Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4011.540.2020.2.KP
z 15 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 lipca 2020 r. (data wpływu 30 lipca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek – uzupełniony pismem z 15 września 2020 r. (data wpływu 25 września 2020 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. W swojej działalności Wnioskodawca zajmuje się analizą danych, metodami sztucznej inteligencji i programowaniem oraz badaniami i rozwojem z nimi związanymi. Według kodów PKD działalności opiera się ona na wytwarzaniu oprogramowania oraz prowadzeniu badań naukowych i prac rozwojowych w dziedzinie pozostałych nauk przyrodniczych i technicznych, tj. PKD 62.01.Z, 63.11.Z, 72.19.Z. Działalność Wnioskodawcy obejmuje wytwarzanie, modyfikowanie, badanie, dokumentowanie i wspomaganie, włączając pisanie zleceń sterujących programami dla użytkowników.

Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 w zw. z ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako: „PIT”). Forma opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę to podatek liniowy. Wnioskodawca nie prowadzi w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej ksiąg rachunkowych, a rozliczenia prowadzi przy pomocy podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty ani praw autorskich innych podmiotów. W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca samodzielnie opracowuje nowe lub ulepszone usługi niewystępujące w takiej formie w dotychczasowej praktyce gospodarczej. W procesie tworzenia programu i w procesie badań Wnioskodawca wykorzystuje jedynie dane historyczne i ogólne narzędzia programisty niezbędne do tworzenia („pisania”) programu. Działalność ta jest prowadzona przez Wnioskodawcę w sposób systematyczny i stanowi działalność badawczo-rozwojową. Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w zakresie tworzenia opro¬gramowania nie stanowią ponadto rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych oraz innych operacji w toku.

Dziedzina badań prowadzonych w ramach omawianej działalności Wnioskodawcy to połączenie analizy danych, sztucznej inteligencji, programowania oraz rynków finansowych. Prowadzenie tego typu działalności możliwe jest dzięki wiedzy Wnioskodawcy, jego intelektowi oraz doświadczeniu zawodowemu, bowiem w przeszłości był zatrudniony w globalnej firmie zajmującej się tego typu dziedziną wiedzy i nauki.

Celem działalności badawczo-rozwojowej Wnioskodawcy jest zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Tworząc ww. oprogramowanie, przy uwzględnieniu teorii funkcjonowania rynków kapitałowych, bazując na zdobytym doświadczeniu zawodowym oraz znajomości programowania, powstał unikalny program komputerowy pozwalający inwestować na rynku kapitałowym. Osiągnięcie zamierzonych celów badawczych jest niestety niepewne i wymaga istotnego wysiłku twórczego popartego doświadczeniem. Na rynku nie są dostępne rozwiązania o zbliżonej innowacyjności. Nie ma takiej możliwości, aby istniało inne oprogramowanie z dokładnie takim samym kodem źródłowym pracującym dokładnie tak samo, jak oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę. Rezultaty pracy Wnioskodawcy (tj. tworzone oprogramowanie) mają więc charakter twórczy, bowiem są nowatorskie i oryginalne, a ich substratem jest wyłącznie specjalistyczna wiedza posiadana przez Wnioskodawcę.

W rezultacie omawianej działalności badawczo-rozwojowej powstał program komputerowy lub części programu komputerowego, którego wyłącznym twórca i właścicielem jest Wnioskodawca. Oprogramowanie, o którym mowa, służy do handlu instrumentami finansowym i w sposób tzw. algorytmiczny (czyli automatycznie) na Giełdzie Papierów Wartościowych. Proces tworzenia oprogramowania składa się z postawienia hipotezy badawczej, którą Wnioskodawca opracowuje i weryfikuje na podstawie danych historycznych. Jeśli przyjęta hipoteza, po jej dogłębnej analizie okazuje się pozytywna, jest ona implementowana przez Wnioskodawcę do tworzonego oprogramowania handlującego (uaktualnia oprogramowanie). W taki sam sposób przeprowadzane są kolejne działania badawcze, aby znaleźć udoskonalenia i przeprowadzić ich weryfikację. Jeżeli badany proces jest pomyślny (hipoteza badawcza zostaje potwierdzona), oprogramowanie jest aktualizowane o te udoskonalenia i w takiej formie oprogramowanie może być wykorzystywane w faktycznym handlu instrumentami finansowymi na giełdzie.

Tworzone oprogramowanie ma za zadanie w głównej mierze analizę ogromnej ilości danych z rynku kapitałowego i na tej podstawie autonomiczne podejmowanie decyzji o kupnie lub sprzedaży instrumentów finansowych. Oprogramowanie zawiera części działające na zasadach tzw. „sztucznej inteligencji” (ang. „AI”), jednak w istotny sposób dostosowane do dziedziny handlu algorytmicznego. Tym samym wytwarzane i ulepszane przez Wnioskodawcę oprogramowanie jest unikatowym rozwiązaniem pozwalającym na zawieranie transakcji na giełdzie w sposób algorytmiczny.

W ramach omawianej działalności Wnioskodawca na podstawie umowy ze spółką X (dalej jako: „Spółka”) udziela jej wyłącznej licencji na korzystanie tworzonego przez siebie oprogramowania. Przedmiotem owej umowy jest więc sprzedaż/udzielnie wyłącznej licencji użytkownika końcowego do korzystania z opisanego powyżej oprogramowania, które powstało w oparciu o opisane powyżej badania Wnioskodawcy, które Spółka wykorzystuje do handlu instrumentami finansowymi w sposób, tzw. algorytmiczny.

Spółka działa na rynku finansowym legalnie i posiada podpisane odpowiednie umowy z bankiem – brokerem. Spółka, nabywając licencję na korzystanie z oprogramowania Wnioskodawcy, będzie płaciła opłatę licencyjną składającą się z dwóch części, tj. opłaty stałej i opłaty zmiennej. Wynagrodzenie za licencję w części stałej to umówiona przez strony kwota, którą Spółka zobowiązana jest zapłacić tytułem korzystania z licencji. Z kolei kwota zmienna jest to kwota zależna od przychodu z transakcji giełdowych uzyskanych przez Spółkę dzięki ww. oprogramowaniu Wnioskodawcy, pomniejszonej o bezpośrednie koszty uzyskania tego przy¬chodu, w tym koszt stały licencji („zysk z transakcji giełdowych”). Sposób naliczania opłaty zmiennej jest szczegółowo opisany w umowie między stronami.

Wnioskodawca wskazał na wstępie, że program jest systematycznie rozwijany.

Najbardziej aktualna wersja jest udostępniana Spółce w ramach ww. umowy. Warto w tym miejscu wskazać, że wynagrodzenie Wnioskodawcy składa się z części stałej i zmiennej.

Element zmienny wynagrodzenia, tj. jego wysokość jest zależna od rezultatu działania tworzonego oprogramowania, a co za tym idzie Spółka może korzystać z najbardziej aktualnej wersji, a działalność Wnioskodawcy ma ekonomiczny powód, aby program systematycznie rozwijać i ulepszać. Tym samym uznać należy, że czynności z zakresu rozwijania oprogramowania zmierzają do zwiększenia funkcjonalności i użyteczności tego oprogramowania.

Mając na uwadze powyższe, zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. regulacjami w zakresie opodatkowania kwalifikowanych praw własności intelektualnej tzw. „IP-BOX”, Wnioskodawca chciałby skorzystać z przepisów art. 30ca i art. 30cb ustawy o PIT, które umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania odnośnie do dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego (art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy PIT).

Jednocześnie, Wnioskodawca oświadcza, że na potrzeby stosowania IP BOX posiada on odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy PIT, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów ich uzyskania oraz dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, przypadające na każde prawo i zapewniająca określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca udzielił odpowiedzi na następujące pytanie:

• Czy działalność Wnioskodawcy jest działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń?
  Działalność Wnioskodawcy jest działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.
• Czy wytworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie stanowi autorskie programy komputerowe podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych?
  Wytworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie stanowi autorskie programy komputerowe podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
• Czy umową licencyjną jest objęty także rozwój oprogramowania i z tego tytułu Wnioskodawca również otrzymuje opłaty/należności licencyjne.
  Rozwój oprogramowania nie jest objęty umową licencyjną.
• Czy Wnioskodawca w ewidencji odrębnej niż podatkowa księga przychodów i rozchodów wyodrębnia każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej.
  Tak, Wnioskodawca w ewidencji odrębnej niż podatkowa księga przychodów i rozchodów wyodrębnia każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy do kwalifikowanych dochodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę z opłat i należności licencyjnych otrzymywanych tytułem umowy zawartej ze Spółką (licencjobiorcą) zastosowanie znajdą przepisy art. 30ca ustawy z dnia 25 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym działalność Wnioskodawcy w opisanym zakresie stanowi tzw. IP BOX, w związku z czym Wnioskodawca może rozliczać tak uzyskiwane dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu rocznym za 2020 r. dla podatku dochodowego od osób fizycznych, uwzględniając dla tej kate¬gorii dochodu preferencyjną stawkę podatku w wysokości 5%?

Zdaniem Wnioskodawcy przestawiony we wniosku autorski program, który został wytworzony wyłącznie przez Wnioskodawcę, stanowiący jego wyłączną własność, winien być uznany za kwalifikowane prawo własności intelektualnej, o jakim mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 25 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387; dalej jako „ustawa o PIT”), tj. autorskie prawo do programu komputerowego, a co za tym idzie, dochody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej – w tym przypadku z tytułu udzielania wyłącznej licencji Spółce na korzystanie z oprogramowania, opodatkowane winny być preferencyjną stawką 5% zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych, o której mowa w art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT.

Zgodnie bowiem z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT podatek od osiągniętego przez podatnika kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. Z kolei, zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest między innymi autorskie prawo do programu komputerowego – podlegające ochronie prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, którego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Działalność badawczo-rozwojowa, o której mowa w cytowanych przepisach, została zdefiniowana w art. 5a pkt 38 ustaw o PIT, zgodnie z którym jest to działalność twórcza obejmująca badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowana w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Ponadto w art. 5a pkt 39 i 40 ustawy PIT ustawodawca wskazał, w jaki sposób należy rozumieć definicję badań naukowych (badań podstawowych oraz badań aplikacyjnych) oraz prac rozwojowych. Przepisy odsyłają bowiem do rozumienia badań naukowych oraz prac rozwojowych zgodnie z definicjami zawartymi w przepisach ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

I tak, zgodnie z art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, badania podstawowe to badania rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne. Z kolei badania aplikacyjne to prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń. Zgodnie natomiast z art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce badania rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Mając na uwadze powyższe definicje, działalność prowadzona przez podatników, chcących skorzystać z ulgi IP Box powinna więc cechować się po pierwsze twórczym charakterem, a więc efekty działań podatnika służyć powinny tworzeniu nowych i oryginalnych rozwiązań, zaś ich inwencja i projekt powinien leżeć wyłącznie po stronie twórcy (podatnika). Innymi słowy mówiąc, w ramy IP Box kwalifikuje się przedmiot będący oryginalnym wytworem twórczej pracy podatnika, będący jednocześnie przedmiotem podlegającym ochronie prawa autorskiego. Po drugie, działania prowadzone w ramach działalności takiego podatnika powinny mieć przymiot systematyczności, a więc powinny być prowadzone w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany, z jednoczesnym nastawieniem na rozwój i ulepszenie tworzonego przedmiotu (np. oprogramowania). Po trzecie zaś, w działalności twórczej podatnik powinien wykorzystywać posiadaną przez siebie wiedzę i umiejętności do projektowania i tworzenia nowych, zmienionych bądź ulepszonych produktów, procesów lub usług.

Analogiczne wnioski wnikają z „Objaśnień Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP BOX”. W objaśnieniach tych wskazano, że kryteria zawarte w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT muszą być spełnione kumulatywnie, aby uznać daną działalność za działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu przepisów.

I tak, zgodnie z obowiązującymi interpretacjami, działalność mająca twórczy charakter to na potrzeby analizowanego przepisu działalność „prowadząca do powstania czegoś”. W doktrynie prawa autorskiego wskazuje się, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu (a zatem odróżnia się od innych rezultatów tego samego działania). Zgodnie więc z objaśnieniami MF w sprawie IP-Box „twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika”.

Kolejnym warunkiem uznania działalności jako IP Box jest spełnienie kryterium systematyczności. Zgodnie z definicją systematyczności zawartą w słowniku języka polskiego PWN słowo to oznacza „(i) robiący coś regularnie, starannie; (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu; (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; (iv) o efektach działań: planowy, metodyczny”. W ustawowej definicji działalności badawczo-rozwojowej kryterium systematyczności odnosi się do działalności, a więc do zespołu działań podejmowanych w jakimś konkretnym celu. Zgodnie z tym uznać należy, że prowadzenie działalności w sposób systematyczny to prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. W objaśnieniach MF dot. IP Box wskazuje się, iż „wystarczające jest aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany”.

Ostatnim kryterium, które ustawowo musi być spełnione, aby uznać działalność za IP Box, jest kryterium zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania jej do tworzenia nowych zastosowań. Warunek ten dotyczy więc rezultatu prowadzonej działalności. Zgodnie z cytowanymi powyżej objaśnieniami MF „zwiększenie zasobów wiedzy odnosi się przede wszystkim do prowadzenia badań naukowych, natomiast wykorzystanie już istniejącej lub zwiększonej wiedzy do tworzenia nowych zastosowań dotyczy przede wszystkim prac rozwojowych. Innymi słowy, działalność badawczo-rozwojowa to zespół działań podjętych w kierunku tworzenia, w tym badań naukowych w celu zwiększenia zasobów wiedzy do tworzenia nowych, zmienionych lub usprawnionych produktów, procesów czy też usług (również w formie nowych technologii)”. Co ważne, w doktrynie wskazuje się, że sformułowanie „zwiększenie zasobów wiedzy” odnosi się wyłącznie do wiedzy danego przedsiębiorstwa, gdyż ustawodawca nie przewidział minimalnego progu skalowalności zwiększenia zasobów wiedzy.

Zdaniem Wnioskodawcy, zestawiając powyższe definicje i kryteria, z zaprezentowanym we Wniosku charakterem jego działalności, nie ulega wątpliwości, że prowadzi on działalność badawczo-rozwojową, tj. prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce w zw. z art. 5a pkt 38 w zw. z art. 3Oca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT.

Wnioskodawca podkreśla jednocześnie, że po pierwsze, prace przez niego prowadzone polegające na tworzeniu, rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania mają twórczy charakter, ponieważ służą tworzeniu nowych i oryginalnych rozwiązań, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży wyłącznie po jego stronie. Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę stanowi oryginalny wytwór jego twórczej pracy oraz przedmiot ochrony prawa autorskiego.

Po drugie, prace nad oprogramowaniem mają charakter systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany), z nastawieniem na rozwój i ulepszanie oprogramowania w przyszłości. Wnioskodawca systematycznie rozwija tworzone oprogramowanie, kreując nowe hipotezy i implementując nowe procesy, tak by działanie maszyny i handel instrumentami finansowymi był efektywniejszy i przynosił większe zyski.

Na żadnym etapie tworzenia przedmiotowe oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę nie stanowi własności innych podmiotów. Oprogramowanie jest wyłączną własnością Wnioskodawcy. Innymi słowy oprogramowanie od samego początku istnienia stanowi wyłączną własność Wnioskodawcy i to wyłączenie Wnioskodawca może z tego tytułu dochodzić swoich praw.

Po trzecie, prace wykonywane przez Wnioskodawcę obejmują wykorzystywanie wiedzy i umiejętności w zakresie oprogramowania, do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Działalność Wnioskodawcy przyczynia się do tworzenia, rozwoju nowoczesnego systemu handlu instrumentami finansowymi w sposób algorytmiczny; przy wykorzystaniu i rozwijaniu jego wiedzy z zakresu ekonomii, in¬westycji i najnowszych technologii wytwarzania oprogramowania.

Co więcej, Wnioskodawca pragnie wskazać, że proces tworzenia innowacyjnego oprogramowania wymaga określonych działań kreatywnych i nie stanowi mechanicznych oraz rutynowych działań z jego strony.

Mając na uwadze powyższe, uznać należy, że prowadzona przez Wnioskodawcę działalność w zakresie wytworzenia oprogramowania, której efektem jest wskazane we wniosku autorskie oprogramowanie do handlu instrumentami finansowymi w sposób algorytmiczny, stanowi kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Działania podejmowane przez Wnioskodawcę spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 w zw. z pkt 39 i 40 ustawy o PIT – jest to działalność o charakterze twórczym, podejmowana w sposób systematyczny, a jej celem jest zwiększenie zasobów wiedzy lub wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Jak wskazano we wniosku, Wnioskodawca udziela licencji Spółce na korzystanie z wytworzonego programowania, dzięki któremu Spółka może handlować instrumentami finansowymi w sposób algorytmiczny. Licencja jest terminowa, udzielana jest na rok. Po upływie okresu licencji i jej wygaśnięciu Spółka będzie mogła tę licencję odnowić. Uznać należy więc, że wynagrodzenie z tego tytułu stanowić będzie przychód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. dochody z opłat/należności wynikające z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej określonego w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT, jakim w analizowanym przypadku jest innowacyjne oprogramowanie do handlu instrumentami finansowymi w sposób algorytmiczny (automatycznie) na GPW.

Jednocześnie, Wnioskodawca pragnie wskazać, że w zakresie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, prowadzi zgodnie brzmieniem art. 30cb ust. 2 w zw. z ust. 1 ustawy o PIT ewidencję rachunkową w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności in¬telektualnej.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że wyrażony przez niego pogląd znajduje zastosowanie w najnowszych interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego. Analogiczne stanowisko zostało zaprezentowane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 7 maja 2020 r., nr 0111-KDIB1-3.4010.165.2020.1.MBD. Tożsame rozważania zaprezentował Dyrektor KIS także w interpretacjach m.in. z dnia 21 stycznia 2020 r., nr 0112-KDIL2-2.4011.103.2019.2.AM, z dnia 24 grudnia 2019 r., nr 0113- KDIPT2-1.4011.536.2019.1.IS, z dnia 19 grudnia 2019 r„ nr 0112-KDIL3-3.4011.379.2019.2.AA, czy z dnia 13 grudnia 2019 r„ nr 0112-KDIL3-3.4011.341.2019.2.AA.

Podsumowując stanowisko Wnioskodawcy, należy wskazać, że spełnia on wszystkie przewidziane prawem wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferen-cyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a tym samym będzie mógł on rozliczać dochody z kwali-fikowanego prawa własności intelektualnej – jakim jest autorskie oprogramowanie do handlu instrumentami finansowymi w sposób algorytmiczny – stosując preferencyjną stawkę opodatkowania określoną w art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020, poz. 1426, z późn. zm.): podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy: kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca tej ustawy: wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) * 1,3 / a +b +c +d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

• a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
• b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,
• c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,
• d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.
  
  

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy: dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.
   
   

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowaniu formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Podatnik będzie miał możliwość stosowania niniejszej ulgi przez cały okres trwania ochrony prawnej kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W przypadku tych aktywów, które podlegają procedurze zgłoszenia/rejestracji, podatnik będzie mógł skorzystać z preferencji podatkowej od momentu zgłoszenia lub złożenia wniosku o rejestrację (obowiązek zwrotu kwoty ulgi w przypadku wycofania wniosku, odmowy udzielania prawa lub odrzucenia wniosku o rejestrację).

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm.). Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych: ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że przepisy dotyczące IP Box odnoszą się do działalności badawczo-rozwojowej, należy także przytoczyć definicje, które wynikają w tym zakresie z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz z ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r., poz. 85).

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą: ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej – oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Definicje badań naukowych i prac rozwojowych zostały zawarte w art. 5a pkt 39 i 40 powoływanej ustawy.

I tak, w myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy: ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych – oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r. poz. 85, 374, 695, 875, 1086),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.
   
   

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. − Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce: badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.
   
   

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy: prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Z ustawowej definicji zawartej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną [działalność] w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalność w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ww. ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Należy także podkreślić, że podatnik, który chce skorzystać z preferencji IP Box, jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

W myśl bowiem art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.
   
   

Na podstawie art. 30cb ust. 2 tej ustawy: podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Stosownie do art. 30cb ust. 3 ww. ustawy: w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Tym samym – stosowanie ulgi IP BOX (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Odnosząc powyższe przepisy podatkowe do przedstawionego opisu sprawy, należy wskazać, że:

1. Wnioskodawca wytworzył oprogramowanie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej; oprogramowanie to jest przez Wnioskodawcę dalej uaktualniane o nowe udoskonalenia, co oznacza, że program ten jest stale rozwijany,
2. Wnioskodawca wytwarza oprogramowanie w bezpośrednio prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej spełniającej definicje wskazane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych; celem działalności jest zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań, na rynku nie są dostępne rozwiązania o zbliżonej innowacyjności, rezultaty pracy Wnioskodawcy (tj. twor¬zone oprogramowanie) mają więc charakter twórczy, ponieważ są nowatorskie i oryginalne, a ich substratem jest wyłącznie specjalistyczna wiedza posiadana przez Wnioskodawcę; działalność Wnioskodawcy jest działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń,
3. wytworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie stanowi utwór podlegający ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych,
4. Wnioskodawca w ramach umowy licencyjnej z polską spółką kapitałową uzyskuje dochody z opłat wynikających z tej umowy, która dotyczy ww. oprogramowania; są to opłaty:
   1. stałe (wynagrodzenie za licencję, tj. z tytułu korzystania z ww. oprogramowania) oraz
   2. zmienne (zależne od przychodów osiąganych przez polskie spółki kapitałowe z tytułu korzystania z oprogramowania),
5. Wnioskodawca prowadzi na bieżąco odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, która wyodrębnia każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde ww. prawo, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.
   
   

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca uzyskuje dochód z opłat/należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w postaci wytworzonego w ramach działalności badawczo-rozwojowej oprogramowania, stanowiącego utwór prawnie chroniony, stąd dochód ten kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu osiągniętych w 2020 r. wg stawki 5%.

Reasumując – do kwalifikowanych dochodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę z opłat i należności licencyjnych otrzymywanych tytułem umowy zawartej ze Spółką (licencjobiorcą) zastosowanie znajdą przepisy art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym działalność Wnioskodawcy w opisanym zakresie stanowi tzw. IP BOX, w związku z czym Wnioskodawca może rozliczać tak uzyskiwane dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu rocznym za 2020 r., uwzględniając dla tej kategorii dochodu preferencyjną stawkę podatku w wysokości 5%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.