2020.10.19 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.534.2020.2.MD
z 19 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 1 lipca 2020 r. (data wpływu 8 lipca 2020 r.) uzupełnionym pismem z 15 września 2020 r. (data wpływu 18 września 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług dla dostawy gruntu – jest nieprawidłowe,
prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem gruntu przez Kupującego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 dla dostawy gruntu oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem gruntu przez Kupującego. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 15 września 2020 r. (data wpływu 18 września 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 7 września 2020 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.534.2020.1.MD.

We wniosku złożonym przez:

Zainteresowanego będącego stroną postępowania: P. Sp. z o.o.
Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: A. Sp. z o.o.

przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawcy tj. P. Sp. z o.o. (dalej: Kopalnia) oraz A. sp. z o.o. (dalej: Kupujący) są czynnymi zarejestrowanymi podatnikami VAT i taki status będą posiadali na dzień zawarcia niżej opisanej transakcji. Kopalnia w 1999 r. zakupiła nieruchomość gruntową tj. prawo wieczystego użytkowania gruntu wraz z posadowionymi na nim budynkami, budowlami oraz urządzeniami oraz innymi prawami majątkowymi stanowiącymi zorganizowany zakład w postaci kopalni z przeznaczeniem na prowadzenie podstawowej działalności – wydobycia znajdujących się na nim złóż. Obecnie, po zakończeniu wydobycia, Kopalnia zamierza sprzedać prawo wieczystego użytkowania tego gruntu na rzecz Kupującego.

W dacie sporządzenia niniejszego wniosku grunt który będzie przedmiotem dostawy jest niezabudowany tj. nie są na nim posadowione żadne budynki ani budowle. Stan taki będzie miał miejsce również w dacie ostatecznego przeniesienia prawa wieczystego użytkowania gruntu na rzecz Kupującego. W celu zbycia nieruchomości Kopalnia zawarła z Kupującym przedwstępną umowę sprzedaży, a następnie na poczet należnego wynagrodzenia otrzymała zaliczkę. Otrzymaną płatność Spółka udokumentowała wystawiając Kupującemu fakturę zaliczkową. Otrzymaną zaliczkę Spółka rozliczyła stosując zwolnienie z VAT.

Dla zbywanego przez Kopalnię niezabudowanego gruntu decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu nie została wydana. Zbywany grunt jest natomiast objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Mają do niego zastosowanie przepisy uchwały nr X. Rady Gminy z 29 maja 2013 r. w sprawie uchwalenia planu zagospodarowania przestrzennego terenu górniczego „O.” (Dziennik Urzędowy Województwa z dnia 4 listopada 2013 r., poz. ..) (dalej: MPZP). W przywołanym powyżej MPZP zbywany przez Kopalnię grunt został sklasyfikowany oznaczeniem 1PG.

W uzupełnieniu opisu stanu faktycznego podano następujące informacje.

Na pytanie Organu nr 1 „Należy wskazać jakie przeznaczenie wynika z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla działki będącej przedmiotem sprzedaży?” Wnioskodawca wskazał, że jak Spółka wyjaśniła przedstawiając stan faktyczny w złożonym wniosku o interpretację, do zbywanego gruntu mają zastosowanie przepisy uchwały nr x. Rady Gminy z 29 maja 2013 r. w sprawie uchwalenia planu zagospodarowania przestrzennego terenu górniczego „O.” (Dziennik Urzędowy Województwa z dnia 4 listopada 2013 r., poz. …) (dalej: MPZP). W przywołanym powyżej MPZP zbywany przez Kopalnię grunt został sklasyfikowany oznaczeniem 1PG, co oznacza, iż jest to teren powierzchniowej eksploatacji złoża. W § 4 pkt 3) MPZP wskazano: Ustala się następujące przeznaczenia terenów: 3) tereny powierzchniowej eksploatacja złoża - PG. Ponadto, przepis § 16 ust. 1 MPZP stanowi: Dla terenu oznaczonego na rysunku planu symbolem 1PG – ustala się przeznaczenie podstawowe: teren powierzchniowej eksploatacji złoża.

Na pytanie Organu nr 2 „Czy miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje możliwość zabudowy dla gruntu będącego przedmiotem dostawy?” Wnioskodawca wyjaśnił, iż przepisy obowiązującego dla gruntu MPZP przewidują możliwość, iż dla poszczególnych terenów określone w nich przeznaczenie będzie miało charakter dwojaki tj. podstawowy oraz uzupełniający.

Jak wynika z § 5 pkt 6 MPZP: ilekroć w przepisach niniejszej uchwały jest mowa o przeznaczeniu podstawowym terenu należy przez to rozumieć przeznaczenie, które dominuje na danym terenie w sposób określony ustaleniami planu, jednocześnie w granicach terenu i na poszczególnych działkach; w ramach przeznaczenia podstawowego mieszczą się elementy zagospodarowania bezpośrednio z nim związane, warunkujące prawidłowe korzystanie z terenu w tym tereny zieleni urządzonej oraz urządzenia i obiekty towarzyszące.

Natomiast zgodnie z § 5 pkt 7 MPZP: przez przeznaczenie uzupełniające terenu należy rozumieć część przeznaczenia terenu lub obiektu, która uzupełnia lub wzbogaca przeznaczenie podstawowe w sposób określony w ustaleniach planu, którego powierzchnia części terenu wykorzystana na to przeznaczenie, została określona w ustaleniach szczegółowych dla terenów.

Na sposób możliwego uzupełniającego przeznaczenia zbywanego przez Kopalnię gruntu wskazują m.in. poniższe przepisy MPZP. Mianowicie, w § 11 pkt 2) MPZP postanowiono, iż na terenie objętym planem w zakresie zasad modernizacji, rozbudowy i budowy systemów komunikacji, obowiązują następujące ustalenia: 2) na terenach oznaczonych symbolami PG i P dopuszcza się wydzielanie dróg wewnętrznych i technologicznych, niewydzielonych w planie liniami rozgraniczającymi, w sposób wynikający z procesu eksploatacyjnego i technologicznego.

Ponadto w § 12 MPZP ustalono zasady dotyczące modernizacji, rozbudowy i budowy infrastruktury technicznej obowiązujące na terenie objętym jego właściwością. Zgodnie z tymi postanowieniami m.in.:

dopuszcza się lokalizację infrastruktury technicznej na obszarze objętym planem
dopuszcza się modernizację, przebudowę, rozbudowę obiektów i urządzeń infrastruktury technicznej oraz zmianę przebiegu istniejących sieci infrastruktury technicznej,
ustala się zaopatrzenie w energię elektryczną z sieci elektroenergetycznej,
dopuszcza się:
1. rozbudowę sieci niskiego i średniego napięcia,
2. lokalizowanie wbudowanych i kontenerowych stacji transformatorowych,
3. kablowanie istniejących napowietrznych linii średniego i niskiego napięcia, których przebieg może kolidować z planowanym zainwestowaniem jako inwestycji własnych wnioskodawcy,
dopuszcza się zaopatrzenie w energię z odnawialnych źródeł energii, przy czym ustala się zakaz lokalizowania elektrowni wiatrowych na terenie objętym planem,
na całym obszarze planu, na terenach o różnych przeznaczeniach, dopuszcza się budowę przepompowni ścieków oraz innych urządzeń związanych z kanalizacją sanitarną,
na terenach oznaczonych symbolami PG i P:
1. dopuszcza się gromadzenie wód opadowych i roztopowych w indywidualnych, szczelnych, bezodpływowych zbiornikach lub w wyrobisku,
2. dopuszcza się odprowadzenie wód opadowych i roztopowych systemem kanalizacji lokalnej po wstępnym podczyszczeniu przez system osadników, do rowów melioracyjnych i cieków,
W zakresie zaopatrzenia w gaz dopuszcza się lokalne i indywidualne zbiorniki gazu czy utrzymanie gazociągu podwyższonego średniego ciśnienia,
dopuszcza się budowę i rozbudowę infrastruktury telekomunikacyjnej oraz lokalizację inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej.

Ponadto na podstawie § 16 ust. 5 MPZP: Na terenach, o których mowa w ust. 1 (Spółka – tj. m.in. na terenie objętym oznaczeniem 1PG, w zakresie obsługi komunikacyjnej:

obowiązuje obsługa komunikacyjna z terenów dróg wewnętrznych i technologicznych nie wydzielonych w planie liniami rozgraniczającymi;
dopuszcza się wydzielanie dróg wewnętrznych i technologicznych, nie wydzielonych w planie liniami rozgraniczającymi, w sposób wynikający z procesu eksploatacyjnego i technologicznego.

Istotne dla niniejszej sprawy postanowienia zawiera również § 16 ust. 2 MPZP, w tym przede wszystkim regulacje zawarte w pkt 2, 3, 5 i 7. Stosownie do tego przepisu m.in.:

Na terenach, o których mowa w ust 1, w zakresie zagospodarowania terenu i kształtowania ładu przestrzennego:

obowiązuje prowadzenie eksploatacji na warunkach określonych w koncesji udzielonej przedsiębiorcy, na podstawie projektów zagospodarowania złoża oraz na podstawie planów ruchu zakładu górniczego, sporządzanych na poszczególne etapy eksploatacji,
obowiązuje zakaz budowy budynków;
dopuszcza się realizację urządzeń budowlanych związanych wyłącznie z technologią wydobycia i przeróbki;
nadkład i nieużyteczne masy ziemne należy zagospodarować dla celów rekultywacji w granicach obszaru wymagającego przekształceń i rekultywacji;
obowiązuje kształtowanie wyrobisk i zwałowisk w sposób umożliwiający ich przyszłe zagospodarowanie na cele leśne.

Pod kątem prawidłowego ustalenia stawki VAT istotne znaczenie mają również zapisy zawarte w ust. 3 § 16. Zgodnie z tym przepisem: Na terenie, o którym mowa w ust. 1, w zakresie granic obszarów wymagających przekształceń i rekultywacji:

po zakończonej eksploatacji obowiązuje rekultywacja w kierunku leśnym;
w ramach rekultywacji w kierunku leśnym:
1. dopuszcza się niwelację terenu, ukształtowanie rzeźby terenu,
2. dopuszcza się odtworzenie gleb metodami technicznymi lub agrotechnicznymi,
3. dopuszcza się pozostawienie indywidualnych ujęć wodnych niezbędnych do funkcjonowania kopalni i zakładu przeróbczego.

W związku z powyższym w oparciu o przedstawione zapisy MPZP zdaniem Wnioskodawcy można uznać, iż w wyjątkowych, określonych w MPZP okolicznościach i w określonym celu w ramach zabudowy uzupełniającej przewidziana została możliwość zabudowy gruntu będącego przedmiotem dostawy. Takie stanowisko można w ocenie Wnioskodawcy wyprowadzić z przepisów MPZP, natomiast przedstawiona w złożonym wniosku wątpliwość dotyczy właśnie tego, czy grunt dla którego przewidziano takie zapisy w MPZP jest tego rodzaju gruntem dla celów podatku VAT tj. czy również w kontekście przepisów regulujących podatek VAT należy uznać, iż jest on gruntem niezabudowanym innym niż tereny budowlane (tj. czy jest gruntem o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, czy też jest gruntem przeznaczonym pod zabudowę w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT (szerzej kwestię tę Wnioskodawca przedstawia na końcu niniejszego pisma).

Na pytanie Organu nr 3 „Z treści wniosku wynika, że grunt będący przedmiotem sprzedaży został sklasyfikowany oznaczeniem 1PG, w związku z powyższym proszę o wskazanie czy tereny 1PG są terenami, w których dopuszcza się zabudowę? Jeżeli MPZP dopuszcza zabudowę to proszę wskazać jaką?” Wnioskodawca udzielił odpowiedzi, że informacja co do właściwych zdaniem Wnioskodawcy zapisów regulujących kwestię możliwości zabudowy została przedstawiona w pkt 2 powyżej. Wnioskodawca wskazał też na akt prawny mający zastosowanie w niniejszej sprawie tj. na uchwałę nr X. Rady Gminy z 29 maja 2013 r. w sprawie uchwalenia planu zagospodarowania przestrzennego terenu górniczego „O.” (Dziennik Urzędowy Województwa z dnia 4 listopada 2013 r., poz. …), który precyzuje te kwestie.

Na pytanie organu nr 4 „Czy na terenie powierzchniowej eksploatacji złoża dopuszcza się lokalizację budynków i budowli w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r., poz. 1333) oraz Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.) trwale z gruntem związanych?” Wnioskodawca wskazał, że informacja co do właściwych zdaniem Wnioskodawcy zapisów regulujących kwestię możliwości zabudowy tj. w tym kontekście możliwości lokalizacji budynków i budowli w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r., poz. 1333) oraz Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.) trwale z gruntem związanych została przedstawiona w pkt 2 powyżej. W oparciu o przedstawione zapisy MPZP zdaniem Wnioskodawcy można uznać, iż w wyjątkowych, określonych w MPZP okolicznościach i w określonym celu w ramach zabudowy uzupełniającej przewidziana została możliwość zabudowy gruntu będącego przedmiotem dostawy, z wyłączeniem jednak możliwości budowy budynków. Wnioskodawca wskazał też na akt prawny mający zastosowanie w niniejszej sprawie, w tym również na mogące mieć znaczenie w sprawie zapisy § 16 ust. 2 MPZP.

Na pytanie organu nr 5 „Czy w miejscowym planie zagospodarowana przestrzennego dla ww. gruntu wyznaczono/wyznaczone będą na moment sprzedaży linie rozgraniczające miejsce zabudowy? Jeśli tak, to należy wskazać w jakiej części?” Wnioskodawca podał, że w miejscowym planie zagospodarowania dla gruntu będącego przedmiotem sprzedaży na moment sprzedaży nie będą wyznaczone linie rozgraniczające miejsce zabudowy.

Na pytanie organu nr 6 „Czy będący przedmiotem sprzedaży grunt był/jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę wyłącznie na cele działalności zwolnionej z podatku? Jeżeli tak proszę wskazać jaka to działalność i na jakiej podstawie prawnej działalność ta korzystała ze zwolnienia?” Wnioskodawca wskazał, że grunt będący przedmiotem sprzedaży (złożonego zapytania) nie był, nie jest i przed sprzedażą nie będzie przez Wnioskodawcę wykorzystywany do działalności zwolnionej z VAT.

Na pytanie organu nr 7 „Kiedy nastąpi planowana sprzedaż gruntu?” Wnioskodawca podał, że planuje dokonanie sprzedaży do końca pierwszego kwartału 2021 r.

Wnioskodawca podkreśla jednak, że jak wskazał przedstawiając stan faktyczny, w celu zbycia nieruchomości Kopalnia zawarła z Kupującym przedwstępną umowę sprzedaży, a następnie na poczet należnego wynagrodzenia otrzymała zaliczkę. Otrzymaną płatność udokumentowała wystawiając Kupującemu fakturę zaliczkową i stosując zwolnienie z VAT.

Na pytanie organu nr 8 „Czy przy nabyciu nieruchomości Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego?” Wnioskodawca udzielił odpowiedzi: Kopalnia w sierpniu 1999 r. zakupiła nieruchomość gruntową tj. prawo wieczystego użytkowania gruntu wraz z posadowionymi na nim budynkami, budowlami oraz urządzeniami oraz innymi prawami majątkowymi stanowiącymi zorganizowany zakład w postaci kopalni z przeznaczeniem na prowadzenie podstawowej działalności – wydobycia i sprzedaży znajdujących się na nim złóż - zatem nabycie związane było z czynnościami opodatkowanymi Kopalni (czynnościami dającymi prawo do odliczenia VAT). Zakup nastąpił w ramach nabycia przez Kopalnię mienia podmiotu trzeciego stanowiącego zorganizowany zakład w postaci kopalni amfibolitu, niesporządzający samodzielnie bilansu i do czasu tego nabycia pozostający w dzierżawie Wnioskodawcy. Zorganizowany zakład składał się łącznie m.in. z prawa do użytkowania działek gruntu oznaczonych nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 o łącznej powierzchni 9,14 ha oraz własność posadowionych na gruncie budynków, budowli i urządzeń stanowiących odrębną własność, a także prawo do eksploatacji wyrobiska kopalnianego i udział w prawie do dokumentacji geologicznej złoża. Transakcja była opodatkowana podatkiem VAT a Wnioskodawca dokonał jego odliczenia. Zatem przy nabyciu nieruchomości Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Wnioskodawca podkreśla jednak, że grunt, który będzie przedmiotem dostawy obecnie jest niezabudowany tj. nie są na nim posadowione żadne budynki ani budowle. Powyższe nie ulegnie zmianie w momencie ostatecznej sprzedaży.

W uzupełnieniu do przedstawionych powyżej odpowiedzi Wnioskodawca wyjaśnia, iż znana jest mu treść przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, w myśl którego zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane, jak również treść art. 2 pkt 33 tej ustawy, który wskazuje, iż przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Zdaniem Wnioskodawcy dla rozstrzygnięcia przedstawionych wątpliwości konieczne jest jednak dokonanie ich wykładni i możliwości zastosowania w niniejszej sprawie w połączeniu z analizą treści przedstawionego, konkretnego MPZP. Takie właśnie jest oczekiwanie Wnioskodawcy w związku ze złożonym wnioskiem o interpretację.

Sformułowanie w tym kontekście informacji co do tego, czy będący przedmiotem dostawy grunt jest przeznaczony pod zabudowę, czy też takim gruntem nie jest przesądza w istocie o treści rozstrzygnięcia co do przedstawionej przez Wnioskodawcę kwestii. W tej konkretnej sprawie jest to zdaniem Wnioskodawcy niewystarczające. W ocenie Wnioskodawcy konieczne jest dokonanie takiego przesądzenia w powiązaniu z analizą przedstawionego MPZP. Istotą zgłoszonego przez Wnioskodawcę problemu dotyczącego sposobu rozumienia i stosowania prawa podatkowego nie jest zatem to, czy w sytuacji gdy teren jest przeznaczony pod zabudowę możliwe jest zastosowanie zwolnienia z VAT (w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 tej ustawy oczywistym jest, że nie ma takiej możliwości), ale to, czy w sytuacji, w której mając takie zapisy MPZP jak w niniejszej sprawie należy uznać, iż dla celów VAT mamy do czynienie z terenem budowlanym w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy, czy też nie (tj. czy jest to teren o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT).

Na to, iż tego rodzaju wątpliwości są przedmiotem wniosku Wnioskodawca wskazywał zwłaszcza w uzasadnieniu do własnego stanowiska w sprawie, wskazując na orzecznictwo sądów administracyjnych, którego przedmiotem była analiza wpływu zapisów zawartych w MPZP dotyczących podstawowego i uzupełniającego przeznaczenia gruntów na możliwość zastosowania zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Zasadność oczekiwania przez Wnioskodawcę rozstrzygnięcia tego rodzaju wątpliwości tj. dokonania analizy znaczenia i możliwości zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT w kontekście konkretnie przedstawionego przez Wnioskodawcę MPZP i zawartych w nim zapisów (Wnioskodawca przedstawił MPZP jako konkretny akt prawny, którego dotyczy zapytanie tj. Uchwałę nr x. Rady Gminy z 29 maja 2013 r. w sprawie uchwalenia planu zagospodarowania przestrzennego terenu górniczego „O.” (Dziennik Urzędowy Województwa z dnia 4 listopada 2013 r., poz. 5563) i najważniejsze jego zdaniem przepisy MPZP mogące mieć jego zdaniem znaczenie dla sprawy), potwierdza m.in. orzecznictwo sądów administracyjnych.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 15 marca 2017 r„ sygn. II FSK 475/15

„Z drugiej strony wskazać można na judykaty, w których uznano, że dla zrealizowania celu, jakiemu służy instytucja prawna indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, konieczne bywa przeprowadzenie wykładni przepisów nie mieszczących się w definicji przepisów prawa podatkowego, zawartej w art. 3 pkt 2 O.p. W szczególności za takim rozumieniem analizowanego pojęcia Naczelny Sąd Administracyjny wypowiedział się w wyrokach: z dnia 4 listopada 2010 r. (II FSK 1019/09), z dnia 28 czerwca 2012 r. (II FSK 1465/1 l),z dnia 27 listopada 2013 r. (II FSK27/12) i z dnia 14 listopada 2014 r. (II FSK 2524/12).

(...) Naczelny Sąd Administracyjny w składzie rozpoznającym skargę kasacyjną podziela ostatnio omówiony pogląd prawny, tym samym aprobując kierunek rozstrzygnięcia, przyjęty przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w zaskarżonym wyroku.”

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 5 listopada 2019 r. II FSK 1122/19

„Wydanie interpretacji w odpowiedzi na tak sformułowany wniosek skarżącej pozwoliłoby na wyjaśnienie jej wątpliwości co do prawidłowości rozumienia i stosowania art. 9 ust. 1 u.p.d.p., a więc mimo tego, że odpowiedź na nie musiałaby w pewnym zakresie zawierać także wykładnię przepisów ustawy o rachunkowości, w istocie urzeczywistniałaby gwarancyjny cel instytucji prawnej indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego, jako że w przypadku wszczęcia wobec skarżącej postępowania podatkowego czy kontrolnego kwestia, o którą skarżąca pyta i tak musiałaby być przedmiotem oceny organów podatkowych.

Wyrok WSA w Szczecinie z 23 maja 2019 r., sygn. I SA/Sz 167/19

„Odmowa wszczęcia postępowania jedynie z tego względu, że organ musiałby (ewentualnie) oceniać z punktu widzenia prawa cywilnego dopuszczalność planowanej transakcji, jest niezasadna. Jak wykazano powyżej, interpretacji w rozumieniu rozdziału la działu II o.p. podlegają bowiem wszystkie przepisy konkretną normę podatkową tworzące, w tym przepisy niepodatkowe, ocena możliwości stosowania i wykładnia, których są niezbędne dla zinterpretowania normy prawnopodatkowej. Oznacza to, że jeżeli skuteczne dokonanie czynności z zakresu podatku VAT, czy też podatku dochodowego od osób prawnych, uzależnione jest od prawidłowego zastosowania przepisów z innej dziedziny – to organy podatkowe nie mogą uchylić się od interpretacji tych przepisów w powiązaniu z przepisem podatkowym (por. wyrok NSA z 27 listopada 2013 r., II FSK 2981/11).”

Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 17 lipca 2019 r. I SA/Wr 346/19

„Istotnie zatem indywidualna interpretacja przepisów prawa podatkowego dotyczy regulacji stricte prawa daniowego, jakim jest prawo podatkowe. Jednakże w pewnych stanach faktycznych koniecznym będzie odniesienie się również do innych przepisów (gałęzi prawa) bowiem:

-„... organ wydający indywidualną interpretację powinien dokonać analizy stanu faktycznego również przez pryzmat spełnienia przesłanek określonych w przepisach z innego zakresu, niż wyłącznie przepisy prawa podatkowego, ponieważ od nich uzależniona jest możliwość kwalifikacji określonego stanu podatkowoprawnego. Podobnie przedmiot interpretacji określa J. Brolik (Urzędowe interpretacje prawa podatkowego, Warszawa 2010,s. 19 i 42), stwierdzając że przedmiotem interpretacji mogą być wprawdzie wyłącznie przepisy bądź unormowania materialnego prawa podatkowego, jednak jeżeli w interpretowanych unormowania prawa podatkowego uczestniczą pojęcia wynikające z innych gałęzi prawa, wówczas podlegają interpretacji o tyle, o ile uczestniczą w interpretowanych unormowaniach podatkowych”.

(...) Należy podkreślić, że przepisy prawa podatkowego, jakkolwiek stanowią autonomiczną część prawa, to nie są stanowione same sobie, nie są całkowicie odrębne, hermetycznie niezależne i niepowiązane z innymi dziedzinami systemu prawnego lecz wraz z przepisami innych gałęzi prawa stanowią część jednego porządku prawnego obowiązującego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

(...) Mając powyższe na uwadze nie można zgodzić się ze stanowiskiem DKIS, że skoro udzielenie interpretacji wymagałoby przeanalizowania przepisów ustawy o rachunkowości, a takie przepisy nie należą do prawa podatkowego, to koniecznym było odmówienie wszczęcia postępowania”.

Podsumowując, w przedstawionej sprawie Wnioskodawca wnosi o dokonanie rozstrzygnięcia co do oceny jego stanowiska przedstawionego w złożonym wniosku o interpretację mając na uwadze zapisy przedstawionego MPZP.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Wątpliwość Wnioskodawców dotyczy tego, czy w przedstawionym stanie faktycznym dostawa niezabudowanego gruntu będzie korzystała ze zwolnienia/opodatkowania VAT, czy też będzie opodatkowana 23% stawką VAT?
Wątpliwość Wnioskodawców dotyczy również tego, czy w przedstawionym stanie faktycznym w przypadku gdy stanowisko wyrażone przez Wnioskodawców w odniesieniu do pytania nr 1) będzie nieprawidłowe tj. gdy do dostawy będzie miała zastosowanie 23% stawka VAT, Kupującemu będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Pytanie nr 2 jest bezprzedmiotowe jeśli stanowisko Wnioskodawców w odniesieniu do pytania nr 1 będzie prawidłowe tj. jeśli w przedstawionym stanie faktycznym dostawa gruntu będzie zwolniona z VAT

Stanowisko Zainteresowanych:

Zdaniem Wnioskodawców w przedstawionym stanie faktycznym dostawa niezabudowanego gruntu będzie korzystała ze zwolnienia z VAT.
W przypadku gdy stanowisko wyrażone przez Wnioskodawców w odniesieniu do pytania nr 1 będzie nieprawidłowe tj. gdy do dostawy będzie miała zastosowanie 23% stawka VAT. Kupującemu będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Uzasadnienie do stanowiska w zakresie pytania nr 1

W przedstawionej sprawie przedmiotem dostawy za wynagrodzeniem będzie grunt niezabudowany tj. taki, na którym w momencie dostawy nie będą posadowione żadne budynki bądź budowle. W przypadku dostawy gruntu tego rodzaju określenie właściwej stawki VAT jaka winna być zastosowana do dostawy wymaga ustalenia czy przedmiotem sprzedaży będzie grunt będący terenem budowlanym czy też grunt inny niż tereny budowlane. Innymi słowy należy zbadać, czy w przedstawionej sprawie będzie miało zastosowanie zwolnienie z VAT wynikające z treści art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U.2020 ze zm., dalej ustawa o VAT). Przepis ten stanowi, iż zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Stosownie natomiast do art. 2 pkt 33 ustawy o VAT przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W przedstawionym stanie faktycznym dla będącego przedmiotem dostawy gruntu decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu nie została wydana. Konieczne jest natomiast zbadanie przeznaczenia gruntu jakie zostało mu nadane w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Jak wskazano w przedstawionym stanie faktycznym do zbywanego przez Kopalnię gruntu mają zastosowanie przepisy uchwały nr X. Rady Gminy z 29 maja 2013 r. w sprawie uchwalenia planu zagospodarowania przestrzennego terenu górniczego „O.” (Dziennik Urzędowy Województwa z dnia 4 listopada 2013 r., poz. …) (dalej: MPZP), W MPZP zbywany przez Kopalnię grunt został sklasyfikowany oznaczeniem 1PG.

Grunt ten jak wynika z MPZP jest terenem powierzchniowej eksploatacji złoża. W § 4 pkt 3 MPZP wskazano bowiem: Ustala się następujące przeznaczenia terenów: 3 tereny powierzchniowej eksploatacja złoża – PG.

Przepisy obowiązującego dla gruntu MPZP przewidują możliwość, iż dla poszczególnych terenów określone w nich przeznaczenie będzie miało charakter dwojaki tj. podstawowy oraz uzupełniający.

Natomiast zgodnie z § 5 pkt 7 MPZP przez przeznaczenie uzupełniające terenu należy rozumieć część przeznaczenia terenu lub obiektu, która uzupełnia lub wzbogaca przeznaczenie podstawowe w sposób określony w ustaleniach planu którego powierzchnia części terenu wykorzystana na to przeznaczenie, została określona w ustaleniach szczegółowych dla terenów

Na sposób możliwego uzupełniającego przeznaczenia zbywanego przez Kopalnię gruntu wskazują m.in. poniższe przepisy MPZP. Mianowicie, w § 11 pkt 2 MPZP postanowiono, iż na terenie objętym planem w zakresie zasad modernizacji, rozbudowy i budowy systemów komunikacji, obowiązują następujące ustalenia: 2 na terenach oznaczonych symbolami PG i P dopuszcza się wydzielanie dróg wewnętrznych i technologicznych, nie wydzielonych w planie liniami rozgraniczającymi, w sposób wynikający z procesu eksploatacyjnego i technologicznego.

dopuszcza się lokalizację infrastruktury technicznej na obszarze objętym planem;
dopuszcza się modernizację, przebudowę, rozbudowę obiektów i urządzeń infrastruktury technicznej oraz zmianę przebiegu istniejących sieci infrastruktury technicznej
ustala się zaopatrzenie w energię elektryczną z sieci elektroenergetycznej;
dopuszcza się:
1. rozbudowę sieci niskiego i średniego napięcia,
2. lokalizowanie wbudowanych i kontenerowych stacji transformatorowych,
3. kablowanie istniejących napowietrznych linii średniego i niskiego napięcia, których przebieg może kolidować z planowanym zainwestowaniem jako inwestycji własnych wnioskodawcy;
dopuszcza się zaopatrzenie w energię z odnawialnych źródeł energii, przy czym ustala się zakaz lokalizowania elektrowni wiatrowych na terenie objętym planem;
na całym obszarze planu, na terenach o różnych przeznaczeniach, dopuszcza się budowę przepompowni ścieków oraz innych urządzeń związanych z kanalizacją sanitarną;
na terenach oznaczonych symbolami PG i P
1. dopuszcza się gromadzenie wód opadowych i roztopowych w indywidualnych, szczelnych, bezodpływowych zbiornikach lub w wyrobisku
2. dopuszcza się odprowadzenie wód opadowych i roztopowych systemem kanalizacji lokalnej po wstępnym podczyszczeniu przez system osadników do rowów melioracyjnych i cieków;
W zakresie zaopatrzenia w gaz dopuszcza się lokalne i indywidualne zbiorniki gazu czy utrzymanie gazociągu podwyższonego średniego ciśnienia.
dopuszcza się budowę i rozbudowę infrastruktury telekomunikacyjnej oraz lokalizację inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej.

Ponadto na podstawie § 16 ust. 5 MPZP: Na terenach, o których mowa w ust. 1 (Spółka – tj. m.in. na terenie objętym oznaczeniem 1PG. w zakresie obsługi komunikacyjnej:

obowiązuje obsługa komunikacyjna z terenów dróg wewnętrznych i technologicznych nie wydzielonych w planie liniami rozgraniczającymi;
dopuszcza się wydzielanie dróg wewnętrznych i technologicznych, nie wydzielonych w planie liniami rozgraniczającymi, w sposób wynikający z procesu eksploatacyjnego i technologicznego.

W tym kontekście Wnioskodawcy stoją jednak na stanowisku, ze zawarte w częściowo przywołanych postanowieniach § 11, § 1 2 oraz § 16 ust. 5 MPZP postanowienia dotyczące jedynie potencjalnie możliwego przeznaczenia tych gruntów tj. przeznaczenie wyłącznie o charakterze uzupełniającym, nie mają istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcia czy w przedstawionej sprawie dla dostawy gruntu prawidłowym będzie zastosowanie zwolnienia z VAT. Dla takiej oceny istotne znaczenia mają wyłącznie te przepisy uchwały Rady Gminy (MPZP), które odnoszą się do podstawowego przeznaczenia tych gruntów.

Konsekwentnie, zdaniem Wnioskodawców postanowienie najistotniejsze z perspektywy ustalenia w przedstawionej sprawie właściwej stawki VAT zostały zawarte w § 16 MPZP.

Przepis § 16 ust. 1 MPZP stanowi dla terenu oznaczonego na rysunku planu symbolem 1PG - ustala się przeznaczenie podstawowe: teren powierzchniowej eksploatacji złoża.

Istotne dla niniejszej sprawy postanowienia zawiera również § 16 ust. 2 MPZP, w tym przede wszystkim regulacje zawarte w pkt 2, 3, 5 i 7. Stosownie do tego przepisu m.in.:

Na terenach, o których mowa w ust. 1, w zakresie zagospodarowania terenu i kształtowania ładu przestrzennego:

obowiązuje prowadzenie eksploatacji na warunkach określonych w koncesji udzielonej przedsiębiorcy, na podstawie projektów zagospodarowania złoża oraz na podstawie planów ruchu zakładu górniczego, sporządzanych na poszczególne etapy eksploatacji,
obowiązuje zakaz budowy budynków;
dopuszcza się realizację urządzeń budowlanych związanych wyłącznie z technologią wydobycia i przeróbki;
nadkład i nieużyteczne masy ziemne należy zagospodarować dla celów rekultywacji w granicach obszaru wymagającego przekształceń i rekultywacji;
obowiązuje kształtowanie wyrobisk i zwałowisk w sposób umożliwiający ich przyszłe zagospodarowanie na cele leśne.

Pod kątem prawidłowego ustalenia stawki VAT istotne znaczenie mają również zapisy zawarte w ust. 3 § 16. Zgodnie z tym przepisem: Na terenie, o którym mowa w ust 1. w zakresie granic obszarów wymagających przekształceń i rekultywacji:

w ramach rekultywacji w kierunku leśnym:
1. dopuszcza się niwelację terenu, ukształtowanie rzeźby terenu,
2. dopuszcza się odtworzenie gleb metodami technicznymi lub agrotechnicznymi,
3. dopuszcza się pozostawienie indywidualnych ujęć wodnych niezbędnych do funkcjonowania kopalni i zakładu przeróbczego.

Zdaniem Wnioskodawców z przywołanych przepisów § 16 MPZP jasno wynika że dla będącego przedmiotem dostawy gruntu (oznaczonego jako 1PG) po zakończonej eksploatacji obowiązuje rekultywacja na cele leśne. Podstawowym przeznaczeniem tego gruntu nie jest posadowienie na nim żadnych budynków bądź budowli. Co więcej, na podstawie § 16 ust. 2 pkt 2 MPZP postanowiono, że na zbywanym gruncie obowiązuje zakaz budowy budynków.

W analizowanym stanie faktycznym takie przeznaczenie gruntu, to jest na cele inne niż budowlane, jest jego przeznaczeniem podstawowym. Zatem właśnie to przeznaczenie powinno mieć znaczenie determinujące dla stwierdzenia możliwości zastosowania dla omawianej dostawy gruntu zwolnienia z VAT. Pozostałe przeznaczenie tj. uzupełniające, umożliwiające być może posadowienie na gruncie wybranych budowli bądź urządzeń technicznych, jak sama nazwa wskazuje ma znacznie jedynie poboczne, w związku z czym tak przewidziany sposób wykorzystania gruntu może nie wystąpić wcale lub też wystąpić w niewielkim tylko zakresie i wyjątkowych okolicznościach. Takie ustalenie z perspektywy ekonomicznej nie ma zatem dla tego gruntu znaczenia ekonomicznego. Nie powinno być zatem brane pod uwagę.

Takie stanowisko w odniesieniu do prezentowanej kwestii prezentują też jednoznacznie sądy administracyjne. Poniżej Wnioskodawcy przedstawiają wybrane orzeczenia dotyczące tego zagadnienia. Zdaniem Wnioskodawców w istotnych podatkowo kwestiach rozpatrywany w nich stan faktyczny jest analogiczny do tego, jaki występuje w przedstawionej sprawie tj. dotyczy sytuacji, w których podstawowe przeznaczenie gruntu uniemożliwia jego wykorzystanie na cele budowlane, przy czym wykorzystanie takie w ściśle określonych wypadach jako przeznaczenie uzupełniające jest dopuszczalne.

Wyrok NSA z 6 lipca 2017 r. sygn. I FSK 1883/15

„Nawiązując do wskazanego wyżej rozstrzygającego znaczenia podstawowego (dominującego) przeznaczenia gruntu, określonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, stwierdzić więc należy, iż nie jest istotna okoliczność, że na gruncie dopuszczono możliwość ograniczonej zabudowy, która ma charakter uzupełniający wobec podstawowego przeznaczenia tego gruntu.

(...) W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, wyznaczony teren zbiornika wodnego, o podstawowym przeznaczeniu (ustalonym na podstawie symboli wprowadzanych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego) innym niż „pod zabudowę”, na którym to terenie dopuszczono w ograniczonym zakresie możliwość umieszczenia związanych z tym zbiornikiem budowli hydrotechnicznych, sieci i urządzeń infrastruktury technicznej oraz urządzeń związanych z wypoczynkiem i turystyką nie jest terenem budowlanym w rozumieniu art. 2 pkt 33 u.p.t.u.

Przyjmując, że dla klasyfikacji terenów Zbiornika oznaczonych symbolem WZ, jako terenów budowalnych, istotne znaczenia ma okoliczność, że Plan dopuszcza wznoszenie na tym terenie określonych budowli i urządzeń związanych podstawowym przeznaczeniem tych terenów, Sąd pierwszej instancji dokonał błędnej wykładni powyższego przepisu.

Dodać należy, że Skarżąca słusznie wskazała na praktyczne konsekwencje wykładni przyjętej przez WSA, a mianowicie uznanie za tereny budowlane wszelkich terenów na których w ramach dopuszczalnego (nie zaś podstawowego) przeznaczenia, przewidziano umieszczenie jakiegokolwiek obiektu budowlanego”.

Wyrok NSA z 9 czerwca 2017 r., sygn. I FSK 1650/15

„Główny kierunek zagospodarowania terenu wyznacza więc przeznaczenie podstawowe. Przeznaczenie uzupełniające zaś ma niejako wzbogacać, uelastyczniać główny kierunek zagospodarowania, co jednak me znaczy, ze go w jakikolwiek sposób zmienia. Dlatego też, w opinii Naczelnego Sądu Administracyjnego, kwalifikacja terenu – jako przeznaczonego pod zabudowę – powinna wypływać z części projektowej planu, określającej podstawowe przeznaczenie terenu (por. A. Bartosiewicz „Definicja terenów budowlanych ułatwi stosowanie zwolnienia dla dostawy gruntów.” Warszawa 2013, dostępne: LEX/el). O charakterze terenu, jako terenu budowlanego w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług można mówić jedynie w sytuacji, gdy możliwość zabudowy ma dla terenu podstawowe, dominujące znaczenie. Natomiast nie jest istotna możliwość zabudowy, jeśli ma ona charakter uzupełniający w stosunku do podstawowego przeznaczenia terenu. Ustawodawca wskazał bowiem w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy podatkowej na generalne przeznaczenie terenu jako budowlanego, a nie na możliwość zrealizowania na nim jakiegokolwiek obiektu budowlanego (por. wyrok NSA z dnia 15 października 2014 r. o sygn. akt I FSK 1115/13 – dostępny w internetowej bazie orzeczeń na stronie www.orzeczemansa.gov.pl).”

Wyrok NSA z 19 października 2018 r sygn. I FSK 1992/16

„Podkreślając zaś, iż „z żadnego przepisu nie wynika, ze przeznaczenie danej działki należy ograniczyć wyłącznie do jej podstawowego zakresu”, Minister Finansów nie bierze pod uwagę tego, że nie ma też przepisu, który za tereny przeznaczone pod zabudowę nakazywałby uznać każdy grunt, na którym w świetle planu zagospodarowania przestrzennego możliwe jest zlokalizowanie jakiegokolwiek obiektu budowlanego. Tymczasem wykładnia prezentowana przez Ministra Finansów, na której skutki praktyczne zwrócił uwagę również Sąd pierwszej instancji, umożliwiałaby uznanie za tereny budowlane wszelkich terenów, na których w ramach dopuszczalnego (nie zaś podstawowego) przeznaczenia, przewidziano umieszczenie jakiegokolwiek obiektu budowlanego. Uprawniony jest wniosek, że definiując pojęcie terenów budowlanych ustawodawca odwołał się do zapisów planów zagospodarowania przestrzennego, ponieważ przede wszystkim wskazują one podstawowe przeznaczenie danego terenu, które należy zatem uznać za istotne dla oceny prawa do skorzystania ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 u p.t.u Jeżeli bowiem na danym obszarze miałyby się znaleźć się obiekty o przeznaczeniu innym niż podstawowe, obszarowi właściwemu dla tych obiektów nadaje się inne przeznaczenie.”

Wyrok NSA z 30 stycznia 2019 r„ sygn. I FSK 1829/16

„Uzasadnione jest więc zapatrywanie, że decydujące znaczenie dla określenia przeznaczenia gruntu pod zabudowę względnie w innym celu (nie pod zabudowę), ma określenie w planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczenia podstawowego terenu. Natomiast funkcje dodatkowe wynikające z jego przeznaczenia dopuszczalnego (o charakterze pomocniczym), służą jedynie uzupełnieniu zasadniczego sposobu zagospodarowania danego terenu, ale go nie zmieniają, co zasadnie stwierdził Sąd pierwszej instancji w zaskarżonym wyroku. Stanowisko przydające decydujące znaczenie podstawowemu przeznaczeniu gruntu, wynikającemu z zapisów miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, w kontekście ustalenia przeznaczenia gruntu pod zabudowę dla celu zwolnienia od podatku od towarów i usług, wyrażone zostało między innymi w wyrokach NSA: z dnia 19 października 2018 r., sygn. akt I FSK 1992/16, z dnia 6 lipca 2017 r., sygn. akt I FSK 1883/15, z dnia 9 czerwca 2017 r, sygn. akt I FSK 1650/15 oraz z dnia 15 października 2014 r., sygn. akt I FSK 1115/13”.

Podsumowując, w przedstawionym stanie faktycznym dostawa przez Kopalnię gruntu oznaczonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolem 1PG - przyjętym uchwałą Rady Gminy z 29 maja 2013 r. w sprawie uchwalenia planu zagospodarowania przestrzennego terenu górniczego „O.” – będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Uzasadnienie do stanowiska w zakresie pytania nr 2

W przypadku gdy stanowisko wyrażone przez Wnioskodawców w odniesieniu do pytania nr 1 będzie nieprawidłowe tj. gdy do dostawy będzie miała zastosowanie 23% stawka VAT, Kupującemu będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Kupującemu prawo takie będzie przysługiwało na zasadach ogólnych wynikających z treści art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, z uwagi na to, iż nabywane przez niego prawo wieczystego użytkowania gruntu będzie przez niego wykorzystywane do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług dla dostawy gruntu – jest nieprawidłowe,
prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem gruntu przez Kupującego – jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Jak wynika natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przy czym przez tereny budowlane – na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Powyższe uregulowanie oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., niebędących terenami budowlanymi – są zwolnione od podatku VAT.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2020 r., poz. 293), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt prawa administracyjnego.

Nie jest terenem budowlanym grunt, dla którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje inne przeznaczenie niż pod zabudowę. Analogicznie, w przypadku braku takiego planu, powyższą zasadę należy stosować do decyzji o warunkach zabudowy. W zależności od rodzaju inwestycji będzie to albo decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego, albo decyzja o warunkach zabudowy.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Ze złożonego wniosku wynika, że Kopalnia w 1999 r. zakupiła nieruchomość gruntową tj. prawo wieczystego użytkowania gruntu wraz z posadowionymi na nim budynkami, budowlami oraz urządzeniami oraz innymi prawami majątkowymi stanowiącymi zorganizowany zakład w postaci kopalni z przeznaczeniem na prowadzenie podstawowej działalności – wydobycia znajdujących się na nim złóż. Obecnie, po zakończeniu wydobycia, Kopalnia zamierza sprzedać prawo wieczystego użytkowania opisanego gruntu na rzecz Kupującego. Grunt, który będzie przedmiotem dostawy jest niezabudowany tj. nie są na nim posadowione żadne budynki ani budowle. Stan taki będzie miał miejsce również w dacie ostatecznego przeniesienia prawa wieczystego użytkowania gruntu na rzecz Kupującego. W MPZP zbywany przez Kopalnię grunt został sklasyfikowany oznaczeniem 1PG. Grunt ten jak wynika z MPZP jest terenem powierzchniowej eksploatacji złoża. Przepisy obowiązującego dla gruntu MPZP przewidują możliwość, iż dla poszczególnych terenów określone w nich przeznaczenie będzie miało charakter dwojaki tj. podstawowy oraz uzupełniający.

Ponadto w planie zagospodarowania przestrzennego znajduje się zapis dotyczący zasad modernizacji, rozbudowy i budowy systemów komunikacji, obowiązują następujące ustalenia: 2) na terenach oznaczonych symbolami PG i P dopuszcza się wydzielanie dróg wewnętrznych i technologicznych, niewydzielonych w planie liniami rozgraniczającymi, w sposób wynikający z procesu eksploatacyjnego i technologicznego.

W MPZP ustalono również zasady dotyczące modernizacji, rozbudowy i budowy infrastruktury technicznej obowiązujące na terenie objętym jego właściwością. Zgodnie z tymi postanowieniami m.in.:

dopuszcza się lokalizację infrastruktury technicznej na obszarze objętym planem
dopuszcza się modernizację, przebudowę, rozbudowę obiektów i urządzeń infrastruktury technicznej oraz zmianę przebiegu istniejących sieci infrastruktury technicznej;
ustala się zaopatrzenie w energię elektryczną z sieci elektroenergetycznej;
dopuszcza się:
1. rozbudowę sieci niskiego i średniego napięcia,
2. lokalizowanie wbudowanych i kontenerowych stacji transformatorowych,
3. kablowanie istniejących napowietrznych linii średniego i niskiego napięcia, których przebieg może kolidować z planowanym zainwestowaniem jako inwestycji własnych wnioskodawcy;
dopuszcza się zaopatrzenie w energię z odnawialnych źródeł energii, przy czym ustala się zakaz lokalizowania elektrowni wiatrowych na terenie objętym planem;
na całym obszarze planu, na terenach o różnych przeznaczeniach, dopuszcza się budowę przepompowni ścieków oraz innych urządzeń związanych z kanalizacją sanitarną;
na terenach oznaczonych symbolami PG i P:
1. dopuszcza się gromadzenie wód opadowych i roztopowych w indywidualnych, szczelnych, bezodpływowych zbiornikach lub w wyrobisku,
2. dopuszcza się odprowadzenie wód opadowych i roztopowych systemem kanalizacji lokalnej po wstępnym podczyszczeniu przez system osadników, do rowów melioracyjnych i cieków;
W zakresie zaopatrzenia w gaz dopuszcza się lokalne i indywidualne zbiorniki gazu czy utrzymanie gazociągu podwyższonego średniego ciśnienia;
dopuszcza się budowę i rozbudowę infrastruktury telekomunikacyjnej oraz lokalizację inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej.

Ponadto na podstawie MPZP: Na terenach, o których mowa w ust. 1 (tj. m.in. na terenie objętym oznaczeniem 1PG, w zakresie obsługi komunikacyjnej:

obowiązuje obsługa komunikacyjna z terenów dróg wewnętrznych i technologicznych nie wydzielonych w planie liniami rozgraniczającymi;
dopuszcza się wydzielanie dróg wewnętrznych i technologicznych, nie wydzielonych w planie liniami rozgraniczającymi, w sposób wynikający z procesu eksploatacyjnego i technologicznego.

W planie zagospodarowania przestrzennego zostało wskazane, że na terenach, o których mowa w ust 1,w zakresie zagospodarowania terenu i kształtowania ładu przestrzennego:

1) obowiązuje prowadzenie eksploatacji na warunkach określonych w koncesji udzielonej przedsiębiorcy, na podstawie projektów zagospodarowania złoża oraz na podstawie planów ruchu zakładu górniczego, sporządzanych na poszczególne etapy eksploatacji,

2) obowiązuje zakaz budowy budynków;

3) dopuszcza się realizację urządzeń budowlanych związanych wyłącznie z technologią wydobycia i przeróbki;

5) nadkład i nieużyteczne masy ziemne należy zagospodarować dla celów rekultywacji w granicach obszaru wymagającego przekształceń i rekultywacji;

7) obowiązuje kształtowanie wyrobisk i zwałowisk w sposób umożliwiający ich przyszłe zagospodarowanie na cele leśne.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy sprzedaż opisanego we wniosku gruntu niezabudowanego będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Analiza wyżej powołanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.

Zatem, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy grunt, który będzie przedmiotem sprzedaży, jest terenem budowlanym w rozumieniu powołanego wyżej art. 2 pkt 33 ustawy.

W związku z tym, że ustawa o VAT nie precyzuje, o jakie tereny przeznaczone pod zabudowę chodzi, przyjąć trzeba, że pojęcie ,,tereny przeznaczone pod zabudowę” obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy, począwszy od zabudowy mieszkaniowej, przez tereny zabudowy techniczno-produkcyjnej, aż po tereny zabudowy zagrodowej włącznie.

Rozpatrując pojęcie „grunty przeznaczone pod zabudowę” – do którego odnosi się przepis art. 2 pkt 33 ustawy – należy odwołać się do definicji zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333, z późn. zm.).

Zgodnie z przepisem art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane, przez obiekt budowlany należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Na podstawie art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Natomiast, na mocy art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane, pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Zgodnie z art. 3 pkt 3a ustawy Prawo budowlane, obiektem liniowym jest obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Przez obiekty małej architektury należy rozumieć niewielkie obiekty, a w szczególności: kultu religijnego, jak: (kapliczki, krzyże przydrożne, figury), posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej, użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak: piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki (art. 3 pkt 4 lit. a, b, c ustawy Prawo budowlane).

W myśl art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane, przez urządzenie budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Ponadto, należy wskazać, że zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych wprowadzoną Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. z 1999 r., Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) przez obiekty budowlane rozumie się konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych.

W analizowanej sprawie przy ocenie, czy grunt mający być przedmiotem zbycia stanowi teren budowlany, uwzględnić należy przede wszystkim zapisy dotyczące przeznaczenia wynikającego z zapisów miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obejmującego ww. działki.

Zauważyć należy, że jak wcześniej wskazano, elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów (w tym prawa użytkowania wieczystego gruntu) jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane. Przy ocenie czy przedmiotowy teren stanowi teren budowlany nie wystarczy analiza jego podstawowego przeznaczenia określonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Podkreślić należy, że w treść art. 2 pkt 33 ustawy, który definiuje pojęcie terenu budowlanego, ustawodawca odwołał się do przeznaczenia terenu, które są zawarte w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego w odniesieniu do konkretnej nieruchomości (działki), a nie do funkcji podstawowych przeznaczenia terenu, które są zawarte w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego w odniesieniu do konkretnej nieruchomości (działki).

Ustawodawca nie uzależnił więc charakteru terenu od głównego celu, który będący przedmiotem opodatkowania VAT teren ma spełniać, lecz zwolnienie od opodatkowania VAT zależy od możliwości dokonania zabudowy wskazanego terenu. Uwzględnić bowiem należy również zapisy dotyczące przeznaczenia dopuszczalnego tego terenu, w którym ustalono możliwość lokalizacji obiektów budowlanych (np. obiekty i urządzenia infrastruktury technicznej, drogi wewnętrzne). Możliwość wybudowania na gruncie obiektów budowlanych, wynikająca z zapisów funkcji uzupełniających przeznaczenia terenu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oznacza, że grunt ten w rozumieniu at. 2 pkt 33 ustawy stanowi teren budowalny.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że grunt mający być przedmiotem planowanej dostawy jest niezabudowany i jest położony na terenie, dla którego obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego zatwierdzony uchwałą Rady Gminy z dnia 29 maja 2013 r. Z okoliczności sprawy wynika, że dla gruntu, który ma być przedmiotem sprzedaży miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego ustala przeznaczenie terenu oznaczonego symbolem 1PG: funkcja podstawowa – tereny powierzchniowej eksploatacji złoża, oraz funkcja uzupełniająca. Jak podał Wnioskodawca zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego na terenie objętym planem w zakresie zasad modernizacji, rozbudowy i budowy systemów komunikacji, obowiązują następujące ustalenia: na terenach oznaczonych symbolami PG i P dopuszcza się wydzielanie dróg wewnętrznych i technologicznych, niewydzielonych w planie liniami rozgraniczającymi, w sposób wynikający z procesu eksploatacyjnego i technologicznego. Ponadto w planie zagospodarowania przestrzennego zostały określone następujące zasady dotyczące modernizacji, rozbudowy i budowy infrastruktury technicznej obowiązujące na terenie objętym jego właściwością. Zgodnie z tymi postanowieniami m.in.: dopuszcza się lokalizację infrastruktury technicznej na obszarze objętym planem, dopuszcza się budowę przepompowi ścieków.

Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca, w wyjątkowych, określonych w MPZP okolicznościach i w określonym celu w ramach zabudowy uzupełniającej przewidziana została możliwość zabudowy gruntu będącego przedmiotem dostawy, z wyłączeniem jednak możliwości budowy budynków.

Uwzględniając treść wyżej powołanych przepisów w kontekście treści złożonego wniosku, z którego wynika, że miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dopuszcza dla opisanego we wniosku gruntu możliwość lokalizacji obiektów budowlanych i urządzeń technicznych, stwierdzić należy, że grunt ten stanowi grunt przeznaczony pod zabudowę, zatem należy go uznać za teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.

W związku z tym, że mający być przedmiotem planowanej dostawy grunt (objęty użytkowaniem wieczystym), dla którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje możliwość zabudowy stanowi teren budowlany, jego dostawa nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Należy nadmienić, że dla dostawy nieruchomości niezabudowanych, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Warunkiem zastosowania do sprzedaży przedmiotowego zwolnienia od podatku VAT konieczne jest zatem wykorzystywanie towaru wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku oraz brak prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia towaru. Przedmiotowe przesłanki do zastosowania opisywanego zwolnienia muszą być spełnione łącznie.

Zwolnienie od podatku określone w tym przepisie, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak podano w opisie sprawy grunt będący przedmiotem sprzedaży nie był, nie jest i przed sprzedażą nie będzie przez Wnioskodawcę wykorzystywany do działalności zwolnionej z VAT oraz Wnioskodawcy przy nabyciu nieruchomości przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Zatem, dostawa ww. gruntu, nie będzie korzystała także ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, z uwagi na fakt, że nie zostały spełnione łącznie warunki, o których mowa w tym przepisie.

Podsumowując, planowana sprzedaż prawa użytkowania wieczystego niezabudowanego gruntu opisanego we wniosku nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 i pkt 2 ustawy. Zatem, planowana sprzedaż przedmiotowego gruntu będzie opodatkowana podatkiem VAT przy zastosowaniu właściwej stawki podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawców, w myśl którego dostawa niezabudowanego gruntu będzie korzystała ze zwolnienia z VAT jest nieprawidłowe.

W odniesieniu do prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu przedmiotowego gruntu należy wskazać, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy również podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca oraz Kupujący są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami VAT. Kupujący będzie wykorzystywać po nabyciu prawo wieczystego użytkowania gruntu do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Jednocześnie – jak wynika z rozstrzygnięcia przyjętego w niniejszej interpretacji zgodnie z podanym we wniosku opisem, planowana transakcja będzie podlegała opodatkowana podatkiem od towarów i usług z zastosowaniem właściwej stawki podatku od towarów i usług.

Zatem, po dokonaniu transakcji dostawy gruntu Kupującemu będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony, gdyż spełniony będzie warunek niezbędny do dokonania takiego obniżenia, określony w art. 86 ust. 1 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawców w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Jednocześnie tut. Organ wskazuje, że w zakresie określenia stawki podatku VAT dla planowanej sprzedaży gruntu realizowanej po dniu 30 czerwca 2020 r. (Wnioskodawca planuje sprzedaż do końca pierwszego kwartału 2021 r.) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ponadto, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę w przedmiotowym wniosku wyroków sądu tut. Organ pragnie wyjaśnić, że wskazane wyroki zostały potraktowane jako element argumentacji Wnioskodawcy, są to jednak rozstrzygnięcia odnoszące się do indywidualnych spraw i co do zasady wiążą one strony postępowania w tych konkretnych, indywidualnych sprawach nie rozciągając swojego oddziaływania na inne, choćby podobne lub zbieżne sprawy. Zatem wskazane we wniosku wyroki sądu również nie mają wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin