Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.256.2020.2.RST
z 15 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 czerwca 2020 r. (data wpływu 29 czerwca 2020 r.), uzupełnionym w dniu 28 września 2020 r. (data wpływu 2 października 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 15 września 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 21 września 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego. Wniosek został uzupełniony w dniu 28 września 2020 r. (data wpływu 2 października 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 15 września 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 21 września 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca pełni funkcję importera i dystrybutora na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej pojazdów określonej marki. Podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest sprzedaż samochodów oraz części zamiennych do tych pojazdów. W ramach tej działalności Wnioskodawca sprowadza na terytorium kraju pojazdy oraz części zamienne do tych pojazdów w celu ich dystrybucji i sprzedaży na polskim rynku.

Wnioskodawca nabywa towary i usługi, które wykorzystuje do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT (polegających w głównej mierze na sprzedaży samochodów osobowych i części do nich).

Wnioskodawca zawarł i będzie zawierać w przyszłości umowy dealerskie z kontrahentami zajmującymi się sprzedażą i serwisowaniem aut (dalej jako: „Dealer”, „Dealerzy”). Zgodnie z postanowieniami umów dealerskich Dealerzy zobligowani są m.in. do przestrzegania określonych przez Wnioskodawcę standardów, które dotyczą m.in. wystroju/wyposażenia wnętrza salonu jak i serwisu samochodowego prowadzonego przez Dealera.

Mając powyższe na uwadze Dealerzy dokonują remontów, przebudowy, adaptacji swoich salonów i serwisów, jak również wymieniają, dokupują, modernizują wyposażenie salonu i serwisu.

Wnioskodawca chcąc wspierać takie działania Dealerów zawarł i planuje zawierać również w przyszłości umowy o dofinansowanie tego typu działań Dealerów, w zamian za ich zobowiązanie do określonych działań - dostosowanie salonów i serwisów do wskazanych przez Wnioskodawcę standardów, jak również m.in. zobowiązanie (pod rygorem obowiązku zwrotu dofinansowania) do przestrzegania tych standardów przez określony okres. Wnioskodawcy przysługuje prawo weryfikacji przestrzegania warunków udzielonego dofinansowania i wskazanych standardów.

Umowa o dofinansowanie zobowiązuje Dealera - w zamian za przekazane środki pieniężne - do określonego zachowania się względem Wnioskodawcy przyznającego dofinansowanie. Wnioskodawca uzyskuje określone korzyści poprzez udzielone dofinansowanie, wynikające z konkretnego zachowania się Wnioskodawcy (polegające przede wszystkim na utrzymaniu wskazanych przez Wnioskodawcę standardów salonów i serwisów w sieci dealerskiej Wnioskodawcy).

W odpowiedzi na wezwanie Organu o wskazanie czy świadczenia nabywane przez Wnioskodawcę w ramach umów o dofinansowanie mają związek z wykonywanymi przez Wnioskodawcę czynnościami podlegającymi opodatkowaniu według właściwej stawki podatku, które nie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania Wnioskodawca wskazał, że świadczenia nabywane przez Spółkę w ramach umów o dofinansowanie mają związek z wykonywanymi przez Spółkę czynnościami podlegającymi opodatkowaniu według właściwej stawki podatku, które nie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko, w świetle którego Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z wystawionych przez Dealerów faktur VAT dokumentujących przysługujące im należności wynikające z umowy o dofinansowanie?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z kolei zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Jednocześnie w świetle art. 86 ust. 10 ustawy VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 10b ustawy VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

W ocenie Wnioskodawcy, ustawodawca przyznał podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy VAT oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, przy czym w niniejszym zdarzeniu nie znajdują one zastosowania. Z powołanych przepisów ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione łącznie określone warunki:

1. odliczenia dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług,
2. towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przekazywane Dealerom dofinansowanie związane jest z konkretnym zobowiązaniem się Dealera do określonego zachowania względem Wnioskodawcy. Stanowi zatem zapłatę za świadczenie usług w rozumieniu ustawy VAT, podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem. W rezultacie otrzymanie dofinansowania przez Dealerów powinno zostać udokumentowane fakturą VAT.

Takie stanowisko znajduje poparcie w aktualnej linii interpretacyjnej czego wyraz daje m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 października 2019 r. o nr 0111-KDIB3-1.4012.487.2019.1.ICZ. W interpretacji tej wskazano m.in., że w sytuacji gdy „Umowa dealerska obliguje Wnioskodawcę do przestrzegania Standardów Dealera X, a jednocześnie umowa o dofinansowanie ww. prac stanowi, że Wnioskodawca jest zobowiązany do zwrotu pełnej kwoty dofinansowania w przypadku m.in. stwierdzenia po 31 grudnia 2018 r. nieprzestrzegania Standardów Dealera X w okresie 2 lat od otrzymania dofinansowania." to „(...) otrzymane dofinansowanie związane jest z konkretnym zobowiązaniem się Wnioskodawcy do określonego zachowania się na rzecz kontrahenta w przyszłości. Stanowi zatem zapłatę za świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT, podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.” Co istotne, przywołana interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 października 2019 r. o nr 0111-KDIB3-1.4012.487.2019.1.ICZ została wydana na wniosek jednego z Dealerów współpracujących z Wnioskodawcą i podstawą przedstawionego w tej interpretacji stanu faktycznego była właśnie umowa o dofinansowanie z Wnioskodawcą.

Analogicznie wypowiedział się również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 31 sierpnia 2012 r. o nr IBPP1/443-882/12/ES, wskazując, że „Wnioskodawca jest zobowiązany do właściwego oznakowania punktu sprzedaży na własny koszt. Jednocześnie, aby obniżyć te koszty Wnioskodawca ma możliwość skorzystania z propozycji kontrahenta i uzyskania częściowego dofinansowania kosztów zakupu tegoż oznakowania. W tym celu podpisuje z kontrahentem umowę, która zobowiązuje Wnioskodawcę do określonego zachowania się względem kontrahenta przyznającego dofinansowanie w przypadku zakończenia umowy o współpracy przed upływem 10 lat. (...) W świetle powyższego należy uznać, że otrzymane dofinansowanie związane jest z konkretnym zobowiązaniem się Wnioskodawcy do określonego zachowania się na rzecz kontrahenta w przyszłości. Stanowi zatem zapłatę za świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT, podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.”

Jak już Wnioskodawca wskazał w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca pełni funkcję importera i dystrybutora na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej pojazdów określonej marki. Podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest sprzedaż samochodów oraz części zamiennych do tych pojazdów. W ramach tej działalności Wnioskodawca sprowadza na terytorium kraju pojazdy oraz części zamienne do tych pojazdów w celu ich dystrybucji i sprzedaży na polskim rynku.

W ocenie Wnioskodawcy (jak również w świetle ugruntowanej i aktualnej linii interpretacyjnej) kwota dofinansowania przekazywana przez Wnioskodawcę Dealerom stanowi wynagrodzenie za odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednocześnie określone, wymagane przez Wnioskodawcę, zachowanie Dealerów i zobowiązanie do zachowania na określonych warunkach uzgodnionych standardów związane jest pośrednio z działalnością opodatkowaną Wnioskodawcy. W rezultacie, uwzględniając przedstawiony opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, jak również przytoczone przepisy ustawy VAT, w ocenie Wnioskodawcy należy uznać, iż Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku VAT na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy VAT podatku od towarów i usług z faktur wystawianych przez Dealerów, dokumentujących otrzymane, na podstawie umowy, dofinansowanie.

Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie znajduje swoje oparcie w przedstawionych przepisach ustawy VAT jak również w linii interpretacyjnej wyrażonej m.in. w interpretacji indywidualnej wydanej, w zbliżonym stanie faktycznym, przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 3 sierpnia 2012 r. o nr IPPP2/443-484/12-2/AO, gdzie wskazano, że „Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka pełni funkcję generalnego importera i dystrybutora na terytorium Polski pojazdów marki X. Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest sprzedaż samochodów ciężarowych i dostawczych marki X oraz części zamiennych do pojazdów tej marki. W ramach tej działalności Spółka sprowadza na terytorium kraju pojazdy oraz części zamienne do tych pojazdów w celu ich dystrybucji i sprzedaży na polskim rynku. Jak wskazano powyżej, kwota dofinansowania przekazana przez Spółkę Dealerowi stanowi wynagrodzenie za odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Ponadto zachowanie Dealera i dostosowanie punktu sprzedaży itp. w ramach dbałości o markę Wnioskodawcy związane jest pośrednio z działalnością opodatkowaną Wnioskodawcy. Zatem wobec przedstawionych okoliczności oraz przywołanych uregulowań prawnych stwierdzić należy, iż Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku VAT na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z faktury wystawionej przez Dealera dokumentującej otrzymane, na podstawie umowy, dofinansowanie."

Podsumowując, przyjmując, że kwota dofinansowania przekazywana przez Wnioskodawcę stanowi wynagrodzenie należne Dealerowi z tytułu dokonania czynności opodatkowanej podatkiem VAT, jak również, że nabytą w ten sposób usługę Wnioskodawca wykorzystuje do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, to Wnioskodawca będąc czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług był, jest i będzie uprawniony do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie usług od Dealerów na podstawie umowy o dofinansowanie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego – na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą może mieć charakter pośredni lub bezpośredni.

O bezpośrednim związku dokonywanych zakupów z działalnością można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów będących przedmiotem dostawy, czy też niezbędne do świadczenia usług; bezpośrednio więc wiążą się z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania firmy; mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym osiąganymi przychodami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością gospodarczą, istnieć musi związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu.

Podkreślić również należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem i pełni funkcję importera oraz dystrybutora na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej pojazdów. Podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest sprzedaż samochodów oraz części zamiennych do tych pojazdów. W ramach tej działalności Wnioskodawca sprowadza na terytorium kraju pojazdy oraz części zamienne do tych pojazdów w celu ich dystrybucji i sprzedaży na polskim rynku. Wnioskodawca nabywa towary i usługi, które wykorzystuje do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT (polegających w głównej mierze na sprzedaży samochodów osobowych i części do nich). Wnioskodawca zawarł i będzie zawierać w przyszłości umowy dealerskie z Dealerami czyli kontrahentami zajmującymi się sprzedażą i serwisowaniem aut. Zgodnie z postanowieniami umów dealerskich Dealerzy zobligowani są m.in. do przestrzegania określonych przez Wnioskodawcę standardów, które dotyczą m.in. wystroju/wyposażenia wnętrza salonu jak i serwisu samochodowego prowadzonego przez Dealera. Dealerzy dokonują remontów, przebudowy, adaptacji swoich salonów i serwisów, jak również wymieniają, dokupują, modernizują wyposażenie salonu i serwisu. Wnioskodawca chcąc wspierać takie działania Dealerów zawarł i planuje zawierać również w przyszłości umowy o dofinansowanie tego typu działań Dealerów, w zamian za ich zobowiązanie do określonych działań - dostosowanie salonów i serwisów do wskazanych przez Wnioskodawcę standardów, jak również m.in. zobowiązanie (pod rygorem obowiązku zwrotu dofinansowania) do przestrzegania tych standardów przez określony okres. Wnioskodawcy przysługuje prawo weryfikacji przestrzegania warunków udzielonego dofinansowania i wskazanych standardów. Umowa o dofinansowanie zobowiązuje Dealera - w zamian za przekazane środki pieniężne - do określonego zachowania się względem Wnioskodawcy przyznającego dofinansowanie. Wnioskodawca uzyskuje określone korzyści poprzez udzielone dofinansowanie, wynikające z konkretnego zachowania się Wnioskodawcy (polegające przede wszystkim na utrzymaniu wskazanych przez Wnioskodawcę standardów salonów i serwisów w sieci dealerskiej Wnioskodawcy). Przy tym świadczenia nabywane przez Spółkę w ramach umów o dofinansowanie mają związek z wykonywanymi przez Spółkę czynnościami podlegającymi opodatkowaniu według właściwej stawki podatku, które nie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z wystawionych przez Dealerów faktur VAT dokumentujących przysługujące im należności wynikające z umowy o dofinansowanie.

Jak wskazano ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Wnioskodawca wskazał, że jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem, oraz że świadczenia nabywane w ramach umów o dofinansowanie mają związek z wykonywanymi przez Wnioskodawcę czynnościami podlegającymi opodatkowaniu według właściwej stawki podatku, które nie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania. Zatem w analizowanym przypadku spełnione są przesłanki wynikające z art. 86 ust. 1 ustawy.

Jednocześnie stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W powyższym przepisie przyjęto generalną zasadę, zgodnie z którą, usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też należy stwierdzić, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Usługami, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jest obszerny krąg czynności, obejmujący swym zakresem zarówno czynności określone przez stosowne klasyfikacje statystyczne, jak i cały szereg innych świadczeń, które nie są ujęte w tych klasyfikacjach.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do katalogu usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Zatem, opodatkowanym świadczeniem usług jest każda transakcja podatnika w ramach jego działalności gospodarczej, która nie została wymieniona jako dostawa towarów, przy czym do uznania czynności za usługę konieczne jest istnienie odbiorcy usługi.

Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Mając na uwadze opis sprawy wskazać należy, że w analizowanym przypadku w ramach zawartej między Wnioskodawcą a Dealerem umowy o dofinansowanie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez Dealera na rzecz Wnioskodawcy. Jak wskazano umowa o dofinansowanie zobowiązuje Dealera - w zamian za przekazane przez Wnioskodawcę środki pieniężne - do określonego zachowania się względem przyznającego dofinansowanie Wnioskodawcy. Umowa dealerska zobowiązuje Dealera do przestrzegania standardów Wnioskodawcy pod rygorem obowiązku zwrotu dofinansowania. Natomiast Wnioskodawcy przysługuje prawo weryfikacji przestrzegania warunków udzielonego dofinansowania i wskazanych standardów. Jak wskazano Wnioskodawca uzyskuje określone korzyści poprzez udzielone dofinansowanie, wynikające z konkretnego zachowania się Wnioskodawcy (polegające przede wszystkim na utrzymaniu wskazanych przez Wnioskodawcę standardów salonów i serwisów w sieci dealerskiej Wnioskodawcy). Należy zatem uznać, że udzielone przez Wnioskodawcę dofinansowanie stanowi zapłatę za świadczenie przez Dealera usług w rozumieniu ustawy, podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji otrzymane przez Wnioskodawcę wystawione przez Dealerów faktury dokumentujące przysługujące im należności wynikające z umowy o dofinansowanie dokumentują transakcję (świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy) podlegającą opodatkowaniu. Jednocześnie ustawodawca nie przewidział dla realizowanych na rzecz Wnioskodawcy przez Dealerów w ramach umów o dofinansowanie usług zwolnienia z opodatkowania. Zatem w analizowanym przypadku nie zachodzą przesłanki negatywne, określone w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy.

Należy więc stwierdzić, że Wnioskodawcy (w przypadku niezaistnienia innych negatywnych przesłanek, o których mowa w art. 88 ustawy) przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z wystawianych przez Dealerów faktur dokumentujących przysługujące im należności wynikające z umów o dofinansowanie.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym oraz zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP lub /KIS/wnioski. (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.