Przy wykładni powyższych przepisów UPO zasadne jest odwołanie do Komentarza do Konwencji Modelowej OECD [dalej: Komentarz], stanowiącego powszechnie stosowaną wskazówkę interpretacyjną. Komentarz stanowi, że dla powstania zakładu w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania koniecznym jest:

• istnienie stałej placówki,
• posiadanie ekonomicznego prawa do dysponowania/rozporządzania tą placówką, oraz
• wykonywanie działalności przedsiębiorstwa, tj. istotnych ilościowo i wartościowo czynności bezpośrednio na rzecz osób trzecich; warunek ten uważa się za niespełniony w przypadku wykonywania czynności przygotowawczych lub pomocniczych na rzecz siedziby głównej.
  
  

Zgodnie z Komentarzem, określenie „placówka” obejmuje każde pomieszczenie, środki lub urządzenia wykorzystywane do prowadzenia działalności przedsiębiorstwa, niezależnie od tego, czy są wykorzystywane wyłącznie w tym celu. Sam fakt, że przedsiębiorstwo ma do własnej dyspozycji pewną przestrzeń służącą jego działalności gospodarczej wystarczy do zaistnienia stałej placówki gospodarczej. Nie ma znaczenia czy przedsiębiorstwo jest właścicielem czy najemcą lokalu, środków lub urządzeń, czy dysponuje nimi w inny sposób.

Niezbędnym jest jednak by przedsiębiorstwo miało ekonomiczne prawo do dysponowania/ rozporządzania tą placówką. Potwierdzają to organy podatkowe w wydawanych interpretacjach – m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej Nr 1462-IPPB5.4510.1108.2016.4.RS/JC z 11 kwietnia 2017 r., w której organ zgodził się z wnioskodawcą, że: „Dla stwierdzenia, że przedsiębiorca zagraniczny dysponuje placówką na terytorium Polski, konieczne jest zatem dowiedzenie, że przedsiębiorca ten ma prawo podejmować decyzje o wykorzystaniu pomieszczeń oraz posiada prawną lub faktyczną kontrolę nad nimi”.

Jak wskazano opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca nie jest i nie będzie właścicielem, współwłaścicielem, najemcą lub użytkownikiem znajdujących się w Polsce nieruchomości (biur, przestrzeni magazynowych, etc.) lub zaplecza technicznego (sprzętu lub instalacji do załadunku/wyładunku, sprzętu do magazynowania i przygotowywania przesyłek, etc.) wykorzystywanego do obsługi wysyłek Klienta. Spółka będzie jedynie nabywać wskazane usługi logistyczne od AP. Niezbędne do wykonania tych usług zasoby AP będzie zobowiązana zapewnić we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność, tj. Wnioskodawca na żadnym etapie współpracy nie będzie ingerować w działania AP w tym zakresie. W szczególności Spółka:

• nie będzie miała prawa swobodnego wstępu ani dysponowania powierzchnią magazynową AP wykorzystywaną dla potrzeb realizacji Kontraktu (ani całością, ani wyraźnie określoną częścią tej powierzchni), a pracownicy Wnioskodawcy nie będą odwiedzali magazynu AP celem nadzorowania i monitorowania prac wykonywanych w ramach umowy,
• nie będzie miała prawa kontrolowania personelu AP pracującego przy realizacji umowy, w szczególności nie będzie miała wpływu na rekrutację (zatrudnienia/zwolnienia), nie będzie również wydawała poleceń ani nadzorowała/kontrolowała pracy tych osób.
  
  

W świetle powyższego, nie można przypisać Spółce żadnej konkretnej stałej placówki, przez którą prowadziłaby w Polsce działalność gospodarczą, obecność Spółki w Polsce sprowadzać się będzie bowiem wyłącznie do nabywania określonych usług logistycznych.

Wnioskodawca nie posiada w Polsce również miejsca zarządu, filii, biura, zakładu fabrycznego, warsztatu, kopalni, źródła ropy naftowej lub gazu ziemnego, kamieniołomu albo innego miejsca wydobywania zasobów naturalnych bądź też placu budowy. Tym samym, planowana przez Spółkę działalność nie będzie spełniać kryteriów powstania stałej placówki, o których mowa w art. 4a pkt 11 lit. a ustawy o CIT, jak również nie będzie spełniać warunków powstania zakładu wskazanych w art. 4 pkt 11 lit. b ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 4a pkt 11 lit. c ustawy o CIT zakład przedsiębiorstwa może powstać również wtedy, gdy dana osoba działa na terytorium Polski w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje. Przepis ten znajduje odzwierciedlenie w art. 5 ust. 5 UPO, w myśl którego, co do zasady, jeżeli osoba działa w imieniu przedsiębiorstwa oraz posiada i zwyczajowo wykonuje pełnomocnictwo do zawierania umów w Umawiającym się Państwie (tu: w Polsce) w imieniu przedsiębiorstwa, to uważa się, że przedsiębiorstwo to, niezależnie od przepisów omówionych powyżej, posiada w tym Państwie zakład w rozumieniu UPO w zakresie prowadzenia każdego rodzaju działalności, który osoba ta podejmuje dla przedsiębiorstwa. Jak wynika z powyższego, zakład może powstać także w wyniku prowadzenia działalności gospodarczej za pośrednictwem tzw. zależnego przedstawiciela, tj. podmiotu działającego w drugim Państwie w imieniu zagranicznego przedsiębiorstwa.

Taka okoliczność nie zachodzi jednak w przedmiotowej sprawie. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, AP nie posiada (nie będzie posiadać) ani nie wykonuje (nie będzie wykonywać) pełnomocnictwa do działania w imieniu Wnioskodawcy ani względem Klienta, ani względem innych podmiotów trzecich. Rola AP sprowadzać się będzie bowiem do wykonywania czynności technicznych związanych z obsługą wysyłek Klienta, w uzgodnionym przez strony zakresie. To AP będzie odpowiedzialna za zapewnienie niezbędnych warunków do realizacji tego zadania (w tym także zapewnienia niezbędnego personelu i zaplecza technicznego). Jednocześnie cała obsługa marketingowa, sprzedażowa i zarządcza Klienta i Kontraktu odbywać się będzie przy wykorzystaniu pracowników Spółki zatrudnionych w Niemczech.

AP świadczyła i świadczy analogiczne do przedmiotowych usługi obsługi logistycznej jako niezależny przedsiębiorca na rzecz innych podmiotów (niezależnych klientów), których pozyskuje we własnym zakresie. AP jest w stosunku do Wnioskodawca podmiotem powiązanym w rozumieniu odrębnych przepisów, nie jest jednak podmiotem od AK zależnym ani pod względem prawnym, ani pod względem ekonomicznym, a czynności zlecone jej przez AK w ramach współpracy przy obsłudze Kontraktu z Klientem spółka AP wykonywać będzie we własnym imieniu oraz na własny rachunek i ryzyko gospodarcze.

Reasumując, należy wskazać, że aktywność AP realizowana na rzecz Spółki nie będzie miała charakteru działalności tzw. zależnego przedstawiciela w rozumieniu art. 5 ust. 5 UPO, albowiem spółka AP nie została umocowana do zawierania umów w imieniu Wnioskodawcy, nie będzie również podejmować w imieniu Wnioskodawcy żadnych działań o charakterze marketingowym, sprzedażowym czy zarządczym. Tym samym planowana działalność AK (powinno być AP – przyp. Organu) w Polsce nie będzie spełniać warunków powstania zakładu zgodnie z art. 4a pkt 11 lit. c ustawy o CIT oraz art. 5 UPO.

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Wnioskodawcy nie dojdzie do powstania zakładu Wnioskodawcy w Polsce na gruncie art. 4a pkt 11 ustawy o CIT oraz UPO, a tym samym ewentualne dochody osiągnięte przez Wnioskodawcę w związku z realizacją Kontraktu nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenie przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym lub zdarzeniem przyszłym podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.