Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.600.2020.KF
z 30 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2020 r. (data wpływu 1 października 2020 r. drogą elektroniczną e-PUAP), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia podmiotowego z tytułu świadczenia usług jako biegły sądowy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 października 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia podmiotowego z tytułu świadczenia usług jako biegły sądowy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest zatrudniona na umowę o pracę w banku i posiada uprawnienia biegłego sądowego w zakresie ekonomii, rachunkowości, finansów i bankowości, w związku z tym sporządza opinie głównie na rzecz Sądów jako ustanowiony biegły sądowy. W sierpniu 2020 r. Wnioskodawczyni zarejestrowała działalność gospodarczą (PKD 74.90.Z), rozlicza się z budżetem państwa liniowym podatkiem dochodowym od osób fizycznych i korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie wielkości obrotu wymienionego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Świadczone usługi w ramach działalności gospodarczej nie są skierowane do pracodawcy oraz pracodawca nie ma i nie będzie mieć żadnego powiązania/związku z działalnością gospodarczą Wnioskodawczyni. W ramach umowy o pracę z pracodawcą, bank rozlicza Wnioskodawczynię według skali podatkowej - podatek progresywny na zasadach ogólnych. Wskazana działalność gospodarcza (PKD 74.90.Z) polega na sporządzaniu opinii finansowych oraz opinii ekonomiczno-finansowych dotyczących m.in. prawidłowości rozliczenia kredytów/pożyczek, prawidłowości naliczania odsetek, kosztów, ubezpieczeń, analizy prawidłowości konstrukcji umów bankowych/finansowych, analizy przepływów środków finansowych, analizy rozliczeń spłacanych kredytów czy alimentów. Zakres opinii określony został przez zleceniodawcę usług tj. Sąd (w postanowieniu) oraz w jednym przypadku przez osobę fizyczną. W ramach tej działalności gospodarczej nie są obecnie i nie będą oferowane usługi jakiegokolwiek doradztwa np. doradztwa w wyborze oferty kredytów różnych banków, doradztwa w zakresie różnych produktów finansowych, doradztwa związanego ze sposobem prowadzeniem rachunkowości czy ksiąg podatkowych oraz związanych z tym sposobem rozliczeń finansowych. W sporządzanych opiniach nie występują zalecenia porady itp. Prowadzona obecnie działalność nie jest też w żaden sposób związana z usługami prawniczymi, m.in. z powodu braku kwalifikacji w tym zakresie.

Sporządzane obecnie opinie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dotyczą w ramach otrzymanego zlecenia (najczęściej jest to postanowienie sądu) zbadania i ustalenia zaistniałego stanu faktycznego oraz dokonania różnorodnych wyliczeń wskazanych przez zleceniodawcę. Opinia taka zawiera wnioski końcowe będące podsumowaniem, lecz nie zawiera porad, zaleceń, wskazań jak postępować z opracowanym materiałem.

Ponadto, Wnioskodawczyni zamierza jako biegły sądowy sporządzać opinie i ekspertyzy ekonomiczno-finansowe oraz rachunkowe na zlecenie policji, prokuratury sądów, instytutu biegłych sądowych oraz osób fizycznych i prawnych. Oferta usług i możliwości wykonywania ekspertyz/opinii w ramach działalności gospodarczej nie będzie skierowana do pracodawcy powiązanego w ramach umowy o pracę. Sporządzane w przyszłości ekspertyzy/opinie na zlecenie osób fizycznych/prawnych/firm w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie będą zawierały elementów doradczych, stąd w ocenie Wnioskodawczyni nie będą to usługi o charakterze prawniczym ani usługi doradcze. Podobnie jak obecnie przyszłe ekspertyzy/opinie nie będą zawierały zaleceń, sugestii, porad i tego typu elementów mogących wskazywać na wykonywanie usług doradczych. Będą jedynie zawierały zestawienia liczbowe, wnioski końcowe będące podsumowaniem, bez zaleceń i wskazań jak postępować z opracowanym materiałem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy biorąc pod uwagę opisany sposób świadczenia usług, można skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie wielkości obrotu wymienionego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT w przypadku, gdy przychody z tej działalności gospodarczej będą kształtować się poniżej limitu 200 000 zł?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Biorąc pod uwagę opisany sposób świadczenia usług, Wnioskodawczyni może skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie wielkości obrotu wymienionego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT w przypadku, gdy przychody z tej działalności gospodarczej będą kształtować się poniżej limitu 200 000 zł, gdyż świadczone usługi nie są i nie będą usługami prawnymi lub doradczymi wykluczającymi możliwość zwolnienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje zwolnienie od podatku VAT dla określonej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
   
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
      
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych
   - jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   
   

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności – przed dniem wykonania tej czynności.

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Z kolei przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi:

1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie,
4. ściągania długów, w tym factoringu.

Z powyższych regulacji wynika, że ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy, nie korzystają podatnicy świadczący m.in. usługi prawnicze oraz usługi doradztwa.

Zauważyć należy, że ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze do ustawy, nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj. np.: podatkowe, prawne, finansowe. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN 2006, pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć „tego, kto doradza”. Natomiast „doradzać”, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN 2006, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, np. ekonomicznych czy finansowych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko.

W świetle powołanych wyżej przepisów należy zauważyć, że o ww. zwolnieniu decyduje kwalifikacja, bądź istota wykonywanych czynności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni, w sierpniu 2020 r. rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie sporządzania opinii sądowych na rzecz sądów, jako ustanowiony biegły sądowy. Ponadto w takim samym zakresie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ma zamiar sporządzać opinie finansowe oraz opinie ekonomiczno-finansowe dot. m.in. prawidłowości rozliczenia kredytów/pożyczek, prawidłowości naliczania odsetek, kosztów, ubezpieczeń, analizy prawidłowości konstrukcji umów bankowych/finansowych, analizy przepływów środków finansowych, analizy spłacanych kredytów czy alimentów. Oferta usług i ekspertyz/opinii skierowana będzie do osób fizycznych, prawnych, prokuratury, sądów, instytutu biegłych sądowych oraz na zlecenie policji. W ramach tej działalności nie będą oferowane usługi jakiegokolwiek doradztwa. Działalność nie jest też w żaden sposób związana z usługami prawniczymi, m.in. z powodu braku kwalifikacji w tym zakresie.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawczyni jest prawo do korzystania ze zwolnienia wynikającego z art. 113 ust. 1 ustawy.

Jak wskazano we wniosku działalność gospodarcza Wnioskodawczyni dotyczyć ma zbadania i ustalenia zaistniałego stanu faktycznego wraz z wnioskami i nie będą to usługi doradztwa. Wnioskodawczyni będzie sporządzała ekspertyzy finansowe oraz opinie ekonomiczno-finansowe dotyczące m.in. prawidłowości rozliczenia kredytów/pożyczek, prawidłowości naliczania odsetek, kosztów, ubezpieczeń, analizy prawidłowości konstrukcji umów bankowych/finansowych, analizy przepływów środków finansowych, analizy spłacanych kredytów czy alimentów.

Jak wynika z opisu sprawy rozpoczęcie działalności gospodarczej nastąpiło w sierpniu 2020 r., zatem do Wnioskodawczyni w 2020 r. będzie miał zastosowanie limit ustalony zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy tj. kwota wyliczona proporcjonalnie do okresu prowadzenia działalności gospodarczej w tym roku.

W związku z tym w sytuacji, gdy Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności gospodarczej faktycznie będzie wykonywać wyłącznie czynności w zakresie opisanym we wniosku i czynności te nie obejmują usług w zakresie doradztwa, a wartość sprzedaży nie przekroczy w 2020 r. kwoty ustalonej przy zastosowaniu proporcji, o której mowa w art. 113 ust. 9 ustawy, to Wnioskodawczyni będzie mogła w 2020 r. korzystać ze zwolnienia podmiotowego. Ponadto Wnioskodawczyni, w latach następnych będzie mogła nadal korzystać ze zwolnienia podmiotowego z tytułu sprzedaży ww. usług w prowadzonej działalności gospodarczej do wysokości kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy, tj. kwoty 200 000 zł.

W momencie, gdy w obecnym roku wartość sprzedaży przekroczy kwotę limitu ustaloną w proporcji zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy lub w latach następnych kwotę 200 000 zł lub też, gdy Wnioskodawczyni zacznie wykonywać czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy, to straci prawo do omawianego zwolnienia podmiotowego.

Zatem w przedstawionej sytuacji, Wnioskodawczyni będzie miała prawo do korzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług do wysokości sprzedaży określonej w art. 113 ust. 1 ustawy, jeśli w 2020 r. nie przekroczy kwoty limitu sprzedaży ustalonej na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy i odpowiednio w latach następnych kwoty 200 000 zł.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego i stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym, w zakresie zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.