Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1.4011.578.2020.2.MST
z 29 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2020 r. (data wpływu 17 lipca 2020 r.), uzupełnionym w dniu 7 października 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości jest:

• prawidłowe w części dotyczącej możliwości skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz
• nieprawidłowe w pozostałym zakresie.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości, który został uzupełniony w dniu 7 października 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2015 roku Wnioskodawczyni otrzymała spadek warty 300.000 zł, który następnie zbyła w 2018 roku. W styczniu 2019 roku, ze środków uzyskanych ze sprzedaży spadku nabyła Ona udział w 1/4 nieruchomości, w której będzie realizować własne potrzeby mieszkaniowe. Z pozostałej ze sprzedaży spadku kwoty Wnioskodawczyni zamierza w 2020 roku nabyć kolejną nieruchomość, również dla realizacji własnych celów mieszkaniowych. W ten sposób wydatkuje całą kwotę spadku. Oba zdarzenia nastąpią jednak w okresie dwóch lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło zbycie spadku.

W piśmie uzupełniającym Wnioskodawczyni wskazała, że w 2015 roku otrzymała spadek po swoim ojcu, którego przedmiotem był dom oraz działka będące w posiadaniu Jej rodziców od 1984 roku. Udział Wnioskodawczyni w spadku wyniósł 3/16 i nie wchodziły w jego skład inne składniki oprócz ww. nieruchomości. Zbycie nieruchomości nastąpiło w 2018 roku w związku z przekształceniem terenu na przemysłowo-usługowo-handlowy, powstaniem obok nieruchomości hal wielkopowierzchniowych oraz objęciem tymi czynnościami całości odziedziczonego przez Nią spadku. Nabyta w styczniu 2019 roku część domu (1/4), którego współwłaścicielem jest matka jest miejscem, w którym obecnie Wnioskodawczyni zamieszkuje. Planowany w 2020 roku zakup drugiej nieruchomości, domu lub mieszkania, związany jest z zamiarem zawarcia związku małżeńskiego i spowoduje przeniesienie do niej głównego centrum życiowego Wnioskodawczyni. Zakup zostanie dokonany z wykorzystaniem środków pozostałych ze sprzedaży spadku. Nie zaprzestanie Ona jednak realizować własnych potrzeb mieszkaniowych w poprzednio nabytej w 2019 roku części domu.

Realizacja celów mieszkaniowych w dwóch nieruchomościach nabytych przez Wnioskodawczynię ze środków pochodzących ze zbycia spadku jest konieczna z powodu sprawowania opieki nad matką będącą osobą starszą, co będzie powodować częste faktyczne zamieszkiwanie w domu nabytym w 2019 roku, w którym matka stale zamieszkuje.

Od czasu nabycia udziału nieruchomości Wnioskodawczyni nie posiada, ani nie realizowała własnych celów mieszkaniowych w innej nieruchomości. W domu, w którym w 2019 roku nabyła 1/4 udziału i obecnie zamieszkuje, mieszka również matka, która jest jego współwłaścicielem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy przeznaczenie środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości będącej przedmiotem spadku na zakup dwóch nieruchomości, w których Wnioskodawczyni będzie realizować własne cele mieszkaniowe jest wydatkowaniem tego przychodu na własne cele mieszkaniowe, uprawniającym do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy, jeżeli do sprzedaży nieruchomości będącej przedmiotem spadku doszło w roku 2018, Wnioskodawczyni może do okresu upływającego od nabycia przez Nią nieruchomości do jej sprzedaży doliczyć okres nabycia tej nieruchomości przez spadkodawcę, zgodnie z obowiązującym brzmieniem art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawczyni, art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy z dnia 26 lipca 1991 o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 ze zm.) zwalnia od podatku dochodowego od osób fizycznych środki uzyskane ze sprzedaży nieruchomości dokonane przed upływem pięciu lat od jej nabycia, pod warunkiem wykorzystania ich na własne cele mieszkaniowe w przeciągu trzech lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiła sprzedaż przedmiotowej nieruchomości. Sprzedaży nieruchomości będącej przedmiotem spadku Wnioskodawczyni dokonała w 2018 roku, kiedy obowiązywał w tym zakresie dwuletni okres wydatkowania tych środków na własne cele mieszkaniowe. Nabyta przez Nią w 2019 roku 1/4 część domu mieszkalnego, w którym obecnie zamieszkuje posiada takie przeznaczenie, jak również nieruchomość, którą Wnioskodawczyni zamierza nabyć w 2020 roku w postaci domu lub mieszkania. Zakup drugiego domu lub mieszkania w 2020 roku jest związany z planowanym zawarciem związku małżeńskiego i będą w nim realizowane potrzeby mieszkaniowe założonej rodziny. W nieruchomości zakupionej w 2019 roku Wnioskodawczyni będzie w dalszym ciągu realizować część własnych potrzeb mieszkaniowych z uwagi na potrzebę opieki nad będącą w starszym wieku matką, która jest współwłaścicielem tej nieruchomości.

Biorąc pod uwagę wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego, sygn. akt II FSK 2126/14 uznający, że dla skorzystania z ulgi z art. 21 ust. l pkt 131 nie stoi na przeszkodzie fakt, że podatnik posiada inny lokal mieszkalny Wnioskodawczyni uważa, że dla realizacji tego celu może nabyć więcej niż jedną nieruchomość. Przesłanką ustawodawcy przy uchwalaniu ww. przepisu było pobudzenie rozwoju rynku nieruchomości i nie przyjęto założenia, że ulga ogranicza się tylko do zakupu jednej nieruchomości. Skoro nabyła Ona jedną nieruchomość w okresie dwóch lat od końca roku kalendarzowego, w którym zbyła nieruchomość otrzymaną w spadku, a drugą zakupi z tych środków z zachowaniem dwuletniego terminu i na obu będzie realizowała własne cele mieszkaniowe, to zakup tych dwóch nieruchomości jest wydatkowaniem przychodu na własne cele mieszkaniowe i Wnioskodawczyni jest uprawniona do skorzystania z ulgi przewidzianej w art. 21 ust. l pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad 2.

Jednocześnie, istotnym dla sprawy Wnioskodawczyni jest rozstrzygnięcie kwestii, czy może Ona doliczyć do okresu upływającego od nabycia przez Nią nieruchomości, okres nabycia tej nieruchomości przez spadkodawcę, zgodnie z obowiązującym brzmieniem przepisu art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nieruchomość, która była przedmiotem spadku (dom z działką) została nabyta przez spadkodawcę w 1984 roku. Do nabycia spadku przez Wnioskodawczynię doszło w roku 2015, a nieruchomość będącą przedmiotem spadku sprzedała w roku 2018. Połączony okres od nabycia nieruchomości przez spadkodawcę oraz przez Wnioskodawczynię do dnia sprzedaży przedmiotu spadku obejmowałby okres od roku 1984 do roku 2018 i znacznie przekraczałby okres pięciu lat wymaganych, by takie zbycie nieruchomości będącej przedmiotem spadku nie było przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z art. 10 ust. l pkt 8 lit. a ustawy o podatku od osób fizycznych. Zmiana w tym zakresie została wprowadzona 1 stycznia 2019 r. i Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że skoro jest w okresie, w którym może skorzystać z ulgi mieszkaniowej z art. 21 ust. l pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlega również korzystnemu dla Niej sposobowi obliczenia okresu własności nieruchomości połączonego z okresem jej posiadania przez spadkodawcę, o którym mowa w obecnym brzmieniu przepisu art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe w części dotyczącej możliwości skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz nieprawidłowe w pozostałym zakresie.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

− jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Stosownie natomiast do treści obowiązującego od 1 stycznia 2019 r. przepisu art. 10 ust. 5 powołanej ustawy, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 powołanej ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r.), wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania wymienione zostały w art. 21 ust. 25 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

– położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Wskazać należy, że zawarte w art. 21 ust. 25 ww. ustawy wyliczenie wydatków mieszkaniowych ma charakter wyczerpujący, w związku z czym tylko realizacja w wymaganym terminie celów w nim wymienionych pozwala na zwolnienie z opodatkowania dochodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości.

Zaznaczenia ponadto wymaga, że podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w stosunku do dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw jest fakt wydatkowania środków z ich odpłatnego zbycia – począwszy od dnia sprzedaży i nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiła sprzedaż – wyłącznie na enumeratywnie (wyczerpująco) wskazane w ustawie cele mieszkaniowe.

Z treści art. 21 ust. 1 pkt 131 cytowanej ustawy wynika, że dla możliwości skorzystania z przedmiotowego zwolnienia istotnym jest, aby zostały zaspokojone własne cele mieszkaniowe podatnika.

Poprzedzenie wyrażenia „cele mieszkaniowe” przymiotnikiem „własne” świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy i dopisując ten przymiotnik przesądził, że celem nadrzędnym jest możliwość uwzględnienia przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania tylko takich wydatków, które poniesione zostały na zaspokojenie „własnych” potrzeb mieszkaniowych. Tak więc, uregulowane w powołanym przepisie zwolnienie od podatku dochodowego w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika. Wyraz „mieszkaniowe” w wyrażeniu „własne cele mieszkaniowe” należy odnosić do zamiaru zamieszkiwania związanego z różnymi sposobami wydatkowania przychodu, a nie do wydatkowania przychodu na nabycie w znaczeniu przedmiotowym. Z punktu widzenia zastosowania omawianego zwolnienia istotne znaczenie ma faktyczne wydatkowanie (nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie) przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości na wskazane w art. 21 ust. 25 ww. ustawy cele mieszkaniowe.

Obowiązek opodatkowania dochodu ze sprzedaży nieruchomości może być więc wyłączony przez zwolnienie przewidziane w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedmiotowe zwolnienie jest jednak regulacją, która nie ma na celu zwalniać każdego wydatkowania środków. Samo poniesienie przez podatnika wydatku nie świadczy jeszcze o tym, że została spełniona przesłanka skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania. Warunkiem zwolnienia podatkowego – jak wskazano powyżej – jest wykazanie przez podatnika, że wydatek poniesiony został na zrealizowanie jego własnych celów mieszkaniowych.

Podkreślić należy, że przepisy prawa podatkowego wskazując jako cel mieszkaniowy wydatki poniesione na nabycie lokalu mieszkalnego nie określają, kiedy i jak długo Wnioskodawca powinien mieszkać w nabytym lokalu mieszkalnym, żeby nastąpiła realizacja celu mieszkaniowego. Ponadto, ustawodawca – regulując omawiane zwolnienie – nie ograniczył wydatkowania przychodu z tytułu zbycia nieruchomości lub praw tylko do podatników, którzy nie będą posiadać innych nieruchomości niż nabyta lub wybudowana. Ustawa nie ogranicza prawa do zwolnienia co do liczby posiadanych lub nabywanych nieruchomości, jednakże wyraźnie wskazuje, że skorzystanie ze zwolnienia odnosi się tylko i wyłącznie do tych nieruchomości, które faktycznie służą (będą służyć) zaspokojeniu własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika.

Z punktu widzenia ustawodawcy istotne jest więc, aby wydatkowanie przychodu było ukierunkowane na zrealizowanie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika. Innymi słowy podatnik, który uzyskał przychód ze sprzedaży nieruchomości może przeznaczyć go na zakup innej (innych) nieruchomości, zachowując przy tym prawo do ww. zwolnienia, jednakże działanie takie ma służyć zaspokajaniu własnych potrzeb mieszkaniowych tego podatnika. Realizacja własnych celów mieszkaniowych powinna polegać na tym, że w przypadku zakupu jednej czy więcej niż jednej nieruchomości podatnik będzie faktycznie tam mieszkał. Nieważne jest zatem, ile nieruchomości posiada już podatnik w chwili wydatkowania środków ze sprzedaży, czy też ile nieruchomości kupi za te środki – ważne jest, aby ten kolejny zakup służył faktycznie zaspokajaniu jego potrzeb mieszkaniowych.

W rozpatrywanej sprawie środki pieniężne z dokonanej w 2018 roku sprzedaży nieruchomości otrzymanej w spadku po ojcu Wnioskodawczyni przeznaczyła na zakup ¼ części domu, w którym obecnie zamieszkuje wraz z matką i w którym realizuje własne cele mieszkaniowe od czasu nabycia ww. udziału oraz zamierza nadal realizować takie cele wobec konieczności sprawowania opieki nad matką, jak również planuje przeznaczyć na kupno domu lub mieszkania, gdzie po zawarciu związku małżeńskiego mieścić się będzie Jej główne centrum życiowe.

Wobec powyższego należy więc stwierdzić, że wydatkowanie przez Wnioskodawczynię – w ustawowo określonym terminie – przychodu z odpłatnego zbycia odziedziczonej nieruchomości na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych, tj. dokonany w 2019 roku zakup ¼ części domu oraz planowane nabycie w 2020 roku domu lub mieszkania, spełnia warunki, o których mowa w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, Wnioskodawczyni jest uprawniona do skorzystania ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. l pkt 131 ww. ustawy.

Z kolei w odniesieniu do kwestii czy w przedmiotowej sprawie – wobec odpłatnego zbycia nieruchomości, którą Wnioskodawczyni nabyła w drodze spadku – zastosowanie znajduje art. 10 ust. 5 powołanej ustawy wskazania wymaga, że powyższy przepis obowiązuje od dnia 1 stycznia 2019 r., natomiast sprzedaży odziedziczonej nieruchomości Wnioskodawczyni dokonała w roku 2018. Z tego względu ww. przepis nie ma i nie może mieć zastosowania w rozpatrywanej sprawie.

Zaznaczenia ponadto wymaga, że podane przez Wnioskodawcę okoliczności mogą podlegać szczegółowej weryfikacji przez organ podatkowy w toku ewentualnego postępowania podatkowego. Obowiązek udowodnienia ich zaistnienia spoczywa zatem na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne. Indywidualna interpretacja przepisów prawa jest jedynie przedstawieniem poglądu organu dotyczącego rozumienia treści przepisów prawa podatkowego i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do określonej sprawy indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.