Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3.4012.423.2020.2.WB
z 23 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a , art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2020 r. (data wpływu 23 czerwca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 września 2020 r. (data wpływu 16 września 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla dofinansowania otrzymanego przez Gminę po wejściu w życie ustawy zmieniającej, tj. po 22 listopada 2019 r. do dnia 30 czerwca 2020 r., w części dotyczącej paneli fotowoltaicznych montowanych na gruncie bądź budynku gospodarczym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla dofinansowania otrzymanego po wejściu w życie ustawy zmieniającej, tj. po 22 listopada 2019 r. do dnia 30 czerwca 2020 r., w części dotyczącej paneli fotowoltaicznych montowanych na gruncie bądź budynku gospodarczym. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 września 2020 r. o podpis pod wnioskiem oraz doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, składa comiesięczne deklaracje VAT-7. Gmina podpisała umowę z Województwem na dofinansowanie projektu parasolowego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 działania 3.1 Rozwój OZE – na realizację projektu budowy instalacji wykorzystujących odnawialne źródła energii w Gminie pn. (…). Zawarta umowa zapewnia sfinansowanie 84,99% poniesionych na inwestycje kosztów kwalifikowanych. W celu i dla potrzeb realizacji powyższego projektu Wnioskodawca zawarł umowę partnerską z Gminą Wiejską. W ramach projektu podatek VAT stanowi wydatki niekwalifikowane.

Celem projektu jest poprawa warunków życia mieszkańców na terenie Gminy poprzez rozwijanie infrastruktury technicznej – budowę instalacji OZE. Projekt należy do zadań własnych gminy obejmujących sprawy związane z zaopatrzeniem w energię elektryczną cieplną (art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym), finansowanie przedsięwzięć związanych z ochroną powietrza, a także wspomaganie wykorzystywania lokalnych źródeł energii odnawialnej oraz wprowadzania bardziej przyjaznych dla środowiska nośników energii (art. 403 ust. 2 ustawy Prawo Ochrony Środowiska).

Projekt polega na budowie instalacji OZE wykorzystujących odnawialne źródła energii, służących do wytwarzania energii, w szczególności energii elektrycznej w budynkach mieszkalnych oraz innych niż mieszkalne mieszkańców Gminy w ilości około 220 szt. Do wytwarzania energii cieplnej w budynkach mieszkalnych lub innych niż mieszkalne mieszkańców około 365 szt. Gmina będzie zawierała umowy z wykonawcą robót realizującym inwestycję, zakończenie będzie udokumentowane fakturą VAT wystawioną na Wykonawcę (Gminę). Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego indywidualnie będzie ponosić koszty, w związku z realizacją przedmiotowego projektu. Otrzymane przez Wnioskodawcę dofinansowanie nie jest przeznaczone na dopłaty do ceny instalacji OZE dla każdego mieszkańca, jest to dofinansowanie ogólne przeznaczone na pokrycie kosztów związanych z realizacją projektu. Środki z dofinansowania unijnego w wysokości 84,99% całkowitych wydatków kwalifikowanych wpłyną na konto Gminy.

We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przedstawione zdarzenie przyszłe ma być zindywidualizowane przedmiotowo tak, aby było możliwe porównanie stanu wynikającego z wniosku ze stanem występującym w rzeczywistości. W tym celu zasadniczo niezbędne jest podanie informacji w zakresie elementów pozwalających na uchwycenie tożsamości zdarzeń. Zgodnie z postanowieniami zawartymi w § 20 ust. 1 pkt 8 ww. umowy o dofinansowanie nie można przeznaczyć środków finansowych z dotacji (w całości lub części) na inny cel niż określony w projekcie lub niezgodnie z umową oraz przepisami prawa. Dlatego też gmina może przeznaczyć wyłącznie na pokrycie odpowiedniej części wydatków związanych z projektem, środki z dofinansowania nie będą mogły zostać przeznaczone przez Gminę na jakąkolwiek jej ogólną działalność. Otrzymane dofinansowanie na realizację projektu pn. (…) zakłada dofinansowanie 84,99% poniesionych na inwestycję kosztów kwalifikowanych, pozostałą część kosztów kwalifikowanych, tj. 15,01% plus wydatki niekwalifikowane stanowi wkład własny mieszkańca. Dofinansowanie będzie wyłącznie związane z realizowanym projektem, na jego realizację przeznaczona zostanie całość dotacji. Na podstawie odpowiedzi z GUS z dnia 12 kwietnia 2019 r. usługi świadczone przez gminę, polegające na kierowaniu realizacją programu mającego na celu poprawę warunków życia ludności, poprzez ochronę środowiska naturalnego, obejmujące m.in. pozyskiwanie środków finansowych i dotacji na realizację inwestycji ekologicznych na terenie gminy, np. polegających na instalacji odnawialnych źródeł energii – kolektorów słonecznych, paneli fotowoltaicznych. Przygotowanie niezbędnej dokumentacji, pozyskiwanie wykonawców zewnętrznych, nadzór nad realizacją inwestycji mieszczą się w zakresie grupowania PKWiU 84.12. Natomiast usługi świadczone przez podmioty zewnętrzne na rzecz Gminy związane z realizacją inwestycji, klasyfikuje się zgodnie z rodzajem czynności wykonywanych przez te podmioty i tak: 33.20.50.0 „Usługi instalowania urządzeń elektrycznych” – obejmuje montaż instalacji fotowoltaicznych.

Podmioty świadczące usługi montażu instalacji na rzecz Gminy będą wedle najlepszej wiedzy Gminy podatnikami, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, u których sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9. W związku z realizacją przedmiotowego projektu wszystkie faktury dokumentujące poniesione wydatki z tytułu usług montażu instalacji będą wystawiane na Gminę, zgodnie z zawartymi umowami z firmami wyłonionymi w zamówieniu publicznym. Wnioskodawca czyli Gmina w zakresie realizacji zamówienia na montaż przedmiotowych instalacji OZE jest zamawiającym w rozumieniu przepisów Prawa Zamówień Publicznych.

Trwałość projektu trwać będzie przez okres nie krótszy niż 5 lat od momentu wpływu ostatniej transzy dofinansowania na konto Gminy. Koszty serwisu i przeglądów przez okres trwałości, tj. 5 lat od zatwierdzenia wniosku o płatność końcową, koszty przeglądów serwisowych i gwarancyjnych ponosił będzie wykonawca instalacji OZE. Odbiorcami ostatecznymi (użytkownikami instalacji) będą mieszkańcy Gminy. Energia wytworzona z montowanych instalacji OZE powinna być zużywana przede wszystkim na potrzeby własne gospodarstw domowych uczestniczących w projekcie, czyli zasilać instalacje w budynkach mieszkalnych i gospodarczych użytkowanych przez gospodarstwa domowe.

Po zakończeniu inwestycji, instalacja o której mowa we wniosku będzie własnością Gminy przez cały okres trwałości projektu. Po tym terminie, kompletny zestaw określonej instalacji zostanie przekazany użytkownikowi na własność.

Zgodnie z umową mieszkaniec również upoważnia Gminę do występowania w jego imieniu przed właściwymi organami administracyjnymi przy ubieganiu się o uzyskanie przewidzianych przepisami szczególnymi pozwoleń niezbędnych do usytuowania instalacji na obszarze nieruchomości mieszkańca, gdy będzie to konieczne. Pomiędzy Gminą a osobami fizycznymi zostaną zawarte umowy cywilnoprawne w sprawie realizacji projektu, z której wynika, że właściciel poniesie 15,01% wartości kosztów kwalifikowanych projektu a Gminą – środki pochodzące z RPO na lata 2014-2020. Mieszkańcy zgodnie z treścią ww. umowy oświadczyli, iż posiadają pełne prawo do dysponowania nieruchomościami, na której przewiduje się realizację ww. projektu oraz zobowiązani są do udostępniania jej do prowadzenia prac projektowych i robót budowlanych. Po zakończeniu projektu ww. obiekty przez 5 lat będą własnością Gminy, a mieszkańcy będą je bezpłatnie użytkować. Po tym czasie przedmiotowe instalacje zostaną bezpłatnie przekazane właścicielowi nieruchomości, którzy to będą ponosili koszty związane z ich utrzymaniem.

Gmina po przekazaniu ww. obiektów nie będzie ponosiła żadnych kosztów związanych z ich eksploatacją. W kosztach inwestycji będą uczestniczyć mieszkańcy – osoby fizyczne poprzez dokonywanie określonej w umowie wpłaty, w dwóch transzach. Przedmiotowa wpłata to nic innego, jak wkład własny do projektu, stanowiący 15,01% środków kwalifikowanych projektu plus wydatki niekwalifikowane.

Świadczenie dokonywane na rzecz mieszkańców w oparciu o umowę cywilnoprawną na wykonanie przez Gminę budowy instalacji OZE ma charakter świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku VAT.

Wpłaty mieszkańców będą traktowane jako zaliczki na poczet usługi polegającej na wykonaniu budowy instalacji OZE – projekt parasolowy. Otrzymane przez Gminę środki z tytułu dofinansowania projektu nie będą miały bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych usług na rzecz mieszkańców, a także nie będą stanowiły dopłaty do cen towarów. Gmina nie wnosi wkładu własnego, gdyż montaż finansowy wygląda następująco 15,01% wkład własny mieszkańców, 84,99% dofinansowanie z EFRR RPO. Planowany termin realizacji 2020 r. W cenie świadczonych usług, tj. dostarczanych instalacji OZE, uwzględniana jest wartość wszelkich kosztów związanych z ich wykonaniem. Do 30 kwietnia 2019 r. uczestnicy projektu mieszkańcy Gminy dokonali wpłaty I transzy, natomiast do 31 października 2019 r. dokonali wpłaty II transzy, obydwie transze stanowią zaliczkę wpłaconą na poczet realizacji przyszłej usługi. Wpłacone zaliczki zostały udokumentowane wystawionymi przez Gminę na rzecz mieszkańca fakturami VAT i opodatkowane stawką podatku VAT 8% dla instalacji, których montaż nastąpi w bryle budynku mieszkalnego objętego społecznym programem mieszkaniowym oraz stawką podatku VAT 23% dla instalacji, których montaż odbędzie się poza bryłą budynku mieszkalnego objętego społecznym programem mieszkaniowym. Otrzymane wpłaty uczestników projektu zostały rozliczone w deklaracji VAT-7 w miesiącach wpływu zaliczki na rachunek bankowy Gminy, który został utworzony na potrzeby realizacji projektu. W nawiązaniu do nowego art. 12a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) wszystkie instalacje w realizowanym projekcie przez Gminę są związane z budownictwem objętym społecznym programem mieszkaniowym i są funkcjonalnie z nimi związane.

Pismem z dnia 16 września 2020 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

Montaż instalacji fotowoltaicznych w realizowanej inwestycji będzie następować w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku VAT, takich jak dostawa mikroinstalacji wytwarząjącej energię elektryczną wykorzystywaną w obiektach budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W realizowanej inwestycji montowane są instalacje fotowoltaiczne stanowiące mikroinstalacje, o której mowa w art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii. Są to instalacje paneli fotowoltaicznych o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej nie większej niż 50 kW, przyłączonej do sieci elektroenergetycznej o napięciu znamionowym niższym niż 110 kW lub o mocy osiągalnej cieplnej w skojarzeniu nie większej niż 15 kW, w której łączna moc zainstalowana elektryczna jest nie większa niż 50 kW.

Wnioskodawca realizuje inwestycję polegającą na dostawie i montażu mikroinstalacji w tym instalacji paneli fotowoltaicznych na/przy budynkach stanowiących własność mieszkańców gminy. Budynki objęte przedmiotową inwestycją są budynkami mieszkalnymi stałego zamieszkania sklasyfikowanymi w PKOB. Montaż instalacji odbywa się na dachach budynków mieszkalnych oraz na gruncie bądź też na budynkach gospodarczych znajdujących się na nieruchomościach należących do właścicieli nieruchomości, funkcjonalnie związanymi z budynkami objętymi społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym w brzmieniu obowiązującym do dnia 22 listopada 2019 r., rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w PKOB w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w PKOB w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych. Z kolei zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 23 listopada 2019 r. przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części z wyłączeniem lokali użytkowych, lokale niemieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w PKOB w dziale 12 oraz obiekty w klasie ex – 1264 a także mikroinstalacje, o których mowa w art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii funkcjonalnie z nimi związane z zastrzeżeniem ust. 12b ww. ustawy. W związku z czym wszystkie ww. instalacje będą wyłącznie wykonywane w budynkach objętych społecznym programem mieszkaniowym.

Pierwsza transza środków dofinansowania na wykonanie instalacji fotowoltaicznych realizowanych w ramach projektu OZE wpłynęła na konto gminy w dniu 4 marca 2020 r., tj. po częściowym wykonaniu instalacji OZE. Kolejne transze refundacyjne mają wpływać na konto gminy po złożeniu wniosku o zwrot środków po otrzymaniu faktur od wykonawcy potwierdzających wykonanie usługi montażu instalacji OZE. W dniu 9 września 2020 r. wpłynęła na konto Gminy kolejna transza środków tytułem refundacji. Całościowe rozliczenie projektu zaplanowane jest do dnia 30 września 2020 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jaką stawkę VAT Gmina powinna zastosować do wyliczenia VAT od otrzymanego dofinansowania po wejściu w życie ustawy zmieniającej, tj. po 22 listopada 2019 r., w części dotyczącej paneli fotowoltaicznych montowanych na gruncie bądź budynku gospodarczym?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad 1. Nowy art. 12a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) stanowi, że przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, oraz obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi: zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, a także mikroinstalację, o której mowa w art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2018 r., poz. 2389, z późn. zm.) funkcjonalnie z nimi związaną z zastrzeżeniem ust. 12b. W efekcie obniżenie stawki podatku VAT 23% do 8% niezależnie od miejsca montażu instalacji dotyczy paneli fotowoltaicznych. Pierwotnie, tj. przed zmianą przepisów zakładano, że dotacja otrzymana na rachunek bankowy gminy miała być opodatkowana stawką VAT w zależności od rodzaju budynku 8% VAT w przypadku budowy instalacji na budynkach mieszkalnych, 23% VAT w przypadku budowy instalacji na budynkach innych niż mieszkalne.

Realizacja projektu pn. (…) rozpoczęła się z dniem 31 sierpnia 2018 r kiedy to podpisano umowę o dofinansowanie projektu parasolowego z Samorządem Województwa w ramach RPO WP na lata 2014-2020 działania 3.1 Rozwój OZE. Pomiędzy Gminą a mieszkańcami, tj. osobami fizycznymi zostały zawarte umowy cywilnoprawne w sprawie realizacji projektu, z której wynika. ze właściciel poniesie 15,01% wartości kosztów kwalifikowanych projektu. Świadczenie dokonywane na rzecz mieszkańców w oparciu o umowę cywilnoprawną na wykonanie przez Gminę budowy instalacji OZE ma charakter świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku VAT. Wpłaty mieszkańców są traktowane jako zaliczki na poczet usługi polegającej na wykonaniu budowy instalacji OZE – projekt parasolowy.

Do 30 kwietnia 2019 r. uczestnicy projektu mieszkańcy Gminy dokonali wpłaty I transzy, natomiast do 31 października 2019 r. dokonali wpłaty II transzy, obydwie transze stanowią zaliczkę wpłaconą na poczet realizacji przyszłej usługi. Wpłacone zaliczki zostały udokumentowane wystawionymi przez Gminę na rzecz mieszkańca fakturami VAT opodatkowane stawką podatku VAT 8% dla instalacji, których montaż nastąpi w bryle budynku mieszkalnego objętego społecznym programem mieszkaniowym oraz stawką podatku VAT 23% dla instalacji, których montaż odbędzie się poza bryłą budynku mieszkalnego objętego społecznym programem mieszkaniowym. Otrzymane wpłaty uczestników projektu zostały rozliczone w deklaracji VAT-7 w miesiącach wpływu zaliczki na rachunek bankowy Gminy, który został utworzony na potrzeby realizacji projektu.

Umowa z wykonawcą usługi montażu paneli fotowoltaicznych i kolektorów solarnych została podpisana w dniu 9 września 2019 r. z terminem wykonania umowy do dnia 30 kwietnia 2020 r. W związku z panującą sytuacją pandemii wywołaną wirusem COVID-19, zakończenie usługi zostało opóźnione. Pierwsze instalacje fotowoltaiczne zostały odebrane protokołami odbioru z dnia 14 lutego 2020 r.

W miesiącu marzec 2020 r. Gmina otrzymała cząstkowe faktury za wykonane usługi montażu paneli fotowoltaicznych i kolektorów słonecznych ze stawką 8% na wszystkie instalacje niezależnie od miejsca montażu. Natomiast 4 marca 2020 r. na konto gminy wpłynęła pierwsza zaliczkowa kwota dofinansowania. Pierwotnie, tj. przed zmianą przepisów zakładano, że dotacja otrzymana na rachunek bankowy gminy będzie opodatkowana stawką VAT w zależności od rodzaju budynku 8% VAT w przypadku budowy instalacji na budynkach mieszkalnych, 23 % VAT w przypadku budowy instalacji na budynkach innych niż mieszkalne. Tak też opodatkowano otrzymaną dotację w miesiącu marzec stawką 23% lub 8% w zależności od miejsca montażu instalacji, należny VAT wykazano w deklaracji VAT-7 za m-c marzec 2020 r. Pierwsza transza środków dofinansowania na wykonanie instalacji fotowoltaicznych realizowanych w ramach projektu OZE wpłynęła na konto gminy w dniu 4 marca 2020 r. Kolejne transze mają wpływać na konto gminy po złożeniu wniosku o refundację wydatków po zapłaceniu faktur od wykonawcy potwierdzających wykonanie usługi montażu paneli fotowoltaicznych. Całościowe rozliczenie projektu zaplanowane jest do dnia 30 września 2020 r.

W realizowanej inwestycji montowane są instalacje fotowoltaiczne stanowiące mikroinstalację, o której mowa w art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii. Instalacje paneli fotowoltaicznych o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej nie większej niż 50 kW, przyłączonej do sieci elektroenergetycznej o napięciu znamionowym niższym niż 110 kW lub o mocy osiągalnej cieplnej w skojarzeniu nie większej niż 150 kW, w której łączna moc zainstalowana elektryczna jest nie większa niż 50 kW.

Wnioskodawca realizuje inwestycję polegającą na dostawie montażu mikroinstalacji w tym instalacji paneli fotowoltaicznych na/przy budynkach stanowiących własność mieszkańców gminy. Budynki objęte przedmiotową inwestycją są budynkami mieszkalnymi stałego zamieszkania sklasyfikowanymi w PKOB. Montaż instalacji odbywa się na dachach budynków mieszkalnych oraz na gruncie bądź też na budynkach gospodarczych znajdujących się na nieruchomościach należących do właścicieli nieruchomości, funkcjonalnie związanymi z budynkami objętymi społecznym programem mieszkaniowym.

Montaż instalacji fotowoltaicznych w realizowanej inwestycji będzie następować w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku VAT, takich jak dostawa mikroinstalacji wytwarzającej energię elektryczną wykorzystywaną w obiektach budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym w brzmieniu obowiązującym do dnia 22 listopada 2019 r., rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w PKOB w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w PKOB w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych. Z kolei zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 23 listopada 2019 r. przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części z wyłączeniem lokali użytkowych, lokale niemieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w PKOB w dziale 12 oraz obiekty w klasie ex – 1264 a także mikroinstalacje, o których mowa w art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii funkcjonalnie z nimi związane z zastrzeżeniem ust. 12b ww. ustawy. W związku z czym wszystkie ww. instalacje będą wykonywane w budynkach objętych społecznym programem mieszkaniowym.

W związku z powyższym w sytuacji Gminy zaistniał bezpośredni związek pomiędzy dokonanymi wpłatami a zindywidualizowanym świadczeniem na rzecz uczestnika projektu, które ma zostać wykonane przez Gminę. Wpłaty otrzymywane od mieszkańców stanowią zaliczkę na poczet przyszłego wykonania robót budowlanych związanych z dostawą i montażem instalacji OZE opodatkowaną odpowiednią stawką podatku VAT liczoną rachunkiem w „stu”.

Wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług powoduje obowiązek rozliczenia podatku według stawek obowiązujących w dniu wykonania tych czynności. W przypadku otrzymania środków dotacji na konto Gminy w dniu 4 marca 2020 r., tj. po zmianie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług podatek należny będzie podlegał rozliczeniu w miesiącu jej otrzymania i według stawek podatku obowiązujących w tym dniu czyli 8%.

Natomiast dokonując ostatecznego rozliczenia transakcji Gmina winna mieć na uwadze obowiązujące w tym momencie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, a nie przepisy obowiązujące w dacie zawarcia umowy czy otrzymania zaliczek.

Gmina ma obowiązek zastosowania stawki podatku VAT obniżonej czyli 8% obowiązującej w dacie dokonania tego rozliczenia. W związku z czym Gmina będzie obowiązana wystawić fakturę końcową zawierającą stawkę podatku VAT 8% właściwą dla dostawy i montażu instalacji OZE na dzień wystawienia faktury końcowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Towarami – w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W myśl art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Zauważyć należy, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w rozumieniu art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Zatem czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Jednocześnie należy wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega konkretna czynność, tj. dostawa towaru bądź usługa, a nie zapłata. Wyjątkiem jest uiszczenie zaliczki na poczet przyszłej dostawy towarów czy świadczenia usług.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jednostki samorządu terytorialnego są zatem podatnikami podatku od towarów i usług w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to więc wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np.: czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych) – tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r., poz. 713, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast, zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. Katalog zadań własnych gminy został określony w art. 7 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że w rozpatrywanej sprawie wystąpiły skonkretyzowane świadczenia, które były wykonywane między dwiema stronami umowy, tj. między Gminą (która zobowiązała się do wykonania określonych czynności na rzecz mieszkańców), a właścicielami nieruchomości, którzy zobowiązali się do wniesienia wynagrodzenia na rzecz Gminy w związku z realizacją przedmiotowego projektu.

W związku z powyższym wystąpił bezpośredni związek (ekwiwalentność) pomiędzy świadczeniem Gminy, a zapłatą wnoszoną przez ww. właścicieli. Z uwagi na zaistnienie bezpośredniego związku pomiędzy otrzymanymi wpłatami, a zindywidualizowanymi świadczeniami na rzecz właścicieli nieruchomości należy stwierdzić, że usługi, które wykonała Gmina w zamian za otrzymane wpłaty od mieszkańców, stanowią czynności podlegające opodatkowaniu, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z wniosku wynika, że Gmina jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, składa comiesięczne deklaracje VAT-7. Gmina podpisała umowę z Województwem na dofinansowanie projektu parasolowego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 działania 3.1 Rozwój OZE – na realizację projektu budowy instalacji wykorzystujących odnawialne źródła energii w Gminie pn. (…). Zawarta umowa zapewnia sfinansowanie 84,99% poniesionych na inwestycje kosztów kwalifikowanych. W celu i dla potrzeb realizacji powyższego projektu Wnioskodawca zawarł umowę partnerską z Gminą. W ramach projektu podatek VAT stanowi wydatki niekwalifikowane. Celem projektu jest poprawa warunków życia mieszkańców na terenie Gminy poprzez rozwijanie infrastruktury technicznej – budowę instalacji OZE. Projekt należy do zadań własnych gminy obejmujących sprawy związane z zaopatrzeniem w energię elektryczną cieplną, finansowanie przedsięwzięć związanych z ochroną powietrza, a także wspomaganie wykorzystywania lokalnych źródeł energii odnawialnej oraz wprowadzania bardziej przyjaznych dla środowiska nośników energii. Projekt polega na budowie instalacji OZE wykorzystujących odnawialne źródła energii, służących do wytwarzania energii, w szczególności energii elektrycznej w budynkach mieszkalnych oraz innych niż mieszkalne mieszkańców Gminy w ilości około 220 szt. Do wytwarzania energii cieplnej w budynkach mieszkalnych lub innych niż mieszkalne mieszkańców około 365 szt. Gmina będzie zawierała umowy z wykonawcą robót realizującym inwestycję, zakończenie będzie udokumentowane fakturą VAT wystawioną na Wykonawcę (Gminę). Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego indywidualnie będzie ponosić koszty, w związku z realizacją przedmiotowego projektu. Otrzymane przez Wnioskodawcę dofinansowanie nie jest przeznaczone na dopłaty do ceny instalacji OZE dla każdego mieszkańca, jest to dofinansowanie ogólne przeznaczone na pokrycie kosztów związanych z realizacją projektu. Środki z dofinansowania unijnego w wysokości 84,99% całkowitych wydatków kwalifikowanych wpłyną na konto Gminy. Zgodnie z postanowieniami zawartymi w § 20 ust. 1 pkt 8 ww. umowy o dofinansowanie nie można przeznaczyć środków finansowych z dotacji (w całości lub części) na inny cel niż określony w projekcie lub niezgodnie z umową oraz przepisami prawa. Dlatego też gmina może przeznaczyć wyłącznie na pokrycie odpowiedniej części wydatków związanych z projektem, środki z dofinansowania nie będą mogły zostać przeznaczone przez Gminę na jakąkolwiek jej ogólną działalność. Otrzymane dofinansowanie na realizację projektu pn. (…) zakłada dofinansowanie 84,99% poniesionych na inwestycję kosztów kwalifikowanych, pozostałą część kosztów kwalifikowanych, tj. 15,01% plus wydatki niekwalifikowane stanowi wkład własny mieszkańca. Dofinansowanie będzie wyłącznie związane z realizowanym projektem, na jego realizację przeznaczona zostanie całość dotacji. Wnioskodawca czyli Gmina w zakresie realizacji zamówienia na montaż przedmiotowych instalacji OZE jest zamawiającym w rozumieniu przepisów Prawa Zamówień Publicznych. Trwałość projektu trwać będzie przez okres nie krótszy niż 5 lat od momentu wpływu ostatniej transzy dofinansowania na konto Gminy. Koszty serwisu i przeglądów przez okres trwałości, tj. 5 lat od zatwierdzenia wniosku o płatność końcową, koszty przeglądów serwisowych i gwarancyjnych ponosił będzie wykonawca instalacji OZE. Odbiorcami ostatecznymi (użytkownikami instalacji) będą mieszkańcy Gminy. Energia wytworzona z montowanych instalacji OZE powinna być zużywana przede wszystkim na potrzeby własne gospodarstw domowych uczestniczących w projekcie, czyli zasilać instalacje w budynkach mieszkalnych i gospodarczych użytkowanych przez gospodarstwa domowe. Po zakończeniu inwestycji, instalacja o której mowa we wniosku będzie własnością Gminy przez cały okres trwałości projektu. Po tym terminie, kompletny zestaw określonej instalacji zostanie przekazany użytkownikowi na własność. Gmina po przekazaniu ww. obiektów nie będzie ponosiła żadnych kosztów związanych z ich eksploatacją. W kosztach inwestycji będą uczestniczyć mieszkańcy – osoby fizyczne poprzez dokonywanie określonej w umowie wpłaty, w dwóch transzach. Przedmiotowa wpłata to nic innego, jak wkład własny do projektu, stanowiący 15,01% środków kwalifikowanych projektu plus wydatki niekwalifikowane. Świadczenie dokonywane na rzecz mieszkańców w oparciu o umowę cywilnoprawną na wykonanie przez Gminę budowy instalacji OZE ma charakter świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy. Wpłaty mieszkańców będą traktowane jako zaliczki na poczet usługi polegającej na wykonaniu budowy instalacji OZE – projekt parasolowy. Otrzymane przez Gminę środki z tytułu dofinansowania projektu nie będą miały bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych usług na rzecz mieszkańców, a także nie będą stanowiły dopłaty do cen towarów. Gmina nie wnosi wkładu własnego, gdyż montaż finansowy wygląda następująco 15,01% wkład własny mieszkańców, 84,99% dofinansowanie z EFRR RPO. Planowany termin realizacji 2020 r. W cenie świadczonych usług, tj. dostarczanych instalacji OZE, uwzględniana jest wartość wszelkich kosztów związanych z ich wykonaniem. Montaż instalacji fotowoltaicznych w realizowanej inwestycji będzie następować w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku VAT, takich jak dostawa mikroinstalacji wytwarząjącej energię elektryczną wykorzystywaną w obiektach budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. W realizowanej inwestycji montowane są instalacje fotowoltaiczne stanowiące mikroinstalacje, o której mowa w art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii. Są to instalacje paneli fotowoltaicznych o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej nie większej niż 50 kW, przyłączonej do sieci elektroenergetycznej o napięciu znamionowym niższym niż 110 kW lub o mocy osiągalnej cieplnej w skojarzeniu nie większej niż 15 kW, w której łączna moc zainstalowana elektryczna jest nie większa niż 50 kW. Wnioskodawca realizuje inwestycję polegającą na dostawie i montażu mikroinstalacji w tym instalacji paneli fotowoltaicznych na/przy budynkach stanowiących własność mieszkańców gminy. Budynki objęte przedmiotową inwestycją są budynkami mieszkalnymi stałego zamieszkania sklasyfikowanymi w PKOB. Montaż instalacji odbywa się na dachach budynków mieszkalnych oraz na gruncie bądź też na budynkach gospodarczych znajdujących się na nieruchomościach należących do właścicieli nieruchomości, funkcjonalnie związanymi z budynkami objętymi społecznym programem mieszkaniowym. W związku z czym wszystkie ww. instalacje będą wyłącznie wykonywane w budynkach objętych społecznym programem mieszkaniowym. Pierwsza transza środków dofinansowania na wykonanie instalacji fotowoltaicznych realizowanych w ramach projektu OZE wpłynęła na konto gminy w dniu 4 marca 2020 r., tj. po częściowym wykonaniu instalacji OZE. Kolejne transze refundacyjne mają wpływać na konto gminy po złożeniu wniosku o zwrot środków po otrzymaniu faktur od wykonawcy potwierdzających wykonanie usługi montażu instalacji OZE. W dniu 9 września 2020 r. wpłynęła na konto Gminy kolejna transza środków tytułem refundacji. Całościowe rozliczenie projektu zaplanowane jest do dnia 30 września 2020 r.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą stawki dla dofinansowania otrzymanego po wejściu w życie ustawy zmieniającej, tj. po 22 listopada 2019 r. do dnia 30 czerwca 2020 r., w części dotyczącej paneli fotowoltaicznych montowanych na gruncie bądź budynku gospodarczym.

Odnosząc się do powyższego należy w pierwszej kolejności określić moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymania dofinansowania.

Na podstawie art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4 (art. 19a ust. 8 ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 2 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w art. 29a ust. 1.

W myśl art. 19a ust. 6 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 1 i 2, obowiązek podatkowy powstaje w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Ww. przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres. Jednakże, od tej zasady ustawodawca określił szereg wyjątków, ustalających w sposób odmienny moment powstania obowiązku podatkowego.

Odnosząc się na podstawie obowiązujących przepisów prawa do dofinansowania otrzymanego przez Wnioskodawcę po wejściu w życie ustawy zmieniającej tj. po 22 listopada 2019 r. do dnia 30 czerwca 2020 r. stwierdzić należy, że obowiązek podatkowy w odniesieniu do otrzymanej dotacji powstał na podstawie art. 19a ust. 5 pkt 2 ustawy w momencie otrzymania tej części dotacji.

Przechodząc do kwestii zastosowania właściwych stawek podatku VAT dla przyznanej dotacji (płatności zaliczkowej), należy wskazać, że podatek od towarów i usług dla przedmiotowego dofinansowania powinien być określony według stawki właściwej dla czynności, z którą dofinansowanie to jest związane – a więc według stawki właściwej dla usługi montażu instalacji fotowoltaicznych wykonywanych na gruncie bądź budynku gospodarczym.

Co do zasady, w myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie natomiast z art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Przy czym, na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 i pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:

• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
  
  

W treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zauważyć jednak należy, że stosowanie obniżonych stawek podatku lub zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast wychodzenie poza wykładnię literalną jest niedopuszczalne. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji jedynie, gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania stawki obniżonej czy zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, w brzmieniu stosowanym do dnia 31 marca 2020 r., stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym w brzmieniu obowiązującym do dnia 22 listopada 2019 r. rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b (ust. 12a ww. artykułu).

Z kolei, zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 23 listopada 2019 r., przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, oraz obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, a także mikroinstalację, o której mowa w art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2018 r. poz. 2389, z późn. zm.), funkcjonalnie z nimi związaną, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Przez obiekty budownictwa mieszkaniowego – rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11 (art. 2 pkt 12 ustawy).

Odnosząc się do kwestii zastosowania właściwej stawki podatku VAT dla otrzymanego dofinansowania, należy wskazać, że podatek od towarów i usług dla przedmiotowego dofinansowania powinien być określony według stawki właściwej dla czynności, z którą dofinansowanie to jest związane – a więc według stawki właściwej dla usługi montażu paneli fotowoltaicznych montowanych na gruncie bądź budynku gospodarczym.

Z całokształtu przedstawionych okoliczności sprawy wynik, że zgodnie z umową z wykonawcą usługi montażu paneli fotowoltaicznych i kolektorów solarnych została podpisana w dniu 9 września 2019 r. z terminem wykonania umowy do dnia 30 kwietnia 2020 r. Niemniej jednak w związku z panująca sytuacją pandemii wywołaną wirusem COVID-19, zakończenie usług zostało opóźnione. Pierwsze instalacje fotowoltaiczne zostały odebrane protokołami odbioru z dnia 14 lutego 2020 r. Tym samym stwierdzić należy, że prace związane z projektem zostały zakończone po 22 listopada 2019 r. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że pierwsza transza środków dofinansowania wpłynęła na konto Gminy 4 marca 2020 r., czyli po 22 listopada 2020 r. Co również istotne w analizowanej sprawie i na co sam wskazał Wnioskodawca we wniosku – w realizowanej inwestycji montowane są instalacje fotowoltaiczne stanowiące mikroinstalacje, o której mowa w art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii, a montaż instalacji odbywa się na dachach budynków mieszkalnych oraz na gruncie bądź też na budynkach gospodarczych znajdujących się na nieruchomościach należących do właścicieli nieruchomości, funkcjonalnie związanymi z budynkami objętymi społecznym programem mieszkaniowym.

Zatem, w stanie prawnym obowiązującym po dniu 22 listopada 2019 r., a więc obejmującym okres, w którym powstał obowiązek podatkowy dla ww. usług, obniżona stawka w wysokości 8% VAT ma zastosowanie do czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, wykonywanych w obiektach budowlanych lub w ich częściach zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, przyczyn przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się m.in. obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, a także mikroinstalację, o której mowa w art. 2 pkt 19 ustawy o odnawialnych źródłach energii funkcjonalnie z nimi związaną.

Podsumowując, w odniesieniu do dofinansowania otrzymanego po dniu 22 listopada 2019 r. do dnia 30 czerwca 2020 r., w części dotyczącej paneli fotowoltaicznych montowanych na gruncie bądź na budynku gospodarczym, zastosowania będzie miała 8% stawka podatku VAT, o której mowa w art. 41 ust. 12 ustawy.

Tym samym do wyliczenia VAT od dofinansowania otrzymanego po wejściu w życie ustawy zmieniającej, tj. po 22 listopada 2019 r. do dnia 30 czerwca 2020 r., w części dotyczącej paneli fotowoltaicznych montowanych na gruncie bądź budynku gospodarczym Gmina winna zastosować stawkę podatku w wysokości 8%.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja dotyczy kwestii objętej zdarzeniem przyszłym w zakresie określenia stawki dla dotacji otrzymanych przez Gminę po dniu 22 listopada 2020 r. do dnia 30 czerwca 2020 r., natomiast w zakresie stawki dla dotacji otrzymanych przez Wnioskodawcę po 30 czerwca 2020 r. zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanego i stanu prawnego obowiązującego na dzień złożenia wniosku.

Wyjaśnienia wymaga, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Ponadto, zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W konsekwencji w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.