Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.329.2020.3.HCG
z 3 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2020 r. (data wpływu 3 lipca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania składników materialnych i niematerialnych, będących przedmiotem darowizny, za zorganizowaną część przedsiębiorstwa oraz obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania składników materialnych i niematerialnych, będących przedmiotem darowizny, za zorganizowaną część przedsiębiorstwa oraz obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą jako jednoosobowy przedsiębiorca wpisany do ewidencji działalności gospodarczej od dnia 7 lutego 2019 r. Podatnik jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych i opłaca podatek na zasadach ogólnych i jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Ojciec Podatnika prowadzi działalność gospodarczą jako jednoosobowy przedsiębiorca wpisany do ewidencji działalności gospodarczej. Ojciec Podatnika jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów i opłaca podatek na zasadach ogólnych, a koszty podatkowe rozlicza metodą memoriałową i jest czynnym podatnikiem podatku VAT, i prowadzi sprzedaż opodatkowaną. Ojciec Podatnika prowadzi działalność gospodarczą w zakresie: stolarstwo meblowe.

Ojciec Podatnika prowadzi działalność gospodarczą w oparciu o dwa miejsca jej prowadzenia. Zakład główny podatnika znajduje się pod numerem porządkowym 1 i jest to tzw. stary zakład i zakład drugi oddany do użytku na początku 2019 roku pod numerem porządkowym 2 i jest to tzw. nowy zakład.

Nowy zakład to nowo wybudowany budynek przeznaczony pod działalność gospodarczą. Budynek ten został wybudowany na nieruchomościach (działki gruntowe z dwóch ksiąg wieczystych) stanowiących współwłasność ojca podatnika i jego żony (matki podatnika) na zasadach wspólności małżeńskiej ustawowej.

Ojciec Podatnika budując nowy zakład, budowę prowadził w ramach swojej działalności gospodarczej a podatek VAT zawarty w towarach i usługach zakupywanych do budowy tego nowego budynku podatnik w całości odliczał na bieżąco w ramach rozliczeń podatku VAT.

Po uzyskaniu na początku 2019 roku decyzji o dopuszczeniu nowego budynku do użytkowania ojciec Podatnika rozpoczął w tym budynku prowadzenie swojej działalności gospodarczej. Wyposażył budynek w niezbędne do produkcji maszyny i urządzenia oraz oddelegował do tego nowego zakładu pracowników, którzy są przypisani do tego miejsca jako miejsca świadczenia przez nich pracy.

Podatnik zatrudnia ogółem 10 pracowników, z których 3 jest zatrudnionych w tym nowym zakładzie.

Część tego nowego budynku ojciec Podatnika oddał na podstawie umowy użyczenia do używania Podatnikowi, który również prowadzi działalność stolarską w ramach swojej indywidualnej jednoosobowej działalności gospodarczej.

Grunty, na których stoi nowo wybudowany budynek nie są wprowadzone na ewidencję środków trwałych. Nowy wybudowany budynek jest wprowadzony na ewidencję środków trwałych ojca Podatnika i są od niego dokonywane odpisy amortyzacyjne na bieżąco w koszty działalności ojca.

Działki gruntowe wraz z zabudowaniami stanowiące dwie wieczystoksięgowe nieruchomości stanowią całość gospodarczą funkcjonalnie ze sobą związaną.

W okresie od dnia rozpoczęcia w tym nowo wybudowanym budynku działalności gospodarczej przez ojca Podatnika wszystkie wydatki i koszty związane z samym nowo wybudowanym budynkiem, jak również wszelkie koszty produkcji w zakresie produkcji prowadzonej w tym nowo wybudowanym budynku i koszty zatrudnienia trzech pracowników – świadczących prace w tym nowym zakładzie ojca – są ujmowane na wyodrębnionych ewidencjach. Ojciec Podatnika prowadzi wyodrębnione ewidencje w zakresie prowadzonego systemu rachunkowego (podatkowa księga przychodów i rozchodów) w taki sposób aby móc rozliczać samodzielnie zakład stary i zakład nowy. Ojciec Podatnika prowadzi dodatkowo oprócz ewidencji obowiązkowych dla całego przedsiębiorstwa samodzielne ewidencje zakupu i sprzedaży oraz wyodrębnione zapisy na stworzonej ewidencji pomocniczej odpowiadającej w układzie podatkowej księdze przychodów i rozchodów dla obu tych miejsc prowadzenia działalności gospodarczej. Dla realizowanych obrotów finansowych Ojciec Podatnika prowadzi dwie odrębne kasy dla zakładu starego i odrębną dla zakładu nowego oraz ma wyodrębniony rachunek bankowy dla rozliczeń kosztów i przychodów dla zakładu nowego.

Ojciec Podatnika rozliczał poprzez odliczenie na bieżąco podatek VAT naliczony od ponoszonych wydatków związanych z funkcjonowaniem zakładu nowego i zakładu starego.

Ojciec Podatnika jak już wyżej wskazano rozliczenia finansowe dla tego zakładu nowego prowadzi poprzez wyodrębniony rachunek bankowy.

Dla bieżącej działalności zakładu nowego przypisani są imiennie pracownicy, którzy świadczą pracę na terenie zakładu nowego.

Nieruchomości, na których znajduje się zakład nowy wraz z budynkiem stanowią wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość, gdyż ten nowy zakład jest w innym miejscu jak zakład stary, jest wyposażony w maszyny i urządzenia oraz ma zatrudnionych pracowników, co pozwala mu być samodzielnym i wyodrębnionym ze struktury całości prowadzonej przez ojca Podatnika działalności gospodarczej.

Zakład nowy stanowi zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych - tj. służy jako zakład produkcyjny, w którym produkowane są meble.

Wobec czego zakład nowy stanowi zorganizowaną część mienia przedsiębiorstwa i może stanowić w przyszłości niezależne przedsiębiorstwo. Stanowi zespół składników materialnych i niematerialnych wyodrębnionych finansowo, gdyż poprzez zaprowadzenie odpowiedniej ewidencji jest możliwe wskazanie przychodów i kosztów, a także należności i zobowiązań związanych wyłącznie z tym zakładem. Ponadto przy pomocy takiej ewidencji można także wyodrębnić finanse tego nowego zakładu od finansów pozostałych części przedsiębiorstwa ojca Podatnika. Podatnik stoi na stanowisku, iż zakład nowy, może stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące zadania gospodarcze, gdyż nie jest powiązany funkcjonalnie i finansowo z pozostałymi składnikami majątku ojca Podatnika. Wobec czego należy przyjąć, iż ten nowy zakład posiada potencjalną zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielny podmiot gospodarczy.

Jako przedsiębiorca w drodze umowy darowizny ojciec przekaże Podatnikowi – według jego oceny – zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Podatnik jako nabywca zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w oparciu o darowaną część tego przedsiębiorstwa, obejmującą wszystkie wymienione w niniejszym wniosku składniki majątkowe – wraz z już posiadanym własnym przedsiębiorstwem – będzie kontynuował działalność gospodarczą. Przy czym wskazać należy, że będzie miał możliwość kontynuowania działalności wyłącznie w oparciu o wydzieloną i przekazaną część zorganizowaną przedsiębiorstwa ojca i do jego dalszego prowadzenia, po przekazaniu jemu w drodze darowizny, nie będzie potrzebne to już aktualnie prowadzone samodzielnie przez Podatnika przedsiębiorstwo. Nabyta część zorganizowana przedsiębiorstwa będzie w zupełności wystarczająca do kontynuowania działalności gospodarczej w pełnym zakresie w jakim przed przekazaniem ta część przedsiębiorstwa prowadziła swoją wydzieloną działalność.

Podatnik jako obdarowany zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, w ramach przejęcia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, przejmie wszelkie wierzytelności i zobowiązania związane z przejmowaną częścią zorganizowaną przedsiębiorstwa, a istniejące na dzień przejęcia (podpisania umowy darowizny).

W ramach przejęcia zorganizowanej części przedsiębiorstwa Podatnik przejmie również wszystkich pracowników świadczących pracę na podstawie umowy o pracę w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a samo przejęcie pracowników dokona się na podstawie przepisu art. 23¹ kodeksu pracy. Wskutek darowizny dojdzie do nabycia przez Podatnika zakładu w rozumieniu przepisu art. 23¹ kodeksu pracy.

Majątek będący przedmiotem darowizny na rzecz Podatnika będzie wyodrębniony zarówno na płaszczyźnie organizacyjnej, to znaczy będzie stanowił zespół składników materialnych przeznaczony do realizacji określonych zadań gospodarczych i będzie wyodrębniony na płaszczyźnie funkcjonalnej, to znaczy będzie stanowił niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.

Dla tego oddziału (nowy zakład ojca) prowadzone są odrębne zapisy księgowe pozwalające rozliczyć przychody , koszty i dochody tego oddziału, oddział ten posiada odrębny rachunek bankowy i odrębną kasę, zatrudnia ściśle określonych pracowników, którzy pracują tylko w tym miejscu, odrębnie ewidencjonowany jest stan magazynowy dla tego oddziału, odrębnie są ewidencjonowane zobowiązania związane z funkcjonowaniem tego oddziału, odrębnie są rozliczane koszty jego funkcjonowania. Wszystkie jakie będą istniały na dzień dokonania czynności darowizny zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w tym zobowiązania wobec kontrahentów z tytułu dostaw towarów i usług, zobowiązania wobec dostawców mediów do tego zakładu, zobowiązania pracownicze, zobowiązania związane z podatkiem od nieruchomości (za okres roku podatkowego od dnia przekazania) zostaną przez Podatnika przejęte.

W wyniku planowanej umowy darowizny tego nowego oddziału ojca Podatnik przejmie wszystkie z nim związane i do niego przypisane środki trwałe wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w tym budynek, maszyny i urządzenia przynależne do części przedsiębiorstwa, wszelkie rzeczowe składniki majątku tam użytkowane, a niestanowiące środków trwałych, typu: drobne narzędzia, części wymienne do maszyn i urządzeń tam się znajdujących, stan magazynowy towarów gotowych, półfabrykatów, produkcji w toku, surowców do produkcji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy przekazanie przez darczyńcę zespołu składników materialnych i niematerialnych opisanych przez podatnika będzie skutkowało uznaniem, że ten tak opisany zespół składników jest zorganizowaną częścią mienia przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług (…)? Część pytania oznaczona we wniosku nr 1 odnosząca się do podatku od towarów i usług.
2. Czy po nabyciu w drodze darowizny zakładu nowego od ojca, Podatnik będzie zobowiązany do dokonywania korekty podatku VAT naliczonego od składników majątku nabytych w drodze darowizny w ramach zorganizowanej części mienia przedsiębiorstwa w przypadkach kiedy ustawa nakłada obowiązek dokonania takiej korekty – czy ten obowiązek korygowania podatku VAT naliczonego przejdzie na Podatnika? Pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zespół składników materialnych i niematerialnych opisanych przez podatnika jako przyszły przedmiot darowizny na jego rzecz stanowi zorganizowaną część mienia przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług (…). (Część stanowiska dotyczącego podatku od towarów i usług).

Podatnik jako nabywca zorganizowanej części mienia przedsiębiorstwa będzie zobowiązany do korekty podatku VAT naliczonego po nabyciu w drodze darowizny tego nowego zakładu w wypadkach ustawowych określonych nakazujących dokonanie takiej korekty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz.106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – według art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te – chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług – nie podlegają opodatkowaniu.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ustawodawca w ww. przepisie nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem „transakcji zbycia”. Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej, w tym także w formie umowy sprzedaży lub aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Należy zauważyć, że powyższa regulacja stanowi implementację art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady.

W świetle art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów niemiała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach, gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem –przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym doprowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
   
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
   
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
   
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
   
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
   
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
   
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
   
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
   
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Natomiast przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa – w myśl art. 2 pkt 27e ustawy – rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby obejmowała ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Przesłanki takiego wyodrębnienia są spełnione w sytuacji organizacyjnego wyodrębnienia w wewnętrznej strukturze przedsiębiorstwa oraz ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w sposób pozwalający na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z tą częścią przedsiębiorstwa.

Jednocześnie zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna być gospodarczo samodzielna, zanim dojdzie do transakcji zbycia. Zatem wydzielona jednostka jeszcze przed jej zbyciem powinna uzyskać samodzielność gospodarczą i realizować ją w praktyce. Skutki prawne po stronie zbywcy nie powinny bowiem zależeć od zdarzeń przyszłych i niepewnych (samodzielne realizowanie zadań gospodarczych) powstałych już w innym podmiocie (u nabywcy).

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że nie wystarczy zatem zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym. W przeciwnym razie nie można bowiem uznać, że dojdzie do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Podsumowując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.
   
   

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako jednoosobowy przedsiębiorca wpisany do ewidencji działalności gospodarczej od dnia 7 lutego 2019 r. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT i prowadzi sprzedaż opodatkowaną podatkiem VAT w ramach działalności gospodarczej w zakresie: stolarstwo meblowe. Ojciec Wnioskodawcy prowadzi działalność gospodarczą w oparciu o dwa miejsca jej prowadzenia. Nowy Zakład, to nowo wybudowany budynek przeznaczony pod działalność gospodarczą. Ojciec Wnioskodawcy budując Nowy Zakład, budowę prowadził w ramach swojej działalności gospodarczej, a podatek VAT zawarty w towarach i usługach zakupywanych do budowy nowego budynku ojciec Wnioskodawcy w całości odliczał na bieżąco w ramach rozliczeń podatku VAT.

Po uzyskaniu na początku roku 2019 decyzji o dopuszczeniu nowego budynku do użytkowania, ojciec Wnioskodawcy rozpoczął w tym budynku prowadzenie swojej działalności gospodarczej. Wyposażył budynek w niezbędne do produkcji maszyny i urządzenia oraz oddelegował do Nowego Zakładu pracowników, którzy są przypisani do tego miejsca jako miejsca świadczenia przez nich pracy. Ojciec Zainteresowanego zatrudnia ogółem 10 pracowników, z których 3 jest zatrudnionych w Nowym Zakładzie.

Część nowego budynku ojciec Wnioskodawcy oddał na podstawie umowy użyczenia do używania Wnioskodawcy, który również prowadzi działalność stolarską w ramach swojej indywidualnej jednoosobowej działalności gospodarczej.

W okresie od dnia rozpoczęcia w nowo wybudowanym budynku działalności gospodarczej przez ojca Wnioskodawcy wszystkie wydatki i koszty związane z samym nowo wybudowanym budynkiem, jak również wszelkie koszty produkcji w zakresie produkcji prowadzonej w nowo wybudowanym budynku, i koszty zatrudnienia tych trzech pracowników są ujmowane na wyodrębnionych ewidencjach. Ojciec Wnioskodawcy prowadzi wyodrębnione ewidencje w zakresie prowadzonego systemu rachunkowego (podatkowa księga przychodów i rozchodów), w taki sposób aby móc rozliczać samodzielnie Stary Zakład i Nowy Zakład. Ojciec Wnioskodawcy prowadzi dodatkowo oprócz ewidencji obowiązkowych dla całego przedsiębiorstwa samodzielne ewidencje zakupu i sprzedaży oraz wyodrębnione zapisy na stworzonej ewidencji pomocniczej odpowiadającej w układzie podatkowej księdze przychodów i rozchodów dla obu tych miejsc prowadzenia działalności gospodarczej. Dla realizowanych obrotów finansowych ojciec Wnioskodawcy prowadzi dwie odrębne kasy dla Starego Zakładu i odrębną dla Nowego Zakładu oraz ma wyodrębniony rachunek bankowy dla rozliczeń kosztów i przychodów dla Nowego Zakładu.

Ojciec Wnioskodawcy rozliczał poprzez odliczenie na bieżąco podatek VAT naliczony od ponoszonych wydatków związanych z funkcjonowaniem Nowego Zakładu i Starego Zakładu.

Dla bieżącej działalności Nowego Zakładu przypisani są imiennie pracownicy, którzy świadczą w nim pracę.

Nieruchomości, na których znajduje się Nowy Zakład wraz z budynkiem stanowią wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość. Ww. Zakład jest wyposażony w maszyny i urządzenia oraz ma zatrudnionych pracowników, co pozwala mu być samodzielnym i wyodrębnionym ze struktury całości prowadzonej przez ojca działalności gospodarczej.

Nowy Zakład stanowi zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych. Wobec czego Nowy Zakład stanowi zorganizowaną część mienia przedsiębiorstwa i może stanowić w przyszłości niezależne przedsiębiorstwo. Stanowi zespół składników materialnych i niematerialnych wyodrębnionych finansowo, gdyż poprzez zaprowadzenie odpowiedniej ewidencji jest możliwe wskazanie przychodów i kosztów, a także należności i zobowiązań związanych wyłącznie z tym zakładem. Ponadto przy pomocy takiej ewidencji można także wyodrębnić finanse Nowego Zakładu od finansów pozostałych części przedsiębiorstwa. Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż Nowy Zakład, może stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące zadania gospodarcze, gdyż nie jest powiązany funkcjonalnie i finansowo z pozostałymi składnikami majątku, ma samodzielność i autonomię. Wobec czego należy przyjąć, iż Nowy Zakład posiada potencjalną zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielny podmiot gospodarczy.

W drodze umowy darowizny ojciec przekaże Wnioskodawcy zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Zaineresowany jako nabywca zorganizowanej części przedsiębiorstwa w oparciu o darowaną część przedsiębiorstwa, obejmującą wszystkie wymienione w niniejszym wniosku składniki majątkowe – wraz z już posiadanym własnym przedsiębiorstwem – będzie kontynuował działalność gospodarczą. Przy czym wskazać należy, że Wnioskodawca będzie miał możliwość kontynuowania działalności wyłącznie w oparciu o wydzieloną i przekazaną zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Nabyta część zorganizowana przedsiębiorstwa będzie w zupełności wystarczająca do kontynuowania działalności gospodarczej, w pełnym zakresie w jakim przed przekazaniem ta część przedsiębiorstwa prowadziła swoją wydzieloną działalność.

Wnioskodawca w ramach przejęcia zorganizowanej części przedsiębiorstwa przejmie wszelkie wierzytelności i zobowiązania związane z przejmowaną częścią zorganizowaną przedsiębiorstwa na dzień przejęcia (podpisania umowy darowizny).

Wnioskodawca przejmie również wszystkich pracowników świadczących pracę na podstawie umowy o pracę w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a samo przejęcie pracowników dokona się w na podstawie przepisu art. 23¹ kodeksu pracy. Wskutek darowizny dojdzie do nabycia przez Wnioskodawcą zakładu w rozumieniu przepisu art. 23¹ kodeksu pracy.

Majątek będący przedmiotem darowizny na rzecz Wnioskodawcy będzie wyodrębniony zarówno na płaszczyźnie organizacyjnej, to znaczy będzie stanowił zespół składników materialnych przeznaczony do realizacji określonych zadań gospodarczych i będzie wyodrębniony na płaszczyźnie funkcjonalnej, to znaczy będzie on stanowił niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.

W wyniku planowanej umowy darowizny Nowego Zakładu, Wnioskodawca przejmie wszystkie z nim związane i do niego przypisane środki trwałe wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w tym budynek, maszyny i urządzenia przynależne do części przedsiębiorstwa, wszelkie rzeczowe składniki majątku tam użytkowane, a niestanowiące środków trwałych, typu drobne narzędzia, części wymienne do maszyn i urządzeń tam się znajdujących, stan magazynowy towarów gotowych, półfabrykatów, produkcji w toku, surowców do produkcji.

W analizowanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą w pierwszej kolejności wskazania czy opisany powyżej zespół składników materialnych i niematerialnych będzie zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa oraz czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do korekty podatku od towarów i usług z tytułu nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Jak wyjaśniono powyżej podstawowym wymogiem do uznania dostawy majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest to, aby majątek stanowił zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań, należności oraz środków pieniężnych), podlegający wydzieleniu w istniejącym przedsiębiorstwie na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenia do realizacji określonych zadań gospodarczych). Istotnym jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo w istniejącym przedsiębiorstwie.

Podkreślić należy, że interpretacji pojęcia „zorganizowana część przedsiębiorstwa”, określonego w art. 2 pkt 27e ustawy, należy dokonywać w ramach wykładni prowspólnotowej z uwzględnieniem cyt. normy art. 19 Dyrektywy 112. Regulacja ta natomiast była przedmiotem orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes (C-497/01) Trybunał stwierdził, że: „(...) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że – w świetle tej normy dyrektywy – nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Podobnie Trybunał wypowiedział się w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r., w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christel Schriever, wskazując, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje natomiast samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz wskazane regulacje prawne należy stwierdzić, że składniki materialne i niematerialne będą spełniały przesłanki do uznania Nowego Zakładu za zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Zespół składników majątkowych mający być przedmiotem darowizny będzie wyodrębniony na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej oraz funkcjonalnej, a tym samym będzie wystarczający do samodzielnego wykonywania zadań i będzie stanowił potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze. W opisanej sprawie w Nowym Zakładzie wszystkie wydatki i koszty związane z nowo wybudowanym budynkiem, jak również wszelkie koszty produkcji w zakresie produkcji i koszty zatrudnienia trzech pracowników są ujmowane na wyodrębnionych ewidencjach. Zatem ojciec Wnioskodawcy prowadzi wyodrębnione ewidencje w zakresie prowadzonego systemu rachunkowego (podatkowa księga przychodów i rozchodów), w taki sposób aby móc rozliczać samodzielnie Stary Zakład i Nowy Zakład. Ojciec Wnioskodawcy prowadzi dodatkowo, oprócz ewidencji obowiązkowych dla całego przedsiębiorstwa, samodzielne ewidencje zakupu i sprzedaży oraz wyodrębnione zapisy na stworzonej ewidencji pomocniczej odpowiadającej w układzie podatkowej księdze przychodów i rozchodów dla obu miejsc prowadzenia działalności gospodarczej. Dla realizowanych obrotów finansowych ojciec Wnioskodawcy prowadzi dwie odrębne kasy dla Starego Zakładu i Nowego Zakładu oraz ma wyodrębniony rachunek bankowy dla rozliczeń kosztów i przychodów dla Nowego Zakładu. Nowy Zakład stanowi wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość, jest wyposażony w maszyny i urządzenia oraz ma zatrudnionych pracowników, co pozwala mu być samodzielnym i wyodrębnionym ze struktury całości prowadzonej przez ojca Wnioskodawcy działalności gospodarczej. Nowy Zakład stanowi zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczony do realizacji określonych zadań gospodarczych, tj. służy jako zakład produkcyjny, w którym produkowane są meble.

Zatem mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro – jak wynika z opisu sprawy – Nowy Zakład jest wyodrębniony pod względem finansowym, funkcjonalnym oraz organizacyjnym z całości przedsiębiorstwa ojca Wnioskodawcy i stanowi zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązania), przeznaczony do prowadzenia odrębnej i samodzielnej działalności gospodarczej, to będzie spełniał definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa, stosownie do treści art. 2 pkt 27e ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 uznano za prawidłowe.

Przechodząc do kwestii obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego przez Wnioskodawcę, jako nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa, należy wskazać.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do ich dokonania zostały określone w art. 91 ustawy.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Na podstawie ust. 2 powołanego wyżej artykułu, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

W świetle art. 91 ust. 2a ustawy, obowiązek dokonywania korekt w ciągu 10 lat, o którym mowa w ust. 2, nie dotyczy opłat rocznych pobieranych z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste; w przypadku tych opłat przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.

Na mocy art. 91 ust. 3 ustawy, korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

W świetle art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Stosownie do treści art. 91 ust. 5 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 – w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Jak stanowi art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.
   
   

Ponadto, zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

W świetle art. 91 ust. 8 ustawy, korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania.

W myśl art. 91 ust. 9 ustawy, w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Z powyższych przepisów wynika, że korekta podatku naliczonego, o której mowa w art. 91 ust. 1-8 ustawy, dotyczy podatku naliczonego od zakupów związanych jednocześnie z czynnościami, w związku z którymi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego oraz z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługiwało, jeżeli podatnik nie jest w stanie wyodrębnić całości lub części kwot podatku, które posłużyłyby tylko czynnościom opodatkowanym oraz gdy zmianie uległo przeznaczenie towaru, od którego podatek został odliczony lub nieodliczony w całości.

Jednocześnie należy wskazać, że w sytuacji gdy przedmiotem dostawy jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa, to obowiązek korekty podatku naliczonego spoczywa na nabywcy, będącym następcą prawnym (beneficjentem praw i obowiązków zbywcy), który w tym zakresie przejmuje, wynikające z art. 91 ust. 1-8 ustawy, obowiązki swojego poprzednika.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do konkluzji, że skoro – jak rozstrzygnięto powyżej – wyodrębniona część przedsiębiorstwa będzie posiadać cechy wymienione w art. 2 pkt 27e ustawy, tj. będzie stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa, to w takim przypadku Wnioskodawca będzie zobowiązany do dokonania ewentualnej korekty podatku naliczonego, w związku z nabyciem towarów i usług, stosownie do art. 91 ust. 1-8 ustawy. Tym samym obowiązek dokonania ewentualnej korekty podatku naliczonego, zgodnie z art. 91 ust. 9 ustawy, spoczywa na Wnioskodawcy.

Zatem, Wnioskodawca – stosownie do art. 91 ust. 1-8 w zw. z ust. 9 ustawy – będzie zobowiązany do ewentualnej korekty podatku naliczonego z tytułu nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w postaci Nowego Zakładu.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 uznano za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Tut. Organ informuje, że niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania składników materialnych i niematerialnych będących przedmiotem darowizny za zorganizowaną część przedsiębiorstwa oraz obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego. Natomiast wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, zostanie rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.