Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.602.2020.1.SJ
z 13 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 kwietnia 2020 r. (data wpływu 22 lipca 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w odniesieniu do nieodpłatnych świadczeń w postaci wydawania pracownikom zatrudnionym na stanowiskach leśniczego, podleśniczego i strażnika leśnego bonów żywnościowych, uprawniających do nabywania na ich podstawie produktów spożywczych służących do przygotowania posiłku profilaktycznego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w odniesieniu do nieodpłatnych świadczeń w postaci wydawania pracownikom zatrudnionym na stanowiskach leśniczego, podleśniczego i strażnika leśnego bonów żywnościowych, uprawniających do nabywania na ich podstawie produktów spożywczych służących do przygotowania posiłku profilaktycznego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe, jako państwowa jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej reprezentuje Skarb Państwa w zakresie zarządzanego mienia, stosownie do art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2020 r., poz. 6, z późn. zm.), dalej jako „ustawa o lasach”.

W myśl art. 32 ust. 2 pkt 3 ustawy o lasach, w skład Lasów Państwowych wchodzą następujące jednostki organizacyjne:

1. Dyrekcja Generalna Lasów Państwowych;
2. regionalne dyrekcje Lasów Państwowych;
3. nadleśnictwa;
4. inne jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej.
   
   

Nadleśnictwo X, zwane dalej zamiennie „Wnioskodawcą” lub „Nadleśnictwem”, jest podstawową jednostką organizacyjną i gospodarczą w strukturze Lasów Państwowych, którą kieruje Nadleśniczy.

Zgodnie z art. 35 ust. 1 ustawy o lasach, nadleśniczy prowadzi samodzielnie gospodarkę leśną w nadleśnictwie na podstawie planu urządzenia lasu oraz odpowiada za stan lasu. W szczególności nadleśniczy:

1. reprezentuje Skarb Państwa w stosunkach cywilnoprawnych, w zakresie swojego działania;
2. kieruje nadleśnictwem jako podstawową jednostką organizacyjną Lasów Państwowych;

2a) bezpośrednio zarządza lasami, gruntami i innymi nieruchomościami Skarbu Państwa, pozostającymi w zarządzie Lasów Państwowych;

2b) inicjuje, koordynuje oraz nadzoruje działalność pracowników nadleśnictwa;

3. ustala organizację nadleśnictwa, w tym podział na leśnictwa zapewniający leśniczym prawidłowe wykonywanie zadań gospodarczych, oraz zatrudnia i zwalnia pracowników nadleśnictwa;
4. zorganizuje ochronę mienia i zwalczanie szkodnictwa leśnego.
   
   

Nadleśnictwo jest pracodawcą w rozumieniu przepisu art. 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r., poz. 1040, z późn. zm.).

Na Wnioskodawcy, jako zakładzie pracy, dążą zatem obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, które uzyskują od Nadleśnictwa przychody ze stosunku pracy, które to obowiązki zostały określone w Rozdziale 7 „Pobór podatku lub zaliczek na podatek przez płatników” ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), dalej jako „UPIT”.

Ze względu na charakter pracy w leśnictwie, która między innymi jest wykonywana na otwartej przestrzeni, w zróżnicowanych warunkach atmosferycznych i wiąże się z dużym wysiłkiem fizycznym, Nadleśnictwo zobowiązane jest do zapewnienia zatrudnionym pracownikom odpowiednich posiłków profilaktycznych, zgodnie z przepisami regulującymi bezpieczeństwo i higienę pracy (dalej jako „bhp”).

Kwestia posiłków dla pracowników zatrudnionych w szczególnie uciążliwych warunkach została uregulowana w art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy, dalej jako „K.p.” oraz w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. nr 60, poz. 279, z późn. zm.), zwanym dalej „rozporządzeniem”, wydanym z delegacji ww. normy.

Powołane akty prawne obligują Nadleśnictwo do zapewnienia nieodpłatnie profilaktycznych posiłków i napojów w przypadkach określonych w tych przepisach.

Celem ustalenia stanowisk pracy, na których przysługują pracownikom posiłki profilaktyczne. Nadleśnictwo zleciło wyspecjalizowanej firmie zewnętrznej dokonanie pomiaru wydatku energetycznego organizmu. Wyniki badania zostały ujęte w opracowaniu pt. „Analiza wydatku energetycznego i wydolności płuc”. Z przeprowadzonych badań wynika, że dla stanowisk pracy związanych z wykonywaniem czynności na wolnym powietrzu (w lesie), takich jak: leśniczy, podleśniczy oraz strażnik leśny, przeciętny wydatek energetyczny organizmu w środowisku zimnym przekracza normy określone w § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia. Wykonywanie na otwartej przestrzeni prac związanych z wysiłkiem fizycznym powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal u mężczyzn i powyżej 1000 kcal u kobiet, obliguje Wnioskodawcę do zapewnienia posiłku profilaktycznego w okresie zimowym pracownikom zatrudnionym na stanowiskach – leśniczy, podleśniczy i strażnik leśny.

Ze względów organizacyjnych, jak również z uwagi na specyfikę warunków pracy w lesie, Nadleśnictwo nie ma możliwości zapewnienia posiłków profilaktycznych w formie wydania pracownikom jednego dania gorącego. Wynika to z faktu, że na terenie Nadleśnictwa stanowiska pracy charakteryzują się dużym rozproszeniem, przy tym miejsca pracy leśniczych, podleśniczych i strażników leśnych, są znacznie oddalone zarówno od siedziby Wnioskodawcy, jak i od punktów gastronomicznych. Dodatkowo czas pracy leśniczych i podleśniczych jest nienormowany. Nadleśnictwo nie dysponuje odpowiednim zapleczem – nie posiada stołówki i nie ma możliwości dowozu posiłku pracownikom w formie dania gorącego, ani zorganizowania przerwy na spożycie posiłku w miejscu świadczenia pracy.

Z powyższych względów Wnioskodawca zamierza realizować obowiązek zapewnienia posiłków profilaktycznych zgodne z § 2 ust. 2 rozporządzenia, w innej formie niż wydanie dania gorącego, to jest poprzez przekazanie pracownikom bonów uprawniających do otrzymania na ich podstawie posiłków lub produktów do przygotowania posiłku we własnym zakresie.

Wnioskodawca, zgodnie z przyjętymi u Niego zasadami, chce w porozumieniu ze związkami zawodowymi działającymi w Nadleśnictwie uzgodnić projekt zarządzenia wewnętrznego „Zasady wydawania bonów żywnościowych”, w którym określi tryb wydawania bonów i sposób ich realizacji. Według projektowanego zarządzenia zapewnienie posiłku profilaktycznego w tej formie odbywać się będzie na następujących warunkach:

1. Nadleśniczy podpisze umowę z podmiotem zewnętrznym (dostawcą) regulującą dostawę bonów żywnościowych uprawniających do uzyskania na ich podstawie artykułów spożywczych służących do przyrządzenia posiłków przez pracowników we własnym zakresie, którego wyłoni w drodze konkursu;
2. w umowie zobowiąże podmiot zewnętrzny, że za bon żywnościowy można nabyć tylko artykuły spożywcze do przygotowania posiłku profilaktycznego;
3. zastrzeże w umowie, że za bon żywnościowy nie będzie można nabyć produktów przemysłowych i chemicznych oraz produktów tytoniowych i alkoholu;
4. bony żywnościowe będą mogły być realizowane tylko w wyznaczonych placówkach handlowych akceptujących zasady korzystania z bonów żywieniowych;
5. dostawca może wydawać tylko produkty osobie, której bon przysługuje za okazaniem dowodu tożsamości;
6. bonów żywnościowych nie można będzie wymieniać na gotówkę, a użytkownikowi bonu nie będzie przysługiwać prawo otrzymania reszty w gotówce w przypadku gdy wartość zakupionego towaru jest niższa niż nominał bonu;
7. dostawca oznaczy bon w taki sposób, żeby wskazywał, że można za niego nabyć tylko produkty spożywcze służące do przygotowania posiłku profilaktycznego i nie będzie możliwości nabycia innych towarów.
   
   

Ponadto Wnioskodawca zamierza wprowadzić wewnętrzne regulacje dotyczące korzystania z bonów żywnościowych przez pracowników, którym należy się posiłek profilaktyczny. Zasady te będą określały, że:

1. bon żywnościowy na zakup produktów spożywczych służących do przygotowania posiłku profilaktycznego należy się pracownikowi, tylko w dniu kiedy wykonuje pracę w warunkach uciążliwych (praca na wolnym powietrzu w okresie zimowym – § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia);
2. pracownik w formie pisemnego oświadczenia zobowiąże się. ze za otrzymany bon nabędzie produkty żywnościowe, z których sporządzi posiłek profilaktyczny zgodnie z wymogami zawartymi § 2 ust. 1 rozporządzenia, który spożyje w godzinach pracy w dniu, kiedy mu taki posiłek przysługuje (§ 6 ust. 1 rozporządzenia);
3. bony wydawane będą pracownikowi z góry na cały miesiąc. Na każdy dzień pracy w warunkach uciążliwych przysługiwać będzie tylko jeden bon;
4. po zakończeniu miesiąca pracownik będzie zobowiązany złożyć pisemne oświadczenie w zakresie wykorzystania bonów żywnościowych, wskazując dni, w których przysługiwał mu posiłek profilaktyczny a także zwrócić bony niewykorzystane;
5. miesięczne oświadczenia sprawdzane będą pod względem merytorycznym przez wyznaczonego pracownika biura;
6. pracownicy zostaną przeszkoleni z zasad korzystania z bonów żywnościowych.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do obliczania, pobierania i wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do nieodpłatnych świadczeń w postaci wydawania pracownikom zatrudnionym na stanowiskach leśniczego, podleśniczego i strażnika leśnego bonów żywnościowych, uprawniających do nabywania na ich podstawie produktów spożywczych służących do przygotowania posiłku profilaktycznego na zasadach określonych w opisie zdarzenia przyszłego?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będą na Nim ciążyć obowiązki płatnika określone w art. 31 UPIT, bowiem wartość bonów żywnościowych uprawniających do otrzymania na ich podstawie produktów lub posiłków, przekazywanych pracownikom na warunkach określonych w opisie zdarzenia przyszłego, celem wywiązania się z obowiązków pracodawcy wynikających z przepisów Kodeksu pracy i rozporządzenia, będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 11b UPIT.

Uzasadnienie:

Dla przesądzenia o wynikających z UPIT obowiązkach Wnioskodawcy, jako płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w odniesieniu do świadczeń otrzymywanych przez pracowników na podstawie przepisów bhp, rozstrzygające jest ustalenie, czy świadczenia te stanowią przychód podlegający opodatkowaniu. Dlatego też, w pierwszej kolejności Wnioskodawca przedstawia argumentację na poparcie stanowiska, że posiłki wydawane pracownikom na zasadach opisanych powyżej, są objęte zwolnieniem od podatku, stosownie do normy art. 21 ust. 1 pkt 11 b UPIT.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 UPIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym polegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w cytowanej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 UPIT, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenie, przy czym musi być ono przez podatnika otrzymane lub postawione do jego dyspozycji.

W myśl art. 12 ust. 1 powołanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Biorąc powyższe pod uwagę, do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzymał w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą.

Do tej kategorii świadczeń należą zatem co do zasady również udostępniane pracownikom nieodpłatnie posiłki, artykuły żywieniowe lub dowody uprawniające do dokonania zakupu takich świadczeń (bony żywieniowe, talony, karty, kupony). Jednakże, zdaniem Wnioskodawcy, opisane świadczenia nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym, albowiem objęte są zwolnieniem od tego podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 b UPIT.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 11 UPIT, zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych podlegają świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Natomiast stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 11b UPIT, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika od pracodawcy bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych.

Jak wynika z postanowień art. 232 K.p., pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych. Przy czym, przepis ten zawiera delegację do wydania przez Radę Ministrów aktu wykonawczego, który określi rodzaje tych posiłków i napojów oraz wymagania, jakie powinny spełniać, a także przypadki i warunki ich wydawania. Kwestie te zostały uregulowane w rozporządzeniu Rady Ministrów w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów.

Zgodnie z § 1 powołanego rozporządzenia, pracodawca zapewnia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych nieodpłatnie:

1. posiłki wydawane ze względów profilaktycznych, zwane dalej „posiłkami”, w formie jednego dania gorącego, z zastrzeżeniem § 2 ust. 2,
2. napoje, których rodzaj i temperatura powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy.
   
   

Stosownie do § 2 ust. 2 rozporządzenia, jeżeli pracodawca nie ma możliwości wydawania posiłków w formie jednego dania gorącego ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych, może zapewnić pracownikowi spożycie posiłku w czasie pracy w inny sposób:

1. w formie przekazania produktów do przyrządzania posiłków przez pracownika we własnym zakresie,
2. w formie przekazania bonów, talonów, kuponów oraz innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie takich produktów lub posiłku.
   
   

Na podstawie § 3 ust. 1 rozporządzenia, pracodawca zapewnia posiłki pracownikom wykonującym prace:

1. związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 2 000 kcal (8 375 kJ) u mężczyzn i powyżej 1 100 kcal (4 605 kJ) u kobiet,
2. związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1 500 kcal (6 280 kJ) u mężczyzn i powyżej 1 000 kcal (4 187 kJ) u kobiet, wykonywane w pomieszczeniach zamkniętych, w których ze względów technologicznych utrzymuje się stale temperatura poniżej 10°C lub wskaźnik obciążenia termicznego (WBGT) wynosi powyżej 25°C,
3. związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1 500 kcal (6 280 kJ) u mężczyzn i powyżej 1 000 kcal (4 187 kJ) u kobiet, wykonywane na otwartej przestrzeni w okresie zimowym; za okres zimowy uważa się okres od dnia 1 listopada do dnia 31 marca,
4. pod ziemią.
   
   

W przepisie art. 21 ust. 1 pkt 11 b UPIT ustawodawca przewidział wprost zwolnienie od podatku świadczeń takich jak: wartość otrzymanych przez pracownika od pracodawcy bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych. Oznacza to, że ustawa podatkowa dopuszcza wprost możliwość realizacji obowiązków wynikających z przepisów bhp w takiej właśnie formie. Przy czym treść normy art. 21 ust. 1 pkt 11 b UPIT określa warunek skorzystania ze zwolnienia otrzymanych bonów, jakim jest brak możliwości wydania pracownikom posiłków, ale też artykułów spożywczych do samodzielnego przygotowania posiłku.

Chociaż przepis ustawy podatkowej wychodzi poza regulację rozporządzenia, które nie uzależnia wydawania posiłków w formie przekazywania bonów również od braku możliwości wydawania produktów do sporządzenia posiłków (a jedynie od wydawania dania gorącego), pozostawiając w tym zakresie swobodę wyboru pracodawcy, to jednak w przypadku świadczeń realizowanych przez Wnioskodawcę spełniona jest również ta przesłanka zwolnienia. Jak bowiem wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, specyfika pracy w leśnictwie, przede wszystkim duże rozproszenie stanowisk pracy i oddalenie od siedziby Nadleśnictwa, uniemożliwiają przekazywanie pracownikom korzystającym z posiłków profilaktycznych nie tylko gotowych dań, ale także produktów w naturze do samodzielnego sporządzenia posiłków przez pracowników.

Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 11 b UPIT ma zastosowanie do tych świadczeń, które pracodawca obowiązany jest zapewnić pracownikom na podstawie przepisów bhp.

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie pracownikom bonów żywieniowych na zasadach określonych w opisie zdarzenia przyszłego, stanowi realizację obowiązku pracodawcy nałożonego przez przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy w zakresie zapewnienia posiłków profilaktycznych, zarówno w odniesieniu do stanowisk pracy, na jakich posiłki te przysługują, jak i co do formy, a także przedmiotu świadczenia.

Stanowiska pracy, na których zatrudnieni pracownicy powinni otrzymywać posiłki i napoje, zostały u Wnioskodawcy ocenione pod kątem spełnienia określonych w rozporządzeniu norm wydatku energetycznego. Według badań przeprowadzonych przez specjalistyczną firmę zewnętrzną, przekroczenie norm określonych w § 3 ust. 3 rozporządzenia dotyczy wykonywania pracy w okresie zimowym przez leśniczych, podleśniczych i strażników leśnych.

Nadleśnictwo ze względu na specyfikę pracy pracowników wykonujących swoje obowiązki w terenie oraz opisane warunki organizacyjne, nie ma możliwości zapewnienia posiłku profilaktycznego w formie wskazanej w § 1 pkt 1 rozporządzenia, co uzasadnia realizację przez pracodawcę obowiązku z zakresu bhp w sposób wskazany w § 2 ust. 2 rozporządzenia, to jest w postaci bonów żywieniowych.

Przepisy bhp normujące uprawnienie do posiłków określają ponadto normy żywieniowe posiłku profilaktycznego. Według regulacji § 2 ust. 1 rozporządzenia, posiłki powinny zawierać około 50-55% węglowodanów, 30-35% tłuszczów, 15% białek oraz posiadać wartość kaloryczną około 1000 kcal. Opracowany przez Nadleśnictwo tryb wydawania bonów oraz zasady ich realizacji przez pracowników, dają zdaniem Wnioskodawcy gwarancję, że nabywane na ich podstawie artykuły żywnościowe zapewnią przygotowanie posiłku spełniającego wymienione parametry posiłku profilaktycznego. W umowie z dostawcą bonów Nadleśnictwo zobowiąże podmiot zewnętrzny, że za bon żywnościowy można będzie nabyć tylko artykuły spożywcze do przygotowania posiłku profilaktycznego. Ponadto w umowie tej znajdzie się zastrzeżenie, że za bon żywnościowy nie będzie można nabyć produktów przemysłowych i chemicznych oraz produktów tytoniowych i alkoholu, a także wymieniać bonów na środki pieniężne. Bony żywnościowe będą mogły być realizowane tylko w wyznaczonych placówkach handlowych, akceptujących zasady korzystania z bonów żywieniowych. Dostawca może wydawać produkty osobie, której bon przysługuje, tylko za okazaniem dowodu tożsamości. Dodatkowo, bon zostanie oznaczony w taki sposób, żeby wskazywał, że można za niego nabyć tylko produkty spożywcze służące do przygotowania posiłku profilaktycznego i nie będzie możliwości nabycia innych towarów.

Z kolei po stronie pracownika będzie istniał obowiązek złożenia pisemnego oświadczenia, że za otrzymany bon nabędzie produkty żywnościowe, z których sporządzi posiłek profilaktyczny zgodnie z wymogami zawartymi § 2 ust. 1 rozporządzenia, który spożyje w godzinach pracy w dniu, kiedy mu taki posiłek przysługuje (§ 6 ust. 1 rozporządzenia). Pracownicy uprawnieni do świadczenia, zostaną przeszkoleni z zasad korzystania z bonów żywnościowych.

Przepisy wewnętrzne, które zamierza wprowadzić Nadleśnictwo, stanowią transparentne zasady korzystania z bonów przez pracowników, z którymi każdy pracownik ma obowiązek się zapoznać i przestrzegać. Zasady te gwarantują pracownikowi, że za bon otrzyma, produkty niezbędne do przygotowania posiłku profilaktycznego, to jest takiego, który odpowiada normom posiłku zarówno co do jego składu, jak i kaloryczności. Pomimo zatem, że świadczenie będzie przekazywane pracownikom w takiej formie, spełni kryteria posiłku profilaktycznego. Tym samym pracodawca wydając dla leśniczych, podleśniczych i strażników leśnych opisane bony, spełni obowiązek wynikający z przepisów BHP. Wnioskodawca uważa, że obowiązek ten koresponduje z treścią zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 11 b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę przedstawioną argumentację, zapewnienie posiłków profilaktycznych w formie bonów żywnościowych dla pracowników Nadleśnictwa na wymienionych stanowiskach pracy, winno korzystać, jako realizacja świadczenia wymaganego przez przepisy bhp, ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 b UPIT. Zatem z racji przedmiotowego zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, Wnioskodawca nie będzie w odniesieniu do opisanych świadczeń, zobowiązany do realizowania obowiązków ciążących na nim jako płatniku, wynikających z art. 31 UPIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ponadto Organ wskazuje, że na dzień wydania niniejszej interpretacji obowiązuje tekst jednolity ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426, z późn. zm.)

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.