Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1061-IPTPP1.4512.561.2016.9.MW
z 9 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 13 czerwca 2017 r., sygn. akt I SA/Łd 307/17 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 21 lipca 2020 r.) oraz w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 grudnia 2019 r. sygn. akt I FSK 1584/17 (data wpływu orzeczenia 25 maja 2020 r.), stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 września 2016r. (data wpływu 22 września 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 października 2016r. (data wpływu 31 października 2016r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwrotu różnicy podatku VAT z tytułu nabycia towarów i usług związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 września 2016 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa Wnioskodawcy do rejestracji jako podatnik VAT czynny w przedmiocie prowadzonej działalności gospodarczej objętej wpisem do CEIDG,
  

• prawa do zwrotu różnicy podatku VAT z tytułu nabycia towarów i usług związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.
  
  

Wniosek został uzupełniony w dniu 31 października 2016r. w zakresie doprecyzowania opisu stanu faktycznego i własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz o uiszczenie dodatkowej opłaty.

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 5 grudnia 2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację Nr 1061-IPTPP1.4512.561.2016.1.MW w zakresie prawa do zwrotu różnicy podatku VAT z tytułu nabycia towarów i usług związanych ze świadczeniem usług rolniczych, uznając stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe oraz w zakresie prawa do zwrotu różnicy podatku VAT z tytułu nabycia towarów i usług związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą w pozostałym zakresie, uznając stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego doręczono Wnioskodawcy w dniu 8 grudnia 2016 r.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem, pismem z dnia 20 grudnia 2016 r. (data wpływu 28 grudnia 2016 r.) wezwano Organ do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę przedmiotowej interpretacji indywidualnej i uznanie, że stanowisko Wnioskodawcy jest w całości prawidłowe.

Po dokonaniu analizy uzasadnienia zarzutów przytoczonych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, co przedstawiono w odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa zawartej w piśmie z dnia 10 stycznia 2017 r. 1061-IPTPP1.4512.561.2016.2.AK. Odpowiedź na wezwanie do usunięcia prawa doręczono w dniu 12 stycznia 2017 r.

Na interpretację przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie z dnia 5 grudnia 2016 r. Nr 1061-IPTPP1.4512.561.2016.1.MW, Wnioskodawca złożył w dniu 10 lutego 2017r. (data wpływu do Organu 16 lutego 2016r.), skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z powodu jej niezgodności z prawem.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, wyrokiem z dnia 13 czerwca 2017 r. sygn. akt I SA/Łd 307/17, uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z dnia 5 grudnia 2016 r. Nr 1061-IPTPP1.4512.561.2016.1.MW w przedmiocie przepisów prawa podatkowego dotyczących podatku od towarów i usług, w której organ nie podzielił stanowiska Wnioskodawcy w zakresie prawa do zwrotu różnicy podatku VAT z tytułu nabycia towarów i usług związanych ze świadczeniem usług rolniczych.

Minister Rozwoju i Finansów – Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Łodzi, wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 13 czerwca 2017 r. sygn. akt I SA/Łd 307/17.

Wyrokiem z dnia 17 grudnia 2019 r. sygn. akt I FSK 1584/17, Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę kasacyjną.

Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 13 czerwca 2017 r. sygn. akt I SA/Łd 307/17 wraz z aktami sprawy wpłynął do Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 21 lipca 2020 r.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.), ocena prawna i wskazania, co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. Organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca … jest - wraz z żoną … – współwłaścicielem gospodarstwa rolnego, które jest objęte małżeńską wspólnością ustawową. Od 1 września 2003 r. … rozpoczęła prowadzenie indywidualnej działalności gospodarczej pod firmą „….", wpisanej do ewidencji działalności gospodarczej. Przeważającym rodzajem tej działalności gospodarczej jest „produkcja gotowej paszy dla zwierząt gospodarskich” (PKD: 10.91.Z). Wpis do ewidencji działalności gospodarczej wymienia także działalność oznaczoną symbolami PKD: 01.61.Z; 28.30.Z; 33.12.Z; 46.21.Z; 46.23.Z; 46.61.Z; 46.63.Z; 46.69.Z; 46.75.Z; 49.41.Z; 52.10.B; 77.31.Z; 77.32.Z. Dla działalności tej dokonała zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług (VAT-R) przed Naczelnikiem Urzędu Skarbowego w …., składając także oświadczenie o rezygnacji ze zwolnienia od tego podatku (VAT-6). Czynności tych dokonała w dniu 29 sierpnia 2003 r. Od września 2003 r. jest czynnym podatnikiem podatku VAT i składa z tej działalności gospodarczej miesięczne deklaracje rozliczeniowe VAT-7.

…. z dniem 1 lipca 2011r., także rozpoczął prowadzenie indywidualnej działalności gospodarczej, którą prowadzi pod firmą: „…..”, na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Przeważającym rodzajem tej działalności jest „działalność usługowa wspomagająca produkcję roślinną” (PKD: 01.61.Z). Wpis do ewidencji działalności gospodarczej obejmuje ponadto działalność oznaczoną kodami PKD: 01.63.Z; 28.30.Z; 33.12.Z; 43.12.Z i 46.61.Z. Podatnik dokonał rejestracji w zakresie podatku od towarów i usług, składając deklarację VAT-R Naczelnikowi Urzędu Skarbowego w …, wskazując rezygnację ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy VAT z dniem 1 lipca 2011 r., jednocześnie oświadczając, że składał będzie deklaracje VAT-7 poczynając od deklaracji za lipiec 2011 r. Od tego czasu jest czynnym podatnikiem podatku VAT i składa comiesięcznie deklaracje rozliczeniowe VAT-7.

Poza powiązaniem osobowym brak jakichkolwiek operacji gospodarczych między gospodarstwem rolnym stanowiącym współwłasność małżeńską …. małżonków …., a firmami stanowiącymi ich własność (….). Podmioty te nie świadczą sobie jakichkolwiek usług, nie dokonują między sobą dostaw towarów. Grunty stanowiące wspólne gospodarstwo rolne – a także budynki, budowle i urządzenia - nie są wykorzystywane dla potrzeb prowadzonych indywidualnie i na własny rachunek działalności gospodarczych. Majątek rzeczowy każdej z firm jest wykorzystywany dla potrzeb działalności tej firmy i nie jest wykorzystywany w drugiej z firm lub w stanowiącym współwłasność gospodarstwie rolnym.

Każda z firm prowadzi odrębną dokumentację księgową i podatkową, dokonuje odrębnego rozliczenia podatku VAT. Każda z tych dwóch firm prowadzi własną ewidencję środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych i są to składniki majątkowe służące jedynie działalności gospodarczej każdego z tych podmiotów.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że nie prowadzi działalności rolniczej, wykorzystując posiadane gospodarstwo rolne. Nie ma statusu rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy VAT. W ramach działalności gospodarczej (PW) nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych w rozumieniu art. 2 pkt 20 ustawy VAT. Zasadnicza część działalności gospodarczej mieści się w grupie 77.33.10.0 PKWiU (Usługi wynajmu maszyn), a także w grupach: 01.63.10.0 - Usługi następujące po zbiorach, 01.62.10.0 - Usługi wspomagające chów i hodowlę zwierząt gospodarskich, 01.61.10.0 - Usługi wspomagające produkcję roślinną. Wykonywane są także usługi w zakresie PKWiU 33.12.21.0 (Usługi naprawy i konserwacji maszyn dla rolnictwa i leśnictwa), a sporadycznie sprzedaż maszyn dla rolnictwa i leśnictwa (PKWiU 28.30). Wnioskodawca nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych - w rozumieniu art. 2 pkt 20 ustawy VAT - w ramach gospodarstwa rolnego. W ramach działalności gospodarczej (PW) świadczy usługi wymienione w załączniku nr 2 do ustawy VAT (usługi związane z rolnictwem: 01.61Z), usług takich nie świadczy w ramach gospodarstwa rolnego. Zrezygnował ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy VAT. Od lipca 2011 r. jest czynnym podatnikiem VAT i składa deklaracje rozliczeniowe. Faktury dokumentujące nabycie towarów i usług są wystawiane na PW, NIP: …. Nabywane towary i usługi są opodatkowane podatkiem VAT. Towary i usługi nabywane w ramach działalności gospodarczej związane są wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(we wniosku pytanie nr 2) Czy w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawcy przysługuje - jako podatnikowi podatku od towarów i usług - zwrot różnicy podatku VAT, jako nadwyżki naliczonego nad należnym na rachunek bankowy z prowadzonej działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy (doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku), mając na uwadze fakt, że zarówno Wnioskodawca, jak i współwłaścicielka gospodarstwa, spełniają warunki do opodatkowania podatkiem VAT na zasadach ogólnych, działalności gospodarczej prowadzonej na podstawie wpisów do CEIDG, bowiem:

1. w gospodarstwie rolnym , którego są współwłaścicielami nie prowadzą działalności rolniczej, w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy VAT, nie dokonują sprzedaży produktów rolnych o których mowa w art. 2 pkt 20 tej ustawy i żadna z tych osób fizycznych nie korzysta ze statusu rolnika ryczałtowego.
2. zarówno Wnioskodawca, jak i współwłaścicielka gospodarstwa rolnego, zrezygnowali ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy VAT;
3. w prowadzonych firmach do świadczenia usług wymienionych załączniku nr 2 do ustawy VAT nie wykorzystują ani siły roboczej ani też sprzętu zwykle wykorzystywanego w tym stanowiącym ich współwłasność gospodarstwie rolnym;

- zatem Wnioskodawca może korzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy VAT W. konsekwencji tego . w przypadku gdy kwota podatku naliczonego , o którym mowa w art. 86 ust. 2 ustawy VAT, będzie w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, przysługiwać mu będzie prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy rozliczeniowe lub do zwrotu różnicy tego podatku na rachunek bankowy.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15. przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust 2 pkt 7.

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione następujące warunki:

1. odliczenia tego dokonuje czynny, zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług;
2. gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.
   
   

Wskazana wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi, nie znajdzie zastosowania. Taka sytuacja we wskazanym stanie faktycznym nie ma miejsca.

Zatem Wnioskodawca spełniając - jako czynny podatnik VAT - warunek umożliwiający realizację prawa do odliczenia, jakim jest związek dokonanych zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT, może korzystać z prawa do odliczenia.

W świetle opisanego stanu faktycznego i przywołanych przepisów Wnioskodawcy przysługuje status czynnego podatnika podatku VAT. Zatem na warunkach przewidzianych w ustawie VAT, przysługuje także - jako podatnikowi tego podatku - prawo do odliczenia podatku naliczonego a także prawo do zwrotu różnic podatku VAT jako nadwyżki podatku naliczonego nad należnym.

W wyniku ponownej analizy przedstawionego we wniosku opisu sprawy, w związku z art. 153 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, stanowiącym, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia – mając na uwadze rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 13 czerwca 2017 r., sygn. akt I SA/Łd 307/17 oraz w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 grudnia 2019 r. sygn. akt I FSK 1584/17 należy uznać, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie tut. Organ pragnie wskazać, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi sygn. akt I SA/Łd 307/17 z dnia 13 czerwca 2017 r. oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 grudnia 2019 r. sygn. akt I FSK 1584/17.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do przepisu art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W myśl art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą ust. 2 powołanego artykułu –obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ponadto, ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy – zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Ponadto, w oparciu o art. 88 ust. 4 ustawy Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Należy wskazać, że podstawową zasadą wspólnego systemu podatku VAT, jest zasada neutralności podatku – rozumiana jako stosowanie podatku od towarów i usług na wszystkich etapach obrotu gospodarczego z równoczesnym prawem do potrącenia podatku zawartego w poprzedniej fazie obrotu. Wszelkie ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego wpływają na neutralność tego podatku i mogą wynikać jedynie z wyraźnej regulacji ustawowej.

Oznacza to, że podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, aby mógł zrealizować prawo do odliczenia podatku naliczonego musi posiadać status podatnika VAT czynnego. Prawo do obniżenia podatku należnego powstaje u wszystkich podatników, o ile wykażą, że zakupy są związane z bieżącą albo przyszłą działalnością opodatkowaną.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod firmą „…..”. Faktury dokumentujące nabycie towarów i usług są wystawiane na „…..”. Towary i usługi nabywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej są przyporządkowane czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT. Nabywane towary i usługi są opodatkowane podatkiem VAT.

Jak podkreślił WSA w Łodzi w wyroku z dnia 13 czerwca 2017 r., sygn. akt I SA/Łd 307/17, Wnioskodawca wskazał, że usługi rolnicze świadczy w ramach działalności gospodarczej prowadzonej pod firmą „…..”, nie ma statusu rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy o VAT, zrezygnował ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT. Wnioskodawca jest współwłaścicielem gospodarstwa rolnego, ale grunty stanowiące wspólne gospodarstwo rolne, jak również budynki, budowle i urządzenia gospodarstwa rolnego nie są wykorzystywane na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Majątek firmy Wnioskodawcy nie jest też wykorzystywany w gospodarstwie rolnym.

WSA w Łodzi wskazał, iż Wnioskodawca zrezygnował ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT i świadczone przez niego usługi są opodatkowane tym podatkiem. Nabywane przez podatnika towary i usługi są więc wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych i zachodzi niewątpliwy związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Następnie WSA podkreślił, że interpretacja nr 1061-IPTPP1.4512.483.2016.2.MW, w której uznano, że Wnioskodawca nie ma prawa do rejestracji jako podatnik VAT czynny w przedmiocie świadczenia rolniczych, w zakresie prowadzenia których dla potrzeb podatku VAT zarejestrowana jest jego żona, została uchylona wyrokiem WSA w Łodzi z dnia 13 czerwca 2017r. sygn. akt I SA/Łd 307/17.

Tym samym, w konsekwencji WSA w Łodzi w wyroku sygn. akt I SA/Łd 308/17 uznał, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do zwrotu różnicy podatku VAT z tytułu nabycia towarów i usług związanych z opodatkowaną działalnością również w zakresie świadczonych usług rolniczych.

Powyższe potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 17 grudnia 2019 r. sygn. akt I FSK 1584/17, wskazując, że w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym należało uznać, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do zwrotu różnicy podatku VAT z tytułu nabycia towarów i usług związanych z opodatkowaną działalnością również w zakresie świadczonych usług rolniczych.

W tym miejscu należy wskazać, że tut. Organ w interpretacji nr 1061-IPTPP1.4512.483.2016.10.MW, uwzględniając całokształt przedstawionych okoliczności, obowiązujące przepisy prawa oraz orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi sygn. akt I SA/Łd 308/17 z dnia 13 czerwca 2017 r. i Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 grudnia 2019 r. sygn. akt I FSK 1585/17, stwierdził, że Wnioskodawca ma prawo do rejestracji jako podatnik VAT czynny w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą objętą wpisem do CEIDG.

Zatem biorąc pod uwagę obowiązujące przepisy prawa, orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi sygn. akt I SA/Łd 307/17 z dnia 13 czerwca 2017 r. oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 grudnia 2019 r. sygn. akt I FSK 1584/17 jak również całokształt przedstawionych okoliczności w konsekwencji należy stwierdzić, że Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie przez Wnioskodawcę towarów i usług związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą i tym samym w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, Wnioskodawca ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy, stosownie do art. 87 ust. 1 ustawy. Zasady dokonania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-10 ustawy. Prawo to przysługuje pod warunkiem niezasinienia przesłanek negatywnych wymienionych w art. 88 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi sygn. akt I SA/Łd 307/17 z dnia 13 czerwca 2017 r. oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 grudnia 2019 r. sygn. akt I FSK 1584/17.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.