2020.10.16 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.324.2020.2.JK
z 16 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2020 r. (data wpływu 6 sierpnia 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 8 września 2020 r. (data wpływu 15 września 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

wykazania podatku VAT należnego i naliczonego z tytułu importu towarów w deklaracji sporządzanej za okres listopad 2019 r. i prawa do odliczenia podatku naliczonego w ww. miesiącu – jest prawidłowe
korekty rozliczenia podatku z tytułu importu towarów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wykazania podatku VAT należnego i naliczonego z tytułu importu towarów w deklaracji sporządzanej za okres listopad 2019 r. oraz korekty rozliczenia podatku z tytułu importu towarów. Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 15 września 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością posiadającą siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca importuje towary z państw trzecich, obejmując je na terytorium Polski uproszczeniami przewidzianymi w art. 33a ustawy o podatku od towarów i usług, z zachowaniem warunków przewidzianych w tych przepisach. Podatnik posiada wymagane przepisami prawa pozwolenia na zastosowanie tej procedury rozliczania podatku od towarów i usług. W zakresie realizacji obowiązków, zgłoszeń celnych i realizacji obowiązków wynikających z art. 33a ustawy o podatku od towarów i usług (m.in. co do posługiwania się AEO, zgłoszeń zgodnie z uproszczeniem przewidzianym w art. 166 oraz art. 182 unijnego kodeksu celnego), podatnik reprezentowany jest przez agencję celną.

Nabywane towary nie są zwolnione z opodatkowania VAT, w rezultacie Spółka wykazuje VAT należny wynikający z dokonanego importu towarów w deklaracji VAT składanej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tego tytułu. Towary importowane przez Spółkę są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych w stosunku, do których Spółce przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na zasadach ogólnych wynikających z art. 86 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2004 r., nr 54 poz. 535 ze zm.), dalej również jako „ustawa o VAT”. W konsekwencji, w deklaracji VAT za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów Wnioskodawca wykazuje również podatek naliczony odpowiadający podatkowi należnemu.

W miesiącu lipcu 2019 r. w związku z prowadzonymi transakcjami, doszło do importu towarów z Chin do Polski. Importowane towary zostały wprowadzone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach procedury celnej dopuszczenia do obrotu (kod procedury AIS 4000). Celem prowadzonej czynności importowej było dopuszczenie towarów do obrotu w ramach przyznanych kontyngentów importowych, skutkujących naliczeniem preferencyjnej stawki celnej importowej. Ze względów biznesowych, Wnioskodawca nie zamierzał importować towarów poza kontyngentami.

W związku z kontrolą wewnętrzną dokumentacji po realizacji czynności, co miało miejsce w listopadzie 2019 r. ustalono, że mimo zwolnienia towarów spod procedury celnej i dopuszczenia ich do obrotu, system wygenerował i wysłał komunikat o nieprzyznanym kontyngencie, który pracownik agencji przeoczył. W efekcie, agencja celna w dniu 22 listopada 2019 r. dokonała wstecznie unieważnienia zgłoszenia celnego do procedury dopuszczenia do obrotu, w celu zmiany przeznaczenia towarów – zamiast dopuszczenia objęte miały zostać procedurą tranzytu. Ostatecznie jednak ta procedura w stosunku do towarów nie została zastosowana i ponownie – w listopadzie – po wysyłce przez agencję celną w systemie AIS komunikatu o unieważnieniu procedury celnej – doszło do ponownego objęcia tych samych towarów procedurą dopuszczenia do obrotu.

Wnioskodawca w związku z wygenerowaniem wniosku o unieważnienie procedury celnej, nie jest w posiadaniu decyzji naczelnika urzędu celno-skarbowego w tej sprawie – wniosek o unieważnienie i komunikat wskazujący chęć nadania innego przeznaczenia towarom (tzn. chęć objęcia ich tranzytem) nastąpiły wyłącznie w ramach zgłoszeń w systemie AIS przez agencję celną. Ostatecznie, w związku ze zwolnieniem z procedury dopuszczenia do obrotu, w listopadzie towary zostały zgłoszone w ramach przyznanych kontyngentów i objęte zostały stawką cła właściwą dla tych przyznanych w listopadzie 2019 r. kontyngentów.

W efekcie, doszło do sytuacji, w której towary są podwójnie zgłoszone do odpraw celnych, gdzie pierwsze ze zgłoszeń zostało, zgodnie z komunikatem od agencji celnej, unieważnione w listopadzie 2019 r. Wnioskodawca zaznacza, że mimo wniosku o unieważnienie procedury dopuszczenia do obrotu, importowane towary zostały już w lipcu 2019 r. przedmiotem dalszego obrotu na terytorium Polski i były w praktyce dopuszczone do obrotu.

Wnioskodawca rozliczył podatek VAT należny oraz podatek VAT naliczony w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy – lipiec 2019 r. i nie dokonywał powtórnego zgłoszenia tej transakcji w okresie listopad 2019 r. Powstała jednak wątpliwość co do zasadności takiego działania w podatku od towarów i usług, szczególnie ze względu na rozbieżności między zgłoszeniami w systemie AIS oraz wartościami importu wykazywanymi w deklaracjach dla celów podatku od towarów i usług, w efekcie czego obecnie tzn. w okresie składania niniejszego wniosku, Wnioskodawca podjął decyzję, by wykazać transakcję ponownie w listopadzie (korekta), bez korekt poprzedniego rozliczenia lipcowego i oczekując na potwierdzenie prawidłowej metody postępowania.

W piśmie z dnia 8 września 2020 r. Wnioskodawca wskazał, iż przedmiotowa transakcja objęta jest uproszczeniem, o którym mowa w art. 33a ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2030 roku z zachowaniem warunków przewidzianych w tym przepisie. Nadto Wnioskodawca zakłada, że dług celny powstał dopiero w dniu 22 listopada 2019 roku – zgodnie z terminem zgłoszenia przez agencje celną towarów do procedury dopuszczenia do obrotu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy prawidłowym będzie wykazanie podatku VAT należnego w deklaracji VAT sporządzanej za okres listopad 2019 r., tzn. za okres, w którym towary zostały zgodnie z przepisami celnymi zwolnione z procedury dopuszczenia do obrotu w ramach dopuszczalnych kontyngentów (powstał dług celny) oraz podatku VAT naliczonego w tym samym okresie i jednocześnie skorygowanie w deklaracji listopadowej „in minus” kwotami podatku należnego i naliczonego wykazywanymi pierwotnie w deklaracji i rejestrze VAT z okresu lipca 2019 r. oraz czy po dokonaniu korekty zgłoszenia posiadać będzie prawo odliczenia podatku od towarów i usług z tytułu przeniesionego zgłoszenia importowego?

Jeśli stanowisko Spółki pozostaje błędne Wnioskodawca wnosi o ustalenie, w których okresach powinien być ujęty podatek VAT naliczony i należny od ww. transakcji importu towarów w celu przeprowadzenia korekty wykonanych rozliczeń podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe będzie wykazanie podatku należnego w okresie listopad 2019 r., zgodnie ze zgłoszeniem zmienionym w systemie AIS. Jednocześnie podatnik uznaje, że korekta podatku należnego wykazanego pierwotnie w deklaracji lipcowej nie powinna następować wstecznie (deklaracja lipcowa pozostaje bez zmian) a korekty podatku należnego (wykazanie go z minusem po stronie podatku należnego) dokonać należy „na bieżąco” – w okresie odnalezienia błędnego zgłoszenia i ponownego powstania długu celnego – tj. w deklaracji listopadowej, w której dochodzi do ponownego zgłoszenia celnego importowanych towarów. Taką zasadę korekty podatnik uzasadnia jej przyczyną, która ma miejsce „wtórnie”, wynika ona z późniejszej zmiany przeznaczenia celnego, następującego dopiero w listopadzie. Gdyby sytuacja była odmienna towary nie zostałyby bowiem dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej i nie stanowiłyby przedmiotu transakcji krajowych. Takie samo postępowanie dotyczyć powinno podatku naliczonego.

W efekcie takiego zabiegu, ze względu na kompensatę podatku należnego (w związku z nowym zgłoszeniem listopadowym) oraz kwotę podatku korygowanego „in minus” (z rozliczenia lipcowego) – może wynieść 0 zł. Ta sama sytuacja może wystąpić po stronie podatku naliczonego. Efektem korekt będzie natomiast ujęcie obu czynności (korekty i nowego zgłoszenia) kwotowo w ewidencji zakupów i sprzedaży VAT.

Jednocześnie Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zgodnie z zasadą neutralności podatku od towarów i usług, skorygowanie transakcji nie ograniczy w jakimkolwiek stopniu prawa do odliczenia przez niego podatku VAT naliczonego, w związku z dokonywanym importem. Mimo korygowania transakcji w okresie listopada, prawo odliczenia występuje już w pierwotnej deklaracji (w której było wykazane zgłoszenie podatku należnego), a wykazanie podatku należnego w deklaracji listopadowej „in minus” nie zmusza podatnika do korygowania odliczonego podatku z okresu lipiec w deklaracji lipcowej, lecz do bieżącego skorygowania go w listopadzie, łącznie z korektą podatku należnego w listopadzie. Jednocześnie po ponownym wykazaniu importu w listopadzie (ponownego powstania długu celnego) podatnik może wykazać ponownie w tym okresie VAT naliczony do odliczenia.

Powyższe stanowisko wynika z zastosowania następującej wykładni przepisów prawa.

Korekta w zakresie podatku należnego

Zgodnie z art. 19a ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego.

Zgodnie z art. 5 pkt 12, 15, 18 i 19 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz. Urz. UE. L 269 z 10 października 2013 r., str. 1, z późn. zm.) – zwanym dalej unijnym kodeksem celnym:

„zgłoszenie celne” oznacza czynność, przez którą osoba w wymaganej formie i w określony sposób wyraża zamiar objęcia towaru określoną procedurą celną, wskazując w stosownych przypadkach wszelkie szczegółowe ustalenia, które mają mieć zastosowanie;
„zgłaszający” oznacza osobę, która składa zgłoszenie celne, deklarację do czasowego składowania, przywozową deklarację skróconą, wywozową deklarację skróconą, zgłoszenie do powrotnego wywozu lub powiadomienie o powrotnym wywozie we własnym imieniu, albo osobę, w której imieniu takie zgłoszenie, deklaracja lub powiadomienie są składane;
„dług celny” oznacza nałożony na określoną osobę obowiązek zapłaty stosownej kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, określonej dla danych towarów na mocy obowiązujących przepisów prawa celnego;
„dłużnik” oznacza każdą osobę odpowiedzialną za dług celny.

Na podstawie powyższych przepisów można wskazać, że dług celny powstał pierwotnie już w okresie lipca, gdy doszło do pierwotnego zgłoszenia celnego.

W myśl art. 77 unijnego kodeksu celnego:

dług celny w przywozie powstaje w wyniku objęcia towarów nieunijnych podlegających należnościom celnym przywozowym jedną z następujących procedur celnych:
1. dopuszczenia do obrotu, w tym na mocy przepisów o końcowym przeznaczeniu,
2. odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych;
dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego;
dłużnikiem jest zgłaszający. W przypadku przedstawicielstwa pośredniego dłużnikiem jest również osoba, na której rzecz dokonuje się zgłoszenia celnego. (...)

W efekcie zgłoszenie celne przekazane w lipcu implikowało termin pierwotnego powstania obowiązku podatkowego w lipcu 2019 r. Po pierwotnej dacie powstania obowiązku podatkowego w imporcie towarów.

Potrzeba unieważnienia zgłoszenia celnego, która stała się przyczyną wysyłki komunikatu o zmianie procedury celnej oraz ponownego późniejszego zgłoszenia do procedury dopuszczenia do obrotu, wystąpiła już w chwili pierwotnego zgłoszenia celnego, ale jest efektem sytuacji, która miała miejsce w terminie późniejszym (niezauważone przez pracownika nieprzyznanie kontyngentu, kontrola listopadowa skutkująca zmianą treści zgłoszenia celnego). Będzie zatem następstwem tzw. przyczyny nie „pierwotnej” lecz wtórnej – korekty pierwotnie prawidłowego (uznawanego za poprawne w myśl przepisów celnych) zgłoszenia. Gdyby bowiem nie podjęto się po zauważeniu błędu pracownika korekty, to pierwotne dopuszczenie do obrotu byłoby skuteczne.

Jednocześnie, jak potwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w piśmie z dnia 12 września 2019 r. (sygn. akt 0111-KDIB3-3.4012.256.2019.l.PK) „w wyniku unieważnienia zgłoszenia celnego dojdzie do całkowitego pozbawienia go bytu materialnego i prawnego”. W efekcie nie można mówić o bycie prawnym zgłoszenia unieważnionego. Jeśli jednak transakcja jest unieważniana na podstawie zdarzenia mającego swoje podstawy w określonym zachowaniu lub zdarzeniu (działaniach agencji celnej – ponownym zastosowaniu procedury wprowadzenia do obrotu), to utratę prawną tego bytu należy upatrywać w okresie wystąpienia tego zdarzenia (tj. w sprawie Wnioskodawcy – w listopadzie 2019 r.).

Tym niemniej w związku z ponownym zgłoszeniem tych samych towarów do odprawy celnej, przyczyna zapłaty podatku, a w efekcie również korekty poprzedniego zgłoszenia powstanie zatem przed datą otrzymania przez Spółkę jakiejkolwiek decyzji unieważniającej błędne zgłoszenie celne, a wręcz korekta będzie obowiązkowa niezależnie od tej decyzji już w listopadzie (wynika to z faktu, że korekta rozliczenia nie powinna być uzależniona od tej decyzji unieważniającej zgłoszenie, lecz od ponownego objęcia towarów zgłoszeniem celnym, czyli ponownym powstaniem długu celnego w stosunku do tych samych towarów w związku z taką samą procedurą celną, która wcześniej została unieważniona).

W innym przypadku doszłoby bowiem do zapłaty podatku (rozliczenia go w deklaracjach VAT) podwójnie, co byłoby nielogiczne z punktu widzenia podjęcia jednej czynności – dopuszczenia do obrotu tych samych towarów.

W rezultacie, w sytuacji opisanego w niniejszym wniosku zdarzenia Wnioskodawca będzie mógł dokonać korekty podatku należnego od importowanych towarów w rozliczeniu za okres ponownego powstania obowiązku podatkowego z tego tytułu (korekta deklaracji wstecz, tj. za okres listopada, a nie za okres lipca 2019 r.).

Powyższe potwierdza m.in. interpretacja z dnia 12 września 2019 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (sygn. akt 0111-KDIB3-3.4012.256.2019.1.PK).

Korekta w zakresie podatku naliczonego

Jednocześnie, uwzględniając neutralność rozliczenia VAT z tytułu importu towarów, poprzez wykazanie korekty transakcji lipcowej w deklaracji za listopad 2019 r., Wnioskodawca dokona korekty „in minus” podatku naliczonego – odpowiadającej podatkowi należnemu odejmie podatek wcześniej odliczony od podatku odliczanego w deklaracji listopadowej).

Podatnik uprawniony będzie równocześnie do wykazania odliczenia podatku VAT ze względu na ponowne objęcie procedurą dopuszczenia do obrotu towarów w listopadzie 2019 r., tj. od ponownego objęcia towarów procedurą importu.

Powyższa korekta odliczeń wynikających z pierwotnego – błędnego zgłoszenia importu towarów na bieżąco, tj. w listopadzie, wynika z faktu, że do momentu, w którym Wnioskodawca zobligowany był wykazywać w swoich deklaracjach podatek należny z tytułu błędnie rozliczonego importu towarów w lipcu, miał również prawo do odliczenia VAT naliczonego z tego tytułu, co wynika z faktu, że warunkiem konstytuującym prawo do odliczenia jest poniesienie przez podatnika ciężaru podatku, który ma być dla niego neutralny.

Skoro korekta podatku od towarów i usług należnego będzie prowadzona w listopadzie, to odliczenie VAT również korygowane będzie w listopadzie, a nie wstecznie za okres lipiec 2019 r.

Zgodnie bowiem z art. 86 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku importu towarów kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku:

wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego,
należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a,
wynikająca z deklaracji importowej, w przypadku, o który m mowa w art. 33b.

Zatem w przypadku rozliczania VAT z tytułu importu towarów w ramach procedury uproszczonej określonej w art. 33a ustawy VAT, jak ma to miejsce w analizowanym przypadku, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu importu towarów, czyli kwota podatku należnego wykazana w deklaracji VAT.

Jako podatek należny z prawem do odliczenia rozumieć należy także podatek wykazany przez Wnioskodawcę w oparciu o błędnie złożone zgłoszenie celne – do chwili unieważnienia w systemie AIS tego zgłoszenia. Do tego momentu bowiem, podatek należny podlegał zgłoszeniu w deklaracji VAT i powinien być rozliczany na podstawie zgłoszenia lipcowego.

Ze względu na fakt listopadowej korekty podatku należnego, korekcie w tym okresie podlegać powinna również kwota podatku naliczonego. Od tego bowiem okresu uznać należy, że byt prawny traci unieważniane zgłoszenie lipcowe, w efekcie czego odliczanym nie powinien być podatek korygowany.

Jednocześnie podatek należny wykazywany ponownie w listopadzie od importu towarów z tytułu ponownej procedury dopuszczenia do obrotu jest jednocześnie podatkiem naliczonym podlegającym odliczeniu, w zakresie w jakim związany jest z wykonywaniem czynności opodatkowanych przez importera. Jako, że zatem obowiązek podatkowy w tym przypadku powstanie ponownie z chwilą przyjęcia zgłoszenia celnego (listopad) i powstania długu celnego, uprawnienie do odliczenia VAT powstanie ponownie po stronie Spółki również z tą chwilą.

Prawa tego nie będzie niweczyć żadna z okoliczności wymienionych w art. 88 ustawy VAT. gdyż odnoszą się one do przesłanek niezachodzących w niniejszej sprawie. W szczególności w przypadku odliczenia podatku naliczonego z tytułu import towaru objętego art. 33a ustawy VAT odliczenie to nie następuje na podstawie faktury lub dokumentu celnego ale w oparciu o fakt powstania obowiązku podatkowego w VAT i obowiązek wykazania podatku należnego.

Podsumowanie

W efekcie powyższych regulacji prawnych i wynikających z nich wniosków, Wnioskodawca pozostaje zdania, że powinien wykazać VAT naliczony z tego tytułu w rejestrze VAT oraz deklaracji VAT-7 składanej za okres lipiec, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów, następnie nie usuwając jej z rozliczeń lipca, w ewidencji zakupów i sprzedaży VAT i plikach kontrolnych VAT za okres listopad powinien wykazać korektę in minus związaną z unieważnieniem poprzedniego zgłoszenia (równą zgłoszonemu podatku odliczanemu z lipca) i jednocześnie wykazać ponownie w tym samym okresie w ewidencji zakupów i sprzedaży VAT, plikach kontrolnych i deklaracji VAT za okres listopada 2019 r. transakcję „in plus” po stronie podatku naliczonego – w związku z ponownym objęciem towaru procedurą dopuszczenia do obrotu (powstania długu celnego) i wykazaniem podatku należnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

prawidłowe – w zakresie wykazania podatku VAT należnego i naliczonego z tytułu importu towarów w deklaracji sporządzanej za okres listopad 2019 r. i prawa do odliczenia podatku naliczonego w ww. miesiącu,
nieprawidłowe – w zakresie korekty rozliczenia podatku z tytułu importu towarów.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które – w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej (art. 2 pkt 7 ustawy).

Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (…) (art. 2 pkt 3 ustawy).

Przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 – art. 2 pkt 5 ustawy.

Towarami – w świetle art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ponadto na mocy art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną

Obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego, z zastrzeżeniem ust. 10a i 11 (art. 19a ust. 9 ustawy).

Zgodnie z art. 26a ust. 1 ustawy – miejscem importu towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej.

Stosownie do art. 33 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 1b, są obowiązani do obliczenia i wykazania w:

zgłoszeniu celnym albo
rozliczeniu zamknięcia, o którym mowa w art. 175 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/2446 z dnia 28 lipca 2015 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 w odniesieniu do szczegółowych zasad dotyczących niektórych przepisów unijnego kodeksu celnego (Dz. Urz. UE L 343 z 29.12.2015, str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem 2015/2446”, w przypadkach, o których mowa w art. 324 lub art. 325 rozporządzenia 2015/2447

– kwoty podatku, z uwzględnieniem obowiązujących stawek, z zastrzeżeniem art. 33b.

W myśl art. 33 ust. 2 ustawy, jeżeli organ celny stwierdzi, że w zgłoszeniu celnym lub w rozliczeniu zamknięcia kwota podatku została wykazana nieprawidłowo, naczelnik urzędu celno-skarbowego wydaje decyzję określającą podatek w prawidłowej wysokości.

Po przyjęciu zgłoszenia celnego lub po przedstawieniu rozliczenia zamknięcia podatnik może wystąpić z wnioskiem do naczelnika urzędu celno-skarbowego o wydanie decyzji określającej podatek w prawidłowej wysokości (art. 33 ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 33 ust. 4 ustawy, podatnik jest obowiązany w terminie 10 dni, licząc od dnia jego powiadomienia przez organ celny o wysokości należności podatkowych, do wpłacenia kwoty obliczonego podatku, z zastrzeżeniem art. 33a-33c.

Szczególne zasady wymiaru i poboru podatku w imporcie towarów wiążą się ze specyfiką importu jako czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Przede wszystkim należy podkreślić, że obowiązek zapłaty podatku z tytułu importu towarów ciąży na osobach przywożących towary, bez względu na to, czy są one podatnikami w rozumieniu art. 15 ustawy czy też nie. W konsekwencji każdy podmiot importujący towary obowiązany jest uiścić podatek z tytułu importu towarów, ponieważ w tym przypadku podatek obciąża czynność faktyczną, jaką jest przywóz towarów.

Na podstawie art. 33a ust. 1 ustawy, podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT czynny może rozliczyć kwotę podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej składanej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu tych towarów.

Należy w tym miejscu wskazać, że zgodnie z art. 5 pkt 12, 15, 18 i 19 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz. Urz. UE L 269 z 10.10.2013 r., str. 1, ze zm.) – zwanym dalej unijnym kodeksem celnym:

„zgłoszenie celne” oznacza czynność, przez którą osoba w wymaganej formie i w określony sposób wyraża zamiar objęcia towaru określoną procedurą celną, wskazując w stosownych przypadkach wszelkie szczegółowe ustalenia, które mają mieć zastosowanie;
„zgłaszający” oznacza osobę, która składa zgłoszenie celne, deklarację do czasowego składowania, przywozową deklarację skróconą, wywozową deklarację skróconą, zgłoszenie do powrotnego wywozu lub powiadomienie o powrotnym wywozie we własnym imieniu, albo osobę, w której imieniu takie zgłoszenie, deklaracja lub powiadomienie są składane;
„dług celny” oznacza nałożony na określoną osobę obowiązek zapłaty stosownej kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, określonej dla danych towarów na mocy obowiązujących przepisów prawa celnego;
„dłużnik” oznacza każdą osobę odpowiedzialną za dług celny.

W myśl art. 77 unijnego kodeksu celnego:

Dług celny w przywozie powstaje w wyniku objęcia towarów nieunijnych podlegających należnościom celnym przywozowym jedną z następujących procedur celnych:
1. dopuszczenia do obrotu, w tym na mocy przepisów o końcowym przeznaczeniu;
2. odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych.
Dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego.
Dłużnikiem jest zgłaszający. W przypadku przedstawicielstwa pośredniego dłużnikiem jest również osoba, na której rzecz dokonuje się zgłoszenia celnego. (...)

Przepis art. 33a ustawy umożliwia importerom będącym podatnikami rozliczenie podatku należnego od importu towarów na zasadach analogicznych do rozliczenia podatku od importu usług i wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów – a zatem poprzez ujęcie kwot podatku należnego i naliczonego w deklaracji podatkowej. Innymi słowy, ustawa pozwala podatnikowi na uniknięcie określonej w art. 33 ust. 4 ustawy konieczności zapłacenia podatku w terminie 10 dni, co oznacza konieczność zamrożenia określonych kwot na kilkadziesiąt dni (a czasem i dłużej, jeżeli podatnik w deklaracji podatkowej wykazuje nadwyżkę podatku naliczonego do przeniesienia na kolejne okresy rozliczeniowe). Na podstawie omawianego przepisu uprawniony podatnik może rozliczyć podatek od importu towarów w okresowej deklaracji podatkowej. Istotą uproszczenia jest więc umożliwienie takiemu podatnikowi rozliczenia podatku jedynie poprzez wykazanie kwot podatku w deklaracji podatkowej. Zgodnie z zamiarem ustawodawcy podatek ten wykazany powinien być jednocześnie jako podatek należny i naliczony (podlegający odliczeniu na zasadach ogólnych).

Na podstawie art. 40 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku została nadpłacona, podatnikowi nie przysługuje zwrot nadpłaconego podatku, jeżeli kwota nadpłaconego w imporcie podatku pomniejszyła kwotę podatku należnego.

Powyższa regulacja upraszcza procedurę związaną z rozliczeniem podatku VAT z tytułu importu towarów. Omawiany przepis odnosi się do występujących w praktyce sytuacji, w których podatnicy dokonujący importu towarów deklarują (i dokonują) zapłaty zawyżonych kwot podatku. Zawyżenie takie wynika z wielu przyczyn – najczęściej związane jest z różnicą pomiędzy wartością (oraz ilością) dostaw wykazywanych na fakturach a rzeczywistymi dostawami lub też zawyżeniem ceny towarów.

Z powyższego przepisu art. 40 ustawy wynika – a contrario – że podatnikowi przysługuje zwrot nadpłaconego podatku, jeżeli kwota ta nie pomniejszyła kwoty podatku należnego (a więc nie została przez podatnika wykazana w deklaracji).

Trzeba mieć na uwadze, że stosownie do art. 72 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa za nadpłatę uważa się kwotę:

nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku;
podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
zobowiązania zapłaconego przez płatnika lub inkasenta, jeżeli w decyzji, o której mowa w art. 30 § 4, określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
zobowiązania zapłaconego przez osobę trzecią lub spadkobiercę, jeżeli w decyzji o ich odpowiedzialności podatkowej lub decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego spadkodawcy określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej.

Syntetycznie rzecz ujmując można stwierdzić, że istota nadpłaty sprowadza się do tego, że podatnik płaci, gdy nie musi tego robić, albo płaci za dużo. W obu przypadkach świadczenie podatnika dokonane na rzecz wierzyciela podatkowego przewyższa to, czego wymaga od niego przepis prawa.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 2 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi w przypadku importu towarów – kwota podatku:

wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego,
należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a,
wynikająca z deklaracji importowej, w przypadku, o którym mowa w art. 33b.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy (art. 86 ust. 10 ustawy).

Według art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje, w myśl art. 86 ust. 10d ustawy:

w przypadku stosowania w imporcie towarów uproszczenia, o którym mowa w art. 182 unijnego kodeksu celnego – za okres rozliczeniowy, w którym podatnik dokonał wpisu do rejestru zgłaszającego; obniżenie kwoty podatku należnego następuje pod warunkiem dokonania przez podatnika zapłaty podatku wykazanego w dokumencie celnym stanowiącym zgłoszenie uzupełniające dotyczące tego okresu rozliczeniowego, z zastrzeżeniem art. 33a;
w przypadku decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34 – w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał decyzję; obniżenie kwoty podatku należnego następuje pod warunkiem dokonania przez podatnika zapłaty podatku wynikającego z decyzji.

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych – art. 86 ust. 11 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością posiadającą siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca importuje towary z państw trzecich, obejmując je na terytorium Polski uproszczeniami przewidzianymi w art. 33a ustawy o podatku od towarów i usług, z zachowaniem warunków przewidzianych w tych przepisach. Podatnik posiada wymagane przepisami prawa pozwolenia na zastosowanie tej procedury rozliczania podatku od towarów i usług. W zakresie realizacji obowiązków, zgłoszeń celnych i realizacji obowiązków wynikających z art. 33a ustawy o podatku od towarów i usług podatnik reprezentowany jest przez agencję celną.

Nabywane towary nie są zwolnione z opodatkowania VAT, w rezultacie Spółka wykazuje VAT należny wynikający z dokonanego importu towarów w deklaracji VAT składanej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tego tytułu. Towary importowane przez Spółkę są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych w stosunku, do których Spółce przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na zasadach ogólnych wynikających z art. 86 ustawy. W konsekwencji, w deklaracji VAT za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów Wnioskodawca wykazuje również podatek naliczony odpowiadający podatkowi należnemu.

W miesiącu lipcu 2019 r. w związku z prowadzonymi transakcjami, doszło do importu towarów z Chin do Polski. Importowane towary zostały wprowadzone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach procedury celnej dopuszczenia do obrotu. Celem prowadzonej czynności importowej było dopuszczenie towarów do obrotu w ramach przyznanych kontyngentów importowych, skutkujących naliczeniem preferencyjnej stawki celnej importowej. Ze względów biznesowych, Wnioskodawca nie zamierzał importować towarów poza kontyngentami.

Wnioskodawca rozliczył podatek VAT należny oraz podatek VAT naliczony w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy – lipiec 2019 r. i nie dokonywał powtórnego zgłoszenia tej transakcji w okresie listopad 2019 r. Powstała jednak wątpliwość co do zasadności takiego działania w podatku od towarów i usług, szczególnie ze względu na rozbieżności między zgłoszeniami w systemie AIS oraz wartościami importu wykazywanymi w deklaracjach dla celów podatku od towarów i usług, w efekcie czego obecnie, Wnioskodawca podjął decyzję, by wykazać transakcję ponownie w listopadzie (korekta), bez korekt poprzedniego rozliczenia lipcowego i oczekując na potwierdzenie prawidłowej metody postępowania.

Wnioskodawca wskazał, iż przedmiotowa transakcja objęta jest uproszczeniem o którym mowa w art. 33a ustawy z zachowaniem warunków przewidzianych w tym przepisie. Nadto Wnioskodawca zakłada, że dług celny powstał dopiero w dniu 22 listopada 2019 r. – zgodnie z terminem zgłoszenia przez agencje celną towarów do procedury dopuszczenia do obrotu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości wykazania podatku VAT należnego w deklaracji sporządzanej za okres listopad 2019 r., tzn. za okres, w którym towary zostały zgodnie z przepisami celnymi zwolnione z procedury dopuszczenia do obrotu w ramach dopuszczalnych kontyngentów oraz podatku VAT naliczonego w tym samym okresie oraz czy po dokonaniu korekty zgłoszenia posiadać będzie prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z tytułu przeniesionego zgłoszenia importowego.

Należy zauważyć, że w przypadku importu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powstania długu celnego, natomiast dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego. Zatem momentem powstania obowiązku podatkowego jest chwila przyjęcia zgłoszenia celnego, a w konsekwencji to w deklaracji składanej za ten okres rozliczeniowy podatnik jest zobowiązany do rozliczenia kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w przypadku korzystania z procedury, o której mowa w art. 33a ust. 1 ustawy.

Zatem w sytuacji kiedy dług celny od przedmiotowego importu powstał w dniu 22 listopada 2019 r. to obowiązek podatkowy w podatku VAT powstał w miesiącu listopad 2019 r. i w deklaracji podatkowej za ten okres Wnioskodawca winien wykazać kwotę podatku należnego od importu towarów.

Ponadto, przepis art. 86 ust. 10d pkt 2 ustawy, nie zawiera żadnych zastrzeżeń wyłączających jego stosowanie w przypadku rozliczenia importu towarów na podstawie art. 33a ustawy. Tak więc, w związku z otrzymaniem decyzji organu celno-skarbowego jedynym warunkiem uprawniającym podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w danym okresie rozliczeniowym, jest dokonanie zapłaty podatku wynikającego z tej decyzji. Tym samym Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego w deklaracji za miesiąc listopad 2019 r. bądź w dwóch kolejnych okresach rozliczeniowych.

Uwzględniając powyższe, Wnioskodawca winien wykazać podatek VAT należny w deklaracji podatkowej, sporządzanej za okres listopad 2019 r., tzn. za okres, w którym powstał dług celny na podstawie art. 19a ust. 9 ustawy, oraz do odliczenia podatku VAT naliczonego w tym samym okresie czyli w deklaracji za miesiąc listopad 2019 r. bądź w dwóch kolejnych okresach rozliczeniowych na podstawie art. 86 ust. 10 i ust. 11 ustawy i tym samym Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego w ww. miesiącu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości wykazania podatku VAT należnego oraz naliczonego z tytułu importu towarów w deklaracji sporządzanej za okres listopad 2019 r. jest prawidłowe.

Ponadto wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości skorygowania deklaracji listopadowej „in minus” kwotami podatku należnego i naliczonego wykazywanymi pierwotnie w deklaracji i rejestrze VAT z okresu lipca 2019 r.

Należy zauważyć, że w omawianym przypadku kwota podatku nie została nadpłacona, gdyż podatnik fizycznie jej nie wpłacał. Podatek należny zgodnie z art. 33a ust. 1 ustawy został przez Wnioskodawcę rozliczony w deklaracji podatkowej, czyli bez fizycznej wpłaty podatku należnego w terminie 10 dni, o którym mowa w art. 33 ust. 4 ustawy. Czyli nie zaistniała sytuacja, przewidziana w art. 72 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, która skutkowałaby powstaniem nadpłaty. Zatem cytowany wyżej art. 40 ustawy, który mówi o nadpłaconym podatku, nie będzie miał zastosowania.

Zatem, pomimo błędu polegającego na podwójnym wykazaniu w rejestrze odpraw uproszczonych odprawy celnej na podstawie tej samej faktury, na Spółce, jako na podatniku, ciążyć będzie obowiązek rozliczenia podatku należnego z tytułu importowanych towarów, przy czym Spółka jest zobowiązana do wykazania tego podatku w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym zostało przyjęte zgłoszenie celne, tj. powstał dług celny z tytułu importu towarów. Tym samym jeśli w okresie rozliczeniowym, w którym zostało przyjęte zgłoszenie celne czyli w deklaracji za miesiąc lipiec 2019 r., Wnioskodawca nie uzyskał decyzji unieważniającej uprzednio złożonego zgłoszenia celnego, wówczas Wnioskodawca będzie zobowiązany do wykazania należnego podatku VAT w rejestrze VAT oraz deklaracji VAT-7 składanej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów czyli w deklaracji za miesiąc lipiec 2019 r. Obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstał bowiem w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego i powstania długu celnego, niezależnie od tego czy zostało ono powtórnie złożone przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca wskazał również, że w związku z wygenerowaniem wniosku o unieważnienie procedury celnej, nie jest on w posiadaniu decyzji naczelnika urzędu celno-skarbowego w tej sprawie – wniosek o unieważnienie i komunikat wskazujący chęć nadania innego przeznaczenia towarom (tzn. chęć objęcia ich tranzytem) nastąpiły wyłącznie w ramach zgłoszeń w systemie AIS przez agencję celną.

W kwestii dokonania korekty podatku należnego i naliczonego wykazanego w deklaracji za miesiąc lipiec 2019 r. należy wskazać, że powyższego zmniejszenia kwoty podatku należnego i jednocześnie kwoty podatku naliczonego z tytułu importu towarów, Wnioskodawca winien dokonać w deklaracji VAT za okres rozliczeniowy, w którym otrzymał decyzję naczelnika urzędu celno-skarbowego, o której mowa w art. 33 ust. 2 i 3 ustawy, gdyż to ona jest podstawą do korekty rozliczenia.

W związku z brakiem decyzji o unieważnieniu procedury celnej, Wnioskodawca nie ma prawa do korekty uprzednio wykazanej w deklaracji kwoty podatku VAT.

Zatem Wnioskodawca nie ma możliwości skorygowania deklaracji listopadowej „in minus” kwotami podatku należnego i naliczonego wykazywanymi pierwotnie w deklaracji i rejestrze VAT w miesiącu lipcu 2019 r.

W świetle powyższego stanowisko Spółki, w zakresie zmniejszenia kwot podatku należnego i naliczonego w deklaracji VAT za miesiąc listopad 2019 r. z tytułu importu, należało uznać za nieprawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin