Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.576.2020.2.MH
z 13 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 27 lipca 2020 r. (data wpływu 28 lipca 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 września 2020 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT zbycia działek – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od. towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT zbycia działek.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 września 2020 r. (data wpływu) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

W dniu 20.04.1988 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem na podstawie aktu notarialnego Repertorium A …..nabyła na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego własność nieruchomości rolnej położonej we wsi. Powyższa nieruchomość była zabudowana domem mieszkalnym murowanym, oborą i jednym garażem. W skład nieruchomości wchodziły również działki gruntu o łącznej powierzchni 7,44 ha. Powyższa nieruchomość została nabyta do majątku wspólnego małżeńskiego. Nieruchomości rolne nabyte na podstawie ww. aktu notarialnego położone są na terenie Gminy.

Z inicjatywy Wnioskodawczyni oraz jej męża Rada Gminy na podstawie uchwały nr ….. uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla terenu działki nr ………., obręb ………. o powierzchni 2,25 ha.

Na podstawie § 4 ww. uchwały ustalono następujące podstawowe przeznaczenie terenów oznaczonych literami:

1. MN - teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej,
2. KDW - teren drogi wewnętrznej,
3. R - teren rolniczy,
4. EE - teren urządzeń elektroenergetycznych.
   
   

W przypadku terenów oznaczonych MN wskazano również jako przeznaczenie dopuszczalne: nieuciążliwe usługi komercyjne.

Postanowieniem z dnia ….. Wójt Gminy ….., po rozpatrzeniu wniosku Wnioskodawczyni oraz jej męża (…..), postanowił pozytywnie zaopiniować wstępny projekt podziału nieruchomości oznaczonej nr ……. w obrębie …….

Następnie Wójt Gminy ……decyzją z dnia …..nr …… po rozpatrzeniu wniosku zatwierdził podział nieruchomości oznaczonej w operacie ewidencji gruntów nr ….. o powierzchni 2,3007 ha, położonej w obrębie wsi ….. (dla której Sąd Rejonowy … prowadzi księgę wieczystą …..) polegający na wydzieleniu jako odrębnych nieruchomości działek o numerach:

• … ..o pow. 0,1900 ha,
  

• … ..o pow. 0,2385 ha,
  

• …. .o pow. 0,0053 ha,
  

• …. .o pow. 0,1000 ha,
  

• …. ..o pow. 0,1000 ha,
  

• ….. o pow. 0,1000 ha,
  

• ……o pow. 0,1040 ha,
  

• . ….o pow. 1,1040 ha,
  

• ….. o pow. 1,1285 ha,
  

• …. .o pow. 0,1032 ha,
  

• …. .o pow. 0,1004 ha,
  

• ….. o pow. 0,1068 ha,
  

• …. .o pow. 0,1080 ha,
  

• …...o pow. 0,1489 ha,
  

• ….. o pow. 0,1323 ha,
  

• …...o pow. 0,1157 ha,
  

• ….. o pow. 0,1123 ha,
  

• …. o pow. 0,1374 ha,
  

• …. o pow. 0,1654 ha,
  

o łącznej powierzchni 2,3007 ha.

Z uzasadnienia ww. decyzji wynika, że celem podziału jest wydzielenie jako odrębnych nieruchomości działek przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną wraz z drogami dojazdowymi, wewnętrznymi, terenem urządzeń energetycznych oraz terenem rolniczym.

W dniu … zmarł mąż Wnioskodawczyni - Pan ……. W dniu ….sporządzony został akt poświadczenia dziedziczenia ……poświadczył, że spadek po zmarłym …… nabyli na mocy ustawy z dobrodziejstwem inwentarza:

• żona ……… (Wnioskodawczyni) w udziale wynoszącym 1/3 części,
  

• córka …… w udziale wynoszącym 1/3 części,
  

• syn …… w udziale wynoszącym 1/3 części.
  
  

Na dzień wystąpienia z wnioskiem oraz w okresie wcześniejszym grunty są i były użytkowane rolniczo. Po śmierci męża Wnioskodawczyni wraz z pozostałymi współwłaścicielami/ spadkobiercami (córką i synem) postanowiła sprzedać przedmiotowe grunty. Wnioskodawczyni nie prowadzi obecnie, ani nie prowadziła w przeszłości pozarolniczej działalności gospodarczej. Przedmiotowe nieruchomości gruntowe nie były i nie są składnikiem majątku wykorzystywanego w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej. Mąż Wnioskodawczyni (……..) również nie prowadził pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni wraz z pozostałymi współwłaścicielami (córką i synem) planuje sprzedaż wszystkich wyżej opisanych nieruchomości. Sprzedaż zostanie dokonana w zależności od sytuacji rynkowej w ramach jednej lub kilku transakcji. Na przedmiotowych działkach nie zostały oraz nie zostaną przed ich sprzedażą przeprowadzone żadne inwestycje – w szczególności uzbrojenie terenu, wydzielenia dróg wewnętrznych.

W uzupełnieniu wniosku, na pytanie nr 1 Organu zawarte w wezwaniu: „Czy Wnioskodawczyni jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług?” Wnioskodawczyni wskazała: „Wnioskodawczyni nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.”

Na pytanie nr 2 zawarte w wezwaniu: „Czy Wnioskodawczyni jest rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług?” Wnioskodawczyni wskazała: „Wnioskodawczyni nie jest rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług.”

Na pytanie nr 3 wezwania: „Czy z działek powstałych w wyniku podziału Wnioskodawczyni dokonywała dostawy produktów rolnych w rozumieniu art. 2 pkt 20 ustawy o podatku od towarów i usług?” Wnioskodawczyni wskazała: „Z działek powstałych w wyniku podziału Wnioskodawczyni nie dokonywała dostawy produktów rolnych w rozumieniu art. 2 pkt 20 ustawy o podatku od towarów i usług.”

Na pytanie nr 4 wezwania: „Jeśli tak, to czy dostawa tych produktów była opodatkowana czy zwolniona od podatku VAT?” Wnioskodawczyni wskazała: „Nie dotyczy.”

Na pytanie nr 5 wezwania: „Czy działki objęte zakresem pytania były/są wykorzystywane przez Wnioskodawczynię wyłącznie do działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług? Jeżeli tak, to jaką działalność zwolnioną z opodatkowania podatkiem VAT, do której wykorzystywane były ww. działki, wykonywała Wnioskodawczyni – należy podać podstawę prawną zwolnienia?” Wnioskodawczyni wskazała: „Udzielenie odpowiedzi na to pytanie wykracza - według Wnioskodawczyni – poza zakres obowiązku wynikającego z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, podczas gdy organ podatkowy żąda od Wnioskodawczyni przestawienia stanu prawnego poprzez ocenę, czy przedmiotowe działki są wykorzystywane przez Wnioskodawczynię wyłącznie do działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.”

Na pytanie nr 6 wezwania: „Czy Wnioskodawczyni udostępniała przedmiotowe działki na rzecz osób trzecich na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innych umów – jakich?” Wnioskodawczyni wskazała: „Wnioskodawczyni wraz z nieżyjącym mężem na podstawie umowy dzierżawy z dnia 29.02.2012 r. wydzierżawiła przedmiotowe grunty. Z umowy dzierżawy wynika, że wchodzące w skład gospodarstwa rolnego grunty zostały oddane Dzierżawcy do użytkowania i pobierania pożytków z przeznaczeniem na prowadzenie działalności rolniczej. Po śmierci męża Wnioskodawczyni w dalszym ciągu wydzierżawia grunty temu samemu dzierżawcy na cele rolnicze. Stroną umowy dzierżawy jest wyłącznie Wnioskodawczyni.”

Na pytanie nr 7 wezwania: „Jeżeli odpowiedź na pytanie 6 jest twierdząca, to czy udostępnianie będzie miało charakter odpłatny, czy nieodpłatny?” Wnioskodawczyni wskazała: „Dzierżawa gruntów na cele rolnicze miała i ma w dalszym ciągu charakter odpłatny.”

Na pytanie nr 8 wezwania: „Czy Wnioskodawczyni przed sprzedażą działek zawarła z Nabywcą umowę przedwstępną sprzedaży działki/działek? Jeżeli tak, to należy wskazać, w zakresie których numerów działek.” Wnioskodawczyni wskazała: „Wnioskodawczyni nie zawarła umowy przedwstępnej.”

Na pytanie nr 9 wezwania: „Jeśli Wnioskodawczyni zawarła z Nabywcą umowę przedwstępną, to należy wskazać:

1. jakie prawa i obowiązki wynikające z postanowień ww. umowy zawartej z przyszłym Nabywcą, ciążą na Kupującym a jakie na Sprzedającym?
2. czy w umowie przedwstępnej sprzedaży zostały ustalone warunki, które muszą być spełnione w celu zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży, przenoszącej własność działki/działek na Nabywcę? Jeśli tak, to jakie?”

Wnioskodawczyni wskazała: „Nie dotyczy.”

Na pytanie nr 10 wezwania: „Czy przed sprzedażą działki/działek Wnioskodawczyni udzieliła Nabywcy działki/działek pełnomocnictwa (zgody, upoważnienia) w celu występowania w Jej imieniu w sprawach dotyczących działki/działek?

1. jeżeli tak, to do uzyskania jakich konkretnie decyzji i pozwoleń Zainteresowana udzieliła pełnomocnictw Nabywcy do występowania w Jej imieniu?
2. jakich czynności dokonał/dokona Nabywca do momentu sprzedaży przez Zainteresowaną działki/działek w związku z udzielonym pełnomocnictwem?”

Wnioskodawczyni wskazała: „Wnioskodawczyni nie udzieliła nabywcy żadnego pełnomocnictwa. Nie została zawarta umowa przedwstępna.”

Na pytanie nr 11 wezwania: „Czy Wnioskodawczyni podejmowała/będzie podejmowała działania marketingowe w celu znalezienia nabywców działki/działek? Jeżeli tak to należy wskazać jakie.” Wnioskodawczyni wskazała: „Wnioskodawczyni nie będzie podejmowała działań marketingowych w celu znalezienia nabywców.”

Na pytanie nr 12 wezwania: „Czy nabycie działki, z której wydzielono m.in. działki będące przedmiotem pytania nastąpiło w drodze transakcji opodatkowanej, zwolnionej czy niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT i czy transakcja ta była udokumentowana fakturą z wykazaną kwotą podatku VAT?” Wnioskodawczyni wskazała: „W dniu …… Wnioskodawczyni wraz z mężem (…..) nabyła na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego (akt notarialny Repertorium ……. własność nieruchomości rolnej położonej we wsi ……. Powyższa nieruchomość została nabyta do majątku wspólnego małżeńskiego. Po śmierci męża Wnioskodawczyni nabyła należny jej na podstawie dziedziczenia ustawowego udział w nieruchomości na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia Repertorium …….. – okoliczności i sposób nabycia zostały dokładnie opisane we wniosku z dnia 27.07.2020 r. Nabycie nieruchomości przez Wnioskodawczynię nie było udokumentowane fakturą VAT.”

Na pytanie nr 13 wezwania: „Jakie będzie na dzień sprzedaży, przeznaczenie działek objętych zakresem pytania, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego?” Wnioskodawczyni wskazała: „Wnioskodawczyni planuje sprzedaż następujących działek: ….. o pow. 0,0053 ha, …… - o pow. 0,1000 ha,…… o pow. 0,1040 ha, …. o pow. 1,1040 ha, ……. o pow. 1,1285 ha, …… o pow. 0,1032 ha, …… o pow. 0,1004 ha, ….. o pow. 0,1068 ha, ….. o pow. 0,1080 ha, …… o pow. 0,1489 ha, …..o pow. 0,1323 ha, …… o pow. 0,1157 ha, …… o pow. 0,1123 ha, ……. o pow. 0,1374 ha.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego poszczególne działki mają następujące przeznaczenie:

• ….. - teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej (przeznaczenie podstawowe), nieuciążliwe usługi komercyjne (przeznaczenie dopuszczalne),
  

• dz. nr ……. - teren urządzeń elektroenergetycznych,
  

• dz. Nr ……… - teren rolniczy.
  

Powyższe potwierdza decyzja Wójta Gminy …… z ……. w sprawie zatwierdzenia projektu podziału nieruchomości.

Dla przedmiotowych nieruchomości Sąd Rejonowy w……. prowadzi księgę wieczystą nr ……., z której wynika następujący sposób korzystania z poszczególnych działek:

• … - pastwiska trwałe,
  

• … - pastwiska trwałe,
  

• … - grunty orne,
  

• … - grunty orne,
  

• …. - grunty orne,
  

• …… - grunty orne,
  

• …… - grunty orne,
  

• ……. - grunty orne,
  

• …… - grunty orne,
  

• ….. - grunty orne,
  

• ….. - grunty orne,
  

• …… - grunty orne,
  

• ……. - pastwiska trwałe,
  

• …. - pastwiska trwałe.”
  
  

Na pytanie nr 14 wezwania: „Czy przedmiotowe działki są działkami zabudowanymi, czy niezabudowanymi?” Wnioskodawczyni wskazała: „Przedmiotowe działki są działkami niezabudowanymi.”

Ponadto, Wnioskodawczyni wskazała, że intencją Wnioskodawczyni jest uzyskanie interpretacji w zakresie podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT transakcji sprzedaży działek w kontekście art. 2 pkt 6, art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1, art. 15 ust. 1. art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy transakcja (transakcje) zbycia opisanych wyżej nieruchomości będzie (będą) opodatkowana (opodatkowane) podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ocena, czy zbycie nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wymaga ustalenia:

• po pierwsze, czy czynność ta mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, który określa art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa),
  

• po drugie, czy osoba dokonująca zbycia w ramach tych czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, co w praktyce sprowadza się do ustalenia, czy określona czynność została wykonana w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nieruchomość gruntowa jest towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy. Planowana przez Wnioskodawcę transakcja będzie zatem odpłatną dostawą towarów na terytorium kraju, a więc czynnością podlegającą - zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Pojęcie podatnika definiuje art. 15 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Podatnikiem jest zatem m. in. osoba fizyczna pod warunkiem, że wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą. Nie ma natomiast znaczenia ani cel, ani rezultat tej działalności.

Działalność gospodarcza z kolei - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W ocenie Wnioskodawczyni planowana transakcja zbycia nieruchomości gruntowej nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Ustawodawca definiując działalność gospodarczą wskazuje w szczególności na czynności polegające na wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem przedmiotową nieruchomość trzydzieści dwa lata temu jako właściciel gospodarstwa rolnego. Od momentu nabycia aż do chwili obecnej nieruchomość była wykorzystywana do celów działalności rolniczej. Wnioskodawczyni nie ponosiła żadnych nakładów inwestycyjnych, które dotyczyłyby przedmiotowej nieruchomości. Nabyte grunty stanowiły aż do śmierci męża Wnioskodawczyni przedmiot wspólności majątkowej małżeńskiej, po jego śmierci stały się współwłasnością spadkobierców (Wnioskodawczyni oraz dwójki jej dzieci). Nieruchomości nigdy nie zostały wniesione do składników majątkowych jakiejkolwiek pozarolniczej działalności gospodarczej. Grunty były i są w dalszym ciągu składnikiem majątku prywatnego, a rozporządzanie majątkiem prywatnym nie może zostać zakwalifikowane jako działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Wyrażając własne stanowisko w sprawie Wnioskodawczyni stwierdza, że dokonując w przyszłości zbycia przedmiotowych nieruchomości nie będzie wykonywała działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, lecz jedynie dokona rozporządzenia swoim prywatnym majątkiem.

Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem przedmiotową nieruchomości kilkadziesiąt lat temu jako właściciel gospodarstwa rolnego. Grunty - w chwili nabycia - posiadały status nieruchomości rolnych z zabudowaniami. Grunty nie zostały nabyte z zamiarem ich odsprzedaży, lecz weszły w skład gospodarstwa rolnego, którego właścicielami byli Wnioskodawczyni i jej zmarły mąż. Od momentu nabycia (1988 roku) Wnioskodawczyni użytkowała przedmiotowe grunty zgodnie z ich przeznaczeniem, tj. do działalności rolniczej. Planowaną sprzedaż nieruchomości poprzedza zatem kilkudziesięcioletni okres jej użytkowania bez jakiegokolwiek związku z pozarolniczą działalnością gospodarczą. Grunty stanowiły i stanowią wyłącznie składnik majątku prywatnego. Ewentualny dochód ze zbycia nieruchomości nie będzie stanowił dla Wnioskodawczyni ani głównego źródła dochodu, ani źródła utrzymania. Zasadniczym powodem planowanej sprzedaży nieruchomości jest nieopłacalność uprawy rolnej.

W okresie posiadania przedmiotowej nieruchomości zmieniono w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczenie części gruntów pod zabudowę jednorodzinną z możliwością świadczenia nieuciążliwych usług komercyjnych. Zmiana charakteru gruntów w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego nastąpiła wskutek działań Wnioskodawczyni oraz jej męża. Z inicjatywy Wnioskodawczyni oraz jej męża nastąpił również podział działki gruntu na kilkanaście mniejszych działek. W ocenie Wnioskodawczyni ani zmiana przeznaczenia gruntów, ani podział działki gruntu na kilkanaście mniejszych działek nie daje podstaw do uznania czynności zbycia tych gruntów przez Wnioskodawczynię za pozarolniczą działalność gospodarczą.

Prawidłowość powyżej zaprezentowanego stanowiska Wnioskodawcy potwierdza interpretacja Izby Skarbowej w Poznaniu z 12 grudnia 2016 r. nr 3063-ILPP1-1.4512.126.2016.1.MJ, w której Organ uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, że zbycie nieruchomości gruntowej (nabytej jako grunt rolny), niewykorzystywanej nigdy do celów pozarolniczej działalności gospodarczej, użytkowanej wyłącznie do celów rolniczych, niebędącej przedmiotem najmu i dzierżawy nie jest działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Szczególnego podkreślenia wymaga fakt, że w stanie faktycznym, którego dotyczyła powyższa interpretacja, również doszło do zmiany przeznaczenia gruntów w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na grunty pod zabudowę. Wprawdzie inicjatorem tej zmiany była Gmina, a nie właściciel nieruchomości, jednakże - w ocenie Wnioskodawczyni - okoliczność ta nie powinna mieć znaczenia w przedmiotowej sprawie. Ponadto w stanie faktycznym będącym przedmiotem przywołanej wyżej interpretacji Wnioskodawca przed sprzedażą dokonał podziału gruntu na mniejsze działki bez ich uzbrojenia, co również nie stanowiło przeszkody w uznaniu przez organ interpretujący, że transakcja zbycia podzielonych uprzednio działek nie będzie dokonana w ramach działalności gospodarczej.

Brak możliwości przypisania aktywności Wnioskodawcy cech działalności gospodarczej potwierdzają również przytoczone niżej tezy orzeczeń sądów administracyjnych.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 8 września 2015 r., sygn. akt II FSK 1739/13, wskazał, że zorganizowany sposób działania w obrocie gospodarczym oznacza prowadzenie działalności w sposób metodyczny, systematyczny i uporządkowany, który wiąże się z planowanym charakterem działań i realizacją poszczególnych zamierzeń w sposób ciągły. Tego rodzaju działania nie mogą mieć ze swej istoty charakteru przypadkowego, incydentalnego. Wymagają one podejmowania szeregu zaplanowanych i przemyślanych działań oraz czynności. Ponadto cechą charakterystyczną działalności gospodarczej jest również jej ukierunkowanie na zbyt.

W orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z 9 kwietnia 2015 r., sygn. akt II FSK 773/13 wyjaśniono, że działania podatnika, w stosunku do stanowiących jego własność składników majątkowych (w tym mienia nieruchomego), wykazują cechy zorganizowania i ciągłości w rozumieniu art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f., gdy podejmowane przez niego czynności, związane z zagospodarowaniem tego mienia i jego rozporządzaniem, będą istotnie odbiegały od normalnego wykonywania prawa własności, a nadto podatnik z operacji tych uczyni sobie lub ma zamiar uczynienia stałego (nie okazjonalnego) źródła zarobkowania.

Warto też przywołać wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 stycznia 2016 r., sygn. akt II FSK 802/15, w którym uznano, że zorganizowanie (w języku potocznym) oznacza wykonywanie czegoś według planu, stworzenie zespołu do wspólnego działania (por. Słownik języka polskiego PWN, wydanie internetowe http://.sjp.pwn.pl). Antonimem wyrażenia „zorganizowany” są przykładowo wyrażenia „żywiołowy, samorzutny, dobrowolny, niewymuszony, przypadkowy, niezamierzony, zaimprowizowany” (B. Gajewska, M. Pawlus, Podręczny słownik synonimów i antonimów, Świat Książki 2003, s. 221). Oznacza to, że działalnością gospodarczą może być tylko taka aktywność człowieka, która cechuje się działaniem według planu, zamierzonym.

W świetle tez zawartych w powyższych wyrokach nie sposób uznać aktywności Wnioskodawczyni za zorganizowaną działalność ukierunkowaną na zbycie przedmiotowych nieruchomości. Grunty przez kilkadziesiąt lat były użytkowane wyłącznie dla celów rolniczych. Wnioskodawczyni nie podjęła żadnych czynności zmierzających do przygotowania gruntów do sprzedaży, co świadczy o braku profesjonalnej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami. Decyzja o sprzedaży gruntów jest decyzją spontaniczną, podyktowaną nieopłacalnością produkcji rolnej. Wnioskodawczyni ani w chwili nabycia przedmiotowych nieruchomości, ani w kilkudziesięcioletnim okresie ich posiadania nie nosiła się z zamiarem ich sprzedaży. Działania Wnioskodawczyni zmierzające do zbycia przedmiotowej nieruchomości nie są działaniami zaplanowanymi (zamierzonymi). Zbycie nieruchomości będzie transakcją incydentalną (spontaniczną). Czynności podejmowane przez Wnioskodawczynię w związku ze sprzedażą nie będą miały charakteru zorganizowanego. W związku z powyższym nie można uznać Wnioskodawczyni za podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Za prawidłowością stanowiska Wnioskodawczyni przemawiają również inne indywidualne interpretacje przepisów prawa podatkowego:

• interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 12 stycznia 2018 r. nr 0115-KDIT1-2.4012.788.2017.2.AJ,
  

• interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 10 stycznia 2018 r. nr 0112-KDIL2-2.4012.530.2017.2.AP.
  
  

Mając na uwadze przedstawiony w niniejszym wniosku stan faktyczny, stan prawny oraz stanowiska prezentowane w przywołanych wyżej interpretacjach indywidualnych, Wnioskodawczyni stwierdza, że planowana sprzedaż nieruchomości gruntowych (dokonana w ramach jednej lub kilku transakcji) będzie mieściła się w ramach zarządu majątkiem prywatnym i nie będzie miała cech działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

W tym miejscu - dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności - konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. ustawy Kodeks cywilny.

Rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 Kodeksu cywilnego uprawnień właściciela. Dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi zatem naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Potwierdzeniem prawidłowości zaprezentowanego wyżej stanowiska jest również orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180 i C-181, z którego wynika, że dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Według Wnioskodawczyni dokonany przed sprzedażą podział przedmiotowej nieruchomości na mniejsze działki, również stanowił rozporządzenie majątkiem osobistym i nie miał cech pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Oprócz dokonania podziału nieruchomości na mniejsze działki Wnioskodawczyni nie będzie podejmowała żadnych działań (czynności) mających na celu ich uatrakcyjnienie, w szczególności nie będzie dokonywała uzbrojenia działek, wydzielenia dróg wewnętrznych.

Podział nieruchomości na mniejsze działki miał na celu jedynie umożliwienie jej sprzedaży wobec braku nabywcy zainteresowanego nabyciem nieruchomości jako całej.

W interpretacji indywidualnej z dnia 5 stycznia 2016 r. nr ITPP3/4512-543/15/JC Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy uznał wprawdzie, że zbycie nieruchomości po dokonaniu czynności:

• podzielenia nieruchomości na mniejsze działki,
  

• przekształcenia działki na tereny budowlane bądź z możliwością zabudowy,
  

• uzbrojenia terenu,
  

• wydzielenia dróg wewnętrznych,
  

• ogłoszenia sprzedaży za pośrednictwem biura nieruchomości oraz w mediach,
  

stanowi pozarolniczą działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednakże w ocenie Wnioskodawczyni sama zmiana przeznaczenia gruntu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oraz podział nieruchomości na mniejsze działki – bez uzbrojenia terenu, wydzielenia dróg wewnętrznych, nie daje podstaw do uznania aktywności Wnioskodawczyni za pozarolniczą działalność gospodarczą. Prawidłowość powyżej zaprezentowanego stanowiska Wnioskodawczyni potwierdza przytoczona wyżej interpretacja Izby Skarbowej w Poznaniu z 12 grudnia 2016 r. nr 3063-ILPP1-1.4512.126.2016.1.MJ.

Reasumując, według Wnioskodawczyni sprzedaż przedmiotowych nieruchomości, niezależnie od tego, czy zostanie dokonana w ramach jednej lub kilku transakcji, nie będzie stanowiła pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. W związku z powyższym transakcje sprzedaży nieruchomości nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 powyższego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 r., str. 1, z późn. zm.) – zwanej dalej Dyrektywą 112, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 112, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem w kwestii opodatkowania planowanej sprzedaży nieruchomości istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży ww. gruntów podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Wnioskodawczyni za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112 (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni wraz z mężem na podstawie aktu notarialnego nabyła na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego własność nieruchomości rolnej położonej we wsi …….. W skład nieruchomości wchodziły również działki gruntu o łącznej powierzchni 7,44 ha. Wójt Gminy, po rozpatrzeniu wniosku ……, zatwierdził podział nieruchomości oznaczonej w operacie ewidencji gruntów nr …… o powierzchni 2,3007 ha, położonej w obrębie wsi ….., polegający na wydzieleniu jako odrębnych nieruchomości 19 działek. W dniu ….. zmarł mąż Wnioskodawczyni - Pan ……. W dniu ….. sporządzony został akt poświadczenia dziedziczenia, na którego podstawie, spadek po zmarłym …… nabyli na mocy ustawy z dobrodziejstwem inwentarza:

• żona …… (Wnioskodawczyni) w udziale wynoszącym 1/3 części,
  

• córka ……. w udziale wynoszącym 1/3 części,
  

• syn ……. w udziale wynoszącym 1/3 części.
  
  

Nabycie nieruchomości przez Wnioskodawczynię nie było udokumentowane fakturą VAT. Wnioskodawczyni wraz z pozostałymi współwłaścicielami (córką i synem) planuje sprzedaż wszystkich wyżej opisanych nieruchomości. Na przedmiotowych działkach nie zostały oraz nie zostaną przed ich sprzedażą przeprowadzone żadne inwestycje – w szczególności uzbrojenie terenu, wydzielenia dróg wewnętrznych. Wnioskodawczyni nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawczyni nie jest rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawczyni wraz z nieżyjącym mężem na podstawie umowy dzierżawy wydzierżawiła przedmiotowe grunty. Z umowy dzierżawy wynika, że wchodzące w skład gospodarstwa rolnego grunty zostały oddane Dzierżawcy do użytkowania i pobierania pożytków z przeznaczeniem na prowadzenie działalności rolniczej. Po śmierci męża Wnioskodawczyni w dalszym ciągu wydzierżawia grunty temu samemu dzierżawcy na cele rolnicze. Stroną umowy dzierżawy jest wyłącznie Wnioskodawczyni. Dzierżawa gruntów na cele rolnicze miała i ma w dalszym ciągu charakter odpłatny. Wnioskodawczyni nie zawarła umowy przedwstępnej. Wnioskodawczyni nie będzie podejmowała działań marketingowych w celu znalezienia nabywców. Przedmiotowe działki są działkami niezabudowanymi.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

Jak wynika z okoliczności sprawy, działki od dnia 29.02.2012 r. są przedmiotem odpłatnej umowy dzierżawy.

Należy w tym miejscu wskazać, że zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

W kontekście niniejszej sprawy, należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia „działalność gospodarcza”, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing itp.).

Istota umowy dzierżawy wskazuje, że na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz dzierżawcy. Dzierżawca za oddaną mu w dzierżawę rzecz płaci umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem.

Z treści przepisu art. 8 ust. 1 ustawy wynika, iż ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, iż definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów”. Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez pojęcie świadczenia usług należy rozumieć określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to – co do zasady – niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W konsekwencji, dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym, wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, bez względu na to, czy dzierżawa jest prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu. Sam charakter stosunku prawnego jaki kształtuje umowa dzierżawy wskazuje, że ma ona długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe. W orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej ugruntowało się stanowisko, że czerpanie dochodów ze składnika majątku na podstawie umowy zawartej z jednym podmiotem wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. W orzeczeniu z dnia 4 grudnia 1990 r. w sprawie C-186/89 W. N. Van Tiem v. Staatssecretaris van Financiën uznano, że wynajem działki budowlanej wraz z prawem do wybudowania na niej i późniejszego użytkowania budynku, w zamian za roczny czynsz, jest prowadzeniem działalności gospodarczej. W innym wyroku z dnia 26 września 1996 r. w sprawie C-230/94 Renate Enkler przeciwko Finanzamt Hamburg stwierdzono, że wynajem majątku rzeczowego stanowi wykorzystanie tego majątku, które należy zaklasyfikować jako działalność gospodarczą w rozumieniu artykułu 9 ust. 2 VI Dyrektywy.

Zatem należy uznać, że Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży działek będzie działała w charakterze podatnika, a czynności podjęte przez Wnioskodawczynię w stosunku do gruntów (działek) noszą znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT. Jak wyżej wskazano, dzierżawa nieruchomości stanowiącej majątek prywatny - odpowiada wskazanemu w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT - rodzajowi działalności gospodarczej polegającej na wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Wnioskodawczyni wydzierżawiając grunty uzyskuje z tego tytułu stały przychód. Dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Wobec powyższego, Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży działek nie będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem prywatnym, nie jest to bowiem typowe (zwykłe) rozporządzanie prawem własności.

W ocenie tut. Organu uznać należy, że dokonane przez Wnioskodawczynię czynności wykluczają sprzedaż przedmiotowych działek w ramach zarządu swoim majątkiem prywatnym. Należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawczynię ww. dziełek będzie dostawą dokonaną w ramach prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawczyni będzie działała jako podatnik VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Z uwagi na powyższe, w tej konkretnej sytuacji nie można uznać, że przedmiotem dostawy będzie składnik majątku osobistego Zainteresowanej, a sprzedaż działek będzie stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że w związku ze sprzedażą działek, Wnioskodawczyni będzie działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Transakcja ta zatem – zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy wskazać, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano stan faktyczny/zdarzenie przyszłe i stanowisko wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i tutejszy organ nie jest nimi związany.

Natomiast w odniesieniu do powołanych we wniosku wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego tut. Organ wyjaśnia, że wskazane wyroki zostały potraktowane jako element argumentacji Wnioskodawcy, są to jednak rozstrzygnięcia odnoszące się do indywidualnych spraw i co do zasady wiążą one strony postępowania w konkretnych, indywidualnych sprawach, nie rozciągając swojego oddziaływania na inne, choćby podobne lub zbieżne sprawy. Zatem powołane orzeczenia nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.