Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.283.2020.3.HCG
z 11 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia … r. (data wpływu do Krajowej Informacji Skarbowej …… 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia … r. (data wpływu …. r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności sprzedaży nieruchomości niezabudowanych o nr … – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu … r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności sprzedaży nieruchomości niezabudowanych o nr …. Wniosek uzupełniono pismem z dnia ….. r. o brakujące pełnomocnictwo.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Dnia … r. o nr Rep. … Wnioskodawczyni zakupiła na prawach wspólności majątkowej małżeńskiej z mężem nieruchomość utworzoną z działek o nr … o łącznej powierzchni …. m ², dla której to nieruchomości Sąd Rejonowy dla Ww. działki zaklasyfikowane zostały jako tereny niezabudowane, traktowane jako łąki, pastwiska, użytki rolne. Od wskazanej powyżej czynności nie został odliczony podatek VAT.

Z kolei na podstawie umowy sprzedaży z dnia …. r. sporządzonej przed notariuszem w dniu … r. Wnioskodawczyni wraz z mężem zakupiła na prawach wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomość objętą działkami o nr działek … i powierzchni … m², dla której Sąd Rejonowy prowadzi Księgę Wieczystą o nr …... Wypis z rejestru gruntów wraz z wyrysem z mapy ewidencyjnej, określał ww. działkę nr … w ewidencji gruntów symbolem Tr-tereny różne, a działkę o nr … jako Ł - tj. łąki trwałe. Od wskazanej powyżej czynności nie został odliczony podatek VAT.

Jednocześnie, w dniu . r. na podstawie umowy sporządzonej przed notariuszem o nr … r. Wnioskodawczyni wraz z mężem zakupiła na prawach wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomość objętą działką o nr … o powierzchni … m² dla której Sąd Rejonowy prowadzi Księgę Wieczystą o nr …. Wskazana powyżej działka w ewidencji gruntów oznaczona został symbolem Bi - inne tereny zabudowane. Od wskazanej powyżej czynności nie został odliczony podatek VAT.

Opisane powyżej nieruchomości zostały zakupione w celach prywatnych, nie zaś w celu dalszej odsprzedaży. Nieruchomości składające się z działek o nr … oraz … oraz … wprowadzone zostały w … r. do ewidencji środków trwałych w jednoosobowej działalności prowadzonej przez Wnioskodawczynię - ... i nie zostały do dnia dzisiejszego z niej wycofane. Działalność gospodarcza prowadzona jest przez Wnioskodawczynię w zakresie transportu przy czym przeważające PKD, to „przeładunek towarów w pozostałych punktach przeładunkowych” (PKD ….).

W latach … Wnioskodawczyni poniosła - na wszystkie ww. nieruchomości - wydatki w łącznej kwocie …. zł na uzyskanie pozwolenia na budowę z przeznaczeniem na budowę budynku wielorodzinnego wraz z garażami i niezbędną infrastrukturą objętego ww. działkami w postaci m.in. projektów koncepcji zabudowy architektonicznej, projektów branżowymi, opisów geologicznych, opracowaniem warunków instalacji technologicznych budynków oraz instalacji wewnętrznej. Działania te zostały wstrzymane przez Wnioskodawczynię z uwagi na rosnące koszty ww. opracowań. Wcześniej, tj. w roku ….. Wnioskodawczyni poniosła wydatki w kwocie ... zł na uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, która ostatecznie nie została wydana wskutek wejścia w życie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Z kolei nieruchomości składające się z działek o nr … i … oraz … zostały zabudowane budynkiem usługowym (wiata magazynowo - remontowa) w stosunku do którego z dniem …. r. wydana została decyzja Prezydenta … r. dotycząca pozwolenia na rozbiórkę a sam budynek został ostatecznie rozebrany. W konsekwencji wszystkie ww. nieruchomości pozostają obecnie niezabudowane. Wszystkie opisane powyżej nieruchomości objęte są ustaleniami miejscowej planu zagospodarowania przestrzennego obszaru „…” zatwierdzonego uchwałą Rady Miasta ….. z dnia … r. i znajdują się na terenach zabudowy mieszkalnej wielorodzinnej i usług - 14 MWU, dodatkowo część działek o nr … i … znajduje się w terenach dróg publicznych - drogi dojazdowe …. Obecnie wszystkie nieruchomości, analogicznie jak w dniu ich zakupu pozostają niezabudowane i nie służą do prowadzenia działalności gospodarczej.

Dnia … r. została zawarta umowa przedwstępna sprzedaży wszystkich wskazanych powyżej nieruchomości, w której wskazano, iż umowa przyrzeczona zostanie zawarta przez Wnioskodawczynię w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej i zostanie opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Cena została określona jako iloczyn wskaźnika uzyskanej przez kupującego wskaźnika powierzchni użytkowej mieszkalnej (….) na zakupywanych nieruchomościach oraz kwoty …. zł przy czym nie może ona być niższa od kwoty ….. zł. Warunkiem zawarcia umowy przyrzeczonej jest uzyskanie między innymi ostatecznego i prawomocnego pozwolenia na budowę przez kupującego, prowadzącego działalność o charakterze deweloperskim.

Przy zawarciu ww. Umowy Wnioskodawczyni nie korzystała z pomocy pośredników w obrocie nieruchomościami oraz nie ogłaszała w żaden sposób zamiaru sprzedaży ww. nieruchomości. Przyszły nabywca nieruchomości został pozyskany w wyniku osobistych kontaktów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy czynność sprzedaży przez Wnioskodawczynię nieruchomości niezabudowanych o nr działek …, …, …, … i ….. przedstawionych we wniosku rodzi obowiązek opodatkowania podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. W świetle tego przepisu, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem zgodnie z powołanymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasność nieruchomości), stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Należy podkreślić, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w myśl art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

1. po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
2. po drugie - czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.
   
   

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

W związku z powyższym przyjąć trzeba, iż w niniejszej sprawie przedmiotowe działki zakupione zostały do majątku prywatnego Wnioskodawcy i jej małżonka bez celu dalszej odsprzedaży. Jak wynika z wyroku NSA wydanym w składzie 7 sędziów (wyr. z 29.10.2007 r., I FPS 3/07, ONSA i WSA 2008, Nr 1, poz. 8), stwierdził, że osoba fizyczna nie staje się podatnikiem VAT z tytułu sprzedaży działek stanowiących jej majątek prywatny, ponieważ sprzedaż taka nie może zostać uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. W wyroku tym NSA zwrócił uwagę na kluczową okoliczność z punktu widzenia możliwości zaklasyfikowania sprzedaży jako opodatkowanej. Otóż NSA podkreślił, iż w kwestii opodatkowania VAT sprzedaży działek budowlanych wydzielonych z majątku osobistego osoby fizycznej istotne jest, czy zakupu danej nieruchomości osoba ta dokonała jako handlowiec, czy też do celów prywatnych. Nie można uznać za podatnika osoby fizycznej z tytułu sprzedaży jej majątku osobistego, który nabywany był na własne potrzeby, a nie z przeznaczeniem na działalność handlową. Tym samym NSA uznał, iż pierwotne przeznaczenie nabywanych działek ma charakter decydujący dla późniejszej kwalifikacji sprzedaży elementów majątku osoby fizycznej w podatku VAT. Z kolei w wyroku NSA o sygn. akt I FPS 3/07 potwierdzono, iż zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności musi być ujawniony już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Okoliczności te wskazywać mogłyby, iż w niniejszej sprawie Wnioskodawca nie występuje w charakterze podatnika VAT ponieważ w momencie zakupu ww. nieruchomości nie nabył ich celem dalszej odsprzedaży.

Wskazana powyżej linia orzecznicza uległa jednak pewnej korekcie poprzez wnioski wynikające z orzecznictwa TSUE, który orzekł, iż że samo wykonywanie prawa własności, a niewątpliwie sprzedaż majątku do takiego przypadku się zalicza, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o VAT. (Wyrok z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10). Jednocześnie TSUE wskazał, iż „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku VAT i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy VAT, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Natomiast jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT, należy uznać ją za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku VAT”. Jak się powszechnie wskazuje nie wykracza poza wykonywanie prawa własności podjęcie działań zwyczajowo przyjętych dla sprzedaży majątku osobistego, jak np. umieszczenie ogłoszeń w prasie czy rozwieszenie takich ogłoszeń w miejscach, gdzie zwyczajowo takie ogłoszenia są rozwieszane.

W konsekwencji, w świetle powyższego orzecznictwa, o zakwalifikowaniu danego podmiotu jako podatnika VAT decyduje kwestia czy całokształt działań związanych ze sprzedażą nieruchomości niezabudowanych należy do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, związanego ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W świetle powyższego, w opinii Wnioskodawczyni, jeżeli działki o nr …, … oraz … pozostają nadal w ewidencji środków trwałych Zainteresowanej będącej czynnym podatnikiem VAT, na działkach …, … oraz ….. prowadzona była działalność gospodarcza w oparciu o wiatę usługowo-magazynową a wszystkie ww. działki były przedmiotem zainicjowanego i zaniechanego przez Wnioskodawcę postępowania o uzyskania warunków zabudowy i zagospodarowania terenu a potem pozwolenia na budowę w ramach, którego suma wydatków wynosiła ….. zł, to w opinii Wnioskodawczyni, takie działania przekraczają zakres zwykłego wykonywania prawa własności przez Wnioskodawczynię i jako takie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W tym kontekście, sam zakup ww. nieruchomości bez zamiaru sprzedaży pozostaje okolicznością drugorzędną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W świetle przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów

w rozumieniu art. 7 (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy lub świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Za podatnika należy zatem uznać także osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, czyniąc w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji, jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po obie etapów. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie towarów, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza. Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Jednocześnie ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „zamiar”. Zgodnie z definicją zawartą we „Współczesnym słowniku języka polskiego” (wydawnictwo Langenscheidt, Warszawa, 2007 r.) „zamiar” oznacza „intencję zrobienia czegoś, zamysł, plan, projekt, chęć”. Wobec powyższego istotą zamiaru są intencje jakie przyświecają dokonywanym czynnościom oraz cel, który dana osoba ma osiągnąć dokonując tych czynności.

W orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej ugruntowało się stanowisko, że za podatnika uznaje się również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i dokonała w tym celu pewnych nakładów, mimo że sama sprzedaż jeszcze się nie rozpoczęła, czy nawet nigdy nie zostanie rozpoczęta. Bardzo istotnym elementem, przesądzającym o prowadzeniu działalności gospodarczej są czynności przygotowawcze, jakich dokonuje dany podmiot w związku z rozpoczęciem działalności. Sam zamiar prowadzenia działalności powiązany z zakupami realizowanymi w tym celu nadaje status podatnika podatku od towarów i usług, już nawet w fazie dokonywania czynności przygotowawczych, co wynika m.in. z orzeczenia TSUE z dnia 29 lutego 1996 r. C-10/94 w sprawie Intercommunale voor zeewaterontzilting (INZO).

W związku z powyższym zaznacza się, że każdy kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości, jest ustalenie m.in. czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 r., str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 112, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Jak wynika z okoliczności sprawy, Wnioskodawczyni zakupiła, na prawach wspólności majątkowej małżeńskiej z mężem nieruchomości utworzone z działek o nr … i … (dnia ...), o nr … i …, … (dnia ... r.).

Nieruchomości składające się z działek o nr … oraz … oraz …. wprowadzone zostały w roku … do ewidencji środków trwałych w jednoosobowej działalności prowadzonej przez Wnioskodawczynię – … i nie zostały do dnia dzisiejszego z niej wycofane.

Wnioskodawczyni poniosła - na wszystkie ww. nieruchomości - wydatki w łącznej kwocie … zł na uzyskanie pozwolenia na budowę. Wcześniej, tj. w roku … Wnioskodawczyni poniosła wydatki w kwocie …. zł na uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, która ostatecznie nie została wydana wskutek wejścia w życie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Z kolei nieruchomości składające się z działek o nr …. i … oraz …. zostały zabudowane budynkiem usługowym (wiata magazynowo - remontowa) w stosunku do którego z dniem …. r. wydana została decyzja ………….. r. dotycząca pozwolenia na rozbiórkę a sam budynek został ostatecznie rozebrany.

Dnia …. r. została zawarta umowa przedwstępna sprzedaży wszystkich wskazanych powyżej nieruchomości, w której wskazano, iż umowa przyrzeczona zostanie zawarta przez Wnioskodawczynię w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej i zostanie opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Warunkiem zawarcia umowy przyrzeczonej jest uzyskanie między innymi ostatecznego i prawomocnego pozwolenia na budowę przez kupującego, prowadzącego działalność o charakterze deweloperskim.

Działki o nr …, … oraz … pozostają nadal w ewidencji środków trwałych Wnioskodawczyni będącej czynnym podatnikiem VAT, na działkach …., … oraz …. prowadzona była działalność gospodarcza w oparciu o wiatę usługowo - magazynową a wszystkie ww. działki były przedmiotem zainicjowanego i zaniechanego przez Wnioskodawczynię postępowania o uzyskania warunków zabudowy i zagospodarowania terenu.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności sprzedaży nieruchomości niezabudowanych działek gruntu o nr …, …, …., …, ….

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że z przywołanego powyżej opisu sprawy wynika jednoznacznie, że przedmiotowe działki były wykorzystywanie w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej (m.in. wpisane do ewidencji środków trwałych lub zabudowane budynkiem usługowym). Zainteresowana (podatnik podatku VAT) jest zatem w sensie ekonomicznym właścicielką tej nieruchomości, i pomimo że formalnie nieruchomość stanowi równocześnie własność Wnioskodawczyni i jej męża to Ona dokona w efekcie dostawy nieruchomości niezabudowanych o nr działek …, …, …, … i …, tj. przeniesienia prawa do rozporządzania nimi jak właściciel.

Jak wynika z powołanych przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Uwzględniając powyższe w kontekście analizowanej sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni jako prowadząca działalność gospodarczą dokonując sprzedaży nieruchomości wypełni przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy. W konsekwencji, dostawa działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Przedmiotowa transakcja dotyczy bowiem towaru w rozumieniu ustawy, tj. działek gruntu nr …, …, …, … i …, stanowiących składnik majątkowy przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni oraz dokonana będzie przez podatnika podatku od towarów i usług w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej.

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy prawa oraz orzecznictwo należy stwierdzić, że w okolicznościach analizowanej sprawy, sprzedaż przez Wnioskodawczynię będzie wypełniać definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawczyni, w związku z przedmiotową sprzedażą działek o nr …, …, …, … i …, będzie działała jako podatnik podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. W konsekwencji, planowana przez Wnioskodawczynię sprzedaż ww. działek będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawczyni oceniane całościowo uznano jako prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.