Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.535.2020.2.JK3
z 28 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2020 r. (data wpływu 20 sierpnia 2020 r.) uzupełnione pismem z dnia 14 października 2020 r. (data nadania 16 października 2020 r., data wpływu 21 października 2020 r.), w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 13 października 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.535.2020.1.JK3 (data doręczenia 14 października 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 13 października 2020 r. (data nadania 13 października 2020 r., data doręczenia 14 października 2020 r.) Nr 0114-KDIP3-2.4011.535.2020.1.JK3, tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych.

Pismem z dnia 14 października 2020 r. (data nadania 16 października 2020 r., data wpływu 21 października 2020 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

A. to jednoosobowa działalność gospodarcza zajmująca się projektowaniem mebli, zleceniem ich produkcji oraz sprzedażą. Projekty mebli są tworzone w Polsce przez właściciela firmy, a w przyszłości planuje się współpracę z innymi osobami w tym zakresie. Produkcja zaś odbywa się w Indiach, na indywidualne zlecenie A. Meble wytwarzane są z litego drewna mango, akacji lub palisandru indyjskiego - gatunków, które odznaczają się nie tylko wyjątkowym ubarwieniem, ale również wysoką odpornością na wieloletnie użytkowanie. Produkcja odbywa się w lokalnych zakładach produkcyjnych, co pozwala nadać im oryginalny kształt i wykończenie. Sprzedaż mebli następuje z Polski, przede wszystkim na rzecz klientów z Polski. A. nie nabywa mebli oraz nie dokonuje sprzedaży mebli na rzecz podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT. Jak wskazano powyżej projektowaniem mebli zajmuje się obecnie Wnioskodawca. Jego działania polegają na tworzeniu nowych unikalnych wzorów, łączeniu możliwych tradycyjnych sposobów produkcji z nowoczesnymi projektami i rozwiązaniami. Praca polega również na poszukiwaniu rozwiązań umożliwiających zabezpieczenie powierzchni drewna przed działaniem czynników atmosferycznych, mechanicznymi uszkodzeniami jego powierzchni. W ramach prac nad nowym projektem mebla powstaje wiele szkiców, z których wybierany jest wzór różniący się od oferty dostępnej na rynku, o unikalnym harmonijnym kształcie, ale posiadający pełne wartości użytkowe. Powyższe prace projektowe prowadzone są w sposób ciągły i systematyczny. Każdy z tworzonych nowych projektów na charakter twórczy, niepowtarzalny i innowacyjny. Po opracowaniu projektu, jest on przesyłany do Indii, gdzie w fabryce powstaje prototyp mebla. Decyzję, czy nastąpi produkcja mebla zgodnie z opracowanym projektem podejmuje właściciel firmy w Indiach lub w Polsce, na podstawie wytworzonego prototypu. Obecnie wiodącym w sprzedaży meblem jest szafka rtv, której wzór użytkowy został zarejestrowany na rzecz A. w Urzędzie Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej. Rejestracja wzoru użytkowego nastąpiła w lutym 2020 roku. Tym samym A. posiada prawo ochronne na wzór użytkowy podlegający ochronie prawnej na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących na terenie Unii Europejskiej. W przyszłości firma planuje uzyskać rejestrację dla kolejnych wzorów użytkowych. A. posiada ewidencję umożliwiającą ustalenie przychodów ze sprzedaży mebli objętych kwalifikowanym prawem własności intelektualnej (wzorem użytkowym) oraz pozwalającą na ustalenie ich kosztów wytworzenia oraz kosztów sprzedaży. Koszty wytworzenia mebli to przede wszystkim koszty produkcji w Indiach, importu do Polski. W prowadzonej ewidencji wyodrębniono również koszty związane z rejestracją wzoru użytkowego oraz produkcją prototypu mebla objętego ochroną prawną. Nie poniesiono wydatków na prace projektowe, gdyż twórcą projektu jest właściciel firmy. Wnioskodawca jest rezydentem podatkowym w Polsce i w tym kraju podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości uzyskiwanych dochodów, nie korzysta z ulg i zwolnień podatkowych.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 13 października 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.535.2020.1.JK3 Wnioskodawca uzupełnił braki formalne wniosku.

Wnioskodawca doprecyzował opis stanu faktycznego poprzez wskazanie, że:

1. Projekty mebli powstają w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności rozwojowej. Zdaniem podatnika działalność ta wypełnia znamiona działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu ustawy o PIT, ale odpowiedź na to pytanie jest przedmiotem jednego z pytań przedstawionych we wniosku.
   
2. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą przedstawioną we wniosku od czerwca 2015 roku.
   
3. Nowe produkty (meble) są wyrobami innowacyjnymi w porównaniu z meblami oferowanymi na rynku, wyróżniają się designem, rodzajem drewna, z którego są produkowane - dzięki czemu posiadają oryginalną i niepowtarzalną kolorystykę. Natomiast meble te, jako grupa towaru istnieją od dawna na rynku - np. stolik pod sprzęt RTV, bieliźniarka, komoda, itp.
   
4. Zdaniem Wnioskodawcy, meble o których mowa we wniosku, zostały zaprojektowane w ramach prowadzonej przez niego działalności rozwojowej, podejmowanej w sposób systematyczny, w celu pozyskania zasobów wiedzy i wykorzystania jej w ramach dalszej działalności gospodarczej.
   
5. Projektowanie mebli jest działaniem twórczym, o indywidualnym charakterze, również meble wytworzone wg takich projektów posiadają indywidualne cechy, w szczególności kształt oraz kolor, wyraźnie odróżniający je na tle innych mebli oferowanych na rynku.
   
6. Uzyskiwane przez Wnioskodawcę przychody ze sprzedaży mebli, w których w cenie sprzedaży uwzględniono kwalifikowane prawo własności intelektualnej (prawo ochronne na wzór użytkowy), są przychodami z tytułu prawa ochronnego na wzór użytkowy, zgodnie z art. 33ca ust. 2 pkt 2 ustawy o PIT.
   
7. Wnioskodawca nie składał zgłoszeń do polskiego Urzędu Patentowego. Jeden wzór użytkowy mebla został zgłoszony w Urzędzie Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej. Rejestracja w tym organie daje bowiem szerszą ochronę prawną. Organ wydał stosowane postanowienie o rejestracji wzoru użytkowego.
   
8. W cenie sprzedaży mebla ujęta jest wartość uzyskanego prawa ochronnego na wzór użytkowy, stanowi ono dochód ze sprzedaży.
   
9. Wnioskodawca prowadzi ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o PIT. Ewidencja wydatków (kosztów bezpośrednich) poniesionych na wytworzenie kwalifikowanego prawa IP, umożliwiająca wyliczenie współczynnika nexus prowadzona jest od początku 2019 roku.
   
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy prowadzone przez A. prace związane z opracowywaniem nowych wzorów mebli wypełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 i 40 ustawy o PIT?
2. Czy dochody uzyskane ze sprzedaży mebli, w których wykorzystywane jest kwalifikowane prawo własności intelektualnej będą korzystały z opodatkowania podatkiem dochodowym wg stawki 5% zgodnie z treścią art. 30ca ustawy o PIT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zgodnie z brzmieniem przepisu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, działalność badawczo-rozwojowa stanowi twórczą działalność obejmującą badania naukowe, prace rozwojowe, podejmowana jest w sposób systematyczny, w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Natomiast prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Definicja działalności badawczo-rozwojowej wskazuje na szereg cech, którymi musi charakteryzować się wykonywana przez podatnika działalność, aby mogła być uznana za badawczo- rozwojową: 1. musi być twórcza, 2. podejmowana w sposób systematyczny, 3. musi obejmować jedną z dwóch kategorii czynności - badania naukowe lub prace rozwojowe, 4. musi być podejmowana w określonym przez ustawę celu - zwiększenie oraz wykorzystanie wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Termin „twórczy” oznacza tworzenie czegoś nowego. Ustawa nie precyzuje co ma być wynikiem procesu twórczego, dlatego też można przyjąć, że może to być produkt, materiał, usługa, narzędzie, czy też receptura, program. W powyższym zakresie można wesprzeć się ustawą z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. nr 90 poz. 631 ze zm.), która definiuje pojęcie utworu. Zgodnie z nią przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Pojęcie „systematyczny” oznacza robiący coś regularnie, starannie, w sposób uporządkowany, według pewnego systemu, czy też harmonogramu. Zdaniem A., prace rozwojowe zdefiniowane w art. 5a pkt 40 ustawy o PIT są przez ustawodawcę rozumiane bardzo szeroko oraz wiążą się one zarówno z nabywaniem, jak i przetwarzaniem wiedzy, w celu kreowania ulepszonych produktów. Jedynie rutynowe i okresowe zmiany istniejących m.in. produktów lub usług nie stanowią prac rozwojowych. Ustawa nie przewiduje żadnej procedury weryfikacji, czy potwierdzania, że przeprowadzone prace badawczo-rozwojowe spełniają założone definicje. Nie chodzi tutaj o weryfikację poziomu innowacyjności, czy rodzaju prac, ale stwierdzenie faktu, że przeprowadzone czynności rzeczywiście powinny zostać uznane za prace rozwojowo-badawcze. Odnosząc się do znaczenia tego pojęcia funkcjonującego w języku powszechnym, należy wskazać, że „prace”- w kontekście omawianego przypadku - to ogół czynności wykonywanych przez grupę ludzi realizujących jakieś zadanie, celowa działalność człowieka zmierzająca do wytworzenia określonych dóbr, a badawczo-rozwojowe to związane z badaniami, z rozwojem, planowaniem badań i rozwoju; „rozwój” natomiast oznacza proces zmian, przechodzenia do form bądź stanów bardziej złożonych lub pod pewnymi względami doskonalszych. Jak wskazał Minister Finansów w objaśnieniach podatkowych z dnia 15 lipca 2019 roku w sprawie preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP BOX (dalej „objaśnienia podatkowe) str. 19: „wytworzenie przedmiotu ochrony oznacza wykreowanie nowego kwalifikowanego IP od podstaw. Pojęcie to odnosi się do najbardziej oczywistej sytuacji, w której do tej pory dane kwalifikowane IP w ogóle nie istniało i podatnik w ramach działalności badawczo-rozwojowej wytworzył to kwalifikowane IP. Natomiast rozwinięcie lub ulepszenie przedmiotu ochrony oznacza w szczególności rozbudowanie, poszerzenie zakresu funkcjonalnego albo użyteczności już istniejącego kwalifikowanego IP, niezależnie od tego, czy podatnik uzyskał dodatkową ochronę na to rozwinięcie lub ulepszenie. Decydującym determinantem jest tutaj aspekt faktyczny rozumiany jako rozwinięcie lub ulepszenie istniejącego kwalifikowanego IP w dowolnej postaci, o ile działania te prowadzą do poprawy użyteczności albo funkcjonalności już istniejącego kwalifikowanego IP. Takie rozumienie wynika wprost z użycia słowa „ulepszonego”: ulepszać zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN oznacza „zmienić coś tak, żeby stało się bardziej użyteczne lub funkcjonalne”. Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, A. realizuje i w najbliższej przyszłości będzie realizowała prace badawczo-rozwojowe polegające na projektowaniu nowych prototypów mebli, gwarantujących komfort użytkowania w połączeniu z nowoczesną linią design. Prace te są prowadzone w sposób systematyczny, obecnie przez właściciela firmy, a w przyszłości również przez osoby współpracujące, a ich efektem według zamierzenia, będzie powstanie nowych projektów objętych ochroną z rejestracji wzoru użytkowego. Tym samym zdaniem podatnika, prowadzona przez niego działalność wypełnia definicję działalności badawczo - rozwojowej, o której mowa w art. 5a pkt 38 i 40 ustawy o PIT. W analizowanym stanie faktycznym nie dochodzi do ulepszania już istniejących wzorów użytkowych. Za każdym razem powstanie nowy niepowtarzalny wzór użytkowy.

Ad. 2

Uzyskiwany przez A. dochód (określony jako różnica między przychodami ze sprzedaży mebli, w których wykorzystywane jest kwalifikowane prawo własności intelektualnej - wzór użytkowy) a kosztami ich wytworzenia (pośrednimi i bezpośrednimi) będzie podlegał opodatkowaniu stawką 5% zgodnie z treścią art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT po skorygowaniu o współczynnik nexus, wyliczony zgodnie z treścią art. 30ca ust. 4 ustawy. Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Rozwiązanie to ma zastosowanie do dochodów z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, (tzw. IP BOX, lnnovation Box). W uzasadnieniu do projektu ustawy wprowadzającej IP Box, wskazano, że proponowane rozwiązanie polega na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i, które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane dalej „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”. Warunkiem koniecznym dla skorzystania z projektowanej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy o PIT kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są: m.in 1. patent, 2. prawo ochronne na wzór użytkowy, 3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego. Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy). Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 pkt 3 powołanej ustawy dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest osiągnięty przez podatnika w roku podatkowym dochód (strata) osiągnięty m.in. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi. W objaśnieniach podatkowych Minister Finansów wskazał, że opodatkowaniu preferencyjną stawką 5% podlega dochód ze sprzedaży towarów, do wytworzenia których wykorzystano posiadane przez podatnika prawa własności intelektualnej (patent, wzór użytkowy, wzór przemysłowy lub topografii układu scalonego). Potwierdzenie powyższego stanowiska znajdujemy również w indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, np: interpretacja z 11 czerwca 2019 sygn.: 0114-KDIP2-1.4010.165.2019.1.PW, interpretacja z 22 października 2019 sygn.: 0112-KDIL3-3.4011.347.2019.1.MM. W analizowanym stanie faktycznym A. uzyskuje, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, dochód ze sprzedaży mebli, których wzór został objęty ochroną prawną w formie wzoru użytkowego. Jest to dochód w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 3 ustawy o PIT. Tym samym dochód na sprzedaży tych mebli będzie podlegał opodatkowaniu stawką 5%. Pojęcie wzoru użytkowego zostało zdefiniowane w § 94 ustawy Prawo własności przemysłowej, jako: „nowe i użyteczne rozwiązanie o charakterze technicznym, dotyczące kształtu, budowy lub zestawienia przedmiotu o trwałej postaci.” W komentarzach do ustawy Prawo własności przemysłowej wzór użytkowy określany jest często „małym patentem”. Istotą wynalazku, który może być objęty ochroną patentową, jest czysta konstrukcja myślowa, a nie jego konkretna wizualna postać. Zakres patentu określony jest w zastrzeżeniach patentowych. Rysunki to jedynie przykład wykonania. Istotą wzoru użytkowego jest zaś konkretne ukształtowanie przedmiotu, a nie jego funkcja. Można więc powiedzieć, że wzory użytkowe stanowią zmaterializowaną w danej postaci przedmiotu ideę techniczną. Jedną z cech wzoru użytkowego jest jego użyteczność, co oznacza, że produkt musi realizować jakikolwiek cel praktyczny, przy czym nie musi to być rozwiązanie o lepszej funkcjonalności od tego, co jest już znane na rynku. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 5 grudnia 1991 r., sygn. akt I PRN 52/91 wskazał, że „miarą użyteczności przedmiotu zgłoszonego jako wzór użytkowy są nie tylko ułatwienia ujawniające się w toku korzystania z niego zgodnie z jego podstawowym, gospodarczym i praktycznym przeznaczeniem, lecz także i te, które powstają w procesie jego wytwarzania czy produkcji, zwłaszcza jeżeli przyczyniają się do jego potanienia”. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego A. prowadzi odrębną ewidencję (zestawienia Excel poza Podatkową Książką Przychodów i Rozchodów) pozwalającą ustalić wartość przychodów uzyskanych ze sprzedaży mebli objętych ochroną w postaci wzoru użytkowego (na wystawianych fakturach sprzedaży umieszczany jest kod każdego towaru umożliwiający jego identyfikację) oraz kosztów bezpośrednich i pośrednich ich wytworzenia i sprzedaży. Koszty pośrednie (inne niż koszty zakupu, importu i transportu do klienta) będą przypisywane do uzyskanych przychodów poprzez zastosowanie proporcji, o której mowa w art. 23 ust. 3 ustawy o PIT (udział przychodów ze sprzedaży mebli objętych ochroną w postaci wzoru użytkowego do łącznej wartości przychodów uzyskanych przez podatnika w danym roku podatkowym z pozarolniczej działalności gospodarczej).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP BOX).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą: przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 tej ustawy: ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych – oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668, z późn. zm.),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r., poz. 1668, z późn. zm.): badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy: prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wyraźnie podkreślić, że w celu stwierdzenia, czy Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazane w art. 5a pkt 38-40 ww. ustawy).

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś).W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Tymczasem z opisu sprawy przedstawionego we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, która dotyczy, projektowania mebli, zlecenia ich produkcji oraz sprzedaży. Projekty mebli powstają w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności rozwojowej, która wypełnia znamiona działalności badawczo-rozwojowej. Projektowaniem mebli zajmuje się obecnie Wnioskodawca. Jego działania polegają na tworzeniu nowych unikalnych wzorów, łączeniu możliwych tradycyjnych sposobów produkcji z nowoczesnymi projektami i rozwiązaniami. Praca polega również na poszukiwaniu rozwiązań umożliwiających zabezpieczenie powierzchni drewna przed działaniem czynników atmosferycznych, mechanicznymi uszkodzeniami jego powierzchni. W ramach prac nad nowym projektem mebla powstaje wiele szkiców, z których wybierany jest wzór różniący się od oferty dostępnej na rynku, o unikalnym harmonijnym kształcie, ale posiadający pełne wartości użytkowe. Powyższe prace projektowe prowadzone są w sposób ciągły i systematyczny. Każdy z tworzonych nowych projektów na charakter twórczy, niepowtarzalny i innowacyjny. Obecnie wiodącym w sprzedaży meblem jest szafka rtv, której wzór użytkowy został zarejestrowany na rzecz Wnioskodawcy w Urzędzie Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej. Rejestracja wzoru użytkowego nastąpiła w lutym 2020 roku. Tym samym Wnioskodawca posiada prawo ochronne na wzór użytkowy podlegający ochronie prawnej na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących na terenie Unii Europejskiej. W przyszłości firma planuje uzyskać rejestrację dla kolejnych wzorów użytkowych.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku i uzupełnieniu opis sprawy oraz cytowane przepisy, należy stwierdzić, że przedstawione działania Wnioskodawcy spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż są podejmowane w sposób systematyczny, mają charakter twórczy oraz podejmowane są w celu zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Reasumując - podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na opracowaniu nowych wzorów mebli stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Rozpatrując z kolei możliwość skorzystania przez Wnioskodawcę z tzw. ulgi Innovation Box, należy zauważyć, że przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy: kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca omawianej ustawy: wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) * 1,3

---------------------

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy: dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej: ilekroć w ustawie jest mowa o projektach wynalazczych - rozumie się przez to wynalazki, wzory użytkowe, wzory przemysłowe, topografie układów scalonych i projekty racjonalizatorskie.

Jeżeli umowa międzynarodowa lub przepisy prawa Unii Europejskiej obowiązujące bezpośrednio w krajach członkowskich określają szczególny tryb udzielania ochrony na wynalazki, wzory użytkowe, wzory przemysłowe, znaki towarowe, oznaczenia geograficzne lub topografie układów scalonych, w sprawach nieuregulowanych w tej umowie lub w tych przepisach albo pozostawionych w kompetencji organów krajowych przepisy ustawy stosuje się odpowiednio (art. 4 ust. 1 tej ustawy). Umowa międzynarodowa lub przepisy, o których mowa w ust. 1, rozstrzygają w szczególności o tym, w jakim języku prowadzone jest postępowanie związane z udzielaniem ochrony i w jakim języku powinna być sporządzona dokumentacja zgłoszeń wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków towarowych, oznaczeń geograficznych i topografii układów scalonych (art. 4 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 8 ust. 1 omawianej ustawy: na warunkach określonych w ustawie twórcy wynalazku, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego oraz topografii układu scalonego przysługuje prawo do:

1. uzyskania patentu, prawa ochronnego albo prawa z rejestracji;
2. wynagrodzenia;
3. wymieniania go jako twórcy w opisach, rejestrach oraz w innych dokumentach i publikacjach.

W myśl natomiast art. 11 ust. 1 ustawy Prawo własności przemysłowej – prawo do uzyskania patentu na wynalazek albo prawa ochronnego na wzór użytkowy, jak również prawa z rejestracji wzoru przemysłowego przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, twórcy.

Stosownie do treści art. 20 ww. ustawy: twórca wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego uprawniony do uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji może przenieść to prawo nieodpłatnie lub za uzgodnioną zapłatą na rzecz przedsiębiorcy albo przekazać mu wynalazek, wzór użytkowy albo wzór przemysłowy do korzystania.

Wzór przemysłowy to nowa postać wytworu, czyli przedmiotu wytworzonego w sposób przemysłowy lub rzemieślniczy. Wzór przemysłowy posiada indywidualny charakter nadany mu przykładowo przez cechy linii, konturów, kształtów, kolorystykę, fakturę lub materiał wytworu, a także przez ornamentację. Prawo z rejestracji na wzór przemysłowy trwa dwadzieścia pięć lat od daty zgłoszenia w Urzędzie Patentowym, podzielone na pięcioletnie okresy.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie bowiem z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do art. 30cb ust. 2 ww. ustawy: podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 omawianej ustawy: w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Podatnik będzie miał możliwość stosowania niniejszej ulgi przez cały okres trwania ochrony prawnej kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W przypadku tych aktywów, które podlegają procedurze zgłoszenia/rejestracji, podatnik będzie mógł skorzystać z preferencji podatkowej od momentu zgłoszenia lub złożenia wniosku o rejestrację (obowiązek zwrotu kwoty ulgi w przypadku wycofania wniosku, odmowy udzielenia prawa lub odrzucenia wniosku o rejestrację).

Odnosząc powyższe przepisy podatkowe do przedstawionego opisu sprawy, należy wskazać, że:

1. Wnioskodawca projektuje meble w ramach indywidualnej działalności gospodarczej;
2. Wnioskodawca projektuje meble w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej spełniającej definicje wskazane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych;
3. prace badawczo-twórcze mają charakter twórczy i są ukierunkowane na tworzenie nowych rozwiązań,
4. w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej Wnioskodawca wytwarza wzór użytkowy, który został zgłoszony do Urzędu Unii Europejskiej ds. własności intelektualnej i podlega ochronie prawnej,
5. w cenie sprzedaży mebla ujęta jest wartość uzyskanego prawa ochronnego na wzór użytkowy, stanowi ono dochód ze sprzedaży,
6. Wnioskodawca prowadzi ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o PIT. Ewidencja wydatków (kosztów bezpośrednich) poniesionych na wytworzenie kwalifikowanego prawa IP, umożliwiająca wyliczenie współczynnika nexus prowadzona jest od początku 2019 roku.

Zatem w niniejszej sprawie należy stwierdzić, że prawo ochronne na wzór użytkowy jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stąd dochody uzyskane z tego wzoru użytkowego uwzględnione w cenie sprzedaży mebli stanowią dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 3 tej ustawy.

Reasumując - dochody uzyskiwane ze wzorów użytkowych uwzględnione w cenie sprzedaży mebli kwalifikują się do dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej i w konsekwencji korzystają z preferencyjnego opodatkowania dochodów wg stawki 5%.

Zgodnie z art. 30ca ust. 11 ustawy PIT, podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę). Podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty.

Tut. organ nie dokonał oceny stanowiska Wnioskodawcy odnośnie kosztów uzyskania przychodów, gdyż nie było to przedmiotem zapytania.

Końcowo należy zauważyć, że w stanie faktycznym Wnioskodawca wskazał, że uzyskuje przychody z tytułu prawa autorskiego na wzór użytkowy, zgodnie z art. 33ca ust. 2 pkt 2 o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tut. organ uznał, że jest to omyłka pisarska i intencją Wnioskodawcy było wskazanie na art. 30ca ust. 2 pkt 2. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera art. 33ca ust. 2 pkt 2.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.