Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDWT.4011.47.2020.5.DS
z 21 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 10 lipca 2020 r. (data wpływu 16 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu u małżonków dokonujących przekazania składników majątku objętych wspólnością majątkową małżeńską z przedsiębiorstwa żony do przedsiębiorstwa męża ˗ jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu u małżonków dokonujących przekazania składników majątku objętych wspólnością majątkową małżeńską z przedsiębiorstwa żony do przedsiębiorstwa męża.

We wniosku złożonym przez:

1. Zainteresowaną będącą stroną postępowania:
2. Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Zainteresowana prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna na podstawie wpisu do CEIDG. Jest czynnym podatnikiem VAT i wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem VAT. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów a podatek dochodowy rozlicza zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tzw. podatek liniowy). Jej mąż prowadzi działalność gospodarczą odrębną od działalności żony - także jako osoba fizyczna na podstawie wpisu do CEIDG. Mąż Zainteresowanej, tak jak ona, jest czynnym podatnikiem VAT i wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem VAT. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów a podatek dochodowy rozlicza zgodnie z art. 30c ww. ustawy (tzw. podatek liniowy). Pomiędzy nimi cały czas istniała i nadal istnieje ustawowa wspólność majątkowa. Zainteresowani nie podpisywali między sobą, ani nie planują podpisywać, żadnych umownych ustrojów majątkowych w rozumieniu Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. W prowadzonym przez Zainteresowaną przedsiębiorstwie użytkuje ona lokale stanowiące odrębną nieruchomość, które nabyła wraz mężem w trakcie trwania ich małżeństwa.

Wraz z w/w lokalami nabyli związany z tymi lokalami udział w częściach wspólnych budynku, w którym lokale się znajdują.

Lokale i ich udziały w częściach wspólnych budynku aktualnie są już w pełni zamortyzowane w ramach prowadzonego przez Zainteresowaną przedsiębiorstwa.

Przy nabyciu tych lokali nie przysługiwało jej prawo do odliczenia podatku należnego, ponieważ sprzedawca, Gmina (…), nie opodatkował tej sprzedaży podatkiem VAT; sprzedaż była zwolniona z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów mi usług.

Wraz z w/w lokalami Zainteresowani nabyli od Gminy (…) odpłatnie na współużytkowanie wieczyste działkę gruntu, na której znajduje się budynek, w którym są nabyte przez nich lokale. Opłatę wieczystą za współużytkowanie przez nich tego gruntu Gmina (…) obciąża podatkiem od towarów i usług, który Zainteresowana odlicza w swoim przedsiębiorstwie na podstawie faktury wystawianej przez Gminę (…).

W w/w akcie notarialnym zostało zawarte oświadczenie Zainteresowanej, że w w/w lokalach, w momencie ich nabycia, prowadzi działalność gospodarczą. Działalność tę prowadziła w tych lokalach na podstawie umowy najmu zawartej z ich właścicielem, Gminą (…).

Składniki majątku wchodzące w skład prowadzonego przedsiębiorstwa Zainteresowana zmierza przekazać mężowi w całości, przy czym ich przekazanie nastąpi jeszcze przed likwidacją przez nią działalności gospodarczej.

Pisząc o przedsiębiorstwie Zainteresowana ma na myśli przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

Innymi słowy, Zainteresowana najpierw przekaże mężowi w/w składniki prowadzonego przez nią przedsiębiorstwa, a dopiero później zgłosi likwidację swojej działalności gospodarczej.

Mąż będzie wykorzystywał przekazane mu składniki przedsiębiorstwa w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 31 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (dalej: KRO), wspólność majątkowa pomiędzy małżonkami obejmuje co do zasady wszystkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków, lub przez jednego z nich.

Składniki majątku nabyte w czasie trwania wspólności ustawowej małżeńskiej nie stanowią osobistego majątku danego małżonka, lecz dorobek obojga małżonków - bez względu na to, na potrzeby którego z małżonków zostały nabyte.

Charakterystyczną cechą ustawowej wspólności majątkowej jest jej bezudziałowy charakter i dlatego jest ona nazywana współwłasnością łączną małżonków, co oznacza, że do każdego składnika majątku wchodzącego w skład majątku wspólnego małżonków każdy małżonek ma prawo łącznie z drugim małżonkiem; jest to nierozdzielne prawo łączne a nie tylko prawo do określonego ułamkowo udziału w tym składniku majątku.

Zgodnie z art. 36 § 3 KRO, małżonek prowadzący działalność gospodarczą ma prawo do samodzielnego zarządzania tymi składnikami majątku wchodzącymi w skład ustawowej wspólności majątkowej, które służą mu do prowadzenia przez niego działalności gospodarczej; oczywiście o ile nie sprzeciwiłaby się temu drugi z małżonków, przy czym w przypadku Zainteresowanych takiego sprzeciwu nie było i nie ma.

Należy podkreślić, że jest to jednak tylko prawo samodzielnego zarządzania tymi składnikami majątku, a nie prawo do samodzielnego nimi rozporządzania, np. zbycia, czy darowizny.

Nie istnieją żadne przepisy, które zabraniałyby małżonkom mającym wspólność majątkową ustalenie między sobą, które z nich będzie, i od kiedy, osobą zarządzającą wszystkimi, lub niektórymi składnikami majątku wspólnego, nabytymi ze wspólnych środków finansowych.

Taka sytuacja ma miejsce w przypadku Zainteresowanych - każde z nich samodzielnie zarządza swoim przedsiębiorstwem a Zainteresowana w ramach tego zarządzania zarządza w ramach swojego przedsiębiorstwa wspólnie przez nich nabytymi opisanymi wyżej lokalami. W opisywanym stanie faktycznym składniki majątku służące jej do wykonywania działalności gospodarczej stanowią małżeńską wspólność majątkową (zostały nabyte w trakcie trwania wspólności majątkowej, ze wspólnych środków finansowych), więc przy ich planowanym przez nią przekazaniu mężowi na potrzeby odrębnie przez niego prowadzonej działalności gospodarczej, nie nastąpi zmiana właściciela, a jedynie zmiana osoby zarządzającej tymi przedmiotami. Właścicielami tych przedmiotów nadal pozostaną oboje małżonkowie, w ramach małżeńskiej wspólności majątkowej.

Ponadto, ze względu na fakt braku podstawy prawnej do niezależnego rozporządzania przez każdego z małżonków składnikami majątku wchodzącymi do majątku stanowiącego ich małżeńską współwłasność majątkową, opisane przekazanie składników majątku przedsiębiorstwa będzie wyłącznie czynnością organizacyjno-techniczną, polegającą na uzgodnieniu między nimi, że tymi składnikami nierozłącznego małżeńskiego majątku wspólnego, którymi dotychczas zarządzała Zainteresowana, w ramach jej przedsiębiorstwa, od pewnego momentu będzie zarządzał jej mąż w ramach swojego przedsiębiorstwa, co oznacza, że takie przekazanie nie będzie ani czynnością sprzedaży, ani darowizny, ani też dostawy towaru lub usługi.

Opis majątku przedsiębiorstwa Zainteresowanej.

Ze względu na charakter prowadzonej przez Zainteresowaną działalności gospodarczej, polegającej na świadczeniu usług niematerialnych, nie dokonuje ona zakupu towarów handlowych a materiały zakupione na potrzeby wykonywania tych usług, takie jak materiały biurowe, środki czystości, itp. zużywa na bieżąco, stąd, w momencie planowanego przekazania mężowi opisanych wyżej składników jej przedsiębiorstwa, stan remanentowy towarów i materiałów podlegających ujęciu w spisie z natury będzie w jej przedsiębiorstwie zerowy.

W praktyce, jedynymi materialnymi składnikami majątku jej przedsiębiorstwa, którymi zarządzanie przekaże mężowi, będą wzmiankowane lokale, oraz niestanowiące środków trwałych, zużywające się stopniowo wyposażenie służące wykonywaniu przez nią działalności, takie jak meble, komputery, drukarki, kserokopiarka, skanery i inne drobne wyposażenie biurowe, zaliczone uprzednio przez nią w koszty uzyskania przychodów.

Opisane powyżej przekazanie składników majątku przedsiębiorstwa nie skutkuje tym, że mąż Zainteresowanej stanie się automatycznie stroną umów, zawartych przez nią w ramach jej przedsiębiorstwa z klientami, dostawcami i pracownikami, więc:

• wszelkie umowy o świadczenie usług z jej klientami, lub dostawcami, które będzie miała zawarte, rozwiąże na dzień przekazania mężowi składników majątku swojego przedsiębiorstwa, natomiast mąż zawrze odrębne umowy z tymi klientami, czy dostawcami, w ramach swojego przedsiębiorstwa, o ile będą tym zainteresowani; inną formą przejęcia tych umów przez męża Zainteresowanej może być ich cesja.
• wszelkie umowy o pracę, które będzie miała zawarte z pracownikami, rozwiąże ze skutkiem na dzień przekazania mężowi składników majątku swojego przedsiębiorstwa, natomiast mąż zawrze z nimi umowy w ramach swojego przedsiębiorstwa, o ile strony będą tym zainteresowane. „Przejęcie” pracowników Zainteresowanej przez przedsiębiorstwo męża może się także odbyć na zasadzie porozumienia pomiędzy stronami.

W świetle opisanego powyżej stanu faktycznego, przekazanie składników majątku przedsiębiorstwa prowadzonego przez jednego z małżonków drugiemu małżonkowi, w sytuacji gdy pozostają oni w małżeńskiej wspólnocie majątkowej, zdaniem Zainteresowanej:

nie stanowi darowizny,

nie powoduje powstania u niej, ani u męża, przychodu podatkowego,

nie stanowi transakcji zbycia przedsiębiorstwa, lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w rozumieniu ustawy o podatku VAT,

nie stanowi ani odpłatnej ani nieodpłatnej dostawy towarów, lub odpłatnego czy nieodpłatnego świadczenia usług, w rozumieniu ustawy VAT,

nie stanowi zbycia prawa do współużytkowania wieczystego gruntów,

nie skutkuje obowiązkiem dokonania przez nią korekty kwot podatku VAT odliczonych przez Zainteresowaną z faktur dokumentujących nabycie tych składników majątkowych, które przekaże mężowi,

nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na poparcie powyższego stanowiska Zainteresowana przytoczyła m.in.

• wyrok NSA z dnia 4 kwietnia 2018 r, sygn. akt -1 FSK 867/16,
• wyrok NSA z dnia 4 kwietnia 2018 r. sygn. akt -1 FSK 887/16
• opinię Rzecznika Generalnego z dnia 22 lutego 2018 r w sprawie C-665/16 (pkt 87)
• wyrok WSA w Gdańsku z dnia 11 grudnia 2018 r - sygn. akt I SA/Gd 939/18 i inne.

W rezultacie, takie przekazanie przez Zainteresowaną jej przedsiębiorstwa jej mężowi, co do zasady nie wymagałoby żadnej szczególnej formy i wystarczyłoby sporządzenie przez nich protokołu przekazania, zawierającego m. in. datę przekazania oraz specyfikację poszczególnych składników majątku użytkowanego przez Zainteresowaną w przedsiębiorstwie, w ujęciu ilościowym i wartościowym, a w przypadku środków trwałych - również ich wartość początkową, metodę amortyzacji i sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych

Jednak w związku z tym, że w prowadzonym przez Zainteresowaną przedsiębiorstwie użytkuje ona lokale stanowiące odrębną nieruchomość, które nabyli wraz mężem w trakcie trwania ich małżeństwa, taki protokół przekazania musi mieć formę aktu notarialnego - nie zmienia to jednak istoty rzeczy, czyli faktu, że będzie to protokół przekazania, a nie akt zbycia przedsiębiorstwa, czy też składników majątku przedsiębiorstwa, lub ich darowizny, w jakiejkolwiek formie.

W związku z powyższym opisem sformułowano m.in. następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych:

Czy w opisanej powyżej sytuacji (nierozłączna małżeńska wspólność majątkowa) przekazanie przez Zainteresowaną składników majątku jej przedsiębiorstwa jej mężowi spowoduje powstanie u niej, lub u męża, przychodu podatkowego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

W zakresie pozostałych pytań zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Przedstawiając własne stanowisko w sprawie podatku dochodowego od osób fizycznych Zainteresowani wskazali, że w opisanej powyżej sytuacji (nierozłączna małżeńska wspólność majątkowa) przekazanie przez nią składników majątku jej przedsiębiorstwa jej mężowi nie spowoduje powstania u niej, lub u męża, przychodu podatkowego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie nastąpi odpłatne zbycie przez nią - ani też nieodpłatne - składników majątku jej przedsiębiorstwa na rzecz męża, jak również nie powstanie z tego tytułu realne przysporzenie majątkowe po stronie męża Zainteresowanej, z tego prostego powodu, że nie jest możliwe odpłatne, czy nieodpłatne, zbycie drugiej osobie czegoś, czego jest się z tą osobą współwłaścicielem łącznym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1426 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są:

1. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta;
   
2. działalność wykonywana osobiście;
   
3. pozarolnicza działalność gospodarcza;
   
4. działy specjalne produkcji rolnej;
   
5. (uchylony);
   
6. najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą;
   
7. kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c;
   
8. odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
   
   
   
   
   1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
      
   2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
      
   3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
      
   4. innych rzeczy,
      - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany;
      8a) działalność prowadzona przez zagraniczną jednostkę kontrolowaną;
      8b) niezrealizowane zyski, o których mowa w art. 30da;
      
      
      
9. inne źródła.

Jak wynika z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1359) z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zgodnie z art. 33 ww. ustawy do majątku osobistego każdego z małżonków należą:

1. przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej;
2. przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił;
3. prawa majątkowe wynikające ze wspólności łącznej podlegającej odrębnym przepisom;
4. przedmioty majątkowe służące wyłącznie do zaspokajania osobistych potrzeb jednego z małżonków;
5. prawa niezbywalne, które mogą przysługiwać tylko jednej osobie;
6. przedmioty uzyskane z tytułu odszkodowania za uszkodzenie ciała lub wywołanie rozstroju zdrowia albo z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę; nie dotyczy to jednak renty należnej poszkodowanemu małżonkowi z powodu całkowitej lub częściowej utraty zdolności do pracy zarobkowej albo z powodu zwiększenia się jego potrzeb lub zmniejszenia widoków powodzenia na przyszłość;
7. wierzytelności z tytułu wynagrodzenia za pracę lub z tytułu innej działalności zarobkowej jednego z małżonków;
8. przedmioty majątkowe uzyskane z tytułu nagrody za osobiste osiągnięcia jednego z małżonków;
9. prawa autorskie i prawa pokrewne, prawa własności przemysłowej oraz inne prawa twórcy;
10. przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.

Wyżej wymieniony przepis określa zatem, co stanowi osobisty majątek każdego z małżonków. Do majątku odrębnego małżonków nie zalicza się zatem przedmiotów służących do prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 34¹ ww. ustawy, każdy z małżonków jest uprawniony do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego oraz do korzystania z nich w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez drugiego małżonka.

Jak wynika z art. 35 ww. ustawy, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Zatem niezależnie od tego, który z małżonków wykorzystuje składniki majątku objęte majątkową wspólnością ustawową w swojej działalności gospodarczej, oboje małżonkowie pozostają ich właścicielami.

W opisie zdarzenia przyszłego Zainteresowani wskazali, że prowadzą odrębne działalności gospodarcze na podstawie wpisów do CEIDG. Pomiędzy nimi cały czas istniała i nadal istnieje wspólność majątkowa. Zainteresowana przekaże swojemu mężowi ww. składniki prowadzonego przez nią przedsiębiorstwa, a później zgłosi likwidację swojej działalności gospodarczej. Mąż będzie wykorzystywał przekazane mu składniki jej przedsiębiorstwa w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Jedynymi materialnymi składnikami majątku przedsiębiorstwa Zainteresowanej, którymi zarządzanie przekaże swojemu mężowi, będą lokale stanowiące odrębną nieruchomość, które nabyli w trakcie trwania małżeństwa, oraz niestanowiące środków trwałych, zużywające się stopniowo wyposażenie służące wykonywaniu przez Zainteresowaną działalności, takie jak meble, komputery, drukarki, kserokopiarka, skanery i inne drobne wyposażenie biurowe, zaliczone uprzednio przez nią w koszty uzyskania przychodów. Składniki majątku służące Zainteresowanej do wykonywania działalności gospodarczej są przedmiotem małżeńskiej wspólności majątkowej Zainteresowanych (zostały nabyte w trakcie trwania wspólności majątkowej, ze wspólnych środków finansowych), więc przy ich planowanym przekazaniu nie nastąpi zmiana właściciela, a jedynie zmiana osoby zarządzającej tymi przedmiotami. Właścicielami tych przedmiotów nadal pozostaną Zainteresowani w ramach małżeńskiej wspólności majątkowej. Takie przekazanie nie będzie ani czynnością sprzedaży, ani darowizny, ani też dostawy towaru lub usługi.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zaliczają do żadnej z kategorii źródeł przychodów czynności nieodpłatnego przekazywania składników przedsiębiorstwa stanowiących wspólność majątkową małżeńską. Zatem przedstawione we wniosku przekazanie przez Zainteresowaną składników majątku jej przedsiębiorstwa objętych wspólnością majątkową małżeńską jej mężowi (Zainteresowanemu nie będącemu stroną postępowania) nie spowoduje powstania u niej, lub u jej męża przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, stanowisko Zainteresowanych należało uznać za prawidłowe.

Podkreślenia wymaga, że przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji podatkowej jest – co do zasady – sam przepis prawa podatkowego. Dlatego też, wydając przedmiotową interpretację indywidualną tutejszy organ interpretacyjny dokonał wyłącznie wykładni przepisów materialnego prawa podatkowego znajdujących zastosowanie w sprawie. Wobec tego niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie skutków podatkowych przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie rozstrzyga natomiast kwestii prawidłowości działań na gruncie przepisów odrębnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43˗300 Bielsko˗Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.