2020.10.28 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-1.4012.441.2020.1.BS
z 28 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2020 r. (data wpływu 28 sierpnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania odpłatnego zbycia do Spółki Nabywającej praw i obowiązków wynikających z Umów Agencyjnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania odpłatnego zbycia do Spółki Nabywającej praw i obowiązków wynikających z Umów Agencyjnych oraz stawki podatku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Charakterystyka Wnioskodawcy

Spółka z o.o. („Wnioskodawca”) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jedynym udziałowcem Wnioskodawcy jest Bank. Wnioskodawca jest, oraz będzie w momencie zaistnienia zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku, zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług („VAT”) w Polsce.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą zasadniczo w dwóch podstawowych obszarach: wynajmu i zarządzania nieruchomościami oraz ruchomościami (dalej jako: „Wynajem i Zarządzanie”) oraz pośrednictwa ubezpieczeniowego (dalej jako: „Pośrednictwo Ubezpieczeniowe”).

W ramach działalności dotyczącej Wynajmu i Zarządzania, Wnioskodawca koncentruje się na wynajmie i obsłudze umów najmu lokali i obiektów zaadaptowanych na potrzeby oddziałów bankowych oraz innych budynków biurowych i lokali użytkowych. Wnioskodawca realizuje również inwestycje na terenie całego kraju w imieniu własnym oraz na rzecz Banku, a także prowadzi prace remontowo - budowlane i modernizacyjne. Wnioskodawca trudni się także (w mniejszym stopniu) wynajmem (leasingiem) środków trwałych i wyposażenia a od niedawna również świadczeniem usług informatycznych. Ponadto, Wnioskodawca w ograniczonym zakresie świadczy również usługi transportu wartości pieniężnych dla Klientów Grupy kapitałowej Banku za pośrednictwem wyspecjalizowanych firm outsourcingowych a także usługi inkasa w związku ze spłatami dokonywanymi przez dłużników w odniesieniu do wierzytelności nabytych przez Bank. Przeważającą część przychodów z tytułu działalności w zakresie Wynajmu i Zarządzania Wnioskodawca generuje w wyniku udostępnienia Bankowi lokali przystosowanych i wyposażonych do prowadzenia działalności bankowej. Odrębne umowy najmu lub podnajmu określają szczegółowo wszystkie kwestie związane z użytkowaniem wspomnianych lokali.

Równocześnie, Wnioskodawca jako agent ubezpieczeniowy w rozumieniu ustawy z dnia 15 grudnia 2017 r. o dystrybucji ubezpieczeń (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1881, z późn. zm.) – („Ustawa o dystrybucji ubezpieczeń”) wykonuje czynności z zakresu dystrybucji ubezpieczeń oferowanych przez różne zakłady ubezpieczeń. Aktualnie, czynności w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego wykonywane są przez Wnioskodawcę na rzecz czterech ubezpieczycieli z siedzibami w Polsce („Ubezpieczyciele”) na podstawie zawartych odrębnie z każdym z tych Ubezpieczycieli umów agencyjnych („Umowy Agencyjne”). Wnioskodawca zawarł z Ubezpieczycielami łącznie 4 Umowy Agencyjne, dotyczące produktów w zakresie zarówno ubezpieczeń osobowych jak i majątkowych.

Na podstawie Umów Agencyjnych, Wnioskodawca wykonuje za wynagrodzeniem, w imieniu lub/i na rzecz Ubezpieczycieli, czynności o charakterze dystrybucji ubezpieczeń (czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego), o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 3 Ustawy o dystrybucji ubezpieczeń. Prowadzona w ramach Pośrednictwa Ubezpieczeniowego działalność ma charakter czynności agencyjnych, dotyczy zasadniczo umów ubezpieczenia grupowego i polega na udzielaniu pomocy przez pośrednika ubezpieczeniowego w administrowaniu umowami ubezpieczenia lub umowami gwarancji ubezpieczeniowych i ich wykonywaniu, także w sprawach o odszkodowanie lub świadczenie. Działalność Wnioskodawcy w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego ma charakter regulowany i podlega nadzorowi Komisji Nadzoru Finansowego („KNF”). Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na podstawie Umów Agencyjnych podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT według podstawowej stawki 23%.

Strukturę organizacyjną i zakres działania jednostek organizacyjnych Wnioskodawcy, zakres obowiązków kierujących oraz zakres zadań komórek organizacyjnych, określa Regulamin organizacyjny Wnioskodawcy („Regulamin Organizacyjny”). W dniu … r., Zarząd Wnioskodawcy przyjął uchwałę w sprawie przyjęcia Regulaminu Organizacyjnego Spółki z o.o., mocą której dokonał zmiany Regulaminu Organizacyjnego m.in. z takim skutkiem, że wyodrębniony został Wydział Ubezpieczeń. W sensie organizacyjnym, Wydział Ubezpieczeń wyodrębnia i skupia działalność Wnioskodawcy w zakresie Pośrednictwa Ubezpieczeniowego, a jego struktura zorganizowana w formie sześciu Zespołów odzwierciedla funkcjonalny i finansowy aspekt prowadzenia tej działalności. Wydział Ubezpieczeń został podporządkowany bezpośrednio Prezesowi Zarządu Wnioskodawcy.

Wewnątrz Wydziału Ubezpieczeń sprawowane są funkcje kierujących Zespołami wyodrębnionymi w ramach tego wydziału, tj. Zespołem Marketingu, Zespołem Rozliczeń Ubezpieczeń, Zespołem Contact Center, Zespołem Wspomagania, Zespołem Reklamacji, Zespołem Roszczeń. Zadania poszczególnych Zespołów w Wydziale Ubezpieczeń realizowane są zgodnie z kompetencjami określonymi przez odrębne przepisy spółki Wnioskodawcy. Regulamin Organizacyjny opisuje zakres zadań Wydziału Ubezpieczeń, z podziałem na poszczególne Zespoły powołane w ramach tego wydziału.

Obok Wydziału Ubezpieczeń, pozostałe komórki organizacyjne funkcjonujące w strukturze Wnioskodawcy to:

Wydział Controllingu,

Wydział Kadr i Płac

Wydział Majątku i Rozliczeń,

Wydział Zarządzania Infrastrukturą i Realizatorstwa Inwestycji.

Charakterystyka rozważanej transakcji Zbycia

W najbliższym czasie, Wnioskodawca zamierza ograniczyć zakres prowadzonej przez siebie działalności. Intencją Wnioskodawcy jest, docelowo, pozostawienie w prowadzonym przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwie wyłącznie działalności w zakresie Wynajmu i Zarządzania. Odnośnie do działalności Pośrednictwa Ubezpieczeniowego, Wnioskodawca dopuszcza zarówno zbycie na rzecz podmiotu trzeciego całości tej działalności, jak i przeniesienie na rzecz podmiotu trzeciego, za wynagrodzeniem, wyłącznie praw i obowiązków z Umów Agencyjnych – zależnie od preferencji przyszłego nabywcy. Przy czym przedmiotem niniejszego wniosku jest wyłącznie ustalenie kwalifikacji podatkowej w zakresie podatku VAT rozważanej przez Wnioskodawcę transakcji odpłatnego zbycia na rzecz podmiotu trzeciego („Inwestor”) praw i obowiązków wynikających z Umów Agencyjnych dotyczącymi grupowych umów ubezpieczenia, w odniesieniu do których generowane jest wynagrodzenie prowizyjne, z pominięciem pozostałych składników tworzących działalności Pośrednictwa Ubezpieczeniowego (dalej jako: „Zbycie”).

Jak wskazano powyżej, działalność Pośrednictwa Ubezpieczeniowego została wyodrębniona w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy w postaci Wydziału Ubezpieczeń. Działalność ta obejmuje szereg składników majątkowych służących przedmiotowej działalności i z nią związanych, w tym:

Prawa i obowiązki związane z Umowami Agencyjnymi zawartymi przez Wnioskodawcę z Ubezpieczycielami, dotyczącymi grupowych umów ubezpieczenia, w odniesieniu do których generowane jest wynagrodzenie prowizyjne,

Dokumentację ubezpieczeniową dotyczącą umów objętych działalnością Pośrednictwa Ubezpieczeniowego,

Wyodrębnione zbiory / bazy danych, niezbędne Wnioskodawcy dla wykonywania czynności agencyjnych,

Rozrachunki z Ubezpieczycielami (należności i zobowiązania) w zakresie związanym z prowadzeniem działalności Pośrednictwa Ubezpieczeniowego, wynikające z zawartych Umów Agencyjnych,

W zakresie związanym z działalnością Pośrednictwa Ubezpieczeniowego – inne należności i zobowiązania Wnioskodawcy w stosunku do podmiotów, z którymi łączą Wnioskodawcę relacje gospodarcze – w odpowiedniej części, w zakresie dotyczącym działalności Pośrednictwa Ubezpieczeniowego,

Poza wspomnianymi powyżej Umowami Agencyjnymi stanowiącymi podstawę prawną działalności w zakresie Pośrednictwa Ubezpieczeniowego, Wnioskodawca jest także stroną szeregu umów o charakterze pomocniczym względem całości działalności prowadzonej przez przedsiębiorstwo Wnioskodawcy, tj. zarówno działalności w zakresie Pośrednictwa Ubezpieczeniowego, jak i działalności w zakresie Wynajmu i Zarządzania, jednak niezwiązanych z istotą tych działalności („Umowy pomocnicze”). Są to:

umowa o świadczenie usług informatycznych dotycząca prawa do użytkowania aplikacji informatycznych; umowa ta dotyczy stosunkowo standardowych aplikacji biurowych, wykorzystywanych również w działalnościach niezwiązanych z rynkiem ubezpieczeń;

umowa o współpracy dotycząca udostępnienia infrastruktury, w tym, prawa do użytkowania łączy telekomunikacyjnych, serwerów;

umowa o świadczenie usług obsługi procesów z obszaru HR;

umowa dotycząca obowiązków zakresu rachunkowości, prawa podatkowego, sprawozdawczości zewnętrznej i sprawozdawczości wewnętrznej;

umowa podnajmu powierzchni biurowej;

umowa, na podstawie której Bank występuje jako pełnomocnik Wnioskodawcy i koordynuje określone czynności serwisowe wykonywane przez zewnętrznego dostawcę;

umowa dotycząca usług wyceny zobowiązań Wnioskodawcy wobec pracowników z tytułu wybranych świadczeń pracowniczych, tj. odpraw emerytalnych i rentowych oraz nagród jubileuszowych.

Ponadto, do działalności Pośrednictwa Ubezpieczeniowego (Wydziału Ubezpieczeń) zostali przypisani pracownicy Wnioskodawcy odpowiedzialni za prowadzenie tej działalności – osoby te zatrudnione są przez Wnioskodawcę w pełnym lub niepełnym wymiarze czasu pracy, zgodnie z aktualnymi potrzebami gospodarczymi Wnioskodawcy.

Inwestorem będzie podmiot spoza Grupy kapitałowej Banku, niepowiązany z Wnioskodawcą lub Bankiem w rozumieniu art. 32 Ustawy o VAT lub przepisów o podatku dochodowym, zainteresowany nabyciem Umów Agencyjnych oraz dalszym świadczeniem na rzecz Ubezpieczycieli usług pośrednictwa ubezpieczeniowego na bazie Umów Agencyjnych. Na potrzeby niniejszego wniosku, kierując się znajomością rynku Wnioskodawca zakłada, że preferencją potencjalnego Inwestora będzie nabycie Umów Agencyjnych przez spółkę z siedzibą w Polsce („Spółka Nabywająca”). Wnioskodawca zakłada ponadto, że dla Spółki Nabywającej, działalność prowadzona w oparciu o nabyte Umowy Agencyjne będzie jedyną działalnością tej spółki; jednak Wnioskodawca nie wyklucza możliwości równoległego prowadzenia przez Spółkę Nabywającą także innej działalności.

Nabycie przez Spółkę Nabywającą praw i obowiązków z Umów Agencyjnych zawartych przez Wnioskodawcę z Ubezpieczycielami, dotyczących grupowych umów ubezpieczenia, musi nastąpić za zgodą odpowiednich Ubezpieczycieli obejmującą również zgodę na przejęcie zobowiązań z Umów Agencyjnych. Należy założyć, że Zbycie Umów Agencyjnych do Spółki Nabywającej nie wpłynie w żaden sposób na strony umów ubezpieczenia, ani też na prawa czy sytuację osób ubezpieczonych w ramach tych umów.

Zbycie nie obejmie natomiast pozostałych składników wchodzących w zakres działalności Pośrednictwa Ubezpieczeniowego (Wydziału Ubezpieczeń), składników służących działalności w zakresie Wynajmu i Zarządzania ani też Umów pomocniczych służących obu rodzajom działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę. Zbyciu Umów Agencyjnych nie będzie również towarzyszyło przejście na Spółkę Nabywającą pracowników Wnioskodawcy.

Z uwagi na konieczność zapewnienia, że Zbycie Umów Agencyjnych na rzecz Spółki Nabywającej nie wpłynie na ciągłość i jakość czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego świadczonych na podstawie tych umów, na dzień Zbycia, Spółka Nabywająca musi posiadać status agenta ubezpieczeniowego. Spółka Nabywająca jako agent ubezpieczeniowy będzie zobowiązana do prowadzenia działalności z uwzględnieniem przepisów Ustawy o dystrybucji ubezpieczeń. Zgodnie z wymogami Ustawy o dystrybucji ubezpieczeń, wyznaczenie agenta ubezpieczeniowego należy do kompetencji zakładu ubezpieczeń, w imieniu i na rzecz którego taki agent ma działać. Zakład ubezpieczeń musi udzielić agentowi odpowiedniego pełnomocnictwa (art. 21 ust. 1 i 2 Ustawy o dystrybucji ubezpieczeń) oraz zgłosić go do rejestru pośredników ubezpieczeniowych. W wykonaniu powyższych obowiązków z Ustawy o dystrybucji ubezpieczeń, należy oczekiwać, że przed dniem Zbycia, Spółka Nabywająca zostanie zgłoszona przez odpowiednich Ubezpieczycieli do rejestru pośredników ubezpieczeniowych. Spółka Nabywająca otrzyma od Ubezpieczycieli odpowiednie pełnomocnictwa do działania w ich imieniu i na ich rzecz.

W konsekwencji, po nabyciu przez Spółkę Nabywającą Umów Agencyjnych, bazując na nabytych Umowach Agencyjnych oraz składnikach materialnych i niematerialnych, które Spółka Nabywająca zapewni we własnym zakresie, spółka ta będzie wykonywać zobowiązania wynikające z Umów Agencyjnych.

Jak wskazano, niniejszy wniosek dotyczy wyłącznie rozważanej przez Wnioskodawcę transakcji Zbycia praw i obowiązków wynikających z Umów Agencyjnych zawartych przez Wnioskodawcę z Ubezpieczycielami. Jednakże, Wnioskodawca nie wyklucza, że wolą przyszłego Inwestora będzie nabycie całości działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę w zakresie Pośrednictwa Ubezpieczeniowego (Wydziału Ubezpieczeń). Mając na uwadze taką możliwość, Wnioskodawca wystąpił w tym zakresie z odrębnym wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w okolicznościach przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego, odpłatne Zbycie do Spółki Nabywającej praw i obowiązków wynikających z Umów Agencyjnych będzie stanowić świadczenie usług zdefiniowanych w art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, które podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT i nie jest wyłączone z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiot Zbycia nie będzie stanowić dostawy towaru, o której mowa w art. 2 pkt 6 Ustawy o VAT; tym samym, mając na względzie odpłatny charakter planowanej transakcji Zbycia, transakcja będzie dotyczyć świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT. Transakcja ta będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT.

Wnioskodawca uważa, że w przypadku rozważanej transakcji Zbycia nie znajdzie zastosowania wyłączenie z opodatkowania, o którym mowa w art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT, ponieważ Umów Agencyjnych nie można uznać za przedsiębiorstwo w rozumieniu Kodeksu cywilnego lub zorganizowaną części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT.

Uzasadnienie

Przepisy Ustawy o VAT

W świetle art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W świetle art. 2 pkt 6 Ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na podstawie art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa. Z odpłatnością za dostawę towarów lub świadczenie usług mamy do czynienia w sytuacji, gdy istnieje związek pomiędzy dostawą towarów (świadczeniem usług) a zapłatą otrzymaną przez sprzedającego (świadczeniodawcę).

W opinii Wnioskodawcy, przedmiot Zbycia nie będzie stanowić towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 Ustawy o VAT. Tym samym, mając na względzie odpłatny charakter planowanej transakcji Zbycia, Wnioskodawca jest zdanie, że będzie ona dotyczyć świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT.

Należy uwzględnić, że przepisy art. 6 Ustawy o VAT wyłączają określone czynności z opodatkowania. Są to czynności, które co prawda mieszczą się w zakresie pojęcia odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, jednak z uwagi na wspomniane wyłączenia zawarte w art. 6, nie podlegają opodatkowaniu. W szczególności, art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT stanowi, że przepisów tej ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Dokonując powyższego wyłączenia, ustawodawca nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem „transakcji zbycia”. Jednak uwzględniając zakres przedmiotowy Ustawy o VAT jak również praktykę organów podatkowych i sądów administracyjnych należy uznać, że zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem tych czynności „jak właściciel”, w tym: sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aport) i inne; zbycie przedsiębiorstwa (zorganizowanej części przedsiębiorstwa) podlega zasadzie swobody umów w takim znaczeniu, że może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Pojęcie przedsiębiorstwa lub jego części w świetle regulacji unijnych

Przepis art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT wyłączający z zakresu tej ustawy transakcje zbycia przedsiębiorstwa i zorganizowanej części przedsiębiorstwa został wprowadzony do tej ustawy w celu implementacji art. 5 ust. 8 i art. 6 ust. 5 Szóstej Dyrektywy Rady (77/388/EWG) z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U.UE.L.77.145.1 z późn. zm.), ("VI Dyrektywa"). Przepis art. 5 ust. 8 VI Dyrektywy zastąpiony został przez art. 19 Dyrektywy 112 w następującym brzmieniu: „W przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach, gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu”. W świetle art. 29 Dyrektywy 112, ww. przepis stosuje się na takich samych warunkach do świadczenia usług.

Z orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej („Trybunał”) wydanych na tle ww. regulacji (np. C-497/01 Zita Modes Sarl v. Administration de lenregistrement et des domains, C-651/11 Staatssecretaris van Financiën v. X BV, C-444/10 Finanzamt Lüdenscheid v. Christel Schriever) wynika przede wszystkim, że w celu ustalenia, czy transakcja obejmuje przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa nie jest istotne to, jakie składniki dotychczasowego przedsiębiorstwa zbywcy zostaną przekazane nabywcy, ale okoliczność czy składniki te będą wystarczające do prowadzenia przez nabywcę działalności gospodarczej określonego rodzaju.

Polskie sądy administracyjne potwierdzają, że w takim też kierunku powinna zmierzać wykładnia art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT. Przykładowo, Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 4 marca 2015 r., I FSK 113/14 wyjaśnił, że: „Wyłączenie, o którym mowa w art. 6 pkt 1 u.p.t.u., dotyczy tylko takiej transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w wyniku której następca prawny (nabywca) będzie prowadził działalność gospodarczą w oparciu o przekazane przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część. […] zastosowanie tegoż wyłączenia wymaga, by nabywca miał zamiar prowadzić przekazane przedsiębiorstwo lub jego część, a nie natychmiast zlikwidować działalność i ewentualnie sprzedać zapasy.”

Podsumowując, w ocenie Trybunału oraz polskich sądów administracyjnych, weryfikacja mająca na celu ustalenie, czy „wydanie majątku” stanowi przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część powinna dotyczyć tego, czy przedmiot takiej operacji obejmuje rzeczy ruchome, jak i wartości niematerialne, które łącznie stanowią podmiot lub część podmiotu zdolnego do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej. Ponadto, na moment transakcji, nabywca powinien posiadać zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części „w oparciu o przekazane przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część”; nie może mieć miejsca sytuacja, gdy nabywca dokonuje natychmiastowej likwidacji nabytej działalności oraz sprzedaży nabytego majątku (zapasów).

Odnosząc przywołane przepisy i orzeczenia do rozważanej transakcji Wnioskodawca jest zdania, że w świetle unijnych regulacji, Umowy Agencyjne będące przedmiotem Zbycia na rzecz Spółki Nabywającej nie są (i nie będą na dzień transakcji) wystarczające dla uznania ich za zorganizowaną część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Jakkolwiek bowiem Spółka Nabywająca będzie prowadzić działalność Pośrednictwa Ubezpieczeniowego w oparciu o te umowy, to jednak zmuszona będzie we własnym zakresie zapewnić pozostałe niezbędne dla tej działalności zasoby (rzeczowe, nierzeczowe, osobowe). Tym samym, nie ulega wątpliwości, że same Umowy Agencyjne nie będą wystarczające do prowadzenia przez Spółkę Nabywającą działalności w zakresie Pośrednictwa Ubezpieczeniowego w takim wymiarze lub zakresie, w jakim prowadzi ją Wnioskodawca i jaki jest wymagany dla prawidłowej obsługi umów zawartych z Ubezpieczycielami.

Pojęcie przedsiębiorstwa / części przedsiębiorstwa w świetle polskich przepisów

W kontekście przepisu art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT, kluczowe znaczenie ma ustalenie, czy przedmiot Zbycia ma charakter przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. O ile odpowiedź na powyższe pytanie byłaby twierdząca, zbycie takiego przedmiotu nie podlegałoby przepisom Ustawy o VAT. W przeciwnym razie, transakcja Zbycia będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT na zasadach określonych w Ustawie o VAT.

Przepisy Ustawy o VAT nie definiują terminu „przedsiębiorstwo”. Z tej przyczyny, dla celów określenia zakresu pojęcia „przedsiębiorstwo”, wykorzystuje się regulację zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145, z późn. zm.) – dalej: „Kodeks cywilny”, który to przepis stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

koncesje, licencje i zezwolenia;

patenty i inne prawa własności przemysłowej;

majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

tajemnice przedsiębiorstwa;

księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Kodeks cywilny nie definiuje pojęcia zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Pojęcie to zostało natomiast zdefiniowane w art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT, zgodnie z którym zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa jest „organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania”. Podobne brzmienie ma definicja tego pojęcia zawarta w ustawach dotyczących podatków dochodowych.

Zatem na gruncie polskich przepisów podatkowych, w tym, Ustawy o VAT, ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa mamy do czynienia, jeżeli spełnione są następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań;

zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;

składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;

funkcjonalnie, zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Ww. definicja odzwierciedla więc aspekt ekonomiczny definicji przedsiębiorstwa zawartej w art. 55¹ Kodeksu cywilnego, a w szczególności wymóg „zorganizowania” składników niematerialnych i materialnych wchodzących w skład przedsiębiorstwa (tj. powiązanie organizacyjne i funkcjonalne między tymi składnikami) oraz ich funkcję gospodarczą („przeznaczenie do prowadzenia działalności gospodarczej”).

Definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa występuje wyłącznie na gruncie prawa podatkowego i „wyraża ekonomiczne rozumienie przedsiębiorstwa (jego zorganizowanej części) jako całości gospodarczej, pojmowanej jako aktywa i obciążające je pasywa, w oderwaniu od prawnoformalnych aspektów dokonywania transakcji” (tak Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 15 czerwca 2012 r., sygn. IPPP1/443-322/12-2/PR).

W dotychczasowych poglądach organów podatkowych wielokrotnie podkreślano, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których można prowadzić odrębną działalność, lecz pewnym zorganizowanym zespołem tych składników (tak np. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 8 stycznia 2014 r. (sygn. IPPP1/443-1296/13-2/IGo): „zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość)”). Z kolei w interpretacji z dnia 31 marca 2010 r., sygn. ITPP2/443-108/10/EŁ, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy sprecyzował, że: „przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.”

Warto także przytoczyć stanowisko zawarte w prawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 26 stycznia 2016 r., sygn. akt I SA/Wr 1823/15, w którym Sąd podkreślił kluczowe znaczenie aspektu funkcjonalnego działalności zorganizowanej części przedsiębiorstwa: „Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym kompleks praw, obowiązków i rzeczy), iż zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). […] Dla uznania, że w wyniku podziału Spółki przez wyodrębnienie, powstaną dwie niezależne zorganizowane części przedsiębiorstwa, istotne jest przede wszystkim ustalenie, czy określony wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych będzie zdolny do prowadzenia działalności gospodarczej i umożliwi samodzielną realizację przypisanych im zadań gospodarczych”.

Z powyższego należy wnioskować, że choć identyfikacji „zorganizowanej części przedsiębiorstwa” nie niweczy wyłączenie z niego części składników materialnych i niematerialnych, to taka część przedsiębiorstwa musi zachować zdolność do funkcjonowania jako przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze. Zdaniem Wnioskodawcy, takiej zdolności nie posiadają Umowy Agencyjne.

Ocena przedmiotu Zbycia (Umów Agencyjnych) w świetle definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa

4.1. Wyodrębnienie organizacyjne

Wyodrębnienie organizacyjne rozumiane jest jako odpowiednie umiejscowienie zorganizowanej części przedsiębiorstwa w strukturze organizacyjnej podatnika – w szczególności, jako pionu, działu, wydziału, oddziału. Jak zaznaczył Wojewódzki Sąd Administracyjny („WSA”) we Wrocławiu w wyroku z dnia 26 stycznia 2016 r., sygn. akt I SA/Wr 1823/15, „aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako ZCP, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.”

Zgodnie z wyrokiem WSA w Warszawie z dnia 12 sierpnia 2008 r., sygn. III SA/Wa 666/08: „każdy zespół składników majątkowych, dający się wyodrębnić poprzez funkcjonalne powiązanie polegające na przydatności do realizacji określonego działania gospodarczego – bez względu na jego organizacyjne wyodrębnienie w postaci zakładu czy też oddziału – będzie przedsiębiorstwem w rozumieniu art. 55(1) K.c. […] użyte w art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT pojęcie „przedsiębiorstwo” obejmuje każdy zespół składników materialnych i niematerialnych służących do realizacji określonych zadań gospodarczych, bez względu na to, czy obejmuje on całość, czy jedynie część majątku określonego podmiotu.”

Wyodrębnienie organizacyjne może wynikać ze statutu, regulaminu, zarządzenia lub innego aktu o podobnym charakterze, ale istotne są także okoliczności faktyczne. Jak wskazuje interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 22 listopada 2019 r., sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.572.2019.1.MK: „Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. […] Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).”

Odnosząc się do powyższych stanowisk Wnioskodawca potwierdza, że na dzień Zbycia, w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy będzie funkcjonować wyodrębniony Wydział Ubezpieczeń prowadzący, przy pomocy przypisanych do tej jednostki składników majątku, działalność Pośrednictwa Ubezpieczeniowego. Jednakże, przedmiotem Zbycia nie będzie Wydział Ubezpieczeń ani też zespół alokowanych do niego aktywów i zobowiązań, a wyłącznie jeden ze składników tych aktywów, tj. Umowy Agencyjne. Żaden z pozostałych składników aktywów lub pasywów nie zostanie przeniesiony na Spółkę Nabywającą.

W opinii Wnioskodawcy nie można uznać, że same Umowy Agencyjne będą stanowić, na dzień Zbycia, wyodrębnioną, spójną organizacyjnie część aktywności gospodarczej Wnioskodawcy, której stropień wyposażenia i zorganizowania umożliwia prowadzenie (na dzień Zbycia oraz po Zbyciu) działalności gospodarczej w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego związanego z grupowymi umowami ubezpieczenia. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że same Umowy Agencyjne nie są wystarczające dla prowadzenia takiej działalności w sposób samodzielny i autonomiczny. Z tego względu, Umowy Agencyjne nie spełniają, oraz na dzień Zbycia nie będą spełniać, przesłanki wyodrębnienia o charakterze organizacyjnym, stanowiącej jeden z wymogów określonych w definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa, zawartej w art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT.

4.2. Wyodrębnienie finansowe

Z perspektywy ekonomicznej, celem tego warunku jest zapewnienie, że zorganizowana część przedsiębiorstwa będzie w stanie samodzielnie prowadzić działalność, w tym – funkcjonować w sposób niezależny finansowo od przedsiębiorstwa zbywcy.

W świetle praktyki organów podatkowych i sądów administracyjnych, „Wyodrębnienie finansowe nie oznacza całkowitej samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie do zorganizowanej części przedsiębiorstwa przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań” – tak: WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 26 stycznia 2016 r., sygn. akt I SA/Wr 1823/15. Z kolei Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach (interpretacja z dnia 25 października 2012 r., sygn. IBPP2/443-767/12/AM) wyjaśnił: „Aspekt finansowy wyodrębnienia oznacza, że powinno być możliwe przypisanie przedmiotowi aportu, w strukturach Podatnika, określonych wskaźników finansowych, w tym zwłaszcza przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań realizowanych („osiąganych”) przez przedmiot aportu. Takie przypisanie ww. wielkości powinno być możliwe w szczególności przy wykorzystaniu komputerowego systemu wspomagającego zarządzanie przedsiębiorstwem lub systemu księgowo-rachunkowego”.

Przytoczone przykłady wykładni wskazują, że wyodrębnienie finansowe powinno zapewniać możliwość wydzielenia z finansów całego przedsiębiorstwa Wnioskodawcy rozliczeń finansowych dotyczących przedmiotu Zbycia – Umów Agencyjnych. Powinien istnieć taki system ewidencji, który umożliwia przyporządkowanie do Umów Agencyjnych przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań. Taki system oznacza w szczególności odrębne plany finansowe, odrębne budżety oraz prowadzenie zakładowych planów kont, na których księgowane byłyby wyłącznie zdarzenia gospodarcze związane z funkcjonowaniem Umów Agencyjnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle powyższych definicji specyfikujących kluczowe przymioty „odrębności finansowej”, Umowy Agencyjne nie spełniają warunku wyodrębnienia finansowego. Umowy Agencyjne generują bowiem określone strumienie przychodów i kosztów jedynie w powiązaniu z pozostałymi składnikami i zasobami alokowanymi do Wydziału Ubezpieczeń, natomiast nie generują takich strumieni samodzielne, w oderwaniu od pozostałych zasobów alokowanych do Wydziału Ubezpieczeń. Także funkcjonujące w spółce Wnioskodawcy systemy finansowo-księgowe, w tym, odpowiednie konta analityczne i wyodrębnione centra kosztów nie pozwalają na alokację przychodów i kosztów oraz aktywów i zobowiązań do Umów Agencyjnych – pozycje te alokowane są wyłącznie do całości działalności w zakresie Pośrednictwa Ubezpieczeniowego.

Konsekwentnie, należy oczekiwać, że po dokonaniu Zbycia Umów Agencyjnych, o ile składnik ten miałby stanowić jedyny element przedsiębiorstwa Spółki Nabywającej, nie byłby on wystarczający dla prowadzenia przez tę spółkę działalności pośrednictwa ubezpieczeniowego w sposób niezależny pod względem finansowym i rozliczeniowym, w tym, dla generowania przychodów i zysków z takiej działalności. W związku z powyższym trzeba uznać, że Umowy Agencyjne nie posiadają, oraz na dzień Zbycia nie będą posiadać, przymiotu samodzielności finansowej, a więc nie zostanie spełniony kolejny z warunków określonych w art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT, decydujących o kwalifikacji Umów Agencyjnych jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

4.3. Wyodrębnienie funkcjonalne (możliwość funkcjonowania jako niezależnego przedsiębiorstwa)

Z wyodrębnieniem funkcjonalnym danej jednostki mamy do czynienia, gdy jest ona w stanie przejąć określone zadania gospodarcze oraz samodzielnie (niezależnie) funkcjonować na rynku realizując te zadania. Oznacza to, iż aby wydzielona część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych, musi posiadać potencjalną zdolność do niezależnego działania gospodarczego, jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe, materialne i niematerialne, wchodzące w skład danej jednostki (w tym przypadku, Umów Agencyjnych) powinny zatem umożliwić Spółce Nabywającej podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Jak wskazuje WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 26 stycznia 2016 r., sygn. akt I SA/Wr 1823/15 „wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania na rynku jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład ZCP muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa”.

Podobnie, w interpretacji z dnia 26 maja 2014 r., sygn. IBPP3/443-203/14/AŚ wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach czytamy „W ocenie organu, dla uznania, że zbywana część przedsiębiorstwa stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, istotne znaczenie ma ocena, czy ta zbywana część przedsiębiorstwa jest zdolna do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Wyodrębnienie organizacyjne i finansowe (wskazane przepisami ustawy) nie musi mieć charakteru bardzo sformalizowanego. Bardziej istotne jest wyodrębnienie stricte funkcjonalne, które pozwala na dalsze funkcjonowanie części przedsiębiorstwa w sposób niezależny po oddzieleniu go od reszty przedsiębiorstwa.”

Jednak zdaniem Wnioskodawcy, Umowy Agencyjne będące przedmiotem Zbycia na rzecz Spółki Nabywającej nie będą wystarczające dla prowadzenia działalności pośrednictwa ubezpieczeniowego. Jakkolwiek bowiem Spółka Nabywająca będzie prowadzić działalność w oparciu o te umowy, to jednak zmuszona będzie we własnym zakresie zapewnić pozostałe zasoby (rzeczowe, nierzeczowe, osobowe) umożliwiające prowadzenie takiej działalności w wymiarze lub zakresie wymaganym dla prawidłowej obsługi Umów Agencyjnych zawartych z Ubezpieczycielami (jak ma to miejsce w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy).

Tym samym, nie można uznać, że same Umowy Agencyjne umożliwią Spółce Nabywającej prowadzenie (kontynuowanie) działalności w zakresie Pośrednictwa Ubezpieczeniowego w sposób ciągły, nieprzerwany (a z pewnością nie przy wykorzystaniu tożsamego zespołu składników materialnych i niematerialnych). Uwzględniając powyższe trzeba podsumować, że Umowy Agencyjne nie posiadają, oraz na dzień Zbycia nie będą posiadać, przymiotu odrębności funkcjonalnej, a tym samym nie spełnią ostatniego z warunków określonych w art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT dla uznania ich za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Podsumowanie

Przedmiot Zbycia nie będzie stanowić towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 Ustawy o VAT. Tym samym, mając na względzie odpłatny charakter planowanej transakcji Zbycia, transakcja będzie dotyczyć świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT. Transakcja ta, co do zasady, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku rozważanej transakcji Zbycia nie znajdzie zastosowania wyłączenie z opodatkowania, o którym mowa w art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT. Uwzględniając bowiem przedstawioną we wniosku analizę, jak również orzecznictwo Trybunału, praktykę polskich organów podatkowych oraz orzecznictwo sądów administracyjnych, nie można uznać, że Umowy Agencyjne stanowią przedsiębiorstwo w rozumieniu Kodeksu cywilnego lub zorganizowaną części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania odpłatnego zbycia do Spółki Nabywającej praw i obowiązków wynikających z Umów Agencyjnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 1), w części dotyczącej stawki podatku (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) sprawa została rozpatrzona odrębnie.

Zaznaczyć należy, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie podnoszone w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Przyjęto je jako element zdarzenia przyszłego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin