Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.569.2020.1.MJ
z 30 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2020 r. (data wpływu 31 sierpnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni w dniu 1 sierpnia 1998 roku zawarła związek małżeński. W małżeństwie obowiązywał ustrój wspólności ustawowej. W czasie trwania związku małżeńskiego nabyli do majątku objętego wspólnością ustawową kilka nieruchomości - m.in. dnia 26 lipca 2005 r. od A. z siedzibą w (...) udział 1/2 nieruchomości stanowiącej działkę nr ew. 1 o obszarze 5506 m² położoną w (...), zabudowaną dwoma murowanymi budynkami gospodarczymi (magazyny o jednej kondygnacji powierzchnia 240 m² i 605 m²), wybudowanymi w latach siedemdziesiątych. Nieruchomość jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przyjętym uchwałą nr (...) Rady Miejskiej w (...) z dnia 28 czerwca 2011 r. w sprawie uchwalenia zmian miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy (...) (obszar administracyjny granic miasta), zgodnie z którym nieruchomość znajduje się na terenie usług i/lub produkcji składów i magazynów oznaczonym symbolem (...). Transakcja nabycia tej nieruchomości nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.W stosunku do nieruchomości nie były podejmowanie żadne zorganizowane działania, takie jak: podział gruntu na mniejsze działki, łączenie działek, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych czy inne. Nie były one nabyte z zamiarem dalszej odsprzedaży i dotąd były wykorzystywane częściowo dla celów osobistych Wnioskodawczyni i jej rodziny, a część nieruchomości gruntowej wraz z budynkami była i nadal jest przez Wnioskodawczynię odpłatnie wynajmowana dla podmiotów gospodarczych na cele prowadzenia przez nie działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni sama nie prowadzi ani nie prowadziła działalności gospodarczej. Z tytułu najmu tej (stanowiącej majątek prywatny) nieruchomości Wnioskodawczyni:

• nie była i nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług;
  

• uzyskiwała dochody, które wykazane zostały do opodatkowania w zeznaniach rocznych dla podatku dochodowego od osób fizycznych.
  
  
  

W stosunku do budynków były ponoszone wydatki na modernizację czy ulepszenie budynków (jeden z nich został częściowo rozebrany), wykonywane były prace i bieżące remonty, mające na celu podtrzymanie budynków w stanie zdatnym do użytkowania. Ponieważ Wnioskodawczyni nie prowadzi i nie prowadziła działalności gospodarczej oraz nie jest podatnikiem VAT z tytułu najmu nie przysługiwało Jej prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego. Mąż Wnioskodawczyni będący do 31 grudnia 2017 r. współwłaścicielem nieruchomości nie wykorzystywał przedmiotowej nieruchomości na cele prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej ani nie dokonywał odliczenia podatku naliczonego związanego remontami i kosztami budynków.

Aktem notarialnym (…) z dnia 31 stycznia 2017 r. Wnioskodawczyni z mężem zawarła umowę majątkową małżeńską o obowiązywaniu ustroju rozdzielności majątkowej. W tej samej dacie dokonali podziału majątku wspólnego w trybie zgodnej umowy zawartej przed Notariuszem (…) w ten sposób, że Wnioskodawczyni została wyłączną właścicielką udziału 1/2 nieruchomości nr 1 wraz posadowionymi na niej budynkami.

Wnioskodawczyni przed upływem 5 lat od dnia dokonania podziału majątku wspólnego planuje jej sprzedaż. Poza opisanym udziałem w nieruchomości Wnioskodawczyni nabyła również (na zasadach wspólności ustawowej małżeńskiej ) dwie inne nieruchomości, nie dokonywała jednak dotąd sprzedaży nieruchomości i nie nabywała ich z takim zamiarem.

Zatem w odniesieniu do wszystkich będących w posiadaniu Wnioskodawczyni nieruchomości bez wątpienia należy stwierdzić, że od kilkunastu już lat stanowią one Jej majątek prywatny i w taki sposób były i są wykorzystywane (za wyjątkiem najmu dla podmiotów gospodarczych). Wnioskodawczyni nigdy nie wykazywała aktywności w przedmiocie zbycia tych nieruchomości ani nie podejmowała działań wykraczających poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Nie można zatem przypisać Wnioskodawczyni podmiotowości przedsiębiorcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przychód uzyskany przez Wnioskodawczynię ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości przed upływem 5 lat od dnia dokonania podziału majątku wspólnego małżonków będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, odpłatne zbycie udziału w przedmiotowej nieruchomości (po dokonaniu podziału majątku wspólnego) nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a uzyskany z tej sprzedaży przychód nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   
4. innych rzeczy,
   - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
   
   

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości następuje przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie natomiast do treści art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych. o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment nabycia.

Za datę nabycia nieruchomości w niniejszej sprawie uznać należy datę jej nabycia do ustawowej wspólności majątkowej, tj. 26 lipca 2005 r. w związku z powyższym 5-letni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, upłynął z dniem 31 grudnia 2010 r.

Zatem planowane odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię przedmiotowej nieruchomości po dokonaniu podziału majątku wspólnego nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, uzyskany z tej sprzedaży przychód nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw następuje po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

1. odpłatne zbycie nieruchomości nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz
   
2. zostanie dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.
   
   

Z przytoczonych przepisów wynika, że przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości może stanowić przychód jednego z dwóch źródeł, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy) lub z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy. Ustalenie, z jakiego źródła pochodzi przychód, ma kluczowe znaczenie dla ustalenia sposobu opodatkowania przychodu.

W celu zakwalifikowania działań podjętych przez Wnioskodawczynię do właściwego źródła przychodu, czyli ustalenia, czy sprzedaż będzie stanowiła dla Niej przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też stanowić będzie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej należy mieć na uwadze zamiar, okoliczności i cel działań związanych z odpłatnym zbyciem nieruchomości.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni wraz z mężem w czasie trwania związku małżeńskiego nabyli do majątku objętego wspólnością ustawową kilka nieruchomości - m.in. dnia 26 lipca 2005 r. udział 1/2 nieruchomości stanowiącej działkę zabudowaną dwoma murowanymi budynkami gospodarczymi (magazyny o jednej kondygnacji) wybudowanymi w latach siedemdziesiątych. W stosunku do nieruchomości nie były podejmowanie żadne zorganizowane działania, takie jak: podział gruntu na mniejsze działki, łączenie działek, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych czy inne. Nie były one nabyte z zamiarem dalszej odsprzedaży i dotąd były wykorzystywane częściowo dla celów osobistych Wnioskodawczyni i jej rodziny, a część nieruchomości gruntowej wraz z budynkami była i nadal jest przez Wnioskodawczynię odpłatnie wynajmowana dla podmiotów gospodarczych na cele prowadzenia przez nie działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni sama nie prowadzi ani nie prowadziła działalności gospodarczej. Z tytułu najmu tej (stanowiącej majątek prywatny) nieruchomości Wnioskodawczyni nie była i nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, uzyskiwała dochody, które wykazane zostały do opodatkowania w zeznaniach rocznych dla podatku dochodowego od osób fizycznych. Aktem notarialnym z dnia 31 stycznia 2017 r. Wnioskodawczyni z mężem zawarła umowę majątkową małżeńską o obowiązywaniu ustroju rozdzielności majątkowej. W tej samej dacie dokonali podziału majątku wspólnego w trybie zgodnej umowy zawartej przed Notariuszem w ten sposób, że Wnioskodawczyni została wyłączną właścicielką udziału 1/2 nieruchomości nr 1 wraz posadowionymi na niej budynkami. Wnioskodawczyni przed upływem 5 lat od dnia dokonania podziału majątku wspólnego planuje jej sprzedaż. Poza opisanym udziałem w nieruchomości Wnioskodawczyni nabyła również (na zasadach wspólności ustawowej małżeńskiej ) dwie inne nieruchomości, nie dokonywała jednak dotąd sprzedaży nieruchomości i nie nabywała ich z takim zamiarem. Stanowią one zatem Jej majątek prywatny i w taki sposób były i są wykorzystywane (za wyjątkiem najmu dla podmiotów gospodarczych). Wnioskodawczyni nigdy nie wykazywała aktywności w przedmiocie zbycia tych nieruchomości ani nie podejmowała działań wykraczających poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Nie można zatem przypisać Wnioskodawczyni podmiotowości przedsiębiorcy.

Mając niniejsze na uwadze, w okolicznościach przedmiotowej sprawy należy uznać, że przychód ze sprzedaży udziału w przedmiotowej nieruchomości nie zostanie uzyskany ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza określona w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na związek uzyskiwanych przychodów ze źródłem wymienionym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może wskazywać, rozpatrywany całościowo zespół powiązanych ze sobą działań podatnika, powtarzalnych, uporządkowanych, konsekwentnie prowadzących do osiągnięcia zysku, w szczególności łącznie polegających na wielokrotnym nabywaniu nieruchomości, ich zaawansowanym przygotowaniu do sprzedaży (tzn. w sposób wykraczający poza zwykły zarząd mieniem), wielokrotnym zbywaniu w celu zarobkowym odpowiednio przygotowanych nieruchomości. Brak jest natomiast podstaw, aby podejmowane przez podatnika czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mające na celu prawidłowe, racjonalne gospodarowanie tym majątkiem, kwalifikować jako prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 tej ustawy.

Okoliczności przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego wskazują, że udział przedmiotowej nieruchomości nie został nabyty z zamiarem dalszej odsprzedaży i dotąd były wykorzystywane częściowo dla celów osobistych Wnioskodawczyni i jej rodziny, a część nieruchomości gruntowej wraz z budynkami była i nadal jest przez Wnioskodawczynię odpłatnie wynajmowana dla podmiotów gospodarczych na cele prowadzenia przez nie działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni sama nie prowadzi ani nie prowadziła działalności gospodarczej.

W przedmiotowej sprawie, czynności podejmowane przez Wnioskodawczynię wskazują również, że nie mają one charakteru profesjonalnego działania przypisywanego przedsiębiorcom i mieszczą się w zwykłych działaniach związanych z właściwym zarządem własnym majątkiem. Jak sama Wnioskodawczyni wskazała w stosunku do nieruchomości nie były podejmowanie żadne zorganizowane działania, takie jak: podział gruntu na mniejsze działki, łączenie działek, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych czy inne.

Zatem, całokształt okoliczności, a w szczególności zakres, stopień zaangażowania, i cel działania Wnioskodawczyni wskazują, że są to działania należące do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Biorąc pod uwagę powyższe, sprzedaż udziału w przedmiotowej nieruchomości nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej, a zatem nie spowoduje powstania przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, w oparciu o okoliczności przedstawione przez Wnioskodawczynię, skutki podatkowe odpłatnego zbycia udziału ww. nieruchomości należy rozpatrywać w kontekście przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości.

W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, co do zasady decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment i sposób ich nabycia.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159) do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 10 ust. 6, który stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r.

Zgodnie z art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

Mając na uwadze treść art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359, z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością – art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) albo z mocy prawa np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Co do zasady, z chwilą ustania wspólności ustawowej, wspólność dotychczas bezudziałowa zostaje zastąpiona przez współwłasność w częściach ułamkowych. Od tej chwili małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym, niezależnie od tego, w jakim stopniu każdy z nich przyczynił się do jego powstania. Stosownie natomiast do art. 501 wspomnianej ustawy, w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.

Z reguły jest to stan przejściowy, który prowadzi do podziału majątku, choć – jak wynika z dyspozycji przepisu art. 211 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.) – podział ten nie jest obowiązkowy. Zgodnie bowiem z tym przepisem, każdy ze współwłaścicieli może żądać, żeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno – gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości.

Zgodnie z art. 1037 Kodeksu cywilnego w związku z art. 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, podział majątku wspólnego może nastąpić bądź na mocy umowy między małżonkami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek z małżonków.

Wspólność małżeńska jest szczególnym rodzajem współwłasności – tzw. „współwłasność łączna”. Jest to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Wspólność ta jest wspólnością masy majątkowej i obejmuje cały zbiór praw majątkowych, takich jak własność i inne prawa rzeczowe czy wierzytelności. Współwłasność łączna, w tym wypadku wspólność majątkowa, różni się od ułamkowej tym, że nie można w niej określić ilości udziałów każdego współwłaściciela.

W związku z powyższym, zgodnie z art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych − datą nabycia udziału w przedmiotowej nieruchomości przez Wnioskodawczynię jest data jego nabycia do majątku wspólnego małżonków. Późniejsze dokonanie podziału majątku małżonków nie zmieniło daty nabycia nieruchomości.

Biorąc pod uwagę powołane wcześniej przepisy oraz przedstawione zdarzenie przyszłe, należy stwierdzić, że zbycie wskazanego we wniosku udziału w nieruchomości, z uwagi na to, że nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie do majątku wspólnego małżonków, nie będzie skutkowało powstaniem po stronie Wnioskodawczyni przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego z tytułu sprzedaży udziału w nieruchomości.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.