2020.10.22 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3.4012.551.2020.2.EW
z 22 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2020 r. (data wpływu 1 września 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 9 października 2020 r. (data wpływu 14 października 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków ponoszonych w związku z realizacją projektu oraz wydatków związanych z bieżącym funkcjonowaniem świetlicy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 września 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków ponoszonych w związku z realizacją projektu oraz wydatków związanych z bieżącym funkcjonowaniem świetlicy. Wniosek został uzupełniony w dniu 14 października 2020 r. o wyjaśnienie przedmiotu wniosku, wskazanie sposobu zwrotu nienależnej opłaty oraz prawidłowy podpis.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Gmina (dalej: „Gmina” lub „Wnioskodawca”) działa na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506 ze zm., dalej – ustawa o samorządzie gminnym). Gmina na mocy art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 24 lipca 1998 r. o wprowadzeniu zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa (t.j. Dz. U. z 1998 r. Nr 96, poz. 603 ze zm.) stanowi jednostkę samorządu terytorialnego.

Gmina posiada osobowość prawną oraz jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca, będący jednostką samorządu terytorialnego, uczestniczy w sprawowaniu władzy publicznej zgodnie z art. 16 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej oraz wykonuje zadania publiczne nie zastrzeżone dla innych organów władzy publicznej zgodnie z art. 163 Konstytucji. W swoich działaniach organy samorządu korzystają ze środków prawnych właściwych władzy państwowej.

Na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym gmina wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy, w szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych, co wynika z art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym.

W ramach wykonywania ww. zadania, Wnioskodawca realizuje projekt pn.: ,,(…).”. Głównym celem projektu jest wybudowanie świetlicy wiejskiej, a w konsekwencji aktywizacja lokalnej społeczności do spędzania wolnego czasu w świetlicy w celu spotkań, nauki i rekreacji. Zapewnienie mieszkańcom wsi miejsca kulturalno-oświatowego poprzez budowę świetlicy w znaczący sposób wpłynie na stworzenie warunków do czynnego rozwijana różnorakiej aktywności kulturalnej. Powstaje miejsce gdzie wszyscy mieszańcy wsi mogą rozwijać swoje zainteresowania i pasje, organizować wspólne spotkania, co w znaczny sposób przyczyni się do zwiększenia integracji mieszkańców. Budowa świetlicy przyczynia się do poprawy warunków życia i rozwoju społeczności lokalnej.

Inwestycja będąca przedmiotem niniejszego wniosku realizowana jest z udziałem środków z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich 2014 – 2020. Wsparcie finansowe udzielone zostało ze środków dla operacji typu „Inwestycje w obiekty pełniące funkcje kulturalne” w ramach działania „Podstawowe usługi i odnowa wsi na obszarach wiejskich”, objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014 – 2020.

Projekt współfinasowany jest na podstawie umowy o przyznanie pomocy (…) z Samorządem Województwa z siedzibą (…).

Wybudowana infrastruktura będąca przedmiotem inwestycji ma za zadanie zapewnienie mieszkańcom wsi miejsca do spędzania wolnego czasu, rozwijania różnorakiej aktywności kulturalnej oraz rozwijania swoich pasji. Projekt wskazany powyżej jest w trakcie realizacji, a inwestycja będzie ogólnodostępna. Gmina nie będzie pobierała odpłatności za udostępnianie oraz korzystanie z wyników tej inwestycji – infrastruktury wytworzonej w ramach projektu. Zatem, wybudowana infrastruktura objęta projektem nie będzie wykorzystywana do działalności gospodarczej opodatkowanej VAT. Faktury dokumentujące wydatki na opisaną inwestycję zostały i zostaną wystawione na Gminę. Na moment składania wniosku Gmina poniosła wydatki na:

wykonanie dokumentacji projektowej świetlicy wiejskiej wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną oraz część prac związanych z budową świetlicy.

Dodatkowo Gmina ma zaplanowane wydatki na:

dalszy ciąg prac budowlanych, ogrodzenie w tym zagospodarowanie terenu. Koszty eksploatacyjne tj. energia elektryczna, woda, wywóz nieczystości płynnych, odpady komunalne, zakup pojemników na odpady (plastik, odpady mieszane, szkło, makulaturę) oraz zatrudnienie osoby na okres trwałości w wymiarze 0,5 etatu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawcy przysługuje/będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwot podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od wydatków udokumentowanych fakturami VAT, które zostały lub zostaną poniesione w związku z realizacją opisanego we wniosku projektu oraz od wydatków udokumentowanych fakturami VAT, które będą ponoszone w związku z utrzymaniem świetlicy wiejskiej w ramach niniejszego projektu w przyszłości?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie przysługiwało i nie będzie przysługiwać mu prawo do obniżenia kwot podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od wydatków udokumentowanych fakturami VAT, które zostały poniesione w związku z realizacją przedmiotowego projektu oraz od wydatków inwestycyjnych oraz utrzymaniowych, które zostaną udokumentowane fakturami VAT w przyszłości.

Uzasadnienie:

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 106, ze zm.; dalej: ustawa), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności powinien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE. L Nr 347, str. 1, ze zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku, gdy organy te podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Powyższe prowadzi do wniosku, że organ zostanie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch następujących przypadkach, tj. po pierwsze w przypadku wykonywania czynności innych niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, po drugie w przypadku wykonywania czynności mieszczących się w ramach jego zadań, ale gdy czynności te dokonywane są przez organ na podstawie umów cywilnoprawnych.

W związku z tym, możliwe jest wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika na zasadzie podmiotowo-przedmiotowej.

Mając na uwadze powyższe regulacje, należy stwierdzić, że jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług mogą być zakwalifikowane na dwa sposoby:

jako podmioty niebędące podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
jako podatnicy podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Przyjętym kryterium podziału jest charakter wykonywanych czynności, i tak czynności o charakterze publicznoprawnym determinują wyłączenie tych podmiotów z kategorii podatników, czynności o charakterze cywilnoprawnym zaś powodują to, że podmioty publiczne zakwalifikowane zostają jako podatnicy podatku od towarów i usług, a w konsekwencji również realizowane przez ww. podmioty odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług stają się przedmiotem opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Powyższe przepisy normują system prawny w ten sposób, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług, ale wyłącznie w takim zakresie, w jakim wszelkie wykonywane przez nie czynności są czynnościami o charakterze cywilnoprawnym, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych, gdyż jedynie w takim zakresie czynności podejmowane przez organy władzy publicznej noszą znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W ramach wykonywania zadania własnego wskazanego w art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym, Wnioskodawca przystąpił do realizacji projektu pn.: „(…)”.

Po wybudowaniu świetlicy wiejskiej w ramach ww. projektu, nie będzie ona przez Wnioskodawcę wykorzystywana do czynności opodatkowanych VAT.

W przedstawionym opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, chociaż co prawda, Gmina jest czynnym podatnikiem VAT, nie zostały spełnione warunki wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy, które dają prawo do odliczenia podatku naliczonego, gdyż Wnioskodawca ww. świetlicy wiejskiej nie będzie wykorzystywał do czynności opodatkowanych.

Co więcej, budowa świetlicy w ramach projektu pn.: „(…)” będzie stanowić realizację nałożonego na gminę zdania własnego z zakresu kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych, a zatem na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy Gmina nie będzie występowała jako podatnik VAT w związku z realizacją tego projektu.

Mając na względzie powyższe, należy stwierdzić, że w okolicznościach przedstawionych w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego niniejszego wniosku, z uwagi na to, że Wnioskodawca nie będzie działał jako podatnik VAT oraz w konsekwencji wydatki poniesione w celu budowy infrastruktury sportowo-rekreacyjnej nie będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, nie zostaną spełnione przesłanki, wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Analogicznie Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w stosunku do przyszłych wydatków udokumentowanych fakturami dotyczących realizacji inwestycji w ramach projektu pn.: „(…)” oraz od wydatków na utrzymanie infrastruktury wytworzonego w ramach projektu obiektu w przyszłości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Według art. 88 ust. 4 ustawy – obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z ww. regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań, jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz

podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r., poz. 713) – Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym – do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy:

ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej;
gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego;
wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz;

3a) działalności w zakresie telekomunikacji;

lokalnego transportu zbiorowego;
ochrony zdrowia;
pomocy społecznej, w tym ośrodków i zakładów opiekuńczych;

6a) wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej;

gminnego budownictwa mieszkaniowego;
edukacji publicznej;
kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami;
kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych;
targowisk i hal targowych;
zieleni gminnej i zadrzewień;
cmentarzy gminnych;
porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli oraz ochrony przeciwpożarowej i przeciwpowodziowej, w tym wyposażenia i utrzymania gminnego magazynu przeciwpowodziowego;
utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych;
polityki prorodzinnej, w tym zapewnienia kobietom w ciąży opieki socjalnej, medycznej i prawnej;
wspierania i upowszechniania idei samorządowej, w tym tworzenia warunków do działania i rozwoju jednostek pomocniczych i wdrażania programów pobudzania aktywności obywatelskiej;
promocji gminy;
współpracy i działalności na rzecz organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2019 r. poz. 688, 1570 i 2020 oraz z 2020 r. poz. 284);
współpracy ze społecznościami lokalnymi i regionalnymi innych państw.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Ponieważ tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina działa na podstawie ustawy o samorządzie gminnym. Gmina posiada osobowość prawną oraz jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca, będący jednostką samorządu terytorialnego, uczestniczy w sprawowaniu władzy publicznej zgodnie z art. 16 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej oraz wykonuje zadania publiczne nie zastrzeżone dla innych organów władzy publicznej zgodnie z art. 163 Konstytucji. W swoich działaniach organy samorządu korzystają ze środków prawnych właściwych władzy państwowej.

W ramach wykonywania ww. zadania, Wnioskodawca realizuje projekt pn.: ,,(…)”. Głównym celem projektu jest wybudowanie świetlicy wiejskiej w (...), a w konsekwencji aktywizacja lokalnej społeczności do spędzania wolnego czasu w świetlicy w celu spotkań, nauki i rekreacji. Zapewnienie mieszkańcom wsi miejsca kulturalno-oświatowego poprzez budowę świetlicy w znaczący sposób wpłynie na stworzenie warunków do czynnego rozwijana różnorakiej aktywności kulturalnej. Powstaje miejsce gdzie wszyscy mieszańcy wsi mogą rozwijać swoje zainteresowania i pasje, organizować wspólne spotkania, co w znaczny sposób przyczyni się do zwiększenia integracji mieszkańców. Budowa świetlicy przyczynia się do poprawy warunków życia i rozwoju społeczności lokalnej.

Projekt współfinasowany jest na podstawie umowy o przyznanie pomocy z Samorządem Województwa z siedzibą (…).

wykonanie dokumentacji projektowej świetlicy wiejskiej wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną oraz część prac związanych z budową świetlicy.

Dodatkowo Gmina ma zaplanowane wydatki na:

dalszy ciąg prac budowlanych, ogrodzenie w tym zagospodarowanie terenu. Koszty eksploatacyjne tj. energia elektryczna, woda, wywóz nieczystości płynnych, odpady komunalne, zakup pojemników na odpady (plastik, odpady mieszane, szkło, makulaturę) oraz zatrudnienie osoby na okres trwałości w wymiarze 0,5 etatu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków udokumentowanych fakturami VAT, które zostały lub zostaną poniesione w związku z realizacją projektu oraz od wydatków udokumentowanych fakturami VAT, które będą ponoszone w związku z utrzymaniem świetlicy wiejskiej w ramach niniejszego projektu w przyszłości.

Rozważając możliwość skorzystania przez Wnioskodawcę z prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją przedmiotowej Inwestycji oraz bieżącym jej utrzymaniem należy wskazać, że w świetle art. 86 ust. 1 ustawy najistotniejszym warunkiem umożliwiającym podatnikowi realizację tego prawa jest związek dokonanych zakupów z wykonaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Powyższe oznacza, że podatnik nie może domagać się prawa do odliczenia podatku naliczonego, nie płacąc podatku należnego. Zauważyć należy, że system odliczenia ma na celu uwolnienie podatnika od ciężaru podatku od towarów i usług, zapłaconego lub podlegającego zapłacie w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Natomiast nie daje uprawnienia do odliczenia w przypadku czynności będących poza zakresem działalności gospodarczej. W tym miejscu wskazać trzeba, że drugi warunek, wymieniony w art. 86 ust. 1 ustawy dający prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, to posiadanie statusu podatnika, zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Podkreślić w tym miejscu należy, że zakres aktywności podejmowanej przez jednostkę samorządu terytorialnego należy interpretować w perspektywie ogólnej zasady, tj. że ich realizacja ma służyć zaspokajaniu zbiorowych potrzeb mieszkańców Gminy. Obowiązywanie tej zasady powoduje, że w ocenie tutejszego organu, każde działanie podejmowane przez jednostki w imieniu własnym, na własną odpowiedzialność i finansowane z budżetu jednostek, a dotyczące mienia Gminy należy uznać za działanie publiczne, służące zaspokajaniu potrzeb wspólnoty samorządowej, które jest wykonywane przez jednostkę samorządu terytorialnego jako zadanie własne.

Zauważyć należy, że czynności wynikające z zadań własnych, nałożonych na Gminę odrębnymi przepisami prawa, realizowane w ramach reżimu publicznoprawnego, z tytułu których Gmina nie uzyskuje wpływów, pozostają poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Są one bowiem realizowane przez Gminę poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Gmina realizując te czynności nie występuje w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy, bowiem w tym zakresie działa jako organ władzy w rozumieniu art. 15 ust. 6 ustawy.

Analizując zatem kwestię prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług w zakresie realizacji Inwestycji polegającej na budowie budynku świetlicy wiejskiej w miejscowości (…), Gmina (...), należy wskazać, że Gmina nie będzie wykorzystywać tej świetlicy do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. W przedmiotowej sprawie budowana świetlica wiejska będzie nieodpłatnie udostępniana jej mieszkańcom, co ma przyczynić się do aktywizacji lokalnej społeczności, do spędzania wolnego czasu w świetlicy w celu spotkań, nauki i rekreacji, zapewnić mieszkańcom wsi miejsce kulturalno-oświatowe oraz organizacji wspólnych spotkań, co w znaczny sposób przyczyni się do zwiększenia integracji mieszkańców. Oznacza to, że Wnioskodawca realizuje/będzie realizował zadanie własne, wymienione w art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy o samorządzie gminnym. Nieodpłatne udostępnienie świetlicy, która jest budowana w ramach przedmiotowej Inwestycji nie jest prowadzone w celu osiągania zysku, a wynikać będzie jedynie z realizacji ww. zadania własnego Gminy. Działalność świetlicy wiejskiej ma na celu integrację środowiska lokalnego, inicjowanie aktywności mieszkańców działających na rzecz wsi oraz prowadzenie działalności kulturalno-oświatowej i sportowej. Ponieważ świetlica nie jest i nie będzie wykorzystywana przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej (opodatkowanej podatkiem VAT), to również w stosunku do planowanych przez Wnioskodawcę wydatków dotyczących ogrodzenia w tym zagospodarowania terenu, kosztów eksploatacyjnych, tj. energii elektrycznej, wody, wywozu nieczystości płynnych, odpadów komunalnych, zakupu pojemników na odpady (plastik, odpady mieszane, szkło, makulaturę) oraz zatrudnienia osoby na okres trwałości w wymiarze 0,5 etatu, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, stwierdzić należy, że Wnioskodawca realizuje przedmiotową Inwestycję jako zadanie własne pozostające poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co w konsekwencji skutkować będzie brakiem prawa do odliczenia podatku VAT.

Podsumowując, w okolicznościach analizowanej sprawy, Gmina nie ma/nie będzie miała prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od nabywanych w ramach Inwestycji towarów i usług. Gmina nie ma/nie będzie miała również prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków ponoszonych w związku z utrzymaniem świetlicy wiejskiej. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku nie zostały/zostaną spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Gmina realizując przedmiotową Inwestycję nie działa jako podatnik VAT, a wydatki związane z realizacją tej Inwestycji nie służą do wykonywania czynności opodatkowanych. Natomiast, brak prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w stosunku do planowanych wydatków związanych z utrzymaniem świetlicy wynika z faktu, że budowana świetlica nie jest i nie będzie wykorzystywana przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin