INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 23.09.2011 r. (data wpływu 23.09.2011. r.) uzupełnione pismem z dnia 12.12.2011 r. (data nadania 12.12.2011 r., data wpływu 13.12.2011 r.) na wezwanie Nr IPPB4/415-733/11-2/SP z dnia 07.12.2011 r. (data nadania 07.12.2011 r., data doręczenia 08.12.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania w Polsce należności z tytułu likwidacji prywatnego funduszu emerytalnego z Kanady (III filar) – jest:

• prawidłowe – odnośnie braku obowiązku zapłaty podatku w Polsce od dochodu z Kanady z tytułu likwidacji funduszu emerytalnego,
• nieprawidłowe – w pozostałym zakresie.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 23.09.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania w Polsce należności z tytułu likwidacji prywatnego funduszu emerytalnego z Kanady (III filar).

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB4/415-733/11-2/SP z dnia 07.12.2011 r. (data nadania 07.12.2011 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez wskazanie właściwego numeru identyfikacji podatkowej (NIP) Wnioskodawcy, doprecyzowanie stanu faktycznego, sprecyzowanie pytania (pytań) przyporządkowanego do przedstawionego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego w odniesieniu do sprecyzowanego pytania (sprecyzowanych pytań), uiszczenie opłaty w wysokości odpowiadającej liczbie stanów faktycznych oraz przedłożenie dowodu wpłaty.

Pismem z dnia 12.12.2011 r. (data nadania 12.12.2011 r., data wpływu 13.12.2011 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni posiada podwójne obywatelstwo polsko – kanadyjskie. W latach 1986 –1997 mieszkała i pracowała w Kanadzie. Tam posiadała wkłady pieniężne na prywatnym funduszu emerytalnym F. Kanada ULC.

W 1997 roku Wnioskodawczyni wróciła do Polski na stałe. Od tego momentu pracuje i rozlicza się z urzędem skarbowym jako osoba fizyczna.

W 2008 roku Wnioskodawczyni zlikwidowała swój prywatny fundusz emerytalny w Kanadzie, którego wartość wynosiła 38.170,19 $ CAN. F. przysłało Wnioskodawczyni czek na sumę 28.627,63 $ CAN po potrąceniu 25% podatku, tj. 9.542,56 $ CAN, według prawa kanadyjskiego.

Fundusz emerytalny w Kanadzie – III filar – był prywatny, więc Wnioskodawczyni mogła go zlikwidować. Wnioskodawczyni nie widziała sensu, aby go tam trzymać, gdyż mieszka w Polsce i tutaj były Jej potrzebne pieniądze. W trakcie pracy w Kanadzie w latach 1986 – 1997 Wnioskodawczyni odkładała pieniądze na prywatnym funduszu emerytalnym. Wkład na ten fundusz wnosił w 50% pracodawca i w 50% Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni posiada wkład na państwową emeryturę w Kanadzie, tzw. Kanada Pension Plan (odpowiednik ZUS), ale o te pieniądze Wnioskodawczyni będzie mogła ubiegać się po ukończeniu 65 roku życia.

Przedstawiony we wniosku stan faktyczny będący przedmiotem interpretacji dotyczy roku 2008. W tym okresie miejsce zamieszkania i centrum interesów życiowych Wnioskodawczyni znajdowało się w Polsce. W roku podatkowym 2008 pobyt Wnioskodawczyni na terytorium Polski przekroczył 183 dni, gdyż od 1997 r. tutaj mieszka na stałe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni może uniknąć podwójnego opodatkowania od wypłaconej przez Kanadę kwoty, jeżeli tam został potrącony 25% podatek...

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie powinna płacić żadnego podatku po raz drugi w Polsce, ponieważ zapłaciła już 25% w Kanadzie. Według Wnioskodawczyni powinna mieć zwróconą różnicę 6%, ponieważ w Polsce w 2008 r. podatek od osób fizycznych wynosił 19%.

W myśl art. 18 umowy między Polską a Kanadą w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz.U.38 poz. 216), Wnioskodawczyni uważa, iż jest rozliczona prawidłowo. W Kanadzie Wnioskodawczyni zarobiła pieniądze, dlatego tam pobrali podatek. Według Wnioskodawczyni z Polską również jest prawidłowo rozliczona, chyba że powinna otrzymać tę różnicę 6% podatku.

Wnioskodawczyni wskazała, iż umowy międzynarodowe o unikaniu podwójnego opodatkowania mają pierwszeństwo nad polskim prawem podatkowym.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W świetle art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Dla oceny skutków podatkowych związanych z uzyskaniem przychodu z wypłaty kapitału zgromadzonego na prywatnym funduszu emerytalnym (III filar) z Kanady, wymagane jest dokonanie kwalifikacji takich przychodów na gruncie umowy z dnia 04.05.1987 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Kanady w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 1990 r. Nr 38, poz. 216).

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ww. umowy, emerytury i renty pochodzące z Umawiającego się Państwa i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Natomiast jak wynika z ust. 2 ww. przepisu, emerytury pochodzące z Umawiającego się Państwa i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie mogą być także opodatkowane w tym Państwie, z którego pochodzą, i zgodnie z prawem tego Państwa. Jednakże w przypadku okresowych wypłat emerytalnych podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć kwoty niższej spośród następujących kwot:

1. 15 procent kwoty należności brutto oraz
2. stawki odpowiadającej kwocie podatku, do którego zapłaty odbiorca należności byłby zobowiązany za dany rok od całości otrzymanych w danym roku okresowych wypłat emerytalnych, w przypadku gdyby odbiorca posiadał miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, z którego pochodzi należność.
   
   

Umowa nie definiuje co należy rozumieć poprzez sformułowanie „emerytury”, jednakże należy przyjąć, że powyższe sformułowanie powinno się odnosić do wynagrodzenia płatnego w odniesieniu do byłego zatrudnienia w sektorze prywatnym. Termin „emerytury” oznacza wynagrodzenie, które jest wypłacane po przejściu na emeryturę i które w pierwszej kolejności, aczkolwiek nie wyłącznie, ma na celu zabezpieczenie źródła utrzymania osobie je otrzymującej.

Z przedstawionego przez Wnioskodawczynię stanu faktycznego wynika, że powyższe warunki nie zostały spełnione. Powodem wypłaty kapitału, o którym mowa powyżej jest bowiem likwidacja prywatnego funduszu emerytalnego. Wnioskodawczyni mieszka w Polsce i nie widziała sensu, aby trzymać pieniądze w funduszu emerytalnym w Kanadzie.

W związku z powyższym, w kwestii opodatkowania tego dochodu zastosowanie znajduje art. 21 ww. umowy.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 umowy, z uwzględnieniem postanowień ustępu 2 części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą, a które nie są objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej umowy, będą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Natomiast jak wynika z treści ust. 2 ww. art. 21, jeżeli jednak dochody takie są uzyskiwane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie ze źródeł położonych w drugim Umawiającym się Państwie, dochody takie mogą być także opodatkowane w tym Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa. Jednakże w przypadku dochodów z majątku dziedzicznego lub powiernictwa tak pobierany podatek nie może przekroczyć 15 procent kwoty dochodu brutto, pod warunkiem iż dochody takie podlegają opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie, w którym ich odbiorca ma miejsce zamieszkania.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt a), w przypadku Polski podwójnego opodatkowania unikać się będzie w sposób następujący: jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub posiada majątek, który – zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy – może być opodatkowany w Kanadzie, to Polska zezwoli – z uwzględnieniem postanowień litery b) – na zwolnienie takiego dochodu lub majątku od opodatkowania, z tym jednak, że przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby zastosuje tę stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód lub majątek zwolniony od opodatkowania w powyższy sposób nie był tak właśnie zwolniony od opodatkowania.

Biorąc pod uwagę opisany stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż do przychodu z Kanady z tytułu likwidacji funduszu emerytalnego otrzymanego przez Wnioskodawczynię – osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce – ma zastosowanie przepis art. 21 ust. 2 polsko – kanadyjskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Oznacza to, iż przychód ten jest opodatkowany zarówno w Kanadzie jak i w Polsce.

Jednakże w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu należy zastosować metodę unikania podwójnego opodatkowania określoną w art. 23 ust. 1 lit. a) ww. umowy (metoda wyłączenia z progresją) w związku z art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych – podatek określa się w następujący sposób:

1. do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1,
2. ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów,
3. ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
   
   

Oznacza to, iż dochód Wnioskodawczyni z tytułu likwidacji kanadyjskiego funduszu emerytalnego podlega opodatkowaniu w Kanadzie, a w Polsce jest zwolniony od opodatkowania, jednak dla ustalenia stawki podatku od ewentualnych dochodów Wnioskodawczyni osiągniętych na terytorium Polski, podlegających opodatkowaniu w Polsce na zasadach ogólnych, stosuje się stawkę podatku wyliczoną dla całego dochodu (tzn. tego uzyskanego w Polsce i tego z zagranicy).

Zasadę opodatkowania przedstawioną w wyżej powołanym art. 27 ust. 8 ustawy, stosuje się wyłącznie w przypadku, jeżeli podatnik oprócz dochodów zwolnionych z opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, osiągnął inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce na ogólnych zasadach albo chciał skorzystać z preferencyjnego rozliczenia rocznego np. łącznie z małżonkiem.

W przeciwnym razie, podatnik nie ma obowiązku składania zeznania podatkowego w Polsce.

Zatem od uzyskanego dochodu z Kanady z tytułu likwidacji funduszu emerytalnego Wnioskodawczyni nie powinna płacić podatku w Polsce, gdyż dochód ten posłuży jedynie do wyliczenia stawki podatku, według której będzie opodatkowany ewentualny dochód Wnioskodawczyni osiągnięty na terytorium Polski, podlegający opodatkowaniu w Polsce na zasadach ogólnych.

Natomiast odnośnie zwrotu w wysokości 6% podatku, tut. organ zauważa, iż przedmiotem rozpatrzenia wniosku nie była kwestia rozliczenia wszystkich dochodów uzyskanych przez Wnioskodawczynię, a jedynie obowiązek podatkowy związany z wypłaconym przez Kanadę wkładem pieniężnym zgromadzonym na prywatnym funduszu emerytalnym.

Reasumując, należy stwierdzić, iż dochód uzyskany przez Wnioskodawczynię z Kanady z tytułu likwidacji funduszu emerytalnego jest opodatkowany zarówno w Kanadzie jak i w Polsce. W Polsce w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu Wnioskodawczyni powinna zastosować metodę unikania podwójnego opodatkowania określoną w art. 23 ust. 1 lit. a) polsko-kanadyjskiej umowy (metoda wyłączenia z progresją) w związku z art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.