2020.10.15 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0112-KDIL2-1.4011.598.2020.3.MKA

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4011.598.2020.3.MKA
z 15 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2020 r. (data wpływu 4 sierpnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 października 2020 r. (data wpływu 12 października 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z 24 września 2020 r. nr 0112-KDIL2-1.4011.598.2020.2.MKA, wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem, nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano 24 września 2020 r., skutecznie doręczono 30 września 2020 r., natomiast 12 października 2020 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawca uzupełnił wniosek (nadano w polskiej placówce pocztowej 7 października 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujące stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: Uczelnia lub Wnioskodawca) jest medyczną uczelnią publiczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 85 z późn. zm., dalej jako: u.p.s.w.n). Uczelnia jest podatnikiem podatku CIT i VAT.

Wnioskodawca, w ramach zadań przewidzianych w ustawie, zgodnie z art. 11 ust. 1 u.p.s.w.n., wykonuje swoje obowiązki m.in. poprzez prowadzenie kształcenia na studiach, prowadzenie kształcenia na studiach podyplomowych lub innych form kształcenia, prowadzenie działalności naukowej, świadczenie usług badawczych oraz transfer wiedzy i technologii do gospodarki.

Ponadto zgodnie z art. 11 ust. 4 u.p.s.w.n. zadaniem uczelni publicznej prowadzącej kształcenie w zakresie nauk medycznych lub nauk o zdrowiu albo w zakresie nauk weterynaryjnych może być także uczestniczenie w sprawowaniu opieki medycznej albo weterynaryjnej w zakresie i formach określonych w przepisach o działalności leczniczej albo przepisach o zakładach leczniczych dla zwierząt.

W związku z ww. zadaniem Uczelni związanym ze sprawowaniem opieki medycznej w zakresie i formach określonych w przepisach o działalności leczniczej, Uczelnia jest podmiotem założycielskim Szpitala (wskazane jest to w § 1 ust. 2 Statutu Szpitala).

Szczegółowe zasady wykonywania badań dydaktycznych i badawczych w powiązaniu z udzielaniem świadczeń zostały określone w umowie zawartej pomiędzy Szpitalem, a Uczelnią (stanowi o tym § 5 Statut Szpitala).

Do zadań Szpitala w szczególności należy m.in realizacja zadań dydaktycznych i badawczych wynikających z odpowiednich przepisów i umów. Ponadto do zadań Szpitala należy m.in. uczestniczenie w przygotowywaniu osób do wykonywania zawodu medycznego (§ 6 ust. 1 pkt b oraz pkt c Statut Szpitala).

Zgodnie z art. 21 ust. 3 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 295 z póżn. zm., dalej jako: ustawa o działalności leczniczej) studenci zdobywający kwalifikacje do wykonywania zawodu medycznego oraz doktoranci mogą brać udział w udzielaniu świadczeń zdrowotnych w ramach kształcenia w uczelni medycznej lub innej uczelni prowadzącej kształcenie w zakresie nauk medycznych lub nauk o zdrowiu, pod bezpośrednim nadzorem osób wykonujących zawód medyczny właściwy ze względu na treści kształcenia.

Na tej podstawie pracownicy zatrudnieni przez Uczelnię oraz asystujący im studenci i doktoranci, objęci procesem kształcenia przez Uczelnię medyczną, biorą udział w udzielaniu świadczeń zdrowotnych bezpośrednio w Szpitalu. Szczegółowy zakres świadczeń zdrowotnych wykonywanych przez Szpital zawarty jest w § 8 Statutu Szpitala.

Wnioskodawca wskazuje, że Uczelnia oddelegowując nauczycieli akademickich oraz studentów w celu świadczenia usług na terenie Szpitala, odpowiada za ich bezpieczeństwo i warunki pracy. Aktem normatywnym określającym przepisy dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy, w trakcie udzielania świadczeń zdrowotnych, jest Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 6 czerwca 2013 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy wykonywaniu prac związanych z narażeniem na zranienie ostrymi narzędziami używanymi przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 696, z późn.zm.), zwany dalej: rozporządzeniem. Uregulowano w nim kwestie związane z warunkami bezpieczeństwa i higieny pracy przy wykonywaniu prac związanych z narażeniem na zranienie ostrymi narzędziami używanymi przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych przez podmioty wykonujące działalność leczniczą.

Zgodnie z § 1 ust. 3 rozporządzenia, ilekroć przepisy odnoszą się do pracowników, rozumie się przez to także osoby fizyczne wykonujące pracę na innej podstawie niż stosunek pracy, doktorantów, studentów i uczniów niebędących pracownikami oraz wolontariuszy, a także osoby prowadzące pod nadzorem pracodawcy lub w miejscu wyznaczonym przez pracodawcę działalność gospodarczą na własny rachunek.

W ramach obowiązków nałożonych przez rozporządzenie, pracodawca zobowiązany jest na podstawie § 9 ust. 1 ww. rozporządzenia, do opracowania i wdrożenia procedury postępowania poekspozycyjnego, umożliwiającej niezwłoczne udzielenie poszkodowanemu pomocy medycznej oraz zapobieżenie skutkom narażenia, a także objęcie go profilaktyczną opieką zdrowotną po narażeniu zgodnie z aktualną wiedzą medyczną.

W myśl § 9 ust. 2 rozporządzenia, procedura, o której mowa w ust. 1, uwzględnia w szczególności konieczność oszacowania ryzyka zakażenia oraz podjęcia niezwłocznych działań profilaktycznych, w tym w szczególności przeprowadzenia badania lekarskiego, wykonania niezbędnych badań laboratoryjnych, przeprowadzenia w razie potrzeby poekspozycyjnego szczepienia ochronnego i uodpornienia biernego, lub profilaktycznego leczenia poekspozycyjnego, a także wykonanie badań lekarskich oraz niezbędnych badań dodatkowych w regularnych odstępach czasu po narażeniu.

W związku z powyższym Uczelnia wskazuje na wysokie ryzyko zarówno dotyczące pracowników, jak i studentów czy doktorantów, związane z możliwością wystąpienia wypadku w trakcie wykonywania świadczeń medycznych (np. sekcje zwłok z udziałem studentów, pobieranie krwi pacjentom, zabiegi) będącego następstwem zranienia ostrym narzędziem używanym przy wykonywaniu prac związanych z udzielaniem ww. świadczeń zdrowotnych. Pracodawca - Uczelnia, w celu zapewnienia bezpiecznych warunków pracy pracownikom, zobowiązany jest do ochrony poekspozycyjnej, w ramach której finansuje zakup leków antyretrowirusowych.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wyraźnie podkreśla, że Uczelnia nie dokonuje zakupu przedmiotowych leków i nie występuje w charakterze nabywcy na dokumencie zakupowym, jakim jest faktura. Uczelnia jest jedynie podmiotem finansującym zakup. Na fakturze wskazana jest ona, jako podmiot płacący za zakup udokumentowany fakturą. W celu zakwalifikowania faktury, jako dowodu księgowego, na podstawie którego wydatek ujmowany jest w księgach rachunkowych Uczelni, dowód taki jest każdorazowo opisywany, przy zastosowaniu ogólnie ustalonych przez Uczelnię zasad, wynikających z przyjętego schematu obiegu dokumentów.

Zgodnie z zasadami obowiązującymi na Uczelni, opisu faktury za zakup leków dokonuje jednostka organizacyjna Uczelni, która odpowiada za ustalenie procedur postępowania pracowników i studentów po ekspozycji (kontakcie z krwią pacjentów) i podpisanie umowy z dostawcami leków. Na podstawie tej umowy nabywca leku (osoba, która miała bezpośredni kontakt z krwią pacjenta) odbiera lek w aptece, jednak nie płaci za niego. Apteka wystawia następnie fakturę VAT, gdzie jako nabywca wskazana jest osoba, dla której została wystawiona recepta i która będzie przyjmować lek, zaś jako podmiot regulujący należność wynikającą z faktury-wskazana jest Uczelnia. Taka faktura wysyłana jest przez aptekę Uczelni, celem dokonania opłaty za lek.

Zatem wydatek rzeczywiście zostaje poniesiony przez Wnioskodawcę i posiada on stosowne dokumenty potwierdzające powyższe.

Wskazać należy, że taki sposób dokumentowania wydatku jest w tej sytuacji jedynym możliwym, bowiem faktura potwierdzająca zakup leków nie może zostać wystawiona na Uczelnię. Wynika to bowiem wprost z wydanego przez Ministra Zdrowia komunikatu z dnia 19 czerwca 2019 r., w którym wskazane zostało, że niedozwolona jest sytuacja, w której realizacja recepty polega na sprzedaży przepisanych na niej produktów na rzecz podmiotu, a nie pacjenta wskazanego na recepcie. Jednocześnie jednak zauważono, że nic nie stoi na przeszkodzie w sfinansowaniu takiej transakcji przez inny podmiot niż pacjent, na rzecz którego został wystawiony lek. Schemat działania powinien więc być taki, że produkty lecznicze są zawsze kupowane na rzecz pacjenta (nabywcy), ale może za nie zapłacić płatnik - w omawianej sytuacji będzie to np. Uczelnia.

Zatem Minister Zdrowia wyraźnie wskazał, że jeżeli wystawiana jest faktura, to musi ona być wystawiona na tę osobę, na którą przepisano produkt leczniczy, natomiast jako płatnik może być wskazany ten podmiot który faktycznie płaci za dany lek.

Reasumując, mając na względzie narzucony na Wnioskodawcę odrębnymi przepisami prawa, obowiązek niezwłocznego podjęcia profilaktycznego leczenia poekspozycyjnego, Uczelnia finansuje i w dalszym ciągu będzie finansować zakup leków antyretrowirusowych. Jednak z uwagi na brak możliwości - wskazany wprost przez Ministra Zdrowia - w kwestii sprzedaży leków podmiotom innym niż pacjenci, na których zostały wystawione recepty, Uczelnia nie udokumentuje przedmiotowego wydatku fakturą wystawioną na nią. Pomimo jednak, że faktura dotycząca zakupu leków antyretrowirusowych, jest każdorazowo wystawiana przez aptekę na pacjenta, któremu został ten lek przepisany, to jednak dokument ten wyraźnie wskazuje, że wydatek jest bezpośrednio poniesiony przez Wnioskodawcę, bowiem figuruje on na fakturze, jako podmiot płacący za zakup.

W związku z powyższym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego pojawiła się wątpliwość interpretacyjna dotycząca możliwości zaliczania przez Uczelnię wydatków, poniesionych na sfinansowanie leków, do kosztów uzyskania przychodów, oraz wątpliwość dotycząca tego, czy po stronie pracowników i studentów, w wyniku sfinansowania przez Uczelnię takiego zakupu, powstanie przychód podatkowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (pytania nr 2 i 3 ostatecznie sformułowano w uzupełnieniu wniosku).

Czy Uczelnia ma prawo, wydatki poniesione na sfinansowanie zakupu leku antyretrowirusowego, udokumentowane fakturą wystawioną na osobę, której przedmiotowy lek został przepisany, zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT?
Czy Uczelnia występująca w roli pracodawcy - a tym samym będąca płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych - pokrywając koszty związane z zakupem leków antyretrowirusowych powinna rozpoznać dla pracownika przychód podatkowy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o PIT w związku z sfinansowaniem ww. świadczenia, a tym samym obliczyć oraz pobrać z tego tytułu zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych?
Czy Uczelnia, pokrywając koszty związane z zakupem leków antyretrowirusowych powinna rozpoznać dla studenta przychód podatkowy w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy o PIT w związku z sfinansowaniem ww. świadczenia i tym samym sporządzić i przekazać studentowi oraz urzędowi skarbowemu informację podatkową o wysokości osiągniętych przez niego przychodów z tego tytułu?

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej informuje, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest udzielenie odpowiedzi w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku) – w odniesieniu do pytania drugiego – Uczelnia występująca w roli pracodawcy – a tym samym będąca płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych – pokrywając koszty związane z zakupem leków antyretrowirusowych nie powinna rozpoznawać dla pracownika przychodu podatkowego w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o PIT w związku z sfinansowaniem ww. świadczenia, a tym samym nie powinna obliczyć oraz pobrać z tego tytułu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Na wstępie należy wskazać, że zgodnie z dyspozycją art. 31 ustawy o PIT, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Mając na uwadze powyższy przepis i ciążący na Uczelni, jako na płatniku, obowiązek obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od przychodów uzyskiwanych przez jego pracowników ze stosunku pracy, Wnioskodawca pragnie ustalić, czy dokonując na rzecz pracowników świadczeń opisanych w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, należy rozpoznać u nich przychód podatkowy.

Jak wynika bowiem z art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Artykuł 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT stanowi zaś, że źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Z kolei w myśl art. 12 ustawy o PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. W związku z przedstawionym przez Wnioskodawcę opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego należy rozpatrzyć, czy finansowane przez pracodawcę zakupy leków antyretrowirusowych powodują powstanie u pracownika przychodu, o którym mowa w ww. art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, czyli uzyskanie realnego przysporzenia majątkowego, którego wartość jest ściśle określona.

Z wyżej wymienionych przepisów wynika bowiem, że do przychodów ze stosunku pracy zalicza się praktycznie wszystkie świadczenia otrzymane przez pracownika, w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z danym pracodawcą. Zatem, Uczelnia jako płatnik zobowiązana jest do obliczenia i poboru w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od ww. przychodów.v

Jednocześnie jednak, w celu analizy świadczeń pracowniczych, należy wziąć pod uwagę wytyczne wskazane w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 (Dz. U. z 2014 r., poz. 947). W związku z powyższym, aby można było mówić o nieodpłatnych świadczeniach na rzecz pracownika, które powodują powstanie u niego przychodu ze stosunku pracy, należy spełnić 3 przesłanki łącznie:

świadczenia muszą zostać spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
korzyść jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów),
świadczenia muszą zostać spełnione w interesie pracownika (a nie w interesie pracodawcy) i muszą przynosić mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść.

W przypadku niespełnienia, którejkolwiek z przesłanek, przysporzenie nie będzie stanowić nieodpłatnego świadczenia, tym samym nie będzie w ogóle stanowić przychodu dla pracownika w rozumieniu przepisów ustawy o PIT.

Przenosząc powyższe przesłanki, które obligują do rozpoznania u pracownika przychodu z tytułu nieodpłatnie przekazanego świadczenia, na grunt przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wskazać należy, że finansowanie pracownikowi zakupu leków antyretrowirusowych nie spełnia co najmniej jednej z powyższych przesłanek. W konsekwencji powoduje to brak możliwości uznania, że po stronie pracownika powstaje przychód podatkowy z tytułu otrzymania przedmiotowego świadczenia. Finansowanie zakupu leków jest bowiem świadczeniem spełnianym w interesie pracodawcy, a nie pracownika. Pracodawca – Uczelnia, do poniesienia powyższych kosztów zobowiązana jest bowiem na podstawie przepisów prawa. Pracodawca spełniając powyższe świadczenia, spełnia je w celu wypełnienia obowiązków nałożonych Kodeksem Pracy i Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 6 czerwca 2013 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy wykonywaniu prac związanych z narażeniem na zranienie ostrymi narzędziami używanymi przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych oraz w celu wyeliminowania w przyszłości potencjalnych kosztów związanych np. z rozprawami sądowymi z powództwa pracowników, na które mógłby narazić się poprzez niespełnienie obowiązków wynikających z przepisów i niezapewnienie należytej opieki polegającej na podjęciu profilaktycznego leczenia poekspozycyjnego.

Reasumując, po stronie Wnioskodawcy, w związku z pokrywaniem kosztów związanych z zakupem leków antyretrowirusowych, nie powstaje obowiązek ustalenia dla pracownika przychodu podatkowego w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o PIT w związku z sfinansowaniem ww. świadczenia, a tym samym Uczelnia nie powinna obliczać oraz pobierać z tego tytułu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, o której mowa w przywołanym na wstępie art. 31 ustawy o PIT.

Prawidłowość powyższego stanowiska potwierdza linia interpretacyjna prezentowana przez organy podatkowe, tj. m.in.:

Interpretacja indywidualna z dnia 21 października 2019 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.484.2019.1.GG;
Interpretacja indywidualna z dnia 28 grudnia 2018 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej sygn. 0114-KDIP3-3.4011.507.2018.1.JK2;
Interpretacja indywidualna z dnia 18 grudnia 2017 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.325.2017.2.DS.

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku) – w odniesieniu do pytania trzeciego – Uczelnia pokrywając koszty związane z zakupem leków antyretrowirusowych nie powinna rozpoznać dla studenta przychodu podatkowego w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy o PIT w związku z sfinansowaniem ww. świadczenia i tym samym nie ma obowiązku sporządzić i przekazać studentowi oraz urzędowi skarbowemu informacji podatkowej o wysokości osiągniętych przez niego przychodów z tego tytułu.

Na wstępie należy wskazać, że zgodnie z dyspozycją art. 42a ustawy o PIT, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Mając na uwadze powyższy przepis i ciążący na Uczelni obowiązek sporządzenia i przesłania informacji podatkowej PIT-11, Wnioskodawca pragnie ustalić, czy dokonując na rzecz studentów świadczeń opisanych w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, powinien rozpoznać u nich przychód podatkowy.

Jak wynika bowiem z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT, do źródeł przychodów należą inne źródła.

Zgodnie zaś z art. 20 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

W sprawie należy zatem rozpatrzyć, czy finansowany przez Uczelnię zakup leków antyretrowirusowych powoduje powstanie u studenta przychodu, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o PIT, tj. przychodu z innych źródeł, a dokładnie z nieodpłatnych świadczeń.

Z opisanego wyżej stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że Uczelnia zobowiązana jest na podstawie przepisów przywołanego rozporządzenia do zapewnienia nie tylko pracownikom, ale także swoim studentom, tzw. opieki poekspozycyjnej. W ramach tej opieki finansuje i w dalszym ciągu będzie finansować, zakup leków antyretrowirusowych osobom bezpośrednio udzielającym świadczeń zdrowotnych (tj. lekarzom, którzy są jednocześnie pracownikami Uczelni), ale także osobom asystującym w udzielaniu tych świadczeń – tj. studentom.

Powyższy obowiązek wynika dokładnie z brzmienia § 1 ust. 3 wyżej przywołanego Rozporządzenia, zgodnie z którym, ilekroć przepisy rozporządzenia odnoszą się do pracowników, rozumie się przez to także osoby fizyczne wykonujące pracę na innej podstawie niż stosunek pracy, doktorantów, studentów i uczniów niebędących pracownikami oraz wolontariuszy, a także osoby prowadzące pod nadzorem pracodawcy lub w miejscu wyznaczonym przez pracodawcę działalność gospodarczą na własny rachunek.

Wskazanie w powyższym przepisie studentów, świadczy o tym, że rozporządzenie regulujące kwestie dotyczące ochrony związanej z wypadkami przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych, ma zastosowanie nie tylko w przypadku, gdy takim wypadkom ulegną pracownicy będący zatrudnieni na podstawie stosunku pracy, ale także w przypadku, gdy do skaleczeń/zranień – a co za tym idzie, możliwości zakażenia krwi – dojdzie u studenta.

W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, w takich sytuacjach przysporzenie majątkowe w postaci finansowania ww. leków – które powstaje po stronie studenta – nie wynika z jego działań mających na celu powiększenie majątku, ale z niezależnych od niego obowiązków nałożonych odrębnymi przepisami prawa na Uczelnię. Zatem świadczenie to nie będzie prowadzić do powstania po stronie studenta przychodu, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o PIT.

W związku z tym Uczelnia nie jest obowiązana do wypełnienia swojego obowiązku, wynikającego z art. 42a ustawy o PIT, związanego ze sporządzeniem i przesłaniem informacji podatkowej PIT-11 o osiągniętych przez studenta przychodach z tytułu otrzymania ww. świadczenia, bowiem zgodnie z powyższym Wnioskodawca jest zdania, że do powstania przychodu z tytułu finansowania przez niego leków antyretrowirusowych, nie dojdzie u studenta.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do przepisu art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Artykuł 12 ust. 2 ww. ustawy, stanowi natomiast, że wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców – jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy.

Stosownie do art. 12 ust. 3 ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 11 ust. 2a cytowanej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Z wyżej wymienionych przepisów, jednoznacznie wynika, że do przychodów ze stosunku pracy zalicza się praktycznie wszystkie świadczenia otrzymane przez pracownika, w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z danym pracodawcą.

Zgodnie z treścią art. 31 ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest uczelnią medyczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r., poz 85, z późn. zm.).

W związku z zadaniem Uczelni związanym ze sprawowaniem opieki medycznej w zakresie i formach określonych w przepisach o działalności leczniczej, Wnioskodawca jest podmiotem założycielskim Szpitala. Do zadań Szpitala w szczególności należy m.in realizacja zadań dydaktycznych i badawczych wynikających z odpowiednich przepisów i umów, uczestniczenie w przygotowywaniu osób do wykonywania zawodu medycznego.

Zgodnie z art. 21 ust. 3 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2020 r., poz. 295 z póżn. zm.) studenci zdobywający kwalifikacje do wykonywania zawodu medycznego oraz doktoranci mogą brać udział w udzielaniu świadczeń zdrowotnych w ramach kształcenia w uczelni medycznej lub innej uczelni prowadzącej kształcenie w zakresie nauk medycznych lub nauk o zdrowiu, pod bezpośrednim nadzorem osób wykonujących zawód medyczny właściwy ze względu na treści kształcenia.

Na tej podstawie pracownicy zatrudnieni przez Uczelnię oraz asystujący im studenci i doktoranci, objęci procesem kształcenia przez uczelnię medyczną, biorą udział w udzielaniu świadczeń zdrowotnych bezpośrednio w Szpitalu.

Uczelnia oddelegowując nauczycieli akademickich oraz studentów w celu świadczenia usług na terenie Szpitala, odpowiada za ich bezpieczeństwo i warunki pracy w oparciu o przepisy Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 6 czerwca 2013 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy wykonywaniu prac związanych z narażeniem na zranienie ostrymi narzędziami używanymi przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 696, z późn.zm.).

Pracodawca – Uczelnia, w celu zapewnienia bezpiecznych warunków pracy pracownikom, zobowiązany jest do ochrony poekspozycyjnej, w ramach której finansuje zakup leków antyretrowirusowych.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że stosowanie do art. 207 § 2 pkt 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1320, z późn. zm.), pracodawca jest obowiązany chronić zdrowie i życie pracowników przez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki, w tym jest obowiązany reagować na potrzeby w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa i higieny pracy oraz dostosowywać środki podejmowane w celu doskonalenia istniejącego poziomu ochrony zdrowia i życia pracowników, biorąc pod uwagę zmieniające się warunki wykonywania pracy.

Natomiast przepisy wydanego na podstawie Kodeksu pracy rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 6 czerwca 2013 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy wykonywaniu prac związanych z narażeniem na zranienie ostrymi narzędziami używanymi przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych określają warunki bezpieczeństwa i higieny pracy przy wykonywaniu prac związanych z narażeniem na zranienie ostrymi narzędziami używanymi przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych przez podmioty wykonujące działalność leczniczą (§ 1 ust. 1 rozporządzenia).

W celu ochrony pracowników przed zranieniami ostrymi narzędziami pracodawca stosuje, na warunkach określonych w rozporządzeniu, wszelkie dostępne środki eliminujące lub ograniczające stopień narażenia na zranienia ostrymi narzędziami (§ 2 ww. rozporządzenia).

Stosownie do § 9 ust. 1 ww. rozporządzenia pracodawca opracowuje i wdraża procedurę postępowania poekspozycyjnego, umożliwiającą niezwłoczne udzielenie poszkodowanemu pomocy medycznej oraz zapobieżenie skutkom narażenia, a także objęcie go profilaktyczną opieką zdrowotną po narażeniu zgodnie z aktualną wiedzą medyczną. Procedura, o której mowa w ust. 1, uwzględnia w szczególności konieczność oszacowania ryzyka zakażenia oraz podjęcia niezwłocznych działań profilaktycznych, w tym w szczególności przeprowadzenia badania lekarskiego, wykonania niezbędnych badań laboratoryjnych, przeprowadzenia w razie potrzeby poekspozycyjnego szczepienia ochronnego i uodpornienia biernego, lub profilaktycznego leczenia poekspozycyjnego, a także wykonanie badań lekarskich oraz niezbędnych badań dodatkowych w regularnych odstępach czasu po narażeniu (§ 9 ust. 2 ww. rozporządzenia).

W świetle powyższego, pracodawca jest więc obowiązany, stosować w przedmiotowym zakresie przepisy rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 6 czerwca 2013 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy wykonywaniu prac związanych z narażeniem na zranienie ostrymi narzędziami używanymi przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych, w szczególności pracodawca jest zobowiązany do przeprowadzenia poekspozycyjnego szczepienia ochronnego lub profilaktycznego leczenia poekspozycyjnego.

W odniesieniu do pokrywania przez Wnioskodawcę pracownikom kosztów związanych z zakupem leków antyretrowirusowych wskazać należy, że nie będą one stanowiły przychodu pracownika z nieodpłatnych świadczeń ponieważ pracodawca jest zobowiązany do objęcia pracownika profilaktyczną opieką zdrowotną po narażeniu. Zatem w sytuacji, gdy pracodawca ponosi koszty ochrony poekspozycyjnej, w ramach której finansuje pracownikowi zakup leków antyretrowirusowych, u pracownika nie powstaje przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji mając na uwadze opisane we wniosku stan faktyczny i zdarzenie przyszłe oraz przytoczone przepisy stwierdzić należy, że pokrywane przez Wnioskodawcę koszty związane z zakupem leków antyretrowirusowych nie stanowią przychodu dla pracownika.

Odnosząc się natomiast do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących kwestii powstania przychodu u studentów, którym Uczelnia pokrywa koszty związane z zakupem leków antyretrowirusowych, wskazać należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako źródło przychodów wymienia „inne źródła”.

Jak stanowi art. 20 ust. 1 cyt. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Należy podkreślić, że użycie przez ustawodawcę sformułowania „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter przykładowy i otwarty, zatem do tej kategorii należy zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 analizowanej ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Natomiast na podmiotach dokonujących świadczeń z powyższego tytułu nie ciążą obowiązki płatnika polegające na obliczeniu, pobraniu i odprowadzeniu zaliczki na podatek dochodowy, ale wyłącznie obowiązki informacyjne, wynikające z art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z tym przepisem, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

W myśl art. 304 § 2 Kodeksu pracy, pracodawca jest obowiązany zapewnić bezpieczne i higieniczne warunki zajęć odbywanych na terenie zakładu pracy przez studentów i uczniów niebędących jego pracownikami.

Jednoczenie jak wskazano wyżej warunki bezpieczeństwa i higieny pracy przy wykonywaniu prac związanych z narażeniem na zranienie ostrymi narzędziami używanymi przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych przez podmioty wykonujące działalność leczniczą określają przepisy rozporządzenia wydanego na podstawie Kodeksu pracy w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy wykonywaniu prac związanych z narażeniem na zranienie ostrymi narzędziami używanymi przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych. Stosowanie do § 1 pkt 3 tego rozporządzenia ilekroć przepisy odnoszą się do pracowników rozumie się przez to także studentów.

Zatem, Uczelnia jest obowiązana, stosować w przedmiotowym zakresie przepisy rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 6 czerwca 2013 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy wykonywaniu prac związanych z narażeniem na zranienie ostrymi narzędziami używanymi przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych, w szczególności Uczelnia jest zobowiązana do przeprowadzenia poekspozycyjnego szczepienia ochronnego lub profilaktycznego leczenia poekspozycyjnego.

W odniesieniu do pokrywania przez Wnioskodawcę studentom kosztów związanych z zakupem leków antyretrowirusowych wskazać należy, że nie będą one stanowiły przychodu studenta z nieodpłatnych świadczeń ponieważ Uczelnia jest zobowiązana do objęcia studenta profilaktyczną opieką zdrowotną po narażeniu. Zatem w sytuacji, gdy Uczelnia ponosi koszty ochrony poekspozycyjnej, w ramach której finansuje studentowi zakup leków antyretrowirusowych, u studenta nie powstaje przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, mając na uwadze opisane we wniosku stan faktyczny i zdarzenie przyszłe oraz przytoczone przepisy stwierdzić należy, że pokrywane przez Wnioskodawcę koszty związane z zakupem leków antyretrowirusowych nie stanowią przychodu dla studenta.

Reasumując, z uwagi na brak przychodu zarówno po stronie pracownika jak i studenta, w związku z pokryciem przez Uczelnię kosztów związanych z zakupem leków antyretrowirusowych, na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika.

Końcowo, w odniesieniu do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych, stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania, ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin