2020.10.13 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT2-1.4011.626.2020.2.MD

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.626.2020.2.MD
z 13 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 21 lipca 2020 r. (data wpływu 24 lipca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 sierpnia 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 20 sierpnia 2020 r., identyfikator poświadczenia przedłożenia UPP …), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego przekazania całego przedsiębiorstwa Spółki cywilnej prowadzonej przez małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa małżeńska, do indywidualnej działalności jednego z małżonków – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 17 sierpnia 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.626.2020.1.MD, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w związku z art. 14h powołanej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 17 sierpnia 2020 r. (data doręczenia 17 sierpnia 2020 r.; identyfikator poświadczenia doręczenia UPD …). Wnioskodawca uzupełnił powyższy wniosek pismem z dnia 19 sierpnia 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 20 sierpnia 2020 r.; identyfikator poświadczenia przedłożenia UPP …).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca od dnia 1 lutego 1993 r. prowadzi wraz z małżonką działalność gospodarczą pn. …..Spółka cywilna M…., I…., pod adresem:….. W Spółce nie ma innych wspólników. Od dnia 1 lipca 1978 r. Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim z I……. Pomiędzy małżonkami istnieje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej, któremu poddany jest także cały majątek Spółki. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT, a głównym przedmiotem jej działalności jest sprzedaż detaliczna części i akcesoriów do pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli - PKD 45.32.Z, a także konserwacja i naprawa pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli – PKD 45.20.Z oraz inne. Dla celów rozliczania podatku dochodowego od osób fizycznych wspólnicy (małżonkowie) wybrali podatek liniowy 19%.

Ewidencja środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki obejmuje m.in.: dwa samochody ciężarowe, sprzęt do wymiany opon samochodowych oraz wiele innych pozycji. Wspólnicy Spółki w ramach prowadzonej w niej działalności są właścicielami nieruchomości, na której poczyniono nakłady na budowę wiat i myjni oraz budowę serwisu opon. Małżonka Wnioskodawcy nie jest zainteresowana dalszym prowadzeniem działalności gospodarczej. Zdecydowana jest rozwiązać Spółkę i zaprzestać wykonywania działalności gospodarczej, nie chce mieć także wpływu na przyszłą indywidualną działalność gospodarczą małżonka. Wnioskodawca nadal zamierza kontynuować działalność gospodarczą dotychczas prowadzoną w formie Spółki cywilnej, lecz w formie indywidualnej działalności gospodarczej prowadzonej pod swoim imieniem i nazwiskiem, jako czynny podatnik podatku od towarów usług.

Aby móc dysponować w przyszłości środkami trwałymi obecnie znajdującymi się we władaniu Spółki, wspólnicy Spółki zamierzają w niedalekiej przyszłości, przed rozwiązaniem Spółki cywilnej, dokonać nieodpłatnego przekazania przedsiębiorstwa (w rozumieniu art. 55¹ w zw. z art. 55² Kodeksu cywilnego) tej Spółki na rzecz Wnioskodawcy, będącego jednym z małżonków.

Przekazanie nastąpi w formie Protokołu Przekazania poświadczonego notarialnie lub w formie Protokołu Przekazania aktem notarialnym i obejmie wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa tej Spółki, w tym w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo (nazwa przedsiębiorstwa),

majątek Spółki, w tym nieruchomości lub ruchomości, tj. urządzenia, materiały, towary i wyroby oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,

zobowiązania i należności Spółki, wierzytelności i środki pieniężne w kasie i na rachunkach bankowych,

księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności,

bazę kontrahentów,

prawa i zobowiązania wynikające ze stosunku pracy i umów cywilnoprawnych dotyczących pracowników,

koncesje, licencje i zezwolenia,

tajemnice przedsiębiorstwa.

Po dokonaniu nieodpłatnego przekazania przedsiębiorstwa małżonkowie zamierzają zlikwidować Spółkę.

Na dzień rozwiązania ww. Spółki cywilnej nie będzie ona posiadała żadnego majątku, albowiem przejdzie on razem z przedsiębiorstwem do indywidualnej działalności gospodarczej wspólnika, będącego jednym z małżonków i majątek ten będzie w dalszym ciągu wspólnością majątkową. Dla celów podatkowych Wnioskodawca będzie prowadził podatkową księgę przychodów i rozchodów, rozliczając się podatkiem liniowym 19% - jak dotychczas w Spółce. W rozliczeniu podatkowym Spółki na dzień jej przekazania zostanie skorygowany (pomniejszony kwotowo) koszt zakupu towarów handlowych o wartość przekazanych towarów handlowych ze Spółki cywilnej do indywidualnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Wnioskodawca zamierza ująć w podatkowej księdze przychodów i rozchodów przejęte towary handlowe jako remanent początkowy, co pozwoli Mu na zaliczenie tego remanentu początkowego do kosztów uzyskania przychodu w rozliczeniu za rok, w którym nastąpi przejęcie. Wnioskodawca już zgłosił w CEiDG i ZUS indywidualną działalność gospodarczą.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca dodał, że posiada w Spółce cywilnej 50% udziału w zyskach i stratach, drugie 50% udziału w zyskach i stratach posiada Jego małżonka. Całe przedsiębiorstwo stanowi wyłączną współwłasność małżonków pozostających w ustroju małżeńskiej wspólności majątkowej. Zakres prowadzonej indywidualnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy będzie się pokrywał z zakresem prowadzonej obecnie działalności w formie Spółki cywilnej (będzie z nią identyczny).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (pytanie oznaczone Nr 1 zostało ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy czynność prawna polegająca na nieodpłatnym przekazaniu całego przedsiębiorstwa Spółki cywilnej prowadzonej wyłącznie przez małżonków, a objętego wspólnością majątkową małżeńską, na rzecz Wnioskodawcy do Jego działalności indywidualnej, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
Czy przejęte w ramach przedsiębiorstwa towary handlowe będą dla Wnioskodawcy stanowić koszty uzyskania przychodu ze sprzedaży towarów, a co za tym idzie, czy te towary mogą zostać ujęte w koszcie uzyskania przychodu jako remanent początkowy w rozliczeniu za rok podatkowy, w którym zostały przejęte?

Zdaniem Wnioskodawcy, ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku:

Ad. 1)

W sytuacji przekazania całego przedsiębiorstwa jednemu z małżonków, nie będą miały zastosowania przepisy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zaistniała sytuacja nie wywoła powstania przychodu u żadnego z małżonków - zarówno przekazującego, jak i przyjmującego.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast stosownie do art. 14 ust. 1 tej ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,
składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

-wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W przypadku nieodpłatnego przekazania przedsiębiorstwa Spółki cywilnej na rzecz działalności indywidualnej Wnioskodawcy, po Jego stronie nie powstanie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, gdyż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wiąże, co do zasady, powstanie przychodu z tego źródła z odpłatnym zbyciem składników majątku wykorzystywanych w tej działalności.

Jednocześnie należy mieć na uwadze, że w przypadku, gdy do przekazania przedsiębiorstwa dochodzi między małżonkami, między którymi obowiązuje ustrój wspólności majątkowej, w ten sposób, że jeden z małżonków przekazuje nieodpłatnie składniki majątku wykorzystywane w działalności gospodarczej prowadzonej wspólnie przez małżonków za pomocą Spółki cywilnej, a drugi małżonek przyjmuje je do wykorzystywania we własnej działalności gospodarczej i składniki te objęte są wspólnością majątkową, nie dochodzi do zmiany właściciela tych składników majątku. Zmienia się jedynie sposób ich wykorzystywania.

W myśl art. 535 Kodeksu cywilnego, przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. W związku z tym należy zauważyć, że w przypadku nieodpłatnego przekazania przedsiębiorstwa Spółki cywilnej, której wspólnikami są oboje małżonkowie objęci wspólnością majątkową małżeńską, do przedsiębiorstwa indywidualnego Wnioskodawcy nie mamy w świetle tego przepisu do czynienia z transakcją sprzedaży, gdyż nie następuje tu zmiana właścicieli majątku przedsiębiorstwa.

Stosownie do art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Ponieważ właścicielami majątku w przypadku nieodpłatnego przekazania przedsiębiorstwa Spółki cywilnej do przedsiębiorstwa indywidualnego Wnioskodawcy, w dalszym ciągu pozostają małżonkowie objęci wspólnością majątkową małżeńską, nie dochodzi także do aktu darowizny, co potwierdza również art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego stanowi bowiem, że z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Z przepisu tego wynika, że również środki trwałe zakupione przez małżonków dla działalności prowadzonej w formie Spółki cywilnej, w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej, z mocy prawa stanowią wspólność majątkową.

Ad. 2)

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wartość towarów handlowych, które przejmie od Spółki w celu odsprzedaży w Jego indywidualnej działalności gospodarczej, będzie stanowić koszt uzyskania przychodów w Jego działalności indywidualnej, poprzez ujęcie tych towarów handlowych jako remanentu początkowego w rozliczeniu za rok podatkowy, w którym zostały przejęte do Jego działalności indywidualnej.

Stosownie do art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania, powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa (...).

W myśl § 24 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2019 r., poz. 2544), podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej „spisem z natury”, na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie utraty w ciągu roku podatkowego prawa do opłacania podatku na podstawie ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 43, 1495, 1649 i 2200), zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności.

Ponieważ Wnioskodawcę łączy z żoną wspólność majątkowa małżeńska, towary handlowe nabyli wspólnie a zatem również i On poniósł wydatki na ich nabycie (łącznie z żoną). Towary te nie zostały sprzedane przez Spółkę cywilną, w związku z czym, o ich wartość zostaną skorygowane (in minus) koszty uzyskania przychodów w Spółce, co wiąże się ze wzrostem dochodu Wnioskodawcy z działalności w Spółce. Skoro koszty uzyskania przychodu zostaną zmniejszone w działalności Spółki cywilnej oznacza to, że Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z działalności w Spółce nieuwzględniającego kosztu zakupu tych towarów. To samo dotyczy również dochodu, będącej wspólnikiem w Spółce, małżonki Wnioskodawcy (wspólność majątkowa małżeńska).

Gdyby Wnioskodawca nie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu przejętych do działalności indywidualnej towarów handlowych, zmuszony byłby do ponownej zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, co stałoby w sprzeczności z art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca uważa, że skoro w następstwie przejęcia przedsiębiorstwa Spółki cywilnej do Jego indywidualnej działalności, to On będzie osiągał przychody z ich sprzedaży, a w rozliczeniu dochodów z tej Spółki koszt uzyskania przychodu zostanie pomniejszony (wyższy podatek do zapłaty z działalności w Spółce), to ma On możliwość zaliczenia wartości przejętych towarów handlowych do kosztów uzyskania przychodu, gdyż obie te czynności (korekta kosztów uzyskania przychodów w Spółce i zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów w działalności indywidualnej) nie będą miały wpływu na sumaryczną wysokość podatku dochodowego od osób fizycznych z działalności w Spółce cywilnej i indywidualnej działalności Wnioskodawcy (małżonka Wnioskodawcy również zapłaci podatek dochodowy z działalności w Spółce, uwzględniający zmniejszenie kosztów uzyskania przychodu o wartość przekazanych towarów).

Art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyłączający z kosztu uzyskania przychodu darowizny również nie znajdzie zastosowania z uwagi na to, że istnieje między wspólnikami Spółki (małżonkami) wspólność majątkowa i w rozumieniu przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (Dział III) oraz Kodeksu cywilnego (art. 888) przekazanie takie nie jest darowizną. Towary te zostały nabyte w trakcie trwania wspólności majątkowej i ze wspólnych środków finansowych, zatem przy ich przekazaniu na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę nie nastąpi zmiana właściciela, a jedynie zmiana osoby zarządzającej określonymi składnikami majątku w obrębie tej samej wspólności majątkowej (zgodnie z art. 36 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Współwłaścicielami tych składników bowiem pozostaną nadal te same osoby.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 5a pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o przedsiębiorstwie oznacza to przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego.

Definicja przedsiębiorstwa zawarta została w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.), zgodnie z którym przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych, przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Katalog składników (elementów) przedsiębiorstwa, o których mowa w ww. przepisie, nie ma charakteru zamkniętego, o czym świadczy użycie sformułowania „w szczególności”. W związku z powyższym, w skład przedsiębiorstwa w rozumieniu Kodeksu cywilnego mogą wchodzić także inne składniki majątkowe, niewymienione w cyt. wyżej przepisie, np. zobowiązania wynikające z prowadzonej w ramach tego przedsiębiorstwa pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,
składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca wraz z małżonką prowadzi Spółkę cywilną, której są jedynymi wspólnikami. Między małżonkami istnieje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej, któremu poddany jest także cały majątek Spółki cywilnej. Ewidencja środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki cywilnej obejmuje m.in. dwa samochody ciężarowe, sprzęt do wymiany opon samochodowych oraz wiele innych pozycji. Wspólnicy Spółki w ramach prowadzonej działalności są właścicielami nieruchomości, na której poczyniono nakłady na budowę wiat i myjni oraz budowę serwisu opon. Małżonka Wnioskodawcy nie jest zainteresowana dalszym prowadzeniem działalności gospodarczej. Zdecydowana jest rozwiązać Spółkę i zaprzestać wykonywania działalności gospodarczej, nie chce mieć także wpływu na przyszłą indywidualną działalność gospodarczą małżonka. Wnioskodawca zamierza kontynuować działalność gospodarczą w formie indywidualnej działalności gospodarczej. Aby móc dysponować w przyszłości środkami trwałymi obecnie znajdującymi się we władaniu Spółki, Wnioskodawca wraz z żoną zamierzają w niedalekiej przyszłości, przed rozwiązaniem Spółki cywilnej, dokonać nieodpłatnego przekazania przedsiębiorstwa (w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, w powiązaniu z art. 55² Kodeksu cywilnego) tej Spółki na rzecz Wnioskodawcy.

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo (nazwa przedsiębiorstwa),

majątek Spółki, w tym nieruchomości lub ruchomości, tj. urządzenia, materiały, towary i wyroby oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,

zobowiązania i należności Spółki, wierzytelności i środki pieniężne w kasie i na rachunkach bankowych,

księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności,

bazę kontrahentów,

prawa i zobowiązania wynikające ze stosunku pracy i umów cywilnoprawnych dotyczących pracowników,

koncesje, licencje i zezwolenia,

tajemnice przedsiębiorstwa.

Po dokonaniu nieodpłatnego przekazania przedsiębiorstwa małżonkowie zamierzają zlikwidować Spółkę. Na dzień rozwiązania Spółka nie będzie miała żadnego majątku, albowiem przejdzie on razem z przedsiębiorstwem do indywidualnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy i będzie on w dalszym ciągu wspólnością majątkową.

W przypadku nieodpłatnego przekazania przedsiębiorstwa ze Spółki cywilnej na rzecz Wnioskodawcy, po Jego stronie nie powstanie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, gdyż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wiąże, co do zasady, powstanie przychodu z tego źródła z odpłatnym zbyciem składników majątku wykorzystywanych w tej działalności.

W myśl bowiem art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359, z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Stosownie do art. 31 § 2 ww. ustawy, do majątku wspólnego należą w szczególności:

pobrane wynagrodzenie za pracę i dochody z innej działalności zarobkowej każdego z małżonków;
dochody z majątku wspólnego, jak również z majątku osobistego każdego z małżonków;
środki zgromadzone na rachunku otwartego lub pracowniczego funduszu emerytalnego każdego z małżonków;
kwoty składek zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 266, 321, 568, 965, i 875).

Natomiast stosownie do art. 33 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, do majątku osobistego każdego z małżonków należą:

przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej;
przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił;
prawa majątkowe wynikające ze wspólności łącznej podlegającej odrębnym przepisom;
przedmioty majątkowe służące wyłącznie do zaspokajania osobistych potrzeb jednego z małżonków;
prawa niezbywalne, które mogą przysługiwać tylko jednej osobie;
przedmioty uzyskane z tytułu odszkodowania za uszkodzenie ciała lub wywołanie rozstroju zdrowia albo z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę; nie dotyczy to jednak renty należnej poszkodowanemu małżonkowi z powodu całkowitej lub częściowej utraty zdolności do pracy zarobkowej albo z powodu zwiększenia się jego potrzeb lub zmniejszenia widoków powodzenia na przyszłość;
wierzytelności z tytułu wynagrodzenia za pracę lub z tytułu innej działalności zarobkowej jednego z małżonków;
przedmioty majątkowe uzyskane z tytułu nagrody za osobiste osiągnięcia jednego z małżonków;
prawa autorskie i prawa pokrewne, prawa własności przemysłowej oraz inne prawa twórcy;
przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.

Niniejsze regulacje określają zatem, co stanowi majątek wspólny, a co osobisty majątek każdego z małżonków. Tym samym należy mieć na uwadze, że do majątku odrębnego małżonków nie zalicza się przedmiotów służących do prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 34¹ Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, każdy z małżonków jest uprawniony do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego oraz do korzystania z nich w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez drugiego małżonka.

Stosownie do art. 35 ww. ustawy, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać, ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Zatem niezależnie od tego, który z małżonków wykorzystuje składniki majątku objęte majątkową wspólnością ustawową w swojej działalności gospodarczej, czy też małżonkowie wykorzystują je prowadząc wspólnie działalność gospodarczą, oboje małżonkowie pozostają ich właścicielami.

Jednocześnie należy stwierdzić, że w przypadku, gdy następuje przekazanie przedsiębiorstwa w wyniku rozwiązania spółki cywilnej prowadzonej przez współmałżonków, objętych wspólnością majątkową małżeńską na rzecz indywidualnej działalności gospodarczej prowadzonej przez jednego z nich, to nie dochodzi do jego zbycia, gdyż współwłaścicielami nadal pozostają te same osoby (małżonkowie).

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zaliczają do żadnej z kategorii źródeł przychodów czynności nieodpłatnego przekazywania przedsiębiorstwa, stanowiącego współwłasność łączną małżeńską. Zatem opisana powyżej czynność jest dla Wnioskodawcy obojętna podatkowo, co oznacza, że nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie należy zauważyć, że zgodnie z art. 24 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w razie likwidacji działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, w tym także prowadzonych w formie spółki niebędącej osobą prawną, lub wystąpienia wspólnika z takiej spółki, sporządza się wykaz składników majątku na dzień likwidacji działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej lub na dzień wystąpienia wspólnika z takiej spółki. Wykaz powinien zawierać co najmniej następujące dane: liczbę porządkową, określenie (nazwę) składnika majątku, datę nabycia składnika majątku, kwotę wydatków poniesionych na nabycie składnika majątku oraz kwotę wydatków poniesionych na nabycie składnika majątku zaliczoną do kosztów uzyskania przychodów, wartość początkową, metodę amortyzacji, sumę odpisów amortyzacyjnych oraz wysokość wypłaconych środków pieniężnych należnych wspólnikom z tytułu udziału w spółce niebędącej osobą prawną na dzień wystąpienia lub likwidacji.

Ponadto, jak wynika z opisu sprawy, przekazanie przedsiębiorstwa (a więc wszystkich składników majątku wchodzących w jego skład) nastąpi przed zakończeniem działalności gospodarczej prowadzonej przez małżonków w formie Spółki cywilnej. Stąd też w momencie rozwiązania Spółki cywilnej nie będzie ona miała żadnych składników majątkowych. Zatem Spółka cywilna będzie zobowiązana do sporządzenia wykazu, o którym mowa w art. 24 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednak z uwagi na fakt, że na dzień likwidacji Spółki cywilnej nie będzie ona posiadała żadnych składników majątku tej działalności, to wartość tego wykazu wyniesie „zero”.

Przechodząc natomiast do kwestii dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości przejętych przez Wnioskodawcę towarów handlowych, zauważyć należy, że w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy, i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów (są racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą). Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu,

być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

być właściwie udokumentowany.

Co do zasady wydatki poniesione na nabycie towarów handlowych mogą stanowić koszt podatkowy, pod warunkiem należytego ich udokumentowania.

Jednakże w myśl art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju (…).

W myśl art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14, a kosztami uzyskania, powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

Zasady sporządzania spisu z natury przez podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów zostały szczegółowo uregulowane w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2019 r., poz. 2544).

Stosownie do § 24 ust. 1 ww. rozporządzenia, podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej „spisem z natury”, na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie utraty w ciągu roku podatkowego prawa do opłacania podatku na podstawie ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 43, 1495, 1649 i 2200), zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności.

Podatnik jest obowiązany wycenić materiały i towary handlowe objęte spisem z natury według cen zakupu lub nabycia albo według cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia; spis z natury półwyrobów (półfabrykatów), wyrobów gotowych i braków własnej produkcji wycenia się według kosztów wytworzenia, a odpadów użytkowych, które w toku działalności utraciły swoją pierwotną wartość użytkową, wycenia się według wartości wynikającej z oszacowania uwzględniającego ich przydatność do dalszego użytkowania (§ 26 ust. 1 ww. rozporządzenia).

W myśl natomiast pkt 22 Objaśnień do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, w celu ustalenia dochodu osiągniętego w roku podatkowym należy na oddzielnej stronie księgi:

ustalić wartość osiągniętego przychodu w roku podatkowym (kolumna 9);
ustalić wysokość poniesionych w roku podatkowym kosztów uzyskania przychodów w sposób następujący:
1. do wartości spisu z natury na początek roku podatkowego doliczyć wartość zakupu towarów handlowych (materiałów) z kolumn 10 i 11, a następnie pomniejszyć o wartość spisu z natury sporządzonego na koniec roku podatkowego,
2. kwotę wynikającą z tego obliczenia powiększyć o kwotę wydatków z kolumny 14 oraz pomniejszyć o wartość wynagrodzeń w naturze w tej części, w której wydatki (koszty) związane z wynagrodzeniami w naturze zostały zaksięgowane w innych kolumnach księgi przychodów i rozchodów (np. w gastronomii koszty zakupu materiałów i towarów handlowych zużytych do przygotowania posiłków dla pracowników zostały wpisane w kolumnie 10);
wartość osiągniętego przychodu (kolumna 9) pomniejszyć o wysokość poniesionych w roku podatkowym kosztów uzyskania przychodu, obliczonych zgodnie z objaśnieniami zawartymi w pkt 2; wynikająca z tego obliczenia różnica stanowi kwotę dochodu osiągniętego w roku podatkowym.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że podatnik dokonując zakupu towarów handlowych, do momentu ich sprzedaży, zobowiązany jest na koniec każdego okresu sprawozdawczego (roku podatkowego) ujmować w spisie z natury wydatki poniesione na ich zakup. Tym samym oznacza to, że ww. wydatki zostają wyłączone z kosztów uzyskania przychodów tego okresu sprawozdawczego, w którym nie uzyskano przychodu ze sprzedaży tych towarów handlowych. W konsekwencji, towary handlowe objęte remanentem sporządzonym na koniec okresu sprawozdawczego, wyłączone zostają z kosztów uzyskania przychodów tego okresu sprawozdawczego, w którym nie uzyskano przychodu z ich sprzedaży.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że dla celów podatkowych Wnioskodawca będzie prowadził podatkową księgę przychodów i rozchodów rozliczając się podatkiem liniowym 19% - jak dotychczas w Spółce cywilnej. W rozliczeniu podatkowym Spółki cywilnej na dzień przekazania przedsiębiorstwa zostanie skorygowany (pomniejszony kwotowo) koszt zakupu towarów handlowych o wartość przekazanych towarów handlowych z tej Spółki do indywidualnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Wnioskodawca zamierza ująć w podatkowej księdze przychodów i rozchodów przejęte towary handlowe jako remanent początkowy.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy towary handlowe zostaną nieodpłatnie przekazane ze Spółki cywilnej, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, do indywidualnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, należy o ich wartość pomniejszyć koszty uzyskania przychodów i dokonać stosownego zapisu w księdze podatkowej prowadzonej przez Spółkę cywilną. Okoliczność przekazania przez Spółkę cywilną towarów handlowych na rzecz przedsiębiorstwa prowadzonego indywidualnie przez Wnioskodawcę skutkuje bowiem tym, że wydatki poniesione na ich zakup tracą związek z przychodem uzyskiwanym z działalności gospodarczej prowadzonej w formie Spółki cywilnej, a zatem nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów tej Spółki.

W rozpatrywanej sprawie wyjaśnić należy, że po przejęciu towarów handlowych Wnioskodawca stanie się ich zarządcą i to Wnioskodawca w swojej indywidualnej działalności gospodarczej będzie osiągał przychody z tytułu sprzedaży tych przejętych towarów. Żadne przepisy nie zabraniają, aby małżonkowie, między którymi istnieje wspólność majątkowa małżeńska nie mogli ustalić między sobą, które z nich będzie i od kiedy, osobą zarządzającą rzeczami nabytymi ze wspólnych środków finansowych.

Z uwagi na obowiązujące w przedstawionym przypadku, a wymienione wcześniej przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, koszt nabytych towarów przekazanych ze Spółki cywilnej prowadzonej wraz z małżonką do indywidualnej działalności Wnioskodawcy, z chwilą przekazania tych towarów, spełni w przypadku Wnioskodawcy przesłankę wymienioną w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ będzie można uznać, że został poniesiony w celu uzyskania przychodu w Jego indywidualnej działalności. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa w jakim czasie od dnia poniesienia kosztu musi być osiągnięty z tego tytułu przychód.

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku, w tym fakt, że w rozliczeniu podatkowym Spółki zostanie skorygowany (pomniejszony kwotowo) koszt zakupu towarów handlowych o wartość przekazanych towarów handlowych ze Spółki cywilnej do działalności gospodarczej Wnioskodawcy, uznać należy, że wydatki poniesione na zakup towarów handlowych będą stanowiły koszt uzyskania przychodu i powinny zostać ujęte jako remanent początkowy w rozliczeniu za rok podatkowy, w którym zostały przejęte przez Wnioskodawcę.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), niniejsza interpretacja dotyczy tylko indywidualnej sprawy Wnioskodawcy. Nie wywołuje skutków prawnych dla drugiego wspólnika Spółki cywilnej.

W odniesieniu natomiast do powołanej we wniosku (w stanowisku Wnioskodawcy) interpretacji indywidualnej wskazać należy, że interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, osadzonej w określonym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie zawarte w każdej z nich jest wiążące. W związku z tym organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami, jednak nie stosują wprost tych rozstrzygnięć, gdyż nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego na dzień wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin