Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.321.2020.2.AKR
z 16 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 lipca 2020 r. (data wpływu 3 sierpnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 października 2020 r. (data wpływu 13 października 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania wniesienia aportem mienia do nowoutworzonej Gminnej Spółki Komunalnej z ograniczoną odpowiedzialnością – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania wniesienia aportem mienia do nowoutworzonej Gminnej Spółki Komunalnej z ograniczoną odpowiedzialnością. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 13 października 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina zamierza wnieść do nowoutworznonej Gminnej Spółki Komunalnej z ograniczoną odpowiedzialnością aportem mienie (nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, budynki i budowle) w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towaru i usług.

Wśród zadań własnych Gminy leżą sprawy związane m.in. z gospodarką wodno-kanalizacyjną oraz utrzymaniem budynków komunalnych.

Dotychczas powyższe zadania są wykonywane w ramach działalności różnych referatów Urzędu Gminy (dalej: „Urząd”, „UG”). Przykładowo, zadania w obszarze gospodarki wodno-ściekowej wykonywane są przez pracowników Referatu A (pracownicy techniczni), Referatu B, Referatu C, a w zakresie obsługi finansowej – Referatu D.

Gmina ma zamiar utworzyć Spółkę, do której w ramach aportu wniesie niektóre z elementów swojego majątku.

Jednym z przedmiotów aportu będą nieruchomości, które można podzielić na:

• nieruchomości niezabudowane, objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (dalej: „MPZP”), zasadniczo przewidującym możliwość zabudowy jako przeznaczenie podstawowe (np. w zakresie budowy dróg lub infrastruktury wod-kan) lub dopuszczalne (np. w obszarze oznaczonym jako LZ przewiduje się możliwość zabudowy infrastrukturą techniczną, związaną z przeznaczeniem podstawowym lub budowę miejsc postojowych); niekiedy działki objęte są więcej niż jedną klasyfikacją wg MPZP,
• nieruchomości, na których posadowione są budynki lub budowle (m.in. elementy infrastruktury wodno-kanalizacyjnej, budynki mieszkalne, budynki gospodarcze).
  
  

Ponadto, przedmiotem aportu ma być również sieć wodno-kanalizacyjna znajdująca się na terenie Gminy, sieć ta traktowana jest na potrzeby transakcji jako odrębna budowla (innymi słowy, stanowi samoistny przedmiot aportu, w oderwaniu od działek, przez które przebiega; Gmina nie jest właścicielem tych działek). Sieci zostały oddane do użytkowania w latach 2002-2011, a w ciągu ostatnich dwóch lat nie były przedmiotem ulepszeń o wartości równej co najmniej 30% ich wartości początkowej.

Poza wniesieniem wkładu niepieniężnego w postaci ww. nieruchomości oraz sieci, utworzenie Spółki będzie wiązać się z przejściem do jej struktur niektórych pracowników UG. Ponadto, Spółka przejmie niektóre umowy zawarte przez Gminę (m.in. w zakresie umów na dostarczanie wody, umów na odbiór ścieków) oraz środki trwałe znajdujące się na stanie Urzędu (m.in. odśnieżarkę, kosiarkę, przyczepę – piaskarkę, ciągnik rolniczy). Przeniesienie będzie dotyczyć również niektórych zaległości, należności i nadpłat Gminy.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 8 października 2020 r. Gmina na pytanie:

1. „W jaki sposób zorganizowana część przedsiębiorstwa o której mowa we wniosku jest/będzie wyodrębniona organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie u Wnioskodawcy, w odniesieniu do składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań? Należy dokładnie opisać na czym to wyodrębnienie organizacyjne, finansowe i funkcjonalne polega/będzie polegało” wskazała, że będzie to spółka komunalna ze 100% udziałem Gminy, samodzielnie funkcjonująca na rynku. Składniki materialne i niematerialne, w tym zobowiązania będą ujęte w ich bilansie.
   Wyodrębnienie finansowe, organizacyjne i funkcjonalne będzie polegało na tym że:
   • prowadzona będzie osobna ewidencja aktywów i pasywów oraz przychodów i kosztów pozwalająca na osobne określenie stanu majątku oraz wyników finansowych Spółki,
   • samodzielnie będą realizowane zadania gospodarcze,
   • będzie istniał zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,
   • będzie pełna samodzielność finansowa,
   • niezależnej działalności gospodarczej,
   • będzie zatrudniony personel niezbędny do realizacji określonych zadań gospodarczych.
2. „Czy ta zorganizowana część przedsiębiorstwa, która ma być przedmiotem aportu, będzie stanowiła w dniu dokonania transakcji organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie odrębną całość, mogącą samodzielnie funkcjonować na rynku jako niezależny podmiot gospodarczy?” wskazała, że zorganizowana część przedsiębiorstwa, która będzie przedmiotem aportu, będzie stanowiła w dniu dokonania transakcji organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie odrębną całość, mogącą samodzielnie funkcjonować na rynku jako niezależny podmiot gospodarczy.
3. „Czy nabywca (Gminna Spółka Komunalna Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością) będzie kontynuować działalność prowadzoną dotychczas przez Wnioskodawcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem aportu?” wskazała, że nabywca Gminna Spółka Komunalna Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością będzie kontynuować działalność prowadzoną dotychczas przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem aportu.
4. „Czy kontynuowanie działalności gospodarczej przez nabywcę będzie wymagać od niego angażowania innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji lub podejmowanie dodatkowych działań? Jeżeli tak, należy wskazać jakich?” wskazała, że w trakcie kontynuowania działalności gospodarczej przez nabywcę może nastąpić sytuacja, że Gminna Spółka zakupi majątek w postaci sprzętu np. koparki w celu realizowania działalności gospodarczej.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wniesienie aportu przez Gminę w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa będzie podlegało opodatkowaniu VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, wniesienie aportu przez Gminę w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT, ponieważ wnoszone aktywa do Spółki jako ZORG (w szczególności dotyczy to aktywów związanych z sektorem gospodarki komunalnej, jakim jest gospodarka wodno¬kanalizacyjna) może stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadanie dotyczące gospodarki komunalnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do postanowień art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują terminu „przedsiębiorstwo”. Zatem dla celów określenia zakresu pojęcia „przedsiębiorstwo” należy odwołać się do regulacji zawartej w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.), który stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

W związku z powyższym, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Należy wskazać również art. 55² Kodeksu cywilnego, którym ustawodawca wprowadza zasadę, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie, które winno zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące w takich wzajemnych relacjach, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest bycie we władaniu jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.
   
   

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza od opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 str. 1, z późn. zm.), wcześniej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. UE L 145, str. 1, z późn. zm.), w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego.

W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Z powyższego przepisu wynika, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.

Zakres powyższego wyłączenia zdefiniował w wyrokach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl Trybunał stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego. Natomiast w wyroku C-444/10 z dnia 10 listopada 2011 r. TSUE wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina zamierza wnieść do nowoutworznonej Gminnej Spółki Komunalnej z ograniczoną odpowiedzialnością aportem mienie (nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, budynki i budowle) w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towaru i usług.

Wśród zadań własnych Gminy leżą sprawy związane m.in. z gospodarką wodno-kanalizacyjną oraz utrzymaniem budynków komunalnych. Dotychczas powyższe zadania są wykonywane w ramach działalności różnych referatów Urzędu Gminy (dalej: „Urząd”, „UG”). Przykładowo, zadania w obszarze gospodarki wodno-ściekowej wykonywane są przez pracowników Referatu A (pracownicy techniczni), Referatu B, Referatu C, a w zakresie obsługi finansowej – Referatu D.

Gmina ma zamiar utworzyć Spółkę, do której w ramach aportu wniesie niektóre z elementów swojego majątku.

Jednym z przedmiotów aportu będą nieruchomości, które można podzielić na:

• nieruchomości niezabudowane,
• nieruchomości, na których posadowione są budynki lub budowle (m.in. elementy infrastruktury wodno-kanalizacyjnej, budynki mieszkalne, budynki gospodarcze).
  
  

Ponadto, przedmiotem aportu ma być również sieć wodno-kanalizacyjna znajdująca się na terenie Gminy.

Poza wniesieniem wkładu niepieniężnego w postaci ww. nieruchomości oraz sieci, utworzenie Spółki będzie wiązać się z przejściem do jej struktur niektórych pracowników UG. Ponadto, Spółka przejmie niektóre umowy zawarte przez Gminę (m.in. w zakresie umów na dostarczanie wody, umów na odbiór ścieków) oraz środki trwałe znajdujące się na stanie Urzędu (m.in. odśnieżarkę, kosiarkę, przyczepę – piaskarkę, ciągnik rolniczy). Przeniesienie będzie dotyczyć również niektórych zaległości, należności i nadpłat Gminy.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, która będzie przedmiotem aportu, będzie stanowiła w dniu dokonania transakcji organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie odrębną całość, mogącą samodzielnie funkcjonować na rynku jako niezależny podmiot gospodarczy. Gminna Spółka Komunalna będzie kontynuować działalność prowadzoną dotychczas przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem aportu. W trakcie kontynuowania działalności gospodarczej przez nabywcę może nastąpić sytuacja, że Gminna Spółka zakupi majątek w postaci sprzętu np. koparki w celu realizowania działalności gospodarczej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy wniesienie aportu przez Gminę w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa będzie podlegało opodatkowaniu VAT.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane przepisy wskazać należy, że jeśli wnoszone przez Gminę do Spółki składniki majątkowe posiadają cechy wymienione w art. 2 pkt 27e ustawy, tj. będą stanowiły w dniu transakcji – jak wskazał Wnioskodawca – funkcjonalnie, organizacyjnie i finansowo odrębną całość mogącą samodzielnie funkcjonować na rynku jako samodzielny podmiot gospodarczy, a Spółka Komunalna będzie kontynuować prowadzoną dotychczas przez Wnioskodawcę – przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem aportu – działalność w zakresie gospodarki wodno-kanalizacyjnej oraz utrzymania budynków komunalnych, to czynność wniesienia ich aportem do Spółki Komunalnej będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na mocy art. 6 pkt 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku przedstawionego zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.