2020.10.21 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.275.2020.1.BB
z 21 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 sierpnia 2020 r. (data wpływu – 08 września 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych niewypłacenia zysku wypracowanego przez spółkę komandytową i przekazania go na jej kapitał zapasowy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08 września 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych niewypłacenia zysku wypracowanego przez spółkę komandytową i przekazania go na jej kapitał zapasowy.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – Spółka komandytowa (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) jest przedsiębiorcą, którego głównym przedmiotem działalności jest produkcja opakowań tekturowych. Wnioskodawca posiada pięciu wspólników: komplementariusza, którym jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością oraz czterech komandytariuszy: osoby fizyczne. Wnioskodawca prowadzi księgi rachunkowe.

Zgodnie z umową spółki wspólnicy uczestniczą w zyskach Spółki niezależnie od wartości wniesionych wkładów.

Wspólnicy mają prawo do podziału i wypłaty zysku Spółki po zakończeniu każdego roku obrotowego, przy czym w ciągu roku obrotowego w przypadku wypracowania przez Spółkę zysku, wspólnikom mogą być wypłacane miesięczne zaliczki na poczet zysku w wysokości określonej uchwałą Wspólników.

Zgodnie z umową, z zysku z działalności Spółki mogą być tworzone fundusze rezerwowe, zapasowe, celowe i inne, jak również zysk ten może być wyłączony od podziału między Wspólników w całości lub części.

Zgodnie z intencją wspólników, zysk pozostawiony w spółce ma pozwolić Spółce na kontynuowanie zaplanowanych inwestycji. Co istotne, przekazanie zysku na kapitał zapasowy spółki komandytowej nie będzie wiązało się z wniesieniem, podwyższeniem wkładów przez wspólników, ani z dokonaniem dopłaty, ani z udzieleniem pożyczki, ani zawiązaniem umowy depozytu nieprawidłowego czy przekazaniem środków finansowych wspólników do nieodpłatnego używania przez spółkę.

Przekazanie części zysku na kapitał zapasowy nie będzie wiązało się również ze zmianą umowy spółki. Ponadto, przekazanie części zysku na kapitał zapasowy Wnioskodawcy na podstawie uchwały Wspólników nie będzie miało charakteru pożyczki, dopłaty, depozytu nieprawidłowego ani oddania praw majątkowych do nieodpłatnego używania.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca zastanawia się czy w związku z planowanym przekazaniem części wypracowanego zysku na kapitał zapasowy będzie ciążył na nim obowiązek uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przekazanie części zysku wypracowanego przez Spółkę na jej kapitał zapasowy mocą uchwały Wspólników będzie skutkowało opodatkowaniem tej czynności podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie części zysku wypracowanego przez Spółkę na jej kapitał zapasowy mocą uchwały Wspólników nie skutkuje opodatkowaniem tej czynności podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zasady funkcjonowania spółek komandytowych, jak też zasady podziału i wykorzystania zysku tych spółek, określają przepisy ustawy – Kodeks spółek handlowych. Do kwestii pokrycia straty oraz podziału zysku w spółce komandytowej znajdują, w oparciu o art. 103 Kodeksu spółek handlowych, odpowiednie zastosowanie przepisy dotyczące spółki jawnej. Oznacza to, że do udziału w zyskach i stratach komplementariuszy na podstawie art. 103 Kodeksu spółek handlowych stosuje się odpowiednio art. 51-53. Zgodnie z art. 51 § 1 w zw. z art. 103 Kodeksu spółek handlowych, każdy ze wspólników spółki komandytowej ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku, bez względu na rodzaj i wartość wkładu. Art. 52 § 1 i 2 Kodeksu spółek handlowych regulują, że wspólnik może żądać także podziału i wypłaty całości zysku z końcem każdego roku obrotowego, przy czym jeżeli wskutek poniesionej przez spółkę straty udział kapitałowy wspólnika został uszczuplony, zysk przeznacza się w pierwszej kolejności na uzupełnienie udziału wspólnika.

Wspólnikom spółki komandytowej pozostawiona została swoboda w zakresie podejmowania decyzji, co do sposobu rozdysponowania zyskiem. Podstawą takiej decyzji są postanowienia umowy spółki bądź uchwała Wspólników. Odnosząc powyższe do okoliczności przedstawionych w zdarzeniu przyszłym, zdaniem Wnioskodawcy nie budzi wątpliwości, że Wspólnicy mają prawo dysponować zyskiem spółki komandytowej i bezwzględnie nie są obowiązani do jego wypłaty. Zysk Spółki może zostać przekazany na kapitał zapasowy, zarówno w całości, jak i w części.

Decyzja Wspólników o pozostawieniu zysku w spółce i przeznaczeniu go na kapitał zapasowy nie oznacza trwałego zwiększenia majątku spółki (z natury rzeczy kapitał zapasowy jest kapitałem, z którego mogą być dokonywane wypłaty w kolejnych latach na rzecz Wspólników), zaś pokrycie straty (bilansowej) poniesionej w latach poprzednich przez spółkę jest obowiązkiem Wspólników, spełnianym w związku z postanowieniami art. 52 Kodeksu spółek handlowych.

Zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają:

umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
umowy dożywocia,
umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
ustanowienie hipoteki,
ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
umowy depozytu nieprawidłowego,
umowy spółki.

Przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stanowi, że podatkowi temu podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stanowi, że w przypadku umowy spółki, za zmianę umowy spółki uważa się przy spółce osobowej – wniesienie lub podwyższenie wkładu, którego wartość powoduje zwiększenie majątku spółki, pożyczkę udzieloną spółce przez wspólnika, dopłaty oraz oddanie przez wspólnika spółce rzeczy lub praw majątkowych do nieodpłatnego używania.

Katalog czynności cywilnoprawnych podlegających podatkowi od czynności cywilnoprawnych jest katalogiem zamkniętym (numerus clausus). Oznacza to, że nikt nie ma prawa włączyć do katalogu czynności podlegających podatkowi od czynności cywilnoprawnych takich czynności (zdarzeń) cywilnoprawnych, które wprost nie zostały wskazane w art. 1 cyt. ustawy.

Decyzja Wspólników o sposobie podziału zysku w spółce komandytowej mieści się w pojęciu czynności cywilnoprawnej. Podział zysku i jego zatrzymanie w Spółce są pojęciami znanymi i dobrze opisanymi na gruncie prawa handlowego. Przekazanie zysku na kapitał zapasowy stanowi odrębną czynność cywilnoprawną i nie jest pożyczką, dopłatą, depozytem nieprawidłowym, ani oddaniem praw majątkowych do nieodpłatnego używania.

Dopłata jest instytucją opisaną w Kodeksie spółek handlowych i stanowi odrębny typ czynności cywilnoprawnych. Dopłaty są wprost wymienione w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych jako czynność kwalifikująca się do ujęcia jej w definicji zmiany umowy spółki. Podział zysku i jego zatrzymanie w Spółce, poprzez jego przekazanie na kapitał zapasowy także jest zdarzeniem (czynnością) rozpoznaną w Kodeksie spółek handlowych. Nie jest to jednak czynność wymieniona w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych jako czynność kwalifikująca do ujęcia jej w definicji zmiany umowy spółki. Nie jest również wymieniona w art. 1 ust. 1 pkt 1 tej ustawy jako czynność opodatkowana tymże podatkiem. Nie ma żadnych podstaw aby traktować te czynności odmiennie i uznawać, że mimo że przekazanie części zysku na kapitał zapasowy nie jest wymienione w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych to może podlegać opodatkowaniu tym podatkiem.

Czynność przekazania części zysku Spółki na kapitał zapasowy me została wymieniona w katalogu czynności objętych opodatkowaniem podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Nie została również wymieniona w art. 1 ust. 1 pkt 2 ani w art. 1 ust. 3 pkt 1 tejże ustawy. Nie podlega więc opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych ze względu na to, że nie została wymieniona w katalogu czynności opodatkowanych ww. podatkiem.

Jednakże o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Zatem jeżeli zostanie podjęta określona czynność prawna, a stosunki układają się w jej ramach w określony sposób, to dla oceny czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne są rzeczywiste prawa i obowiązki stron danej czynności pozwalające na ich kwalifikacje pod względem prawnym.

Należy się więc zastanowić, czy czynność opisaną w zdarzeniu przyszłym można byłoby zakwalifikować w odmienny sposób. Wspólnicy Spółki planują podjąć uchwałę o przekazaniu części wypracowanego zysku za 2019 rok na kapitał zapasowy Spółki.

Przekazanie części zysku na kapitał zapasowy Wnioskodawcy na podstawie uchwały Wspólników nie będzie miało charakteru pożyczki, dopłaty, depozytu nieprawidłowego ani oddania praw majątkowych do nieodpłatnego używania.

Przekazanie części zysku na kapitał zapasowy Spółki mogłoby zostać uznane za inną czynność cywilnoprawną tylko wtedy, gdyby Wspólnicy w uchwale nadali tej czynności cechy pożyczki, dopłaty, depozytu nieprawidłowego lub oddania praw majątkowych do nieodpłatnego używania

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wspólnicy nie zamierzają tego zrobić. Oznacza to, że nie ma żadnych podstaw, aby zakwalifikować czynność opisaną w zdarzeniu przyszłym jako inną czynność cywilnoprawną niż wyłącznie przekazanie części zysku na kapitał zapasowy.

Zgodnie z przedstawionym zdarzeniem przyszłym, Wspólnicy Spółki nie planują zmieniać umowy spółki ani powiększać wkładów Wspólników. Nie zostanie więc dokonana żadna czynność cywilnoprawna, z którą ustawodawca wiązałby powstanie obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Ponadto, przekazanie części zysku na kapitał zapasowy Wnioskodawcy na podstawie uchwał Wspólników nie będzie miało charakteru pożyczki, dopłaty, depozytu nieprawidłowego ani oddania praw majątkowych do nieodpłatnego używania.

Mając na uwadze powyższe, uznać należy, że w opisanym zdarzeniu przyszłym nie zostanie wykonana żadna czynność cywilnoprawna, z którą ustawodawca wiąże powstanie obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych. Na Wnioskodawcy nie będzie więc ciążył obowiązek uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych w związku z przekazaniem części wypracowanego zysku na kapitał zapasowy Spółki.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca przywołał interpretację indywidualną oraz wyrok NSA z 10 listopada 2016 r., sygn. akt II FSK 2834/14.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ustawa z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2020 r., poz. 815, ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności objętych opodatkowaniem. Oznacza to, że opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności enumeratywnie wskazane w art. 1 ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym podatkowi od czynności cywilnoprawnej podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
umowy dożywocia,
umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
ustanowienie hipoteki,
ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
umowy depozytu nieprawidłowego,
umowy spółki.

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 cyt. ustawy).

Stosownie do art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, za zmianę umowy spółki uważa się – przy spółce osobowej – wniesienie lub podwyższenie wkładu, którego wartość powoduje zwiększenie majątku spółki, pożyczkę udzieloną spółce przez wspólnika, dopłaty oraz oddanie przez wspólnika spółce rzeczy lub praw majątkowych do nieodpłatnego używania.

Zgodnie z art. 1a pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, określenie spółka osobowa oznacza spółkę: cywilną, jawną, partnerską, komandytową lub komandytowo-akcyjną. Obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej (art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy).

Art. 4 pkt 9 cyt. ustawy stanowi, że obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem art. 5, ciąży przy umowie spółki cywilnej – na wspólnikach, a przy pozostałych umowach spółki – na spółce.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 8 powołanej ustawy, podstawę opodatkowania stanowi przy umowie spółki:

przy zawarciu umowy – wartość wkładów do spółki osobowej albo wartość kapitału zakładowego,
przy wniesieniu lub podwyższeniu wkładów do spółki osobowej albo podwyższeniu kapitału zakładowego – wartość wkładów powiększających majątek spółki osobowej albo wartość, o którą podwyższono kapitał zakładowy,
przy dopłatach – kwota dopłat,
przy pożyczce udzielonej spółce przez wspólnika – kwota lub wartość pożyczki,
przy oddaniu spółce rzeczy lub praw majątkowych do nieodpłatnego używania – roczna wartość nieodpłatnego używania, którą przyjmuje się w wysokości 4% wartości rynkowej rzeczy lub prawa majątkowego oddanego do nieodpłatnego używania,
przy przekształceniu lub łączeniu spółek – wartość wkładów do spółki osobowej powstałej w wyniku przekształcenia albo wartość kapitału zakładowego spółki kapitałowej powstałej w wyniku przekształcenia lub połączenia,
przy przeniesieniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rzeczywistego ośrodka zarządzania spółki kapitałowej lub jej siedziby – wartość kapitału zakładowego.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, stawka podatku wynosi od umowy spółki – 0,5%.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest spółką komandytową – przedsiębiorcą.

Spółka w 2019 r. wypracowała zysk, który to zysk uchwałą Wspólników podjętą w terminie do 30 września 2020 r. ma zostać podzielony pomiędzy wspólników zgodnie z umową Spółki, przy czym część z tego zysku wspólnicy chcą przeznaczyć bezpośrednio do wypłaty, a część chcą przekazać na kapitał zapasowy Spółki. Zgodnie z intencją wspólników zysk pozostawiony w Spółce ma pozwolić Spółce na kontynuowanie zaplanowanych inwestycji. Co istotne, przekazanie zysku na kapitał zapasowy Spółki komandytowej nie będzie wiązało się z wniesieniem, podwyższeniem wkładów przez wspólników, ani z dokonaniem dopłaty, ani z udzieleniem pożyczki, ani zawiązaniem umowy depozytu nieprawidłowego czy przekazaniem środków finansowych wspólników do nieodpłatnego używania przez Spółkę.

Zgodnie z art. 51 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 1526) każdy wspólnik ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku bez względu na rodzaj i wartość wkładu.

Wspólnik może żądać podziału i wypłaty całości zysku z końcem każdego roku obrotowego. Jeżeli wskutek poniesionej przez spółkę straty udział kapitałowy wspólnika został uszczuplony, zysk przeznacza się w pierwszej kolejności na uzupełnienie udziału wspólnika (art. 52 § 1 i 2 Kodeksu).

Należy wskazać, iż uchwała wspólników o pozostawieniu części czy całości zysku w spółce, co do zasady, nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, chyba że z jej treści wynika, że wspólnicy podjęli decyzję np. o przeznaczeniu go na powiększenie wysokości swoich wkładów.

Jak wynika z wniosku, pozostawienie zysku w Spółce, celem przekazania na kapitał zapasowy, nie wiąże się z wniesieniem, ani podwyższeniem wkładów przez wspólników spółki.

Zatrzymanie w Spółce wypracowanego zysku nie zostało także potraktowane przez wspólników jako pożyczka udzielona przez wspólników spółce, dopłata, depozyt nieprawidłowy ani jako oddanie spółce przez wspólników środków finansowych do nieodpłatnego używania.

W świetle powyższego, opisana we wniosku czynność przekazania wypracowanego zysku Wnioskodawcy na jego kapitał zapasowy – skoro nie jest jedną z ww. czynności – nie stanowi zmiany umowy spółki i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Tym samym na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek składania deklaracji oraz uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin