Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.597.2020.2.IR
z 23 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 1 lipca 2020 r. (data wpływu 20 lipca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 października 2020 r. (data wpływu 21 października 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczenia otrzymywanego z Niemiec zgodnie z zawartą umową ubezpieczenia renty dożywotniej z odroczoną wypłatą renty:

• w części dotyczącej nieuznania otrzymywanego świadczenia za przychód z tytułu renty w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest prawidłowe,

• braku obowiązku poboru przez bank zaliczek na podatek dochodowy od otrzymywanego świadczenia – jest prawidłowe,

• w pozostałym zakresie – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 20 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczenia otrzymywanego z Niemczech zgodnie z zawartą umową ubezpieczenia.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 16 października 2020 r., wezwano Wnioskodawczynię na podstawie 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 16 października 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 20 października 2020 r.), zaś w dniu 21 października 2020 r. za pośrednictwem platformy e-Puap wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (po uzupełnieniu):

Wnioskodawczyni od 2014 r. ma nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.).

Mieszkając w Niemczech zawarła z towarzystwem ubezpieczeniowym Oddział w Niemczech umowę ubezpieczenia renty dożywotniej z odroczoną wypłatą renty, zwrotem składek z początkiem ubezpieczenia dnia 1 października 1993 r. i płatnością pierwszej renty 1 października 2018 r. potwierdzoną polisą ubezpieczeniową z dnia 3 listopada 1993 r. (dalej: „Umowa ubezpieczenia”).

Zgodnie z zawartą Umową ubezpieczenia, Wnioskodawczyni miała płacić miesięczne składki w wysokości 200 DM (marek niemieckich). Ostatnia składka miała zostać zapłacona 1 września 2018 r. W zamian za takie płatności, Wnioskodawczyni zgodnie z pierwotnym brzmieniem umowy, miała zagwarantowane świadczenie w wysokości 363,90 DM płatne od dnia 1 października 2018 r. Świadczenie to jest gwarantowane na minimum 10 lat, a po upływie tego okresu będzie wypłacane tak długo, jak Wnioskodawczyni doczeka każdorazowego dnia płatności.

Umowa ubezpieczenia przewidywała waloryzację składek. Składki podwyższane były rocznie w tym samym stosunku, w jakim najwyższa składka wzrosła do ustawowego ubezpieczenia rentowego pracowników etatowych obowiązującego w Republice Federalnej Niemiec, minimum o 5%, maksymalnie o 10 %.

W czasie trwania Umowy ubezpieczenia towarzystwo ubezpieczeniowe zmieniło nazwę. Ponadto, w związku z wprowadzeniem w Niemczech waluty Euro (EUR), wartość świadczeń została również przeliczona z DEM na EUR.

W wypłacanej Wnioskodawczyni kwocie renty gwarantowanej lub renty bonusowej zawarta jest również kwota stanowiąca waloryzację składek. W piśmie dotyczącym przeliczenia świadczenia z DEM na EUR nie było mowy o tym, ażeby z tą czynnością była związana dodatkowa waloryzacja. Pismem z dnia 8 sierpnia 2018 r. Wnioskodawczyni została poinformowana, że w związku z wypełnieniem warunków Umowy ubezpieczenia od dnia 1 października 2018 r. będzie otrzymywała płatności renty: renta gwarantowana 379,70 EUR, renta „bonusowa” 49,56 EUR czyli łącznie 429,26 EUR. Wnioskodawczyni otrzymuje rentę bonusową zgodnie z ogólnymi zapisami umowy. Z tych zapisów nie wynika z czego wypracowywana jest renta bonusowa. Jest to autonomiczna decyzja towarzystwa ubezpieczeniowego. Towarzystwo ubezpieczeniowe wypłaca Jej rentę „bonusową”, jako udział w nadwyżkach. Z informacji przekazanych przez towarzystwo ubezpieczeniowe wynika, że wysokość renty „bonusowej” jest ustalana corocznie w zależności od sytuacji na rynku finansowym, na którym inwestuje towarzystwo ubezpieczeniowe. Wypłata następuje jednym przelewem co miesiąc na rachunek bankowy razem z rentą gwarantowaną.

Wysokość świadczenia jest wyliczana przez towarzystwo ubezpieczeniowe. W Niemczech istnieją tabele umieralności, które stanowią statystyczną podstawę oczekiwanej długości życia i prawdopodobieństwa śmierci. Ponadto, przed wprowadzeniem taryf tzw. „unisex” brano pod uwagę także płeć. Wysokość świadczenia zależy również od wieku ubezpieczonego na początku ubezpieczenia i okresu obowiązywania umowy. Poszczególne dane są zawarte w odpowiednich taryfach prowadzonych przez ubezpieczyciela. Jednakże, ani przy zawieraniu umowy, ani obecnie w trakcie wypłaty comiesięcznych świadczeń, towarzystwo ubezpieczeniowe nie informuje Wnioskodawczyni, jak poszczególne płatności zostały obliczone.

Po dniu zawarcia umowy ubezpieczenia (tj. po dniu 3 listopada 1993 r.) umowa ta nie została zmieniona ani odnowiona. Umowa ubezpieczenia zawarta została na podstawie przepisów o działalności ubezpieczeniowej według prawa niemieckiego.

Zawarta umowa ubezpieczenia na życie nie była ubezpieczeniem związanym z funduszem kapitałowym. Umowa ubezpieczenia ta nazywa się „Ubezpieczenie na życie”. Wpłacana przez Wnioskodawczynię składka ubezpieczeniowa była inwestowana. Przez większość czasu inwestowano w papiery wartościowe o stałym dochodzie i nieruchomości. Tylko bardzo niewielki, jednocyfrowy odsetek inwestycji jest inwestowany w akcje. W Ogólnych Warunkach Ubezpieczenia nigdzie nie występuje pojęcie „fundusz”, „fundusz kapitałowy”, ani „fundusz inwestycyjny”. Występuje natomiast wielokrotnie pojęcie „udział w nadwyżkach”. Udział w nadwyżkach nie został jednak zdefiniowany.

Z § 15 Ogólnych Warunków Ubezpieczenia wynika, że ubezpieczony ma udział w zyskach towarzystwa ubezpieczeniowego, bez wskazania zakresu tego udziału oraz sposobu jego obliczenia. Z tego zapisu Umowy ubezpieczenia nie wynika również, w jaki sposób są wypracowywane nadwyżki.

Jednakże, z pisma towarzystwa ubezpieczeniowego z dnia 8 sierpnia 2018 r. wynika podział na świadczenie gwarantowane w wysokości 379,70 EUR i „bonusowe” w wysokości 49,56 EUR. Według wiedzy Wnioskodawczyni od wypłacanego świadczenia gwarantowanego i bonusowego nie jest potrącany podatek u źródła.

Wypłatę z umowy ubezpieczenia Wnioskodawczyni otrzymuje przelewem na rachunek bankowy w Banku w Polsce (dalej: „Bank”). Tytuł przelewu brzmi (przykładowo przelew z dnia 27 marca 2019): „…Rente per 01.04.2019”. Tak samo były tytułowane przelewy w 2018 r. Środki są wypłacane przez Oddział w Niemczech z rachunku bankowego w Republice Federalnej Niemiec.

Bank automatycznie (jako płatnik) potrąca z otrzymywanych przez Wnioskodawczynię kwot zaliczkę na podatek dochodowy. Wnioskodawczyni otrzymała z Banku informację PIT-11 za 2018 r., w którym został wykazany przychód z tytułu „Emerytury – renty zagraniczne”, dochód w tej samej wysokości i zaliczka pobrana przez płatnika. Zaliczka na podatek dochodowy była potrącana bezpośrednio po otrzymanym przelewie na rachunek bankowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy świadczenie otrzymywane przez Wnioskodawczynię od towarzystwa ubezpieczeniowego Oddział w Niemczech zgodnie z zawartą umową ubezpieczenia może być uznane za rentę zagraniczną w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i opodatkowane na zasadach opodatkowania rent?
2. Czy w sytuacji, gdy Wnioskodawczyni otrzymuje na rachunek bankowy w Banku świadczenie z Umowy ubezpieczenia jest zobowiązana do samodzielnego obliczenia należnego podatku dochodowego od osób fizycznych według zasad, o których mowa w pytaniu nr 3 poniżej?
3. Czy w przypadku uznania świadczenia wypłacanego przez Oddział w Niemczech za świadczenie, o którym mowa w art. 24 ust. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegać będzie tzw. renta bonusowa, a świadczenie gwarantowane będzie zwolnione z opodatkowania?
4. Czy w przypadku uznania świadczenia wypłacanego przez towarzystwo ubezpieczeniowe Oddział w Niemczech za świadczenie, o którym mowa w art. 24 ust. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawczyni zobowiązana jest do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od części (tzw. renty bonusowej) każdej miesięcznej wypłaty, czy też dopiero od momentu, kiedy suma wypłat przekroczy sumę wpłaconych przez Wnioskodawczynię składek?
5. Czy w przypadku uznania świadczenia wypłacanego przez Oddział w Niemczech za świadczenie, o którym mowa w art. 24 ust. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawczyni jest zobowiązana do samodzielnego obliczenia przynależnego podatku dochodowego i ujęcia w deklaracji podatkowej, czy obowiązek ten spoczywa na Banku na zasadach opisanych w art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni (doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku): zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: PDOF), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 4a PDOF, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b, stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Na podstawie art. 22 pkt 1 Umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r., Nr 12, poz. 90), dochody osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, gdzie są osiągane, a które nie są objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej umowy, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie. Powyższa regulacja oznacza, że otrzymane świadczenia z polisy (kwota ubezpieczenia i odsetki) będą podlegać obowiązkowi podatkowemu na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad 1

Zdaniem Wnioskodawczyni, w pierwszej kolejności należy stwierdzić, że otrzymywane świadczenie z Umowy ubezpieczenia nie może być uznane za rentę w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 1 PDOF.

Zgodnie z art. 12 ust. 7 PDOF, przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych.

Jak wskazuje J. Marciniuk, zasady przyznawania rent i emerytur oraz ich wysokość reguluje ustawa o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Ustawa ta różnicuje zasady przyznawania świadczeń emerytalnych i rentowych dla osób urodzonych przed dniem 1 stycznia 1949 r. i po tej dacie (por. J. Marciniuk (red.), Podatek dochodowy od osób fizycznych. Komentarz. Wyd. 18, Warszawa 2017).

Ponadto, zasady i tryb przyznawania, ustalania wysokości i wypłaty emerytur kapitałowych określa ustawa o emeryturach kapitałowych.

Ad 2

Jeżeli natomiast chodzi o sposób obliczenia i zapłaty podatku, to zdaniem Wnioskodawczyni, to na Niej ciążył będzie obowiązek ujęcia takiego dochodu w rocznym zeznaniu podatkowym i zapłacie z tego tytułu podatku dochodowego za rok, w którym powstanie. Dochodem, który będzie podlegał ujęciu w zeznaniu podatkowym będzie dochód, o którym mowa w art. 24 ust. 15a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – czyli różnica między wypłaconą kwotą świadczenia a składką wpłaconą do zakładu ubezpieczeń przez Wnioskodawczynię. Dochód ten nie powstał od razu w pierwszym roku, w którym zakład ubezpieczeń rozpoczął wypłatę świadczenia na rzecz Wnioskodawczyni, a powstanie dopiero w roku, w którym suma płatności ze strony towarzystwa ubezpieczeniowego na rzecz Wnioskodawczyni przekroczy łączną sumę wpłaconą przez Wnioskodawczynię na rzecz towarzystwa ubezpieczeniowego i za ten rok zostanie on ujęty w zeznaniu podatkowym.

W żadnym wypadku obowiązek taki nie ciąży na Banku, na rachunek w którym wypłacane są świadczenia dla Wnioskodawczyni Oddział w Niemczech.

Zdaniem Wnioskodawczyni, dotychczasowe działanie Banku było nieprawidłowe, podjęte bez żadnej podstawy prawnej, a nienależnie potrącone sumy winny być Jej przez Bank zwrócone jako świadczenie nienależne.

Ad 3

Ustawodawca w art. 21 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadził zwolnienie, zgodnie z którym wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15 i 15a.

Świadczenie wypłacane przez towarzystwo ubezpieczeniowe na rzecz Wnioskodawczyni należy uznać za wypełniające przesłanki, o których mowa w art. 24 ust. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z powołanym przepisem, dochodem z tytułu inwestowania składki ubezpieczeniowej w związku z umową ubezpieczenia na życie lub dożycie, zawartą na podstawie odrębnych przepisów, w której świadczenie zakładu ubezpieczeń z tytułu dożycia jest:

1. ustalane na podstawie określonych indeksów lub innych wartości bazowych albo
2. równe składce ubezpieczeniowej powiększonej o określony w umowie ubezpieczenia wskaźnik

– przedmiotem opodatkowania jest różnica między wypłaconą kwotą świadczenia a składką wpłaconą do zakładu ubezpieczeń.

Różnica ta powstanie dopiero w momencie, kiedy suma wypłat ze strony towarzystwa ubezpieczeniowego przekroczy sumę wpłat Wnioskodawczyni. Od tego momentu, opodatkowaniu będzie podlegała już całość każdej wypłaty ze strony towarzystwa ubezpieczeniowego bez znaczenia, czy w części gwarantowanej czy bonusowej.

Dlatego też, zdaniem Wnioskodawczyni, nie należy rozdzielać renty gwarantowanej od renty bonusowej przy ustalaniu, od kiedy Wnioskodawczyni zobowiązana będzie do zapłaty podatku dochodowego.

W przypadku Wnioskodawczyni, Jej zdaniem, mamy do czynienia z sytuacją, w której świadczenie zakładu ubezpieczeń z tytułu dożycia jest ustalane na podstawie określonych indeksów lub innych wartości bazowych, takich jak między innymi wiek i płeć, a w części tzw. „bonusowej” od sytuacji na rynku finansowym.

W związku z tym, przedmiotem opodatkowania świadczenia Wnioskodawczyni powinien być dochód (a nie przychód równy dochodowi), równy różnicy pomiędzy wypłaconą w całym okresie płatności na rzecz Wnioskodawczyni (w przeszłości i w przyszłości) i sumą wpłaconych przez Nią składek.

Ad 4

Jak wskazano w stanie faktycznym, pismem z dnia 8 sierpnia 2018 r. Wnioskodawczyni została poinformowana, że w związku z wypełnieniem warunków umowy od dnia 1 października 2018 r. będzie otrzymywała płatności renty w wysokości: renta gwarantowana – 379,70 EUR, rentowa „bonusowa” 49,56 EUR, czyli łącznie 429,26 EUR. Oznacza to, że oprócz części świadczenia, które będzie ekwiwalentem za wpłacone składki Wnioskodawczyni (które jest wynikiem zastosowania przez Oddział w Niemczech odpowiednich wskaźników do ustalenia sumy świadczenia), będzie również otrzymywała świadczenie dodatkowe ustalane corocznie biorąc pod uwagę sytuację na rynku finansowym, na którym inwestuje ubezpieczyciel. Zdaniem Wnioskodawczyni, jest Ona zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego dopiero, gdy suma wypłat przekroczy sumę wpłaconych przez Nią składek. Dopiero bowiem od tego momentu powstanie po Jej stronie dochód, który będzie podlegał opodatkowaniu

Ad 5

Zdaniem Wnioskodawczyni, to na Niej ciąży obowiązek wykazania przychodu z tytułu renty bonusowej i ujęcie jej w rocznym zeznaniu podatkowym. Nie ma bowiem przepisu, który w odniesieniu do tej kategorii przychodów dawałby Bankowi uprawnienie do występowania w charakterze płatnika dla Wnioskodawczyni.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• prawidłowe w części dotyczącej nieuznania otrzymywanego świadczenia za przychód z tytułu renty w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• prawidłowe w części braku obowiązku poboru przez Bank zaliczek na podatek dochodowy od otrzymywanego świadczenia,
  

• nieprawidłowe w pozostałym zakresie.
  
  

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Zgodnie z art. 3 ust. 2a powołanej ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczypospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni od 2014 r. ma nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Mieszkając w Niemczech zawarła z towarzystwem ubezpieczeniowym umowę ubezpieczenia renty dożywotniej z odroczoną wypłatą renty, zwrotem składek, z początkiem ubezpieczenia dnia 1 października 1993 r. i płatnością pierwszej renty dnia 1 października 2018 r. potwierdzoną polisą ubezpieczeniową (dalej: „Umowa ubezpieczenia”). Zgodnie z zawartą Umową ubezpieczenia, Wnioskodawczyni miała płacić miesięczne składki w wysokości 200 DM (marek niemieckich). W zamian Wnioskodawczyni miała zagwarantowane świadczenie płatne od dnia 1 października 2018 r. Świadczenie to jest gwarantowane na minimum 10 lat, a po upływie tego okresu będzie wypłacane tak długo, jak Wnioskodawczyni doczeka każdorazowego dnia płatności. Wysokość świadczenia zależy również od wieku ubezpieczonego na początku ubezpieczenia i okresu obowiązywania umowy. W wypłacanej Wnioskodawczyni kwocie renty gwarantowanej lub renty bonusowej zawarta jest również kwota stanowiąca waloryzację składek. Otrzymuje Ona rentę bonusową zgodnie z ogólnymi zapisami umowy. Wnioskodawczyni uznaje, że jest to udział w nadwyżkach. Wysokość renty „bonusowej” jest ustalana corocznie w zależności od sytuacji na rynku finansowym, na którym inwestuje towarzystwo ubezpieczeniowe. Wypłata następuje na rachunek bankowy razem z rentą gwarantowaną. Umowa ubezpieczenia zawarta została na podstawie przepisów o działalności ubezpieczeniowej wg prawa niemieckiego. Zawarta Umowa ubezpieczenia na życie nie była ubezpieczeniem związanym z funduszem kapitałowym. Umowa ubezpieczenia to „Ubezpieczenie na życie”. Wpłacana przez Wnioskodawczynię składka ubezpieczeniowa była inwestowana. Przez większość czasu inwestowano w papiery wartościowe o stałym dochodzie i nieruchomości. Tylko bardzo niewielki, jednocyfrowy odsetek inwestycji jest inwestowany w akcje. W Ogólnych Warunkach Ubezpieczenia występuje pojęcie „udział w nadwyżkach”. Z § 15 Ogólnych Warunków Ubezpieczenia wynika, że ubezpieczony ma udział w zyskach towarzystwa ubezpieczeniowego bez wskazania zakresu tego udziału oraz sposobu jego obliczenia. Wypłatę z umowy ubezpieczenia Wnioskodawczyni otrzymuje przelewem na rachunek bankowy. Bank automatycznie (jako płatnik) potrąca z otrzymywanych przez Wnioskodawczynię kwot zaliczkę na podatek dochodowy. Po dniu zawarcia umowy ubezpieczenia (tj. po dniu 3 listopada 1993 r.) umowa ta nie została zmieniona ani odnowiona.

W art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, określono katalog źródeł przychodów, wyszczególniając m.in. emeryturę lub rentę (pkt 1).

W myśl art. 12 ust. 7 ww. ustawy, przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych

Z przepisów ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 266, z późn. zm.) wynika, że emerytura jest świadczeniem przysługującym osobom, które wykonując aktywność zawodową, podlegały obowiązkowemu ubezpieczeniu emerytalnemu i opłacały stosowne składki. To bowiem zgromadzone składki emerytalne dają uprawnienie do wypłacania bieżących świadczeń emerytalnych. Zatem, emerytura jest świadczeniem związanym z wykonywaną wcześniej aktywnością zarobkową (czy to w ramach umowy o pracę, czy samozatrudnienia, czy w innej formie), od której uiszczane były składki na ubezpieczenie emerytalne.

Przepis art. 4 pkt 10 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 53, z późn. zm.) określa pojęcie „renta” jako „rentę z tytułu niezdolności do pracy i rentę rodzinną”.

Art. 57 tej ustawy stanowi, że renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy oraz niezdolność do pracy powstała w okresie określonym w ustawie.

Natomiast w myśl art. 65 powyższej ustawy, renta rodzinna jest świadczeniem, przysługującym członkom rodziny osoby, która w chwili śmierci miała ustalone prawo do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy lub przynajmniej spełniała warunki wymagane do uzyskania jednego z tych świadczeń.

Należy zatem przyjąć ogólną regułę, że przez emeryturę bądź rentę zagraniczną należy rozumieć wszelkie świadczenia rozumiane jako emerytura albo renta przez polskie przepisy o systemie ubezpieczeń społecznych, z modyfikacją, jaka ewentualnie wynika z postanowień konkretnej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, jeśli wprowadza ona stosowne definicje tych pojęć.

Jak wynika z opisanego we wniosku stanu faktycznego, przedmiotowe świadczenie, które Wnioskodawczyni otrzymuje z towarzystwa ubezpieczeniowego Oddział w Niemczech stanowi rentę gwarantowaną i rentę bonusową wypłacaną na podstawie zawartej przez Wnioskodawczynię z tym towarzystwem umowę ubezpieczenia renty dożywotniej z odroczoną wypłatą renty. Świadczenie to nie stanowi emerytury ani renty, tj. świadczeń zdefiniowanych w art. 12 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawczyni, że otrzymywane przez Nią świadczenie z umowy ubezpieczenia nie może być uznane za rentę w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, że Wnioskodawczyni otrzymała z tytułu zawartej umowy ubezpieczenia świadczenie od towarzystwa ubezpieczeniowego Oddział w Niemczech, w przedmiotowej sprawie zastosowanie mają uregulowania zawarte w Umowie z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r., Nr 12, poz. 90; dalej Umowa).

W myśl art. 22 ust. 1 Umowy, dochody osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, gdzie są osiągane, a które nie są objęte postanowieniami poprzednich artykułów Umowy, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Z powyższego przepisu wynika, że dochody, które nie są objęte postanowieniami poprzednich artykułów Umowy, podlegają opodatkowaniu tylko w Państwie zamieszkania osoby.

Mając na uwadze powyższe uregulowanie należy stwierdzić, że świadczenie, które Wnioskodawczyni otrzymuje tytułem renty gwarantowanej i renty bonusowej na podstawie zawartej z towarzystwem ubezpieczeniowym umowy ubezpieczenia renty dożywotniej z odroczoną wypłatą renty, z uwagi na to, że miejscem zamieszkania Wnioskodawczyni jest Polska, podlega opodatkowaniu w Polsce.

Zatem, do opodatkowania ww. świadczenia w Polsce stosuje się przepisy polskiego prawa podatkowego.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Każde świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 omawianej ustawy, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 – zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy – uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Należy podkreślić, że użyte w konstrukcji art. 20 ust. 1 cytowanej ustawy sformułowanie „w szczególności” świadczy o przykładowym katalogu przychodów z innych źródeł. Oznacza to, że przychodami z innych źródeł są także inne przychody, niewymienione wprost w tym przepisie.

Reasumując, otrzymywane przez Wnioskodawczynię z towarzystwa ubezpieczeniowego na podstawie umowy ubezpieczenia renty dożywotniej z odroczoną wypłatą renty świadczenie jako niestanowiące emerytury ani renty w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i niepochodzące z tytułu inwestowania składki ubezpieczeniowej w związku z ubezpieczeniem związanym z funduszami kapitałowymi, stanowi przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem:

1. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c,
2. dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15 i 15a.
   
   

We wskazanym przepisie art. 21 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, ustawodawca posługuje się zwrotem „kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń”. W związku z powyższym, jeżeli świadczenie wypłacone zostało z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, a nie mieści się ono w punktach a i b przepisu, to takie świadczenie podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Przez kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń objęte dyspozycją ww. przepisu rozumie się świadczenia, do wypłaty których zobowiązany jest ubezpieczyciel w związku z zawartą umową ubezpieczenia.

Zgodnie z brzmieniem art. 24 ust. 15 ww. ustawy, dochodem z tytułu inwestowania składki ubezpieczeniowej w związku z umową ubezpieczenia zawartą na podstawie przepisów o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, w przypadku ubezpieczeń związanych z funduszami kapitałowymi, jest różnica między wypłaconą kwotą świadczenia a sumą składek wpłaconych do zakładu ubezpieczeń, które zostały przekazane na fundusz kapitałowy.

Natomiast stosownie do art. 24 ust. 15a cytowanej ustawy, dochodem z tytułu inwestowania składki ubezpieczeniowej w związku z umową ubezpieczenia na życie lub dożycie, zawartą na podstawie odrębnych przepisów, w której świadczenie zakładu ubezpieczeń z tytułu dożycia jest:

1. ustalane na podstawie określonych indeksów lub innych wartości bazowych albo
2. równe składce ubezpieczeniowej powiększonej o określony w umowie ubezpieczenia wskaźnik

– jest różnica między wypłaconą kwotą świadczenia a składką wpłaconą do zakładu ubezpieczeń.

Zatem, treść art. 21 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wyklucza ze zwolnienia od podatku dochodowego, dochód z tytułu inwestowania składki ubezpieczeniowej w związku z umową ubezpieczenia zawartą na podstawie przepisów o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, w przypadku ubezpieczeń związanych z funduszami kapitałowymi, o którym mowa w art. 24 ust. 15 ww. ustawy oraz wyklucza ze zwolnienia od podatku dochodowego dochód z tytułu inwestowania składki ubezpieczeniowej w związku z umową ubezpieczenia na życie lub dożycie, zawartą na podstawie odrębnych przepisów, w której świadczenie zakładu ubezpieczeń z tytułu dożycia jest ustalane na podstawie określonych indeksów lub innych wartości bazowych albo równe składce ubezpieczeniowej powiększonej o określony w umowie ubezpieczenia wskaźnik.

Jak wynika jednak z przedstawionych przez Wnioskodawcę informacji, zawarta umowa ubezpieczenia na życie nie była ubezpieczeniem związanym z funduszem kapitałowym.

Tym samym w rozpatrywanej sprawie nie ma zastosowania art. 24 ust. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto należy zauważyć, że do dnia 17 października 2014 r. przepis art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazywał, że wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem:

1. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c,
2. dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15.
   
   

Zmianę tego przepisu, poprzez dodanie lit. b) wyłączenia ze zwolnienia dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15a, wprowadzono na mocy art. 2 pkt 8 lit. c ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 1328; dalej: ustawa zmieniająca). Zmiana weszła w życie 18 października 2014 r.

Z treści art. 10 ust. 1 tej ustawy wynika, że zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym przed 18 października 2014 r., stosuje się do dochodów uzyskanych z tytułu inwestowania składki ubezpieczeniowej w związku z umową ubezpieczenia na życie lub dożycie, w której świadczenie zakładu ubezpieczeń jest ustalane na podstawie określonych indeksów lub innych wartości bazowych albo świadczenie jest równe składce ubezpieczeniowej powiększonej o określony w umowie ubezpieczenia wskaźnik, jeżeli umowa ta została zawarta do 18 października 2014 r. Jeżeli po dniu 31 grudnia 2014 r. umowa ta została zmieniona lub odnowiona, zwolnienia tego nie stosuje się do dochodów przypadających za okres od dnia zmiany lub odnowienia tej umowy; podatek, o którym mowa w art. 30a ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, określa się od tej części dochodów, jaka przypada na okres umowy po jej zmianie lub odnowieniu proporcjonalnie do całego okresu obowiązywania umowy.

Z kolei art. 10 ust. 2 ustawy zmieniającej wskazuje, że jeżeli wypłata dochodów z tytułu, o którym mowa w ust. 1, wynika z umów zawartych, zmienionych lub odnowionych od dnia 18 października 2014 r. do dnia 31 grudnia 2014 r., zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 18 października 2014 r., stosuje się do dnia 31 grudnia 2014 r., z tym że podatek, o którym mowa w art. 30a ust. 1 pkt 5a ustawy wymienionej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, określa się od tej części dochodów, jaka przypada na okres od dnia 1 stycznia 2015 r. proporcjonalnie do całego okresu obowiązywania umowy.

W konsekwencji, do zawartej przez Wnioskodawczynię umowy ubezpieczenia renty dożywotniej z odroczoną wypłatą renty nie ma zastosowania art. 24 ust. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten bowiem został wprowadzony do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dniem 18 października 2014 r., zaś przepis przejściowy, zawarty w art. 10 tej ustawy stanowi o zastosowaniu zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie przepisów ustawy zmieniającej, do umów zawartych do dnia 17 października 2014 r.

W związku z tym, że jak wynika z opisu stanu faktycznego, Wnioskodawczyni zawarła z towarzystwem ubezpieczeniowym umowę ubezpieczenia renty dożywotniej z odroczoną wypłatą renty, zwrotem składek z początkiem ubezpieczenia dnia 1 października 1993 r. i otrzymywane przez Nią świadczenie jest ustalane na podstawie określonych indeksów lub innych wartości bazowych, takich jak między innymi wiek i płeć, a w części tzw. „bonusowej” od sytuacji na rynku finansowym – do zawartej przez Wnioskodawczynię umowy mają zatem zastosowanie przepisy art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do dnia 17 października 2014 r.

Zatem, wypłacane Wnioskodawczyni świadczenie w związku z wypełnieniem warunków umowy ubezpieczenia od dnia 1 października 2018 r. w postaci renty gwarantowanej i renty bonusowej – jako niepochodzące z tytułu inwestowania składki ubezpieczeniowej w związku z ubezpieczeniem związanym z funduszami kapitałowymi, stanowi przychód z innych źródeł zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który jednak korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 tej ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 17 października 2014 r.

Odnosząc się z kolei do kwestii, czy Wnioskodawczyni jest zobowiązana do samodzielnego obliczenia podatku dochodowego i ujęcia dochodu z powyższego tytułu w deklaracji podatkowej, czy obowiązek ten spoczywa na banku na zasadach opisanych w art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stwierdzić co następuje.

Stosownie do art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do poboru zaliczek miesięcznych jako płatnicy są obowiązane osoby prawne i ich jednostki organizacyjne, które dokonują wypłaty emerytur i rent z zagranicy – od wypłacanych przez nie emerytur i rent.

Ocena, czy w konkretnym przypadku polski bank ma do czynienia z emeryturą bądź rentą zagraniczną, jest kluczowe dla ustalenia czy na banku wypłacającym świadczenie ciążący obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy.

W związku ze stwierdzeniem przez Organ w oparciu o powyżej cytowane przepisy, że otrzymywane przez Wnioskodawczynię świadczenie z towarzystwa ubezpieczeniowego nie stanowi renty zagranicznej lecz przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, i świadczenie to korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 tej ustawy, Bank nie ma obowiązku poboru zaliczek od wypłacanego Wnioskodawczyni świadczenia z ww. tytułu.

W tej sytuacji, bezprzedmiotowe jest dokonywanie przez Organ rozstrzygnięcia w przedstawionej przez Wnioskodawczynię kwestii, czy w przypadku uznania otrzymywanego przez Nią świadczenia za świadczenie, o którym mowa w art. 24 ust. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zobowiązana jest Ona do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od części (tzw. renty bonusowej) każdej miesięcznej wypłaty, czy też dopiero od momentu, kiedy suma wypłat przekroczy sumę wpłaconych przez Wnioskodawczynię składek.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego otrzymywane przez Wnioskodawczynię z towarzystwa ubezpieczeniowego świadczenie w postaci renty gwarantowanej i renty bonusowej – jako niepochodzące z tytułu inwestowania składki ubezpieczeniowej w związku z ubezpieczeniem związanym z funduszami kapitałowymi, podlega zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 tej ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 17 października 2014 r.

Zatem, nie występuje po stronie Wnioskodawczyni obowiązek samodzielnego wykazywania tego dochodu w rocznym zeznaniu podatkowym i tym samym nie występuje obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od tego świadczenia ani też obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy przez bank, do którego wpływa otrzymywane przez Wnioskodawczynię świadczenie.

W powyższej sytuacji, w związku z tym, że zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych zostały pobrane przez Bank nienależnie, Wnioskodawczyni ma prawo w trybie przepisów ustawy Ordynacja podatkowa wystąpić do właściwego naczelnika urzędu skarbowego z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych składając równocześnie korektę zeznania podatkowego wykazującego nadpłatę podatku.

Zgodnie z art. 72 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku.

W myśl art. 73 § 2 tej ustawy, dla podatników podatku dochodowego nadpłata powstaje z dniem złożenia zeznania rocznego. Stosownie do art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku.

Stosownie do treści art. 81 § 1 jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Skorygowanie deklaracji – stosownie do art. 81 § 2 tej ustawy – następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

Przy czym, zgodnie z art. 3 pkt 5 tej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni uznaje się w części dotyczącej nieuznania otrzymywanego świadczenia za przychód z tytułu renty w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w części dotyczącej braku obowiązku poboru przez bank zaliczek na podatek dochodowy od otrzymywanego świadczenia za prawidłowe.

W pozostałym zakresie stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku.

W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawczyni może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn.).

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.