Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.306.2020.1.AP
z 27 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 lipca 2020 r., który w tym samym dniu wpłynął do tut. Organu za pośrednictwem e-puap, o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

1. czy na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 2 oraz art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i wyliczonych przychodów ze sprzedaży za 2018 r. Bank posiada w 2019 r. status małego podatnika  jest prawidłowe;
2. czy Bank może zastosować preferencyjną 9% stawkę do wyliczenia należnego za 2019 r. podatku, a co za tym idzie dokonać korekty zeznania podatkowego złożonego za ten rok podatkowy  jest nieprawidłowe;
3. czy na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 2 oraz art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i wyliczonych przychodów ze sprzedaży za 2019 r. Bank posiada w 2020 r. status małego podatnika i może zastosować preferencyjną 9% stawkę do wyliczenia należnego podatku za ten rok podatkowy  jest prawidłowe;
4. czy Bank powinien brać pod uwagę wartość papierów wartościowych (obligacji skarbowych) utrzymywanych do terminu zapadalności przy wyliczaniu przychodów ze sprzedaży uprawniających do uzyskania statusu małego podatnika w rozumieniu art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jak również, czy przychodem uwzględnianym przy ustaleniu podstawy opodatkowania będzie wartość nominalna - cena wykupu obligacji skarbowych przez ich emitenta  jest prawidłowe.
   
   

UZASADNIENIE

W dniu 27 lipca 2020 r., wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

1. czy na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 2 oraz art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i wyliczonych przychodów ze sprzedaży za 2018 r. Bank posiada w 2019 r. status małego podatnika;
2. czy Bank może zastosować preferencyjną 9% stawkę do wyliczenia należnego za 2019 r. podatku, a co za tym idzie dokonać korekty zeznania podatkowego złożonego za ten rok podatkowy;
3. czy na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 2 oraz art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i wyliczonych przychodów ze sprzedaży za 2019 r. Bank posiada w 2020 r. status małego podatnika i może zastosować preferencyjną 9% stawkę do wyliczenia należnego podatku za ten rok podatkowy;
4. czy Bank powinien brać pod uwagę wartość papierów wartościowych (obligacji skarbowych) utrzymywanych do terminu zapadalności przy wyliczaniu przychodów ze sprzedaży uprawniających do uzyskania statusu małego podatnika w rozumieniu art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jak również, czy przychodem uwzględnianym przy ustaleniu podstawy opodatkowania będzie wartość nominalna - cena wykupu obligacji skarbowych przez ich emitenta.
   
   

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Bank Spółdzielczy w (…) prowadzi działalność od 1985 r. i jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Funkcjonuje w formie spółdzielni na podstawie przepisów Ustawy Prawo Bankowe, Prawo Spółdzielcze oraz ustawy z dnia 7 grudnia 2000 r. o funkcjonowaniu banków spółdzielczych. Rokiem podatkowym dla Banku jest rok kalendarzowy. W 2018 r. Bank osiągnął następujące przychody:

1. Przychody z tytułu odsetek - 3.757.246,68 zł., w tym:
   przychody z papierów wartościowych o stałej kwocie dochodu - 1.147.539,02 zł., tj.:
   
   • z tytułu uzyskanego dyskonta od bonów pieniężnych NBP - 445.954,01 zł.
   • z tytułu uzyskanego dyskonta od obligacji skarbowych Budżetu Państwa - 81. 961,52 zł.
   • z tytułu uzyskanych odsetek od obligacji skarbowych Budżetu Państwa - 571.235,00 zł.
   • z tytułu uzyskanych odsetek od obligacji BPS SA - 48.388,49 zł.
2. Przychody z tytułu prowizji - 867.955,51 zł.
   
3. Przychody z tytułu wymiany - 39.702,66 zł.
   
4. Pozostałe przychody operacyjne - 34.434,13 zł.
   
5. Przychody z rozwiązania rezerw i aktualizacji wartości - 18.720,66 zł.
   
   

W 2018 r. Bank dokonał zakupu krótkoterminowych bonów pieniężnych NBP na łączną kwotę 1.563.074.045,99 zł. oraz wykupu krótkoterminowych bonów pieniężnych przez NBP na łączną kwotę 1.563.520.000 zł. Łącznie przychody wyniosły 4.718.059,64 zł.

Przychody wymienione powyżej w punktach 1,2,3 i 5 Bank uzyskał z działalności z tytułu, z której nie był zobowiązany do wykazania należnego podatku VAT. Z wartości przychodów wymienionych w punkcie 4 wartość sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT wynosiła 654,00 zł. zaś należny podatek VAT wyniósł 150,00 zł. W zeznaniu CIT 8 za rok podatkowy 2018 r. Bank wykazał przychody w łącznej wysokości 5.156.766,41 zł. Podatek dochodowy od osób prawnych za 2018 r. został odprowadzony przez Bank przy zastosowaniu stawki 19%.

W 2018 r. Bank zakupił papiery wartościowe (obligacje skarbowe 10-letnie) w kwocie 10.000.000,00 zł. utrzymywane do terminu zapadalności. Termin wykupu obligacji skarbowych to 2026 r. i 2028 r. Bank w związku z zakupem obligacji skarbowych będzie uzyskiwał roczne dyskonto oraz odsetki. Zarówno dyskonto, jak i odsetki będą miały wpływ na wynik finansowy i będą stanowić przychody z tytułu odsetek. Nabyte przez Bank obligacje skarbowe będą utrzymywane do terminu zapadalności i nie są przedmiotem dalszego obrotu. W 2018 r. nastąpił wykup obligacji skarbowych w kwocie 500.000 zł przez Budżet Państwa, które były utrzymywane do terminu zapadalności.

Bank na koniec 2018 r. posiadał dłużne papiery wartościowe na kwotę 44.231.229,74 zł. w tym:

• bony pieniężne NBP w kwocie 15.478.089,32 zł oraz
  
• obligacje skarbowe Budżetu Państwa w kwocie 28.753.140,42 zł.
  
  

W 2019 r. Bank osiągnął następujące przychody:

1. Przychody z tytułu odsetek - 4.183.113,56 zł, w tym:
   przychody z papierów wartościowych o stałej kwocie dochodu - 1.236.045,46 zł, tj.:
   
   • z tytułu uzyskanego dyskonta od bonów pieniężnych NBP - 368.724,25 zł.
   • z tytułu uzyskanego dyskonta od obligacji skarbowych Budżetu Państwa - 105.641,21 zł.
   • z tytułu uzyskanych odsetek od obligacji skarbowych Budżetu Państwa - 761.680,00 zł.
2. Przychody z tytułu prowizji - 918.218,50 zł.
   
3. Przychody z tytułu wymiany - 54.592,09 zł.
   
4. Pozostałe przychody operacyjne - 42.382,76 zł.
   
5. Przychody z rozwiązania rezerw i aktualizacji wartości - 6.530,97 zł.
   
   

W 2019 r. Bank dokonał zakupu krótkoterminowych bonów pieniężnych NBP na łączną kwotę 1.268.181.275,75 zł oraz wykupu krótkoterminowych bonów pieniężnych przez NBP na łączną kwotę 1 268 550 000 zł. Łącznie przychody wyniosły - 5.204.837,88 zł.
Przychody wymienione powyżej w punktach 1,2,3 i 5 Bank uzyskał z działalności z tytułu, z której nie był zobowiązany do wykazania należnego podatku VAT. Z wartości przychodów wymienionych w punkcie 4 wartość sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT wynosiła: 964,00 zł zaś należny podatek VAT wyniósł: 221,00 zł. Przychody osiągnięte i wykazane w zeznaniu CIT 8 przez Bank za rok podatkowy 2019 wyniosły 4.942.132,31 zł i nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł. Zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych za 2019 r. były odprowadzone przez Bank przy zastosowaniu stawki 19%. W 2019 r. Bank zakupił papiery wartościowe (obligacje skarbowe długoterminowe) w kwocie 15.000.000,00 zł. utrzymywane do terminu zapadalności. Termin wykupu obligacji skarbowych to 2024 r., 2028 r. i 2029 r. Bank w związku z zakupem obligacji skarbowych będzie uzyskiwał roczne dyskonto oraz odsetki. Zarówno dyskonto, jak i odsetki będą miały wpływ na wynik finansowy i będą stanowić przychody z tytułu odsetek. Nabyte przez Bank obligacje skarbowe będą utrzymywane do terminu zapadalności i nie są przedmiotem dalszego obrotu.

Bank na koniec 2019 r. posiadał dłużne papiery wartościowe na kwotę 58.940.800,19 zł w tym:

• bony pieniężne NBP w kwocie 15.328.738,56 zł oraz
  
• obligacje skarbowe Budżetu Państwa w kwocie 43 612 061,63 zł.
  
  

Bank na koniec czerwca 2020 r. osiągnął następujące przychody:

1. Przychody z tytułu odsetek 1.856.510,72 zł, w tym:
   przychody z papierów wartościowych o stałej kwocie dochodu - 562.649,57 zł, tj.:
   
   • z tytułu uzyskanego dyskonta od bonów pieniężnych NBP - 101.484,32 zł.
   • z tytułu uzyskanego dyskonta od obligacji skarbowych Budżetu Państwa - 55 729,39 zł.
   • z tytułu uzyskanego dyskonta od obligacji komercyjnych PFR - 184,50 zł.
   • z tytułu uzyskanych odsetek od obligacji skarbowych Budżetu Państwa - 397 950,00zł.
   • z tytułu uzyskanych odsetek od obligacji komercyjnych PFR – 7.301,36 zł.
2. Przychody z tytułu prowizji - 427 663,53 zł.
   
3. Przychody z tytułu wymiany - 37.049,04 zł
   
4. Pozostałe przychody operacyjne - 65 568,63 zł.
   
5. Przychody z rozwiązania rezerw i aktualizacji wartości - 8 433,24 zł.
   
   

W 2020 r. Bank dokonał, zakupu krótkoterminowych bonów pieniężnych NBP na łączną kwotę 637.808.515,68 zł., oraz wykupu krótkoterminowych bonów pieniężnych przez NBP na łączną kwotę 637.910.000 zł.

Łącznie przychody wyniosły: 2.395.225,16 zł

Przychody wymienione powyżej w punktach 1,2,3 i 5 Bank uzyskał z działalności z tytułu, z którego nie był zobowiązany do wykazania należnego podatku VAT. Z wartości przychodów wymienionych w punkcie 4 wartość sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT wynosiła: 179,00 zł zaś należny podatek VAT wyniósł: 41,00 zł Zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych za 2020 r. były odprowadzone przez Bank przy zastosowaniu stawki 19%.

W 2020 r. Bank zakupił papiery wartościowe (obligacje skarbowe długoterminowe) w kwocie 6.000.000,00 zł utrzymywane do terminu zapadalności. Termin wykupu obligacji skarbowych to 2026 r. i 2029 r. oraz obligacje komercyjne PFR w kwocie 4.000.000,00 zł. utrzymywane do terminu zapadalności. Termin wykupu obligacji komercyjnych to 2025 r. Bank w związku z zakupem obligacji skarbowych będzie uzyskiwał roczne dyskonto oraz odsetki. Zarówno dyskonto, jak i odsetki będą miały wpływ na wynik finansowy i będą stanowić przychody z tytułu odsetek. Nabyte przez Bank obligacje skarbowe będą utrzymywane do terminu zapadalności i nie są przedmiotem dalszego obrotu.

W 2020 r. zostały wykupione przez emitenta, którym jest Budżet Państwa obligacje skarbowe w kwocie: 5.000.000,00 zł w wartości nominalnej, utrzymywane do terminu zapadalności.

Na koniec czerwca Bank posiadał w swoim portfelu dłużne papiery wartościowe na kwotę: 73.817.583,96 zł., w tym:

• bony pieniężne NBP w kwocie 25.199.892,00 zł.,
• obligacje skarbowe Budżetu Państwa w kwocie 44.615.891,02 zł oraz
• obligacje komercyjne PFR w kwocie 4.001.800,94 zł.
  
  

Do Banku nie mają zastosowania okoliczności wymienione w art. 19 ust.1a, 1b, 1c ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm.).

Istotne elementy opisu zdarzenia przyszłego zawarto również we własnym stanowisku Wnioskodawcy w sprawie, gdzie wskazano, że Bank przewiduje, iż wartość wszystkich przychodów osiągniętych przez podatnika w roku podatkowym, nie przekroczy limitu przychodów 1.200.000,00 euro.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 2 oraz art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i wyliczonych przychodów ze sprzedaży za 2018 r. Bank posiada w 2019 r. status małego podatnika i może zastosować preferencyjną stawkę do wyliczenia należnego podatku 9% od przychodów innych niż z zysków kapitałowych, a co za tym idzie dokonać korekty podatku za 2019 r. obliczając podatek wg stawki preferencyjnej 9%?
2. Czy na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 2 oraz art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i wyliczonych przychodów ze sprzedaży za 2019 r. Bank posiada w 2020 r. status małego podatnika i może zastosować preferencyjną stawkę do wyliczenia należnego podatku 9% od przychodów innych niż z zysków kapitałowych?
3. Czy Bank powinien brać pod uwagę wartość papierów wartościowych (obligacji skarbowych) utrzymywanych do terminu zapadalności przy wyliczaniu przychodów ze sprzedaży uprawniających do uzyskania statusu małego podatnika w rozumieniu art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w 2020 r. oraz czy Bank przy ustalaniu podstawy przychodów podatkowych w bieżącym roku tj. 31 grudnia 2020 r. powinien uwzględniać wykup obligacji skarbowych w wartości nominalnej przez emitenta Budżet Państwa utrzymywanych do terminu zapadalności?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1. Zgodnie z art. 19 ust. 1d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy o których mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 stosują stawkę podatku 9% jeżeli posiadają status małego podatnika, a przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł. Bank w 2018 r. osiągnął wartość przychodów ze sprzedaży wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług (bez uwzględnienia przychodów z dyskonta bonów pieniężnych, z dyskonta obligacji skarbowych oraz przychodów z rozwiązania rezerw i aktualizacji wartości), które nie przekroczyły równowartości 1.200.000,00 euro wyrażonych w złotych, tj. 5.135.000,00 zł. W ocenie Banku, w 2019 r. Bank posiadał status małego podatnika. Wartość wszystkich przychodów osiągniętych przez podatnika w roku podatkowym, nie przekroczyła limitu przychodów 1.200.000,00 euro, o którym mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2, tj. 5.162.000,00 zł. Wobec powyższego w ocenie Banku, w 2019 r. Bank posiada status małego podatnika i jest uprawniony do zastosowania stawki preferencyjnej 9% podstawy opodatkowania w 2019 r., a co za tym idzie dokonania korekty podatku dochodowego za 2019 r. przy zastosowaniu stawki preferencyjnej 9%.

Ad. 2. Zgodnie z art. 19 ust. 1d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy, o których mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 stosują stawkę podatku 9% jeżeli posiadają status małego podatnika, a przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł. Bank w 2019 r. osiągnął wartość przychodów ze sprzedaży wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług (bez uwzględnienia przychodów z dyskonta bonów pieniężnych, z dyskonta obligacji skarbowych oraz przychodów z rozwiązania rezerw i aktualizacji wartości), które nie przekroczyły równowartości 2.000.000,00 euro wyrażonych w złotych, tj. 8.747.000,00 zł.

W ocenie Banku, w 2020 r. Bank posiada status małego podatnika. Bank przewiduje, iż wartość wszystkich przychodów osiągniętych przez podatnika w roku podatkowym, nie przekroczy limitu przychodów 1.200.000,00 euro, o którym mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2, tj. 5.109.000,00 zł. Zdaniem Banku wobec powyższego Bank będzie posiadał status małego podatnika oraz może zastosować stawkę preferencyjną 9% do podstawy opodatkowania za 2020 rok.

Ad. 3. Zgodnie z definicją ustawową zawartą w art. 4a pkt 10 updop, małym podatnikiem jest podatnik u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2.000.000 euro. Wobec powyższej definicji Bank uznaje, że przychodami ze sprzedaży są przychody z tytułu odsetek, przychody z tytułu prowizji, przychody z wymiany walut oraz pozostałe przychody operacyjne powiększone o podatek VAT. Zdaniem Banku, wartość przychodów z rozwiązania rezerw nie stanowi przychodów ze sprzedaży, ponieważ są to przychody z tytułu rozwiązania rezerw utworzonych na pokrycie zmaterializowania się ewentualnego ryzyka kredytowego zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów w sprawie zasad tworzenia rezerw na ryzyko związane z działalnością banków (Dz.U. z 2019 r., poz. 520). Ponadto, wartość papierów wartościowych (bony pieniężne NBP, obligacje skarbowe) utrzymywanych do terminu zapadalności, transakcje związane z ich zakupem i wykupem w ciągu roku podatkowego, przychód z wykupu, jak i sama wartość nominalna nie stanowi przychodów ze sprzedaży. W ocenie Banku przy ustaleniu podstawy przychodów podatkowych w bieżącym roku tj. 31 grudnia 2020 r., Bank nie powinien uwzględniać wykupu obligacji skarbowych w wartości nominalnej przez emitenta Budżet Państwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Na wstępie zauważyć należy, że oceny stanowiska Wnioskodawcy dokonano wyłącznie w zakresie objętym sformułowanymi we wniosku pytaniami.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1406, dalej: „ustawa o CIT”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Należy zauważyć, że od 2018 r. w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych przychody podatników zostały rozdzielone na dwa źródła:

• z zysków kapitałowych oraz
• z innych źródeł.
  
  

Istotą wprowadzonych zmian jest wyodrębnienie źródła przychodów w postaci zysków kapitałowych i oddzielenie dochodów uzyskiwanych z tego tytułu od pozostałych dochodów uzyskiwanych przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych.

Wydzielając odrębne źródło przychodów – z zysków kapitałowych na gruncie ustawy o CIT, ustawodawca zamieścił w ustawie katalog, w którym określił listę przychodów zaliczanych do tego źródła. Oznacza to, że konieczność rozdzielania źródeł przychodów na „przychody operacyjne” i „zyski kapitałowe” nie ma zastosowania jedynie do określonych podmiotów zajmujących się działalnością finansową. W przypadku takich podmiotów kategorie przychodów ze źródła „zyski kapitałowe” stanowią podstawowy rodzaj działalności (są de facto działalnością operacyjną).

W tym miejscu należy wskazać, że w art. 7b ust. 1 ustawy o CIT, ustawodawca zawarł zamknięty katalog przychodów, które należy zakwalifikować do przychodów z zysków kapitałowych. Wskazane zostały w nim konkretne transakcje gospodarcze kreujące przychód podatkowy z zysków kapitałowych co oznacza, że wszelkie inne przychody niewymienione w tym przepisie nie będą zaliczane do tej kategorii przychodów.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o CIT, podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, wynosi:

1. 19% podstawy opodatkowania;
2. 9% podstawy opodatkowania od przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych – w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.
   
   

Zgodnie z art. 19 ust. 1a ustawy o CIT, podatnik, który został utworzony:

1. w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników, z wyjątkiem przekształcenia spółki w inną spółkę, albo
2. w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą lub spółki niebędącej osobą prawną, albo
3. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które wniosły na poczet kapitału podatnika uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty co najmniej 10.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1.000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14, albo
4. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej wnoszące, tytułem wkładów niepieniężnych na poczet kapitału podatnika, składniki majątku uzyskane przez te osoby albo jednostki w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli te osoby albo jednostki posiadały udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników, albo
5. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, jeżeli w roku podatkowym, w którym podatnik został utworzony, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym, zostało do niego wniesione na poczet kapitału uprzednio prowadzone przedsiębiorstwo, zorganizowana część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1.000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14

-nie stosuje przepisu ust. 1 pkt 2 w roku podatkowym, w którym rozpoczął działalność, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym.

Ponadto, z treści art. 19 ust. 1b ustawy o CIT, wynika, że przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do podatkowych grup kapitałowych.

Stosownie natomiast do art. 19 ust. 1c ustawy o CIT, przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do:

1. spółki dzielonej,
   
2. podatnika, który wniósł tytułem wkładu do innego podmiotu, w tym na poczet kapitału:
   
   1. uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1.000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14, lub
   2. składniki majątku uzyskane przez tego podatnika w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli ten podatnik posiadał udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników
   • w roku podatkowym, w którym dokonano podziału albo wniesiono wkład, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym.
   
   
   

Zgodnie z art. 19 ust. 1d ustawy o CIT, podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 2, stosują stawkę podatku, o której mowa w tym przepisie, jeżeli posiadają status małego podatnika.

Z kolei, warunek, o którym mowa w ust. 1d, nie dotyczy podatników rozpoczynających prowadzenie działalności, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1c, w roku rozpoczęcia tej działalności (art. 19 ust. 1e ustawy o CIT).

Z powyższych przepisów wynika, że co do zasady, podatek dochodowy od osób prawnych jest obliczany według stawki 19% na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Niektórzy podatnicy mogą jednak korzystać z opodatkowania podatkiem dochodowym według stawki 9%. Jest tak w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły równowartości 1.200.000 euro (art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT), o ile podatnicy ci posiadają status małego podatnika (art. 19 ust. 1d ustawy o CIT) lub rozpoczynają prowadzenie działalności gospodarczej (art. 19 ust. 1e ustawy o CIT).

Obniżona stawka podatku 9% jest stosowana w odniesieniu do przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych i ma zastosowanie wyłącznie do małych podatników oraz podatników rozpoczynających działalność, z zastrzeżeniem ust. 1a-1e ww. ustawy, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły równowartości 1.200.000 euro. Po przekroczeniu tego limitu podatnik traci prawo do obniżonej stawki podatku.

Powyższe przepisy odwołują się do pojęcia „małego podatnika”. Definicja „małego podatnika” została zawarta w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT i na tle przepisów obowiązujących od 2017 r. do końca 2019 r. nie uległa zmianie. Zgodnie z tym przepisem, ilekroć w ustawie jest mowa o małym podatniku – oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Za małego podatnika w 2019 r. uznaje się podmiot, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) za 2018 r. nie przekroczyła kwoty 5.135.000 zł. W 2018 r. pierwszym dniem roboczym października był 1 października i to według kursu na ten dzień należy przeliczyć kwoty wyrażone w euro. Wg wyliczenia średni kurs euro ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na dzień 1 października 2018 r. (zgodnie z tabelą kursów NBP z 1 października 2018 r. Nr 190/A/NBP/2018) wynosił 4,2795 zł x 1.200.000 = 5.135.400 zł, w zaokrągleniu 5.135.000 zł.

Wskazany w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT limit przychodów w 2020 r. uległ zmianie.

I tak, zgodnie z art. 4a pkt 10 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2020 r. ilekroć w ustawie jest mowa o małym podatniku – oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2.000.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł .

Za małego podatnika w 2020 r. uznaje się zatem podmiot, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) za 2019 r. nie przekroczyła kwoty 8.746.800 zł. W 2019 r. pierwszym dniem roboczym października był 1 października i to według kursu na ten dzień należy przeliczyć kwoty wyrażone w euro. Wg wyliczenia średni kurs euro ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na dzień 1 października 2019 r. (zgodnie z tabelą kursów NBP z 1 października 2019 r. Nr 190/A/NBP/2019) wynosił 4,3734 zł x 2.000.000 euro = 8.746.800 zł, w zaokrągleniu 8.747.000 zł.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą m.in. kwestii ustalenia, czy do limitu przychodów ze sprzedaży, decydującego o statusie „małego podatnika” dla celów podatku dochodowego w rozumieniu art. 4a pkt 10 ustawy o CIT, Bank powinien brać pod uwagę wartość papierów wartościowych (obligacji skarbowych) utrzymywanych do terminu zapadalności.

Kluczowym aspektem analizy tego zagadnienia jest rozumienie sformułowania „wartość przychodu ze sprzedaży”, wskazanego w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT. Zauważa się, że pojęcie to nie zostało zdefiniowane w tej ustawie. Wskazać także należy, że nie można tego pojęcia utożsamiać z pojęciem przychodu podatkowego. W związku z tym, należy dokonać literalnej wykładni tego pojęcia. Przy obliczaniu powyższego limitu należy uwzględnić wszelkie przychody ze sprzedaży danego podatnika, w tym także zwolnione od podatku dochodowego, z wyłączeniem przychodów osiąganych z innego tytułu niż sprzedaż, np. uzyskane odszkodowania, odsetki od środków finansowych na rachunku bankowym, dotacje, dopłaty lub refundacje kosztów.

Taka interpretacja „przychodu ze sprzedaży” koreluje z tożsamą regulacją zawartą w art. 2 pkt 25 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 106, ze zm.), w myśl której, przez małego podatnika rozumie się podatnika od towarów i usług, u którego wartość sprzedaży (wraz z kwotą podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro. Z kolei, sprzedażą jest odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (art. 2 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług).

Odwoływanie się do definicji „sprzedaży” zawartej w ustawie o podatku od towarów i usług, dla potrzeb ustalenia „wartości przychodów ze sprzedaży” w rozumieniu ustawy o CIT nie zawsze jest uzasadnione. Wskazać bowiem należy na możliwe istotne rozbieżności, które mogą powstać pomiędzy wartością sprzedaży ustaloną na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług, a przychodem ze sprzedaży według ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Istnieją bowiem sytuacje, w których określona sprzedaż nie podlega podatkowi VAT (np. sprzedaż usług poza terytorium kraju), a podlega podatkowi dochodowemu od osób prawnych i odwrotnie sprzedaż, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Należy jednak zwrócić uwagę – posługując się pomocniczo definicją stworzoną dla celów podatku od towarów i usług, że sprzedażą jest m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług.

Wobec powyższych wyjaśnień, skoro przychód ze sprzedaży należy rozumieć zgodnie z wykładnią literalną, to oznacza to, że do limitu decydującego o uznaniu podatnika za „małego” w rozumieniu ustawy o CIT, należy sumować wartość wszystkich przychodów stanowiących przychody ze sprzedaży (a więc wynikających z czynności sprzedaży).

Odnosząc się zatem w pierwszej kolejności do kwestii ustalenia, czy Bank powinien brać pod uwagę wartość papierów wartościowych (obligacji skarbowych) utrzymywanych do terminu zapadalności przy wyliczaniu przychodów ze sprzedaży uprawniających do uzyskania statutu małego podatnika, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że wartości te nie stanowią przychodu ze sprzedaży, nie są więc uwzględniane w limicie warunkującym status małego podatnika.

Podsumowując, zdaniem Organu, wartość papierów wartościowych utrzymywanych do terminu zapadalności tj. obligacji skarbowych, nie jest wynikiem przeprowadzonej transakcji sprzedaży, nie generuje zatem przychodów ze sprzedaży istotnych dla ustalenia czy Bank posiada status „małego podatnika”, w rozumieniu art. 4a pkt 10 ustawy o CIT.

Wartość nominalna papierów wartościowych (obligacji skarbowych) nie stanowi zatem przychodów ze sprzedaży, nie jest więc zaliczana do limitu przy określaniu statusu małego podatnika.

Ustosunkowując się do kwestii ustalenia, czy na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 4a pkt 10 ustawy o CIT i wyliczonych przychodów ze sprzedaży, Bank posiadał w roku 2019 status „małego podatnika” oraz czy w konsekwencji Bank był uprawniony do obliczenia za ten rok podatku dochodowego przy zastosowaniu obniżonej 9% stawki podatku, a co za tym idzie czy może dokonać korekty zeznania podatkowego złożonego za 2019 r. najpierw należy ustalić, czy Bank zalicza się do podmiotów, do których znajduje zastosowanie ww. przepis.

Zgodnie z art. 19 ust. 1d ustawy o CIT, podatnicy, o których mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2, stosują stawkę podatku, o której mowa w tym przepisie, jeżeli posiadają status małego podatnika.

Skoro w 2018 r. wartość przychodów ze sprzedaży, w omówionym powyżej rozumieniu, wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług nie przekroczyła równowartości 1.200.000 euro wyrażonej w złotych, to Bank w 2019 r. można uznać za „małego podatnika”. Tym samym, należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że Bank w 2019 r. posiada status „małego podatnika” w rozumieniu art. 4a pkt 10 ustawy o CIT.

Wyjaśnić jednak należy, że zgodnie z art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., stawka 9% podstawy opodatkowania ma zastosowanie do podatników posiadających status „małego podatnika”, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły równowartości 1.200.000 euro. Po przekroczeniu tego limitu podatnik traci prawo do obniżonej stawki podatku. Do ustalenia, czy podatnik nie przekroczył limitu przychodów 1.200.000 euro, o których mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, bierze się pod uwagę wszystkie przychody podatnika osiągnięte w roku podatkowym (a nie tylko „przychody ze sprzedaży”), określone zgodnie z art. 12 ustawy o CIT, bez wyłączenia przychodów z zysków kapitałowych, a więc również przychody z tytułu dyskonta od bonów pieniężnych NBP oraz obligacji skarbu państwa, czy przychody z tytułu rozwiązania rezerw i aktualizacji wartości. Przychodem tym nie będzie jednakże wartość nominalna – wartość wykupu obligacji skarbowych dokonanego przez ich emitenta.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, przychodem są z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz 14, w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Ponadto, jak stanowi art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Z powołanych wyżej regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, lub pomniejsza pasywa. Otrzymane świadczenie może być uznane za przychód, jeżeli ma ono charakter definitywny, ostateczny oraz pewny w tym znaczeniu, że podatnik uzyskuje swobodę dysponowania określonym świadczeniem lub środkami pieniężnymi, a więc takie którym może on rozporządzać jak właściciel. Jednocześnie, do przychodów podatkowych, podatnik winien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera przepisów regulujących bezpośrednio kwestię sposobu rozpoznawania przychodów z wykupu papierów wartościowych np. bonów pieniężnych NBP, czy obligacji skarbowych. Zgodnie jednak z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 stycznia 2015 r. o obligacjach (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1208 ze zm.), obligacje są papierami wartościowymi emitowanym w serii, w którym emitent stwierdza, że jest dłużnikiem właściciela obligacji, zwanego dalej „obligatariuszem”, i zobowiązuje się wobec niego do spełnienia określonego świadczenia. Brak jest jednak definicji legalnej bonu pieniężnego. Na stronach Portalu Edukacji Ekonomicznej Narodowego Banku Polskiego zmieszczona jest informacja, że bon pieniężny NBP jako krótkoterminowy papier wartościowy służy pomocą dla zwykłego (komercyjnego) banku. Bank centralny pożycza wtedy bankom pod zastaw bezpiecznych papierów dłużnych (najczęściej bonów lub obligacji skarbowych).

Z powyższego można przyjąć, że charakter bonów pieniężnych NBP czy obligacji skarbowych jest zbliżony do pożyczki, która w myśl art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1145, ze zm.) stanowi umowę, na mocy której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Tym samym, do określania na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodów z wykupu bonów pieniężnych NBP czy obligacji skarbowych. przez analogię stosować należy przepisy o rozpoznawaniu przychodów z pożyczek. W myśl art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), w tym również uregulowanych w naturze, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Powyższy przepis zawiera katalog wyłączeń z przychodów, tj. wpływów których nie uważa się za przychód podatkowy i nie uwzględnia się w obliczeniu dochodu do opodatkowania. Praktycznie jest to swego rodzaju zwolnienie przedmiotowe, uzasadnione zwykle specjalnym charakterem określonego rozliczenia bądź szczególnym uregulowaniem kwestii kosztów dotyczących przychodów danego rodzaju. Na mocy tego przepisu do przychodów podatkowych nie zalicza się m.in. otrzymanych, jak i zwróconych pożyczek i kredytów. Jednocześnie, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a omawianej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Generalną zasadą obowiązującą w podatku dochodowym w odniesieniu do udzielonych (otrzymanych) kredytów (pożyczek) jest to, że kwota główna (kapitał) jest podatkowo obojętna. Zarówno udzielenie/otrzymanie, jak i zwrot kredytu nie wpływa na powstanie przychodów i kosztów podatkowych, zarówno u pożyczkodawcy jak i pożyczkobiorcy. Tak więc sama kwota kredytu (pożyczki) dla pożyczkodawcy, zarówno w momencie udzielenia kredytu (pożyczki) i otrzymania jego zwrotu od pożyczkobiorcy nie wpływa na powstanie kosztów ani przychodów podatkowych. Ponadto, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 2 ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się również kwot naliczonych, lecz nie otrzymanych odsetek od należności, w tym również od udzielonych pożyczek (kredytów). Oznacza to, że przychodu nie stanowi spłata pożyczki w części kapitałowej oraz odsetki, które pozostają naliczone, a nie zostały otrzymane. Wnioskując z przeciwieństwa, przychód stanowić powinny jedynie odsetki faktycznie otrzymane przez podatnika.

Przekładając powyższe, na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że nie będą stanowić przychodu kwoty otrzymane z tytułu wykupu wskazanych we wniosku bonów pieniężnych NBP, czy obligacji skarbowych.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że do ustalenia, czy podatnik nie przekroczył limitu przychodów 1.200.000 euro, o których mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, bierze się pod uwagę wszystkie przychody podatnika w roku podatkowym (bez wyłączenia przychodów z zysków kapitałowych), natomiast w ww. limicie nie uwzględnia się kwot otrzymanych w związku ze zbyciem bonów pieniężnych NBP i obligacji skarbowych.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że dla zastosowania 9% stawki podatku w 2019 r. oprócz posiadania przez Bank statusu małego podatnika, należy również spełnić przesłankę nieprzekroczenia osiągniętych w roku podatkowym przychodów w równowartości 1.200.000 euro.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz opis sprawy zauważyć należy, że w 2019 r. wartość przychodów Wnioskodawcy przekroczyła równowartość 1.200.000 euro i wyniosła 5.204.837,88 zł.

Tym samym należy uznać, że do wysokości przychodów odpowiadających równowartości

1.200.000 euro Wnioskodawca mógł zastosować do uiszczania zaliczek w ciągu roku preferencyjną 9% stawkę podatku od przychodów innych niż z zysków kapitałowych do momentu gdy uzyskane przez Wnioskodawcę w roku podatkowym przychody nie osiągnęły limitu przychodów,

tj. 1.200.000 euro.

Zgodnie bowiem z art. 25 ust. 1g ustawy o CIT, podatnicy rozpoczynający działalność, z zastrzeżeniem art. 19 ust. 1a, w pierwszym roku podatkowym oraz mali podatnicy, z zastrzeżeniem art. 19 ust. 1c, mogą obliczać zaliczki przy zastosowaniu stawki podatku określonej w art. 19 ust. 1 pkt 2 za miesiące lub kwartały, w których ich przychody osiągnięte od początku roku podatkowego nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł. Począwszy od następnego miesiąca lub kwartału, podatnicy są obowiązani do stosowania stawki podatku, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1.

Tym samym dochody osiągnięte w skali całego roku winny zostać opodatkowane stawką 19%. Wobec powyższego brak podstaw do złożenia korekty zeznania podatkowego za 2019 r. w opisanej we wniosku sytuacji.

Odnosząc się z kolei do możliwości zastosowania przez Bank obniżonej stawki 9% w 2020 r. należy wskazać, że skoro w 2019 r. wartość przychodów ze sprzedaży Wnioskodawcy wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług nie przekroczyła równowartości 2.000.000 euro wyrażonej w złotych, to Bank posiada w 2020 r. status „małego podatnika” w rozumieniu art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednocześnie skoro, jak wskazano we wniosku, przychody Banku uzyskane w 2020 r. nie przekroczą równowartości 1.200.000 euro, to przychody te (inne niż z zysków kapitałowych) będą mogły podlegać opodatkowaniu 9% stawką podatkową.

Biorąc pod uwagę powyższe, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia:

1. czy na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 2 oraz art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i wyliczonych przychodów ze sprzedaży za 2018 r. Bank posiada w 2019 r. status małego podatnika  jest prawidłowe;
2. czy Bank może zastosować preferencyjną 9% stawkę do wyliczenia należnego za 2019 r. podatku, a co za tym idzie dokonać korekty zeznania podatkowego złożonego za ten rok podatkowy  jest nieprawidłowe;
3. czy na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 2 oraz art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i wyliczonych przychodów ze sprzedaży za 2019 r. Bank posiada w 2020 r. status małego podatnika i może zastosować preferencyjną 9% stawkę do wyliczenia należnego podatku za ten rok podatkowy  jest prawidłowe;
4. czy Bank powinien brać pod uwagę wartość papierów wartościowych (obligacji skarbowych) utrzymywanych do terminu zapadalności przy wyliczaniu przychodów ze sprzedaży uprawniających do uzyskania statutu małego podatnika w rozumieniu art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jak również, czy przychodem uwzględnianym przy ustaleniu podstawy opodatkowania będzie wartość nominalna - cena wykupu obligacji skarbowych przez ich emitenta  jest prawidłowe.
   
   

Końcowo należy dodać, że tut. Organ w niniejszej interpretacji nie odniósł się do danych liczbowych przedstawionych przez Wnioskodawcę. Weryfikacja danych liczbowych może mieć miejsce wyłącznie w toku postępowania podatkowego, w którym możliwa jest analiza dokumentów i weryfikacja ustalonej przez Wnioskodawcę wysokości podstawy opodatkowania.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.