Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.398.2020.1.PK
z 13 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 lipca 2020 r. (data wpływu 16 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawką VAT w wysokości 0% - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lipca 2020 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawką VAT w wysokości 0%.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Spółka (Wnioskodawca) zajmuje się produkcją części samochodowych. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce (podatnik VAT UE).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka współpracuje z podatnikami posiadającymi siedzibę w innych krajach Unii Europejskiej (dalej także: „UE”), zarejestrowanymi do celów rozliczania podatku od wartości dodanej (dalej: „Kontrahenci”). Spółka dokonuje na ich rzecz wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (dalej: „WDT”), o których mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT. Transakcje te dokonywane są wyłącznie z Kontrahentami, którzy posiadają właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych i podali go Spółce.

W każdym z przypadków będących przedmiotem wniosku miejscem rozpoczęcia transportu towarów jest terytorium Polski, a miejscem ich przeznaczenia (tj. zakończenia transportu) jest terytorium innego państwa członkowskiego UE.

W ramach opisanych dostaw towary nie są transportowane przy użyciu własnych środków transportu Spółki lub Kontrahentów - transport każdorazowo zlecany jest zewnętrznym przewoźnikom.

Informacje o dokonywanych WDT Spółka wykazuje w składanych prawidłowo i terminowo informacjach podsumowujących.

Spółka, w celu zastosowania stawki 0% podatku VAT z tytułu WDT, gromadzi dokumenty potwierdzające, że towary zostały wywiezione z kraju i dostarczone do odbiorcy na terytorium innego państwa członkowskiego UE niż Polska.

W niektórych wypadkach Spółka wystawia faktury dokumentujące WDT samodzielnie (na zasadach ogólnych), a w niektórych wypadkach stosowana jest procedura tzw. samofakturowania („self-billing”), o której mowa w art. 106d ust. 1 ustawy o VAT. W tych drugich przypadkach Spółka oraz Kontrahenci zawierają stosowne porozumienia, określające m.in. procedurę zatwierdzania faktur przez Spółkę.

Warianty gromadzonej dokumentacji

W Spółce mogą wystąpić następujące warianty dokumentowania WDT:

Wariant I - Spółka jest/będzie w posiadaniu: (i) faktury (lub jej kopii) dokumentującej dokonaną WDT, zawierającej specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, oraz (ii) międzynarodowego listu przewozowego CMR podpisanego przez nadawcę, przewoźnika i odbiorcę towaru.

Wariant II - Spółka jest/będzie w posiadaniu faktury (lub jej kopii) zawierającej specyfikację poszczególnych sztuk ładunku. W tym wariancie Spółka nie posiada/nie będzie posiadała międzynarodowego listu przewozowego CMR, lub też posiada go/będzie go posiadała, ale nie jest/nie będzie on podpisany przez odbiorcę towaru. W związku z tym Spółka gromadzi/zamierza gromadzić dodatkową dokumentację potwierdzającą dokonanie WDT w postaci potwierdzenia odbioru towarów otrzymywanego od Kontrahenta. Potwierdzenie to może być złożone w następujących formach:

• korespondencja elektroniczna (mailowa) z Kontrahentem zawierająca oświadczenie o odbiorze przez niego dostaw zrealizowanych w danym okresie, ze wskazaniem danych umożliwiających identyfikację poszczególnych dostaw - np. data załadunku oraz data dostawy towaru, oznaczenie symbolu oraz ilości towaru, numer dokumentu „Lieferschein” będącego dokumentem towarzyszącym danej dostawie; lub
• odrębny dokument wystawiony przez Kontrahenta, który zawiera/będzie zawierać oświadczenie o otrzymaniu przez niego dostaw zrealizowanych na jego rzecz w danym okresie. Na dokumencie znajdują się/będą się znajdować informacje pozwalające na identyfikację poszczególnych dostaw, tj. przede wszystkim numery faktur oraz daty dokonania dostaw. Dokument ten zawiera/będzie zawierał datę i podpis (oraz - w niektórych przypadkach - również pieczątkę) Kontrahenta; lub
• kopia dokumentu księgowego „WZ”, zawierającego dane Spółki oraz Kontrahenta, opis towarów będących przedmiotem WDT oraz oznaczenie pojazdu przypisanego do ich transportu. Dokument ten jest/będzie podpisywany przez Spółkę oraz kierowcę transportującego towar, a następnie przesyłany do Kontrahenta. Po otrzymaniu towarów Kontrahent potwierdza/będzie potwierdzał ich odbiór poprzez umieszczenie w pozycji „odebrał” podpisu oraz daty (oraz - w niektórych przypadkach - również pieczątki), a następnie odsyła/będzie odsyłał dokument Spółce.
  
  

Wariant III - Spółka jest/będzie w posiadaniu faktury (lub jej kopii) zawierającej specyfikację poszczególnych sztuk ładunku. W tym wariancie Spółka nie posiada/nie będzie posiadała międzynarodowego listu przewozowego CMR, lub też posiada go/będzie go posiadała, ale nie jest/nie będzie on podpisany przez odbiorcę. W związku z tym Spółka gromadzi/zamierza gromadzić dodatkową dokumentację potwierdzającą dokonanie WDT w postaci potwierdzenia dostarczenia określonych towarów do odbiorcy, które Spółka otrzymuje/będzie otrzymywała od zewnętrznego przewoźnika odpowiedzialnego za transport towarów. Potwierdzenie to może mieć dwojaką formę:

• korespondencji elektronicznej (mailowej) z przewoźnikiem, w której zawarte jest/będzie oświadczenie o dostarczeniu przez niego towarów będących przedmiotem określonej WDT do miejsca przeznaczenia;
• wydruku informacji o trasie przesyłki z portalu internetowego firmy kurierskiej (umożliwiającego jej „śledzenie”). Potwierdzenie zawiera/będzie zawierało datę, godzinę i miejsce dostarczenia towaru do odbiorcy.
  
  

Wariant IV (samofakturowanie) - W tym wariancie Spółka nie posiada/nie będzie posiadała międzynarodowego listu przewozowego CMR, lub też posiada go/będzie go posiadała, ale nie jest/nie będzie on podpisany przez odbiorcę. Spółka jest/będzie natomiast w posiadaniu kopii faktury wystawionej przez nabywcę w imieniu i na rzecz Spółki w ramach tzw. samofakturowania. W zależności od ustaleń z danym Kontrahentem, taka faktura (oprócz wszystkich elementów obowiązkowych, wynikających wprost z przepisów ustawy o VAT) zawiera/będzie zawierała specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, oraz:

• wyraźne oświadczenie nabywcy o otrzymaniu towarów, których dotyczy faktura, lub
• datę i miejsce odbioru towarów; zgodnie bowiem z przyjętą między Spółką a Kontrahentem procedurą wystawiania faktur (potwierdzoną zawartym w tej sprawie porozumieniem), stosowny dokument w odniesieniu do danej dostawy może zostać wygenerowany poprzez portal elektroniczny Kontrahenta dopiero do przyjęciu przez niego towaru w miejscu przeznaczenia i wprowadzeniu go na magazyn (tzn. nie ma możliwości, aby Spółka dysponowała fakturą w wypadku gdy towar nie został dostarczony nabywcy na terytorium innego państwa UE).
  
  

Dodatkowo, w niektórych przypadkach (dotyczyć to może wszystkich ww. wariantów), Spółka może być w posiadaniu dodatkowych dokumentów o charakterze pomocniczym, takich jak: potwierdzenie zapłaty za towar wystawione przez bank; potwierdzenie zapłaty za towar z wyszczególnieniem numerów faktur wystawione przez Kontrahenta; ubezpieczenie przewoźnika od odpowiedzialności cywilnej; zamówienie złożone przez klienta.

Spółka zaznacza również, że mogą się pojawić przypadki, w których opisane w niniejszym wniosku dokumenty otrzymuje/będzie otrzymywała drogą elektroniczną.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy, w stanie prawnym obowiązującym od 1.07.2020 r., dostawy udokumentowane przy pomocy dokumentów, opisanych w Wariancie I powyżej powinny być, w świetle art. 42 ustawy o VAT, opodatkowane 0% stawką VAT? (zaistniały stan faktyczny i zdarzenie przyszłe)

Czy, w stanie prawnym obowiązującym od 1.07.2020 r., dostawy udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie II powyżej powinny być, w świetle art. 42 ustawy o VAT, opodatkowane 0% stawką VAT? (zaistniały stan faktyczny i zdarzenie przyszłe)

Czy, w stanie prawnym obowiązującym od 1.07.2020 r., dostawy udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie III powyżej powinny być, w świetle art. 42 ustawy o VAT, opodatkowane 0% stawką VAT? (zaistniały stan faktyczny i zdarzenie przyszłe)

Czy, w stanie prawnym obowiązującym od 1.07.2020 r., dostawy udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie IV powyżej powinny być, w świetle art. 42 ustawy o VAT, opodatkowane 0% stawką VAT? (zaistniały stan faktyczny i zdarzenie przyszłe)

Zdaniem Wnioskodawcy:

W stanie prawnym obowiązującym od 1.07.2020 r., dostawy udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie I powyżej powinny być, w świetle art. 42 ustawy o VAT, opodatkowane 0% stawką VAT.

W stanie prawnym obowiązującym od 1.07.2020 r., dostawy udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie II powyżej powinny być, w świetle art. 42 ustawy o VAT, opodatkowane 0% stawką VAT.

W stanie prawnym obowiązującym od 1.07.2020 r., dostawy udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie III powyżej powinny być, w świetle art. 42 ustawy o VAT, opodatkowane 0% stawką VAT.

W stanie prawnym obowiązującym od 1.07.2020 r., dostawy udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie IV powyżej powinny być, w świetle art. 42 ustawy o VAT, opodatkowane 0% stawką VAT.

UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCY

1. Uwagi ogólne

Warunki zastosowania dla WDT stawki 0% VAT

Spółka pragnie wskazać, iż transakcje WDT zasadniczo podlegają opodatkowaniu według 0% stawki VAT (tzw. zwolnienie z prawem do odliczenia). Art. 42 ust. 1 ustawy o VAT wskazuje warunki, które muszą zostać spełnione, aby podatnik był uprawniony do zastosowania 0% stawki podatku, tj.: „(...)

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;

podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;

podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE”.

Należy przy tym zaznaczyć, iż stosowanie 0% stawki VAT z tytułu WDT nie powinno być postrzegane jako wyjątek od reguły, lecz jako reguła, od której wyjątkiem jest stosowanie stawki krajowej. Jak bowiem zauważył Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 16 stycznia 2012 r. (sygn. III SA/Wa 1220/11) „dokonanie dostaw skutkować powinno stawką podatkową 0%, która - wbrew stanowisku Organów - w ramach WDT nie jest żadną stawką preferencyjną, lecz jedyną i podstawową”.

Jak zostało podniesione w opisie sprawy, zarówno warunek wskazany w pkt 1 jak i warunek wskazany w pkt 3 zacytowanego powyżej przepisu, będą przez Wnioskodawcę spełnione. Spółka bowiem dokonuje i zamierza dokonywać dostaw na rzecz Kontrahentów posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych (nadany przez właściwe państwo członkowskie), którzy podadzą go Spółce, a także jest zarejestrowana jako podatnik VAT UE.

Spółka spełnia i będzie spełniać również warunek, o którym mowa w dodanym z dniem 1.07.2020 r. do ustawy o VAT art. 42 ust. la, tj. składa i będzie składała prawidłowo i terminowo informacje podsumowujące VAT-UE.

Tym samym, kluczowym warunkiem jaki powinien podlegać analizie w celu stwierdzenia, czy Spółce przysługuje prawo do zastosowania 0% stawki VAT w przypadku realizowanych dostaw, jest posiadanie przez nią dokumentacji potwierdzającej, że towary zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego (stosownie do ww. treści przepisu art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT).

Dowody dokumentujące wywóz towarów z terytorium kraju i dostarczenie ich na terytorium innego kraju członkowskiego

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, wskazanymi powyżej dowodami, są:

dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),

specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,

-jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy znajdującego się na terytorium innego państwa członkowskiego.

Art. 42 ust. 4 ustawy o VAT modyfikuje ww. warunki dla przypadków, gdy wywóz towarów dokonywany jest bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy. Jak jednak zostało wyżej wskazane, sytuacje takie nie występują w przypadku Spółki.

Spółka zaznacza, że zgodnie z dominującym w praktyce i orzecznictwie podejściem posiadanie specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku w postaci odrębnego od faktury dokumentu nie jest konieczne do zastosowania stawki 0% VAT z tytułu WDT. Jeżeli na fakturze wskazano dane, które powinna zawierać specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku (m.in. nazwa i ilość towarów), to faktura taka stanowi w istocie również specyfikację poszczególnych sztuk ładunku. Przedstawioną tezę potwierdził, przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 9 czerwca 2014 r., sygn. ILPP4/443-117/14-2/BA, w której organ wskazał, że „w związku z tym, że faktura jaką Spółka posiada w swojej dokumentacji zawiera treść wypełniającą znamiona specyfikacji, to dokument, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy (specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku) nie musi być przez nią sporządzony oddzielnie”.

Ponadto, zgodnie z treścią przepisu art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku gdy dokumenty wymienione w ust. 3 nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

• korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie,
• dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
• dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku - inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania,
• dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
  
  

Jednocześnie, Spółka pragnie podkreślić, iż wymieniony powyżej katalog tzw. dokumentów pomocniczych ma charakter otwarty (na co wskazuje zwrot „w szczególności”), co oznacza, iż podatnik ma prawo potwierdzać fakt dokonania dostawy na rzecz podatnika w innym państwie członkowskim również innymi niż wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT dokumentami.

Jak wskazują bowiem przedstawiciele doktryny prawa podatkowego, w celu udokumentowania WDT podatnik może posłużyć się w zasadzie zupełnie dowolnymi dokumentami. Takie stanowisko zostało również potwierdzone w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: „NSA”), w uchwale wydanej przez poszerzony skład siedmiu sędziów, z dnia 11 października 2010 r., sygn. I FPS 1/10, w której stwierdzono m.in., że przepisy wskazane w art. 42 powinny być stosowane z uwzględnieniem normy określonej w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), w świetle której „jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem”. Co więcej, NSA wskazał wyraźnie, iż dowody określone w art. 42 ust. 3 i 4 ustawy o VAT nie mają charakteru bezwzględnie obligatoryjnych. Dlatego też w przypadku, gdy podatnik nie dysponuje kompletem dokumentów wskazanych w art. 42 ust. 3 i 4 ustawy o VAT, bądź posiadane dokumenty zawierają pewne braki formalne, może on posłużyć się innymi dowodami potwierdzającymi dokonanie dostawy wewnątrzwspólnotowej.

W tej samej uchwale stwierdzono także, że „dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z póżn. zm.), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju”.

W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, że dla zastosowania stawki 0% VAT z tytułu WDT nie jest konieczne posiadanie wszystkich dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, a jedynie posiadanie jednego z dowodów wskazanych w tym przepisie razem z innymi dokumentami wymienionymi w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT (bądź też innymi dowodami, niewymienionymi w tym przepisie), które łącznie, jednoznacznie potwierdzają dostawę towarów do finalnego nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego.

Dokumenty otrzymywane drogą elektroniczną

W opinii Spółki, przepisy art. 42 ust. 2 i ust. 11 ustawy o VAT nie zawierają wymogu, by dokumentacja potwierdzająca dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów gromadzona była wyłącznie w formie papierowej. Tym samym, zdaniem Spółki dopuszczalne jest, aby niektóre dokumenty dodatkowe przyjęły formę elektroniczną, bądź też były Spółce przesłane w formie elektronicznej. Spółka pragnie zwrócić uwagę, iż do takiego wniosku prowadzi m.in. analiza wyroku WSA w Warszawie z dnia 12 lutego 2009 r. (sygn. akt III SA/Wa 1909/08), w którym Sąd stwierdził, iż: „z przywołanych przepisów nie wynika wymóg, aby dokumenty potwierdzające wewnątrzwspólnotowy charakter transakcji miały formę papierową. Biorąc pod uwagę, że nigdzie nie stanowi się o formie dokumentów, zasadniczo dopuszczalna będzie każda forma, byle uprawdopodobniona była autentyczność tych dokumentów. Zgodzić się zatem należy z twierdzeniem, że dowodem może być także dokument w formie elektronicznej lub przesłany faksem”.

Powyżej wskazane podejście jest prezentowane również przez organy podatkowe. Przykładowo:

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 1 sierpnia 2019 r. (sygn. 0112-KDIL1-3.4012.293.2019.2.PR) stwierdził, że „Przepisy ustawy nie uzależniają zastosowania dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawki podatku w wysokości 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. (...) dokumenty przewozowe (listy przewozowe CMR) gromadzone i przechowywane wyłącznie w formie elektronicznej, bez jednoczesnego przechowywania ich w formie papierowej, będą miały moc dowodową dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy”.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 2 lutego 2018 r. (sygn. 0112- KDIL1-3.4012.614.2017.3.IT) stwierdził, że „Dla zastosowania stawki w wysokości 0°/o dla transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie jest konieczne zatem posiadanie oryginałów dokumentów w formie papierowej, wystarczy ich wersja elektroniczna. Jeżeli są to dokumenty przesyłane w formie elektronicznej, niebudzące wątpliwości co do ich autentyczności, mogą one stanowić dowody (dokumenty) potwierdzające, że towary będące przedmiotem danej wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały dostarczone na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju”.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 7 czerwca 2017 r. (sygn. 0112-KDIL1-3.4012.117.2017.1.KB) przyjął za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym gromadzone przez wnioskodawcę w formie elektronicznej wysłane nabywcom zbiorcze zestawienia faktur oraz otrzymane od tych nabywców potwierdzenia stanowiły dokumentację wystarczającą do zastosowania stawki 0% z tytułu WDT.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 17 lipca 2015 r. (sygn. IBPP4/4512-191/15/EK) wskazał, iż „zauważyć należy, że powołane powyżej przepisy nie stanowią o formie dokumentów. Zasadniczo dopuszczalna jest każda forma dokumentu, byle uprawdopodabniała ona wywóz towarów z terytorium kraju i ich dostarczenie na terytorium innego państwa członkowskiego. W/ dobie szeroko rozumianej komunikacji technicznej nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi przesyłanemu w formie elektronicznej, skanem czy faxem”.

Analogiczne stanowisko zaprezentowane zostało w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 lipca 2013 r. (sygn. IPPP3/443-484/13-4/JK), interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 22 maja 2014 r. (sygn. ITPP3/443-98/14/MD), interpretacjach indywidualnych Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 10 marca 2015 r. (sygn. IPTPP2/443-929/14-2/DS) oraz z dnia 18 lutego 2015 r. (sygn. IPTPP2/443-856/14-4/IR).

Mając na względzie powyższe uwagi, w ocenie Spółki, w przypadku otrzymywania przez nią drogą elektroniczną dokumentów wymienionych w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, stanowią i będą stanowić one dowód o którym mowa odpowiednio w art. 42 ust. 3 lub ust. 11 ustawy o VAT.

Analiza dokumentacji posiadanej przez Spółkę

Dokumentacja gromadzona przez Spółkę - uwagi ogólne

Jak wynika z przedstawionych przez Spółkę wariantów dokumentacji WDT, Spółka każdorazowo posiada i będzie posiadać fakturę (lub jej kopię) zawierającą dane Kontrahenta oraz specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, przy czym może być to również faktura wystawiona przez nabywcę w ramach tzw. „samofakturowania”. W niektórych wypadkach Spółka posiada/będzie posiadać również podpisany przez odbiorcę towaru list CMR. Ponadto, w przypadkach gdy Spółka takim CMR nie dysponuje, gromadzi/będzie gromadzić dodatkową dokumentację potwierdzającą wywóz towarów na terytorium innego państwa członkowskiego (różnego rodzaju - zarówno dowody wymienione wprost w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, jak i takie niewymienione wprost w przepisach - w zależności od danego wariantu opisanego powyżej).

Dodatkowo, w niektórych przypadkach (dotyczyć to może wszystkich Wariantów), Spółka jest/będzie również w posiadaniu pomocniczej dokumentacji przedstawionej w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego (np. potwierdzenia zapłaty za towar wystawionego przez bank).

W ocenie Spółki, posiadane przez nią dokumenty, w przypadku każdego z przedstawionych Wariantów, potwierdzają/będą potwierdzać jednoznacznie dokonanie dostawy towarów do nabywcy na terytorium innego państwa UE.

Mając natomiast na uwadze przywołaną powyżej uchwałę NSA z dnia 11 października 2010 r., sygn. I FPS 1/10, Spółka stoi na stanowisku, że dla zastosowania stawki 0% VAT w przypadku WDT nie jest konieczne posiadanie wszystkich dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, a jedynie posiadanie jednego z dowodów wskazanych w tym przepisie (np. specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku) razem z innymi dokumentami (mogą to być dokumenty wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT lub też inne dowody), które łącznie, jednoznacznie potwierdzają dostawę towarów do nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego.

Wobec tego Spółka w szczególności wskazuje, że jej zdaniem brak w niektórych z przedstawionych wariantów podpisanego przez odbiorcę listu przewozowego, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, nie pozbawia Spółki prawa do zastosowania 0% stawki VAT, jeżeli będzie ona dysponowała dodatkową dokumentacją, łącznie jednoznacznie potwierdzającą dostawę towarów do Kontrahenta na terytorium innego państwa członkowskiego UE.

Wariant I

W tym wariancie Spółka dysponuje/będzie dysponować fakturą (lub jej kopią) dokumentującą dokonaną WDT, zawierającą specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz międzynarodowym listem przewozowym CMR podpisanym przez nadawcę, przewoźnika i odbiorcę towaru.

Tym samym rozwiązanie to obejmuje potwierdzenie odbioru towarów w sposób, o którym mowa wprost w przepisie art. 42 ust. 3 pkt 1 i pkt 3 ustawy o VAT, co w ocenie Spółki spełnia przesłankę do zastosowania stawki 0% VAT do WDT, o której mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Wariant II

W tym wariancie Spółka dysponuje/będzie dysponować fakturą (lub jej kopią) zawierającą specyfikację poszczególnych sztuk ładunku. Spółka nie posiada/nie będzie natomiast posiadała międzynarodowego listu przewozowego CMR, lub też posiada go/będzie go posiadała, ale nie jest/nie będzie on podpisany przez odbiorcę towarów. W praktyce wariant ten dotyczy w szczególności sytuacji, w których to Kontrahent jest odpowiedzialny za organizację transportu towarów, w związku z czym Spółka ma trudności w uzyskaniu podpisanego przez niego listu CMR.

W związku z tym, że w ocenie Spółki dokumenty te nie wypełniają samodzielnie wymogów wskazanych w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, Spółka uzupełnia/będzie uzupełniać swoją dokumentację innym dowodem potwierdzającym jednoznacznie dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego (innego niż terytorium kraju) - tj. potwierdzeniem odbioru towarów będących przedmiotem WDT otrzymywanym od kontrahenta. Potwierdzenie to może być złożone w formie:

korespondencji mailowej z Kontrahentem zawierającej oświadczenie o odbiorze przez niego dostaw zrealizowanych na jego rzecz w danym okresie, ze wskazaniem danych umożliwiających identyfikację poszczególnych dostaw - np. data załadunku oraz data dostawy towaru, oznaczenie symbolu oraz ilości towaru, numer dokumentu „Lieferschein” będącego dokumentem towarzyszącym danej dostawie; lub

odrębnego dokumentu wystawionego przez Kontrahenta, który zawiera/zawierać będzie oświadczenie o otrzymaniu przez niego dostaw zrealizowanych na jego rzecz w danym okresie. Na dokumencie znajdują się/będą się znajdować informacje pozwalające na identyfikację poszczególnych dostaw, tj. przede wszystkim numery faktur oraz daty dokonania dostaw. Dokument ten zawiera/będzie zawierał datę i podpis (oraz - w niektórych przypadkach - również pieczątkę) Kontrahenta; lub

kopii dokumentu WZ zawierającego dane Spółki oraz Kontrahenta, opis towarów będących przedmiotem WDT oraz oznaczenie pojazdu przypisanego do ich transportu. Dokument ten jest/będzie podpisywany przez Spółkę oraz kierowcę transportującego towar, a następnie przesłany do Kontrahenta. Po otrzymaniu towarów Kontrahent potwierdza/będzie potwierdzał ich odbiór poprzez umieszczenie w pozycji „odebrał” podpisu oraz daty (oraz - w niektórych przypadkach - również pieczątki), a następnie odsyła/będzie odsyłał dokument Spółce.

Spółka stoi na stanowisku, że wszystkie powyżej wymienione formy potwierdzenia wystawianego przez Kontrahenta jednoznacznie potwierdzają dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Otrzymanie wyraźnego oświadczenia Kontrahenta stanowi/będzie stanowić bowiem formę aktywnego potwierdzenia odbioru przez niego towarów w innym państwie członkowskim. Spółka wskazuje w szczególności, że:

Korespondencja mailowa z kontrahentem stanowi/będzie stanowić dowód, o którym mowa wprost w art. 42 ust. 11 pkt 1 ustawy o VAT. Z korespondencji wynika/będzie wynikało jednoznacznie, iż doszło do realizacji między stronami wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. W oświadczeniu zawartym w treści wiadomości e-mail pracownik Kontrahenta (korzystając z oficjalnego konta poczty elektronicznej serwera Kontrahenta) w sposób jednoznaczny wskazuje, iż towary objęte zestawieniem faktur za dany okres zostały dostarczone do miejsca przeznaczenia i że Kontrahent je otrzymał. W wiadomości e-mail znajdują się/będą się znajdować informacje pozwalające na identyfikację potwierdzanej dostawy np. daty załadunku oraz daty dostawy, oznaczenie symbolu oraz ilości towaru, numeru dokumentu „Lieferschein” będącego dokumentem towarzyszącym dostawie. Tym samym korzystając z niniejszego rozwiązania Kontrahent jednoznacznie potwierdza/będzie potwierdzał, że konkretne, identyfikowalne towary zostały do niego dostarczone. Spółka pragnie podkreślić, iż jej stanowisko znajduje potwierdzenie m.in. w pismach organów podatkowych powołanych poniżej:

Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 20 listopada 2017 r. (o sygn. 0111-KDIB3-3.4012.115.2017.1.PK), gdzie organ odstępując od uzasadnienia zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, który wnosił, że „będąc w posiadaniu kopii faktury zawierającej specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz zbiorczego zestawienia dostaw, którego zgodność z rzeczywistością została potwierdzona przez Kontrahenta poprzez informację w wiadomości e-mail, będzie uprawniony do zastosowania stawki VAT 0% w stosunku do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów” (podkreślenie Wnioskodawcy).

Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 września 2017 r. (sygn. 0114-KDIP1-2.4012.298.2017.l.IG), w której organ podatkowy stwierdza: „Zatem Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania stawki 0% podatku VAT, w przypadku dokonywania WDT (...) jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji VAT za dany okres rozliczeniowy będzie posiadał co najmniej fakturę dokumentującą transakcję, specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz otrzyma informację zwrotna od nabywcy w postaci wiadomości e-mail zawierającej potwierdzenie otrzymania towaru zgodnie z wykazem faktur zawartych w tej wiadomości e-mail” (podkreślenie Wnioskodawcy).

Odrębny dokument zawierający oświadczenie Kontrahenta o otrzymaniu towarów będących przedmiotem WDT jednoznacznie potwierdza/będzie potwierdzał dostarczenie towarów do odbiorcy znajdującego się na terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju, zatem spełnia wymogi wynikające z art. 42 ust. 11 ustawy o VAT. Oświadczenie to obejmuje/będzie obejmować dostawy dokonane na rzecz danego Kontrahenta w danym okresie. Dostawy te są/będą przypisane do konkretnych numerów faktur a także jest/będzie wskazana data ich dostawy, co pozwoli na jednoznaczną ich identyfikację. Spółka pragnie podkreślić, iż jej stanowisko znajduje potwierdzenie w pismach organów podatkowych powołanych poniżej:

W interpretacji indywidualnej z 20 listopada 2017 r. znak: 0111-KDIB3-3.4012.115.2017.l.PK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, zgodnie z którym „będąc w posiadaniu kopii faktury zawierającej specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz zbiorczego zestawienia dostaw podpisanego przez Kontrahenta bądź skanu zbiorczego zestawienia dostaw podpisanego przez Kontrahenta” będzie on uprawniony do zastosowania stawki VAT 0% w stosunku do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

W interpretacji indywidualnej z 7 czerwca 2017 r. znak: 0112-KDIL1-3.4012.117.2017.1.KB Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zgodził się ze stanowiskiem Spółki, zgodnie z którym dokumentacja WDT w postaci: (i) kopii faktury zawierającej specyfikację poszczególnych sztuk załadunku oraz (ii) otrzymanego drogą elektroniczną zbiorczego potwierdzenia odbioru towarów zawierającego wykaz faktur dokumentujących dostawy dokonane na rzecz nabywcy w danym okresie, będącego oświadczeniem, iż towary zostały otrzymane przez Nabywcę na terytorium innego państwa członkowskiego, podpisanym przez osobę upoważnioną przez Nabywcę - jest wystarczająca do zastosowania stawki 0% do WDT.

Kopia dokumentu WZ zawierającego podpis Spółki, kierowcy, oraz podpis i datę (oraz – w niektórych przypadkach - również pieczątkę) umieszczone przez Kontrahenta w pozycji „odebrał”, jednoznacznie potwierdza/będzie potwierdzać dostarczenie towarów do odbiorcy znajdującego się na terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju, zatem spełnia wymogi wynikające z art. 42 ust. 11 ustawy o VAT. Umieszczenie daty i podpisu (oraz - w niektórych przypadkach - również pieczątki) Kontrahenta w pozycji „odebrał” stanowi/będzie stanowić oświadczenie Kontrahenta o otrzymaniu przez niego wyszczególnionych w dokumencie WZ towarów. Spółka pragnie podkreślić, iż jej stanowisko znajduje potwierdzenie przykładowo w interpretacji indywidualnej z 6 marca 2020 r. znak: 0113-KDIPT1- 2.4012.735.2019.2.KT, gdzie Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że „dokument NZ podpisany przez: (i) Spółkę, zawierający informację, że wskazane w nim Towary zostały wydane z magazynu, w tym m.in. informację odnośnie ilości i rodzaju wydanego Towaru z magazynu oraz (ii) zagraniczny magazyn odbierający Towary po ich dostarczeniu (tj. magazyn należący do Nabywcy lub obsługiwany przez podmiot trzeci)” potwierdza wywóz towarów z terytorium kraju oraz ich dostarczenie do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Wariant III

W tym wariancie, podobnie jak w Wariancie II, Spółka dysponuje/będzie dysponować fakturą (lub jej kopią) zawierającą specyfikację poszczególnych sztuk ładunku - Spółka nie posiada/nie będzie posiadała natomiast międzynarodowego listu przewozowego CMR, lub też posiada go/będzie go posiadała, ale nie jest/nie będzie on podpisany przez odbiorcę towarów. W praktyce wariant ten również dotyczy sytuacji, w których to Kontrahent jest odpowiedzialny za organizację transportu towarów, w związku z czym Spółka ma trudności w uzyskaniu podpisanego przez niego listu CMR.

W związku z tym, że w ocenie Spółki dokumenty te nie wypełniają samodzielnie wymogów wskazanych w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, Spółka uzupełnia/będzie uzupełniać swoją dokumentację innym dowodem potwierdzającym jednoznacznie dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego (innego niż terytorium kraju) - tj. potwierdzeniem dostarczenia określonych towarów do odbiorcy wystawionym przewoźnika. Potwierdzenie to może mieć dwojaką formę:

korespondencji mailowej z przewoźnikiem, w której zawarte jest/będzie oświadczenie o dostarczeniu przez niego towarów będących przedmiotem określonej WDT do miejsca przeznaczenia; lub

wydruku informacji o trasie przesyłki z portalu internetowego firmy kurierskiej (umożliwiającego jej „śledzenie”). Potwierdzenie zawiera/będzie zawierało datę, godzinę i miejsce dostarczenia towaru do odbiorcy.

W ocenie Spółki wymienione powyżej dokumenty spełniają wymogi wynikające z art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, tj. stanowią jednoznaczne potwierdzenie dostarczenia towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Spółka pragnie podkreślić, iż jej stanowisko znajduje potwierdzenie np. w pismach organów podatkowych powołanych poniżej:

Interpretacja indywidualna Izby Skarbowej w Katowicach z 26 lutego 2015 r. o sygn. IBPP4/443- 627/14/BP, w której organ wskazał, że „w sytuacji gdy Wnioskodawca - zgodnie z przedstawionym zdarzeniem przyszłym - dla potwierdzenia dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów posiada fakturę, specyfikację wysłanego towaru oraz potwierdzenie od przewoźnika o dostarczeniu towarów do miejsca przeznaczenia w innym państwie członkowskim, należy uznać, że dokumenty te łącznie uprawdopodobniają przemieszczenie towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego oraz ich dostarczenie do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Możliwe jest bowiem, przyporządkowanie faktury i specyfikacji do oświadczenia spedytora”. W tym miejscu Spółka pragnie wskazać, że - jak wskazywała we wcześniejszej części wniosku - nie istnieje wymóg aby dokumenty potwierdzające dokonanie WDT o których mowa w art. 42 ustawy o VAT miały formę papierową, zatem ich moc dowodowa pozostaje aktualna również w przypadku posiadania ich w formie elektronicznej;

Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 12 lipca 2018 r. (o sygn. 0113- KDIPT1-2.4012.348.2018.l.KT), gdzie organ wskazał, że „W dobie szeroko rozumianej komunikacji technicznej nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi otrzymanemu z opisanego systemu śledzenia przesyłki. Tym samym zgromadzone przez Wnioskodawcę dowody - tj. wystawiona faktura VAT, specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku, dokument transportowy, a w przypadku dokumentu przewozowego bez podpisu nabywcy, wydruk ze strony internetowej, na której znajduje się usługa „śledzenia” przesyłki, potwierdzający status otrzymania towarów przez nabywcę - na podstawie, których można jednoznacznie uznać, ze towar został doręczony do miejsca docelowego poza terytorium Polski, łącznie uprawdopodabniają przemieszczenie towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego oraz ich dostarczenie do odbiorcy znajdującego na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju”;

Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 stycznia 2011 r. (o sygn. IPPP3/443-1024/10-2/KC) gdzie organ wskazał, że „W przypadku, gdy u Wnioskodawcy brak jest dokumentu przewozowego, podpisanego przez nabywcę lub wskazanego przez niego odbiorcę towarów, wskazane przez niego dokumenty dodatkowe, tj. dokumenty potwierdzające zapłatę za dostarczone towary (potwierdzenia płatności, wyciągi bankowe), specyfikacje płatności za zapłacone dostawy, korespondencja handlowa dotycząca WDT, wydruk informacji podawanych przez przewoźnika na stronie internetowej, w opcji śledzenia przesyłki potwierdzających, że dana przesyłka została doręczona nabywcy bądź wskazanemu przez nabywcę odbiorcy, dowód potwierdzający przyjęcie do nabywcy towarów w innym kraju Unii Europejskiej, uprawniają go do zastosowania stawki podatku 0% dla przedmiotowej dostawy”.

Wariant IV

W tym wariancie fakturowanie odbywa się w procedurze tzw. „samofakturowania”, tzn. stosowny dokument jest wystawiany przez odbiorcę towaru w imieniu i na rzecz Spółki, a ta zatwierdza go w sposób określony w porozumieniu zawartym z nabywcą w tym przedmiocie (art. 106d ust. 1 ustawy o VAT).

Wystawiana przez nabywcę faktura zawiera/będzie zawierała (oprócz elementów obowiązkowych na gruncie ustawy o VAT) specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, oraz:

wyraźne oświadczenie nabywcy o otrzymaniu towarów, których dotyczy faktura, lub

datę i miejsce odbioru towarów; w takich wypadkach zgodnie z przyjętą między Spółką a Kontrahentem procedurą wystawiania faktur (potwierdzoną zawartym w tej sprawie porozumieniem), stosowny dokument w odniesieniu do danej dostawy może zostać wygenerowany poprzez portal elektroniczny Kontrahenta dopiero do przyjęciu przez niego towaru w miejscu przeznaczenia i wprowadzeniu go na magazyn (tzn. nie ma możliwości, aby Spółka dysponowała fakturą w wypadku gdy towar nie został dostarczony nabywcy na terytorium innego państwa UE).

Zdaniem Spółki zawarte na fakturze oświadczenie nabywcy o otrzymaniu towarów, których dotyczy faktura, stanowi/będzie stanowić formę aktywnego potwierdzenia odbioru przez niego towarów w innym państwie członkowskim - zastosowanie znajdą tu zatem uwagi przedstawione w Wariancie II. Spółka stoi na stanowisku, że dowód ten potwierdza/będzie potwierdzać jednoznacznie dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, zatem spełnia przesłanki wynikające z art. 42 ust. 11 ustawy o VAT.

Nawiązując natomiast do przypadku, w którym faktura otrzymana od nabywcy nie zawiera/nie będzie zawierała takiego wyraźnego oświadczenia, Spółka stoi na stanowisku, że również spełnia/będzie spełniać ona przesłanki dowodu o którym mowa w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, zgodnie z przyjętą w tym przypadku między Spółką a Kontrahentem procedurą wystawiania i zatwierdzania faktur wystawionych w procedurze „samofakturowania” (potwierdzoną zawartym porozumieniem), stosowny dokument w odniesieniu do danej dostawy może zostać wygenerowany poprzez portal elektroniczny Kontrahenta dopiero do przyjęciu przez niego towaru w miejscu przeznaczenia na terytorium innego państwa UE. Nie istnieje jakakolwiek możliwość wygenerowania takiej faktury w przypadku, w którym towar nie zostałby dostarczony do nabywcy. Z tego też powodu na fakturze każdorazowo znajduje się/będzie się znajdować wyraźne wskazanie daty i miejsca odbioru towarów. Spółka i Kontrahent nie stosują/nie zastosują tu „aktywnego” potwierdzania odbioru towarów przez Kontrahenta w formie stosownych oświadczeń, gdyż nie jest/nie będzie ono konieczne. Dla stron transakcji oczywistym jest, że w przypadku braku dostarczenia towarów faktura nie zostałaby wystawiona i zaistniałą sytuację należałoby wyjaśnić. Faktura ta wystawiana jest/będzie przy tym w istocie w oparciu o dane wynikające z dokumentacji magazynowej prowadzonej przez Kontrahenta, tj. w oparciu o dane o przyjęciach magazynowych. Tym samym faktura stanowi/będzie stanowić dla Spółki jednoznaczne potwierdzenie, że dany towar został odebrany i zaewidencjonowany na magazynie Kontrahenta.

Zatem, w ocenie Spółki, dokumentacja przedstawiona w Wariancie IV spełnia warunki dokumentacji WDT wymienione w art. 42 ust. 3 pkt 3 oraz w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT.

Uwagi dot. tzw. pakietu Quick Fixes

Celem usprawnienia funkcjonowania wspólnego systemu VAT w zakresie transakcji transgranicznych, Unia Europejska opracowała pakiet zmian zwanych zbiorczo „Quick Fixes”. Składają się nań następujące akty prawne:

Dyrektywa - termin jej implementacji to 1.01.2020 r., jednakże w Polsce nastąpiło to dopiero z dniem 1.07.2020 r.; zmiany z niej wynikające, które mają znaczenie dla niniejszego wniosku (modyfikacja brzmienia art. 42 ust. 1 pkt 1, nowy art. 42 ust. la), są omawiane w innych częściach wniosku niż niniejsza;

Rozporządzenie - wiąże ono w całości i jest bezpośrednio stosowane w polskim porządku prawnym od dnia 1.01.2020 r. Wprowadza ono m.in. domniemanie, że WDT zostało dokonane w wypadku, gdy podatnik posiadać będzie wskazane w nim expressis verbis dokumenty.

Zgodnie z Rozporządzeniem, domniemywa się, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza jego terytorium, ale na terytorium Wspólnoty, w przypadku gdy podatnik dokonujący WDT posiadać będzie co najmniej dwa niebędące ze sobą w sprzeczności dowody, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem i niezależne od sprzedawcy i nabywcy.

Dokumenty uprawniające do skorzystania z ww. domniemania można podzielić zasadniczo na dwie grupy:

grupa A: dokumenty odnoszące się do wysyłki lub transportu towarów, takie jak podpisany list przewozowy CMR, konosament, faktura za towarowy przewóz lotniczy lub faktura od przewoźnika towarów;

grupa B:

polisa ubezpieczeniowa w odniesieniu do wysyłki lub transportu towarów lub dokumenty bankowe potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów;

dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, na przykład notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia;

poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim.

W przypadku, gdy transport organizuje sprzedawca (towary zostały wysłane lub przetransportowane przez niego lub przez osobę trzecią działającą na jego rzecz), do skorzystania z domniemania wystarczające jest posiadanie dwóch dowodów z grupy A wydanych przez dwie różne strony, niezależne od siebie, od sprzedawcy i od nabywcy, albo też jednego dowodu z grupy A i jednego dowodu z grupy B (również wydanych przez dwie różne strony, niezależne od siebie, od sprzedawcy i od nabywcy).

W sytuacji, gdy za transport odpowiada nabywca (towary zostały wysłane lub przetransportowane przez niego lub przez osobę trzecią działającą na jego rzecz), poza posiadaniem ww. dowodów (tj. dwóch dowodów z grupy A, lub jednego dowodu z grupy A i jednego dowodu z grupy B), sprzedawca dla zastosowania stawki 0% posiadać musi również pisemne oświadczenie nabywcy, że towary zostały przetransportowane, wskazujące państwo UE przeznaczenia towarów (zawierające elementy określone w Rozporządzeniu). Oświadczenie takie powinno być dostarczone sprzedawcy do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła dostawa.

Spółka wskazuje jednak, że w jej ocenie brak posiadania przez Spółkę dokumentacji, o której mowa w Rozporządzeniu, nie powoduje że nie jest ona uprawniona do zastosowania stawki 0% przy WDT. Spółka spełnia bowiem warunki dokumentacyjne zgodnie z przepisami polskiej ustawy o VAT (o czym była mowa powyżej).

Zdaniem Spółki metody dokumentacji WDT, które stosuje/zamierza stosować w celu opodatkowania stawką 0% VAT (warianty I - IV), nie stoją w sprzeczności z Rozporządzeniem. Zawarte w tym akcie prawnym regulacje dotyczące dokumentacji WDT ustanawiają bowiem jedynie wzruszalne domniemanie, zgodnie z którym w przypadku zgromadzenia określonej dokumentacji uważa się, że doszło do przemieszczenia towarów między krajami UE, co związane jest z prawem do zastosowania stawki 0% z tytułu WDT. Domniemanie to nie wyłącza jednak możliwość zastosowania stawki 0% VAT w przypadku WDT na podstawie dokumentów gromadzonych przez Spółkę, które są zgodne z ustawą o VAT.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie m.in. w:

treści komunikatu zamieszczonego na stronie internetowej Ministerstwa Finansów z dnia 23.12.2019 r., dotyczącego skutków prawnych opóźnienia w implementacji pakietu „Quick Fixes” i sposobu postępowania w okresie przejściowym (dostęp 02.07.2020 r.: https://www.gov.pl/web/finanse/implementacja-dyrektywy-20181910-dot-tzw-pakietu-quick-fixes): „Rozporządzenie wykonawcze 2018/1912 w art. 45a wprowadza domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy o VAT, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione. Sytuacja taka nie ulegnie zmianie po wejściu w życie ustawy implementującej prawo unijne.” (podkreślenie Wnioskodawcy);

uzasadnieniu do projektu ustawy nowelizującej wdrażającej postanowienia Dyrektywy „Quick Fixes” (ustawa z dnia 28 maja 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku od towarów i usług, ustawy o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami oraz niektórych innych ustaw; Dz. U. z 2020 r. poz. 1106): „Niespełnienie warunków domniemania nie oznacza automatycznie, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji na dostawcy ciąży obowiązek udowodnienia w inny sposób, zgodnie z przepisami ustawy o VAT, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione. Inaczej mówiąc, jeśli domniemanie nie ma zastosowania, sytuacja pozostaje taka sama, jak obecnie.”;

treści wyjaśnień do pakietu „Quick Fixes” opublikowanych przez Dyrekcję Generalną Komisji Europejskiej ds. Opodatkowania i Unii Celnej (DG TAXUD) (dostęp 02.07.2020 r.: https://ec.europa.eu/taxation_customs/sites/taxation/files/explanatory_notes_2020_quick_fixes_pl.pdf): „Państwa członkowskie mają obowiązek stosowania art. 45a rozporządzenia wykonawczego. Oznacza to, że jeżeli warunki określone w tym przepisie są spełnione, dostawca będzie mógł skorzystać z odpowiedniego domniemania. Państwa członkowskie mają również możliwość określenia w swoich krajowych przepisach w dziedzinie VAT innych domniemań dotyczących dowodu transportu, które mogą pozostawiać więcej swobody niż domniemanie przewidziane w art. 45a RW.W takim przypadku dostawca mógłby skorzystać z domniemań określonych w art. 45a RW lub domniemań w krajowych przepisach dotyczących VAT, o ile spełnione są odpowiednie warunki. HZ tym względzie istniejące krajowe przepisy dotyczące VAT, w których określono warunki dotyczące dowodu transportu dające więcej swobody niż warunki przewidziane w art. 45a RW, mogą być nadal stosowane”:

interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 12 lutego 2020 r. sygn. 0112- KDIL1-3.4012.522.2019.1.AKR;

interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 20 marca 2020 r. o sygn. 0114-KDIP1-2.4012.9.2020.1.PC;

interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 kwietnia 2020 r. o sygn. 0111-KDIB3-3.4012.50.2020.1.PJ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Organ zastrzega, że rozstrzygnięcie czy dokumenty, którymi będzie dysponować podatnik rzeczywiście potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ podatkowy, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.