2020.10.19 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.268.2020.2.RM
z 19 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 lipca 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 13 lipca 2020 r.), uzupełnionym w dniu 8 października 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 8 października 2020 r.) na wezwanie Organu z dnia 1 października 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 1 października 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów opodatkowanej stawką VAT 0% - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów opodatkowanej stawką VAT 0%.

Wniosek uzupełniony został w dniu 8 października 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 8 października 2020 r.) na wezwanie Organu z dnia 1 października 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe, uzupełnione w dniu 8 października 2020 r.:

Wnioskodawca (dalej również: Spółka) jest podmiotem z siedzibą na terytorium Polski, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny oraz dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych (VAT-UE).

W ramach prowadzonej działalności Spółka produkuje towary i dokonuje ich sprzedaży.

Wnioskodawca sprzedaje produkowane przez siebie towary do klienta (dalej: Nabywca) z siedzibą na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE (Nabywca posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny umożliwiający dokonywanie transakcji wewnątrzwspólnotowych, który został mu nadany przez właściwe państwo członkowskie).

Wnioskodawca lub Nabywca dostarcza towary do określonego miejsca (np. port/magazyn) w kraju członkowskim Nabywcy. Towary odbierane są w tym miejscu przez Nabywcę lub osobę do tego uprawnioną. Z miejsca dostarczenia towaru (np. portu/magazynu) towar jest transportowany przez inny podmiot z łańcucha aniżeli podmiot, który dostarczył towar do tego miejsca (portu/magazynu), tj. w przypadku, gdy Wnioskodawca dostarcza towar do określonego miejsca, dalszy transport wykonuje Nabywca lub inny podmiot z łańcucha, a w przypadku, gdy to Nabywca dostarcza towar do portu/magazynu towar, to dalszy transport wykonuje inny podmiot z łańcucha transakcji (inny niż Nabywca czy Wnioskodawca).

Spółka posiada wiedzę, iż wyprodukowane przez nią towary będą przedmiotem dalszej odprzedaży. Wynika to ze specyfiki danej branży, gdzie dany produkt jest wykonywany pod konkretne zamówienie. Wnioskodawca posiada jednak jedynie dokumenty potwierdzające dostarczenie towarów do danego miejsca (np. port/magazyn) w kraju członkowskim innym niż terytorium Polski (potwierdzające dokonanie transakcji wewnątrzwspólnotowej) i nie jest w posiadaniu żadnych dokumentów wskazujących czy potwierdzających dokonanie dalszego transportu (bezsporne jest jednak, że dalszego transportu nie dokonuje Spółka). Spółka ani Nabywca nie odpowiada za transport towaru ani nie ponosi ryzyka związanego z tym transportem na całej linii dostawy, tj. od Spółki (podmiotu pierwszego w łańcuchu) do ostatniego podmiotu w łańcuchu, czyli ostatecznego nabywcy towaru. Po dostarczeniu towaru do określonego miejsca (portu/magazynu), to inny podmiot niż Wnioskodawca czy Nabywca, zajmuje się dalszym transportem, tj. jest za niego odpowiedzialny i ponosi ryzyka związane z transportem. Z ustaleń dokonywanych między Spółką a Nabywcą nie wynika, w jakim czasie sprzedawane przez Spółkę towary staną się przedmiotem dalszych dostaw oraz ile podmiotów będzie zaangażowanych w łańcuch dostaw. Wnioskodawca, ze względu na wskazaną specyfikację danego produktu, ma świadomość, iż ostatecznym nabywcą przedmiotowego towaru nie jest Nabywca. Spółka dysponuje wiedzą, iż produkowany towar jest przeznaczony dla innego podmiotu (w tym również dla podmiotu spoza UE). Towar po przybyciu do określonego miejsca na terytorium kraju członkowskiego innego niż Polska (czyli do miejsca ustalonego między Spółką a Nabywcą) nie jest poddawany żadnej obróbce mechanicznej. Może być jednak przedmiotem składowania i przeładowywania, w celu dalszej odsprzedaży. Dla Spółki transakcja sprzedaży towarów między Wnioskodawcą a Nabywcą kończy się na etapie przybycia towarów do portu.

W uzupełnieniu wniosku, w odpowiedzi na pytanie Organu dotyczące wskazania czy w przypadku transakcji, której dotyczy pytanie „określone miejsce (np. port/magazyn) w kraju członkowskim Nabywcy”, do którego są dostarczane sprzedawane przez Wnioskodawcę Nabywcy towary jest miejscem, w którym następuje wydanie towarów ostatniemu w kolejności nabywcy tego towaru, Wnioskodawca wskazał, że Wnioskodawca lub Nabywca dostarcza towary (jest podmiotem odpowiedzialnym za transport) do określonego miejsca (np. port/magazyn) w państwie członkowskim innym niż Polska, wskazanym przez Nabywcę. W tym miejscu może nastąpić definitywne wydanie towarów ostatniemu w kolejności nabywcy, co oznacza, że ostatni w kolejności nabywca może przyjechać do miejsca w państwie członkowskim innym niż Polska po odbiór towarów. Jednak nie oznacza to, że Spółka przekazuje towar ostatecznemu nabywcy - pozostawia ona towar do dyspozycji swojego Nabywcy w państwie członkowskim innym niż Polska.

W odpowiedzi na pytanie Organu dotyczące wskazania czy w przypadku transakcji, której dotyczy pytanie „osoba do tego upoważniona”, która odbiera w „określonym miejscu (np. port/magazyn) w kraju członkowskim Nabywcy” towary sprzedawane przez Wnioskodawcę Nabywcy jest ostatnim w kolejności nabywcą tego towaru, Wnioskodawca wskazał, że osoba upoważniona do odbioru towarów, która odbiera te towary dostarczone do miejsca wskazanego przez Nabywcę nie jest ostatnim w kolejności nabywcą towarów - ta osoba jest upoważniona do odbioru towaru w imieniu Nabywcy.

Odnosząc się do pytania Organu dotyczącego wskazania czy w przypadku transakcji, której dotyczy pytanie gdy Wnioskodawca dostarcza towar do „określonego miejsca (np. port/magazyn) w kraju członkowskim Nabywcy”, a dalszy transport wykonuje Nabywca lub inny podmiot z łańcucha czy Nabywca lub inny podmiot z łańcucha działa na rzecz/zlecenie Wnioskodawcy bądź Wnioskodawca działa na rzecz/zlecenie Nabywcy lub innego podmiotu z łańcucha, Wnioskodawca wskazał, że w przypadku opisanej transakcji, gdy Wnioskodawca dostarcza towar do określonego miejsca (np. port/magazyn), a dalszy transport wykonuje Nabywca lub inny podmiot z łańcucha - to ani Nabywca, ani inny podmiot nie działa na rzecz/na zlecenie Wnioskodawcy, a Wnioskodawca dokonując transportu do miejsca dostarczenia towaru wskazanego przez Nabywcę nie działa na rzecz/zlecenie Nabywcy ani innego podmiotu z łańcucha.

Odpowiadając na pytanie Organu czy w przypadku transakcji, której dotyczy pytanie gdy Nabywca dostarcza towar do „określonego miejsca (np. port/magazyn) w kraju członkowskim Nabywcy” a dalszy transport wykonuje inny podmiot z łańcucha transakcji (inny niż Wnioskodawca oraz Nabywca) czy inny podmiot z łańcucha transakcji działa na rzecz/zlecenie Nabywcy bądź Nabywca działa na rzecz/zlecenie innego podmiotu z łańcucha transakcji, Wnioskodawca wskazał, że w przypadku opisanej transakcji, gdy Nabywca dostarcza towar do określonego miejsca (np. port/magazyn), a dalszy transport wykonuje inny podmiot z łańcucha (inny niż Spółka czy Nabywca), to inny podmiot nie działa na rzecz/zlecenia Nabywcy ani Nabywca dostarczając towar nie działa na rzecz/zlecenie innego podmiotu z łańcucha transakcji.

W odpowiedzi na pytanie Organu dotyczące wskazania czy w przypadku transakcji, której dotyczy pytanie Nabywca przekazuje/przekaże Wnioskodawcy właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla Nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, Wnioskodawca wskazał, że we wskazanej transakcji nabywca przekazuje/przekaże Wnioskodawcy właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla Nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

W odpowiedzi na pytanie Organu dotyczące wskazania czy w przypadku transakcji, której dotyczy pytanie Wnioskodawca przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada/będzie posiadał w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem transakcji będącej przedmiotem pytania zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE, Wnioskodawca wskazał, że w przypadku tej transakcji Wnioskodawca przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada/będzie posiadał w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem transakcji będącej przedmiotem pytania zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE.

Ponadto, Wnioskodawca doprecyzował opis sprawy, wskazując, że opisaną transakcję można podzielić na dwa etapy/odcinki transportowe:

PL -> państwo członkowskie inne niż PL (port/magazyn) - odcinek A,
Państwo członkowskie inne niż PL -> ostateczny nabywca - odcinek B.

Kiedy za transport na odcinku A będzie odpowiedzialny Wnioskodawca - to nie będzie on odpowiedzialny za transport na odcinku B, a podmiot transportujący na odcinku B nie będzie działał na rzecz/zlecenie Wnioskodawcy. Kiedy za transport na odcinku A będzie odpowiedzialny Nabywca - to nie będzie on odpowiedzialny za transport na odcinku B, a podmiot transportujący na odcinku B nie będzie działał na rzecz/zlecenie Nabywcy. Reasumując, w żadnym przypadku nie wystąpi sytuacja, że na odcinku A i B za transport będzie odpowiedzialny ten sam podmiot (albo podmiot działający na jego rzecz).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego dokonana przez Wnioskodawcę dostawa towarów na rzecz Nabywcy nie jest elementem transakcji łańcuchowej w myśl art. 7 ust. 8 ustawy o VAT, a tym samym dostawa realizowana przez Spółkę stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (WDT), która przy spełnieniu warunków wynikających z art. 42 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu stawką VAT 0% w kontekście obowiązku rozliczenia na terytorium Polski wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu stawką w wysokości 0%?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przedstawionego stanu faktycznego dokonana przez Wnioskodawcę dostawa towarów na rzecz Nabywcy nie jest elementem transakcji łańcuchowej w myśl art. 7 ust. 8 ustawy o VAT, a tym samym dostawa realizowana przez Spółkę stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (WDT), która przy spełnieniu warunków wynikających z art. 42 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu stawką VAT 0%.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o VAT: „Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8”.

Wnioskodawca nie ma wiedzy, w jaki sposób towary zakupione przez Nabywcę będą przez niego wykorzystywane oraz w jakim łańcuchu dostaw będą uczestniczyły. Spółka realizuje jedynie sprzedaż na rzecz Nabywcy, zgodnie z poczynionymi ustaleniami.

W celu uznania transakcji za transakcję łańcuchową istotny jest nieprzerwany charakter transportu, co zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie nie znajdzie miejsca.

Zgodnie z praktyką orzeczniczą, transport towarów poza terytorium Unii Europejskiej może być uznawany za przerwany w sytuacjach, w których przerwa w transporcie służy do osiągnięcia określonych celów gospodarczych innych niż czysto logistyczne, przykładowo:

gdy w ramach transportu, towar został rozładowany na terytorium innego kraju UE, poddany obróbce technicznej i w konsekwencji zostały zmienione parametry oraz tożsamość towaru, co wpłynęło również na ostateczną wartość celną (tak wyrok WSA w Gliwicach z dnia 11 grudnia 2014 r., sygn. III SA/Gl 1100/14);

gdy towar jest transportowany (wysyłany, przemieszczany) z Polski do innego państwa członkowskiego z pominięciem procedury wywozu i tam rozładowany i magazynowany, po czym dopiero z tego kraju zostaje podjęty transport poza terytorium Wspólnoty (wyrok NSA z dnia 25 czerwca 2012 r., sygn. I FPS 3/12);

gdy towar jest transportowany do podmiotu w innym kraju UE jedynie celem magazynowania i spedycji a następnie wywożony poza terytorium Unii Europejskiej, ale w momencie wysłania towarów z Polski nie będzie znany finalny konkretny kontrahent (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 13 grudnia 2012 r., sygn. ITPP2/443-1212/12/AK).

Powyższe przykładowe okoliczności wskazują, że do przerwy w transporcie dochodzi zasadniczo w sytuacji, gdy kolejny transport podejmowany jest w okolicznościach wskazujących, że miejscem jego rozpoczęcia ma być inny kraj UE.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku transakcji będącej przedmiotem złożonego wniosku, tego typu sytuacja ma miejsce z uwagi na poniższe okoliczności:

miejscem rozpoczęcia transportu nie jest terytorium Polski, towary zostały załadowane i zapakowane wyłącznie w celu przetransportowania do określonego miejsca w kraju członkowskim Nabywcy,

Spółka posiada jedynie dokumenty potwierdzające dokonanie transportu do określonego miejsca w kraju członkowskim Nabywcy,

Wnioskodawca nie miał wpływu na zaistnienie przerwy w transporcie na terenie innego państwa członkowskiego, gdyż w tamtym momencie nie był już podmiotem odpowiadającym za transport towarów.

Dostawie realizowanej przez Wnioskodawcę lub przez Nabywcę (jeśli to on będzie transportował dany towar) można zatem przypisać wyłącznie transport z Polski do innego kraju członkowskiego UE, co wypełnia definicję wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Fakt późniejszego wywozu towarów przez Nabywcę (lub inny podmiot) poza terytorium Unii Europejskiej nie wpływa na sposób opodatkowania dostawy towarów przez Wnioskodawcę do Nabywcy, tj. do miejsca ustalonego - portu/magazynu.

Powyższe potwierdza stanowisko organów podatkowych, m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 18 lutego 2019 r., sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.837.2018.3.SM: „Ponadto, mając na uwadze, iż Wnioskodawca posiada dokumenty potwierdzające, że łodzie dla kontrahenta z Francji zostały wywiezione z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego i dostarczone do nabywcy, to stwierdzić należy, że Wnioskodawca spełnia przesłanki do zastosowania stawki 0% na podstawie art. 41 ust. 3 w zw. z art. 42 ust. 1 ustawy. Jednocześnie należy wskazać, że z okoliczności sprawy nie wynika, że przedmiotowa dostawa stanowi eksport pośredni, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b ustawy, a także wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w rozumieniu art. 13 ust. 4 pkt 4 ustawy.”

Powyższe rozumienie jest również zgodne z Notami wyjaśniającymi w sprawie zmian w zakresie unijnego podatku VAT w odniesieniu do procedur magazynu typu call-off stock, transakcji łańcuchowych i zwolnień wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów („szybkie rozwiązania na 2020 r.”) opracowanymi przez Dyrekcję Generalną ds. Podatków i Unii Celnej przy Komisji Europejskiej, które wskazują, że towary muszą być wysyłane lub transportowane „bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego klienta w łańcuchu” i jeśli transport jest organizowany przez jeden podmiot z państwa A do państwa B, a kolejny transport, czyli z państwa B do państwa C są już organizowane przez innego dostawcę - to następuje przerwanie transportu i w takim przypadku nie można zastosować zasady dotyczącej transakcji łańcuchowej.

Zgodnie z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, dokonana przez Wnioskodawcę dostawa towarów na rzecz Nabywcy nie jest elementem transakcji łańcuchowej, w myśl art. 7 ust. 8 ustawy o VAT, a tym samym dostawa realizowana przez Spółkę stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (WDT), która przy spełnieniu warunków wynikających z art. 42 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu stawką VAT 0%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Towarami zaś, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast jak wskazuje art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Transakcja łańcuchowa cechuje się tym, że towar będący przedmiotem więcej niż jednej transakcji, jest fizycznie wydawany tylko raz bezpośrednio przez pierwszy podmiot ostatniemu nabywcy. Każda z dostaw w transakcji łańcuchowej traktowana jest odrębnie, co oznacza, że dla każdej z nich odrębnie ustalane jest też miejsce dokonania dostawy.

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Jak stanowi art. 13 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Zatem, co do zasady, przy spełnieniu warunków dotyczących podmiotów biorących udział w transakcji, w przypadku gdy w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy następuje wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Przy tym, stosownie do art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;
podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

W myśl art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów - w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy. Natomiast w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejscem dostawy towarów jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy (art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy).

Jednocześnie, stosownie do art. 22 ust. 2 ustawy, w przypadku gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, wysyłkę lub transport przyporządkowuje się wyłącznie jednej dostawie.

Zgodnie z art. 22 ust. 2b ustawy, w przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego, wysyłka lub transport tych towarów są przyporządkowane wyłącznie dostawie dokonanej do podmiotu pośredniczącego.

Przy czym, stosownie do art. 22 ust. 2d ustawy, przez podmiot pośredniczący, o którym mowa w ust. 2b i 2c, rozumie się innego niż pierwszy w kolejności dostawcę towarów, który wysyła lub transportuje towar samodzielnie albo za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz.

W przypadku gdy podmiot pośredniczący przekazał swojemu dostawcy numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane, wysyłkę lub transport przypisuje się wyłącznie dostawie dokonanej przez ten podmiot (art. 22 ust. 2c ustawy).

Jednocześnie jak stanowi art. 22 ust. 3 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 2-2c, dostawę towarów, która:

poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;
następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

Zatem w przypadku transakcji łańcuchowych, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie jest przemieszczany od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport). Z uwagi na to, że dokonywane jest tylko jedno przemieszczenie towarów, to tylko jedna dostawa może być uznana za dostawę „ruchomą” towarów, pozostałe zaś są dostawami „nieruchomymi”.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny oraz jest zarejestrowany dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych (VAT-UE). Wnioskodawca (podmiot z siedzibą w Polsce) sprzedaje wyprodukowane przez siebie towary klientowi z siedzibą na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE (Nabywca). Nabywca przekazuje/przekaże Wnioskodawcy właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla Nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej. Wnioskodawca posiada wiedzę, że Nabywca nie jest ostatecznym nabywcą towarów, tj. wie, że towary są/będą przedmiotem dalszej odprzedaży, w tym również na rzecz podmiotu spoza UE. Wynika to ze specyfiki danej branży, gdzie dany produkt jest wykonywany pod konkretne zamówienie. Z ustaleń między Spółką a Nabywcą nie wynika jednak, w jakim czasie sprzedawane przez Spółkę towary staną się przedmiotem dalszych dostaw oraz ile podmiotów będzie uczestniczyć w łańcuchu dostaw.

Transport towarów przebiega dwuetapowo. W pierwszej kolejności, towar transportowany jest/będzie przez Wnioskodawcę lub Nabywcę do miejsca wskazanego przez Nabywcę (np. port/magazyn) w innym niż Polska państwie członkowskim UE Nabywcy (odcinek A). Następnie, towar transportowany jest/będzie z tego państwa członkowskiego UE do ostatecznego nabywcy (odcinek B). Przy czym ani Wnioskodawca ani Nabywca nie odpowiada za transport towaru i nie ponosi ryzyka związanego z tym transportem na całej linii dostawy, tj. od pierwszego podmiotu w łańcuchu dostaw (Wnioskodawca) do ostatniego podmiotu w łańcuchu (ostateczny nabywca). W żadnym przypadku nie wystąpi sytuacja, że na odcinku A i B za transport będzie odpowiedzialny ten sam podmiot (albo podmiot działający na jego rzecz). W sytuacji gdy Wnioskodawca odpowiada/będzie odpowiadał za transport na odcinku A, to nie odpowiada/nie będzie odpowiadał za transport na odcinku B, a podmiot transportujący na odcinku B nie działa/nie będzie działał na rzecz/zlecenie Wnioskodawcy. Natomiast w sytuacji gdy Nabywca odpowiada/będzie odpowiadał za transport na odcinku A - to nie odpowiada/nie będzie odpowiadał za transport na odcinku B, a podmiot transportujący na odcinku B nie będzie działał na rzecz/zlecenie Nabywcy. Może wystąpić sytuacja, że w miejscu wskazanym przez Nabywcę (np. port/magazyn) w innym niż Polska państwie członkowskim UE towar zostanie wydany ostatniemu w kolejności nabywcy. Nie oznacza to jednak, że Spółka przekazuje towar ostatecznemu nabywcy - Spółka pozostawia towar do dyspozycji Nabywcy w innym niż Polska państwie członkowskim UE. Dla Spółki transakcja sprzedaży towarów między Wnioskodawcą a Nabywcą kończy się na etapie przybycia towarów do portu.

Po przybyciu do miejsca ustalonego między Spółką a Nabywcą na terytorium kraju członkowskiego UE, towar może być składowany lub przeładowywany, nie jest jednak poddawany żadnej obróbce mechanicznej.

Wnioskodawca przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, Wnioskodawca posiada/będzie posiadał w swojej dokumentacji dowody, że towary zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE.

W tak przedstawionych okolicznościach sprawy Wnioskodawca wyraził wątpliwość czy dostawa towarów dokonana na rzecz Nabywcy nie jest elementem transakcji łańcuchowej, o której mowa w art. 7 ust. 8 ustawy, a tym samym czy powinien rozliczyć wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, która przy spełnieniu warunków wynikających z art. 42 ustawy podlega opodatkowaniu stawką VAT 0%.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy uznać, że Wnioskodawca słusznie rozpoznał, że transakcja będąca przedmiotem zapytania nie stanowi transakcji łańcuchowej, o której mowa w art. 7 ust. 8 ustawy.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca sprzedaje towar Nabywcy a przy tym posiada wiedzę, że towar, który sprzedał Nabywcy będzie przedmiotem dalszej odsprzedaży (Nabywca nie jest ostatecznym nabywcą towarów). Niemniej jednak, jak wskazano, Wnioskodawca nie przekazuje towaru ostatecznemu nabywcy (Wnioskodawca pozostawia towar do dyspozycji Nabywcy w innym niż Polska państwie członkowskim UE). Towar sprzedany Nabywcy przemieszczany jest/będzie z Polski - przez Wnioskodawcę lub Nabywcę - do portu/magazynu zlokalizowanego na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE (odcinek A), skąd następnie jest/będzie transportowany do ostatecznego nabywcy (odcinek B). Nigdy ten sam podmiot nie odpowiada/nie będzie odpowiadał za transport towarów od pierwszego do ostatniego podmiotu w łańcuchu dostaw (na odcinku A i B), tj. w przypadku gdy Wnioskodawca odpowiada/będzie odpowiadał za transport towarów z Polski na terytorium UE (odcinek A), wówczas Wnioskodawca nie odpowiada/nie będzie odpowiadał za transport towarów do ostatecznego nabywcy na odcinku B. Również podmiot transportujący towar na odcinku B nie działa/nie będzie działał na rzecz/zlecenie Wnioskodawcy. Analogicznie, w sytuacji gdy za transport towarów z Polski do portu/magazynu zlokalizowanego na terytorium UE (odcinek A) odpowiada/będzie odpowiadał Nabywca – wówczas Nabywca nie odpowiada/nie będzie odpowiadał za transport towarów do ostatecznego nabywcy na odcinku B. Również w tym przypadku, podmiot transportujący towar na odcinku B także nie działa/nie będzie działał na rzecz/zlecenie Nabywcy. Zatem skoro, Wnioskodawca nie przekazuje towaru ostatecznemu nabywcy oraz żaden z podmiotów uczestniczących w transakcji - ani samodzielnie ani za pośrednictwem innej osoby działającej na jego rzecz - nie organizuje transportu towarów z Polski (od pierwszego dostawcy) do ostatecznego nabywcy, nie można uznać, że dostawa towaru dokonana przez Wnioskodawcę jest objęta dyspozycją art. 7 ust. 8 ustawy. W analizowanym przypadku mamy do czynienia z dwiema odrębnymi transakcjami, tj. dostawą towarów dokonaną przez Wnioskodawcę na rzecz Nabywcy, oraz z dostawą towarów dokonaną przez Nabywcę na rzecz kolejnego podmiotu.

Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny oraz jest zarejestrowany dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych (VAT-UE). Nabywca przekazuje/przekaże Wnioskodawcy właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla Nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej. W wyniku dostawy towarów dokonanej pomiędzy Wnioskodawcą i Nabywcą towar transportowany jest/będzie z Polski do portu/magazynu zlokalizowanego na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Jednocześnie, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, Wnioskodawca posiada/będzie posiadał w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem transakcji będącej przedmiotem zapytania zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE.

Zatem mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa należy uznać, że Wnioskodawca dostawę towarów dokonaną na rzecz Nabywcy winien rozpoznać jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy, która przy spełnieniu warunków wynikających z art. 42 ustawy podlega opodatkowaniu stawką VAT 0%, na podstawie art. 41 ust. 3 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, z którego wynika, że dostawa towarów dokonana na rzecz Nabywcy nie jest elementem transakcji łańcuchowej, o której mowa w art. 7 ust. 8 ustawy, i stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, która przy spełnieniu warunków wynikających z art. 42 ustawy podlega opodatkowaniu stawką VAT 0% należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazuje się, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP lub /KIS/wnioski. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin