na poczet ceny za zamówione towary, które Sp. z o.o., w związku z przyjęciem zamówienia, zobowiązana będzie dostarczyć kontrahentowi. Równocześnie zostanie pomniejszona pozostała do dalszego wykorzystania kwota przedpłaty przypisana do tego kontrahenta. O ile wartość danego zamówienia będzie mniejsza niż kwota przedpłaty przypisana do danego kontrahenta w chwili złożenia zamówienia, pozostanie część przedpłaty, która będzie mogła być zaliczona na poczet ceny towarów objętych kolejnym zamówieniem lub kolejnymi zamówieniami. Jeśli wartość zamówienia będzie równa kwocie przedpłaty przypisanej do danego kontrahenta w chwili złożenia zamówienia cała taka przedpłata zostanie zaliczona na poczet ceny towarów objętych tym zamówieniem. Jeśli natomiast wartość danego zamówienia będzie większa niż kwota przedpłaty przypisana do danego kontrahenta w chwili złożenia zamówienia, kontrahent zobowiązany będzie do dopłaty odpowiedniej kwoty. Jeżeli dany kontrahent w trakcie sezonu zamówień trwającego 6 miesięcy nie złoży zamówień, których łączna wartość będzie co najmniej równa kwocie wpłaconej przedpłaty, nadwyżka wpłaconej przedpłaty nad łączną wartością zamówień złożonych przez kontrahenta zostanie zwrócona kontrahentowi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług na podstawie art. 19a ust. 8 Ustawy o podatku od towarów i usług powstanie z chwilą wpłaty przedpłaty na poczet przyszłych zamówień towarów, które to towary w chwili wpłaty tej kwoty nie są skonkretyzowane ani co do rodzaju ani co do ilości poszczególnych towarów - w odniesieniu do całej otrzymanej kwoty przedpłaty, czy też z chwilą złożenia przez kontrahenta zamówienia, w którym zostaną skonkretyzowane towary - w odniesieniu do odpowiedniej części przedpłaty zaliczonej na poczet ceny towarów, objętych tym zamówieniem?

Zdaniem Wnioskodawcy, kwoty przedpłat na poczet przyszłych zamówień, o ile w momencie wpłaty tych przedpłat nie jest skonkretyzowany przedmiot zamówień (nie wiadomo jakie towary i jakiego rodzaju zostaną ostatecznie zamówione, a także nie wiadomo jaka będzie wartość zamówienia i czy w ogóle ono nastąpi) nie jest płatnością, w stosunku do której powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług na podstawie art. 19a ust. 8 Ustawy o podatku od towarów i usług z chwilą otrzymania kwoty przedpłaty - w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Według Wnioskodawcy w takim przypadku obowiązek podatkowy na podstawie art. 19a ust. 8 Ustawy o VAT powstanie z chwilą złożenia przez kontrahenta zamówienia, w którym będą skonkretyzowane zamówione towary - w odniesieniu do odpowiedniej kwoty przedpłaty, która została zaliczona na poczet ceny sprzedaży towarów objętych tym zamówieniem.

Zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, obowiązek podatkowy w odniesieniu do otrzymanej kwoty powstaje z chwilą jej otrzymania.

Opodatkowaniu podatkiem VAT podlega jednak dostawa towarów i świadczenie usług a nie płatność dokonana z tytułu tych transakcji.

W związku z powyższym zarówno w orzecznictwie TSUE jak i sądów krajowych utrwalił się pogląd, że w przypadku gdy płatność zaliczki lub przedpłaty następuje przed wykonaniem dostawy towarów lub świadczeniem usług, dla powstania obowiązku podatkowego konieczne jest, aby wszelkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego były już znane, w tym w szczególności, w momencie dokonania takiej zapłaty, towary i usługi powinny być szczegółowo określone (wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 21 lutego 2006 r. C-419/02, wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 18 lipca 2007 r. C-277/05, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 marca 2015 r. I FSK 231/14).

Obowiązek podatkowy nie powstanie natomiast w sytuacji, gdy strony nie dokonały ostatecznego skonkretyzowania przyszłych dostaw, na poczet których dokonano wpłaty. Jeśli warunki dotyczące rodzaju i ilości sprzedawanych towarów, nie są znane w chwili wpłaty pieniędzy przez kontrahenta, nie powinno się traktować przedmiotowych wpłat jako przedpłaty, zaliczki czy zadatku, o których mowa w powołanym art. 19a ust. 8 ustawy o VAT.

Zatem opodatkowanie wpłat otrzymanych przed dostawą towarów następuje w przypadku, gdy dostawca będzie w stanie powiązać (przyporządkować) dokonaną wpłatę z konkretnym zamówieniem, czyli skonkretyzowanym towarem. Warunku tego nie będzie spełniała kwota wpłacona przez nabywcę w momencie, gdy nie zostało złożone konkretne zamówienie z wykazem towarów.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 28 lipca 2009 r. sygn. akt I FSK 932/08. Sąd wskazał, że: "dla uznania wpłaconej kwoty jako zaliczki na poczet wykonanych usług, istotnym jest, aby przyszłe świadczenie było określone w sposób jednoznaczny co do rodzaju towaru bądź usługi, tzn. w sposób umożliwiający ich identyfikację, a dodatkowo strony tego świadczenia, w momencie wpłaty zaliczki, nie mają woli dokonywania jego zmian w przyszłości".

W oparciu o powyższe należy wskazać, że obowiązek podatkowy zgodnie z art. 19a ust. 8 Ustawy o VAT powstanie o tyle o ile:

• zapłata zostanie dokonana na poczet konkretnej transakcji, (przyszłe świadczenie będzie określone co do rodzaju w sposób jednoznaczny poprzez określenie cech identyfikujących rodzaj towaru lub usługi),
• konkretyzacja przyszłego świadczenia powinna być wystarczająco dokładna dla określenia zasad opodatkowania świadczenia, tj. w szczególności należy móc określić miejsce świadczenia i stawkę opodatkowania,
• w momencie dokonania zaliczki strony nie mają intencji zmiany świadczenia w przyszłości.

We wskazanym opisie zdarzenia przyszłego, w momencie wpłaty przedpłaty, przyszłe świadczenie nie jest w żaden sposób określone. W tym momencie nie będzie jeszcze wiadomo, jakie towary zostaną zamówione i dostarczone, jaka będzie ilość poszczególnych towarów. Nie wiadomo nawet czy w ogóle dojdzie do transakcji. W konsekwencji nie można też określić miejsca świadczenia i stawki opodatkowania.

Tym samym wpłata przedpłaty, o której mowa w opisie zdarzenia przyszłego nie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego, o którym mowa w art. 19a ust. 8 Ustawy o VAT w chwili wpłaty przedpłaty w odniesieniu do wpłaconej kwoty przedpłaty. Taka wpłacona kwota przedpłaty może być uznana za przedpłatę w rozumieniu art. 19a ust. 8 Ustawy o VAT dopiero z chwilą skonkretyzowania warunków konkretnej dostawy towarów, a więc dopiero z chwilą złożenia przez kontrahenta zamówienia obejmującego konkretne towary co do ich rodzaju i ilości. Dopiero bowiem z chwilą złożenia zamówienia możliwe jest powiązanie wcześniej wpłaconej kwoty w całości lub w odpowiedniej części ze skonkretyzowaną dostawą towarów. Obowiązek podatkowy w takim przypadku powstanie przy tym w odniesieniu do odpowiedniej części wpłaconej wcześniej kwoty, która zostaje zaliczona na poczet ceny wynikającej z tego zamówienia.

Powyższe stanowisko zgodnie z którym, aby powstał obowiązek podatkowy na podstawie art. 19a ust. 8 Ustawy o VAT konieczne jest powiązanie zaliczki lub przedpłaty ze skonkretyzowanymi towarami, których dostawa ma nastąpić, wyrażone zostało także np. w indywidualnych interpretacjach z dnia 18 czerwca 2020 roku 0113-KDIPT1-3.4012.307.2020.1.AG, czy z dnia 11 stycznia 2019 r. 0114-KDIP1-1.4012.739.2018.1.RR.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Według art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Na podstawie art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Stosownie do treści art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność, której przedmiotem jest między innymi produkcja i sprzedaż sprzętu wędkarskiego oraz akcesoriów wędkarskich. Wnioskodawca zamierza wprowadzić dla swoich kontrahentów biznesowych (niebędących konsumentami nabywców towarów oferowanych przez Sp. z o.o.) system przedpłat. System ten będzie polegał na tym, że przed danym sezonem składania zamówień kontrahenci Wnioskodawcy, na poczet przyszłych zamówień wpłacą Wnioskodawcy uzgodnioną kwotę, nie większą przy tym niż 30.000 zł od jednego kontrahenta. Udział w systemie przedpłat będzie dobrowolny, natomiast kontrahent, który zdecyduje się na udział w tym systemie otrzyma dodatkowy rabat od cen zamawianych towarów w wysokości nie większej niż 5% ceny katalogowej tych towarów. Przedpłata wpłacona przez danego kontrahenta będzie przypisana do tego kontrahenta w informatycznym systemie sprzedażowym Wnioskodawcy. W momencie wpłaty przedpłaty, o ile wraz z przedpłatą nie zostanie złożone konkretne zamówienie, nie będzie znany ani rodzaj towarów, które ostatecznie zamówi kontrahent ani ilość poszczególnych towarów. Rodzaj i ilość towarów będzie konkretyzowana z chwilą złożenia przez kontrahenta zamówienia. Z tą też chwilą odpowiednia kwota przedpłaty będzie zaliczana na poczet ceny za zamówione towary, które Wnioskodawca, w związku z przyjęciem zamówienia, zobowiązany będzie dostarczyć kontrahentowi. Równocześnie zostanie pomniejszona pozostała do dalszego wykorzystania kwota przedpłaty przypisana do tego kontrahenta. O ile wartość danego zamówienia będzie mniejsza niż kwota przedpłaty przypisana do danego kontrahenta w chwili złożenia zamówienia, pozostanie część przedpłaty, która będzie mogła być zaliczona na poczet ceny towarów objętych kolejnym zamówieniem lub kolejnymi zamówieniami. Jeśli wartość zamówienia będzie równa kwocie przedpłaty przypisanej do danego kontrahenta w chwili złożenia zamówienia cała taka przedpłata zostanie zaliczona na poczet ceny towarów objętych tym zamówieniem. Jeśli natomiast wartość danego zamówienia będzie większa niż kwota przedpłaty przypisana do danego kontrahenta w chwili złożenia zamówienia, kontrahent zobowiązany będzie do dopłaty odpowiedniej kwoty. Jeżeli dany kontrahent w trakcie sezonu zamówień trwającego 6 miesięcy nie złoży zamówień, których łączna wartość będzie co najmniej równa kwocie wpłaconej przedpłaty, nadwyżka wpłaconej przedpłaty nad łączną wartością zamówień złożonych przez kontrahenta zostanie zwrócona kontrahentowi.

W związku z tak przedstawionym opisem sprawy, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy w zakresie dokonywanych przedpłat na poczet przyszłych zamówień towarów, które w chwili wpłaty nie są skonkretyzowane co do rodzaju i ilości poszczególnych towarów, wystąpi obowiązek podatkowy.

Należy zauważyć, że ustawodawca nie zamieścił w treści ustawy definicji zaliczki ani przedpłaty.

Zgodnie więc ze Słownikiem języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., strona internetowa – www.sjp.pwn.pl), zaliczka to część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet należności. Zatem zaliczkę wpłaca się na poczet przyszłej dostawy towarów lub przyszłego wykonania usługi przed faktyczną dostawą lub faktycznym wykonaniem usługi. Natomiast przez przedpłatę należy rozumieć określoną sumę pieniędzy, stanowiącą część ceny towaru lub usługi, wpłacaną z góry w celu uzyskania gwarancji zakupu lub wykonania usługi w określonym terminie. Stosownie do powyższego, zaliczka jak również przedpłata jako zapłata na poczet przyszłej należności musi być powiązana z konkretną transakcją.

Podkreślić jednak należy, że aby uznać wpłacaną kwotę za zaliczkę/przedpłatę na poczet przyszłych dostaw towarów lub świadczenia usług, istotne jest aby przyszłe świadczenie było jasno określone w sposób umożliwiający jego identyfikację, a strony świadczenia, w momencie wpłaty zaliczki/przedpłaty, nie miały woli dokonywania jego zmian w przyszłości.

Obowiązek podatkowy nie powstanie w sytuacji, gdy strony nie dokonały ostatecznego skonkretyzowania przyszłych dostaw, na poczet których dokonano wcześniej wpłaty.

W wyroku z dnia 21 lutego 2006 r. w sprawie C-419/02 (BUPA H i in.) Trybunał Sprawiedliwości UE wskazał, że w stosunku do przedpłaty na przyszłe dostawy towarów obowiązek podatkowy w podatku VAT powstaje tylko, jeśli w momencie dokonania tej przedpłaty wszelkie okoliczności mające znaczenie dla przyszłej dostawy są znane, a towary zostały szczegółowo określone. Przepis art. 10 ust. 2 akapit trzeci szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U. UE L 145.1 ze zm.), obecnie art. 65 Dyrektywy Rady 2006/112/WE, umożliwia Państwom Członkowskim wprowadzenie zasady, że obowiązek podatkowy w podatku VAT powstanie w czasie późniejszym od zaistnienia zdarzenia podatkowego w trzech przypadkach:

• nie później niż w chwili wystawienia faktury lub dokumentu uznawanego za fakturę;
  

• nie później niż w momencie pobrania ceny;
  

• bądź w przypadku, kiedy faktura lub dokument uznawany za fakturę nie jest wystawiony lub jest wystawiony z opóźnieniem, w określonym terminie od daty zdarzenia podatkowego.
  
  
  

Przepis art. 10 ust. 2 akapit drugi szóstej dyrektywy 77/388/EWG odchodzi od tego porządku chronologicznego przewidując, że w przypadku dokonania płatności zaliczkowej obowiązek podatkowy w podatku VAT powstaje zanim dostawa towarów lub świadczenie usług zostaną wykonane. Aby obowiązek podatkowy powstał w takiej sytuacji wszelkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego, tzn. przyszła dostawa lub świadczenie usług muszą już być znane, a zatem w szczególności w momencie dokonania takiej zapłaty, towary i usługi powinny być szczegółowo określone. Ponadto opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają dostawy towarów i świadczenie usług a nie płatności dokonane z tytułu tych transakcji. W konsekwencji w zakresie art. 10 ust. 2 akapit drugi szóstej dyrektywy 77/388/EWG nie mieści się przedpłata taka jak będąca przedmiotem postępowania przed sądem krajowym, dokonana w kwocie ryczałtowej na towary wskazane w sposób ogólny w wykazie który może zostać w każdej chwili zmieniony za porozumieniem nabywcy i sprzedawcy, z którego nabywca może ewentualnie wybrać towary na podstawie umowy, którą może on w każdej chwili rozwiązać odzyskując w całości niewykorzystaną przedpłatę (obecnie odpowiednikiem art. 10 VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. jest art. 65 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej). Zbieżny z powyższym pogląd wyrażony został w wyroku TSUE w sprawie C-277/05 (Societe thermale d’Eugenieles-Bains).

W rezultacie należy wskazać, że jak wynika z powołanych wyżej przepisów Dyrektywy 77/388/EWG oraz orzecznictwa TSUE, jeśli warunki dotyczące rodzaju i ilości sprzedawanych towarów, nie są znane w chwili wpłaty pieniędzy przez klienta, nie powinno się traktować przedmiotowych wpłat jako przedpłaty, zaliczki, zadatku, o których mowa w powołanym art. 19a ust. 8 ustawy.

Zatem, opodatkowanie wpłat otrzymanych przed dostawą towarów następuje w przypadku, gdy dostawca będzie w stanie powiązać (przyporządkować) dokonaną wpłatę z konkretnym zamówieniem, czyli skonkretyzowanym towarem. Warunku tego nie będzie spełniała kwota wpłacona przez nabywcę w momencie, gdy nie zostało złożone konkretne zamówienie z wykazem towarów.

Podobnie wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 28 lipca 2009 r. sygn. akt I FSK 932/08. Sąd uznał, że: „dla uznania wpłaconej kwoty jako zaliczki na poczet wykonanych usług, w rozumieniu art. 19 ust. 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), istotnym jest, aby przyszłe świadczenie było określone w sposób jednoznaczny co do rodzaju towaru bądź usługi, tzn. w sposób umożliwiający ich identyfikację, a dodatkowo strony tego świadczenia, w momencie wpłaty zaliczki, nie mają woli dokonywania jego zmian w przyszłości”.

W oparciu o powyższe można wysnuć wniosek, że aby zapłatę na poczet przyszłych należności uznać za zaliczkę/przedpłatę, muszą zostać spełnione następujące przesłanki:

• zapłata musi zostać dokonana na poczet konkretnej transakcji, tj. przyszłe świadczenie powinno być określone co do rodzaju w sposób jednoznaczny (określone powinny być cechy identyfikujące rodzaj towaru bądź usługi),
  

• konkretyzacja przyszłego świadczenia powinna być wystarczająco dokładna dla określenia zasad opodatkowania świadczenia, tj. w szczególności należy móc określić miejsce świadczenia i stawkę opodatkowania,
  

• w momencie dokonania zaliczki strony nie mają intencji zmiany świadczenia w przyszłości.
  
  
  

Odnosząc powołane przepisy prawa podatkowego do przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że środki pieniężne otrzymane od Kontrahentów nie będą stanowić przedpłaty, zaliczki, zadatku czy raty, o których mowa w art. 19a ust. 8 ustawy. Powyższe wynika z faktu, że w momencie otrzymania środków pieniężnych nie są one związane z żadną konkretną dostawą towarów – w dacie otrzymania przez Spółkę środków pieniężnych nie jest znany ani rodzaj, ani ilość poszczególnych towarów.

Zatem, w przypadku, gdy ani Wnioskodawca ani Kontrahent w odniesieniu do otrzymanej przez Wnioskodawcę kwoty, nie są w stanie określić rodzaju jak i ilości poszczególnych towarów, to wówczas wpłaty ww. środków pieniężnych nie rodzą powstania obowiązku podatkowego na podstawie art. 19a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług.

Obowiązek podatkowy powstanie dopiero z chwilą złożenia przez Kontrahenta zamówienia, w którym zostaną skonkretyzowane towary – w odniesieniu do odpowiedniej części przedpłaty zaliczonej wtedy na poczet ceny towarów objętych tym zamówieniem.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.