2020.10.27 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.557.2020.2.MS
z 27 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 sierpnia 2020 r. (data wpływu 25 sierpnia 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 21 października 2020 r. (data nadania 22 października 2020 r., data wpływu 22 października 2020 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 20 października 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.557.2020.1.MS (data nadania 20 października 2020 r., data doręczenia 21 października 2020 r.) w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 20 października 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.557.2020.1.MS (data nadania 20 października 2020 r., data doręczenia 21 października 2020 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z dnia 21 października 2020 r. (data nadania 22 października 2020 r., data wpływu 22 października 2020 r.) uzupełniono powyższe w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 24 czerwca 2015 r. przed upływem 5 lat Wnioskodawca sprzedał nieruchomość (Wnioskodawca nieruchomość „darowiznę” otrzymał w 2012 r.) Wnioskodawca uzyskał dochód 345.801 złotych. W dniu 26 czerwca 2015 r. Wnioskodawca dokonał pierwszej wpłaty na nowy lokal mieszkalny w wysokości 23.204,75 zł, druga wpłata w dniu 1 lipca 2015 r. 440.890 zł i trzecia wpłata w dniu 14 sierpnia 2015 r. 0,25 gr razem = 464.095 zł. Cały przychód (w przypadku darowizny dochód) jaki Wnioskodawca uzyskał z tejże nieruchomości wydatkował na konkretny cel mieszkaniowy realizowany w drodze umowy przedwstępnej. Lokal został ukończony 15 sierpnia 2015 r., klucze do lokalu Wnioskodawca otrzymał pod koniec sierpnia 2015 r., a od września mieszkał i opłacał czynsz. W dniu 7 października 2015 r. Wnioskodawca sprzedał drugą nieruchomość, którą zakupił w dniu 9 kwietnia 2015 r., cena zakupu 162.000 zł, cena zbycia 162.000 zł, przychód z tej nieruchomości po odliczeniu kosztów nabycia nie wygenerował dochodu do zwolnienia. Przychód z tejże nieruchomości od daty jej sprzedaży w okresie dwóch lat licząc od końca roku, nie był wydatkowany na nową nieruchomość, ani inny cel zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych. Wydatki z czerwca, lipca i sierpnia 2015 r. poniesione na zakup nowej nieruchomości zostały zrealizowane ze sprzedaży pierwszej nieruchomości (darowizny) i oszczędności Wnioskodawcy. W dniu 19 lipca 2017 r. Wnioskodawca otrzymał wezwanie z US celem dokonania korekty PIT-39. Czynności sprawdzające były przeprowadzone kilka dni potem. Na życzenie urzędniczki Wnioskodawca dokonał korekty PIT-39, dostarczył osobiście oryginały aktów notarialnych sprzedaży dwóch nieruchomości, dostarczył bankowe dowody wpłat na lokal z czerwca, lipca, sierpnia 2015 r. Urzędniczka wnikliwie sprawdzała akt notarialny z dnia 24 czerwca 2015 r. i wydatki, sprawdzała czy wydatki na nowy lokal 23 przy ul. N. nie nastąpiły wcześniej niż sprzedaż i przychód z pierwszej nieruchomości (darowizny). Korekta PIT-39 polegała na braku wpisaniu w kosztach uzyskania przychodów rub. 21. kosztów aktu notarialnego, co w konsekwencji pomniejszało dochód rub. 23. Urzędniczka poinformowała Wnioskodawcę, że w świetle badanych dokumentów źródłowych nie będzie podatku należnego (rub. 29 i rub. 34 w PIT-39). Stwierdziła, że przy sprzedaży pierwszej nieruchomości, którą Wnioskodawca otrzymał w formie darowizny, cały przychód (kwota 345.801,70, zł) tym samym dochód, został wydatkowany na nowy lokal Nr 23, za który Wnioskodawca zapłacił całą kwotę 465.095 zł. Kwota dochodu została w całości zwolniona z podatku, ponieważ spełniała warunki art. 21 ust. 1 pkt 131. Odnośnie sprzedaży drugiej nieruchomości którą Wnioskodawca nabył w kwietniu 2015 r., a następnie sprzedał w dniu 7 października 2015 r. za tę samą kwotę 162.000 zł. urzędniczka stwierdziła, że w przypadku tej transakcji nie wystąpił dochód tylko strata w postaci kosztu aktu notarialnego w wysokości 4.198.30 zł. Wyjaśniła, że przychód z tej transakcji jest ściśle związany ze sprzedażą tej konkretnej nieruchomości i ewentualne wydatkowanie tego przychodu na cele mieszkaniowe może nastąpić, cytat „nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży”. Stwierdziła, że termin ten liczony jest od dnia 7 października 2015 r., a zatem od chwili uzyskania przychodu z tytułu zbycia tej nieruchomości. Potem już po dacie 7 października 2015 r. Wnioskodawca nie wydatkował żadnego przychodu. Na nowy lokal wydatki Wnioskodawca poniósł w lipcu 2015 r., a więc przed uzyskaniem przychodu ze sprzedaży drugiej nieruchomości. Akt notarialny przeniesienia prawa własności na nowy lokal 23 przy ul. N. Wnioskodawca podpisał w 2016 roku. Z wyjaśnień urzędniczki wynikało wprost, że każda transakcja zbycia nieruchomości jest osobnym źródłem przychodów, co oznacza, że także koszty powinny być związane z danym przychodem z danej transakcji, również i strata. Stwierdziła, że nie każdy przychód podlega zwolnieniu, ponieważ każda umowa zbycia posiada swoją datę nabycia i zbycia. Każda ma inną cenę umowy i związany z tym ściśle określony przychód, a także termin od kiedy ten przychód może być wydatkowany. Formułując w analizowanym przepisie art. 21 ust. 1 pkt 131 normę prawną ustawodawcy, urzędniczka wiązała przychód uzyskany ze sprzedaży z jego wydatkowaniem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy drugi przychód Wnioskodawcy ze sprzedaży drugiej nieruchomości podlega zwolnieniu w myśl art. 21 ust. 1 pkt 131ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, skoro od momentu jego powstania nie został wydatkowany na żadną nieruchomość w okresie dwóch lat licząc od końca roku?

Zdaniem Wnioskodawcy, drugi przychód ze sprzedaży drugiej nieruchomości, nie spełnił warunków zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131, ponieważ najważniejszym warunkiem zwolnienia, jest ściśle zakreślony termin wydatkowania powstałego przychodu, tj. „jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe.”

Drugi przychód od dnia jego powstania (tj. 7 października 2015 r.) Wnioskodawca nie wydatkował na cel mieszkaniowy w ściśle zakreślonym terminie ustalonym w art. 21 ust. 1 pkt 121.

Harmonogram wpłat pozwalał ustalić, że przelewy poszczególnych płatności na rzecz zakupu nowego lokalu pochodziły ze środków uzyskanych ze sprzedaży pierwszej nieruchomość i oszczędności Wnioskodawcy. Na nowy lokal Wnioskodawca wydatki poniósł w lipcu 2015 r., a więc przed uzyskaniem przychodu ze sprzedaży drugiej nieruchomości. Drugi dochód ponieważ nie spełniał warunku zwolnienia Wnioskodawca obliczył z zastosowaniem dyspozycji art. 30e ust. 4 pkt:

„1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131”,

tj. przychód pomniejszony o koszt nabycia = dochód x 19% =podatek należny (art.30e ust. 4).

Pierwszy przychód z 24 czerwca 2015 r. ponieważ spełnił warunki zwolnienia, został wydatkowany w całości na nowy lokal w lipcu 2015 r., a po tej dacie Wnioskodawca nie wydatkował przychodów na cele mieszkaniowe, obliczył według wzoru i metody ustanowionej dla art. 21 ust. 1 pkt 131, z zastosowaniem dyspozycji art. 30e ust. 4 pkt 2, tj. „2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131”.

Dochód wolny od podatku=dochód z pierwszej nieruchomości x wydatki na nowy lokal: przychód z pierwszej nieruchomości wydatkowany na nowy lokal.

Drugiego przychodu Wnioskodawca nie umieścił we wzorze ustanowionym specjalnie dla art. 21 ust. 1 pkt 131 do obliczania „dochodu wolnego”, ponieważ było by to niezgodne z zawartym w nim najważniejszym warunkiem zwolnienia, jakim jest wydatkowanie ww. przychodu na cele mieszkaniowe w ściśle zakreślonym terminie. W rozmowie telefonicznej na infolinii z urzędniczkami KIS po przedstawieniu stanu faktycznego Wnioskodawca został poinformowany, że drugi przychód nie spełnił warunków zwolnienia. Panie potwierdziły, że jeżeli przychód od momentu jego powstania nie został wydatkowany na żadne cele mieszkaniowe (w okresie 2 lat) nie podlega zwolnieniu z art. 21 ust. 1 pkt 131, co także potwierdziła urzędniczka Urzędu Skarbowego Wnioskodawcy. Dodatkowo Panie z KIS poinformowały, że przychody (dochody) z obydwu sprzedaży w PIT-39 powinny być uwidocznione razem, natomiast rozliczone już osobno, co też Wnioskodawca uczynił.

Podobne stanowisko zawiera interpretacja indywidualna dotycząca decydującej okoliczności zastosowania zwolnienia podatkowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131.

W interpretacji indywidualnej z dnia 6 września 2019 r. sygn. 0115-KDIT2-1.4011.262.2019.2.JG: „(...) o prawie do skorzystania ze zwolnienia wymienionego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy decyduje wydatkowanie, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiła sprzedaż, przychodu ze sprzedaży nieruchomości na realizację własnych celów mieszkaniowych (...)”.

Także NSA w wyroku II FSK 542/15 podzielił pogląd co do zasady, że przychód jest związany ze sprzedażą konkretnej nieruchomością i datą jej zbycia.

Sąd stwierdził, cytat: „W ocenie organu, warunkiem skorzystanie ze zwolnienia o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 32 u.p.d.o.f., możliwe jest, gdy wydatkowanie przychodu ze sprzedaży nieruchomości (prawa do lokalu) następuje po wcześniejszym przyroście majątku podatnika związanym ze sprzedażą tejże nieruchomości (prawa do lokalu). Zatem, to data poniesienia wydatku na zakup nowej nieruchomości ma kluczowe znaczenie w sprawie, a nie cena nabycia nieruchomości, czy sposób jej księgowania”.

„W świetle powyższego należy zatem stwierdzić, że z przepisów u.p.d.o.f. wynika, że nie wszystkie przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy są zwolnione z podatku, lecz tylko te, które zostały wydatkowane w zakreślonym terminie (od dnia sprzedaży ), na cele wskazane w tych przepisach.”

„Ponadto, z podatku nie jest zwolniony każdy przychód, bez względu na źródło jego pochodzenia, przeznaczony na nabycie lokalu mieszkalnego, budynku mieszkalnego lub realizację innego celu wymienionego w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) lub e) u.p.d.o.f., lecz wyłącznie przychód uzyskany ze sprzedaży ściśle określonej nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) u.p.d.o.f.”

Podobny pogląd wyraża interpretacja indywidualna Nr 0112-KDIL2-1.4011.505.2020.2.DJ „Jak wynika bowiem, z dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to nie jakikolwiek przychód (jakiekolwiek środki), ale konkretnie przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości (w tym przypadku przychód uzyskany przez małżonków ze sprzedanego w dniu 16 kwietnia 2018 r. lokalu niemieszkalnego) ma zostać wydatkowany na własne cele mieszkaniowe, wyszczególnione w przepisie art. 21 ust. 25 ww. ustawy. Wydatkowanie powinno dotyczyć środków pochodzących ze sprzedaży nieruchomości, a nie środków pozyskanych przez podatnika z jakichkolwiek innych źródeł. Rozpatrując kwestię dotyczącą zastosowania ulgi wynikającej z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy, istotnym jest, czy w momencie wydatkowania na własne cele mieszkaniowe podatnik posiada środki finansowe ze sprzedaży konkretnej nieruchomości lub prawa majątkowego.”

W ocenie Wnioskodawcy, jeżeli przychód nie podlega zwolnieniu nie można do niego stosować metody i wzoru obliczeniowego ustanowionego dla art. 21. ust. 1 pkt 131, bo jest on zastrzeżony do przychodów spełniających warunek wydatkowania na konkretny cel mieszkaniowy w ściśle zakreślonym terminie. Wnioskodawca w formularzu PIT-39 zastosował się do zawartych w nim dwóch przepisów (art. 30e ust. 1 ust. 4 i art. 21 ust. 1 pkt 131) i uważa, że o obliczeniu podatku decydują przepisy i ich treść, a nie formularz.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
prawa wieczystego użytkowania gruntów

nieruchomości

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w dniu 7 października 2015 r. Wnioskodawca sprzedał nieruchomość zakupioną w dniu 9 kwietnia 2015 r. A zatem przychód uzyskany ze sprzedaży tej nieruchomości podlega opodatkowaniu na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż sprzedaż została dokonana przed upływem 5 lat licząc od końca roku, w którym nastąpiło nabycie.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością, np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości). Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć zatem związek przyczynowo-skutkowy.

Tak obliczony przychód można pomniejszyć o koszty uzyskania przychodu. Ustalenie kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw odbywa się zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ww. ustawy w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie.

W myśl art. 22 ust. 6c ww. ustawy, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Wysokość nakładów, o których mowa w art. 22 ust. 6c ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Podsumowując, jak wynika z powyższych przepisów, podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia określonym zgodnie z art. 19 ustawy (tj. wartością wyrażoną w cenie określonej w umowie sprzedaży, pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia), a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak obliczony dochód podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł – stosownie do art. 30e ust. 5 ww. ustawy.

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 powołanej ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r.), wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania wymienione zostały w art. 21 ust. 25 ww. ustawy.

Zgodnie zatem z art. 21 ust. 25 cytowanej ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

wydatki poniesione na:
1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej;

W świetle powoływanych przepisów oraz przedstawionego zdarzenia, o prawie do skorzystania ze zwolnienia wymienionego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy decyduje wydatkowanie, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiła sprzedaż, przychodu ze sprzedaży nieruchomości na realizację własnych celów mieszkaniowych.

Ponadto należy wskazać, że z wykładni językowej przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wynika, by dla skorzystania ze zwolnienia musiała zaistnieć chronologia zdarzeń (najpierw odpłatne zbycie, a następnie poniesienie wydatków na własne cele mieszkaniowe). Podstaw ku temu nie daje użyty w przepisie zwrot „począwszy od dnia odpłatnego zbycia”, który należy uznać za element normy wyznaczającej termin wydatkowania dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości. Termin ten, jak z przepisu wyraźnie wynika, ma charakter terminu ad quem, który kończy się z upływem dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Warunkiem skorzystania ze zwolnienia jest zatem wydatkowanie w tym terminie dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości na własne cele mieszkaniowe, pod rygorem wygaśnięcia prawa do zwolnienia podatkowego. Z przepisu nie wynika natomiast, by ustawodawca uzależniał je od uprzedniego chronologicznie odpłatnego zbycia nieruchomości.

Z treści stanu faktycznego wynika, że przychód ze sprzedaży drugiej nieruchomości nie został wydatkowany w okresie dwóch lat licząc od końca roku od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości na własne cele mieszkaniowe.

W związku z powyższym, niewydatkowanie – w wymaganym ustawowo terminie – środków uzyskanych z odpłatnego zbycia drugiej nieruchomości (2015 rok) na nabycie innego lokalu mieszkalnego ani inny cel zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych skutkuje dla Wnioskodawcy niemożnością skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z transakcją sprzedaży drugiej nieruchomości.

Końcowo, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych oraz wyroku wskazać należy, że dotyczy on konkretnej, indywidualnej sprawy w określonym stanie faktycznym i tylko w nim jest wiążący. Dlatego, stosownie do art. 87 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. – Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej wskazać należy, że wyroki sądów nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego interpretację indywidualną.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeń w przedstawionym stanie faktycznym.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin