Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.401.2020.1.PC
z 27 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 sierpnia 2020 r. (data wpływu 26 sierpnia 2020 r.), uzupełnionym 24 sierpnia i 9 października 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy otrzymane w dniu 31 stycznia 2020 r. od P odszkodowanie stanowi przychód zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z art. 17 ust. 10a ww. ustawy, pod warunkiem spełnienia do 31 grudnia 2021 r. warunków wydatkowania go w sposób przedstawiony w opisie sprawy na wydatki związane z realizacją zadania modernizacji obiektów oczyszczalni ścieków ‒ jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 sierpnia 2020 r. wpłynął do tut. Organu wniosek, uzupełniony 24 sierpnia 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy otrzymane w dniu 31 stycznia 2020 r. od P odszkodowanie stanowi przychód zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z art. 17 ust. 10a ww. ustawy, pod warunkiem spełnienia do 31 grudnia 2021 r. warunków wydatkowania go w sposób przedstawiony w opisie sprawy na wydatki związane z realizacją zadania modernizacji obiektów oczyszczalni ścieków.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

P Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „podatek”, „CIT”). Zasadniczym przedmiotem działalności Spółki jest produkcja i dostawa wody, odbiór i odprowadzanie ścieków systemem kanalizacji sanitarnych oraz oczyszczanie ścieków w oczyszczalni (dalej łącznie jako: „działalność wodno-kanalizacyjna”). Całość (100%) udziałów w Spółce posiada Gmina J., a Spółka została powołana do realizacji usług użyteczności publicznej. Jej działalnością poboczną jest prowadzenie akredytowanego laboratorium, wykonującego usługi badania wody i ścieków zarówno na potrzeby Spółki jak i komercyjnie dla podmiotów trzecich. W związku z prowadzeniem działalności wodno-kanalizacyjnej Spółka prowadzi szereg prac obejmujących realizację inwestycji i wykonywanie remontów infrastruktury wodno-kanalizacyjnej, która jest Spółka niezbędna do wykonywania działalności operacyjnej. Wydatki na realizację inwestycji stanowią co do zasady koszty uzyskania przychodów ujmowane w rozliczeniach CIT poprzez odpisy amortyzacyjne od środków trwałych, a wydatki na remonty stanowią koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia. Spółka jest właścicielem środka trwałego - mechaniczno-biologiczno-chemicznej oczyszczalni ścieków w C. (dalej: „oczyszczalnia ścieków”).

W 2017 r. Spółka zaplanowała, a w 2018 r. wyłoniła w przetargu nieograniczonym i podpisał umowę o wykonanie inwestycji pod nazwą „Modernizacja gospodarki osadowej na oczyszczalni ścieków w C.” (dalej: „inwestycja”, „zadanie”). Inwestycja miała obejmować m.in. zaprojektowanie, wykonanie, rozruch technologiczny, uzyskanie decyzji nawozowych oraz utrzymanie nowoczesnej instalacji do odzysku fosforu z wód pościekowych (na cel produkcji nawozów).

W ramach zadania inwestycyjnego miała nastąpić m.in. modernizacja obiektów i urządzeń na oczyszczalni ścieków takich jak komora rozdziału, zbiornik retencyjny (wraz z kratą zgrubną), punkt zlewny ścieków, budynek krat mechanicznych, piaskowniki, koryto pomiarowe (za piaskownikiem), osadniki wstępne, pompownia ścieków surowych, komora rozdzielcza z pompownią recyrkulacyjną oraz komorą spustową osadu nadmiernego, bloki technologiczne, koryto pomiarowe (na odpływie ścieków), pompownia wód deszczowych, komora reakcji, stacja dawkowania PIX, stacja dmuchaw, pompownia i stacja uzdatniania wody technologicznej, zagęszczacze osadu nadmiernego, pompownia osadu nadmiernego zagęszczonego grawitacyjnie, instalacja zagęszczania osadu nadmiernego, pompownia osadu surowego, otwarta komora fermentacyjna, pompownia wód poosadowych, stara stacja odwadniania osadu, zbiornik nadawy osadu, zagęszczacz osadu wstępnego i stacja odwadniania osadu H (dalej łącznie zwane: „obiektami oczyszczalni ścieków”). Wszystkie wymienione obiekty oczyszczalni ścieków stanowiły na moment rozpoczęcia inwestycji środki trwałe Spółki wykorzystywane na bieżąco do działalności operacyjnej.

W czerwcu 2018 r. Spółka podpisała umowę o realizację zadania z firma C. Sp. z o.o. (dalej: „CP”, „Wykonawca”), a jednocześnie Spółka zawarła z Wykonawcą umowę gwarancji ubezpieczeniowej należytego wykonania tej umowy i usunięcia wad na oczyszczalni ścieków, której gwarantem był P. Umowa podlegała opłacie wniesionej przez Wykonawcę w zamian za gwarancję wypłaty odszkodowania w przypadku zaistnienia przesłanek wskazanych w umowie. Zgodnie z postanowieniami zawartej gwarancji ubezpieczeniowej P wypłaci Wnioskodawcy odszkodowanie w wysokości maksymalnej 6.500.500 zł z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania zadania przez CP lub wad fizycznych na oczyszczalni.

Odszkodowanie miało zostać wypłacone na pisemne wezwanie Wnioskodawcy w przypadku zaistnienia szkody, co zostało faktycznie przeprowadzone. Podczas realizacji zadania przez CP wystąpiły opóźnienia terminowe, powstałe z przyczyn leżących po stronie Wykonawcy oraz szereg zaniedbań formalnych ze strony CP. W praktyce przedmiotowe opóźnienia i zaniedbania prowadziły do braku odpowiednich postępów prac w zakresie modernizacji obiektów oczyszczalni ścieków, a tym samym braku etapowego rozliczania zakontraktowanych prac co było również istotne z perspektywy Wnioskodawcy w związku z zawarciem umowy o dofinansowanie inwestycji w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2014-2020 (dalej: „POIŚ”), finansowanego przez Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Warszawie.

W grudniu 2019 r. Wnioskodawca wezwał Wykonawcę do kontynuowania rozpoczętych prac nad modernizacją obiektów oczyszczalni ścieków pod rygorem odstąpienia od zawartej umowy na realizację zadania, przy czym wezwanie nie odniosło skutku, w wyniku czego w dniu 10 grudnia 2019 r. Wnioskodawca złożył CP oświadczenie o odstąpieniu od umowy. Wnioskodawca dokonał czynności zabezpieczających obiekty oczyszczalni ścieków pozostawione przez Wykonawcę jako otwarty plac budowy oraz rozpoczął wykonywanie wycen pozostawionego na terenie placu budowy materiału i urządzeń, przeznaczonych do dalszej realizacji inwestycji. Wycenie podlegały prace, materiały i urządzenia wykonane lub dostarczone w okresie od 1 lipca 2019 r. do dnia rozwiązania umowy z CP. Celem przedmiotowych prac było rozliczenie się z Wykonawcą oraz jego wszystkimi podwykonawcami, którzy nie otrzymali należnych im kwot od CP. Od momentu odstąpienia od umowy z CP, Wnioskodawca rozpoczął ponoszenie wydatków związanych z realizacją zadania modernizacji obiektów oczyszczalni ścieków na rzecz niespłaconych przez Wykonawcę podwykonawców za ich prace na oczyszczalni ścieków (w praktyce pierwsze wydatki w tym zakresie zostały poniesione w lutym 2020 r.).

Ponoszone w tym zakresie wydatki nie były ujmowane w kosztach uzyskania przychodów na bieżąco w dacie ich poniesienia w związku z art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406, dalej: „ustawa o CIT”), jak również nie stanowią dotychczas kosztu uzyskania przychodów Spółki poprzez odpisy amortyzacyjne na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT. W przypadku potwierdzenia stanowiska Spółki w odniesieniu do pytania wskazanego w składanym wniosku o interpretację, wydatki te nie będą również w przyszłości stanowiły kosztów uzyskania przychodów Spółki. Wydatki te nie zostaną również Spółce zwrócone poprzez uzyskane dofinansowanie z POIŚ, co oznacza w praktyce, że nie będą przedstawione jako wydatki do objęcia dofinansowaniem. Ponadto, w celu jak najefektywniejszego ograniczenia szkody w środku trwałym związanej z nienależytym wykonaniem umowy przez CP, Wnioskodawca rozpoczął ponowne przygotowanie postępowania przetargowego, celem wyłonienia nowego wykonawcy zadania, przy czym zdecydował również o podziale tej inwestycji na trzy odrębne zadania, aby udało się jak najszybciej rozpocząć dalsze prace na oczyszczalni ścieków (mniejszy zakres zadania dawał szansę na szybsze wyłonienie nowego wykonawcy i wyższą jakość prac).

W czerwcu 2020 r. Wnioskodawca podpisał nową umowę na wykonanie I etapu prac w ramach zadania, związaną z powyżej opisaną modernizacją obiektów oczyszczalni ścieków w celu odzysku fosforu z wód pościekowych, przy czym wartość umowy z nowym wykonawcą firmą K. Sp. z o.o. (dalej: „K.”, „Nowy Wykonawca”) znacznie przewyższa zakontraktowaną wcześniej z CP wartość tych prac. Tym samym nienależyte wykonanie umowy przez CP doprowadziło do kolejnej szkody po stronie PWiK w środku trwałym - oczyszczalni ścieków, skutkującej koniecznością zapłaty dużo wyższej ceny za modernizację obiektów oczyszczalni ścieków w zakresie analogicznym do zakresu ujętego w pierwszej umowie niż cena zakontraktowana w tym zakresie z Wykonawcą w czerwcu 2018 r. Nowy Wykonawca zobowiązał się, że wykona zadanie w ciągu 12 miesięcy od podpisania umowy, a zatem do czerwca 2021 r. W związku z zawarciem umowy na modernizację obiektów oczyszczalni ścieków z K., Wnioskodawca ponosi wydatki inwestycyjne na to zadanie, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów na bieżąco w dacie ich poniesienia, jak również nie będą stanowić kosztów uzyskania przychodów Spółki poprzez odpisy amortyzacyjne na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT - w przypadku potwierdzenia stanowiska Spółki przedstawionego w składanym wniosku o interpretację. Wydatki te nie zostaną również Spółce zwrócone poprzez uzyskane dofinansowanie z POIŚ.

W dniu 2 stycznia 2020 r. Wnioskodawca wezwał P do zapłaty jej kwoty odszkodowania 6.500.500 zł z tytułu umowy gwarancyjnej. W dniu 31 stycznia 2020 r. P przelał Spółce przedmiotową kwotę odszkodowania. Spółka przeznacza tę kwotę w całości na zapłatę wydatków z tytułu realizacji zadania modernizacji obiektów oczyszczalni ścieków poprzez wydatkowanie tej kwoty na zapłatę wybranym podwykonawcom CP, którzy zgłosili się do Spółki w związku z nieotrzymaniem wynagrodzenia od Wykonawcy w okresie od odstąpienia od umowy, jak również na rzecz zapłaty za faktury K., które mają być wystawione i zapłacone do połowy 2021 r. Wydatki te - jak wskazała Spółka powyżej - nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjnej na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów na bieżąco w dacie poniesienia na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT, jak również nie zostaną Spółce zwrócone poprzez dofinansowanie z POIŚ. Spółka wydatkuje w ten sposób całą kwotę odszkodowania 6.500.500 zł, bowiem wartość inwestycji prowadzonej w tym zakresie znacznie przekracza tę kwotę. Cała kwota odszkodowania zostanie wydatkowana do 2021 r. włącznie.

Po zakończeniu etapu I zadania modernizacja obiektów oczyszczalni ścieków będzie przyjęta na stan środków trwałych Spółki do tego samego rodzaju środków trwałych w rozumieniu Klasyfikacji Środków Trwałych (dalej: „KŚT”) co te obiekty przed rozpoczęciem inwestycji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy otrzymane w dniu 31 stycznia 2020 r. od P odszkodowanie stanowi przychód zwolniony z opodatkowania CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT, w związku z art. 17 ust. 10a ustawy o CIT, pod warunkiem spełnienia do 31 grudnia 2021 r. warunków wydatkowania go w sposób przedstawiony w opisie sprawy na wydatki związane z realizacją zadania modernizacji obiektów oczyszczalni ścieków?

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymane w dniu 31 stycznia 2020 r. od P odszkodowanie stanowi przychód zwolniony z opodatkowania CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT, w związku z art. 17 ust. 10a ustawy o CIT, jeżeli do 31 grudnia 2021 r. zostanie wydatkowane przez Spółkę w sposób przedstawiony w opisie sprawy na wydatki związane z realizacją zadania modernizacji obiektów oczyszczalni ścieków, które w żadnym trybie nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów Spółki.

Uzasadnienie.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT, zwalnia się z opodatkowania odszkodowania za szkody w środku trwałym, z wyłączeniem samochodu osobowego, w części wydatkowanej w roku podatkowym lub w roku bezpośrednio po nim następującym na remont tego środka trwałego albo na zakup lub na wytworzenie we własnym zakresie środka trwałego zaliczonego zgodnie z Klasyfikacją do tego samego rodzaju co środek trwały, z którym związana była taka szkoda, przy czym przepis art. 16 ust. 1 pkt 48 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 17 ust. 10a ustawy o CIT zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 54a, stosuje się także do otrzymanego odszkodowania w części odpowiadającej wartości wydatków poniesionych przez podatnika na cele określone w tym przepisie od dnia powstania szkody do dnia otrzymania odszkodowania, w części niezaliczonej do kosztów uzyskania przychodów, w tym poprzez odpisy amortyzacyjne.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT, nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT, nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 14a, 23, 24, 42, 47, 48, 52, 53, 54a, 55, 56 i 59 ustawy o CIT.

Na podstawie powyższych przepisów podatnik może zwolnić z opodatkowania CIT przychód, który spełnia następujące warunki jednocześnie:

1. stanowi odszkodowanie,
2. jest wypłacone za szkody w środku trwałym innym niż samochód osobowy,
3. musi zostać wydatkowane na remont środka trwałego albo na zakup/wytworzenie środka trwałego tego samego rodzaju zgodnie z KŚT,
4. wydatkowanie na cele wskazane w pkt 3) musi zostać wykonane od dnia powstania szkody lub od dnia otrzymania odszkodowania do końca roku kolejnego po otrzymaniu odszkodowania - czyli w roku podatkowym otrzymania odszkodowania i w roku bezpośrednio po nim następującym,
5. sfinansuje wydatki, które nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów n

Spółkę w dniu 31 stycznia 2020 r. odszkodowania od P i dlatego przedmiotowe przysporzenie powinno być zwolnione z opodatkowania CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT, w związku z art. 17 ust. 10a ustawy o CIT, jeżeli do 31 grudnia 2021 r. zostanie wydatkowane przez Wnioskodawcę w sposób przedstawiony w opisie sprawy na wydatki związane z realizacją zadania modernizacji obiektów oczyszczalni ścieków, które w żaden sposób nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów Spółki.

1) Otrzymany przychód stanowi odszkodowanie.

Odszkodowanie nie zostało zdefiniowane w ustawie o CIT. Zgodnie z art. 805 § 1 i § 2 pkt 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (t.j. Dz.U. 2019, poz. 1145 z późn. zm.; dalej: „Kodeks Cywilny”) przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie przy ubezpieczeniu majątkowym - określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku. Z kolei odszkodowanie to świadczenie mające na celu wyrównanie uszczerbku, jakiego doznała osoba na skutek tego, że jej prawnie chronione dobra i interesy zostały naruszone. Jak wskazała Spółka w opisie sprawy w czerwcu 2018 r. Wnioskodawca zawarł z CP umowę gwarancji ubezpieczeniowej należytego wykonania umowy na modernizację obiektów oczyszczalni ścieków i usunięcia wad na oczyszczalni ścieków, której gwarantem był P. Umowa podlegała opłacie wniesionej przez Wykonawcę w zamian za gwarancję wypłaty odszkodowania w przypadku zaistnienia przesłanek wskazanych w umowie gwarancyjnej. Zgodnie z postanowieniami zawartej gwarancji ubezpieczeniowej P miało wypłacić Spółce odszkodowanie w wysokości maksymalnej 6.500.500 zł z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania zadania przez CP. Odszkodowanie miało zostać wypłacone na pisemne wezwanie Spółki w przypadku zaistnienia szkody. W dniu 2 stycznia 2020 r. Wnioskodawca wezwał P do zapłaty jej kwoty odszkodowania 6.500.500 zł z tytułu przedmiotowej umowy gwarancyjnej. W dniu 31 stycznia 2020 r. P przelał Spółce przedmiotową kwotę odszkodowania, bowiem doszło do zaistnienia „wypadku” powodującego szkodę u beneficjenta tego odszkodowania czyli Wnioskodawcy. Otrzymany przez Spółkę przychód stanowi zatem odszkodowanie, a tym samym spełniona jest pierwsza przesłanka do uznania tego przysporzenia za zwolnione z opodatkowania CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT.

2) Szkody w środku trwałym.

Szkoda nie została ustawowo zdefiniowana, niemniej zgodnie z przyjętym jej rozumieniem jest tak określany uszczerbek w dobrach prawnie chronionych, przy czym szkoda musi wynikać ze zdarzenia, z którym łączy się obowiązek jej naprawienia. Jak Spółka wskazała w opisie sprawy oczyszczalnia ścieków wraz z jej obiektami, które podlegają modernizacji w ramach zadania, stanowiły na moment rozpoczęcia inwestycji środki trwałe Spółki wykorzystywane na bieżąco do działalności operacyjnej. Podczas realizacji zadania przez CP wystąpiły opóźnienia terminowe skutkujące brakiem odpowiednich postępów prac w zakresie modernizacji obiektów oczyszczalni ścieków. Z tego powodu w grudniu 2019 r. Wnioskodawca wezwał Wykonawcę do kontynuowania rozpoczętych prac nad modernizacją obiektów oczyszczalni ścieków pod rygorem odstąpienia od zawartej umowy na realizację zadania, przy czym wezwanie nie odniosło skutku, w wyniku czego w dniu 10 grudnia 2019 r. Wnioskodawca złożył CP oświadczenie o odstąpieniu od umowy. Wnioskodawca dokonał czynności zabezpieczających obiekty oczyszczalni ścieków pozostawione przez Wykonawcę jako otwarty plac budowy oraz rozpoczął wykonywanie wycen pozostawionego na terenie placu budowy materiału i urządzeń, przeznaczonych do dalszej realizacji inwestycji. Wycenie podlegały prace, materiały i urządzenia wykonane lub dostarczone w okresie od 1 lipca 2019 r. do dnia rozwiązania umowy z CP. W ten sposób powstała szkoda w środkach trwałych - obiektach oczyszczalni ścieków, bowiem jedne z kluczowych dla działalności operacyjnej Spółki środków trwałych zostały pozostawione w trakcie modernizacji przez Wykonawcę bez zakończenia prac. Następnie, Wnioskodawca rozpoczął ponowne przygotowanie postępowania przetargowego, celem wyłonienia nowego wykonawcy zadania, przy czym Spółka zdecydowała również o podziale tej inwestycji na trzy odrębne zadania, aby udało się jak najszybciej rozpocząć dalsze prace na oczyszczalni ścieków (mniejszy zakres zadania dawał szansę na szybsze wyłonienie nowego wykonawcy i wyższą jakość prac). W czerwcu 2020 r. Wnioskodawca podpisał nową umowę na wykonanie I etapu prac w ramach zadania, związaną z powyżej opisaną modernizacją obiektów oczyszczalni ścieków w celu odzysku fosforu z wód pościekowych, ale wartość umowy z Nowym Wykonawcą znacznie przewyższa zakontraktowaną wcześniej z CP wartość tych prac. Tym samym nienależyte wykonanie umowy przez CP doprowadziło do kolejnej szkody po stronie Spółki w środku trwałym oczyszczalni ścieków, skutkującej koniecznością zapłaty dużo wyższej ceny za modernizację obiektów oczyszczalni ścieków na podstawie drugiej umowy w zakresie analogicznym do zakresu ujętego w pierwszej umowie niż cena zakontraktowana w czerwcu 2018 r. z pierwszym Wykonawcą. Powstała szkoda może zostać zwymiarowana jako utracone korzyści cenowe wynikające z wartości pierwszego kontraktu na modernizację tego środka trwałego. W konsekwencji powyższego również druga z przesłanek zostaje spełniona do uznania otrzymanego przez Spółkę przysporzenia za zwolnione z opodatkowania CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT - dotyczy szkody powstałej w środku trwałym Wnioskodawcy.

3) Otrzymane odszkodowanie musi zostać wydatkowane na remont środka trwałego albo na zakup/wytworzenie środka trwałego tego samego rodzaju.

Jak Spółka wskazała w opisie sprawy, od momentu odstąpienia od umowy z CP Wnioskodawca rozpoczął ponoszenie wydatków związanych z realizacją zadania modernizacji obiektów oczyszczalni ścieków na rzecz niespłaconych przez Wykonawcę podwykonawców za prace na oczyszczalni ścieków. Ponadto w związku z zawarciem umowy na modernizację obiektów oczyszczalni ścieków z K. w czerwcu 2020 r. Spółka ponosi kolejne wydatki inwestycyjne na to zadanie. Po zakończeniu etapu I zadania modernizacja obiektów oczyszczalni ścieków będzie przyjęta na stan środków trwałych Wnioskodawcy do tego samego rodzaju środków trwałych w rozumieniu KŚT co obiekty oczyszczalni ścieków przed modernizacją. Spółka wydatkuje na to zadanie całą kwotę odszkodowania 6.500.500 zł, bowiem wartość inwestycji prowadzonej w tym zakresie znacznie przekracza kwotę otrzymanego odszkodowania. W konsekwencji powyższego również trzecia przesłanka zostaje spełniona do uznania otrzymanego przez Spółkę przysporzenia za zwolnione z opodatkowania CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT - otrzymane odszkodowanie zostanie w całości wydatkowane na wytworzenie środków trwałych tego samego rodzaju.

4) Otrzymane odszkodowanie jest wydatkowane od dnia powstania szkody lub od dnia otrzymania odszkodowania w roku podatkowym otrzymania odszkodowania i w roku bezpośrednio po nim następującym.

Skoro rokiem podatkowym otrzymania odszkodowania przez Spółkę jest 2020 r., to odszkodowanie to musi zostać wydatkowane na cele wskazane w art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT najpóźniej do 31 grudnia roku kolejnego, czyli 2021. W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że od momentu odstąpienia od umowy z CP Spółka rozpoczęła ponoszenie wydatków związanych z realizacją zadania modernizacji obiektów oczyszczalni ścieków na rzecz niespłaconych przez Wykonawcę podwykonawców za prace na oczyszczalni ścieków. W praktyce pierwsze wydatki w tym zakresie zostały poniesione w lutym 2020 r. Ponadto w związku z zawarciem umowy na modernizację obiektów oczyszczalni ścieków z K. Wnioskodawca ponosi nadal wydatki inwestycyjne na to zadanie. Nowy Wykonawca zobowiązał się, że wykona zadanie w ciągu 12 miesięcy od podpisania umowy, a zatem do czerwca 2021 r. W związku z powyższym również czwarta przesłanka zostaje spełniona do uznania otrzymanego przez Spółkę przysporzenia za zwolnione z opodatkowania CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT - otrzymane odszkodowanie zostanie w całości wydatkowane w roku jego otrzymania i roku następującym.

5) Odszkodowanie sfinansuje wydatki, które nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów na bieżąco oraz w ramach odpisów amortyzacyjnych.

Jak wskazano w opisie sprawy wszystkie finansowane wydatki inwestycyjne na zadanie modernizacji obiektów oczyszczalni ścieków nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjnej na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów na bieżąco w dacie poniesienia na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT, jak również nie zostaną Spółce zwrócone poprzez dofinansowanie z POIŚ. Tym samym spełniona jest również ostatnia ze wskazanych przesłanego do zwolnienia otrzymanego przez Spółkę przysporzenia z opodatkowania CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT.

Mając na uwadze powyższe zdaniem Spółki, otrzymane w dniu 31 stycznia 2020 r. od P odszkodowanie stanowi przychód zwolniony z opodatkowania CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT, w związku z art. 17 ust. 10a ustawy o CIT, jeżeli do 31 grudnia 2021 r. zostanie wydatkowane przez Wnioskodawcę w sposób przedstawiony w opisie sprawy na wydatki związane z realizacją zadania modernizacji obiektów oczyszczalni ścieków, które w żadnym trybie nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 z późn. zm., dalej: „updop”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 7 ust. 2 updop).

Przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w ust. 1, stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się m.in. przychodów i kosztów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku (art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 updop).

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 updop, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Z dniem 1 stycznia 2019 r. ustawą z dnia 9 listopada 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w celu wprowadzenia uproszczeń dla przedsiębiorców w prawie podatkowym i gospodarczym (Dz.U. z 2018 r. poz. 2244) zostały dodane do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dwie nowe regulacje zamieszczone w art. 17 ust. 1 pkt 54a oraz art. 17 ust. 10a.

Zgodnie z pierwszą z nich ujętą w art. 17 ust. 1 pkt 54a updop, wolne od podatku są odszkodowania za szkody w środku trwałym, z wyłączeniem samochodu osobowego, w części wydatkowanej w roku podatkowym lub w roku bezpośrednio po nim następującym na remont tego środka trwałego albo na zakup lub na wytworzenie we własnym zakresie środka trwałego zaliczonego zgodnie z Klasyfikacją do tego samego rodzaju co środek trwały, z którym związana była taka szkoda, przy czym przepis art. 16 ust. 1 pkt 48 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 48 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Należy podkreślić, że przedmiotowe zwolnienie obejmuje odszkodowanie za szkody w środkach trwałych powstałe po dniu 31 grudnia 2018 r., co wynika z art. 39 pkt 1 ustawy z dnia 9 listopada 2018 r. (ww. ustawy nowelizującej).

Stosownie natomiast do art. 17 ust. 10a updop, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 54a, stosuje się także do otrzymanego odszkodowania w części odpowiadającej wartości wydatków poniesionych przez podatnika na cele określone w tym przepisie od dnia powstania szkody do dnia otrzymania odszkodowania, w części niezaliczonej do kosztów uzyskania przychodów, w tym poprzez odpisy amortyzacyjne.

Z powyższych regulacji wynika, że od 1 stycznia 2019 r. podatnicy nie muszą rozpoznawać przychodu tytułem otrzymanego odszkodowania za szkody powstałe na środkach trwałych z pominięciem samochodów osobowych. Pierwszym warunkiem skorzystania ze zwolnienia jest spożytkowanie otrzymanego odszkodowania na remont środka trwałego, który był przedmiotem szkody lub zakup albo wytworzenie środka trwałego zaliczonego do tego samego rodzaju klasyfikacji środków trwałych co środek trwały, który był przedmiotem szkody. Jeżeli odszkodowanie zostało wydane w części na ww. cele, wówczas ze zwolnienia korzysta tylko ta część (pozostała kwota będzie przychodem z działalności gospodarczej podatnika). Drugim warunkiem jest wydatkowanie środków w określonym terminie, tj. w danym lub bezpośrednio po nim następującym roku podatkowym.

Zgodnie z uzasadnieniem do rządowego projektu ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu wprowadzenia uproszczeń dla przedsiębiorców w prawie podatkowym i gospodarczym (druk nr 2862): Zmiana zakłada dodanie w art. 17 ust. 1 nowego punktu 54a wprowadzającego nowe zwolnienie podatkowe dla kwot odszkodowań uzyskiwanych przez podatnika od ubezpieczyciela z tytułu zniszczenia lub uszkodzenia posiadanego przez podatnika środka trwałego (z wyjątkiem samochodu osobowego). Warunkiem zastosowania tego zwolnienia będzie wydatkowanie przez podatnika – w okresie nie późniejszym niż do upływu kolejnego roku podatkowego – równowartości otrzymanego odszkodowania na remont uszkodzonego środka trwałego bądź na zakup lub wytworzenie analogicznego środka trwałego, mogącego zastąpić środek trwały uprzednio zniszczony lub uszkodzony. Brak konieczności odprowadzania podatku dochodowego od dochodu stanowiącego równowartość otrzymanego odszkodowania wpłynie na poprawę płynności finansowej poszkodowanego podatnika i ułatwi sfinansowanie przez takiego podatnika wydatków mających na celu przywrócenie uszkodzonego środka trwałego do stanu jego używalności bądź wydatków na zakup środka trwałego, który mógłby zastąpić uszkodzony (zniszczony) środek trwały.

Powyższe rozwiązanie polepsza więc otoczenie prawno-podatkowe przedsiębiorców w sposób, który ułatwia inwestowanie w środki trwałe.

Jak wynika z powyższego celem wprowadzonego przepisu jest zwolnienie z opodatkowania odszkodowania za szkody w środku trwałym, przeznaczonego na przywrócenie uszkodzonego środka trwałego do stanu jego używalności bądź na zakup środka trwałego, który mógłby zastąpić uszkodzony (zniszczony) środek trwały.

Powyższe warunki, jak każdy wyjątek od zasady powszechności opodatkowania, należy interpretować ściśle, zgodnie z wykładnią językową danej regulacji. Zasada ścisłej interpretacji przepisów dotyczących ulg i zwolnień podatkowych wskazuje, że nie należy rozszerzać rozumienia pojęć użytych w ustawie.

Wprowadzony od 1 stycznia 2019 r. przepis przewiduje zwolnienie dla kwot odszkodowań uzyskiwanych przez podatnika od ubezpieczyciela z tytułu zniszczenia lub uszkodzenia posiadanego przez niego środka trwałego.

Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku języka polskiego PWN (wydanie internetowe, https://sip.pwn.pl/) „szkoda” to „1. strata, uszczerbek”. Słowo „strata” jest definiowana jako „1. w rozliczeniach: wielkość, o którą zmniejszyły się fundusze; 2. coś co się przestało posiadać; 3. fakt, że się przestało coś posiadać”. Natomiast „uszczerbek” to „poniesiona szkoda”.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu, odszkodowanie zostało wypłacone Spółce w związku z zawartą z Wykonawcą umową gwarancji ubezpieczeniowej należytego wykonania umowy i usunięcia wad na oczyszczalni ścieków, której gwarantem był P. (…) Odszkodowanie miało zostać wypłacone na pisemne wezwanie Wnioskodawcy w przypadku zaistnienia szkody, co zostało faktycznie przeprowadzone. Podczas realizacji zadania przez CP wystąpiły opóźnienia terminowe, powstałe z przyczyn leżących po stronie Wykonawcy oraz szereg zaniedbań formalnych ze strony CP. W praktyce przedmiotowe opóźnienia i zaniedbania prowadziły do braku odpowiednich postępów prac w zakresie modernizacji obiektów oczyszczalni ścieków, a tym samym braku etapowego rozliczania zakontraktowanych prac.

Odnosząc cytowane powyżej przepisy do przedstawionego we wniosku opisu stwierdzić należy, że otrzymane przez Spółkę odszkodowanie z tytułu umowy gwarancyjnej, nie spełnia warunków wskazanych w art. 17 ust. 1 pkt 54a updop.

Nie stanowiło ono bowiem odszkodowania za szkody w środku trwałym związane z jego uszkodzeniem lub zniszczeniem lecz związane jest z opóźnieniami terminowymi i zaniedbaniami formalnymi leżącymi po stronie Wykonawcy, co skutkowało odstąpieniem od umowy przez Wnioskodawcę. Za szkodę w środku trwałym nie można również uznać, jak oczekuje tego Wnioskodawca, konieczności zapłaty dużo wyższej ceny za modernizację oczyszczalni na podstawie drugiej umowy.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.