Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-3.4012.537.2020.1.JJ
z 22 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 września 2020 r. (data wpływu 28 września 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia VAT naliczonego od wydatków związanych z realizacją Projektu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 września 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia VAT naliczonego od wydatków związanych z realizacją Projektu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: „Wnioskodawca”) nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”). Wnioskodawca jest samorządową instytucją kultury wpisaną do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez Gminę (…). Wnioskodawca posiada osobowość prawną.

Obecnie Wnioskodawca realizuje projekt pt. „(…)” (dalej: „Projekt”), którego głównym celem jest zwiększenie innowacyjnej oferty kulturalnej w obiekcie kultury w miejscowości (…) (dalej: „Obiekt”) poprzez jego przebudowę i wyposażenie. W ramach przedmiotowego Projektu zmodernizowany zostanie Obiekt stanowiący własność Gminy (…), który Gmina (…) bezpłatnie użycza na rzecz Wnioskodawcy. Obiekt położony jest w (…) na działce ewidencyjnej nr (…), obręb (…).

Po zakończeniu Projektu Obiekt będzie wykorzystywany przez Wnioskodawca jedynie do działalności kulturalnej zgodnie z ustawą z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 506 ze zm.; dalej: „USG”), ustawą z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 194; dalej: „Ustawa o działalności kulturalnej”) oraz Statutem Wnioskodawcy (dalej: „Statut”).

Zgodnie z § 6 Statutu Wnioskodawcy jest jednostką organizacyjną gminy powołaną do prowadzenia działalności kulturalnej.

Po zrealizowaniu Projektu w Obiekcie planowane jest prowadzenie bezpłatnych inicjatyw społecznych m.in. zajęć plastycznych dla dzieci, zajęć wokalnych dla dzieci oraz zajęć rękodzielniczych.

Prowadzenie działalności kulturalnej jest zadaniem własnym jednostek samorządu terytorialnego o charakterze obowiązkowym, co potwierdza treść art. 7 ust. 1 pkt 9 i pkt 10 USG, a także § 1 ust. 1 Statutu.

Przebudowa i wyposażenie Obiektu w ramach Projektu polega na wykonaniu następujących prac:

• roboty w zakresie burzenia i rozbiórki obiektów,
  

• wymiana pokrycia dachu,
  

• wykonanie izolacji termicznej stropu wełną,
  

• wykonanie stolarki okiennej i drzwiowej zewnętrznej,
  

• wykonanie stolarki drzwiowej wewnętrznej,
  

• wykonanie podłoża, izolacji i posadzki,
  

• wykonanie robót wykończeniowych,
  

• wykonanie izolacji termicznej ścian poniżej terenu,
  

• wykonanie elewacji,
  

• wykonanie instalacji wody,
  

• wykonanie przyłącza wody,
  

• wykonanie kanalizacji wewnętrznej,
  

• wykonanie przyłącza kanalizacji,
  

• wykonanie instalacji centralnego ogrzewania,
  

• wykonanie instalacji elektrycznej,
  

• wykonanie instalacji odgromowej budynku,
  

• wykonanie utwardzenia terenu – drogi dojazdowej, placu, chodników,
  

• wyposażenie obiektu.
  
  
  

Ponadto Obiekt zostanie wyposażony w mikroinstalację, która będzie zapewniała pokrycie co najmniej w 50% zapotrzebowania tego Obiektu na energię elektryczną lub cieplną.

Faktury dokumentujące nabycie towarów i usług w związku z realizacją Projektu wystawiane są/będą na Wnioskodawcę.

Realizacja Projektu jest/będzie dofinansowana w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionych okolicznościach Wnioskodawca ma i będzie miał prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków związanych z realizacją Projektu?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionych okolicznościach Wnioskodawca nie ma i nie będzie miał prawa do odliczenia VAT naliczonego od wydatków związanych z realizacją Projektu.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Natomiast w myśl ust. 2 pkt 1 lit. a) tego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi m.in. suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Z kolei w art. 88 Ustawy VAT wskazano przypadki, w których prawo do odliczenia jest ex lege wyłączone.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, iż prawo do odliczenia przysługuje, gdy są spełnione tzw. pozytywne przesłanki odliczenia (tj. odliczenia dokonuje podatnik VAT oraz towary lub usługi, z tytułu nabycia których podatek został naliczony, będą wykorzystywane przez tego podatnika do czynności opodatkowanych) oraz gdy nie zachodzą żadne przesłanki wyłączające prawo do odliczenia wskazane w art. 88 Ustawy VAT (tzw. negatywne przesłanki odliczenia).

Podatnikiem zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy VAT są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w myśl art. 15 ust. 2 Ustawy VAT obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast w myśl art. 15 ust. 6 Ustawy VAT nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W tym kontekście wskazać należy, iż stosownie do art. 1 ust. 1 Ustawy o działalności kulturalnej działalność kulturalna polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. Wedle natomiast art. 3 ust. 2 przedmiotowej ustawy działalność kulturalna określona w art. 1 ust. 1 nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu odrębnych przepisów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują m.in. sprawy kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami, a także sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 9 i 10 USG). Ponadto zgodnie z brzmieniem Statutu Wnioskodawca realizuje swoje zadania m.in. poprzez inicjowanie, programowanie i organizowanie działalności kulturalnej i artystycznej w powiązaniu z ogólnokrajową polityką w tym zakresie oraz organizowanie usług kulturalnych.

Powyższe oznacza, iż organ władzy publicznej jest podatnikiem VAT w tych przypadkach, w których: (i) wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach zadań własnych lub (ii) wykonuje czynności mieszczące się wprawdzie w ramach zadań własnych, gdy mają one swoje źródło w stosunku cywilnoprawnym, tj. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Tylko w tym zakresie wykonywane przez Wnioskodawcę czynności mogą zatem mieć przymiot działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 Ustawy VAT.

Jednocześnie, powołane wyżej przepisy Ustawy VAT wskazują, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje, gdy zostaną spełnione łącznie następujące warunki: (i) odliczenia dokonuje podatnik VAT oraz (ii) wystąpi związek między nabywanymi towarami lub usługami z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 Ustawy VAT, a następnie - w ramach tej działalności - związek ze sprzedażą opodatkowaną VAT.

Na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 Ustawy VAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96 Ustawy VAT, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7 Ustawy VAT.

W konsekwencji z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy, nie są i nie zostaną spełnione wskazane wyżej warunki do odliczenia VAT naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją Projektu, ponieważ:

1. Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem VAT, a więc nie ponosi i nie będzie ponosić w przedmiotowym przypadku wydatków jako podatnik VAT oraz;
2. w konsekwencji wydatki te nie będą wykorzystywane do czynności podlegających VAT, w tym opodatkowanych.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż Projekt jest realizowany z założeniem, że po jego wykonaniu Obiekt nie będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca będzie działać w tym zakresie w ramach reżimu publicznoprawnego. W związku z realizacją Projektu Wnioskodawca będzie występować jako jednostka organizacyjna gminy, w ramach i w celu realizacji zadań statutowych, nałożonych nań odrębnymi przepisami prawa, a nie na podstawie i w celu wykonywania zobowiązań wynikających z umów cywilnoprawnych. A zatem Wnioskodawca nie będzie tu działać w charakterze podatnika VAT.

Ponadto, w kontekście drugiej z ww. przesłanek, należy zauważyć, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje jedynie, gdy związek pomiędzy nabyciem towarów/usług a sprzedażą opodatkowaną jest dostatecznie oczywisty. Jak natomiast zostało wskazane, po realizacji Projektu Obiekt nie będzie służył Wnioskodawcy do czynności opodatkowanych VAT. Tym samym wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na realizację Projektu nie będą służyły sprzedaży opodatkowanej VAT, a więc druga z ww. przesłanek nie zostanie spełniona.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, Wnioskodawca nie ma i nie będzie miał prawa do odliczenia VAT od wydatków związanych z realizacją Projektu, gdyż nie zostaną spełnione przesłanki zarówno wskazane w art. 15 ust. 1 i nast. Ustawy VAT, jak i wskazane w art. 86 ust. 1 tej ustawy. W szczególności przebudowany i wyposażony Obiekt nie będzie służyć do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „DKIS”), w zbliżonych do sytuacji Wnioskodawcy stanach faktycznych. Przykładowo w:

• interpretacji indywidualnej DKIS z dnia 2 lipca 2019 r. sygn. 0112-KDIL1-1.4012.246.2019.2.SJ, w której organ doszedł do wniosku, że: „W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia podatku naliczonego nie są spełnione, gdyż Wnioskodawca nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, a nabyte przez niego towary związane z realizacją zadania będącego przedmiotem wniosku nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług – nabyte towary służą do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją przedmiotowego zadania. Tym samym Zainteresowanemu z tego tytułu nie przysługuje prawo do zwrotu podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy”;
  

• interpretacji indywidualnej DKIS z dnia 23 maja 2019 r. sygn. 0112-KDIL2-2.4012.180.2019.1.EN, w której DKIS uznał, że: „Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W omawianej sprawie związek taki nie występuje. Jak wynika z wniosku Wnioskodawcy nie jest podatnikiem VAT czynnym i nie figuruje w ewidencji podatników VAT. Tym samym efekty zrealizowanego projektu nie są wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Zatem w analizowanej sprawie warunki wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy, uprawniające do odliczenia nie są spełnione”.
  
  
  

Mając na uwadze przedstawione wyżej argumenty, Wnioskodawca wnosi jak na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Według art. 88 ust. 4 ustawy – obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z ww. regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług, wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik, w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2020 r., poz. 194), zwanej dalej u.o.p.d.k, działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

W myśl art. 2 u.o.p.d.k, formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności; teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury.

Na mocy art. 9 ust. 1 i 2 u.o.p.d.k., jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym. Prowadzenie działalności kulturalnej jest zadaniem własnym jednostek samorządu terytorialnego o charakterze obowiązkowym.

Natomiast na podstawie art. 11 ust. 1 u.o.p.d.k., organizator wydaje akt o utworzeniu instytucji kultury, w którym określa jej przedmiot działania, nazwę i siedzibę, a także określa, czy dana instytucja kultury jest instytucją artystyczną w rozumieniu ust. 2 (…).

Tak więc organizatorami samorządowych instytucji kultury, o których mowa w u.o.p.d.k, są odpowiednie organy samorządu gminnego, powiatowego lub wojewódzkiego, które powołując samorządową instytucję kultury, podejmują stosowne uchwały, stanowiące prawo miejscowe. Uchwały w zakresie organizacji instytucji kultury podejmowane są przez właściwe organy zgodnie z ustawą o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, a także w oparciu o odpowiednie przepisy ustaw samorządowych, gdzie znajdują się podstawy prawne do stanowienia prawa miejscowego.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 i 2 u.o.p.d.k., instytucje kultury działają na podstawie aktu o ich utworzeniu oraz statutu nadanego przez organizatora. Statut zawiera:

1. nazwę, teren działania i siedzibę instytucji kultury;
2. zakres działalności;
3. organy zarządzające i doradcze oraz sposób ich powoływania;
4. określenie źródeł finansowania;
5. zasady dokonywania zmian statutowych;
6. postanowienia dotyczące prowadzenia działalności innej niż kulturalna, jeżeli instytucja zamierza działalność taką prowadzić.

Zapis art. 13 u.o.p.d.k., określa więc podstawy prawne funkcjonowania instytucji kultury (w tym samorządowych instytucji kultury) wskazując, że ww. podmioty funkcjonują w oparciu o akt ich utworzenia oraz statut. Jednocześnie organizacja wewnętrzna instytucji kultury uregulowana być powinna zgodnie z zapisami ustawy w regulaminie organizacyjnym, który nadawany jest przez dyrektora instytucji.

W myśl art. 14 ust. 1 u.o.p.d.k., instytucje kultury uzyskują osobowość prawną i mogą rozpocząć działalność z chwilą wpisu do rejestru prowadzonego przez organizatora. Organizator nie odpowiada za zobowiązania instytucji kultury, z zastrzeżeniem art. 24 i 25. Instytucja kultury z urzędu podlega wpisowi do rejestru. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia i udostępniania rejestru instytucji kultury, w tym zakres danych zamieszczanych w rejestrze, tryb dokonywania wpisów, zmian i wykreśleń wpisów oraz wzór księgi rejestrowej, mając na uwadze zapewnienie bezpieczeństwa danych zamieszczanych w rejestrze i bezpieczeństwa czynności prawnych dokonywanych przez te instytucje (ust. 2-4 u.o.p.d.k.).

Ponadto z art. 27 ust. 1-4 u.o.p.d.k wynika, że instytucja kultury gospodaruje samodzielnie przydzieloną i nabytą częścią mienia oraz prowadzi samodzielną gospodarkę w ramach posiadanych środków, kierując się zasadami efektywności ich wykorzystania. Instytucja kultury może zbywać środki trwałe. Przy zbywaniu środków trwałych stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące przedsiębiorstw państwowych. Podstawą gospodarki finansowej instytucji kultury jest plan finansowy ustalony przez dyrektora, z zachowaniem wysokości dotacji organizatora. Instytucja kultury sporządza plan finansowy zgodnie z przepisami ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 869, 1622, 1649, 2020 i 2473).

Stosownie do art. 28 ust. 1 u.o.p.d.k, instytucja kultury pokrywa koszty bieżącej działalności i zobowiązania z uzyskiwanych przychodów.

Natomiast, przepis art. 28 ust. 2 u.o.p.d.k stanowi, że przychodami instytucji kultury są przychody z prowadzonej działalności, w tym ze sprzedaży składników majątku ruchomego, przychody z najmu i dzierżawy składników majątkowych, dotacje podmiotowe i celowe z budżetu państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, środki otrzymane od osób fizycznych i prawnych oraz z innych źródeł.

Organizator – w myśl art. 28 ust. 3 u.o.p.d.k – przekazuje instytucji kultury środki finansowe w formie dotacji:

1. podmiotowej na dofinansowanie działalności bieżącej w zakresie realizowanych zadań statutowych, w tym na utrzymanie i remonty obiektów;
2. celowej na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji;
3. celowej na realizację wskazanych zadań i programów.
   
   

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca – jest samorządową instytucją kultury wpisaną do Rejestru Instytucji Kultury Gminy (…). Wnioskodawca posiada osobowość prawną i nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

Obecnie Wnioskodawca realizuje Projekt pt. „(…)”. Realizacja projektu jest/będzie dofinansowana w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.

Głównym celem Projektu jest zwiększenie innowacyjnej oferty kulturalnej w obiekcie kultury w miejscowości (…) poprzez jego przebudowę i wyposażenie. W ramach przedmiotowego Projektu zmodernizowany zostanie obiekt stanowiący własność Gminy (…), który Gmina (…) bezpłatnie użycza na rzecz Wnioskodawcy.

Po zrealizowaniu Projektu w Obiekcie planowane jest prowadzenie bezpłatnych inicjatyw społecznych, m.in. zajęć plastycznych dla dzieci, zajęć wokalnych dla dzieci oraz zajęć rękodzielniczych.

Po zakończeniu Projektu Obiekt będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę jedynie do działalności kulturalnej, zgodnie z ustawą z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie, ustawą z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności oraz Statutem Wnioskodawcy.

Faktury dokumentujące nabycie towarów i usług w związku z realizacją Projektu wystawiane są/będą na Wnioskodawcę.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z realizacją Projektu.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia podatku naliczonego nie są/nie będą spełnione, gdyż Wnioskodawca nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, a nabywane przez niego towary i usługi związane z realizacją Projektu będącego przedmiotem wniosku nie są/nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zatem, Wnioskodawcy nie przysługuje/nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z realizacją przedmiotowego zadania.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.