Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDWL.4011.48.2020.3.DK
z 23 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 25 sierpnia 2020 r. (data wpływu 25 sierpnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wartości początkowej środka trwałego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wartości początkowej środka trwałego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni w lipcu 2020 r. zarejestrowała działalność gospodarczą w zakresie wynajmu lokali użytkowych. Również wówczas dokonała rejestracji jako podatnik VAT. Najprawdopodobniej usługi wynajmu zacznie świadczyć od października 2020 r. Lokale użytkowe, które będą wynajmowane znajdują się w nowo wybudowanym, obecnie wykańczanym budynku (zwanym dalej „Budynkiem"). Inwestycja w zakresie budowy Budynku jest prowadzona od 2017 r. Budynek jest budowany na gruncie, który stanowi własność Wnioskodawczyni i Jej Męża (zwany dalej „Mężem Wnioskodawczyni; zwani razem „Małżonkami”). Między małżonkami istnieje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej. Także Budynek z gruntem, na którym jest posadowiony Budynek, wchodzą w jego skład.

Do czasu zarejestrowania działalności gospodarczej przez Wnioskodawczynię faktury dokumentujące nabycie towarów i usług związane z budową Budynku były przeważnie wystawiane na dane Męża Wnioskodawczyni. Na części faktur został podany numer NIP Męża Wnioskodawczyni, a na części nie. Na tych fakturach – jako adres nabywcy – jest podany adres zamieszkania Męża Wnioskodawczyni, który jest także adresem zamieszkania Wnioskodawczyni. Ponadto kilka faktur zostało wystawionych na imiona i nazwisko Małżonków. Na nich podano adres miejsca zamieszkania Małżonków.

Lokale w Budynku są lokalami użytkowymi i będą wynajmowane podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą. Zatem wynajem tych lokali przez Wnioskodawczynię będzie opodatkowany podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawczyni będzie wykorzystywać Budynek tylko do czynności dających prawo do odliczenia podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy do wartości początkowej Budynku będzie można zaliczyć koszty nabycia towarów i usług związanych z budową Budynku, które zostały udokumentowane fakturami wystawionymi na dane męża Wnioskodawczyni, po ich skorygowaniu w zakresie danych nabywcy?

Zdaniem Wnioskodawczyni, do wartości początkowej Budynku będzie można zaliczyć koszty nabycia towarów i usług związanych z budową Budynku, które zostały udokumentowane fakturami wystawionymi w latach 2017-2020 na dane Męża Wnioskodawczyni, po ich skorygowaniu w zakresie danych nabywcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Stosownie do art. 34¹ Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, każdy z małżonków jest uprawniony do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego oraz do korzystania z nich w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez drugiego małżonka.

Natomiast zgodnie z art. 35 ww. Kodeksu, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Jak wynika z art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), środkiem trwałym jest składnik majątku stanowiący własność lub współwłasność podatnika, nabyty lub wytworzony we własnym zakresie, kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uzależniony jest od sposobu ich nabycia i uregulowany został w art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie treścią art. 22g ust. 1 pkt 1 i pkt 2 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się:

1. w razie odpłatnego nabycia – cenę ich nabycia,
2. a w razie wytworzenia we własnym zakresie – koszt wytworzenia.
   
   

W myśl art. 22g ust. 3 omawianej ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Stosownie do art. 22g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Natomiast zgodnie z treścią art. 22g ust. 8 ww. ustawy, jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

W myśl art. 22g ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik nie może ustalić kosztu wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, wartość początkową środków trwałych ustala się w wysokości określonej z uwzględnieniem cen rynkowych, o których mowa w ust. 8, przez biegłego, powołanego przez podatnika.

Kwestie wyceny środków trwałych stanowiących współwłasność podatnika zostały uregulowane w art. 22g ust. 11 omawianej ustawy.

Zgodnie z art. 22g ust. 11, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Z powyższego przepisu wynika, że gdy tylko jeden z małżonków wprowadził dany przedmiot do ewidencji środków trwałych i łączy go z małżonkiem wspólność majątkowa, wówczas może dokonywać odpisów amortyzacyjnych od jego pełnej wartości początkowej.

Odnosząc się zatem do ustalenia wartości początkowej środka trwałego wskazać należy, że w sytuacji wytworzenia środka trwałego we własnym zakresie przez Wnioskodawczynię, będzie ona zobowiązana do ustalenia wartości początkowej na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, czyli według kosztu wytworzenia, o którym mowa w art. 22g ust. 4 ww. ustawy.

Wysokość wydatków poniesionych na towary i usługi związane z wytworzeniem środka trwałego powinna zostać potwierdzona stosownymi i prawidłowo wystawionymi dokumentami np. fakturami, umowami.

Z przedstawionych informacji wynika, że do czasu zarejestrowania działalności gospodarczej przez Wnioskodawczynię faktury dokumentujące nabycie towarów i usług związane z budową Budynku były przeważnie wystawiane na dane Męża Wnioskodawczyni. Na części faktur został podany numer NIP Męża Wnioskodawczyni, a na części nie. Na tych fakturach – jako adres nabywcy – jest podany adres zamieszkania Męża Wnioskodawczyni, który jest także adresem zamieszkania Wnioskodawczyni. Ponadto kilka faktur zostało wystawionych na imiona i nazwisko Małżonków. Na nich podano adres miejsca zamieszkania Małżonków.

Wnioskodawczyni wyraziła w pytaniu wątpliwość, czy do wartości początkowej Budynku będzie można zaliczyć koszty nabycia towarów i usług związanych z jego budową, które zostały udokumentowane fakturami wystawionymi w latach 2017-2020 na dane Męża Wnioskodawczyni, również po ich skorygowaniu w zakresie danych nabywcy.

Analizując ww. opis sprawy zauważa się, że w związku z faktem, iż pomiędzy Wnioskodawczynią i jej mężem występuje wspólność majątkowa, a przedmiotowa nieruchomość będzie wykorzystywana tylko w jej działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni może wprowadzić nieruchomość do ewidencji środków trwałych swojej działalności w pełnej kwocie wytworzenia i dokonywać odpisów amortyzacyjnych od jej pełnej wartości.

W tej sytuacji (nieruchomość wybudowana przed rozpoczęciem działalności, w ramach wspólnego majątku małżonków) dla celów ustalenia wartości początkowej środka trwałego nie ma znaczenia na którego małżonka została wystawiona faktura potwierdzająca wydatki poniesione na budowę środka trwałego.

Odpowiadając więc na pytanie stwierdza się, że do wartości początkowej Budynku będzie można zaliczyć koszty nabycia towarów i usług związanych z jego budową, które zostały udokumentowane fakturami wystawionymi w latach 2017-2020 na dane Męża Wnioskodawczyni, również po ich skorygowaniu w zakresie danych nabywcy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie wartości początkowej środka trwałego uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie tut. organ informuje, że wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług podlega odrębnemu rozstrzygnięciu.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.