Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4011.664.2020.1.MKA
z 20 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2020 r. (data wpływu 9 września 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 września 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest ojcem dwójki dzieci, córki urodzonej w 2016 r. oraz syna urodzonego w 2015 r. Z matką dzieci Wnioskodawca nie zawarł związku małżeńskiego. W 2017 r. doszło do rozstania Wnioskodawcy z matką dzieci. Również w 2017 r. wydany został wyrok Sądu Rejonowego w (…), w którym zasądzone zostały od Wnioskodawcy na rzecz małoletnich dzieci alimenty w kwocie 500 zł na każde dziecko. Alimenty Wnioskodawca płaci regularnie. Wnioskodawca był i jest do nadal zatrudniony na umowę o pracę na pełen etat.

Ponadto, w 2017 r. zawarta została między rodzicami dzieci ugoda, z której wynikało, że Wnioskodawca ma możliwość kontaktowania się z dwójką dzieci w miejscu zamieszkania Wnioskodawcy:

• w każdy pierwszy i trzeci weekend miesiąca od soboty od godz. 15 do niedzieli do godz. 18,
• w każdą wolną sobotę Wnioskodawcy od godz. 10 do godz. 18, z zastrzeżeniem, że Wnioskodawca z tygodniowym wyprzedzeniem poinformuje matkę małoletnich w jakim terminie przypadnie jego kontakt z małoletnimi,
• w jeden tydzień wakacji letnich,
• w Wigilię Świąt Bożego Narodzenia od godz. 10 do godz. 17,
• w Święta Bożego Narodzenia w latach parzystych z prawem do zabrania ich poza ich miejsce zamieszkania w pierwszy dzień Świąt od godz. 10 do godz. 18, a w latach nieparzystych w drugi dzień Świąt,
• w Święta Wielkanocne w latach parzystych z prawem do zabrania dzieci poza ich miejsce zamieszkania w pierwszy dzień Świąt od godz. 10 do godz. 18, a w lata nieparzyste w drugi dzień Świąt.
  
  

W 2019 r. Wnioskodawca i matka dzieci zawarli kolejną ugodę zmieniającą kontakty Wnioskodawcy z dziećmi w ten sposób, że Wnioskodawca ma możliwość kontaktowania się z dwójką dzieci w miejscu zamieszkania Wnioskodawcy:

• w każdy pierwszy i trzeci weekend miesiąca od piątku od godz. 18 do niedzieli do godz. 18, z zastrzeżeniem, że w pierwszy weekend lipca każdego roku kontakty te będą miały miejsce od piątku od godz. 10 do wtorku do godz. 18, a nadto w każdy pierwszy weekend sierpnia od piątku od godz. 10 do wtorku do godz. 18,
• w Święta Bożego Narodzenia w lata nieparzyste od godz. 14 w Wigilię do godz. 18 w pierwszy dzień Świąt, a w lata parzyste od godz. 10 do godz. 18 w drugi dzień Świąt,
• w Święta Wielkanocne w lata nieparzyste od godz. 10 w Wielką Sobotę do godz. 18 w Niedzielę Wielkanocną, a w lata parzyste w Poniedziałek Wielkanocny w godz. od 10 do godz. 18,
• w jeden tydzień ferii zimowych (w latach parzystych - pierwszy tydzień, a w latach nieparzystych - drugi tydzień) od niedzieli godz. 10 do niedzieli tydzień później godz. 18, Wnioskodawca ma prawo do zabierania dzieci poza miejsce ich zamieszkania, przy czym zobowiązany jest do odebrania dzieci i ich odwiezienia do miejsca zamieszkania matki.
  
  

Poza alimentami Wnioskodawca ponosi również inne znaczące wydatki dotyczące dzieci. Kierując się potrzebą stworzenia odpowiednich warunków do spotkań z dziećmi, w obecnym miejscu zamieszkania, Wnioskodawca wygospodarował i urządził dla nich własny pokój, w którym każde z nich posiada m.in. swoje łóżko. Dzieci zostały zameldowane w miejscu zamieszkania Wnioskodawcy. Wnioskodawca zgłosił również dzieci jako członków rodziny do ubezpieczenia zdrowotnego.

Wnioskodawca w żaden sposób nie uchyla się od spotkań z dziećmi, regularnie zabiera dzieci do siebie. Podczas, gdy dzieci Wnioskodawcy przebywają z nim, finansuje zakup niezbędnej im odzieży, zabawek, żywności. Wnioskodawca finansuje także zakup leków dla dzieci. Zarówno na spotkania z Wnioskodawcą, jak i po tych spotkaniach, Wnioskodawca zawozi dzieci swoim samochodem do matki, ponosząc koszty z tym związane np. zakup paliwa. Wnioskodawca kontaktuje się z dziećmi nie tylko podczas spotkań, ale i poprzez rozmowy telefoniczne.

Wnioskodawca nie zawarł porozumienia z matką dzieci dotyczącego sposobu korzystania z ulgi prorodzinnej z powodu braku takiej możliwości, a także nie posiada informacji, czy w latach podatkowych, których dotyczy wniosek, matka dzieci korzystała z ulgi prorodzinnej.

W okresie podatkowym, będącym przedmiotem zapytania, Wnioskodawca wykonywał faktycznie władzę rodzicielską nad swoimi dziećmi, czyli sprawował faktyczną pieczę nad dziećmi (dzieci spędzały u Wnioskodawcy cały czas wynikający z zawartej ugody). Wnioskodawca troszczył się i troszczy nadal o fizyczny i duchowy rozwój dzieci, dbał o ich zdrowie, bezpieczeństwo, edukację, wychowanie, wypoczynek, zaspokajanie potrzeb kulturalnych, sportowych, religijnych, itp.

Wnioskodawca przez cały czas, gdy dzieci z nim przebywały i przebywają, sprawował i sprawuje nad nimi pieczę oraz wychowuje je z poszanowaniem ich godności i praw.

Wnioskodawca rzeczywiście uczestniczy jako rodzic w realizacji funkcji wychowywania dzieci, jak i łożenia na ich utrzymanie.

Wnioskodawca jest świadomy, że nie samo posiadanie władzy rodzicielskiej, ale faktyczne jej realizowanie daje uprawnienie do korzystania z ulgi na dzieci. Wnioskodawca nie wyobraża sobie, aby nie mógł realizować faktycznej władzy rodzicielskiej, dlatego na tyle, na ile to jest możliwe, robi wszystko, aby ten szczególny obowiązek i jednocześnie prawo wykonywać. Wnioskodawca aktywnie uczestniczy w wychowywaniu dzieci, aby mieć realny wpływ na ich życie, np. poprzez interesowanie się ich stanem zdrowia i pomoc w ich leczeniu, czy interesowanie się sposobem spędzania wolnego czasu.

W latach podatkowych, których dotyczy wniosek, tj. 2018 i 2019 Wnioskodawca nie pozostawał w związku małżeńskim. W każdym z ww. lat osiągnął dochód poniżej 56 000 zł. Wnioskodawca nie prowadził działalności gospodarczej w ww. okresie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy mając na uwadze powyższy stan faktyczny Wnioskodawca mógł w zeznaniu rocznym PIT-37 za 2018 i 2019 r. skorzystać z ulgi na każde dziecko w wysokości 100%, czy tylko w wysokości 50 % kwoty ulgi?

Zdaniem Wnioskodawcy, ma On prawo do odliczenia ulgi w 100% na każde dziecko – w przypadku nie skorzystania przez matkę dzieci z odliczenia ulgi z powodu nie uzyskania przez nią jakichkolwiek dochodów (mimo braku porozumienia co do podziału ulgi) lub w 50 % na każde dziecko, w przypadku uzyskania przez matkę dzieci dochodów, przy jednoczesnym braku porozumienia co do podziału ulgi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020r., poz. 1426, z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Natomiast w myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
2. dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a. (art. 27f ust. 2a).

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b).

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3).

Stosownie do art. 27f ust. 4 analizowanej ustawy, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359) – przysługuje obojgu rodzicom, a – stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Podkreślenia przy tym wymaga, że separacja bądź rozwód rodziców nie są równoznaczne z utratą przez rodzica prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej. Sąd rodzinny, ogłaszając separację bądź rozwiązując związek małżeński określa także prawa rodzicielskie. Jeżeli zatem nie pozbawia tego prawa jednego z rodziców, to uznaje, że rodzice są zdolni do porozumienia w sprawach dotyczących dziecka.

Warunkiem niezbędnym do zastosowania ulgi na dzieci w stosunku do małoletniego dziecka jest wykonywanie władzy rodzicielskiej (a nie samo jej posiadanie). Nie można utożsamiać pojęcia „wykonywanie władzy rodzicielskiej” z pojęciem „przysługiwanie władzy rodzicielskiej”.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest ojcem dwójki dzieci urodzonych w 2016 r. i w 2015 r. Z matką dzieci Wnioskodawca nie zawarł związku małżeńskiego. W 2017 r. doszło do rozstania Wnioskodawcy z matką dzieci. Wnioskodawca na podstawie wyroku sądu płaci alimenty w wysokości 500,00 zł na każde dziecko. Wnioskodawca spotykał się z dziećmi na podstawie harmonogramu określonego w ugodach zawartych z matką dzieci w 2017 r. i w 2019 r. Poza alimentami Wnioskodawca ponosi również inne wydatki dotyczące dzieci. Kierując się potrzebą stworzenia odpowiednich warunków do spotkań z dziećmi, w obecnym miejscu zamieszkania, Wnioskodawca wygospodarował i urządził dla nich własny pokój. Dzieci są zameldowane w miejscu zamieszkania Wnioskodawcy. Wnioskodawca zgłosił również dzieci jako członków rodziny do ubezpieczenia zdrowotnego.

Wnioskodawca kontaktował się z dziećmi również poprzez rozmowy telefoniczne. Wnioskodawca troszczył się o fizyczny i duchowy rozwój dzieci, dbał o ich zdrowie, bezpieczeństwo, edukację, wychowanie, wypoczynek, zaspokajanie potrzeb kulturalnych, sportowych, religijnych, itp.

Wnioskodawca nie zawarł porozumienia z matką dzieci dotyczącego sposobu korzystania z ulgi prorodzinnej z powodu braku takiej możliwości, a także nie posiada informacji, czy w latach podatkowych, których dotyczy wniosek, matka dzieci korzystała z ulgi prorodzinnej.

W pierwszej kolejności – przystępując do oceny możliwości zastosowania ulgi prorodzinnej – wskazać należy, że wysokość odliczenia kwoty z tytułu ulgi na dzieci, o której mowa w art. 27f ustawy, została określona na dziecko, przy czym rodzicom dziecka ustawodawca przyznał jeden wspólny limit. W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez oboje rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującej kwoty ulgi. Powyższe oznacza, że suma miesięcznych odliczeń dokonanych przez oboje rodziców względem tego samego dziecka nie może przekroczyć kwoty obliczonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy. Co istotne, kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej, z tym, że biorąc pod uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania „lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej”, tj. po wyrazach „kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych”, należy przyjąć, że podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców – z których każdy ma prawo do zastosowania ulgi – jest podział tej kwoty w częściach równych. Tym samym, możliwość skonsumowania kwoty ulgi przez rodziców dziecka w inny sposób niż w proporcji pół na pół należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady) wymagającego zgody obojga rodziców.

Przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego pozwala twierdzić, że każdemu z rodziców przysługiwała władza rodzicielska oraz każdy z rodziców władzę tę wykonywał w różnym zakresie. Jak bowiem wynika z wniosku oboje rodzice posiadają pełne prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej. Zainteresowany utrzymywał pełen kontakt z dziećmi oraz współdecydował o ich prawach i obowiązkach. Wnioskodawca spędzał czas z dziećmi zgodnie z ustalonym z matką dzieci harmonogramem. Wnioskodawca troszczył się o fizyczny i duchowy rozwój dzieci, dbał o ich zdrowie, bezpieczeństwo, edukację, wychowanie, wypoczynek, zaspokajanie potrzeb kulturalnych, sportowych, religijnych. Zainteresowany wywiązywał się z obowiązku alimentacyjnego względem dzieci oraz ponosił inne wydatki związane z ich utrzymaniem. W przywołanym art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (zdanie drugie), ustawodawca dał rodzicom możliwość wyboru, w jaki sposób dokonają odliczeń kwoty przysługującej im ulgi prorodzinnej. Jak już podkreślono – istotne jest, aby odliczona przez oboje rodziców kwota nie przekroczyła rocznego limitu ulgi określonego ustawą. W związku z tym możliwe jest skorzystanie z odliczenia od podatku przez jednego z rodziców lub w dowolnej proporcji przez oboje rodziców przy czym konieczne jest w tym zakresie uzyskanie porozumienia pomiędzy osobami uprawnionymi, gdyż to im ustawodawca pozostawił decyzję w tym względzie. W sytuacji natomiast braku takiego porozumienia – co ma miejsce w przedmiotowej sprawie - odliczenie przysługuje w częściach równych. Przy czym przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają sposobu podziału ulgi pomiędzy rodziców od uzyskania przez nich przychodu w roku podatkowym, którego dotyczy odliczenie.

Uwzględniając powyższe stwierdzić zatem należy, że w sytuacji, gdy w stosunku do małoletnich dzieci, zarówno Wnioskodawca jak i ich matka w latach 2018 i 2019 wykonywali władzę rodzicielską – oboje są uprawnieni do skorzystania z ulgi wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z brakiem porozumienia pomiędzy Wnioskodawcą a matką dzieci, Wnioskodawcy przysługuje odliczenie – przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w ustawie - w wysokości 50% kwoty ulgi na każde dziecko.

Ponadto wyjaśnić należy, że w toku postępowania w sprawie wydania interpretacji upoważniony organ nie przeprowadza jakiegokolwiek postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji czerpie wyłącznie z przedstawionego przez stronę opisu stanu faktycznego. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różniło od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. W rezultacie w wydanej interpretacji upoważniony organ nie rozstrzyga, który z rodziców i w jakim zakresie wykonuje władzę rodzicielską. Poczynienie pełnych ustaleń faktycznych na okoliczność, czy rodzic małoletnich dzieci faktycznie wykonywał w stosunku do dzieci władzę rodzicielską i ewentualnie w jakim okresie, jest możliwe wyłącznie w postępowaniu podatkowym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.