Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-2.4012.357.2020.2.MMA
z 8 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 lipca 2020 r. (data wpływu 29 lipca 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 października 2020 r. (data wpływu 6 października 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 25 września 2020 r. nr 0114-KDIP4-2.4012.357.2020.1.MMA, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży Nieruchomości I, II oraz III – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 lipca 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży Nieruchomości I, II oraz III.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca posiada interes prawny w ustaleniu konsekwencji podatkowych transakcji sprzedaży nieruchomości na gruncie przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2020 r. poz. 106 ze zm., dalej jako UVAT, ustawa o podatku od towarów i usług, ustawa o VAT).

Wnioskodawca planuje sprzedaż posiadanych nieruchomości gruntowych (zwanych dalej łącznie działkami) położonych w (…) (działki o nr ewidencyjnych 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8) i ul. (…) (działka o nr ewidencyjnym 9).

Transakcja sprzedaży ma łącznie objąć:

1. prawo własności niezabudowanych nieruchomości gruntowych, oznaczonych jako działki ewidencyjne o nr 9, 1, 2, 5, 6, 7 oraz 8 (dalej jako Nieruchomość I),
   
2. prawo własności zabudowanej stacją transformatorową (dalej stacją trafo) nieruchomości gruntowej oznaczonej nr ewidencyjnym 4 (dalej jako Nieruchomość II),
3. udział wynoszący 18/88 w prawie własności zabudowanej nieruchomości gruntowej nr 3 (dalej jako Nieruchomość III).
   
   

Wnioskodawca nabył działki na podstawie umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego w dniu 27 marca 2014 r. (Rep. A nr ...).

Działki są objęte następującymi księgami wieczystymi:

1. KW nr (…) - działka nr 9,
2. KW nr (…) - działka nr 1, 5, 6, 7, 8,
3. KW nr (…) - działka nr 2,
4. KW nr (…) - działka nr 4,
5. KW nr (…) - działka nr 3.
   
   

Nieruchomość I to niezabudowane działki gruntowe objęte w całości Miejskim Planem Zagospodarowania Przestrzennego dla Gminy (…) z częścią wsi (…) (dalej MPZP). Nieruchomość I stanowi „tereny budowlane” - tj. grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (w świetle art. 2 pkt 33 UVAT).

Nieruchomość II to działka gruntowa zabudowana stacją trafo. Stacja trafo nie jest własnością Wnioskodawcy - została wybudowana przez X. SA (dalej X) i pozostaje jej własnością, jak też służy do działalności X. Wnioskodawca nie poniósł żadnych wydatków związanych ze stacją trafo. Nieruchomość II jest w całości objęta MPZP.

Nieruchomość III to udział wynoszący 18/88 w prawie własności zabudowanej (budowlą w postaci chodnika i drogi z kostki brukowej oraz latarni) nieruchomości gruntowej. Budowla została wybudowana przed nabyciem przez Wnioskodawcę działek, czyli przed 27 marca 2014 r. Wnioskodawca nie poniósł żadnych wydatków związanych z ulepszeniem ww. budowli. Nieruchomość III jest w całości objęta MPZP. Od pierwszego zasiedlenia upłynął okres dłuższy niż dwa lata.

Działki zostały objęte MPZP na podstawie:

1. uchwały nr (…) Rady Miejskiej z dnia 12 września 2006 r. opublikowanej w Dzienniku Urzędowym Województwa z dnia (…) grudnia 2006 r. oraz
   
2. uchwały nr (…) Rady Miejskiej z dnia 28 marca 2017 r. opublikowanej w Dzienniku Urzędowym Województwa z dnia (…) kwietnia 2017 r.
   
   

Nieruchomości nie są wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności statutowej. Nabycie nastąpiło z zamiarem dalszej odsprzedaży.

Wnioskodawca przekazuje poniższe uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego.

1. Wnioskodawca nie wykorzystywał Nieruchomości I i Nieruchomości II w żaden sposób. Działki zostały nabyte z zamiarem dalszej odsprzedaży.
   
2. Działka o nr 4 jest objęta Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego zatwierdzonym uchwałą Rady Miejskiej z dnia 12 września 2006 r. o nr (…). Zgodnie z postanowieniami MPZP działka znajduje się na obszarze oznaczonym jako „9MW” - teren zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej. Wnioskodawca nie posiada informacji czy przed nabyciem działki o nr 4 została wydana jakakolwiek decyzja o warunkach zabudowy.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy sprzedaż Nieruchomości I będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT?
2. Czy sprzedaż Nieruchomości II będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT?
3. Czy sprzedaż Nieruchomości III będzie podlegała zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 UVAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. W ocenie Wnioskodawcy, sprzedaż Nieruchomości I będzie podlegała opodatkowaniu VAT w stawce podstawowej 23%.
2. W ocenie Wnioskodawcy, sprzedaż Nieruchomości II będzie podlegała opodatkowaniu VAT w stawce podstawowej 23%.
3. W ocenie Wnioskodawcy, sprzedaż Nieruchomości III będzie podlegała zwolnieniu z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 UVAT.
   
   

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów, za którą - zgodnie z art. 7 UVAT - uważa się przeniesienie do rozporządzania towarami, jak właściciel, w tym również zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntów. W konsekwencji sprzedaż nieruchomości, w tym prawa wieczystego użytkowania, jest w świetle przywołanych przepisów uznawana za odpłatną dostawę towarów.

Co do zasady podstawowa stawka podatku od towarów i usług wynosi 23% (na mocy art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 UVAT). Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub całkowite zwolnienie od podatku.

Ad 1.

W zakresie opodatkowania sprzedaży Nieruchomości I, biorąc pod uwagę fakt, że:

1. przedmiotem planowanej dostawy są działki niezabudowane,
   
2. działki te stanowią „tereny budowlane” - tj. grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (w świetle art. 2 pkt 33 UVAT),
   

- sprzedaż prawa własności będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stawka podatku wyniesie 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146 aa ust. 1 pkt 1 UVAT.
Zgodnie z art. 2 pkt 33 UVAT przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Jeśli więc określony teren wypełnia ww. definicje, jego sprzedaż nie może korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 UVAT. Zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług podlegają bowiem jedynie dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z interpretacji organów podatkowych wynika, że nie samo tylko przeznaczenie na podstawie miejskiego plan zagospodarowania przestrzennego decyduje o statusie działki, jako terenie budowalnym. Należy uwzględnić również przeznaczenie uzupełniające i całokształt zapisów miejskiego planu zagospodarowania przestrzennego. W interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 28 października 2013 r. sygn. ILPP2/443-720/13-4/MR, wskazano że „zbycie działek z oznaczeniem geodezyjnym: BBZ i BP - ujętych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako zieleń parkowa, place zabaw, łąki rekreacyjne; dla których plan ten dopuszcza zabudowę w postaci infrastruktury drogowej, placów zabaw i urządzeń infrastruktury technicznej, nie będzie również korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy i podlegać będzie opodatkowaniu 23% stawką podatku VAT”.

Z kolei w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 4 października 2013 r. sygn. ITPP1/443-637/13/IK, podkreślono że „aby uznać ww. działkę za przeznaczoną pod zabudowę należy ustalić w oparciu o miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, czy zgodnie z jego postanowieniami na danej działce została dopuszczona zabudowa i co najważniejsze czy jest ona możliwa do zrealizowania”.

Takie podejście zostało zaprezentowane również w indywidualnej interpretacji podatkowej otrzymanej przez Wnioskodawcę w dniu 15 września 2017 r. o sygn. 0114-KDIP1-2.4012.323.2017.2.RD.

Działka nr 2 jest oznaczona w MPZP symbolami 1ZP i 8ZP, dla której przewidziane jest przeznaczenie podstawowe na tereny zieleni nieurządzonej oraz parków. Jednakże jej sprzedaż również będzie podlegać opodatkowaniu VAT z uwagi na dopuszczalną zabudowę w postaci urządzeń budowlanych, placów zabaw, urządzeń sportu i rekreacji, obiektów małej architektury, sieci i urządzeń infrastruktury technicznej, pawilonów ogrodowych, kiosków.

Wobec powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, sprzedaż Nieruchomości I będzie opodatkowana podatkiem VAT w stawce podstawowej 23%.

Ad. 2

Kwestię opodatkowania sprzedaży Nieruchomości II należy rozpocząć od ustalenia czy sprzedaży podlega grunt zabudowany czy grunt niezabudowany.

Stacja trafo została wybudowana na gruncie Wnioskodawcy przez X. i cały czas służy do działalności gospodarczej X. W odniesieniu do stacji trafo kluczowym jest ustalenie czy stanowi ona część składową gruntu czy jest częścią składową przedsiębiorstwa (X.).

Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tj. Dz. U z 2019 r., poz. 1145, dalej jako KC) w art. 48 stanowi, że do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane. Omawiana stacja trafo to zadaszony, murowany budynek z instalacją służącą do przesyłu energii elektrycznej. Jest niewątpliwie trwale związana z gruntem.

Jednakże, art. 49 KC stanowi, że urządzenia służące do odprowadzania płynów, pary, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa. Fizyczne połączenie z siecią przedsiębiorstwa sprawia, że opisane w art. 49 KC urządzenia przestają być częścią składową nieruchomości i stają się samoistnymi rzeczami ruchomymi, które mogą być odrębnym przedmiotem własności i obrotu (wyrok SN z 22 stycznia 2010 r., V CSK 195/09).

Zgodnie z orzecznictwem trwałe, fizycznie i funkcjonalne połączenie konstrukcji ścian, dachu i podłoża z instalacjami energetycznymi do doprowadzenia, przetwarzania i rozdzielania prądu elektrycznego (stacja transformatorowa) przesądza o tym, że zarówno budynek, jak i instalacje energetyczne należy uznać za części składowe całości w postaci rzeczy złożonej (art. 47 § 2 k.c.) i że dopiero ta całość wyczerpuje treść pojęcia urządzenia. Budynek stacji „trafo” może więc zostać zakwalifikowany jako urządzenie w rozumieniu art. 49 k.c., jeżeli tworzy wraz ze znajdującą się w nim instalacją przekazu energii elektrycznej nierozdzielną całość techniczno-konstrukcyjną (wyrok SN z 6 maja 2004 r., II CK 258/03). Po rozłączeniu sama instalacja ani sam budynek nie mogłyby funkcjonować jako stacja transformatorowa. Funkcje, jaką mogły spełniać obydwa wymienione elementy tylko w zespoleniu, oraz cel gospodarczy, dla którego osiągnięcia zostały skonstruowane, wykluczają możliwość traktowania jako urządzenia w rozumieniu art. 49 k.c. tylko instalacji wewnątrz budynku (wyrok SN z 18.06.2004 r., II CK 359/03, IC 2005/1).

Wobec powyższego przedmiotem sprzedaży będzie sam grunt, którego nie można jednak uznać za grunt niezabudowany w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 UVAT. W rozpatrywanej sytuacji nie ma także zastosowania art. 29a ust. 8 UVAT, który stanowi, że w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu, ponieważ dostawa budynków lub budowli nie będzie miała w tym wypadku miejsca.

Przedmiotem planowanej sprzedaży będzie grunt zabudowany, więc zastosowania nie znajdzie zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 9 UVAT. W przypadku nie spełnienia warunków do zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 UVAT należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 UVAT. Zgodnie z przywołanym przepisem zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Aby jednak powyższe zwolnienie miało zastosowania, spełnić należy łącznie dwa wskazane w przepisie warunki:

1. towary muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej,
2. przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
   
   

Nie spełnienie chociażby jednego z powyższych warunków wyklucza możliwość zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 UVAT. Wnioskodawca nie wykorzystywał Nieruchomości II do prowadzenia wyłącznie działalności zwolnionej, wobec czego zwolnienie nie może mieć zastosowania.

Mając na uwadze powyższe, należy stanąć na stanowisku, że planowana sprzedaż Nieruchomości I będzie czynnością opodatkowaną stawką podstawową VAT w wysokości 23% - zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z ar. 146aa ust. 1 pkt 1 UVAT.

Takie stanowisko ma swoje odzwierciedlenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 3 października 2019 r. sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.462.2019.2.ŻR.

Ad. 3

W odniesieniu do planowanej sprzedaży Nieruchomości III szczególne znaczenie mają regulacje zawarte w art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a UVAT, w których ustawodawca przewidział zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki. Jednocześnie należy podkreślić, że zgodnie z art. 29a ust. 8 UVAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zacząć należy od ustalenia czy działka jest zabudowana czy niezabudowana. Za tereny niezabudowane uznaje się tereny, na których nie znajdują się budynki, budowle lub ich części. Takie stanowisko ma swoje odzwierciedlenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 3 października 2019 r. sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.462.2019.2.ZR.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia budynku czy budowli. Należy więc zwrócić uwagę na uregulowania zawarte w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r., poz. 1186 ze zm.; dalej: Prawo budowlane).

Na podstawie art. 3 pkt 1, pkt 2, pkt 3, pkt 4 i pkt 9 Prawa budowlanego ilekroć w ustawie jest mowa o:

1. obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych;
   
2. budynku - należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach;
   
3. budowli - należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową;
   
4. obiekcie małej architektury - należy przez to rozumieć niewielkie obiekty, a w szczególności:
   1. kultu religijnego, jak: kapliczki, krzyże przydrożne, figury,
   2. posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej,
   3. użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak: piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki;
5. urządzeniach budowlanych - należy przez to rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.
   
   
   

Drogę i chodnik wyłożone kostką brukową spełniają funkcję dojazdową do działek położonych obok (w tym do tych, których Wnioskodawca jest właścicielem). Jest to jedyna droga dojazdowa do Nieruchomości II, o której mowa w przedmiotowym wniosku.

Analizując powyższe należy uznać, że działka jest gruntem zabudowanym budowlami w rozumieniu Prawa budowlanego.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 UVAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Przez pierwsze zasiedlenie - według art. 2 pkt 14 UVAT - rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 UVAT, stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich nastąpiło pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata. Stawka zwolniona - mając na uwadze art. 29a ust. 8 UVAT - będzie dotyczyła praw wieczystego użytkowania działek, prawa własności gruntu, budynku, budowli, a także elementów z tymi nieruchomościami trwale związanymi, które również będą przedmiotem sprzedaży.

Dla porządku należy wskazać, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 UVAT, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10a UVAT.

Przenosząc powyższe na analizowane zdarzenie przyszłe, wskazać należy, że dla oceny zasad opodatkowania dostawy Nieruchomości III kluczowe jest określenie, czy w stosunku do niej nastąpiło pierwsze zasiedlenie, a jeśli tak, to czy od momentu pierwszego zasiedlenia upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

W stosunku do Nieruchomości III doszło do pierwszego zasiedlenia wskutek rozpoczęcia użytkowania na potrzeby własne posadowionej na działce nr 3 budowli. Budowla stanowi drogę i chodnik wyłożone kostką brukową, które służą współwłaścicielom Nieruchomości III do dojazdu do swoich posesji (w tym służy Wnioskodawcy do dojazdu do posiadanych działek). Wnioskodawca nabył Nieruchomość III w 2014 r. już po wybudowaniu budowli. Wnioskodawca nie poniósł wydatków na ulepszenie budowli, minął więc wymagany do zwolnienia, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 UVAT, okres dwóch lat pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części.

Wobec powyższego sprzedaż Nieruchomości III będzie podlegać zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 UVAT.

Podsumowując, na podstawie analizy planowanego zdarzenia przyszłego i przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy przyjąć, że planowana dostawa:

1. Nieruchomości I będzie opodatkowana podatkiem VAT w stawce podstawowej 23%,
   
2. Nieruchomości II będzie opodatkowana podatkiem VAT w stawce podstawowej 23%,
   
3. Nieruchomości III będzie podlegała zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10.
   
   

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości wskazanego powyżej stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.
   
   

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195 - 221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145 z późn. zm.).

Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, zgodnie z art. 198 Kodeksu cywilnego, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie udziału w nieruchomości (działce gruntu) dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W tym miejscu wskazać należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Przepisy ustawy o VAT oraz rozporządzeń wykonawczych wydanych na jej podstawie, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż – 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii rozstrzygnięcia, czy sprzedaż udziału wynoszącego 18/88 w Nieruchomości III będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

Należy zauważyć, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – zgodnie z treścią art. 2 pkt 14 ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. Pierwsze zasiedlenie budynku lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika – bowiem w obydwu przypadku doszło do korzystania z budynku.

Należy przy tym wskazać, że jak wynika z art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy – oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Tak więc ustawodawca daje podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – możliwość zrezygnowania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a, ustawy należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

W tym miejscu należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku”, „budowli”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333 z późn. zm.).

I tak, w myśl art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane budynek to taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Jak stanowi art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

W złożonym wniosku wskazano, że Nieruchomość III to udział wynoszący 18/88 w prawie własności zabudowanej (budowlą w postaci chodnika i drogi z kostki brukowej oraz latarni) nieruchomości gruntowej. Budowla została wybudowana przed nabyciem przez Wnioskodawcę działek, czyli przed 27 marca 2014 r. Wnioskodawca nie poniósł żadnych wydatków związanych z ulepszeniem ww. budowli. Nieruchomość III jest w całości objęta MPZP.

W celu ustalenia, czy w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, czy też opodatkowanie właściwą stawką podatku należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy względem budowli nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy na tle przywołanych przepisów prawa, należy stwierdzić, że planowana transakcja dotycząca Nieruchomości III będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Jak wynika z okoliczności w złożonym wniosku dostawa nastąpi po pierwszym zasiedleniu budowli znajdujących się na Nieruchomości III i w okresie dłuższym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia.

Jak wynika z opisu sprawy, Budowla została wybudowana przed nabyciem przez Wnioskodawcę działek, czyli przed 27 marca 2014 r. Dodatkowo jak wskazał Wnioskodawca nie poniósł żadnych wydatków związanych z ulepszeniem ww. budowli.

A zatem biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że transakcja sprzedaży udziału wynoszącego 18/88 w prawie własności zabudowanej Nieruchomości III będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Przy czym należy wskazać, że jeżeli obie strony transakcji spełnią warunki wynikające z art. 43 ust. 10 i art. 43 ust. 11 ustawy, to dostawa budowli będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z zastosowaniem właściwej stawki podatku VAT.

Ponieważ, zgodnie z cytowanym wcześniej art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu, to sprzedaż dokonana na rzecz Kupującego dotycząca gruntu, na którym znajdują się przedmiotowe budowle również będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie tych samych przepisów co sprzedaż budowli.

W przypadku, gdy strony transakcji, po spełnieniu warunków, o których mowa w art. 43 ust. 10 i 11 ustawy opodatkują transakcje właściwą stawką podatku VAT, wówczas dostawa gruntu również będzie opodatkowana taką samą stawką.

Skoro planowana sprzedaż udziału wynoszącego 18/88 w prawie własności zabudowanej Nieruchomości III będzie korzystała ze zwolnienia od podatku uregulowanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to badanie przesłanek i rozstrzyganie zwolnienia na podstawie innych przepisów, tj. art. 43 ust. 1 pkt 10a oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy nie jest zasadne.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą także kwestii, czy dostawa Nieruchomości I i Nieruchomości II będzie opodatkowana VAT przy zastosowaniu stawki VAT w wysokości 23%.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przedmiotowe zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany prze państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich, opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę). Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., niebędących terenami budowlanymi – są zwolnione od podatku VAT.

W związku z powyższym, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy niezabudowana działka gruntu nr ewidencyjny 3 która będzie przedmiotem sprzedaży, jest terenem budowlanym w rozumieniu powołanego wyżej art. 2 pkt 33 ustawy.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w myśl art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. (Dz. U. z 2020 r., poz. 203) o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,
   
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   
   

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Nieruchomość I to niezabudowane działki gruntowe objęte w całości Miejskim Planem Zagospodarowania Przestrzennego dla Gminy (…)z częścią wsi (…). Nieruchomość I stanowi „tereny budowlane” - tj. grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (w świetle art. 2 pkt 33 UVAT). Nieruchomość II to działka gruntowa zabudowana stacją trafo. Stacja trafo nie jest własnością Wnioskodawcy - została wybudowana przez X. i pozostaje jej własnością, jak też służy do działalności X. Wnioskodawca nie poniósł żadnych wydatków związanych ze stacją trafo. Nieruchomość II jest w całości objęta MPZP.

Działki zostały objęte MPZP na podstawie:

1. uchwały Rady Miejskiej (…) z dnia 12 września 2006 r. opublikowanej w Dzienniku Urzędowym Województwa z dnia (…) grudnia 2006 r. oraz
   
2. uchwały Rady Miejskiej (…) z dnia 28 marca 2017 r. opublikowanej w Dzienniku Urzędowym Województwa z dnia (…) kwietnia 2017 r.
   
   

Wnioskodawca nie wykorzystywał Nieruchomości I i Nieruchomości II w żaden sposób. Działki zostały nabyte z zamiarem dalszej odsprzedaży. Działka o nr 4 jest objęta Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego zatwierdzonym uchwałą Rady Miejskiej z dnia 12 września 2006 r. o nr (…) Zgodnie z postanowieniami MPZP działka znajduje się na obszarze oznaczonym jako „9MW” - teren zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej. Wnioskodawca nie posiada informacji czy przed nabyciem działki o nr 4 została wydana jakakolwiek decyzja o warunkach zabudowy.

W analizowanym przypadku przedmiotowe nieruchomości stanowią teren budowlany zdefiniowany w art. 2 pkt 33 ustawy, co wyklucza zastosowanie zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Nieruchomość I stanowi „tereny budowlane” - tj. grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Natomiast Nieruchomość II jest objęta Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego zatwierdzonym uchwałą Rady Miejskiej w ... z dnia 12 września 2006 r. o nr .... Zgodnie z postanowieniami MPZP działka znajduje się na obszarze oznaczonym jako „9MW” - teren zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej.

Ponadto Wnioskodawca zaznaczył również, że Stacja trafo nie jest własnością Wnioskodawcy - została wybudowana przez X. i pozostaje jej własnością.

Zgodnie z art. 47 § 1 ustawy Kodeks cywilny z dnia 23 kwietnia 1964 r., część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego (art. 47 § 2 ustawy Kodeks cywilny).

Na podstawie art. 48 ustawy Kodeks cywilny, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

W myśl art. 49 § 1 ustawy Kodeks cywilny, urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa.

Z przedstawionych wyżej przepisów oraz opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nie jest właścicielem stacji trafo i nie rozporządza nią jak właściciel, zatem stacja ta nie stanowi przedmiotu niniejszej dostawy, co oznacza, że nie ma wpływu na stawkę podatku VAT dla przedmiotowej sprzedaży.

A zatem przedmiotem dostawy będzie grunt niezabudowany przeznaczony zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania pod zabudowę, a więc teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy, tym samym dostawa ww. działek nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Skoro nie można zastosować zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy (tj. teren ma charakter budowlany), to należy przeanalizować warunki do zastosowania zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

• towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
  

• brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.
  
  
  

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W analizowanej sprawie nie będą spełnione przesłanki uprawniające do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Jak wskazał bowiem Wnioskodawca – Nieruchomości nie były wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej, zostały nabyte w celu dalszej odsprzedaży. Tym samym należy uznać, że nie został spełniony co najmniej jeden warunek do zastosowania ww. zwolnienia, gdyż jak wynika z wniosku, Nieruchomość I i II nie była wykorzystywana wyłącznie do działalności zwolnionej. W związku z tym w przedmiotowej sprawie dla dostawy Nieruchomości I oraz Nieruchomości II nie znajdzie zastosowania również zwolnienie od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Reasumując działki niezabudowane nr 9, 1, 2, 5, 6, 7, 8 oraz 4 stanowią tereny budowlane w znaczeniu ustawy o VAT, a zatem sprzedaż ww. działek nie będzie korzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 9 oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT i będzie podlegać opodatkowaniu właściwą stawką podatku VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie tut. Organ wskazuje, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie wniosku w zakresie zwolnienia z opodatkowania działek o nr 9, 1, 2, 5, 6, 7, 8, 4 oraz w zakresie zwolnienia z opodatkowania sprzedaży Nieruchomości III. Natomiast w zakresie określenia stawki podatku VAT dla sprzedaży działek niezabudowanych nr 9, 1, 2, 5, 6, 7, 8 oraz 4 (część pytania nr 1 i 2 wniosku) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.