Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.598.2020.2.MGR
z 19 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 8 lipca 2020 r. (data wpływu 14 lipca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 września 2020 r. (data wpływu 18 września 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokumentowania dowodami wewnętrznymi zakupu używanych palet od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 26 sierpnia 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.598.2020.1.MGR, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w związku z art. 14h powołanej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem Poczty Polskiej w dniu 27 sierpnia 2020 r. (data doręczenia 9 września 2020 r.). W dniu 18 września 2020 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku, nadane za pośrednictwem Poczty Polskiej w dniu 15 września 2020 r.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną podlegająca nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W oparciu o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej Wnioskodawca prowadzi od 1 czerwca 2020 r. jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą … (ul…., NIP …, REGON…) w zakresie następujących podklas PKD: 77.32.Z, 16.24.Z, 45.11.Z, 46.73.Z, 47.91.Z, 68.20.Z, 70.22.Z, 73.11.Z, 73.12.A, 73.12.B, 73.12.C, 73.12.D, 74.90.Z, 77.11.Z, 77.39.Z. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Działalność ta opodatkowana jest podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.).

Wnioskodawca rozważa rozszerzenie przedmiotu prowadzonej działalności gospodarczej o „naprawę i konserwację pozostałego sprzętu i wyposażenia” (podklasa PKD: 33.19.Z). W ramach nowego przedmiotu działalności gospodarczej planuje wykonywać działalność w zakresie naprawy i odnawiania palet drewnianych. W tym celu planuje między innymi skupować od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej palety używane, uszkodzone oraz wymagające naprawy, dokonywać naprawy i odnawiania tych palet, a następnie odsprzedawać te palety przedsiębiorcom, dokumentując tę sprzedaż przy pomocy faktur.

W piśmie z dnia 15 września 2020 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że zamierza skupować używane palety począwszy od 2021 r., nie wcześniej jednak niż od dnia uzyskania interpretacji indywidualnej w niniejszej sprawie. Wnioskodawca planuje skupować używane, uszkodzone palety od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz od osób prowadzących działalność gospodarczą. Zapytanie o interpretację dotyczy wyłącznie nabywania palet od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. W przypadku nabycia palet od osób prowadzących działalność gospodarczą nabycie będzie dokumentowane fakturą.

Wnioskodawca zamierza skupować od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej palety używane, uszkodzone oraz wymagające naprawy, które na skutek procesów technologicznych lub na skutek zniszczenia albo uszkodzenia utraciły całkowicie swą pierwotną wartość użytkową, gdyż zdaniem Wnioskodawcy, tego typu używane, uszkodzone oraz wymagające naprawy palety należy traktować jako stanowiące surowce wtórne odpady poużytkowe, o których mowa w § 13 ust. 2 pkt 6 w zw. z § 3 pkt 1 lit. g) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2019 r., poz. 2544).

Wnioskodawca zamierza dokumentować nabycie używanych, uszkodzonych palet od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej za pomocą dowodów wewnętrznych zawierających nazwę i adres Wnioskodawcy, datę wystawienia dowodu oraz datę dokonania zakupu, nazwę towaru, jego ilość, cenę jednostkową i wartość oraz podpisy osób uprawnionych, które bezpośrednio dokonały wydatków, ponieważ, zdaniem Wnioskodawcy, tak sporządzone dowody nabycia spełniają wymagania określone w § 11 ust. 3 pkt 3 oraz § 13 ust. 1 ww. rozporządzenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy podstawę zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, dotyczących zakupu przez Wnioskodawcę od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej palet używanych, uszkodzonych oraz wymagających naprawy może stanowić dowód wewnętrzny zaopatrzony w datę i podpis osoby bezpośrednio dokonującej wydatku, określający przy zakupie nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość?

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawę zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, dotyczących zakupu przez Wnioskodawcę od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej palet używanych, uszkodzonych oraz wymagających naprawy, może stanowić dowód wewnętrzny zaopatrzony w datę i podpis osoby bezpośrednio dokonującej wydatku, określający przy zakupie nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie rzeczywiście poniesione przez podatnika, racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zabezpieczenie albo zachowanie źródła przychodów. Przy czym to na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia, że dany wydatek został faktycznie poniesiony i że spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu – w szczególności, że pozostaje on w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub możliwością powstania przychodu.

Tym samym podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich poniesionych przez siebie wydatków, które nie zostały wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pod warunkiem że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów).

Przy czym, aby dany koszt mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, musi zostać prawidłowo udokumentowany. Przepis art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa zasad dokumentowania wydatków zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów. Sposób dokumentowania ponoszonych kosztów uzależniony jest od rodzaju prowadzonych ksiąg podatkowych.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, przedsiębiorstwa w spadku, spółki cywilne osób fizycznych, spółki cywilne osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, z zastrzeżeniem art. 24a ust. 3, 5 i 5a ww. ustawy, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z powyższego przepisu wynika, że jeżeli podatnik prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów prawidłowo i zgodnie z obowiązującym prawem zaewidencjonuje dokonany wydatek w tej księdze, to tym samym należycie go udokumentuje do celów ustalenia wysokości dochodu.

Zasady prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów zawarte zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2019 r., poz. 2544; „rozporządzenie”).

Stosownie do § 2 ust. 1 powołanego rozporządzenia, osoby fizyczne, przedsiębiorstwa w spadku, spółki cywilne osób fizycznych, spółki cywilne osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, o których mowa w art. 24a ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów („księga”), z zastrzeżeniem § 2 ust. 2 rozporządzenia, według wzoru ustalonego w załączniku nr 1 do rozporządzenia, w sposób określony w rozdziale 2 rozporządzenia.

Zgodnie z § 11 ust. 1 cyt. rozporządzenia, zapisy w księdze są dokonywane w języku polskim i w walucie polskiej w sposób staranny, czytelny i trwały, na podstawie prawidłowych i rzetelnych dowodów.

Natomiast § 11 ust. 3 ww. rozporządzenia przewiduje, że podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:

1. faktury, faktury VAT RR, rachunki oraz dokumenty celne, zwane dalej „fakturami”, wystawione zgodnie z odrębnymi przepisami, lub
   
2. dokumenty określające zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów lub zwiększenie przychodów na podstawie art. 22p ustawy o podatku dochodowym, zawierające co najmniej:
   1. datę wystawienia dokumentu oraz miesiąc, w którym dokonuje się zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów lub zwiększenia przychodów,
      
   2. wskazanie faktury, a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury, wskazanie umowy albo innego dokumentu, stanowiących podstawę do zaliczenia kosztu do kosztów uzyskania przychodów,
      
   3. wskazanie kwoty, o którą podatnik zmniejsza koszty uzyskania przychodów lub zwiększa przychody,
      
   4. podpis osoby sporządzającej dokument, lub
3. inne dowody, wymienione w § 12 i § 13 rozporządzenia, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
   1. wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
      
   2. datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
      
   3. przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
      
   4. podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych

- oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

Dodatkowo § 11 ust. 4 ww. rozporządzenia stanowi, że dowód księgowy jest sporządzany w języku polskim. Treść dowodu jest pełna i zrozumiała; dopuszczalne jest stosowanie skrótów ogólnie przyjętych. Jeżeli w dowodzie jest podane wartościowe określenie operacji gospodarczej tylko w walucie obcej, podatnik posiadający ten dowód jest obowiązany przeliczyć walutę obcą na złote, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o podatku dochodowym. Wynik przeliczenia należy zamieścić w wolnych polach dowodu lub w załączniku do dowodu sporządzonego w walucie obcej.

Stosownie do § 13 ust. 1 ww. rozporządzenia, na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków), mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające: przy zakupie - nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach - przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku).

W myśl § 13 ust. 2 ww. rozporządzenia, dowody, o których mowa w § 13 ust. 1, mogą dotyczyć wyłącznie:

1. zakupu, bezpośrednio od krajowego producenta lub hodowcy, produktów roślinnych i zwierzęcych, nieprzerobionych sposobem przemysłowym lub przerobionych sposobem przemysłowym, jeżeli przerób polega na kiszeniu produktów roślinnych lub przetwórstwie mleka albo na uboju zwierząt rzeźnych i obróbce poubojowej tych zwierząt;
2. zakupu od ludności, sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), surowców roślin zielarskich i ziół dziko rosnących leśnych, jagód, owoców leśnych i grzybów leśnych (PKWiU ex 02.30.40.0);
3. wartości produktów roślinnych i zwierzęcych pochodzących z własnej uprawy lub hodowli prowadzonej przez podatnika;
4. zakupu w jednostkach handlu detalicznego materiałów pomocniczych;
5. kosztów diet i innych należności za czas podróży służbowej pracowników oraz wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących;
6. zakupu od ludności odpadów poużytkowych, stanowiących surowce wtórne, z wyłączeniem zakupu (skupu) metali nieżelaznych oraz przeznaczonych na złom samochodów i ich części składowych;
7. wydatków związanych z opłatami za czynsz, energię elektryczną, telefon, wodę, gaz i centralne ogrzewanie, w części przypadającej na działalność gospodarczą; podstawą do sporządzenia tego dowodu jest dokument obejmujący całość opłat na te cele;
8. opłat sądowych i notarialnych;
9. wydatków związanych z parkowaniem samochodu w sytuacji, gdy są one poparte dokumentami niezawierającymi danych, o których mowa w § 11 ust. 3 pkt 3; podstawą wystawienia dowodu wewnętrznego jest bilet z parkometru, kupon, bilet jednorazowy załączony do sporządzonego dowodu.
   
   

Przy czym, stosownie do § 3 pkt 1 lit. g) rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, odpadami są materiały, które na skutek procesów technologicznych lub na skutek zniszczenia albo uszkodzenia utraciły całkowicie swą pierwotną wartość użytkową.

Natomiast w myśl art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2020 r., poz. 797, z późn. zm.), przez odpady rozumie się każdą substancję lub przedmiot, których posiadacz pozbywa się, zamierza się pozbyć lub do których pozbycia się jest obowiązany.

Przenosząc powyższe na grunt opisanego zdarzenia przyszłego należy zauważyć co następuje.

Wnioskodawca zamierza skupować od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej palety używane, uszkodzone oraz wymagające naprawy. W świetle powyższych przepisów uszkodzone oraz wymagające naprawy palety, które utraciły całkowicie swą pierwotną wartość użytkową, należy traktować jako stanowiące surowce wtórne odpady poużytkowe, o których mowa w § 13 ust. 2 pkt 6 ww. rozporządzenia.

Tym samym, zgodnie z § 13 ust. 2 pkt 6 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, Wnioskodawca będzie miał możliwość dokumentowania tego rodzaju zakupów dowodem wewnętrznym, jednakże wyłącznie sytuacji, gdy dokona zakupu odpadów od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. Osoba taka nie ma bowiem możliwości wystawienia faktury.

Podsumowując należy stwierdzić, że w przypadku zakupu przez Wnioskodawcę od ludności palet, stanowiących odpad poużytkowy, będących surowcem wtórnym, dopuszczalnym jest dokumentowanie tej czynności dowodem wewnętrznym, stosownie do § 13 ust. 2 pkt 6 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Jeśli wystawiony przez Wnioskodawcę dowód wewnętrzny będzie zawierał dane wskazane w § 11 ust. 3 pkt 3 oraz § 13 ust. 1 ww. rozporządzenia, tj. nazwę i adres Wnioskodawcy, datę wystawienia dowodu oraz datę dokonania zakupu, nazwę towaru, jego ilość, cenę jednostkową i wartość oraz podpisy osób uprawnionych, które bezpośrednio dokonały wydatków, to sposób w jaki Wnioskodawca udokumentuje zakup palet używanych od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej będzie prawidłowy i umożliwi ujęcie takiego wydatku w kosztach uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym dla pełności wywodu należy dodać, że na Wnioskodawcy, jako podatniku, spoczywać będzie dodatkowo ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu. Podatnik ma bowiem obowiązek nie tylko prawidłowo udokumentować, że wydatek został poniesiony, ale wykazać także, że poniesiony został w celu osiągnięcia przychodu.

Stanowisko analogiczne do zaprezentowanego powyżej zostało potwierdzone m.in. w następujących interpretacjach indywidualnych:

• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 29 sierpnia 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.381.2018.2.EJ,
  

• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 18 września 2017 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.183.2017.1.AG,
  

• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 8 maja 2017 r., Nr 0115-KDIT3.4011.20.2017.1.WM,
  

• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy 12 kwietnia 2016 r., Nr ITPB1/4511-54/16/WM,
  

• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie 13 maja 2008 r., Nr IPPB1/415-216/08-2/AŻ,
  

• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach 22 lipca 2015 r., Nr IBPB-1-1/4511-103/15/WRz,
  

• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach 11 lutego 2010 r., Nr IBPBI/1/415-995/09/WRz.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy przy tym zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie się różnić od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego…, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.