Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.477.2020.2.MJ
z 26 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 lipca 2020 r. (data wpływu 16 lipca 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 30 września 2020 r. (data wpływu 6 października 2020 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 24 września 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.477.2020.1.MJ o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 24 września 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.477.2020.1.MJ, tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych.

Pismem z dnia 30 września 2020 r. (data wpływu 6 października 2020 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą pod firmą … i jest wspólnikiem spółki cywilnej wraz z mężem, prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą …
Działalność prowadzona jest wyłącznie w formie spółki cywilnej (NIP spółki cywilnej …).

Przeważający przedmiot działalności dotyczy działalności w zakresie architektury obejmującej opracowywanie projektów architektonicznych oraz doradztwo z zakresu architektury związane z projektowaniem budowlanym oraz projektowaniem urbanistycznym i architektonicznym kształtowaniem krajobrazu (kod PKD 71.11.Z).

W dniu 15 grudnia 2015 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem oraz innymi osobami (łącznie jeszcze 3 osoby: małżeństwo oraz jedna osoba fizyczna) zawarła umowę warunkowej sprzedaży (kupna) nieruchomości stanowiącej działkę gruntu nr (…), położonej w (…), dla której Sąd Rejonowy (…) prowadzi księgę wieczystą pod numerem (…) (zwana dalej „Nieruchomością”). Następnie w wyniku umowy przeniesienia udziałów we współwłasności nieruchomości w wykonaniu warunkowej umowy sprzedaży z dnia 11 stycznia 2016 r. doszło do nabycia prawa własności Nieruchomości, gdzie Wnioskodawczyni oraz jej mąż nabyli udział we współwłasności Nieruchomości w wysokości 1/3 części na zasadach ustawowej wspólności majątkowej. Nabycie udziałów nastąpiło od osoby fizycznej na podstawie powołanych powyżej umów.

Osiem miesięcy po nabyciu prawa własności do Nieruchomości, Wnioskodawczyni wraz z mężem oraz pozostałymi współwłaścicielami ujawnionymi w księdze wieczystej dokonali sprzedaży swoich udziałów w Nieruchomości. W dniu 30 września 2016 r. na mocy umowy w formie aktu notarialnego Wnioskodawcy wraz z pozostałymi współwłaścicielami Nieruchomości sprzedali na rzecz kupującego - ... z siedzibą w … całą Nieruchomość za cenę … zł netto, powiększoną o należny podatek VAT według stawki 23%, to jest za cenę łączną brutto w wysokości …. zł, przy czym cena łączna została podzielona pomiędzy sprzedających proporcjonalnie do wysokości przysługujących im udziałów we współwłasności Nieruchomości. Zgodnie z powyższym, Wnioskodawczyni ze sprzedaży nieruchomości uzyskała … zł brutto. Cena sprzedaży została powiększona o należny podatek VAT według stawki 23%. Podatek ten został naliczony i odprowadzony przez Wnioskodawczynię. Transakcja w zakresie ceny został obciążona przez strony podatkiem VAT, z uwagi na fakt, że Wnioskodawczyni uzyskała w Urzędzie Skarbowym informację, że ze względu na to, że transakcja sprzedaży następowała na rzecz osoby prawnej należy Nieruchomość sprzedać jako podatnicy podatku VAT i wystawić nabywcy fakturę.

Wskazać należy jednak, że powyższa umowa, której przedmiotem była sprzedaż Nieruchomości, miała charakter incydentalny i nie była związana bezpośrednio z przedmiotem wykonywanej przez Wnioskodawcę w ramach spółki cywilnej działalności gospodarczej. Przedmiot działalności gospodarczej Wnioskodawcy w żadnym stopniu nie pokrywa się z czynnością polegającą na zbywaniu prawa własności nieruchomości. Choć cena sprzedaży została powiększona o podatek VAT, to jednak z pełnej treści umowy wynika, że nie posiadała ona dla Wnioskodawczyni charakteru zawodowego, wynikającego w szczególności z przedmiotu wykonywanej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej, udostępnionego na podstawie przepisów o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Wnioskodawczyni zamierzała wraz z pozostałymi współwłaścicielami wybudować na nieruchomości budynek, ale po zakupie dokonała zrewidowania planów z uwagi na wysokie koszty budowy w centrum miasta oraz postanowiła sprzedać Nieruchomość.

Wnioskodawczyni w terminie ustawowym dokonała rozliczenia z urzędem skarbowym dochodów uzyskanych w poprzednim roku podatkowym za rok 2016. W deklaracji Wnioskodawczyni wskazała również przychód wynikający z zawartej umowy sprzedaży Nieruchomości. W związku z tym, że umowa została w sposób formalny powiązana z działalnością gospodarczą Wnioskodawczyni, rozliczenia dokonała ona w oparciu o deklarację PIT-36L, w której wykazuje się tylko przychody z działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie złożyła deklaracji PIT-39.

Faktycznie środki uzyskane ze sprzedaży Nieruchomości zostały przeznaczone przez Wnioskodawczynię oraz jej męża na cele mieszkaniowe, a więc cele niezwiązane z działalnością gospodarczą. Za te środki bowiem Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyli (w okresie do 2 lat od końca roku 2016) prawo własności domu położonego w Republice Włoskiej. Zatem całość środków uzyskanych ze sprzedaży Nieruchomości została wydatkowana na cele mieszkaniowe.

Wnioskodawczyni, z uwagi na przeznaczenie środków pochodzących ze sprzedaży Nieruchomości, wyłącznie na cele mieszkaniowe, uważa, że może skorzystać z tzw. ulgi mieszkaniowej, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2019 r. poz. 1387 ze zm.). W takim przypadku zasadnym i koniecznym jest jednak złożenie korekty deklaracji PIT-36L za rok 2016 oraz złożenie deklaracji PIT-39 za rok 2016.

Ponadto, w uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, że na dzień sprzedaży przedmiotowej nieruchomości miała miejsce zamieszkania w Polsce.

Wnioskodawczyni w ramach spółki cywilnej prowadzi działalność w zakresie architektury. Zgodnie z CEIDG jest to „przeważająca działalność gospodarcza”. W ramach wpisu do CEIDG w pozycji „wykonywana działalność gospodarcza”, oprócz działalności w zakresie architektury, widnieje również działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne, działalność usługowa w zakresie zagospodarowaniem terenów zielonych oraz pośrednictwo w obrocie nieruchomościami.

Niemniej w zakresie tej ostatniej pozycji wskazać należy, że uwidoczniony wpis w CEIDG ma jedynie charakter formalny, gdyż Wnioskodawczyni w rzeczywistości nigdy nie wykonywała działalności w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawczyni nigdy zawodowo nie pośredniczyła w obrocie nieruchomościami.

Współwłaściciele nieruchomości zamierzali wybudować budynek mieszkalny, ale ostatecznie otrzymali warunki zabudowy na budynek użytkowy. Przedmiotowa nieruchomość nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych działalności gospodarczej Wnioskodawczyni prowadzonej w formie spółki cywilnej.

Sprzedaż udziału w przedmiotowej nieruchomości miała miejsce z majątku prywatnego Wnioskodawczyni.

Żadne działania zmierzające do zwiększenia wartości lub uatrakcyjnienia, nieruchomości nie zostały podjęte.

W stosunku do przedmiotowej nieruchomości nie były podejmowane takie działania jak zmiana przeznaczenia terenu lub inne działania.

Wnioskodawczyni nie podejmowała żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży udziału w przedmiotowej nieruchomości.

Nabywca dla sprzedaży przedmiotowej nieruchomości zgłosił się do właścicieli nieruchomości sam.

Od daty nabycia nieruchomości do momentu jej sprzedaży, Wnioskodawczyni nie podejmowała wobec nieruchomości żadnych fizycznych działań, które można nazwać wykorzystywaniem. Na działce nic nie było wykonywane. Nieruchomość, z uwagi na wysokie koszty budowy, okazała się nieudanym zakupem.

Wnioskodawczyni nie posiada innych nieruchomości, które są przeznaczone w przyszłości do sprzedaży.

Wnioskodawczyni w przeszłości nie sprzedawała innych nieruchomości.

Wnioskodawczyni w nabytym w Republice Włoskiej domu realizuje własne cele mieszkaniowe. W okresie, w którym Wnioskodawczyni przebywa w Republice Włoskiej, Wnioskodawczyni mieszka w tym domu oraz z uwagi na charakter wykonywanej działalności pracuje również w sposób zdalny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku, w którym Wnioskodawczyni uzyskując przychód z odpłatnego zbycia Nieruchomości na podstawie umowy, w której z uwagi na prowadzoną działalność gospodarczą dokonano powiększenia ceny o podatek VAT w wysokości 23% oraz wystawiona została na rzecz nabywcy faktura VAT, choć przedmiot tej umowy nie pokrywał się z przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawczyni, a następnie przeznaczając uzyskane ze zbycia nieruchomości środki wyłącznie na cele mieszkaniowe dla siebie jako osoby fizycznej, to Wnioskodawczyni będzie miała prawo do skorzystania z tzw. ulgi mieszkaniowej, tj. czy w takiej sytuacji będą wolne od podatku dochodowego dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości?
   
2. Czy w przypadku uznania, że Wnioskodawczyni, w warunkach opisanych w pytaniu 1, będzie zwolniona od podatku dochodowego w zakresie dochodów z odpłatnego zbycia nieruchomości, to czy Wnioskodawczyni ma prawo do dokonania korekty deklaracji PIT-36L oraz złożenia nowego zeznania podatkowego PIT-39, w którym wykaże przychód z ze sprzedaży Nieruchomości?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2019 r. poz. 1387 ze zm.) - dalej jako „ustawa PIT - źródłami przychodów są odpłatne zbycie: a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, c) prawa wieczystego użytkowania gruntów, d) innych rzeczy, - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Art. 21 ust. 1 pkt 131 stanowi, że wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Art. 30e ustawy o PIT stanowi natomiast, że od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać: 1) dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub 2) dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

Ustęp 6 art. 30e wprowadza istotne wyłączenie, zgodnie z którym przepisy ust. 1-4 nie mają zastosowania, jeżeli: 1) budowa i sprzedaż budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych oraz sprzedaż gruntów i prawa wieczystego użytkowania gruntów są przedmiotem działalności gospodarczej podatnika; 2) przychód ze sprzedaży nieruchomości i praw stanowi przychód z działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej w rozumieniu art. 14 st. 2 pkt 1.

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie.

O fakcie dokonania sprzedaży gruntu w charakterze podatnika prowadzącego pozarolniczą działalność gospodarczą, a nie w ramach zarządu majątkiem prywatnym (wykonywania prawo własności), decyduje stopień aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, który wskazuje, że angażowane są środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w ramach prowadzenia działalności gospodarczej.

W przypadku Nieruchomości, której transakcje kupna oraz sprzedaży są przedmiotem niniejszego wniosku, stopień zaangażowania Wnioskodawczyni oraz jej małżonka w zakresie jej obrotu nie był znaczny i nie przejawiał charakteru zorganizowanego i zawodowego. Jak już wskazano w przedstawieniu stanu faktycznego, przedmiotowe transakcje, której przedmiotem była Nieruchomość, miały charakter incydentalny i nie były związana bezpośrednio z przedmiotem wykonywanej przez Wnioskodawcę w ramach spółki cywilnej działalności gospodarczej. Przedmiot działalności gospodarczej Wnioskodawcy (projektowanie architektoniczne) w żadnym stopniu nie pokrywa się bowiem z czynnością polegającą na zbywaniu prawa własności nieruchomości. Fakt formalnego powiązania tej transakcji z działalnością gospodarczą (faktura VAT) nie przekreśla faktu, że z pełnej treści umowy wynika, że nie posiadała ona dla Wnioskodawcy charakteru zawodowego, wynikającego w szczególności z przedmiotu wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, udostępnionego na podstawie przepisów o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Jak wskazano powyżej, Nieruchomość stanowiła przedmiot, na której zgodnie z zamierzeniami miał być wybudowany budynek, co jednak z uwagi na wysokie koszty budowy w centrum miasta oraz brak możliwości tak dużego zaangażowania środków w inwestycję, ostatecznie nie mogło zostać zrealizowane. Podjęte przez Wnioskodawczynię oraz pozostałych współwłaścicieli czynności od momentu zakupu do chwili sprzedaży gruntu w żadnym aspekcie nie wskazywały na zorganizowany i profesjonalny charakter całego przedsięwzięcia. Nie można również tracić z pola widzenia cen rynkowych nieruchomości w …, które są bardzo wysokie, a które potwierdzają, że przedmiotowa transakcja nie odbiegała w swej wartości od innych podobnych w ….

Zatem cena sprzedaży również nie może świadczyć o zorganizowanym charakterze działalności w zakresie obrotu nieruchomościami, co potwierdza uznanie dokonywanych transakcji za zwykłe wykonywanie prawa własności w odniesieniu do majątku prywatnego osoby fizycznej. Ponadto Wnioskodawca oraz jej małżonek nigdy przedtem ani potem nie dokonywali zakupów nieruchomości ze środków uzyskiwanych ze sprzedaży innych nieruchomości w celu ich dalszej sprzedaży. W związku z tym należy stwierdzić, że ogół okoliczności sprawy, ich rozmiar, a także sekwencja czasowa czynności podejmowanych przez Wnioskodawczynię wraz z innymi współwłaścicielami jednoznacznie wykluczają zorganizowany charakter działalności oraz zamiar wykonywania czynności w sposób powtarzalny dla celów zarobkowych. Jedynie bowiem takie działania, które cechują się fachowością (stałym, nie okazjonalnym, nie amatorskim charakterem), podporządkowaniu regułom opłacalności i zysku lub zasadzie racjonalnego gospodarowania, działaniem na własny rachunek, powtarzalnością działań i uczestnictwem w obrocie gospodarczym, są pozarolniczą działalnością gospodarczą, a uzyskane w ich wyniku przychody są przychodami ze źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 sierpnia 2009 r., II FSK 1303/08, LEX).

W przedstawionym stanie faktycznym transakcje kupna i sprzedaży, pomimo formalnego powiązania z działalnością gospodarczą Wnioskodawczyni i jej męża, winny zostać potraktowane jako źródło przychodów wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, co pozwala na postawienie tezy, że taki przychód mógł stać się podstawą dla tzw. ulgi mieszkaniowej.

Mianowicie przychód ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, nie powstanie, jeżeli rzeczy lub prawa były wykorzystywane w działalności gospodarczej. Chodzi tu o składniki majątku, które są albo były używane, użytkowane w prowadzonej działalności gospodarczej. Przepis będzie dotyczył zatem zarówno składników majątkowych, które w chwili zbycia są używane w działalności, jak i składników majątkowych, które były, lecz już nie są, używane w działalności w chwili ich zbycia (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 grudnia 2019 r., II FSK 392/18, LEX). Tymczasem Nieruchomość (w okresie 8 miesięcy, gdzie byli oni współwłaścicielami) nigdy nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę oraz pozostałych współwłaścicieli w prowadzonej przez nich działalności gospodarczej. Powyższe w sposób definitywny przesądza, że przychód ze zbycia tej nieruchomości nie powinien być zaliczany do przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, ale jako przychód kwalifikowany w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT.

Przychód pochodzący z sprzedaży Nieruchomości został przekazany przez Wnioskodawcę oraz jej męża na zakup domu w Republice Włoskiej. Dom ten służy wyłącznie celom mieszkaniowym Wnioskodawczyni i nie jest on użytkowany przez osoby trzecie, jak również nie stanowi on przedmiotu najmu lub dzierżawy. Pomimo tego, że zakupiona na własne cele mieszkaniowe nieruchomość znajduje się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, to w świetle ustawy o PIT, jest ona kwalifikowana jako właściwa do objęcia ulgą mieszkaniową. Zgodnie bowiem z art. 21 ust. 25 pkt 1 in fine ustawy o PIT, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131, wydatki poniesione na nieruchomości położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Republika Włoska jest członkiem Unii Europejskiej, co czyni nieruchomości położonej na jej terenie jako wchodzące w dyspozycję przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o PIT.

Charakter nabytej nieruchomości (dom we Włoszech) spełnia przesłanki określone w przywołanych powyżej przepisach. Art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o PIT stanowi bowiem, e za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na: a) nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, b) nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie, c) nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego, d) budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego, e) rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego.

Powyższe wymienienie ustawowe oraz charakter nabytego we Włoszech domu z całą pewnością kwalifikują wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię oraz jej męża na zakup tego domu jako wydatki poniesione na cele mieszkaniowe.

W wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 25 kwietnia 2019 r. (I SA/Rz 150/19, LEX) podkreślono, że zgodnie z literalną wykładnią art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT, jedynym warunkiem skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w tym przepisie, jest wydatkowanie środków w opisany w nim sposób, w wyznaczonym przedziale czasowym. W tym zakresie ustawodawca nie wyznaczył żadnych innych warunków, od których uzależnione byłoby skorzystanie ze zwolnienia. Zasadnie można wiec przyjąć, że ratio legis tego rozwiązania stanowi wspieranie podatników w realizacji celów, służących zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych.

To stanowi więc istotę przyjętego rozwiązania. Kierując się wyrażoną w tym przepisie istotą zwolnienia należy uznać, że Wnioskodawca, w realiach przedstawionego stanu faktycznego, ma prawo do skorzystania ze zwolnienia od podatku w zakresie przychodu ze zbycia nieruchomości, który został przeznaczony na cele mieszkaniowe.

W niniejszej sprawie mamy do czynienia ze specyficznym stanem faktycznym, gdzie z uwagi na błędną informację Urzędu Skarbowego doszło do powiązania transakcji nieruchomości z działalnością gospodarczą Wnioskodawczyni oraz jej męża, pomimo tego, że transakcja ta nie miała charakteru gospodarczego, zawodowego i powtarzalnego. W konsekwencji tej błędnej informacji doszło do zapłacenia i rozliczenia podatku PIT w deklaracji PIT-36L, gdzie jako podstawę wskazano przychód związany z działalnością gospodarczą. Analizując stan faktyczny należy dojść do przekonania, że takie działanie było błędne, co wiązało się z uiszczeniem nienależnego podatku, gdyż Wnioskodawczyni oraz jej mężowi przysługuje zwolnienie z podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT. W celu rozwiązania tej sytuacji byłoby złożenie korekty deklaracji PIT-36L polegającej na usunięcie z niej kwot przychodu pochodzącego ze zbycia Nieruchomości, jako przychodu niezwiązanego z działalności gospodarczą. W związku z tym, czynnością powiązano powinno być złożenie deklaracji PIT-39 (jako właściwej dla uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e ustawy o PIT) i wskazanie w niej przychodu ze zbycia Nieruchomości z jednoczesnym wpisaniem kwoty dochodu zwolnionego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT, tj. kwoty wyliczonej w oparciu o wydatki na zakup nieruchomości we Włoszech.

Należy zatem wskazać, że w warunkach opisanych w przedstawionym staniem faktycznym, Wnioskodawca ma prawo do dokonania korekty deklaracji PIT-36L oraz złożenia nowego zeznania podatkowego PIT-39, w którym wykaże przychód ze sprzedaży Nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, źródłem przychodu jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

‒ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, jeżeli nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

• odpłatne zbycie nieruchomości nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz
  

• zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.
  
  
  

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
   
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Użyte w ww. przepisie pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej opiera się na trzech przesłankach:

• zarobkowym celu działalności,
  

• wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
  

• prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.
  
  
  

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże, brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku. Zatem, jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 3 czerwca 2015 roku sygn. I SA/Po 919/14: Dla przyjęcia, że działalność ma charakter ciągły, nie jest niezbędne, by powtarzane były konkretne czynności; możliwe, że dana czynność (np. sprzedaż) będzie dokonana jednorazowo, natomiast wraz z poprzedzającymi ją czynnościami przygotowawczymi będzie tworzyła ciąg działań, który uznać należy za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a ust. 6 u.p.d.f.

Natomiast, przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, niepowiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Z przytoczonych przepisów wynika, że przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości może stanowić przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy) lub z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy.

Ocena, z jakiego źródła pochodzi przychód, ma ogromne znaczenie dla określenia chociażby takich kwestii, jak ustalenie sposobu opodatkowania przychodu, możliwości odliczenia kosztów jego uzyskania itp. W pewnych sytuacjach możliwe jest występowanie wątpliwości, do jakiego źródła przychodów należy zakwalifikować danego rodzaju przychód. Jeden i ten sam przychód stanowić może przychód wyłącznie z jednego źródła. Ponadto nie jest możliwa sytuacja, w której ten sam przychód będzie, np. zaliczony częściowo do jednego źródła, a częściowo do innego.

Wobec powyższego, w celu właściwego zakwalifikowania skutków działań podjętych przez Wnioskodawczynię do właściwego źródła przychodu należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z planowanym odpłatnym zbyciem nieruchomości, o których mowa we wniosku.

Zatem przystępując do kwalifikacji do odpowiedniego źródła przychodów ze sprzedaży przez Wnioskodawczynię udziału w nieruchomości stanowiącej działkę gruntu w pierwszej kolejności podkreślić należy, że wymienione w powołanym art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przesłanki należy rozważyć indywidualnie – mając na względzie całokształt okoliczności faktycznych danej sprawy. Przy czym, decydującego znaczenia nie ma tu subiektywne przekonanie podatnika o właściwej – jego zdaniem – kwalifikacji przychodów do danego źródła, ale to, czy w okolicznościach faktycznych danej sprawy omawiane kryteria zostały rzeczywiście spełnione. Ze względu na różnorodność form aktywności podatników, jakie występują w obrocie gospodarczym, proste zestawienie unormowań art. 10 ust. 1 pkt 3 i pkt 8 ustawy z regulacją zawartą w art. 5a pkt 6 nie pozwala na stworzenie uniwersalnego wzorca zachowań umożliwiającego jednoznaczne oddzielenie tych z nich, które rozpoznawać należy jako sprzedaż związaną z wykonywaniem pozarolniczej działalności gospodarczej (pkt 3), od odpłatnego zbycia osobistego mienia (pkt 8).

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego oraz obowiązujące regulacje prawne stwierdzić należy, że na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych dokonana przez Wnioskodawczynię czynność zbycia udziału w nieruchomości należy zakwalifikować jako sprzedaż, która nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej.

Z opisu stanu faktycznego w szczególności wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie architektury obejmującej opracowywanie projektów architektonicznych oraz doradztwo z zakresu architektury związane z projektowaniem budowlanym oraz projektowaniem urbanistycznym i architektonicznym kształtowaniem krajobrazu, a także działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne, działalność usługowa w zakresie zagospodarowaniem terenów zielonych oraz pośrednictwo w obrocie nieruchomościami. Wnioskodawczyni w dniu 11 stycznia 2016 r. nabyła udział we współwłasności nieruchomości, który następnie po 8 miesiącach, tj. 30 września 2016 r. wraz z pozostałymi współwłaścicielami sprzedała.

W tym miejscu wskazać należy, że sama Wnioskodawczyni połączyła sprzedaż udziału w przedmiotowej nieruchomości z prowadzoną działalnością gospodarczą, bowiem udział w ww. nieruchomości sprzedała jako podatnik VAT i wystawiła nabywcy fakturę. Cena sprzedaży została powiększona o należny podatek VAT według stawki 23%, który został naliczony i odprowadzony przez Wnioskodawczynię. Następnie, Wnioskodawczyni w terminie ustawowym dokonała rozliczenia z urzędem skarbowym dochodów uzyskanych w poprzednim roku podatkowym za rok 2016. W deklaracji Wnioskodawczyni wskazała również przychód wynikający z zawartej umowy sprzedaży Nieruchomości. Wnioskodawczyni, rozliczenia dokonała w oparciu o deklarację PIT-36L, w której wykazuje się tylko przychody z działalności gospodarczej. Zatem wszystkie wyżej wymienione czynności świadczą o tym, że Wnioskodawczyni działała jako przedsiębiorca.

Podkreślenia wymaga także fakt, że sytuacja, w której mamy do czynienia z działaniem osoby fizycznej jako przedsiębiorcy zawsze wiąże się z podwójną identyfikacją mienia należącego do takiej osoby. Z jednej bowiem strony dysponuje ona majątkiem, który jest związany z prowadzeniem działalności gospodarczej (stanowi część składową prowadzonego przez osobę fizyczną przedsiębiorstwa), z drugiej strony – należącym do niej majątkiem poza przedsiębiorstwem, który służy zaspokajaniu różnych niegospodarczych potrzeb osobistych.

Nie sposób zgodzić się z Wnioskodawczynią, że stopień jej zaangażowania w zakresie sprzedaży udziału w przedmiotowej nieruchomości nie był znaczny i nie przejawiał charakteru zorganizowanego i zawodowego.

Zaznaczyć należy, że Wnioskodawczyni wraz z pozostałym współwłaścicielami otrzymali warunki zabudowy na budynek użytkowy. Zatem działania te ewidentnie zostały podjęte w celu zwiększenia wartości nieruchomości, którą Wnioskodawczyni wraz z pozostałymi współwłaścicielami zamierzała sprzedać. Działania takie nie mieszczą się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, związanym ze zwykłym gospodarowaniem tym majątkiem i wskazują na działania o charakterze inwestycyjnym, typowe dla przedsięwzięć realizowanych w ramach działalności gospodarczej. Działania te bez wątpienia pokazują, że wolą Wnioskodawczyni i pozostałych współwłaścicieli było podniesienie wartości przedmiotowej nieruchomości, a w konsekwencji czynności te zostały dokonane w celu osiągnięcia korzyści finansowej. Wynika z tego, że ww. czynność związana była z uatrakcyjnieniem i przygotowaniem przedmiotowej nieruchomości do sprzedaży. Zatem, dokonanie ww. posunięcia wskazuje na podjęcie przez Wnioskodawczynię świadomych, aktywnych działań zmierzających do podniesienia atrakcyjności nieruchomości, a tym samym jej wartości i w konsekwencji sprzedaży jej w celu uzyskania korzyści finansowej.

Fakt, że przedmiotowa nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana przez Wnioskodawczynię oraz pozostałych współwłaścicieli w prowadzonej przez nich działalności gospodarczej nie świadczy o tym, że przychód z jej zbycia nie stanowił przychodu z działalności gospodarczej. Podjęte działania wskazują, że czynności te wyrażają wolę Wnioskodawczyni i jej zamiar wykorzystania w celu odniesienia korzyści finansowej.

W treści wniosku Wnioskodawczyni wskazała także, że na przedmiotowej działce, która mieści się w centrum … , miał być wybudowany ostatecznie budynek użytkowy. Wobec tego, działania podejmowane przez Wnioskodawczynię nie mieściły się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. nie miały na celu zwyczajowego gospodarowania tym majątkiem oraz zaspokajania potrzeb osobistych Wnioskodawczyni lub jej rodziny.

Nie sposób zatem uznać – tak jak chce Wnioskodawczyni – że w realiach analizowanej sprawy działania podejmowane przez Wnioskodawczynię nie pozwalają na zakwalifikowanie sprzedaży udziału w przedmiotowej nieruchomości do kategorii przychodu z działalności gospodarczej. Sama wypowiedź Wnioskodawczyni, że przedmiotowa nieruchomość nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych działalności gospodarczej Wnioskodawczyni prowadzonej w formie spółki cywilnej, a także, że od daty nabycia nieruchomości do momentu jej sprzedaży, Wnioskodawczyni nie podejmowała wobec nieruchomości żadnych fizycznych działań, które można nazwać wykorzystywaniem oraz, że na działce nic nie było wykonywane, w świetle okoliczności przedstawionych we wniosku – jest niewystarczające do uznania, że dokonana sprzedaż udziału w przedmiotowej nieruchomości, nie nosiła przymiotów działalności gospodarczej. O kwestii prowadzenia działalności gospodarczej nie decyduje subiektywne przekonanie Wnioskodawcy. Fakt prowadzenia działalności gospodarczej posiada bowiem charakter obiektywny, a więc musi zostać wywiedziony z całokształtu okoliczności sprawy, nie zaś wyłącznie z oświadczenia Wnioskodawcy w tym względzie.

Całokształt czynności dokonywanych przez Wnioskodawcę świadczy bezsprzecznie o celowym działaniu, które ujawniało zamiar zbycia nieruchomości. Nie sposób tutaj mówić o przypadkowym i okazjonalnym charakterze czynności, którym nie można przypisać cech osiągnięcia korzyści finansowej, w sytuacji, gdy podjęto czynności przygotowujące do sprzedaży nieruchomości w postaci działań zmierzających do uzyskania warunków zabudowy, a następnie zamiaru dokonania sprzedaży tej nieruchomości. Stwierdzić należy, że czynności takie nie mieszczą się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, związanym ze zwykłym gospodarowaniem tym majątkiem osobistym Wnioskodawcy, natomiast noszą znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle przytoczonej powyższej definicji działalności gospodarczej stwierdzić należy, że działanie takie jest rodzajem aktywności określonej jako działalność handlowa podjęta w celu zarobkowym, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły. A zatem, w kontekście przywołanych wyżej definicji, z działalności gospodarczej.

Sprzedaż udziału w przedmiotowej nieruchomości wskazuje na wykonanie jej w warunkach właściwych dla działalności gospodarczej. Konsekwencją czego jest konieczność zaliczenia tej sprzedaży do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec tego brak jest możliwości rozpatrywania zbycia udziału w ww. nieruchomości jako odpłatnego zbycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji brak jest możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy.

Wobec powyższego, tut. Organ nie dokonał analizy pod kątem zastosowania powyższego zwolnienia.

Zatem na tle przedmiotowej sprawy – mając na względzie jednoznaczne wskazane elementy opisu stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej – uznać należy, że działania Wnioskodawczyni nie mieszczą się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, związanym ze zwykłym gospodarowaniem tym majątkiem. Wnioskodawczyni sama połączyła sprzedaż udziału w przedmiotowej nieruchomości z prowadzoną działalnością gospodarczą rozliczając podatek VAT z przedmiotowej sprzedaży oraz rozliczając przychody z ww. sprzedaży w deklaracji PIT-36L za 2016 r., w której wykazuje się tylko przychody z działalności gospodarczej.

Wobec powyższego oznacza to, że sprzedaż udziału w przedmiotowej nieruchomości stanowiła dla Wnioskodawczyni źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zatem Wnioskodawczyni nie ma prawa do skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Jednocześnie, mając na uwadze okoliczność, że Wnioskodawczyni w opisanym stanie faktycznym nie może skorzystać ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, tut. Organ nie odniósł się do kwestii, o której mowa w pytaniu Nr 2.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli w wyniku ewentualnego postępowania podatkowego lub kontrolnego organy podatkowe ustalą, że przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od rzeczywistego, to Wnioskodawca nie będzie mógł powołać się na niniejszą interpretację indywidualną.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID - 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. poz. 374 z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.